Көшi-қон саясатының 2000 жылға дейiнгi негiзгi бағыттары туралы

Қазақстан Республикасы Президентiнiң 1997 жылғы 19 наурыздағы N 3419 Жарлығы. Күші жойылды - Қазақстан Республикасы Президентінің 2009 жылғы 18 маусымдағы N 829 Жарлығымен

       Ескерту. Күші жойылды - Қазақстан Республикасы Президентінің 2009.06.18 N 829 Жарлығымен.

      Көшiп-қонушылардың әлеуметтiк қорғалуын күшейту, көшi-қон процестерiн тұрақтандыру және мемлекеттiк реттеу мақсатында қаулы етемiн:
      1. Көшi-қон саясатының 2000 жылға дейiнгi негiзгi бағыттары бекiтiлсiн (қоса берiлiп отыр).
      2. Қазақстан Республикасының Үкiметi:
      құқықтық, ұйымдастыру кепiлдiктерiн және қаржымен қамтамасыз етудi көздеп, осы Жарлықтың орындалуы жөнiнде практикалық шаралар қолдансын;
      өзiнiң тарихи отанына қайтып оралатын байырғы ұлттың қоныс аударушыларын, сондай-ақ босқындарды қоныстандыру, қайтып оралушылардың ұлттық қол өнерiн жаңғыртуын қамтамасыз ететiн жұмыс орындарын құру, оларға кәсiпкерлiк қызметте жәрдемдесу жөнiндегi құқықтық актiлердi әзiрлеп, бекiтетiн болсын.
      3. Облыстар әкiмдерi мен Алматы қаласының әкiмi 1997 жылы аймақтың айрықша (әлеуметтiк-экономикалық, демографиялық, экологиялық) ерекшелiктерiн ескере отырып, оларды тиiстi жергiлiктi бюджеттердiң есебiнен қаржыландыруды жүзеге асыру арқылы аймақтық көшi-қон бағдарламаларын әзiрлесiн.

      Қазақстан Республикасының
      Президентi

Қазақстан Республикасы
Президентiнiң     
1997 жылғы 19 наурыздағы
N 3419 Жарлығымен   
бекiтiлген    

Көшi-қон саясатының 2000 жылға дейiнгi негiзгi
бағыттары

      Көшi-қон саясатының орта мерзiмдiк кезеңге арналған негiзгi бағыттары республикада халықтың көшiп-қонуы белсендiлiгiнiң артуына, оның елден тысқары кетуi мен елге келуiнiң, халықтың республика iшiндегi бөлiнiсiнiң тепе-теңсiздiгiне, негiзгi реттеушi құқықтық базаның болмауына және қаржылық қамтамасыз етiлмеуiне орай жаңа тенденциялардың көрiнiс табуына байланысты болып отыр.
      Көшi-қон саясатында:
      республикадағы көшi-қон ағынын тиiмдi реттеу;
      қазақтардың отанына қайтып оралуына, олардың орналасуына және жерсiнуiне жәрдемдесу;
      көшi-қон мәселелерi жөнiнде тиiстi ұлттық заңдар әзiрлеу мен қабылдау;
      көшi-қон проблемаларымен айналысатын мемлекеттiк органдарды жетiлдiру және нығайту басым бағыттар болып табылады.
      Көшi-қон саясатының мақсаты, мiндеттерi және принциптерi.
      Iшкi және сыртқы көшi-қонды реттеу және ретке келтiру, қоғамдағы тұрақтылық пен азаматтық татулықты сақтау, сондай-ақ көшiп-қонушылардың құқықтарын жүзеге асыру және Қазақстан Республикасының аумағында баспана iздеген адамдарға мейiрбандылық көрсетiлуi үшiн жағдай жасау көшi-қон саясатының бiрiншi кезектегi мақсаты болып табылады.
      Көшi-қон саясатының негiзгi мақсаттары мыналар:
      көшiп-қонушылардың құқықтары мен мүдделерiн қорғау;
      әрбiр азаматқа елден еркiн кету құқығын берудiң, көшi-қон шығынының себептерiн анықтаудың және оларды кемiтуге бағытталған алдын алу шараларын жүзеге асырудың негiзiнде эмиграция процестерiн реттеу;
      орналастыру аймақтарының экономикалық-әлеуметтiк дамуы мен ауа райының ерекшелiктерiн, көшiп-қонушылардың ұлттық жарастылығын, психологиясының өзгешелiгiн ескере отырып, негiзделген квоталар белгiлеу және иммиграциялық бақылауды ұйымдастыру, келген отандастарды қабылдау және жайластыру жолымен көшi-қонды реттеу кезiнде мемлекеттiк мүдделердi сақтау;
      халықтың теңестiрiлген аумақтық бөлiнуiн қолдау және ынталандыру жолымен елдiң iшiндегi көшi-қон ағынын реттеу, көшiп-қонушылардың жерсiну процесiне белсене қатысуына жәрдемдесетiндей етiп оларды қабылдауға және орналастыруға жағдай жасау;
      көшi-қон ықтималдығын болжап бағалаудың негiзiнде көшi-қон саясатын жүзеге асыруда орта мерзiмдi және ұзақ мерзiмдi стратегия жасау.
      Алға қойылған мiндеттерге орай көшi-қон саясаты мынадай iргелi принциптерге:
      адамның тұратын жерi мен кәсiп түрiн еркiн таңдап алу құқығын, кетуге ерiктiлiк құқығын қамтамасыз етуге;
      көшiп-қонушыларды нәсiлi, дiни нанымы, жынысы, жасы, белгiлi бiр әлеуметтiк топқа жататыны немесе саяси сенiмi бойынша кемсiтуге жол бермеуге;
      республиканың қазiргi әлеуметтiк-экономикалық жағдайын, оның өткен тарихы мен салт-дәстүрлерiн, дамыту келешегiн ескере отырып, көшi-қон заңдарының халықаралық нормаларға және Көшi-қон жөнiндегi халықаралық ұйымның ұсынымдарына сәйкес келуiн қамтамасыз етуге;
      көшiп-қонушыларды бастамашылығы мен ынталы iс-әрекетiне мемлекеттiк қолдау жағдайында олардың өздерiнiң, бiрiншi кезекте экологиялық және табиғи апаттар аймақтарынан қоныс аударушылардың жаңа жерде жайғасуға тiкелей қатысуына;
      республиканың заңдарында және халықаралық келiсiмдерде көзделген жағдайлардан басқа ретте, босқындарды көшiрiп жiберуге немесе келген елiне күштеп қайтаруға тыйым салуға;
      басқа елдермен, әсiресе көшiп-қонушыларды қабылдаушы елдермен жасырын көшiп-қонуды азайту, бiлiм алу, кәсiби даярлықтан өту, жұмысқа келу түрiндегi уақытша көшi-қонға жәрдемдесу саласында ынтымақтасуға сәйкес жүзеге асырылуға тиiс.
      Көшi-қон саясатының мақсаттарын, мiндеттерiн және принциптерiн iске асыруды мынадай негiзгi бағыттар бойынша:
      көшiп-қонушылардың құқықтарын қорғауды, көшiп-қонушылардың әлеуметтiк-экономикалық, тiлдiк және мәдени жерсiнуiне жәрдемдесудi көздейтiн халықтың көшi-қон саласындағы заңдарды жетiлдiру;
      әлеуметтiк қорғау мен кепiлдiктердi қамтамасыз ететiн мемлекетаралық келiсiмдердi ескере отырып, көшiп-қонушылардың, сондай-ақ отанына қайтып оралушылардың ерiктi негiзде қайтып оралуына, олардың республика өмiрiне қайта кiрiгуiне жәрдемдесу;
      көшi-қонды бақылауды ұйымдастыру;
      еңбек әлеуетiнiң сапасын арттыру, iшкi еңбек рыногын тұрақтандыру және республиканың валюталық теңгерiмiн жақсарту құралы ретiнде нарық экономикасы дамыған елдерге уақытша еңбек көшi-қонын дамыту;
      Қазақстан Республикасының сыртқы және iшкi саясатын жүзеге асыру жөнiнде көшi-қон процесiне ықпал ететiн ұсыныстар әзiрлеу;
      халықтың көшi-қон проблемаларын кешендi түрде шешу мақсатында көшi-қон қызметiн нығайту мен кеңейту, оны техникалық және қаржылық қамтамасыз ету;
      жалпы саяси және экономикалық ахуалды ескере отырып, көшi-қон процестерiн болжау және мемлекеттiк көшi-қон саясатын қалыптастыру;
      республикалық және аймақтық бағдарламаларды әзiрлеу мен олардың орындалуын ұйымдастыру, атқарушы өкiметтiң республикалық және жергiлiктi органдарының, құқық қорғау органдарының арасындағы өзара iс-қимыл тетiгiн әзiрлеу;
      көшi-қон проблемаларын шешу үшiн практикалық көмек көрсету және қаржы қаражатын тарту мақсатында республикалық, халықаралық және шетелдiк үкiмет органдарымен өзара iс-қимыл жасау;
      мемлекетаралық байланыстардың үзiлуi салдарынан халықтың көшiп-қонуын қысқарту мақсатында көлiк, почта, ақпарат қызметiнiң жұмысын реттеу негiзiнде республиканың Тәуелсiз Мемлекеттер Достастығы және алыс шет мемлекеттермен тұрақты кепiлдiктi байланыстарға қол жеткiзу арқылы жүзеге асыру қажет.

Об Основных направлениях миграционной политики до 2000 года

УКА3 ПРЕЗИДЕНТА РЕСПУБЛИКИ КАЗАХСТАН от 19 марта 1997 г. N 3419. Утратил силу Указом Президента Республики Казахстан от 18 июня 2009 года № 829

       Сноска. Утратил силу Указом Президента РК от 18.06.2009 № 829 .

      В целях усиления социальной защиты мигрантов, стабилизации и государственного регулирования миграционных процессов ПОСТАНОВЛЯЮ:
      1. Утвердить Основные направления миграционной политики Республики Казахстан до 2000 года (прилагаются).
      2. Правительству Республики Казахстан:
      принять практические меры по выполнению настоящего Указа, предусмотрев в них правовые, организационные гарантии и финансовое обеспечение;
      разработать и утвердить правовые акты по организации расселения переселенцев коренной национальности, возвращающихся на свою историческую родину, а также беженцев, созданию рабочих мест, обеспечивающих возрождение национальных ремесел репатриантов, содействию им в предпринимательской деятельности.
      3. Акимам областей и г. Алматы в 1997 году разработать региональные программы миграции на среднесрочный период с учетом специфических особенностей региона (социально-экономических, демографических, экологических), с осуществлением их финансирования за счет соответствующих местных бюджетов. Президент Республики Казахстан Утвержден Указом Президента Республики Казахстан от 19 марта 1997 г. N 3419 Основные направления миграционной политики до 2000 года
      Основные направления миграционной политики на среднесрочный период обусловлены проявлением в республике новых тенденций в миграционных процессах, сопровождающихся ростом миграционной активности населения, несбалансированностью выезда его за пределы страны и прибытия в страну, внутриреспубликанского распределения населения, отсутствием основной регулирующей правовой базы и финансового обеспечения.
      Приоритетами в миграционной политике являются:
      эффективное регулирование миграционных потоков в республике;
      содействие репатриации казахов, их расселению и адаптации;
      разработка и принятие соответствующего национального законодательства по вопросам миграции;
      совершенствование и укрепление государственных органов, занимающихся проблемами миграции.
      Цели, задачи и принципы миграционной политики.
      Первоочередной целью миграционной политики является регулирование и упорядочение внутренней и внешней миграции, поддержание стабильности и гражданского согласия в обществе, а также создание условий для реализации прав мигрантов и гуманного отношения к лицам, ищущим убежище на территории Республики Казахстан.
      Основными задачами миграционной политики являются:
      защита прав и интересов мигрантов;
      упорядочение процессов эмиграции на основе предоставления каждому гражданину права на свободный выезд из страны, установление причин миграционных потерь и осуществление превентивных мер по их снижению;
      соблюдение государственных интересов при регулировании иммиграции путем установления обоснованной квоты с учетом социально-экономического развития и климатических особенностей регионов расселения, национальной совместимости, специфики психологии мигрантов и организации иммиграционного контроля, обеспечения приема и обустройства прибывших соотечественников;
      регулирование миграционных потоков внутри страны путем поддержки и стимулирования сбалансированного территориального распределения населения, создание условий приема и размещения мигрантов, способствующих их активному участию в процессе адаптации;
      выработка среднесрочной и долгосрочной стратегий в осуществлении миграционной политики на основе прогнозной оценки потенциальной миграции.
      Исходя из поставленных задач, миграционная политика должна осуществляться в соответствии со следующими основополагающими принципами:
      обеспечение права человека на свободный выбор места проживания и вида занятий, права на свободу выезда;
      недопустимость дискриминации мигрантов по признаку расы, вероисповедания, пола, возраста, принадлежности к определенной социальной группе или политических убеждений;
      обеспечение соответствия миграционного законодательства международным нормам и рекомендациям международной организации по миграции с учетом современного социально-экономического положения республики, ее исторического прошлого и традиций, перспектив развития;
      личное участие мигрантов в обустройстве на новом месте проживания при государственной поддержке их инициативы и самодеятельности, в первую очередь переселенцев из зон экологического и стихийных бедствий;
      запрещение высылки или принудительного возвращения беженцев в страны, откуда они прибыли, кроме случаев, предусмотренных законодательством республики и международными соглашениями;
      сотрудничество с другими странами, особенно принимающими иммигрантов, в области снижения нелегальной миграции, содействия временной миграции в виде учебного образования, профессиональной подготовки, трудовой миграции.
      Реализацию целей, задач и принципов миграционной политики осуществлять по следующим основным направлениям:
      совершенствование законодательства в области миграции населения, предусматривающее защиту прав мигрантов, содействие в социально-экономической, языковой и культурной адаптации мигрантов;
      содействие возвращению на добровольной основе мигрантов, а также репатриантов и их реинтеграции в жизнь республики с учетом межгосударственных соглашений, обеспечивающих социальную защиту и гарантии;
      организация миграционного контроля;
      развитие временной трудовой миграции в страны с развитой рыночной экономикой как средства повышения качества трудового потенциала, стабилизации внутреннего рынка труда и улучшения валютного баланса республики;
      разработка влияющих на миграционные процессы предложений по реализации внешней и внутренней политики Республики Казахстан;
      укрепление и расширение деятельности миграционной службы, ее техническое и финансовое обеспечение в целях комплексного решения проблем миграции населения;
      прогнозирование миграционных процессов и формирование государственной миграционной политики с учетом общеполитической и экономической ситуации;
      разработка республиканской и региональных программ и организация их выполнения, разработка механизма взаимодействия между республиканскими и местными органами исполнительной власти, правоохранительными органами;
      взаимодействие с республиканскими, международными и зарубежными правительственными органами с целью оказания практической помощи и привлечения финансовых средств для решения миграционных проблем; достижение стабильных гарантированных связей республики с государствами Содружества Независимых Государств и дальнего зарубежья на основе урегулирования деятельности транспортных, почтовых, информационных служб в целях сокращения миграции населения из-за разрыва межгосударственных связей.