"Әлеуметтік қызметтер туралы" Қазақстан Республикасы Заңының жобасы туралы

Қазақстан Республикасы Үкіметінің 2008 жылғы 30 маусымдағы N 656 Қаулысы

Қазақстан Республикасының Үкіметі ҚАУЛЫ ЕТЕДІ:
"Әлеуметтік қызметтер туралы" Қазақстан Республикасы Заңының жобасы Қазақстан Республикасының Парламенті Мәжілісінің қарауына енгізілсін.

Қазақстан Республикасының
Премьер-Министрі К. Мәсімов

Жоба

Қазақстан Республикасының Заңы

Әлеуметтік қызметтер туралы

Осы Заң өмірлік қиын жағдайда жүрген адамдарға (отбасыларға) арналған әлеуметтік қызметтер көрсету саласында туындайтын қоғамдық қатынастарды реттейді.

1-тарау. Жалпы ережелер

1-бап . Осы Заңда пайдаланылатын негізгі ұғымдар
Осы Заңда мынадай негізгі ұғымдар пайдаланылады:
1) ақылы арнаулы әлеуметтік қызметтердің көлемі - тегін арнаулы әлеуметтік қызметтердің кепілді көлемінің үстіне ақылы негізде ұсынылатын әлеуметтік қызметтердің көлемі;
2) әлеуметтік бейімсіздену - жеке адамның мінез-құлқының және оның әлеуметтік ортамен өзара әрекет етуінің бұзылуы, нормалар мен құндылықтарды игеруге қабілетсіздігі;
3) әлеуметтік депривация - адамның (отбасының) негізгі өмірлік қажеттіліктерін өздігінен қанағаттандыру мүмкіндігінің қысқару және/немесе айрылу процесі;
4) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсету саласындағы мемлекеттік стандарттар - халықты әлеуметтік қорғау, денсаулық сақтау және білім беру саласындағы уәкілетті органдармен бірлесіп бекітілетін әлеуметтік қызметтерге қойылатын талаптарды, көрсету мерзімдері мен көлемін белгілейтін нормативтік құқықтық актілер;
5) әлеуметтік қызмет - жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсететін субъектілердің өмірлік қиын жағдайда жүрген адамның (отбасының) белгілі бір әлеуметтік қажеттіліктерін қанағаттандыру жөніндегі қызметі;
6) әлеуметтік қызметкер - кәсіби, ортадан кейінгі немесе жоғары білімі бар, өмірлік қиын жағдайда жүрген адамдарға (отбасыларға) әлеуметтік қызметтердің қажеттілігін бағалауды, айқындауды жүзеге асыру немесе қызметтер көрсету жөніндегі ақысы төленетін лауазыммен заңнамада белгіленген тәртіппен айналысатын жеке тұлға;
7) әлеуметтік орта - адамның (отбасының) өмір сүру, қалыптасу және қызмет ету жағдайларының материалдық, экономикалық, әлеуметтік, саяси және рухани жиынтығы;
8) жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсететін субъектілер - әлеуметтік қызметтердің мемлекеттік немесе мемлекеттік емес секторында жұмыс істейтін жеке және заңды тұлғалар;
9) өмірлік қиын жағдай - адамның тыныс-тіршілігін шынайы бұзатын, ол оны өздігінен еңсере алмайтын ахуал.

2-бап . Қазақстан Республикасының әлеуметтік қызметтер туралы
заңнамасы
Қазақстан Республикасының әлеуметтік қызметтер туралы заңнамасы Қазақстан Республикасының Конституциясына негізделеді және осы Заңнан және Қазақстан Республикасының өзге де нормативтік құқықтық актілерінен тұрады.
Егер Қазақстан Республикасы ратификациялаған халықаралық шартта осы Заңда көзделгендерден өзгеше ережелер белгіленген болса, онда халықаралық шарттың ережелері қолданылады.

3-бап . Осы Заңның қолданылу аясы
Осы Заң Қазақстан Республикасының азаматтарына, оралмандарға, сондай-ақ Қазақстан Республикасының аумағында тұрақты тұратын шетелдіктер мен азаматтығы жоқ адамдарға қолданылады.

4-бап . Әлеуметтік қызметтер көрсету саласындағы мемлекеттік
саясаттың негізгі қағидаттары мен міндеттері
1. Қазақстан Республикасының әлеуметтік қызметтер көрсету саласындағы мемлекеттік саясаты:
1) адамның құқықтарын сақтау;
2) әлеуметтік қызметтер көрсетудің адамгершілік, еріктілік, құпиялылық, атаулылық және қол жетімділік;
3) әлеуметтік теңдік және әлеуметтік әділеттілік;
4) мемлекеттік органдардың әлеуметтік қызметтерді көрсететін жеке және заңды тұлғалармен өзара іс-қимылы;
5) әлеуметтік кіріктіру және халықтың өмір сүру сапасын жақсарту қағидаттарына негізделеді.
2. Әлеуметтік қызметтер көрсету саласындағы мемлекеттік саясаттың негізгі міндеттері:
1) өмірлік қиын жағдай туындаған жағдайда, оны еңсеру үшін жағдай жасау;
2) тегін арнаулы әлеуметтік қызметтердің кепілді көлемімен қамтамасыз ету;
3) арнаулы әлеуметтік қызметтердің ақылы көлемін көрсетуді ұйымдастыру;
4) мониторинг және көрсетілетін әлеуметтік қызметтердің сапасын бағалау жүйесін дамыту;
5) әлеуметтік қызметтер жүйесінің дамуын қамтамасыз ету;
6) Қазақстан Республикасының әлеуметтік қызметтер туралы заңнамасының сақталуына мемлекеттік бақылауды жүзеге асыру;
7) әлеуметтік қызметтер көрсету саласындағы халықаралық ынтымақтастықты дамыту болып табылады.

2-тарау. Әлеуметтік қызметтер көрсетудің түрлері мен негіздемелері

5-бап . Әлеуметтік қызметтердің түрлері
1. Өмірлік қиын жағдайда жүрген адамға (отбасына) көрсетілетін әлеуметтік қызметтер:
1) жалпы әлеуметтік қызметтерге;
2) арнаулы әлеуметтік қызметтерге бөлінеді.
2. Жалпы әлеуметтік қызметтер өмірлік қиын жағдайдағы адамға (отбасына) ақпараттық, консультациялық, делдалдық қызметтер түрінде көрсетіледі.
Жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсететін және мемлекеттік секторда жұмыс істейтін субъектілер жалпы әлеуметтік қызметтерді тегін көрсетеді.
3. Арнаулы әлеуметтік қызметтер өмірлік қиын жағдайды өздігінен еңсеруге қабілетсіз және мамандардың және/немесе мамандандырылған мекемелердің қызметтеріне мұқтаж адамға (отбасына) көрсетіледі.
4. Жалпы және арнаулы әлеуметтік қызметтерді халықты әлеуметтік қорғау, білім беру және денсаулық сақтау саласындағы уәкілетті органдар бірлесіп бекітеді.
5. Тегін арнаулы әлеуметтік қызметтердің кепілді тізбесі мен көлемін халықты әлеуметтік қорғау, білім беру, денсаулық сақтау саласындағы уәкілетті органдар бірлесіп әзірлейді және Қазақстан Республикасының Үкіметі бекітеді.

6-бап . Адам (отбасы) өмірлік қиын жағдайда деп танылуы мүмкін
негіздер
Адам (отбасы) мынадай негіздер бойынша өмірлік қиын жағдайда деп танылуы мүмкін:
1) баланың жетім болуы;
2) ата-ана қамқорлығының болмауы;
3) кәмелетке толмағандардың қадағалаусыз қалуы, оның ішінде девианттық мінез-құлық;
4) үш жасқа дейінгі балалардың бастапқы психо-физикалық даму мүмкіндіктерінің шектелуі;
5) дене және ақыл-ой мүмкіндіктеріне байланысты, ағза функцияларының тұрақты бұзылулары;
6) әлеуметтік маңызы бар аурудың және айналасындағыларға қауіптілік тудыратын аурудың салдарынан тыныс-тіршілігінің шектелуі;
7) жасының егде тартуына байланысты, ауруы және (немесе) мүгедектігі салдарынан өзіне өзі қызмет көрсетуге қабілетсіздігі;
8) қатігездік көруі;
9) белгілі бір тұрғылықты жерінің болмауы (баспанасыздық);
10) бас бостандығынан айыру орындарынан босау.

3-тарау. Әлеуметтік қызметтер көрсетуді мемлекеттік реттеу

7-бап . Қазақстан Республикасы Үкіметінің әлеуметтік қызметтер
көрсету саласындағы құзыреті
Қазақстан Республикасының Үкіметі:
1) әлеуметтік қызметтер көрсету саласындағы мемлекеттік саясаттың негізгі бағыттарын әзірлейді;
2) тегін арнаулы әлеуметтік қызметтердің кепілді тізбесі мен көлемін бекітеді;
3) арнаулы әлеуметтік қызметтерді көрсететін субъектілердің қызметін лицензиялау ережесін бекітеді, сондай-ақ оларға қойылатын біліктілік талаптарды белгілейді.
4) Қазақстан Республикасының Конституциясы, заңдары және Қазақстан Республикасы Президентінің актілеріне сәйкес осы саладағы өзге де функцияларды жүзеге асырады.

8-бап . Халықты әлеуметтік қорғау саласындағы уәкілетті
органның құзыреті
Халықты әлеуметтік қорғау саласындағы уәкілетті орган өз құзыреті шегінде:
1) әлеуметтік қызметтер көрсету саласындағы мемлекеттік саясатты іске асырады;
2) денсаулық сақтау және білім беру саласындағы уәкілетті органдармен бірлесіп, арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсету саласындағы мемлекеттік стандарттарды әзірлейді және бекітеді;
3) мыналарды:
арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсету жөніндегі ведомстволық есептілікті жүргізуді;
халықтың әлеуметтік қажеттіліктеріне талдау жүргізуді;
жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтерді көрсететін, өз қарамағындағы субъектілерді құруды және олардың қызметін;
әлеуметтік қызметтер көрсету саласындағы халықаралық ынтымақтастықты дамытуды қамтамасыз етеді;
4) мыналарды:
жергілікті атқарушы органдар әлеуметтік қызметтер көрсету саласында қабылдайтын шешімдердің заңдылығын бақылауды;
жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсету жүйесін әдістемелік қамтамасыз ету жөніндегі қызметті үйлестіруді;
жеке және заңды тұлғалармен, денсаулық сақтау және білім беру саласындағы уәкілетті органдармен әлеуметтік қызметтерді көрсету мәселелері бойынша өзара іс-қимылды;
Қазақстан Республикасының заңнамасына сәйкес өзге де функцияларды жүзеге асырады.

9-бап . Денсаулық сақтау саласындағы уәкілетті органның
құзыреті
Денсаулық сақтау саласындағы уәкілетті орган өз құзыреті шегінде:
1) әлеуметтік қызметтер көрсету саласындағы мемлекеттік саясатты іске асырады;
2) халықты әлеуметтік қорғау және білім беру саласындағы уәкілетті органдармен бірлесіп, арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсету саласындағы мемлекеттік стандарттарды әзірлейді және бекітеді;
3) мыналарды:
халықтың әлеуметтік қажеттіліктеріне талдау жүргізуді;
жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтерді көрсететін, өз қарамағындағы субъектілерді құруды және олардың қызметін қамтамасыз етеді;
4) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсету жөніндегі есепке алу-есеп беру нысандарын бекітеді;
5) мыналарды:
жергілікті атқарушы органдар әлеуметтік қызметтер көрсету саласында қабылдайтын шешімдердің заңдылығын бақылауды;
әлеуметтік қызметтерді көрсету саласындағы денсаулық сақтау ұйымдарының қызметін үйлестіруді;
жеке және заңды тұлғалармен, халықты әлеуметтік қорғау және білім беру саласындағы уәкілетті органдармен бірлесіп, арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсету мәселелері бойынша өзара іс-қимылды;
Қазақстан Республикасының заңнамасына сәйкес өзге де функцияларды жүзеге асырады.

10-бап . Білім беру саласындағы уәкілетті органның құзыреті
Білім беру саласындағы уәкілетті орган өз құзыреті шегінде:
1) әлеуметтік қызметтер көрсету саласындағы мемлекеттік саясатты іске асырады;
2) халықты әлеуметтік қорғау және денсаулық сақтау саласындағы уәкілетті органдармен бірлесіп, арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсету саласындағы мемлекеттік стандарттарды әзірлейді және бекітеді;
3) мыналарды:
арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсету жөніндегі ведомстволық есептілікті жүргізуді;
халықтың білім беру саласындағы әлеуметтік қажеттіліктеріне талдау жүргізуді;
жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтерді көрсететін, өз қарамағындағы субъектілерді құруды және олардың қызметін;
әлеуметтік қызметтер көрсету саласындағы халықаралық ынтымақтастықты дамытуды қамтамасыз етеді;
4) мыналарды:
жергілікті атқарушы органдар әлеуметтік қызметтер көрсету саласында қабылдайтын шешімдердің заңдылығын бақылауды;
жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтерді көрсететін субъектілерді ғылыми және оқу-әдістемелік қамтамасыз ету жөніндегі қызметті үйлестіруді;
әлеуметтік қызметтерді көрсету саласындағы білім беру ұйымдарының қызметін үйлестіруді;
жеке және заңды тұлғалармен, халықты әлеуметтік қорғау және денсаулық сақтау саласындағы уәкілетті органдармен әлеуметтік қызметтер көрсету мәселелері бойынша өзара іс-қимылды;
Қазақстан Республикасының заңнамасына сәйкес өзге де функцияларды жүзеге асырады.

11-бап. Облыстың, (республикалық маңызы бар қалалар мен
астананың), аудандардың, (облыстық маңызы бар
қалалардың) жергілікті атқарушы органдарының құзыреті
1. Облыстардың (республикалық маңызы бар қалалардың, астананың) жергілікті атқарушы органдары өз құзыреті шегінде:
1) жекелеген әлеуметтік қызметтер көрсету саласындағы мемлекеттік саясатты іске асырады;
2) мыналарды:
арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсету жөніндегі қызметті лицензиялауды;
жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсететін субъектілердің әлеуметтік қызметтер көрсету туралы заңнаманы сақтауын бақылауды;
жеке және заңды тұлғалармен, мүдделі уәкілетті мемлекеттік органдармен әлеуметтік қызметтер көрсету мәселелері бойынша өзара іс-қимылды;
Қазақстан Республикасының заңнамасына сәйкес өзге де функцияларды жүзеге асырады.
3) мыналарды:
жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтерді көрсететін, өз қарамағындағы субъектілерді құруды және олардың қызметін;
халыққа тегін арнаулы әлеуметтік қызметтердің кепілді көлемін көрсетуді;
халықтың әлеуметтік қажеттіліктеріне талдау жүргізуді қамтамасыз етеді;
4) жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсететін субъектілерді кадрмен қамтамасыз етуді және әлеуметтік қызметкерлердің біліктілігін арттыруды және қайта даярлауды ұйымдастырады;
5) әлеуметтік қызметтер жүйесін дамыту жөнінде шаралар қабылдайды;
6) жергілікті атқарушы органдар тегін және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтердің кепілді көлемінен тыс көрсететін тегін арнаулы әлеуметтік қызметтердің қосымша көлемін көрсетудің тізбесі мен тәртібін әзірлейді және облыстардың (республикалық маңызы бар қалалардың және астананың) жергілікті өкілді органдарына бекітуге ұсынады;
7) әлеуметтік қызметтерді мемлекеттік сатып алуды жүзеге асырады, мемлекеттік емес әлеуметтік қызметтер секторында жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтерді көрсету жөніндегі мемлекеттік әлеуметтік тапсырысты орналастырады.
2. Аудандардың (облыстық маңызы бар қалалардың) жергілікті атқарушы органдары өз құзыреті шегінде:
1) әлеуметтік қызметтер көрсету саласындағы мемлекеттік саясатты іске асырады;
2) жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсететін, өз қарамағындағы субъектілерді құруды және олардың қызметін қамтамасыз етеді;
3) мемлекеттік секторда жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсететін субъектілерді кадрмен қамтамасыз етуді және әлеуметтік қызметкерлердің біліктілігін арттыруды және қайта даярлауды ұйымдастырады;
4) жергілікті атқарушы органдар кепілді көлемнен тыс көрсететін тегін арнаулы әлеуметтік қызметтердің қосымша көлемін көрсетудің тізбесі мен тәртібін әзірлейді және аудандардың (облыстық маңызы бар қалалардың) жергілікті өкілді органдарына бекітуге ұсынады;
5) әлеуметтік қажеттіліктерге талдау жүргізуді қамтамасыз етеді;
6) әлеуметтік қызметтерді мемлекеттік сатып алуды жүзеге асырады және мемлекеттік емес секторда жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсету жөніндегі мемлекеттік әлеуметтік тапсырысты орналастырады;
7) әлеуметтік қызметтер жүйесін дамыту жөнінде шаралар қабылдайды;
8) жеке және заңды тұлғалармен, мүдделі уәкілетті мемлекеттік органдармен әлеуметтік қызметтер көрсету мәселелері бойынша өзара іс-қимыл жасайды.

4-тарау. Өмірлік қиын жағдайдағы адамға (отбасына) әлеуметтік қызметтер көрсетуді ұйымдастыру

12-бап . Өмірлік қиын жағдайдағы адамның (отбасының)
құқықтары мен міндеттері
1. Өмірлік қиын жағдайдағы адамның (отбасының):
1) өзінің құқықтары, міндеттері мен әлеуметтік қызметтерді көрсетудің шарттары туралы ақпарат алуға;
2) әлеуметтік қызметтерге қажеттілігіне бағалау жүргізу мен айқындауға өтініш беруге;
3) әлеуметтік қызметтерге қажеттіліктерін тексеру, бағалау және айқындау процесіне қатысуға;
4) ақылы негізде жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсететін субъектілерді таңдауға;
5) әлеуметтік қызметтерді алуға немесе олардан бас тартуға;
6) лауазымды адамдардың немесе жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтерді көрсететін өзге де субъектілердің іс-әрекетіне (әрекетсіздігіне) жоғары тұрған мемлекеттік органдарға және сотқа шағымдануға;
7) лауазымды адамдарға немесе жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсететін өзге де субъектілерге мәлім болған жеке сипаттағы ақпараттың құпиялылығына құқығы бар.
2. Өмірлік қиын жағдайдағы адам (отбасы):
1) әлеуметтік қызметтерге қажеттілігін айқындау және оларды көрсетуге шешім қабылдау үшін толық және дұрыс ақпарат ұсынуға;
2) әлеуметтік қызметтерге қажеттілікке бағалау жүргізу мен айқындау процесіне кедергі келтірмеуге;
3) жергілікті атқарушы органдарды немесе жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсететін өзге де субъектілерді оларды көрсетуге әсер ететін мән-жайлардың өзгерісі туралы уақтылы хабардар етуге міндетті.

13-бап . Өмірлік қиын жағдайдағы адамның (отбасының)
әлеуметтік қызметтерді көрсетуге өтініш беруі
1. Әлеуметтік қызметтерді көрсетуге өтініш беру осы Заңның 6-бабында көзделген негіздемелер туындаған кезде жүзеге асырылады.
2. Адам (отбасы) жазбаша өтініш беру арқылы жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтерді алуға жергілікті атқарушы органдарға не жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсететін субъектіге өтініш береді.
3. Адамның (отбасының) мүддесі үшін адамға (отбасына) әлеуметтік қызметтерді тағайындау туралы өтінішті, адам (отбасының ересек мүшелерінің біреуі) немесе оның қамқоршысының, қорғаншысының өздігінен өтініш бере алмау себебін көрсете отырып, өзге де мүдделі адамдар бере алады.

14-бап . Әлеуметтік қызметтерге қажеттілікті бағалау және
айқындау
1. Өмірлік қиын жағдайдағы адамның (отбасының) әлеуметтік қызметтерге бағалауын және қажеттілігін әлеуметтік қызметкерлер белгілейді.
2. Қажеттілікті бағалау мен айқындауды жүргізу кезіндегі өлшемдер:
1) тыныс-тіршілігінің шектелуі;
2) әлеуметтік бейімсіздену;
3) әлеуметтік депривация;
4) әлеуметтік орта болып табылады.
3. Қажеттілікті бағалау мен айқындау негізінде қызметтің түрі, алушының санаты, қызмет көрсетілетін жер, қызметтің көрсетілу ұзақтығы, қызметтің мазмұны, жеке ерекшеліктері, әлеуметтік қызметті көрсететін маман/мекеме айқындалады.
4. Әлеуметтік қызметкер өмірлік қиын жағдайдағы адамның (отбасының) тұрғылықты жері бойынша арнаулы әлеуметтік қызметтерге қажеттілігін бағалауды және айқындауды халықты әлеуметтік қорғау, білім беру және денсаулық сақтау саласындағы уәкілетті органдар бірлесіп бекіткен тәртіппен жүргізеді.

15-бап . Әлеуметтік қызметкерлердің құқықтары мен міндеттері
1. Әлеуметтік қызметкер:
1) әлеуметтік қызметтердің қажеттілігін дұрыс айқындау үшін мемлекеттік органдардан және өмірлік қиын жағдайда жүрген адамдардан (отбасылардан) қажетті құжаттарды сұратуға;
2) әлеуметтік қызметтерге қажеттілікті бағалауды жүргізу үшін қажетті мамандарды тартуға құқылы.
2. Әлеуметтік қызметкер:
1) халықты әлеуметтік қорғау саласындағы уәкілетті орган білім беру саласындағы уәкілетті органмен бірлесіп бекіткен оларға қойылатын біліктілік талаптарына сәйкес келуге;
2) еңбек (қызметтік) міндеттемелеріне сәйкес әлеуметтік қызметтерге қажеттілікті бағалауды жүргізуге және айқындауға немесе әлеуметтік қызметтер көрсетуге;
3) әлеуметтік қызметтер көрсету жөнінде шаралар қабылдауға;
4) әлеуметтік қызметтерге мұқтаждықты бағалау мен айқындау нәтижелері бойынша қорытынды (бұдан әрі - қорытынды) дайындауға міндетті.
3. Әлеуметтік қызметкерлер мамандықтарының тізбесін, оларды даярлау және біліктілігін арттыру стандарттарын білім беру саласындағы уәкілетті орган бекітеді.
4. Әлеуметтік қызметкерлердің әлеуметтік қызметтердің қажеттілігін бағалау мен айқындау жөніндегі қызметі халықты әлеуметтік қорғау, білім беру және денсаулық сақтау саласындағы уәкілетті органдар бірлесіп бекітетін тәртіпке сәйкес аттестатталуға тиіс.

16-бап . Әлеуметтік қызметтер көрсету
1. Әлеуметтік қызметтер көрсетуді әлеуметтік қызметтерді көрсететін субъектілер жүзеге асырады.
2. Әлеуметтік қызметкер дайындаған қорытындының негізінде жергілікті атқарушы орган тегін арнаулы әлеуметтік қызметтің кепілді көлемін көрсету туралы немесе көрсетуден бас тарту туралы шешім қабылдайды.
Шешім қорытынды алынған күннен бастап үш жұмыс күні ішінде қабылданады және мәлімет үшін әлеуметтік қызметтер көрсетуге өтініш берген адамға (отбасына) жіберіледі.
Тегін арнаулы әлеуметтік қызметтердің кепілді көлемін көрсетуден бас тартылған жағдайда қажеттілікті бағалау мен айқындау жүргізу үшін ұсынылған құжаттар қайтарылады.
3. Әлеуметтік қызметтерді көрсетуден бас тарту үшін:
1) осы Заңның 6-бабында көрсетілген негіздерге сәйкессіздігі;
2) ұсынылған мәліметтер мен құжаттардың жалғандығы негіздеме болып табылады.
4. Тегін арнаулы әлеуметтік қызметтің кепілді көлемі әлеуметтік қызметтерді көрсету туралы шешім қабылданған күннен бастап көрсетіледі.
5. Әлеуметтік қызметтерді көрсететін субъектілердің мемлекеттік емес секторда ақылы әлеуметтік қызметтерді көрсетуінің шарттары мен тәртібін олар өздері белгілейді.

17-бап . Жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер
көрсететін субъектілердің құқықтары мен міндеттері
1. Жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсететін субъектілер:
1) мемлекеттік бюджет қаражаты есебінен көрсетілетін әлеуметтік қызметтер көрсетуге арналған конкурстарға Қазақстан Республикасы мемлекеттік сатып алу туралы заңнамасына сәйкес қатысуға;
2) ақылы негізде әлеуметтік қызметтер көрсетуге;
3) қолданыстағы заңнамада көзделген жағдайларды қоспағанда, әлеуметтік қызметтерге қажеттілікті бағалау және айқындауды жүргізу үшін қажетті ақпаратты барлық органдар мен ұйымдардан сұратуға және алуға құқылы.
2. Жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсететін субъектілер:
1) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсету саласындағы мемлекеттік стандарттарды сақтауға;
2) қызметтер көрсету үшін қажетті жағдай жасауға;
3) қызметтерді тұтынушылар мен олардың отбасылары мүшелерінің абырой-беделін сыйлауға;
4) қызметтерді тұтынушылар мен олардың отбасыларына қатысты адамгершілік көрсетуге және кемсітушілік іс-әрекеттерге жол бермеуге;
5) Қазақстан Республикасының заңдарында көзделген жағдайларды қоспағанда, әлеуметтік қызметтер көрсету кезіндегі құпиялылықты қамтамасыз етуге;
6) әлеуметтік қызметкерлерді даярлауды және олардың біліктілігін арттыруды қамтамасыз етуге міндетті.

18-бап . Әлеуметтік қызметтер көрсету жөніндегі қызметті
лицензиялау
Жекелеген арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсету жөніндегі қызмет Қазақстан Республикасының лицензиялау туралы заңнамасына сәйкес лицензиялануға тиіс.

19-бап . Жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер
көрсететін субъектілерді қаржыландыру
1. Жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсететін субъектілерді мемлекеттік секторда қаржылық қамтамасыз ету:
1) бюджет қаражатының;
2) Қазақстан Республикасының заңнамасына қайшы келмейтін өзге де көздер есебінен жүзеге асырылады.
2. Мемлекеттік емес секторда жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсететін субъектілерді қаржылық қамтамасыз ету:
1) Қазақстан Республикасының заңнамасында белгіленген тәртіппен бюджет қаражатының;
2) ақылы негізде әлеуметтік қызметтер көрсеткені үшін алынған қаражаттың;
3) Қазақстан Республикасының заңнамасына қайшы келмейтін өзге де көздер есебінен жүзеге асырылады.

5-тарау. Қорытынды ережелер

20-бап . Қазақстан Республикасының әлеуметтік қызметтер
туралы заңнамасының сақталуын бақылау
1. Қазақстан Республикасының әлеуметтік қызметтер туралы заңнамасының сақталуын бақылауды жалпы және (немесе) арнаулы әлеуметтік қызметтер көрсететін субъектілерге жоспарлы және жоспардан тыс тексерулер жүргізу арқылы жүзеге асырылады.
Мемлекеттік органның тексеруді тағайындау туралы шешімі өз құзыреті шегінде құқықтық статистика және арнайы есептер саласындағы статистикалық қызметті жүзеге асыратын мемлекеттік органда тіркеледі.
2. Тексерулер жоспарлы және жоспардан тыс болып бөлінеді. Жоспарлы - мемлекеттік орган жоспарлаған алдыңғы тексерулерге қатысты Қазақстан Республикасының заңдарында белгіленген уақыт аралығын ескере отырып жүргізетін тексеру.
Бір жеке немесе заңды тұлғаға қатысты жоспарлы тексеру, егер Қазақстан Республикасының заңдарында өзгеше көзделмесе, кемінде бір жылда бір рет, ал шағын кәсіпкерлік субъектісіне - кемінде үш жылда бір рет жүргізілуі мүмкін.
Жоспарлы тексеруді белгілеген кезде бақылаушы орган тексерілетін субъектіге тиісті тексеру туралы екі аптадан кешіктірмей хабарлауға міндетті.
Жоспардан тыс тексерулер жеке немесе заңды тұлғалар, мемлекеттік органдар жеке немесе заңды тұлғалардың Қазақстан Республикасының әлеуметтік қызметтер туралы заңнамасының міндетті талаптарын бұзғандығы туралы шағымданғанда, сондай-ақ құжаттармен және осындай заң бұзушылық белгілері бар екенін куәландыратын өзге де дәлелдемелермен расталған өзге ақпарат алынған жағдайларда жүргізіледі.
Домалақ арыздар жоспардан тыс тексеру жүргізуге негіз бола алмайды.
3. Бақылау іс-шараларын жүргізу нәтижесінде әлеуметтік қызметтер көрсететін субъектінің әлеуметтік қызметтер туралы заңнаманы бұзғаны анықталған кезде бақылаушы органдар әлеуметтік қызметтер көрсететін субъектіге орындалуға міндетті ұйғарымдар жібереді не әлеуметтік қызметтер туралы заңнаманы бұза отырып көрсетілген әлеуметтік қызметтерді жарамсыз деп тану туралы талаппен сот органдарына өтініш береді.
Егер бақылау іс-шараларын жүргізу нәтижесінде әлеуметтік қызметтер көрсететін субъектінің бақылаушы органдардың ұйғарымын орындамағаны анықталған жағдайда мемлекеттік бақылау органдары Қазақстан Республикасының заңдарына сәйкес жауапкершілік шараларын қолданады.
4. Бақылаушы органдардың іс-әрекеттеріне, сондай-ақ шешімдеріне Қазақстан Республикасының заңнамасында белгіленген тәртіппен шағым жасалуы мүмкін.

21-бап . Қазақстан Республикасының әлеуметтік қызметтер
туралы заңнамасын бұзғаны үшін жауапкершілік
Қазақстан Республикасының әлеуметтік қызметтер туралы заңнамасының бұзылуына кінәлі адамдар Қазақстан Республикасының заңдарына сәйкес жауапты болады.

22-бап . Осы Заңды қолданысқа енгізудің тәртібі
Осы Заң 2009 жылғы 1 қаңтардан бастап қолданысқа енгізіледі.

Қазақстан Республикасының
Президенті

О проекте Закона Республики Казахстан "О социальных услугах"

Постановление Правительства Республики Казахстан от 30 июня 2008 года N 656

Правительство Республики Казахстан ПОСТАНОВЛЯЕТ:
внести на рассмотрение Мажилиса Парламента Республики Казахстан проект Закона Республики Казахстан "О социальных услугах".

Премьер-Министр
Республики Казахстан К. Масимов

Проект

Закон Республики Казахстан
О социальных услугах

Настоящий Закон регулирует общественные отношения, возникающие в сфере предоставления социальных услуг, для лиц (семей), находящихся в трудной жизненной ситуации.

Глава 1. Общие положения

Статья 1. Основные понятия, используемые в настоящем Законе
В настоящем Законе используются следующие основные понятия:
1) платный объем специальных социальных услуг - объем социальных услуг, предоставляемый сверх гарантированного объема бесплатных специальных социальных услуг на платной основе;
2) социальная дезадаптация - нарушение поведения личности и ее взаимодействия с социальной средой, неспособность к усвоению норм и ценностей;
3) социальная депривация - процесс сокращения и/или лишения возможности самостоятельного удовлетворения основных жизненных потребностей лицом (семьей);
4) государственные стандарты в сфере предоставления специальных социальных услуг - нормативные правовые акты, устанавливающие требования, сроки и объем предоставления социальных услуг, утверждаемые совместно уполномоченными органами в области социальной защиты населения, здравоохранения и образования;
5) социальная услуга - деятельность субъектов, предоставляющих общие и (или) специальные социальные услуги, по удовлетворению социальных потребностей лица (семьи), находящегося в трудной жизненной ситуации;
6) социальный работник - физическое лицо, имеющее профессиональное, послесреднее или высшее образование, занимающее в установленном законодательством порядке оплачиваемую должность по осуществлению оценки, определению потребности или оказанию социальных услуг лицам, (семьям) находящимся в трудной жизненной ситуации;
7) социальная среда - совокупность материальных, экономических, социальных, политических и духовных условий существования, формирования и деятельности лица (семьи);
8) субъекты, предоставляющие общие и (или) специальные социальные услуги - физические и юридические лица, занятые в государственном и негосударственном секторе социальных услуг;
9) трудная жизненная ситуация - ситуация, объективно нарушающая жизнедеятельность человека, которую он не может преодолеть самостоятельно.

Статья 2. Законодательство Республики Казахстан о социальных услугах
1. Законодательство Республики Казахстан о социальных услугах основывается на Конституции Республики Казахстан и состоит из настоящего Закона и иных нормативных правовых актов Республики Казахстан.
2. Если международным договором, ратифицированным Республикой Казахстан, установлены иные правила, чем те, которые предусмотрены настоящим Законом, то применяются правила международного договора.

Статья 3. Сфера действия настоящего Закона
Действие настоящего Закона распространяется на граждан Республики Казахстан, оралманов, а также постоянно проживающих на территории Республики Казахстан иностранцев и лиц без гражданства.

Статья 4. Основные принципы и задачи государственной политики в сфере
предоставления социальных услуг
1. Государственная политика Республики Казахстан в сфере предоставления социальных услуг основывается на принципах:
1) соблюдения прав человека;
2) гуманности, добровольности, конфиденциальности, адресности и доступности предоставления социальных услуг;
3) социального равенства и социальной справедливости;
4) взаимодействия государственных органов с физическими и юридическими лицами, предоставляющими социальные услуги;
5) социальной интеграции и улучшения качества жизни населения.
2. Основными задачами государственной политики в сфере предоставления социальных услуг является:
1) создание условий для преодоления трудной жизненной ситуации в случае ее возникновения;
2) обеспечение гарантированным объемом бесплатных специальных социальных услуг;
3) организация предоставления платного объема специальных социальных услуг;
4) развитие системы мониторинга и оценки качества предоставляемых социальных услуг;
5) обеспечение развития системы социальных услуг;
6) осуществление государственного контроля за соблюдением законодательства Республики Казахстан о социальных услугах;
7) развитие международного сотрудничества в сфере предоставления социальных услуг.

Глава 2. Виды и основания предоставления социальных услуг

Статья 5. Виды социальных услуг
1. Социальные услуги, предоставляемые лицу (семье), находящемуся в трудной жизненной ситуации, подразделяются на:
1) общие социальные услуги;
2) специальные социальные услуги.
2. Общие социальные услуги предоставляются лицу (семье), находящемуся в трудной жизненной ситуации в виде информационных, консультационных, посреднических услуг.
Субъекты, предоставляющие общие и (или) специальные социальные услуги и занятые в государственном секторе, общие социальные услуги предоставляют бесплатно.
3. Специальные социальные услуги предоставляются лицу (семье), неспособному самостоятельно преодолеть трудную жизненную ситуацию и нуждающемуся в услугах специалистов и/или специализированных учреждений.
4. Общие и специальные социальные услуги утверждаются совместно уполномоченными органами в области социальной защиты населения, образования и здравоохранения.
5. Гарантированный перечень и объем бесплатных специальных социальных услуг совместно разрабатывается уполномоченными органами в области социальной защиты населения, образования, здравоохранения и утверждается Правительством Республики Казахстан.

Статья 6. Основания, по которым лицо (семья) может быть признано
находящимся в трудной жизненной ситуации
Лицо (семья), может быть признано находящимся в трудной жизненной ситуации по следующим основаниям:
1) детское сиротство;
2) отсутствие родительского попечения;
3) безнадзорность несовершеннолетних, в том числе девиантное поведение;
4) ограничение возможностей раннего психофизического развития детей в возрасте до трех лет;
5) стойкие нарушения функций организма, обусловленные физическими и умственными возможностями;
6) ограничение жизнедеятельности вследствие социально значимых заболеваний и заболеваний, представляющих опасность для окружающих;
7) неспособность к самообслуживанию в связи с преклонным возрастом, вследствие перенесенной болезни и (или) инвалидности;
8) жестокое обращение;
9) отсутствие определенного места жительства (бездомность);
10) освобождение из мест лишения свободы.

Глава 3. Государственное регулирование предоставления социальных услуг

Статья 7. Компетенция Правительства Республики Казахстан
в сфере предоставления социальных услуг
Правительство Республики Казахстан:
1) разрабатывает основные направления государственной политики в сфере предоставления социальных услуг;
2) утверждает гарантированный перечень и объем бесплатных специальных социальных услуг;
3) утверждает правила лицензирования, а также устанавливает квалификационные требования к деятельности субъектов, предоставляющих специальные социальные услуги;
4) осуществляет иные функции в этой сфере в соответствии с Конституцией, законами и актами Президента Республики Казахстан.

Статья 8. Компетенция уполномоченного органа в области
социальной защиты населения
Уполномоченный орган в области социальной защиты населения в пределах своей компетенции:
1) реализует государственную политику в сфере предоставления социальных услуг;
2) разрабатывает и утверждает совместно с уполномоченными органами в области здравоохранения и образования государственные стандарты в сфере предоставления специальных социальных услуг;
3) обеспечивает:
ведение ведомственной отчетности по предоставлению специальных социальных услуг;
проведение анализа социальных потребностей населения;
создание и деятельность субъектов, предоставляющих общие и (или) специальные социальные услуги, находящиеся в его ведении;
развитие международного сотрудничества в сфере предоставления социальных услуг;
4) осуществляет:
контроль за законностью принимаемых местными исполнительными органами решений в сфере предоставления социальных услуг;
координацию деятельности по методическому обеспечению системы предоставления общих и (или) специальных социальных услуг;
взаимодействие с физическими и юридическими лицами, уполномоченными органами в области здравоохранения и образования по вопросам предоставления социальных услуг;
иные функции в соответствии с законодательством Республики Казахстан.

Статья 9. Компетенция уполномоченного органа в области
здравоохранения
Уполномоченный орган в области здравоохранения в пределах своей компетенции:
1) реализует государственную политику в сфере предоставления социальных услуг;
2) разрабатывает и утверждает совместно с уполномоченными органами в области социальной защиты населения и образования государственные стандарты в сфере предоставления специальных социальных услуг;
3) обеспечивает:
проведение анализа социальных потребностей населения;
создание и деятельность субъектов, предоставляющих общие и (или) специальные социальные услуги, находящиеся в его ведении;
4) утверждает формы учетно-отчетной документации по предоставлению специальных социальных услуг;
5) осуществляет:
контроль за законностью принимаемых местными исполнительными органами решений в сфере предоставления социальных услуг;
координацию деятельности организаций здравоохранения в сфере предоставления социальных услуг;
взаимодействие с физическими и юридическими лицами, уполномоченными органами в области социальной защиты населения и образования по вопросам предоставления социальных услуг;
иные функции в соответствии с законодательством Республики Казахстан.

Статья 10. Компетенция уполномоченного органа в области образования
Уполномоченный орган в области образования в пределах своей компетенции:
1) реализует государственную политику в сфере предоставления социальных услуг;
2) разрабатывает и утверждает совместно с уполномоченными органами в области социальной защиты населения и здравоохранения государственные стандарты в сфере предоставления специальных социальных услуг;
3) обеспечивает:
ведение ведомственной отчетности по предоставлению специальных социальных услуг;
проведение анализа социальных потребностей населения в области образования;
создание и деятельность субъектов, предоставляющих общие и (или) специальные социальные услуги, находящиеся в его ведении;
развитие международного сотрудничества в сфере предоставления социальных услуг;
4) осуществляет:
контроль за законностью принимаемых местными исполнительными органами решений в сфере предоставления социальных услуг;
координацию деятельности по научному и учебно-методическому обеспечению субъектов, предоставляющих общие и (или) специальные социальные услуги;
координацию деятельности организаций образования, в сфере предоставления социальных услуг;
взаимодействие с физическими и юридическими лицами, уполномоченными органами в области социальной защиты населения и здравоохранения по вопросам предоставления социальных услуг;
иные функции в соответствии с законодательством Республики Казахстан.

Статья 11. Компетенция местных исполнительных органов области
(городов республиканского значения и столицы), районов
(городов областного значения)
1. Местные исполнительные органы областей (городов республиканского значения и столицы) в пределах своей компетенции:
1) реализуют государственную политику в сфере предоставления социальных услуг;
2) осуществляют:
лицензирование деятельности по предоставлению отдельных специальных социальных услуг;
контроль за соблюдением субъектами, предоставляющими общие и (или) специальные социальные услуги, законодательства о социальных услугах;
взаимодействие с физическими и юридическими лицами, заинтересованными уполномоченными государственными органами по вопросам предоставления социальных услуг;
иные функции в соответствии с законодательством Республики Казахстан;
3) обеспечивают:
создание и деятельность субъектов, предоставляющих общие и (или) специальные социальные услуги, находящихся в их ведении;
предоставление населению гарантированного объема бесплатных специальных социальных услуг;
проведение анализа социальных потребностей населения;
4) организовывают кадровое обеспечение субъектов, предоставляющих общие и (или) специальные социальные услуги, и повышение квалификации и переподготовку социальных работников;
5) принимают меры по развитию системы социальных услуг;
6) разрабатывают и представляют на утверждение местным представительным органам областей (городов республиканского значения и столицы) перечень и порядок предоставления дополнительного объема бесплатных специальных социальных услуг, предоставляемых местными исполнительными органами сверх гарантированного объема бесплатных и (или) специальных социальных услуг;
7) осуществляют государственные закупки социальных услуг, размещают государственный социальный заказ по предоставлению общих и (или) специальных социальных услуг в негосударственном секторе социальных услуг.
2. Местные исполнительные органы районов (городов областного значения) в пределах своей компетенции:
1) реализуют государственную политику в сфере предоставления социальных услуг;
2) обеспечивают создание и деятельность субъектов, предоставляющих общие и (или) специальные социальные услуги, находящихся в их ведении;
3) организуют кадровое обеспечение субъектов, предоставляющих общие и (или) специальные социальные услуги и повышение квалификации и переподготовку социальных работников в государственном секторе;
4) разрабатывают и представляют на утверждение местным представительным органам районов (городов областного значения) перечень и порядок предоставления дополнительного объема бесплатных специальных социальных услуг, предоставляемых местными исполнительными органами сверх гарантированного объема;
5) обеспечивают проведение анализа социальных потребностей;
6) осуществляют государственные закупки социальных услуг и размещают государственный социальный заказ по предоставлению общих и (или) специальных социальных услуг в негосударственном секторе;
7) принимают меры по развитию системы социальных услуг;
8) взаимодействуют с физическими и юридическими лицами, заинтересованными уполномоченными государственными органами по вопросам предоставления социальных услуг;
9) иные функции в соответствии с законодательством Республики Казахстан.

Глава 4. Организация предоставления социальных услуг лицу (семье),
находящемуся в трудной жизненной ситуации

Статья 12. Права и обязанности лица (семьи), находящегося в трудной
жизненной ситуации
1. Лицо (семья), находящееся в трудной жизненной ситуации, имеет право:
1) получать информацию о своих правах, обязанностях и условиях предоставления социальных услуг;
2) обращаться за проведением оценки и определением потребности в социальных услугах;
3) принимать участие в процессе обследования, оценки и определения потребностей в социальных услугах;
4) выбирать субъектов, предоставляющих общие и (или) специальные социальные услуги на платной основе;
5) получать или отказаться от предоставления социальных услуг;
6) обжаловать действия (бездействие) должностных лиц или иных субъектов, предоставляющих общие и (или) специальные социальные услуги, в вышестоящих государственных органах и в суде;
7) на конфиденциальность информации личного характера, ставшей известной должностным лицам или иным субъектам, предоставляющим общие и (или) специальные социальные услуги.
2. Лицо (семья), находящееся в трудной жизненной ситуации, обязано:
1) предоставлять полную и достоверную информацию для определения потребности и принятия решения в предоставлении социальных услуг;
2) не препятствовать процессу проведения оценки и определения потребности в социальных услугах;
3) своевременно извещать местные исполнительные органы или иные субъекты, предоставляющие общие и (или) специальные социальные услуги, об изменении обстоятельств, влияющих на их предоставление.

Статья 13. Обращение лица (семьи), находящегося в трудной жизненной
ситуации, за предоставлением социальных услуг
1. Обращение за предоставлением социальных услуг осуществляется при возникновении оснований, предусмотренных статьей 6 настоящего Закона.
2. Лицо (семья) обращается за предоставлением общих и (или) специальных социальных услуг в местные исполнительные органы либо в субъект, предоставляющий общие и (или) специальные социальные услуги путем подачи письменного заявления.
3. В интересах лица (семьи) заявление о назначении социальных услуг лицу (семье) могут подать иные заинтересованные лица с указанием причины, по которой лицо (один из взрослых членов семьи) или его опекун, попечитель не может подать его самостоятельно.

Статья 14. Оценка и определение потребности в социальных услугах
1. Оценку и потребность в социальных услугах лица (семьи), находящегося в трудной жизненной ситуации, устанавливают социальные работники.
2. Критериями при проведении оценки и определении потребности являются:
1) ограничение жизнедеятельности;
2) социальная дезадаптация;
3) социальная депривация;
4) социальная среда.
3. На основании оценки и определении потребности определяется вид услуги, категория получателя, место предоставления, продолжительность предоставления услуги, содержание услуги, индивидуальные особенности, специалист/учреждение, предоставляющее социальную услугу.
4. Социальный работник проводит оценку и определение потребности в специальных социальных услугах по месту проживания лица (семьи), находящегося в трудной жизненной ситуации, в порядке, совместно утвержденном уполномоченными органами в области социальной защиты населения, образования и здравоохранения.

Статья 15. Права и обязанности социальных работников
1. Социальный работник вправе:
1) запрашивать необходимые документы от государственных органов и лиц (семей), находящихся в трудной жизненной ситуации для правильного определения потребности в социальных услугах;
2) привлекать необходимых специалистов для проведения оценки потребностей в социальных услугах.
2. Социальный работник обязан:
1) соответствовать предъявляемым к ним квалификационным требованиям, утвержденным уполномоченным органом в области социальной защиты населения совместно с уполномоченным органом в области образования;
2) в соответствии с трудовыми (служебными) обязанностями проводить оценку и определять потребность в социальных услугах или оказывать социальные услуги;
3) готовить заключение по результатам оценки и определения нуждаемости в социальных услугах (далее - заключение).
3. Перечень специальностей социальных работников, стандарты их подготовки и повышения квалификации утверждаются уполномоченным органом в области образования.
4. Деятельность социальных работников по оценке и определению потребности в социальных услугах подлежит аттестации в соответствии с порядком, совместно утверждаемым уполномоченными органами в области социальной защиты населения, образования и здравоохранения.

Статья 16. Предоставление социальных услуг
1. Предоставление социальных услуг осуществляется субъектами, предоставляющими социальные услуги.
2. На основании заключения, подготовленного социальным работником, местным исполнительным органом принимается решение о предоставлении или об отказе в предоставлении гарантированного объема бесплатных специальных социальных услуг.
Решение принимается в течение трех рабочих дней со дня получения заключения и направляется для сведения лицу (семье), обратившемуся за предоставлением социальных услуг.
В случае отказа в предоставлении гарантированного объема бесплатных специальных социальных услуг документы, предоставленные для проведения оценки и определения потребности, возвращаются.
3. Основаниями для отказа в предоставлении социальных услуг являются:
1) несоответствие основаниям, указанным в статье 6 настоящего Закона;
2) недостоверность представленных сведений и документов.
4. Гарантированный объем бесплатных специальных социальных услуг предоставляется со дня принятия решения о предоставлении социальных услуг.
5. Условия и порядок предоставления платных социальных услуг субъектами, предоставляющими социальные услуги в негосударственном секторе, устанавливаются ими самостоятельно.

Статья 17. Права и обязанности субъектов, предоставляющих
общие и (или) специальные социальные услуги
1. Субъекты, предоставляющие общие и (или) специальные социальные услуги, вправе:
1) участвовать в конкурсах на предоставление социальных услуг, оказываемых за счет средств государственного бюджета, в соответствии с законодательством Республики Казахстан о государственных закупках;
2) предоставлять социальные услуги на платной основе;
3) запрашивать и получать информацию от всех органов и организаций, необходимую для проведения оценки и определения потребности в социальных услугах, кроме случаев, предусмотренных действующим законодательством.
2. Субъекты, предоставляющие общие и (или) специальные социальные услуги обязаны:
1) соблюдать государственные стандарты в сфере предоставления специальных социальных услуг;
2) создавать условия, необходимые для предоставления услуг;
3) уважать достоинство получателей услуг и членов их семей;
4) обращаться гуманно и не допускать дискриминационных действий по отношению к получателям услуг и членам их семей;
5) обеспечивать конфиденциальность при предоставлении социальных услуг, за исключением случаев, предусмотренных законами Республики Казахстан;
6) обеспечивать подготовку и повышение квалификации социальных работников.

Статья 18. Лицензирование деятельности по предоставлению социальных услуг
Деятельность по предоставлению отдельных специальных социальных услуг подлежит лицензированию в соответствии с законодательством Республики Казахстан о лицензировании.

Статья 19. Финансирование субъектов, предоставляющих
общие и (или) специальные социальные услуги
1. Финансовое обеспечение субъектов, предоставляющих общие и (или) специальные социальные услуги в государственном секторе, осуществляется за счет:
1) бюджетных средств;
2) иных источников, не противоречащих законодательству Республики Казахстан.
2. Финансовое обеспечение субъектов, предоставляющих общие и (или) специальные социальные услуги в негосударственном секторе, осуществляется за счет:
1) бюджетных средств, в порядке, установленном законодательством Республики Казахстан;
2) средств, полученных за предоставление социальных услуг на платной основе;
3) иных источников, не противоречащих законодательству Республики Казахстан.

Глава 5. Заключительные положения

Статья 20. Контроль за соблюдением законодательства Республики
Казахстан о социальных услугах
1. Контроль за соблюдением законодательства Республики Казахстан о социальных услугах осуществляется посредством выполнения плановых и внеплановых проверок субъектов, предоставляющих общие и (или) специальные социальные услуги.
Решение государственного органа о назначении проверки регистрируется в государственном органе, осуществляющем в пределах своей компетенции статистическую деятельность в области правовой статистики и специальных учетов.
2. Проверки подразделяются на плановые и внеплановые.
Плановая - запланированная государственным органом проверка, проводимая с учетом установленных законами Республики Казахстан временных интервалов по отношению к предшествующим проверкам.
В отношении одного физического или юридического лица плановая проверка может быть проведена не более чем один раз в год, а субъекта малого предпринимательства - не чаще одного раза в три года, если иное не предусмотрено законами Республики Казахстан.
При назначении плановой проверки, контролирующий орган обязан не позднее двух недель известить проверяемого субъекта о подлежащей проверке.
Внеплановые проверки проводятся в случаях обращения физических или юридических лиц, государственных органов о нарушении физическими или юридическими лицами обязательных требований законодательства Республики Казахстан о социальных услугах, а также получения иной информации, подтверждаемой документами и иными доказательствами, свидетельствующими о наличии признаков таких нарушений. Анонимные обращения не могут служить основанием для проведения внеплановой проверки.
3. При выявлении в результате проведения контрольных мероприятий нарушения субъектом, предоставляющим социальные услуги, законодательства о социальных услугах контролирующие органы направляют субъекту, предоставляющему социальные услуги, обязательные для исполнения предписания либо обращаются в судебные органы с иском о признании недействительными социальные услуги, предоставленные с нарушением законодательства о социальных услугах.
В случае, если в результате проведения контрольных мероприятий выявлено, что субъектом, предоставляющим социальные услуги, не исполнены предписания контролирующих органов, органы государственного контроля применяют меры ответственности в соответствии с законами Республики Казахстан.
4. Действия, а также решения контролирующих органов могут быть обжалованы в порядке, определенном законодательством Республики Казахстан.

Статья 21. Ответственность за нарушение законодательства Республики
Казахстан о социальных услугах
Лица, виновные в нарушении законодательства Республики Казахстан о социальных услугах, несут ответственность в соответствии с законами Республики Казахстан.

Статья 22. Порядок введения в действие настоящего Закона.
Настоящий Закон вводится в действие с 1 января 2009 года.

Президент
Республики Казахстан