Терроризмге, сепаратизмге және экстремизмге қарсы күрес туралы Шанхай конвенциясын бекіту туралы

Қазақстан Республикасының 2002 жылғы 18 сәуірдегі N 316-ІІ Заңы

Шанхайда 2001 жылғы 15 маусымда жасалған терроризмге, сепаратизмге және экстремизмге қарсы күрес туралы Шанхай конвенциясы бекітілсін.

Қазақстан Республикасының
Президенті

Терроризмге, сепаратизмге және экстремизмге қарсы күрес
туралы Шанхай конвенциясы

Қазақстан Республикасы, Қытай Халық Республикасы, Қырғыз Республикасы, Ресей Федерациясы, Тәжікстан Республикасы және Өзбекстан Республикасы (бұдан әрі Тараптар),
ең алдымен Біріккен Ұлттар Ұйымының (БҰҰ) жарғысындағы халықаралық бейбітшілік пен қауіпсіздікті қолдау, мемлекеттер арасындағы достық қатынастарды және ынтымақтастықты дамыту мақсаттары мен принциптерін басшылыққа ала отырып;
терроршылдықтың, сепаратизмнің және экстремизмнің халықаралық бейбітшілік пен қауіпсіздікке, мемлекеттер арасындағы достық қатынастарды дамытуға, сонымен қатар адамның негізгі құқықтары мен бостандығын жүзеге асыруына қауіп-қатерін сезіне отырып;
аталған құбылыстар Тараптардың аумақтық тұтастығы мен қауіпсіздігіне, сондай-ақ олардың саяси, экономикалық және әлеуметтік тұрақтылықтарына айтарлықтай қаупін мойындай отырып;
1998 жылғы 3 шілдедегі Алматыдағы біріккен мәлімдеменің, 1999 жылғы 25 тамыздағы Бішкек декларациясының, 2000 жылғы 5 шілдедегі Душанбе декларациясының және 2001 жылғы 15 маусымдағы "Шанхай ынтымақтастық ұйымын" құру жөніндегі декларацияның принциптерін басшылыққа ала отырып;
терроршылдықтың, сепаратизмнің және экстремизмнің, осы Конвенцияда анықталғандай, олардың себептеріне қарамастан, ешқандай жағдайда ақталмайтындығына, ал осындай әрекеттердің жасалғанына айыпты адамның міндетті түрде заңға сәйкес жауапқа тартылатынына берік сенім білдіре отырып;
осы Конвенция шеңберінде Тараптардың бірігіп күш жұмсауы терроршылдыққа, сепаратизмге және экстремизмге қарсы күресудің тиімді нысаны екеніне сенім білдіре отырып, төмендегілермен келіседі:

1-бап

1. Осы Конвенция мақсаттары үшін қолданылатын терминдер:

1) "терроршылдықты":
а) осы Конвенция қосымшасында тіркелген (бұдан әрі Қосымша) шарттарда және де осы шартта анықталғандай қылмыс ретінде саналатын қандай да болсын әрекетті;

б) қарулы қақтығыс жағдайында соғыс қимылдарына белсенді қатыспайтын қандай да болсын азаматтық тұлғаға немесе кез келген басқа тұлғаға, оны өлтіруге немесе оған ауыр дене зақымын келтіруге, сондай-ақ қандай да болсын материалдық объектіге едәуір нұқсан келтіруге пара-пар осындай әрекетті ұйымдастыруға, жоспарлауға, оның жасалуына дем беруге, оған арандатуға, егер осындай әрекеттің мақсаты оның сипатына немесе орындалуына орай халықты қорқытуға, қоғамдық қауіпсіздікті бұзуға немесе өкімет органдарын не болмаса халықаралық ұйымды қандай да бір әрекет істеуге немесе оны істеуден қаймықтыруға бағытталған, және де Тараптардың ұлттық заңдарына сәйкес қылмыс ретінде қуғындалушы кез келген басқа әрекетті;

2) "сепаратизм" мемлекеттердің аумақтық тұтастығын бұзуға, соның ішінде оның аумағының бір бөлігін одан бөлуге немесе мемлекетті күштеп ыдыратуға, сондай-ақ осыған пара пар осындай әрекеттерді жоспарлау мен дайындауға, оның жасалуына дем беруге, оған арандатуға бағытталған, және Тараптардың ұлттық заңдарына сәйкес қылмыс ретінде қуғындалушы қандай да болсын әрекетті;

3) "экстремизм" билікті күшпен басып алуға немесе күшпен ұстап тұруға, сонымен қатар мемлекеттің конституциялық құрылысын күшпен өзгертуге, сонымен пара пар қоғамдық қауіпсіздікке күштеп араласуға, оның ішінде жоғарыда көрсетілген мақсаттарда заңсыз қарулы құрылымдар ұйымдастыруға немесе оларға қатысуға бағытталған, және Тараптардың ұлттық заңдарына сәйкес қылмыс ретінде қуғындалушы қандай да болсын әрекетті білдіреді.

2. Бұл бап жоғарыда көрсетілген терминдерді терең қолдануға болатын ережесі бар немесе болуы мүмкін қандай да болсын халықаралық шартқа немесе Тараптардың қандай да болсын ұлттық заңдарына нұқсан келтірмейді.

2-бап

1. Тараптар осы Конвенцияға, басқа да халықаралық міндеттемелерге сәйкес, сонымен қатар өздерінің ұлттық заңдарын ескере отырып, осы Конвенцияның 1-бабының 1-тармағында көрсетілген әрекеттерді алдын алуда, айқындауда және жолын кесуде ынтымақтастық білдіреді.

2. Тараптар өзара қарым-қатынастарында осы Конвенцияның 1-бабының 1-тармағында көрсетілген әрекеттерді, оларды істеген қылмыскерлерді бір-біріне беру шарты бар қылмыс ретінде қарастырады.

3. Осы Конвенцияны іске асыру барысында қылмыскерлерді беру және қылмыстық істер бойынша құқықтық көмек көрсетумен байланысты сұрақтар бойынша Тараптар өздері қатысушы болып табылатын халықаралық шарттарға сәйкес және Тараптардың ұлттық заңдарын ескере отырып, ынтымақтастық жасайды.

3-бап

Тараптар осы Конвенцияның 1-бабының 1-тармағында көрсетілген әрекеттерді қандай да болсын жағдайда тек саяси, философиялық, идеологиялық, нәсілдік, этникалық, діни немесе басқа да осыған ұқсас сипаттағы танымы бойынша ақтауға жатпауын қамтамасыз ету және олардың ауырлық дәрежесіне қарай жазалануы үшін қажет болуы, соның ішінде ұлттық заңдар саласында тиісті жағдайларда қажет болуы мүмкін шараларды қабылдайды.

4-бап

1. Осы Конвенцияның күшіне енуіне қажетті мемлекетішілік рәсімдерді орындағаны жөнінде депозитарийден хабар келіп түскеннен бастап 60 күн ішінде Тарап дипломатиялық арналар бойынша депозитарийге өзінің осы Конвенцияны орындауға жауапты орталық құзыретті органдарының тізбесін жазбаша түрде табыс етеді. Тізбені депозитарий басқа Тараптарға жібереді.

2. Тараптардың орталық құзыретті органдары осы Конвенцияның ережелерін орындаумен байланысты туындаған мәселелер бойынша бір-бірімен өзара қатынас жасайды және тікелей бірлесіп әрекет етеді.

3. Қайсы бір Тараптардың орталық құзыретті органдарының тізбесіне өзгеріс енгізілетін болса, ол жақ осы жайында депозитарийге хабарлауы керек, ал ол осы ақпаратты басқа Тараптарға жеткізеді.

5-бап

Тараптар өзара келісім бойынша, соның ішінде халықаралық ұйымдарда және халықаралық форумдарда консультация жүргізуі, пікір алмасуы, осы Конвенцияның 1-бабының 1-тармағында көрсетілген әрекеттерге қарсы күрес мәселелері бойынша көзқарастарын келістіруі мүмкін.

6-бап

Тараптардың орталық құзыретті органдары осы Конвенцияға сәйкес ынтымақтастықты жүзеге асырады және бір-біріне:

1) ақпарат алмасу;

2) жедел іздестіру іс-шараларын жүргізу туралы сұрау салуларды орындау;

3) осы Конвенцияның 1-бабының 1-тармағында көрсетілген әрекеттердің алдын алу, оларды айқындау және жолын кесу үшін келісілген шараларды әзірлеу мен қабылдау және олардың жүзеге асырылуының қорытындылары жөнінде бір-біріне хабарлау;

4) өз мемлекетінде басқа Тараптарға қарсы бағытталған, осы Конвенцияның 1-бабының 1-тармағында көрсетілген әрекеттердің алдын алу, оларды айқындау және жолын кесу шараларын қабылдау;

5) осы Конвенцияның 1-бабының 1-тармағында көрсетілген әрекеттерді іске асыру үшін кез келген тұлғаға және (немесе) ұйымдарды қаржыландыру, оларға қару-жарақ пен оқ-дәрі жеткізу, одан да басқа жәрдемдесудің алдын алу, оларды айқындау және жолын кесу шараларын қабылдау;

6) тұлғалардың осы Конвенцияның 1-бабының 1-тармағында көрсетілген әрекеттерді жасауға дайындық жұмыстарының алдын алу, оларды айқындау, жолын кесу, тыйым салу және тоқтату шараларын қабылдау;

7) нормативтік құқықтық актілермен және оларды практикада пайдалану жөніндегі материалдармен өзара алмасу;

8) осы Конвенцияның 1-бабының 1-тармағында көрсетілген әрекеттердің алдын алу, оларды айқындау және жолын кесу жөніндегі жұмыс тәжірибесімен алмасу;

9) әртүрлі нысандарда өздерінің мамандарын даярлау, қайта даярлау және олардың біліктіліктерін көтеру;

10) Тараптар, қажет кездерде осы Конвенцияның 1-бабының 1-тармағында көрсетілген әрекеттердің жолын кесуде және олардың зардаптарын жою жөніндегі практикалық көмек көрсетуді қоса алғанда, өзара келісім бойынша ынтымақтастықтың өзге де нысандарындағы уағдаластыққа қол жеткізу жолымен жәрдемдеседі. Мұндай уағдаластықтар тиісті хаттамалармен ресімделеді, олар осы Конвенцияның ажыратылмайтын бөлігін құрайды.

7-бап

Тараптардың орталық құзыретті органдары өзара мүдделі деген ақпараттармен, атап айтқанда:

1) осы Конвенцияның 1-бабының 1-тармағында көрсетілген әрекеттердің дайындалуы мен жасалуы және оларды іске асыру ниеттерінің жолын кесу туралы;

2) осы Конвенцияның 1-бабының 1-тармағында көрсетілген әрекеттерді мемлекет басшыларына және өзге де мемлекет қайраткерлеріне, дипломатиялық өкілдік, консулдық мекемелер мен халықаралық ұйымдар қызметкерлеріне, халықаралық қорғауға алынған басқа да тұлғаларға қатысты, сондай-ақ мемлекеттік сапарларға, халықаралық және мемлекеттік саяси, спорттық және өзге де іс-шараларға қатысушыларға қатысты дайындау туралы;

3) осы Конвенцияның 1-бабының 1-тармағында көрсетілген әрекеттерді дайындап және (немесе) іске асырып жатқан ұйымдар, топтар мен жеке тұлғалар, сонымен қатар олардың мақсаттарын, міндеттерін, байланыстарын қоса алғанда, осындай әрекеттерге басқа да түрде қатысушылар туралы және өзге де мәліметтер туралы;

4) осы Конвенцияның 1-бабының 1-тармағында көрсетілген әрекеттерді жасау мақсатымен оларды жасаған кезде пайдаланылуы мүмкін күшті әсер ететін улы, уландыратын, жарылғыш заттарды, радиоактивті материалдарды, қару-жарақты, жарылғыш құрылғыларды, атыс қаруларын, оқ-дәріні, ядролық, химиялық, биологиялық және жаппай қырып жою қаруларының басқа да түрлерін, материалдар мен жабдықтарды заңсыз түрде әзірлеу, сатып алу, сақтау, беру, орнын ауыстыру, өткізу және пайдалану туралы;

5) осы Конвенцияның 1-бабының 1-тармағында көрсетілген әрекеттерді қаржыландырудың айқындалған немесе болжамдалған көздері туралы;

6) осы Конвенцияның 1-бабының 1-тармағында көрсетілген әрекеттерді іске асыру нысандары, әдістері мен құралдары туралы ақпараттармен алмасады.

8-бап

1. Тараптардың орталық құзыретті органдары арасындағы өзара іс-қимыл осы Конвенция шеңберінде жәрдем көрсету туралы сұрау салулар негізінде екі жақты және көп жақты нысанда, сондай-ақ келісуші Тараптардың бірінің орталық құзыретті органының бастамасы бойынша ақпарат беру жолымен жүзеге асырылады.

2. Сұрау салулар мен ақпараттар жазбаша нысанда жіберіледі. Кешеуілдетуге болмайтын жағдайларда сұрау салулар немесе ақпараттар ауызша да жіберілуі мүмкін, бірақ 72 сағаттан кешіктірілмей олар жазбаша түрде расталуы тиіс және қажет болған жағдайда олардың мәтінін жіберу үшін техникалық құралдарды пайдалануға болады. Сұрау салудың немесе ақпараттың не болмаса олардың мағынасының шынайылығы жөнінде күдік туған жағдайда, аталған құжаттарды растау немесе түсіндірме беру туралы қосымша сұрау салынуы мүмкін.

3. Сұрау салуда:
а) сұрау салушы және сұрау салынған орталық құзыретті органдардың атаулары;

ә) сұрау салудың мақсаты мен негізі;

б) сұралған жәрдемнің мазмұны туралы жазба;

в) сұрау салудың уақытында және ойдағыдай орындалуына пайдалы болуы мүмкін басқа да ақпарат;

г) керек болған жағдайда оның жабықтық деңгейі көрсетілуге тиіс.

4. Жазбаша түрде берілген сұрау салуға немесе ақпаратқа оларды жіберуші орталық құзыретті органның басшысы немесе оның орынбасарлары қол қояды немесе осы орталық құзыретті органның елтаңбалық мөрімен куәландырылады.

5. Сұрау салу және онымен жолданатын құжаттар, сондай-ақ ақпарат орталық құзыретті орган арқылы осы Конвенцияның 15-бабында көрсетілген бір жұмыс тілінде жіберіледі.

9-бап

1. Сұрау салынған орталық құзыретті орган сұрау салудың тез арада және мүмкіндігінше толық орындалуын қамтамасыз ету үшін барлық қажетті шараларды қабылдайды және мүмкіндігінше қысқа мерзімде оны қарау нәтижесі туралы хабарлайды.

2. Сұрау салушы орталық құзыретті орган оны орындауға бөгет болған немесе оның орындалуын елеулі түрде кідіртетін жағдайлар туралы тез арада хабарландырылады.

3. Егер де сұрау салу сұрау салынған орталық құзыретті органның құзыретіне жатпаса, ол өз мемлекетінің оны орындауға құзыретті басқа орталық құзыретті органына береді және ол жайында сұрау салушы орталық құзыретті органға дереу хабарлайды.

4. Сұрау салынған орталық құзыретті орган сұрау салуды орындау үшін қажет деп есептеген қосымша мәліметтерді сұрата алады.

5. Сұрау салуды орындау кезінде сұрау салынған Тараптың заңы қолданылады. Сұрау салушы орталық құзыретті органның өтініші бойынша, егер де бұл сұрау салынған Тарап заңдарының негізгі принциптеріне және халықаралық міндеттемелерге қайшы келмесе сұрау салушы Тараптың заңы қолданылуы мүмкін.

6. Егер сұрау салынған орталық құзыретті орган сұрау салуды орындау өз мемлекетінің егемендігіне, қауіпсіздігіне, қоғамдық тәртібіне немесе басқа да елеулі мүдделеріне зиян келтіреді, не болмаса сұрау салынған Тараптың заңдарына немесе халықаралық міндеттемелеріне қайшы келеді деп шешкен жағдайда, ол кейінге қалдырылуы немесе толығымен немесе ішінара қабылданбай тасталуы мүмкін.

7. Егер сұрау салудағы әрекет сұрау салынған Тараптың заңдарына сәйкес қылмыс болып саналмаса, оны орындаудан бас тартуға болады.

8. Егер осы баптың 6 немесе 7-тармақтарына сәйкес сұрау салуды орындаудан толық немесе ішінара бас тартылса немесе оны орындау кейінге қалдырылса, сұрау салушы орталық құзыретті органға жазбаша нысанда хабар беріледі.

10-бап

Осы Конвенцияның 1-бабының 1-тармағында көрсетілген әрекеттермен тиімді күресу үшін Ташкент (Өзбекстан Республикасы) қаласында Тараптардың террорға қарсы аймақтық құрылымын құру және оның жұмыс істеуін қамтамасыз ету мақсатымен Тараптар жеке келісім жасайды және басқа да қажетті құжаттар қабылдайды.
Ескерту. 10-бапқа өзгерту енгізілді - Қазақстан Республикасының 2008.04.07 N 23-IV Заңымен.

11-бап

1. Осы Конвенцияны іске асыру мақсатымен Тараптардың орталық құзыретті органдарының төтенше байланыс жолдарын құруларына болады және кезекті немесе кезектен тыс кездесулер жүргізе алады.

2. Осы Конвенция ережелерін жүзеге асыру мақсатында керек болған жағдайларда Тараптар бір-біріне техникалық және материалдық көмек көрсете алады.

3. Осы Конвенция негізінде бір Тарап екінші Тараптан материалдарды, арнайы құралдар, жабдықтар және техникалар алса оларды осы Тараптың алдын ала жазбаша келісуінсіз басқа бір Тарапқа беруге қақысы жоқ.

4. Осы Конвенция шеңберінде көмек көрсету үшін Тараптардың орталық құзыретті органдары пайдаланған жедел іздестіру іс-шараларын жүргізу әдістері, арнайы күштер мен құралдар, қамтамасыз ету материалдары жөніндегі мәліметтер жария етілмеуге тиіс.

12-бап

Тараптардың орталық құзыретті органдары осы Конвенцияның орындалу тәртібін одан да жете реттеу туралы өзара келісімдер жасай алады.

13-бап

1. Әрбір Тарап өзі алған ақпараттар мен құжаттардың, егер олар жабық мазмұнды болса немесе беруші Тарап олардың жария етілуін қаламаса, құпиялылығын қамтамасыз етеді. Ақпараттар мен құжаттардың жабықтылық деңгейін оларды беруші Тарап анықтайды.

2. Осы Конвенция негізінде алынған ақпараттарды немесе сұрау салуды орындау нәтижелерін, оларды берген Тараптың жазбаша келісімінсіз сұралған немесе берілген мақсаттардан басқа жағдайларда пайдалануға болмайды.

3. Осы Конвенция негізінде бір Тараптың екінші Тараптан алған ақпараттары мен құжаттары оларды берген Тараптың алдын ала жазбаша келісімінсіз берілмеуге тиіс.

14-бап

Тараптар, егер де өзге тәртіп келісілмеген болса, осы Конвенцияны орындауға байланысты шығындарды өздері көтереді.

15-бап

Қытай және орыс тілдері Тараптардың орталық құзыретті органдарының осы Конвенция шеңберінде ынтымақтастық жасау тілдері болып табылады.

16-бап

Осы Конвенция Тараптардың осы Конвенцияның нысаны болып табылатын және оның мақсаты мен объектілеріне қайшы келмейтін мәселелері бойынша басқа да халықаралық шарттар жасасу құқықтарын шектемейді, сондай-ақ Тараптардың өздері қатысушылары болып табылатын өзге де халықаралық келісімдерден туындайтын құқықтары мен міндеттемелерін қозғамайды.

17-бап

Осы Конвенцияны түсіндіру немесе қолдану кезінде туындаған даулы сұрақтар өзара мүдделес Тараптар арасында консультациялар және келіссөздер өткізу арқылы шешіледі.

18-бап

1. Қытай Халық Республикасы Осы Конвенция депозитарийі болып табылады. Осы Конвенцияның ресми көшірмелері басқа келісуші Тараптардың депозитарийіне оған қол қойылғаннан кейін 15 күн ішінде жіберіледі.

2. Осы Конвенция, Қазақстан Республикасынан, Қытай Халық Республикасынан, Қырғыз Республикасынан, Ресей Федерациясынан, Тәжікстан Республикасынан және Өзбекстан Республикасынан, осы Конвенция күшіне ену үшін тиісті мемлекетішілік рәсімдердің орындалғаны туралы соңғы жазбаша нысандағы хабарламаны депозитарий алған күннен кейінгі 30-күні күшіне енеді.

19-бап

1. Осы Конвенция күшіне енгеннен кейін оған барлық Тараптардың келісімімен басқа да мемлекеттер қосыла алады.

2. Қосылушы мемлекет үшін бұл Конвенция депозитарий осы Конвенция күшіне ену үшін қажетті мемлекетішілік рәсімдердің орындалғаны туралы хабарлама алған күннен кейінгі 30-күні күшіне енеді. Осы күннен бастап қосылушы мемлекет осы Конвенцияның Тарабы болып саналады.

20-бап

1. Осы Конвенция мәтініне барлық Тараптардың келісімі бойынша өзгерістер мен толықтырулар енгізілуі мүмкін. Олар осы Конвенцияның ажыратылмайтын бөлігі болып табылатын Хаттамалармен ресімделеді.

2. Кез келген тарап шығу туралы депозитарийге ол ұсынылған күннен 12 ай бұрын жазбаша хабарлама жібере отырып, осы Конвенциядан шыға алады. Депозитарий шығу туралы хабарлама алған күннен бастап 30 күн ішінде басқа Тараптарды хабардар етеді.

21-бап

1. Депозитарийге осы Конвенция күшіне ену үшін мемлекетішілік рәсім орындалғандығы туралы хабарлама тапсыру кезінде Қосымшада аталған шарттардың біреуіне қатыспайтын Тарап, бұл Конвенцияны осы Тарапқа қолдану кезінде осы шарт Қосымшаға енгізілмеген деп мәлімдей алады. Мұндай мәлімдеме депозитарийге осы Тараптар үшін бұл шарттың күшіне енгендігі туралы хабардар етілгеннен кейін күшін жояды.

2. Тарап қосымшада аталған шарттардың біріне қатысушылығын тоқтатса, ол осы баптың 1-тармағында көзделгендей, мәлімдеме жасайды.

3. Қосымша мынадай:
1) барлық мемлекеттердің қатысуына ашықтығы;

2) күшіне енгендігі;

3) ратификацияланғаны, қабылданғаны, бекітілгені немесе осы Конвенцияның кем дегенде үш Тарабы қосылғаны туралы талаптарға жауап беретін шарттармен толықтырылуы мүмкін.

4. Осы Конвенция күшіне енгеннен кейін кез келген Тарап Қосымшаға түзету енгізуге ұсыныстар жасай алады. Қосымшаға аталған түзетулер енгізу туралы ұсыныс депозитарийге жазбаша түрде жіберіледі. Депозитарий осы баптың 3-тармағының талаптарына жауап беретін барлық ұсыныстар жайында қалған Тараптарды хабардар етеді және олардан ұсынылып отырған түзетулерді қабылдауға болатындығына қатысты пікірлерін сұрайды.

5. Ұсынылған түзету осы Конвенция Тараптарының үштен бірі депозитарийге бұл жөнінде жазбаша хабарлай отырып, оған қарсылық білдіретіні туралы жағдайларды қоспағанда, осы түзету туралы ұсыныс депозитарийлерге таратылғаннан кейін 180 күннен соң барлық талаптар үшін қабылданған және күшіне енген болып есептеледі.

2001 жылы 15 маусымда Шанхайда бір түпнұсқа данада қытай және орыс тілдерінде жасалды және екі мәтіннің де күштері бірдей.

Қазақстан Республикасы үшін
Қытай Халық Республикасы үшін
Қырғыз Республикасы үшін
Ресей Федерациясы үшін
Тәжікстан Республикасы үшін
Өзбекстан Республикасы үшін

Терроршылдыққа, сепаратизмге және экстремизмге қарсы күрес туралы Шанхай конвенциясына қосымша

1. 1970 жылғы 16 желтоқсанда Гаагада жасалған Әуе кемелерін заңсыз басып алуға қарсы күрес туралы конвенция.

2. 1971 жылғы 23 қыркүйекте Монреалда жасалған Азаматтық авиация қауіпсіздігіне қарсы бағытталған заңсыз актілерге қарсы күрес туралы конвенция.

3. 1973 жылғы 14 желтоқсанда Біріккен Ұлттар Ұйымы Бас Ассамблеясында қабылданған Халықаралық қорғауды пайдаланатын тұлғаларға, соның ішінде дипломатиялық агенттерге қарсы қылмыстарды болдырмау және жазалау туралы конвенция.

4. 1979 жылғы 17 желтоқсанда Біріккен Ұлттар Ұйымы Бас Ассамблеясында қабылданған Адамдарды кепілдікке алуға қарсы күрес туралы халықаралық конвенция .

5. 1980 жылғы 3 наурызда Венада қабылданған Ядролық материалды заттай қорғау туралы конвенция.

6. 1988 жылғы 24 ақпанда Монреалда жасалған Азаматтық авиация қауіпсіздігіне қарсы бағытталған заңсыз актілерге қарсы күрес туралы конвенцияны толықтыратын Халықаралық азаматтық авиацияға қызмет көрсететін әуежайларда заңсыз күш көрсету актілеріне қарсы күрес туралы хаттама.

7. 1988 жылғы 10 наурызда Римде жасалған Теңізде кемеде жүзу қауіпсіздігіне қарсы бағытталған заңсыз актілерге қарсы күрес туралы конвенция.

8. 1988 жылғы 10 наурызда Римде жасалған Құрлық шельфінде орналасқан стационарлық платформалардың қауіпсіздігіне қарсы бағытталған заңсыз актілерге қарсы күрес туралы хаттама.

9. 1997 жылғы 15 желтоқсанда Біріккен Ұлттар Ұйымы Бас Ассамблеясында қабылданған Бомбалық терроршылдыққа қарсы күрес туралы халықаралық конвенция.

10. 1999 жылғы 9 желтоқсанда Біріккен Ұлттар Ұйымы Бас Ассамблеясында қабылданған Терроршылдықты қаржыландыруға қарсы күрес туралы халықаралық конвенция.

О ратификации Шанхайской конвенции о борьбе с терроризмом, сепаратизмом и экстремизмом

Закон Республики Казахстан от 18 апреля 2002 года № 316

Ратифицировать Шанхайскую конвенцию о борьбе с терроризмом, сепаратизмом и экстремизмом, совершенную в Шанхае 15 июня 2001 года.

Президент
Республики Казахстан

Шанхайская конвенция о борьбе с терроризмом,
сепаратизмом и экстремизмом

Республика Казахстан, Китайская Народная Республика, Кыргызская Республика, Российская Федерация, Республика Таджикистан и Республика Узбекистан (далее - Стороны),
руководствуясь целями и принципами Устава ООН, прежде всего касающимися поддержания международного мира и безопасности, развития между государствами дружественных отношений и сотрудничества;
осознавая, что терроризм, сепаратизм и экстремизм представляют угрозу международному миру и безопасности, развитию дружественных отношений между государствами, а также осуществлению основных прав и свобод человека;
признавая, что указанные явления серьезно угрожают территориальной целостности и безопасности Сторон, а также их политической, экономической и социальной стабильности;
руководствуясь принципами Алма-Атинского совместного заявления от 3 июля 1998 года, Бишкекской декларации от 25 августа 1999 года, Душанбинской декларации от 5 июля 2000 года и Декларации о создании "Шанхайской организации сотрудничества" от 15 июня 2001 года;
будучи твердо убеждены в том, что терроризм, сепаратизм и экстремизм, как они определены в настоящей Конвенции, вне зависимости от их мотивов, не могут быть оправданы ни при каких обстоятельствах, а лица, виновные в совершении таких деяний, должны быть привлечены к ответственности в соответствии с законом;
будучи убежденными в том, что совместные усилия Сторон в рамках настоящей Конвенции являются эффективной формой борьбы с терроризмом, сепаратизмом и экстремизмом,
согласились о нижеследующем:

Статья 1

1. Для целей настоящей Конвенции используемые в ней термины означают:
1) "терроризм":
а) какое-либо деяние, признаваемое как преступление в одном из договоров, перечисленных в Приложении к настоящей Конвенции (далее - Приложение), и как оно определено в этом договоре;
б) любое другое деяние, направленное на то, чтобы вызвать смерть какого-либо гражданского лица или любого другого лица, не принимающего активного участия в военных действиях в ситуации вооруженного конфликта, или причинить ему тяжкое телесное повреждение, а также нанести значительный ущерб какому-либо материальному объекту, равно как организация, планирование такого деяния, пособничество его совершению, подстрекательство к нему, когда цель такого деяния в силу его характера или контекста заключается в том, чтобы запугать население, нарушить общественную безопасность или заставить органы власти либо международную организацию совершить какое-либо действие или воздержаться от его совершения,
и преследуемые в уголовном порядке в соответствии с национальным законодательством Сторон;
2) "сепаратизм" - какое-либо деяние, направленное на нарушение территориальной целостности государства, в том числе на отделение от него части его территории, или дезинтеграцию государства, совершаемое насильственным путем, а равно планирование и подготовка такого деяния, пособничество его совершению, подстрекательство к нему,
и преследуемые в уголовном порядке в соответствии с национальным законодательством Сторон;
3) "экстремизм" - какое-либо деяние, направленное на насильственный захват власти или насильственное удержание власти, а также на насильственное изменение конституционного строя государства, а равно насильственное посягательство на общественную безопасность, в том числе организация в вышеуказанных целях незаконных вооруженных формирований или участие в них,
и преследуемые в уголовном порядке в соответствии с национальным законодательством Сторон.
2. Настоящая статья не наносит ущерба какому-либо международному договору или какому-либо национальному законодательству Сторон, которые содержат или могут содержать положение о более широком применении терминов, используемых в настоящей статье.

Статья 2

1. Стороны в соответствии с настоящей Конвенцией, другими международными обязательствами, а также с учетом их национального законодательства осуществляют сотрудничество в области предупреждения, выявления и пресечения деяний, указанных в пункте 1 статьи 1 настоящей Конвенции.
2. В отношениях между собой Стороны рассматривают деяния, указанные в пункте 1 статьи 1 настоящей Конвенции, в качестве преступлений, влекущих выдачу.
3. В ходе реализации настоящей Конвенции в вопросах, связанных с выдачей и оказанием правовой помощи по уголовным делам, Стороны осуществляют сотрудничество в соответствии с международными договорами, участниками которых они являются, и с учетом национального законодательства Сторон.

Статья 3

Стороны принимают такие меры, которые могут оказаться необходимыми, в том числе в соответствующих случаях в области национального законодательства, для обеспечения того, чтобы деяния, указанные в пункте 1 статьи 1 настоящей Конвенции, ни при каких обстоятельствах не подлежали оправданию по соображениям исключительно политического, философского, идеологического, расового, этнического, религиозного или иного аналогичного характера и влекли наказание сообразно степени их тяжести.

Статья 4

1. В течение 60 дней после уведомления депозитария о выполнении внутригосударственных процедур, необходимых для вступления настоящей Конвенции в силу, Сторона предоставляет депозитарию по дипломатическим каналам в письменной форме перечень своих центральных компетентных органов, ответственных за выполнение настоящей Конвенции, который депозитарий препровождает другим Сторонам.
2. Центральные компетентные органы Сторон по вопросам, связанным с выполнением положений настоящей Конвенции, сносятся и взаимодействуют между собой непосредственно.
3. В случае внесения изменений в перечень центральных компетентных органов какой-либо Стороны она извещает об этом депозитария, который доводит данную информацию до других Сторон.

Статья 5

Стороны по взаимному согласию могут проводить консультации, обмениваться мнениями, согласовывать позиции по вопросам борьбы с деяниями, указанными в пункте 1 статьи 1 настоящей Конвенции, в том числе в международных организациях и на международных форумах.

Статья 6

Центральные компетентные органы Сторон в соответствии с настоящей Конвенцией осуществляют сотрудничество и оказывают друг другу содействие путем:
1) обмена информацией;
2) выполнения запросов о проведении оперативно-розыскных мероприятий;
3) разработки и принятия согласованных мер для предупреждения, выявления и пресечения деяний, указанных в пункте 1 статьи 1 настоящей Конвенции, и взаимоуведомления о результатах их осуществления;
4) принятия мер по предупреждению, выявлению и пресечению на территории своего государства деяний, указанных в пункте 1 статьи 1 настоящей Конвенции, направленных против других Сторон;
5) принятия мер по предупреждению, выявлению и пресечению финансирования, поставок вооружения и боеприпасов, оказания иного содействия любым лицам и (или) организациям для совершения деяний, указанных в пункте 1 статьи 1 настоящей Конвенции;
6) принятия мер по предупреждению, выявлению, пресечению, запрещению и прекращению деятельности по подготовке лиц к совершению деяний, указанных в пункте 1 статьи 1 настоящей Конвенции;
7) обмена нормативными правовыми актами и материалами о практике их применения;
8) обмена опытом работы по предупреждению, выявлению и пресечению деяний, указанных в пункте 1 статьи 1 настоящей Конвенции;
9) подготовки, переподготовки и повышения квалификации своих специалистов в различных формах;
10) достижения по взаимному согласию Сторон договоренностей об иных формах сотрудничества, включая, в случае необходимости, оказание практической помощи по пресечению деяний, указанных в пункте 1 статьи 1 настоящей Конвенции, и ликвидации их последствий. Такие договоренности оформляются соответствующими протоколами, которые составляют неотъемлемую часть настоящей Конвенции.

Статья 7

Центральные компетентные органы Сторон обмениваются информацией, представляющей взаимный интерес, в частности, о:
1) готовящихся и совершенных деяниях, указанных в пункте 1 статьи 1 настоящей Конвенции, выявленных, а также пресеченных попытках их совершения;
2) подготовке к совершению деяний, указанных в пункте 1 статьи 1 настоящей Конвенции, в отношении глав государств и иных государственных деятелей, сотрудников дипломатических представительств, консульских учреждений и международных организаций, других лиц, пользующихся международной защитой, а также участников государственных визитов, международных и государственных политических, спортивных и иных мероприятий;
3) организациях, группах и лицах, готовящих и (или) совершающих деяния, указанные в пункте 1 статьи 1 настоящей Конвенции, а также иным образом участвующих в этих деяниях, включая их цели, задачи, связи и иные сведения;
4) незаконном изготовлении, приобретении, хранении, передаче, перемещении, сбыте и использовании сильнодействующих ядовитых, отравляющих, взрывчатых веществ, радиоактивных материалов, вооружения, взрывных устройств, огнестрельного оружия, боеприпасов, ядерного, химического, биологического и других видов оружия массового уничтожения, материалов и оборудования, которые могут быть использованы при его создании, с целью совершения деяний, указанных в пункте 1 статьи 1 настоящей Конвенции;
5) выявленных или предполагаемых источниках финансирования деяний, указанных в пункте 1 статьи 1 настоящей Конвенции;
6) формах, методах и средствах совершения деяний, указанных в пункте 1 статьи 1 настоящей Конвенции.

Статья 8

1. Взаимодействие между центральными компетентными органами Сторон в рамках настоящей Конвенции осуществляется в двустороннем и многостороннем форматах на основании запроса об оказании содействия, а также путем информирования по инициативе центрального компетентного органа одной из Сторон.
2. Запрос или информация направляются в письменной форме. В безотлагательных случаях запрос или информация могут передаваться устно, но не позднее чем через 72 часа они должны быть подтверждены письменно, при необходимости с использованием технических средств передачи текста.
В случае возникновения сомнений в подлинности запроса или информации либо их содержания может быть запрошено дополнительное подтверждение или разъяснение указанных документов.
3. Запрос должен содержать:
а) наименование запрашивающего и запрашиваемого центральных компетентных органов;
б) цели и обоснования запроса;
в) описание содержания запрашиваемого содействия;
г) другую информацию, которая может быть полезна для своевременного и надлежащего исполнения запроса;
д) указание степени его закрытости, если это необходимо.
4. Запрос или информация, переданные в письменной форме, подписываются руководителем направляющего центрального компетентного органа или его заместителями или удостоверяются гербовой печатью этого центрального компетентного органа.
5. Запрос и препровождаемые им документы, а также информация направляются центральным компетентным органом на одном из рабочих языков, указанных в статье 15 настоящей Конвенции.

Статья 9

1. Запрашиваемый центральный компетентный орган принимает все необходимые меры для обеспечения быстрого и возможно более полного исполнения запроса и в возможно короткие сроки информирует о результатах его рассмотрения.
2. Запрашивающий центральный компетентный орган незамедлительно уведомляется об обстоятельствах, препятствующих исполнению запроса или существенно задерживающих его исполнение.
3. Если исполнение запроса не входит в компетенцию запрашиваемого центрального компетентного органа, то он передает запрос другому центральному компетентному органу своего государства, компетентному его исполнить, и незамедлительно уведомляет об этом запрашивающий центральный компетентный орган.
4. Запрашиваемый центральный компетентный орган может запросить дополнительные сведения, необходимые, по его мнению, для исполнения запроса.
5. При исполнении запроса применяется законодательство запрашиваемой Стороны. По просьбе запрашивающего центрального компетентного органа может быть применено законодательство запрашивающей Стороны, если это не противоречит основным принципам законодательства или международным обязательствам запрашиваемой Стороны.
6. Исполнение запроса может быть отложено или в его исполнении может быть отказано полностью или частично, если запрашиваемый центральный компетентный орган полагает, что его исполнение может нанести ущерб суверенитету, безопасности, общественному порядку или другим существенным интересам его государств либо противоречит законодательству или международным обязательствам запрашиваемой Стороны.
7. В исполнении запроса может быть отказано, если деяние, в связи с которым он поступил, не является преступлением по законодательству запрашиваемой Стороны.
8. Если в соответствии с пунктами 6 или 7 настоящей статьи полностью или частично отказывается в исполнении запроса или его исполнение откладывается, об этом в письменной форме уведомляется запрашивающий центральный компетентный орган.

Статья 10

Стороны заключат отдельное соглашение и примут другие необходимые документы с целью создания и обеспечения функционирования региональной антитеррористической структуры Сторон с месторасположением в г. Ташкент (Республика Узбекистан) для эффективной борьбы с деяниями, указанными в пункте 1 статьи 1 настоящей Конвенции.
Сноска. Статья 10 с изменениями, внесенными Законом РК от 07.04.2008 N 23-IV .

Статья 11

1. В целях реализации настоящей Конвенции центральные компетентные органы Сторон могут создавать линии экстренной связи и проводить очередные или внеочередные встречи.
2. В целях осуществления положений настоящей Конвенции Стороны могут в случае необходимости предоставлять друг другу техническую и материальную помощь.
3. Материалы, специальные средства, оборудование и техника, полученные одной Стороной на основании настоящей Конвенции от другой Стороны, без предварительного письменного согласия Стороны, их предоставившей, передаче не подлежат.
4. Не подлежат разглашению сведения о методах проведения оперативно-розыскных мероприятий, характеристиках специальных сил и средств, материалов обеспечения, используемых центральными компетентными органами Сторон для оказания помощи в рамках настоящей Конвенции.

Статья 12

Центральные компетентные органы Сторон могут заключать между собой соглашения, более детально регламентирующие порядок исполнения настоящей Конвенции.

Статья 13

1. Каждая Сторона обеспечивает конфиденциальность полученных информации и документов, если они носят закрытый характер или передающая Сторона считает их разглашение нежелательным. Степень закрытости информации и документов определяется передающей Стороной.
2. Информация или результаты исполнения запроса, полученные на основании настоящей Конвенции, без письменного согласия предоставившей их Стороны не могут быть использованы в иных целях, чем те, в которых они запрашивались или были предоставлены.
3. Информация и документы, полученные одной Стороной на основании настоящей Конвенции от другой Стороны, без предварительного письменного согласия Стороны, их предоставившей, передаче не подлежат.

Статья 14

Стороны самостоятельно несут расходы, связанные с выполнением ими настоящей Конвенции, если не будет согласован иной порядок.

Статья 15

Рабочими языками при осуществлении центральными компетентными органами Сторон сотрудничества в рамках настоящей Конвенции являются китайский и русский языки.

Статья 16

Настоящая Конвенция не ограничивает права Сторон заключать другие международные договоры по вопросам, являющимся предметом настоящей Конвенции и не противоречащим ее целям и объекту, а также не затрагивает права и обязательства Сторон, вытекающие из иных международных соглашений, участниками которых они являются.

Статья 17

Спорные вопросы, возникающие при толковании или применении настоящей Конвенции, решаются путем консультаций и переговоров между заинтересованными Сторонами.

Статья 18

1. Депозитарием настоящей Конвенции является Китайская Народная Республика. Официальные копии настоящей Конвенции рассылаются депозитарием другим Сторонам в течение 15 дней после ее подписания.
2. Настоящая Конвенция вступает в силу на 30-й день после получения депозитарием последнего из уведомлений в письменной форме Республики Казахстан, Китайской Народной Республики, Кыргызской Республики, Российской Федерации, Республики Таджикистан и Республики Узбекистан о выполнении ими внутригосударственных процедур, необходимых для вступления настоящей Конвенции в силу.

Статья 19

1. После вступления настоящей Конвенции в силу с согласия всех Сторон к ней могут присоединяться другие государства.
2. Для присоединяющегося государства настоящая Конвенция вступает в силу на 30-й день после получения депозитарием уведомления о выполнении им внутригосударственных процедур, необходимых для вступления настоящей Конвенции в силу. С этой даты присоединяющееся государство становится Стороной настоящей Конвенции.

Статья 20

1. В текст настоящей Конвенции с согласия всех Сторон могут вноситься изменения и дополнения, которые оформляются Протоколами, являющимися неотъемлемой частью настоящей Конвенции.
2. Любая Сторона может выйти из настоящей Конвенции, направив письменное уведомление об этом депозитарию за 12 месяцев до предполагаемой даты выхода. Депозитарий известит другие Стороны о данном намерении в течение 30 дней с момента получения уведомления о выходе.

Статья 21

1. При вручении депозитарию уведомления о выполнении внутригосударственных процедур, необходимых для вступления настоящей Конвенции в силу, Сторона, не участвующая в одном из договоров, перечисленных в Приложении, может заявить, что при применении настоящей Конвенции к данной Стороне считается, что этот договор не включен в Приложение. Такое заявление утрачивает силу после уведомления депозитария о вступлении этого договора в силу для данной Стороны.
2. Когда Сторона перестает быть участником одного из договоров, перечисленных в Приложении, она делает заявление, как это предусматривается пунктом 1 настоящей статьи.
3. Приложение может быть дополнено договорами, которые отвечают следующим условиям:
1) открыты для участия всех государств;
2) вступили в силу;
3) ратифицированы, приняты, утверждены или к которым присоединились по крайней мере три Стороны настоящей Конвенции.
4. После вступления в силу настоящей Конвенции любая Сторона может предложить поправку к Приложению. Предложение о внесении указанной поправки к Приложению препровождается депозитарию в письменном виде. Депозитарии уведомляет обо всех предложениях, отвечающих требованиям пункта 3 настоящей статьи, остальные Стороны и запрашивает их мнение в отношении того, следует ли принимать предлагаемую поправку.
5. Предлагаемая поправка считается принятой и вступает в силу для всех Сторон через 180 дней после распространения депозитарием предложения об этой поправке, за исключением случаев, когда одна треть Сторон настоящей Конвенции возражает против нее, письменно уведомив об этом депозитария.
Совершено в Шанхае 15 июня 2001 года в одном подлинном экземпляре на китайском и русском языках, причем оба текста имеют одинаковую силу.

За Республику Казахстан
За Китайскую Народную Республику
За Кыргызскую Республику
За Российскую Федерацию
За Республику Таджикистан
За Республику Узбекистан

Приложение к Шанхайской
конвенции о борьбе с
терроризмом, сепаратизмом
и экстремизмом

1. Конвенция о борьбе с незаконным захватом воздушных судов, совершенная в Гааге 16 декабря 1970 года.
2. Конвенция о борьбе с незаконными актами, направленными против безопасности гражданской авиации, совершенная в Монреале 23 сентября 1971 года.
3. Конвенция о предотвращении и наказании преступлений против лиц, пользующихся международной защитой, в том числе дипломатических агентов, принятая Генеральной Ассамблеей Организации Объединенных Наций 14 декабря 1973 года.
4. U962816_ Международная конвенция о борьбе с захватом заложников, принятая Генеральной Ассамблеей Организации Объединенных Наций 17 декабря 1979 года.
5. Конвенция о физической защите ядерного материала, принятая в Вене 3 марта 1980 года.
6. Протокол о борьбе с незаконными актами насилия в аэропортах, обслуживающих международную гражданскую авиацию, дополняющий Конвенцию о борьбе с незаконными актами, направленными против безопасности гражданской авиации, совершенный в Монреале 24 февраля 1988 года.
7. Конвенция о борьбе с незаконными актами, направленными против безопасности морского судоходства, совершенная в Риме 10 марта 1988 года.
8. Протокол о борьбе с незаконными актами, направленными против безопасности стационарных платформ, расположенных на континентальном шельфе, совершенный в Риме 10 марта 1988 года.
9. Международная конвенция о борьбе с бомбовым терроризмом, принятая Генеральной Ассамблеей Организации Объединенных Наций 15 декабря 1997 года.
10. Международная конвенция о борьбе с финансированием терроризма, принятая Генеральной Ассамблеей Организации Объединенных Наций 9 декабря 1999 года.