Қазақстан Республикасының азаматтары болып табылатын балаларды шетелдiктерге асырап алуға беру ережесiн бекiту туралы

Қазақстан Республикасы Үкіметінің 2002 жылғы 12 қарашадағы N 1197 қаулысы. Күші жойылды - Қазақстан Республикасы Үкіметінің 2012 жылғы 30 наурыздағы № 380 қаулысымен

Ескерту. Күші жойылды - ҚР Үкіметінің 2012.03.30 № 380 (алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі) қаулысымен.

"Неке және отбасы туралы" Қазақстан Республикасы Заңының 209-бабына сәйкес Қазақстан Республикасының Үкiметi қаулы етеді:

1. Қоса берiліп отырған Қазақстан Республикасының азаматтары болып табылатын балаларды шетелдiктерге асырап алуға беру ережесi бекiтілсiн.

2. Осы қаулы қол қойылған күнiнен бастап күшiне енедi.

Қазақстан Республикасының
Премьер-Министрi

Қазақстан Республикасы Үкiметiнiң
2002 жылғы 12 қарашадағы
N 1197 қаулысымен
бекiтiлген

Қазақстан Республикасының азаматтары болып табылатын
балаларды шетелдіктepгe асырап алуға беру
ЕРЕЖЕСI

1. Осы Ереже Қазақстан Республикасының азаматтары болып табылатын балаларды шетелдіктерге асырап алуға беру тәртібiн белгiлейдi. Асырап алуға рұқсат кәмелетке толмаған балаларға қатысты және солардың мүдделерi үшiн ғана берiледi.

2. Қазақстан Республикасының азаматтары болып табылатын, ата-анасының қамқорлығынсыз қалған балалар, егер оларды Қазақстан Республикасының аумағында тұрақты тұратын Қазақстан Республикасының азаматтарына тәрбиелеуге не туысқандарына, осы туысқандарының азаматтығы мен тұрғылықты жерiне қарамастан, асырап алуға беруге мүмкiндiк болмаса, шетелдiктерге асырап алуға берiлуi мүмкiн.

3. Балалар шетелдiктерге асырап алуға олар орталықтандырылған есепке алынған күннен бастап үш ай өткен соң ғана берiлуi мүмкiн.

4. Бала асырап алу тәртiбi "Неке және отбасы туралы" Қазақстан Республикасының Заңына және азаматтық iс жүргізу заңнамасына сәйкес жүзеге асырылады.

5. Бала асырап алу процесiне бала асырап алғысы келетiн шетелдiктердің өздерiнің мiндетті қатысуы оларды құқықтары мен мiндеттерi азаматтық және азаматтық ic жүргізу заңнамасында белгiленген өз өкiлiнiң де қатар болуы, сондай-ақ қажеттi жағдайларда аудармашы қызметiн пайдалану құқығынан айырмайды.

6. Бала асырап алуға үмiткер шетелдiктер Қазақстан Республикасының кiру рұқсатнамалары болған ретте Қазақстан Республикасына келе алады. Кiру рұқсатнамаларын немесе соларға сәйкес басқа да құжаттарды Қазақстан Республикасының дипломатиялық және консулдық өкiлдіктерi немесе жекелеген жағдайларда Қазақстан Республикасының осыған арнайы уәкiлеттi өкiлдерi бередi.
Егер Қазақстан Республикасының халықаралық шарттарында өзгеше көзделмесе, қабылдаушы тараптың шақыруы және Қазақстан Республикасының осыған уәкiлеттi органдарының рұқсаты рұқсатнамалар беру үшiн негiз болып табылады.

7. Бала асырап алуға үміткер шетелдiктер асырап алынатын баланың құжаттарымен өзi танысуға, бала денсаулығының жай-күйi туралы медициналық қорытындымен танысқаны фактiсiн жазбаша нысанда растауға міндетті.

8. Бала асырап алуға үмiткер шетелдiктердiң бала туралы егжей-тегжейлі ақпарат және оның туыстарының бар-жоғы туралы мәлiметтер алуға құқығы бар.

9. Бала асырап алуға үміткер шетелдiктер бала тұрақты тұратын жерде тиiстi тәрбие, емдеу-алдын алу мекемесiнiң ережесiне сәйкес режим талаптарын сақтай отырып, қорғаншылық және қамқоршылық органы өкілiнiң және қажет болған жағдайда аудармашының қатысуымен баламен тiкелей қарым-қатынаста (баламен жеке танысу, оның дағдыларын, талғамын, мiнезi ерекшелiктерiн бiлу, қыдырту, ойнату) кемiнде екі апта болуға мiндеттi.

10. Асырап алуға жататын бала анықталғаннан кейiн қорғаншылық және қамқоршылық органы бiлiм беру саласындағы орталық атқарушы органға осы баланың орталықтандырылған есепке алуда бар екендiгi фактiсiн растау үшiн сұрау салу жiбередi.

11. Бала асырап алуға үмiткер шетелдiктер асырап алуға жататын бала орналасқан аумақтағы қорғаншылық және қамқоршылық органына мынадай құжаттарды ұсынады: бала асырап алу ниетi туралы жазбаша өтiнiш, шетелдiк агенттiктер берген ықтимал ата-аналардың қаржылық әл-ауқаты, отбасылық жағдайы, денсаулық жай-күйi, жеке адамгершiлiк қасиеттерi туралы анықтама.

12. Асырап алынатын бала тұрақты тұратын (орналасқан) жердегi қорғаншылық және қамқоршылық органы бұл бала мен асырап алуға үмiткер шетелдiктің өзара қарым-қатынаста болған фактiсi туралы мәлiметтердi көрсете отырып, асырап алудың негiздiлiгi және оның асырап алынатын бала мүдделерiне сәйкестiгi туралы қорытындыны сотқа ұсынады.

13. Шетелдiктердiң балаларды асырап олардың өтiнiшi негiзiнде балалар мекемесi орналасқан жердегi сот шешiмiмен жүргiзiледi.

14. Баланы асырап алу туралы iстi сот асырап алушылардың өздерiнiң, қорғаншылық және қамқоршылық органы өкілдерiнiң, сондай-ақ прокурордың міндетті қатысуымен қарайды.

15. Баланы асырап алу азаматтық хал актiлерiн мемлекеттiк тiркеу үшiн белгiленген тәртіппен мемлекеттiк тiркелуi тиiс.

16. Бала асырап алушының және асырап алынушы баланың құқықтары мен мiндеттерi баланы асырауға беру туралы сот шешiмi заңды күшiне енген күннен бастап туындайды.

17. Қорғаншылық және қамқоршылық органдары асырап алынған баланы асырап алушы төлқұжатын және сот шешiмiн ұсынуы бойынша бередi.

18. Асырауға берілген балалардың құқықтары мен заңды мүдделерiн қорғау мақсатында олардың өмiрi мен тәрбиеленуi жағдайын бақылауды Қазақстан Республикасының елшiлiктерi немесе консулдық мекемелерi Қазақстан Республикасының қолданыстағы заңнамасына сәйкес жүзеге асырады.

19. Асырап алуға берiлген бала кәмелетке толғанға дейiн асырап алған ата-анасы оның өмiрi, тәрбиесi және денсаулық жай-күйi туралы баланың бұрынғы тұрған жерiндегi қорғаншылық және қамқоршылық органдарына жыл сайын фотосуретiн қосып, ақпарат жіберiп отырады.

20. Егер асырап алу нәтижесiнде Қазақстан Республикасының заңнамасында және Қазақстан Республикасының халықаралық шарттарында белгiленген құқықтары бұзылса, асырап алудың күшi сот тәртiбiмен жоюға жатады. Асырап алуды заңсыз деп тану туралы талапты, асырап алынған баланың ата-анасы, асырап алу арқылы құқықтары бұзылған адамдар, прокурор, қорғаншылық және қамқоршылық органы қоюға құқылы.

Об утверждении Правил передачи детей, являющихся гражданами Республики Казахстан, на усыновление (удочерение) иностранцам

Постановление Правительства Республики Казахстан от 12 ноября 2002 года № 1197. Утратило силу постановлением Правительства Республики Казахстан от 30 марта 2012 года № 380

Сноска. Утратило силу постановлением Правительства РК от 30.03.2012 № 380 (вводится в действие со дня первого официального опубликования).

В соответствии со статьей 209 Закона Республики Казахстан "О браке и семье" Правительство Республики Казахстан постановляет:

1. Утвердить прилагаемые Правила передачи детей, являющихся гражданами Республики Казахстан, на усыновление (удочерение) иностранцам.

2. Настоящее постановление вступает в силу со дня подписания.

Премьер-Министр
Республики Казахстан

Утверждены
постановлением Правительства
Республики Казахстан
от 12 ноября 2002 года N 1197

Правила
передачи детей, являющихся гражданами
Республики Казахстан, на усыновление (удочерение)
иностранцам

1. Настоящие Правила устанавливают порядок передачи детей, являющихся гражданами Республики Казахстан, на усыновление (удочерение) иностранцам. Усыновление или удочерение допускается в отношении несовершеннолетних детей и только в их интересах.

2. Дети, оставшиеся без попечения родителей, являющиеся гражданами Республики Казахстан, могут быть переданы на усыновление (удочерение) иностранцам, если не представляется возможным передать их на воспитание гражданам Республики Казахстан, постоянно проживающим на территории Республики Казахстан, либо на усыновление (удочерение) родственникам независимо от гражданства и места жительства этих родственников.

3. Дети могут быть переданы на усыновление (удочерение) иностранцам только по истечении трех месяцев со дня их постановки на централизованный учет.

4. Порядок усыновления (удочерения) ребенка осуществляется в соответствии с Законом Республики Казахстан "О браке и семье" и гражданским процессуальным законодательством. Z100253

5. Обязательное личное участие иностранцев, желающих усыновить (удочерить) ребенка, в процессе усыновления (удочерения) не лишает их права иметь одновременно своего представителя, права и обязанности которого установлены гражданским и гражданским процессуальным законодательством, а также пользоваться в необходимых случаях услугами переводчика.

6. Иностранцы, претендующие на усыновление (удочерение) ребенка, могут въезжать в Республику Казахстан при наличии въездных виз Республики Казахстан. Визы на въезд или соответствующие им другие документы выдаются дипломатическими и консульскими представительствами Республики Казахстан или, в отдельных случаях, специально уполномоченными на то представителями Республики Казахстан.
Основанием для выдачи виз являются приглашения принимающих сторон и разрешение уполномоченных на то органов Республики Казахстан, если иное не предусмотрено международными договорами Республики Казахстан.

7. Иностранцы, претендующие на усыновление (удочерение) ребенка, обязаны лично ознакомиться с документами усыновляемого (удочеряемого) ребенка, подтвердить в письменной форме факт ознакомления с медицинским заключением о состоянии здоровья ребенка.

8. Иностранцы, претендующие на усыновление (удочерение) ребенка, имеют право получать подробную информацию о ребенке и сведения о наличии у него родственников.

9. Иностранцы, претендующие на усыновление (удочерение) ребенка, обязаны иметь с ребенком непосредственные контакты (личное знакомство с ребенком, его привычками, вкусами, особенностями характера; прогулки, игры) не менее двух недель в месте постоянного проживания ребенка с соблюдением требований режима согласно положению соответствующего воспитательного, лечебно-профилактического учреждения в присутствии представителя органа опеки и попечительства и в случае необходимости переводчика.

10. После определения ребенка, подлежащего усыновлению (удочерению), орган опеки и попечительства направляет запрос в центральный исполнительный орган в области образования для подтверждения факта нахождения данного ребенка на централизованном учете.

11. Иностранцы, претендующие на усыновление (удочерение) ребенка, предоставляют органу опеки и попечительства, на территории которого находится ребенок, подлежащий усыновлению (удочерению), следующие документы: письменное заявление о желании усыновить (удочерить) ребенка, справку о финансовой состоятельности, семейном положении, состоянии здоровья, личных нравственных качествах потенциальных родителей, выдаваемую иностранными агентствами.

12. Орган опеки и попечительства по месту постоянного проживания (нахождения) усыновляемого (удочеряемого) ребенка представляет в суд заключение об обоснованности усыновления (удочерения) и его соответствии интересам усыновляемого (удочеряемого) ребенка с указанием сведений о факте личного общения иностранца, претендующего на усыновление (удочерение) с этим ребенком.

13. Усыновление (удочерение) детей иностранцами на основании их заявления производится решением суда по месту нахождения детского учреждения.

14. Дела об усыновлении (удочерении) детей рассматриваются судом с обязательным участием самих усыновителей (удочерителей), представителей органов опеки и попечительства, а также прокурора.

15. Усыновление (удочерение) ребенка подлежит государственной регистрации в порядке, установленном для государственной регистрации актов гражданского состояния.

16. Права и обязанности усыновителя (удочерителя) и усыновленного (удочеренного) ребенка возникают со дня вступления в законную силу решения суда об усыновлении (удочерении) ребенка.

17. Органы опеки и попечительства передают усыновленного (удочеренного) ребенка по предъявлению усыновителем (удочерителем) паспорта и решения суда.

18. В целях защиты прав и законных интересов усыновленных (удочеренных) детей контроль за условиями их жизни и воспитания осуществляется посольствами или консульскими учреждениями Республики Казахстан в соответствии с действующим законодательством Республики Казахстан.

19. Ежегодно до достижения совершеннолетия усыновленного (удочеренного) ребенка родители-усыновители (удочерители) направляют информацию об условиях жизни, обучении, воспитании и состоянии здоровья в органы опеки и попечительства по прежнему месту проживания ребенка с приложением его фотографий.

20. В случае, если в результате усыновления (удочерения) нарушаются права ребенка, установленные законодательством Республики Казахстан и международными договорами Республики Казахстан, произведенное усыновление (удочерение) подлежит отмене в судебном порядке. Требование о признании усыновления (удочерения) недействительным вправе предъявить родители усыновленного (удочеренного) лица, права которых нарушены усыновлением (удочерением), прокурор, орган опеки и попечительства.