Қазақстан Республикасының Yкiметi мен Вьетнам Социалистік Республикасының Yкiметi арасындағы Табысқа салынатын салықтарға қатысты қосарланған салық салуды болдырмау және салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы келісімді ратификациялау туралы

Қазақстан Республикасының Заңы 2015 жылғы 15 сәуірдегі № 303-V ҚРЗ

2011 жылғы 31 қазанда Ханойда жасалған Қазақстан Республикасының Yкiметi мен Вьетнам Социалистік Республикасының Yкiметi арасындағы Табысқа салынатын салықтарға қатысты қосарланған салық салуды болдырмау және салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы келісім ратификациялансын.

Қазақстан Республикасының
Президенті Н.Назарбаев

ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫНЫҢ ҮКІМЕТІ МЕН ВЬЕТНАМ СОЦИАЛИСТІК
РЕСПУБЛИКАСЫНЫҢ ҮКІМЕТІ АРАСЫНДАҒЫ ТАБЫСҚА САЛЫНАТЫН САЛЫҚТАРҒА
ҚАТЫСТЫ ҚОСАРЛАНҒАН САЛЫҚ САЛУДЫ БОЛДЫРМАУ ЖӘНЕ САЛЫҚ САЛУДАН
ЖАЛТАРУҒА ЖОЛ БЕРМЕУ ТУРАЛЫ КЕЛІСІМ

(2015 жылғы 18 маусымда күшіне енді - Қазақстан Республикасының
халықаралық шарттары бюллетені, 2015 ж., № 4, 31-құжат)

Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Вьетнам Социалистік Республикасының Үкіметі екі Мемлекет арасындағы экономикалық, ғылыми, техникалық және мәдени байланыстарды нығайтуға және дамытуға ұмтылысты басшылыққа ала отырып, Табысқа салынатын салықтарға қатысты қосарланған салық салуды болдырмау және салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы келісім жасасуға ниет білдіре отырып,
мыналар туралы келісті:

1-бап
КЕЛІСІМ ҚОЛДАНЫЛАТЫН ТҰЛҒАЛАР

Осы Келісім Уағдаласушы Мемлекеттердің бірінің немесе екеуінің де резиденттері болып табылатын тұлғаларға қолданылады.

2-бап
КЕЛІСІМ ҚОЛДАНЫЛАТЫН САЛЫҚТАР

1. Осы Келісім Уағдаласушы Мемлекеттің немесе оның жергілікті билік органдарының атынан алынатын табысқа салынатын салықтарға оларды алу әдісіне қарамастан қолданылады.
2. Жылжымалы немесе жылжымайтын мүлікті иеліктен айырудан алынған табыстарға салынатын салықтарды, кәсіпорындар төлейтін қызметақының немесе жалақының жалпы сомасынан алынатын салықтарды, сондай-ақ капитал құнының өсіміне салынатын салықтарды қоса алғанда, табыстың жалпы сомасынан немесе табыстың жекелеген элементтерінен алынатын салықтардың барлық түрлері табысқа салынатын салықтар болып есептеледі.
3. Осы Келісім қолданылатын алынып жүрген салықтар, атап айтқанда, мыналар болып табылады:
а) Қазақстанда:
(бұдан әрі «Қазақстан салығы» деп аталатын)
(і) корпоративтік табыс салығы;
(іі) жеке табыс салығы;
b) Вьетнамда:
(бұдан әрі «Вьетнам салығы» деп аталатын)
(і) жеке тұлғалардан табыс салығы;
(іі) кәсіпкерлік қызметтен түсетін табысқа салынатын салық.
4. Осы Келісімге қол қойылған күннен кейін қолданыстағы салықтарға қосымша немесе олардың орнына алынатын бірдей немесе мәні бойынша ұқсас кез келген салықтарға да осы Келісім қолданылады. Уағдаласушы Мемлекеттердің құзыретті органдары өз Уағдаласушы Мемлекеттерінің тиісті салықтық ұлттық заңнамаларында болатын кез келген елеулі өзгерістер туралы бір-бірін хабардар етіп отырады.

3-бап
ЖАЛПЫ АНЫҚТАМАЛАР

1. Егер түпмәтіннен өзгеше туындамаса, осы Келісімнің мақсаттары үшін:
а) «Қазақстан» термині Қазақстан Республикасын білдіреді. Географиялық мағынада қолданған кезде «Қазақстан» термині оның заңнамасына және халықаралық құқық қағидаттарына сәйкес Қазақстан Республикасының мемлекеттік аумағын және Қазақстан өзінің егемендік құқықтары мен заңды құзырын жүзеге асыра алатын аймағын қамтиды;
b) «Вьетнам» термині Вьетнам Социалистік Республикасын білдіреді. Географиялық мағынада қолданған кезде ол оның бүкіл мемлекеттік аумағын, аралдарын, халықаралық суларын, аумақтық теңізі мен оның үстіндегі әуе кеңістігін, ұлттық заңнама мен халықаралық құқыққа сәйкес оларға қатысты Вьетнам Социалистік Республикасы егемендігін, егемендік құқықтарын және заңды құзырын жүзеге асыратын теңіз түбі мен олардың қыртыстарын қоса алғанда, аумақтық теңіз шегінен тыс жатқан теңіз жағалауын білдіреді;
с) «тұлға» термині жеке тұлғаны, компанияны және тұлғалардың кез келген басқа да бірлестігін қамтиды;
d) «компания» термині салық салу мақсаттары үшін корпоративтік бірлестік ретінде қарастырылатын кез келген корпоративтік құрылымды немесе кез келген экономикалық бірлікті білдіреді;
e) «Уағдаласушы Мемлекет» және «екінші Уағдаласушы Мемлекет» терминдері түпмәтінге байланысты Қазақстанды немесе Вьетнамды білдіреді;
f) «Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорны» және «екінші Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорны» терминдері тиісінше Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті басқаратын кәсіпорынды және екінші Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті басқаратын кәсіпорынды білдіреді;
g) «халықаралық тасымал» термині теңіз немесе әуе кемесі екінші Уағдаласушы Мемлекеттегі пункттер арасында ғана пайдаланылатын жағдайлардан басқа, Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорыны пайдаланатын теңіз немесе әуе кемесімен кез келген тасымалды білдіреді;
h) «құзыретті орган» термині мыналарды:
(і) Қазақстанда - Қаржы министрлігін немесе оның уәкілетті өкілін;
(іі) Вьетнамда - Қаржы министрін немесе оның уәкілетті өкілін білдіреді;
і) «ұлттық тұлға» термині мыналарды:
(і) Уағдаласушы Мемлекеттің азаматтығы бар кез келген жеке тұлғаны;
(іі) өз мәртебесін Уағдаласушы Мемлекеттің қолданыстағы ұлттық заңнамасының негізінде алған кез келген заңды тұлғаны және серіктестікті немесе қауымдастықты білдіреді;
2. Уағдаласушы Мемлекет осы Келісімнің ережелерін қолданған кезде, онда айқындалмаған кез келген термин, егер түпмәтіннен өзге мағына туындамаса, Келісім қолданылатын салықтарға қатысты осы Уағдаласушы Мемлекеттің ұлттық заңнамасы бойынша сол кезде қандай мағынаға ие болса, сондай мағынаға ие болады.

4-бап
РЕЗИДЕНТ

1. Осы Келісімнің мақсаттары үшін «Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті» термині осы Уағдаласушы Мемлекеттің ұлттық заңнамасы бойынша оның тұрғылықты жері, резиденттігі, басқару орны, құрылу орны, тіркелген жері немесе осындай сипаттағы кез келген басқа критерий негізінде онда салық салынуға тиіс кез келген тұлғаны білдіреді.
Термин сондай-ақ Уағдаласушы Мемлекетті немесе жергілікті билік органдарын қамтиды.
2. Егер осы баптың 1-тармағының ережелеріне сәйкес жеке тұлға Уағдаласушы Мемлекеттердің екеуінің де резиденті болып табылса, онда оның мәртебесі мынадай түрде айқындалады:
а) ол өзінің иелігіндегі тұрақты баспанасы орналасқан Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып есептеледі; егер оның иелігінде Уағдаласушы Мемлекеттердің екеуінде де тұрақты баспанасы болса, ол неғұрлым тығыз жеке және экономикалық қатынастары (өмірлік мүдделер орталығы) бар Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып саналады;
b) егер оның өмірлік мүдделер орталығы бар Уағдаласушы Мемлекетті айқындау мүмкін болмаса немесе Уағдаласушы Мемлекеттердің ешқайсысында өзінің иелігіндегі тұрақты баспанасы болмаса, ол өзі әдетте тұрып жатқан Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып саналады;
c) егер ол әдетте Уағдаласушы Мемлекеттердің екеуінде де тұратын болса немесе олардың біреуінде де тұрмаса, ол азаматы болып табылатын Уағдаласушы Мемлекеттің ғана резиденті болып есептеледі;
d) егер резиденттің мәртебесін осы тармақтың а) - с) тармақшаларына сәйкес айқындау мүмкін болмаса, Уағдаласушы Мемлекеттердің құзыретті органдары осы мәселені өзара келісіммен шешеді.
3. Егер осы баптың 1-тармағының ережелеріне сәйкес жеке тұлғадан өзге тұлға Уағдаласушы Мемлекеттердің екеуінің де резиденті болса, ол өзінің тиімді басқару орны орналасқан Тарап Уағдаласушы мемлекетінің резиденті болып есептеледі.

5-бап
ТҰРАҚТЫ МЕКЕМЕ

1. Осы Келісімнің мақсаттары үшін «тұрақты мекеме» термині кәсіпорынның кәсіпкерлік қызметі толық немесе ішінара жүзеге асырылатын тұрақты қызмет орнын білдіреді.
2. «Тұрақты мекеме» термині атап айтқанда мыналарды:
а) басқару орнын;
b) бөлімшені;
с) кеңсені;
d) фабриканы;
е) шеберхананы;
f) шахтаны, мұнай немесе газ ұңғымасын, карьерді немесе табиғи ресурстарды өндіретін басқа да кез келген жерді;
g) тауар қоймасын немесе сату орны ретінде пайдаланылатын үй-жайды;
h) табиғи ресурстарды барлау үшін пайдаланылатын қондырғы немесе құрылғыны немесе соларға байланысты қадағалау қызметтерін немесе бұрғылық қондырғыны немесе табиғи ресурстарды барлау үшін пайдаланылатын кемені қамтиды.
3. «Тұрақты мекеме» термині сонымен қатар мыналарды да:
a) құрылыс алаңын немесе құрылыс, монтаждау немесе құрастыру жобасын немесе тек егер де мұндай жоба немесе қызметтер 6 айдан астам жалғасып келсе, сондай жағдайда ғана оларға байланысты қадағалау қызметтерін;
b) кәсіпорын, қызметшілері немесе кәсіпорынның осындай мақсаттар үшін жалдаған басқа персоналы арқылы консультациялық қызмет көрсетулерді қоса алғанда, бірақ, тек қана мұндай сипаттағы қызмет (осындай немесе онымен байланысты жоба үшін) Уағдаласушы Мемлекет шегінде жалпы алғанда кез келген 12 айлық кезеңдегі 6 айдан астам уақытты құрайтын кезеңге немесе кезеңдерге жалғасатын болса ғана қызмет көрсетуді қамтиды.
4. Осы баптың алдыңғы ережелеріне қарамастан, «тұрақты мекеме» термині мыналарды:
а) құрылыстарды тек кәсіпорынға тиесілі тауарларды немесе бұйымдарды сақтау, көрсету немесе жеткізіп тұру мақсаттары үшін пайдалануды;
b) кәсіпорынға тиесілі тауарлар немесе бұйымдар қорын тек сақтау, көрсету немесе жеткізіп тұру мақсаттары үшін ұстауды;
с) кәсіпорынға тиесілі тауарлар немесе бұйымдар қорын тек басқа кәсіпорынның өңдеу мақсаттары үшін ұстауды;
d) тұрақты қызмет орнын тек тауарлар немесе бұйымдар сатып алу мақсаттары үшін немесе кәсіпорынға арналған ақпарат жинау үшін ұстауды;
е) тұрақты қызмет орнын тек кәсіпорын үшін дайындық немесе көмекші сипаттағы кез келген басқа қызметті жүзеге асыру мақсаттары үшін ұстауды қамтиды деп қарастырылмайды.
5. Осы баптың 1 және 2-тармақтардың ережелеріне қарамастан, егер оған осы баптың 7-тармағы қолданылатын тәуелсіз мәртебесі бар агенттен өзге тұлға Уағдаласушы Мемлекетте екінші Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорнының атынан әрекет етсе, онда бұл кәсіпорын бірінші аталған Уағдаласушы Мемлекетте, егер мұндай тұлға:
а) кәсіпорнының атынан әрекет етсе және кәсіпорын атынан келісім-шарттар жасауға өкілеттіктері болса және оны әдетте осы Уағдаласушы Мемлекетте пайдаланса, егер оның қызметі 4-тармақта айтылған қызмет түрлерімен ғана шектелмесе, егер оларды қызметтің тұрақты орны арқылы жүзеге асырса да, бұл қызметтің тұрақты орнын осы тармақтың ережелеріне сәйкес тұрақты мекемеге айналдырмаса; немесе
b) мұндай өкілеттіктері жоқ, бірақ бірінші аталған Уағдаласушы Мемлекетте ішінен кәсіпорынның атынан ол тұрақты түрде тауарлар мен бұйымдар жеткізіп отыратын тауарлардың немесе бұйымдардың қорын ұстайтын болса, осы тұлға кәсіпорын үшін кәсіпкерлік қылатын кез келген қызметке қатысты тұрақты мекемесі бар деп қарастырылады.
6. Осы баптың алдыңғы ережелеріне қарамастан Уағдаласушы Мемлекеттің сақтандыру ұйымы, қайта сақтандыру бойынша ұйымды болдырмастан, екінші Уағдаласушы Мемлекетте тұрақты мекемесі бар болса, егер ол екінші Уағдаласушы Мемлекеттің аумағында, сонда отырып, оған осы баптың 7-тармағы қолданылатын тәуелсіз мәртебесі бар агенттен өзге тұлға арқылы жарна жинаумен шұғылданса немесе тәуекелдерді сақтандырса тұрақты мекемесі бар деп есептеледі.
7. Кәсіпорын осы Уағдаласушы Мемлекеттегі кәсіпкерлік қызметін делдал, комиссионер немесе тәуелсіз мәртебесі бар кез келген басқа агент арқылы жүзеге асырғаны үшін ғана, егер осындай тұлғалар өздерінің әдеттегі қызметі шеңберінде әрекет жасаған жағдайда, Уағдаласушы Мемлекетте тұрақты мекемесі бар кәсіпорын ретінде қарастырылмайды. Алайда егер мұндай агенттің қызметі толығымен немесе ішінара осы кәсіпорынға арналса, онда ол осы тармақтың мақсаты үшін тәуелсіз мәртебелі агент болып есептелмейді.
8. Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылатын компанияның екінші Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылатын компанияны бақылауы немесе оның бақылауында болуы немесе осы екінші Уағдаласушы Мемлекетте кәсіпкерлік қызметті жүзеге асыруы (не тұрақты мекеме арқылы не басқадай жолмен) фактісі осы компаниялардың біреуін өзінен өзі екіншісінің тұрақты мекемесіне айналдырмайды.

6-бап
ЖЫЛЖЫМАЙТЫН МҮЛІКТЕН АЛЫНАТЫН ТАБЫС

1. Уағдаласушы Мемлекет резидентінің екінші Уағдаласушы Мемлекетте орналасқан жылжымайтын мүліктен алатын табысына (ауыл шаруашылығынан немесе орман шаруашылығынан алған табысты қоса алғанда) осы екінші Уағдаласушы Мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. «Жылжымайтын мүлік» термині қаралып отырған мүлік орналасқан Уағдаласушы Мемлекеттің ұлттық заңнамасы бойынша айқындалады. Термин кез келген жағдайда жылжымайтын мүлікке қатысты қосалқы мүлікті, ауыл шаруашылығы мен орман шаруашылығында пайдаланылатын мал мен жабдықты, жер меншігіне қатысты жалпы құқық ережелері қолданылатын құқықтарды, жылжымайтын мүлік узуфруктын және минералдық шикізат кен орындарын, көздерді және басқа да табиғи ресурстарды игеру немесе игеру құқығы үшін берілетін өтемақы ретіндегі өзгермелі немесе тіркелген төлемдерге құқықтарды қамтиды. Теңіз және әуе кемелері жылжымайтын мүлік ретінде қарастырылмайды.
3. Осы баптың 1-тармақтың ережелері жылжымайтын мүлікті тікелей пайдаланудан жалға беруден немесе кез келген басқа нысанда пайдаланудан алынған табысқа қолданылады.
4. Осы баптың 1 және 3-тармақтарының ережелері де кәсіпорынның жылжымайтын мүлігінен түскен табысқа және тәуелсіз жеке қызметтерді көрсету үшін пайдаланылатын жылжымайтын мүліктен түскен табысқа да қолданылады.

7-бап
КӘСІПКЕРЛІК ҚЫЗМЕТТЕН АЛЫНАТЫН ПАЙДА

1. Егер Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорны екінші Уағдаласушы Мемлекетте сонда орналасқан тұрақты мекеме арқылы кәсіпкерлік қызметті жүзеге асырмаса, кәсіпорынның пайдасына тек осы Уағдаласушы Мемлекетте ғана салық салынады. Егер кәсіпорын жоғарыда айтылғандай кәсіпкерлік қызметті жүзеге асырса, онда кәсіпорынның пайдасына екінші Уағдаласушы мемлекетте, бірақ мыналарға:
а) осындай тұрақты мекемеге;
b) осы екінші Мемлекетте тұрақты мекеме арқылы сатылатын тауарлар мен бұйымдарға сәйкес немесе ұқсас тауарлар мен бұйымдардың сатылымына; немесе
c) осы екінші Мемлекетте жүзеге асырылатын, өзінің сипаты бойынша осындай тұрақты мекеме арқылы жүзеге асырылатын кәсіпкерлік қызметке сәйкес немесе ұқсас басқа кәсіпкерлік қызметке қатысты бөлігіне ғана салық салынуы мүмкін.
2. 3-тармақтың ережелерін ескере отырып, егер Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорны екінші Уағдаласушы Мемлекетте сонда орналасқан тұрақты мекеме арқылы кәсіпкерлік қызметті жүзеге асырса, онда әрбір Уағдаласушы Мемлекетте, егер ол оқшау және дербес кәсіпорын болып, осындай немесе ұқсас жағдайларда дәл осындай немесе ұқсас қызметпен айналысып, өзі тұрақты мекемесі болып табылатын кәсіпорыннан толық тәуелсіз әрекет жасағанда алуы мүмкін пайда осы тұрақты мекемеге жатқызылады.
3. Тұрақты мекеменің пайдасын анықтау кезінде әкімшілік шығыстар тұрақты мекеме орналасқан Мемлекетте немесе басқа жерде жұмсалғанына қарамастан, басқару және жалпы әкімшілік шығыстарын қоса алғанда, тұрақты мекеменің мақсаттары үшін жұмсалған шығыстарды шегеруге жол беріледі. Алайда, егер оны тұрақты мекеме кәсіпорынның бас кеңсесіне немесе оның басқа кеңселерінің кез келген біреуіне (шығыстардың орнын толтырудан өзгеше) роялти, қаламақы төлемдері немесе патенттер немесе басқа құқықтарды пайдаланғаны үшін орнын толтыру ретінде басқа ұқсас төлемдер төлеу жолымен немесе арнайы көрсетілген қызметтер үшін немесе менеджмент үшін комиссиялық төлем жолымен немесе (банк мекемелерін қоспағанда) тұрақты мекемеге берілген сомаға пайыздар төлеу жолымен төленсе, ондай сомаға қатысты мұндай шегерімге жол берілмейді. Сондай-ақ тұрақты мекеменің пайдасын анықтау кезінде тұрақты мекеме кәсіпорынның бас кеңсесіне немесе оның басқа кеңселерінің кез келген біреуіне (шығыстардың орнын толтырудан өзгеше) роялти, қаламақы төлемдері немесе патенттер немесе басқа құқықтарды пайдаланғаны үшін орнын толтыру ретінде басқа ұқсас төлемдер төлеу жолымен немесе арнайы көрсетілген қызметтер үшін немесе менеджмент үшін комиссиялық төлем жолымен немесе (банк мекемелерін қоспағанда) кәсіпорынның бас кеңсесіне немесе оның басқа кеңселерінің кез келген біреуіне берілген сомаға пайыздар төлеу жолымен есептелген сомалар есепке алынбайды.
4. Осы бапта ештеңе де осы Мемлекеттің құзыретті органдарының қолындағы бар ақпарат тұрақты мекемеге жатқызылатын пайданы анықтау үшін жеткіліксіз болған жағдайларда, осы баптың қағидаттарына сәйкес заңның құзыретті органдарының қолындағы бар ақпарат мүмкіндік бергендей қолданылу шартымен, тұлғаның салықтық төлемдері бойынша берешегін анықтауға жататын Уағдаласушы Мемлекеттің кез келген ұлттық заңнамасының қолданылуына әсер етпейді.
5. Мемлекетте тұрақты мекемеге жатқызылатын пайданы кәсіпорын пайдасының жалпы сомасын оның әртүрлі бөлімшелері арасында тепе-тең бөлу негізінде қалай анықталуына қарай, осындай Мемлекетке осылай етіп бөлу арқылы салық салынатын пайданы анықтауға осы баптың 2-тармағында ештеңе де кедергі болмайды; тепе-тең бөлудің таңдалған әдісі осы бапта қамтылған тиісті қағидаттарға сәйкес нәтижелерді беруі тиіс.
6. Егер пайда осы Келісімнің басқа баптарында жеке айтылатын табыстардың түрлерін қамтыса, онда бұл баптардың ережелері осы баптың ережелерін қозғамайды.
7. 1 - 6-тармақтардың мақсаттары үшін тұрақты мекемеге жататын пайда, егер мұндай тәртіпті өзгерту үшін жеткілікті және дәлелді себептері болмаса жылдан жылға біркелкі тәсілмен анықталады.

8-бап
ХАЛЫҚАРАЛЫҚ ТАСЫМАЛДАРДАН ТҮСЕТІН КІРІС

1. Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорны теңіз немесе әуе кемелерін халықаралық тасымалдауда пайдаланудан алған пайдаға тек осы Мемлекетте ғана салық салынады.
2. 1-тармақтың ережелері пулға, көлік құралдарын пайдалану жөніндегі бірлескен кәсіпорынға немесе халықаралық ұйымға қатысудан алынатын пайдаға да қолданылады.

9-бап
ҚАУЫМДАСҚАН КӘСІПОРЫНДАР

1. Егер:
а) Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорны екінші Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорнын басқаруға, бақылауға немесе оның капиталына тікелей немесе жанама түрде қатысса, немесе
b) бірдей тұлғалар Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорнын және екінші Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорнын басқаруға, бақылауға немесе олардың капиталына тікелей немесе жанама түрде қатысса,
және кез келген жағдайда екі кәсіпорынның арасында олардың коммерциялық немесе қаржылық қатынастарында тәуелсіз екі кәсіпорынның арасында орын алуы мүмкін жағдайлардан өзгеше жағдайлар жасалса немесе орнықса, онда кәсіпорындардың біріне есептелуі мүмкін, бірақ осы жағдайлардың орын алуына байланысты оған есептелмеген кез келген пайда осы кәсіпорынның пайдасына қосылуы және оған тиісінше, салық салынуы мүмкін.
2. Егер Уағдаласушы Мемлекет екінші Уағдаласушы Мемлекет кәсіпорнының осы екінші Мемлекетте салық салынған пайдасын осы Мемлекет кәсіпорнының пайдасына қосса әрі тиісінше, салық салса және осы екінші Мемлекет осылай қосылған пайда алғашқы аталған Мемлекеттің кәсіпорнына есептелетін пайда болатындығына келіссе, егер екі кәсіпорынның арасындағы өзара қатынастар тәуелсіз кәсіпорындардың арасында болатын қатынастардай болса, онда осы екінші Мемлекет осы пайдадан алынатын салық сомасына тиісті түзету жасайды. Мұндай түзетуді айқындау кезінде осы Келісімнің басқа да ережелері ескерілуі тиіс және Уағдаласушы Мемлекеттердің құзыретті органдары қажет болған кезде бір-бірімен консультация жүргізіп отыруға тиіс.

10-бап
ДИВИДЕНДТЕР

1. Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылатын компанияның екінші Уағдаласушы Мемлекеттің резидентіне төлейтін дивидендтеріне осы екінші Мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. Алайда мұндай дивиденд төлейтін компания резиденті болып табылатын Уағдаласушы Мемлекетте мұндай дивидендтерге салық салынуы мүмкін және осы Уағдаласушы Мемлекеттің ұлттық заңнамасына сәйкес, бірақ егер дивидендтердің іс жүзіндегі иесі екінші Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болса, онда осындай жолмен алынатын салық:
(а) егер іс жүзіндегі иесі дивидендтерді төлейтін компанияның дауыс беретін акцияларының кемінде 70 пайызына тікелей иелік ететін компания болып табылса, дивидендтердің жалпы сомасының 5 пайызынан;
(b) қалған барлық жағдайларда дивидендтердің жалпы сомасының 15 пайызынан аспауы тиіс.
Осы тармақтың ережелері дивидендтер төленетін пайдаға қатысты компанияға салық салуды қозғамайды.
3. «Дивидендтер» термині осы бапта пайдаланған кезде акциялардан, борыштық талаптар болып табылмайтын акциялардан немесе құқықтардан алынатын табысты, пайдаға қатысудан алынатын табысты, сондай-ақ пайданы бөлуші компания резиденті болып табылатын Мемлекеттің ұлттық заңнамасына сәйкес акциялардан алынатын табыс сияқты дәл сондай салықтық реттеуге жататын басқа да корпоративтік құқықтардан алынатын табысты білдіреді.
4. Егер дивидендтердің Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылатын іс жүзіндегі иесі дивидендтерді төлейтін компания резиденті болып отырған екінші Уағдаласушы Мемлекетте орналасқан тұрақты мекеме арқылы онда кәсіпкерлік қызметті жүзеге асырса және төленіп жүрген дивидендтерге қатысты холдинг шын мәнінде осындай тұрақты мекемемен байланысты болса, 1 және 2-тармақтың ережелері қолданылмайды. Мұндай жағдайда осы Келісімнің 7 немесе 15-баптарының ережелері қолданылады.
5. Егер Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылатын компания екінші Уағдаласушы Мемлекеттен пайда немесе табыс алатын болса, осы екінші Мемлекет мұндай дивидендтер осы екінші Мемлекеттің резидентіне төленетін немесе өзіне қатысты дивидендтер төленетін холдинг осы екінші Мемлекетте орналасқан тұрақты мекемемен шын мәнінде байланысты болатын жағдайды қоспағанда, компания төлейтін дивидендтерді салықтан босата алады, егер тіпті төленетін дивидендтер немесе бөлінбеген пайда толығымен немесе ішінара осы екінші Мемлекетте пайда болған табыстан құралса да, компанияның бөлінбеген пайдасына бөлінбеген пайда салығы салынбайды.
6. Осы Келісімде Уағдаласушы Мемлекетке осы Уағдаласушы Мемлекеттің ұлттық тұлғасы болып табылатын компанияның пайдасына есептелетін салыққа қосымша, осылайша есептелген кез келген қосымша салық мұның алдындағы салық салынатын жылдары осындай қосымша салық салуға ұшырамаған табыс сомасының 5 пайызынан аспайтын жағдайда, осы Мемлекеттегі тұрақты мекемеге жататын компанияның пайдасына арнайы салық салуға ешнәрсе тосқауыл бола алмайды деп пайымдалмайды. Осы тармақтың мақсаттары үшін пайда одан тұрақты мекеме орналасқан Уағдаласушы Мемлекетте алынатын, осы тармақта аталған қосымша салықтан өзге барлық салықты шегеріп тастағаннан
кейін анықталады.

11-бап
ПАЙЫЗДАР

1. Уағдаласушы Мемлекетте пайда болатын және екінші Уағдаласушы Мемлекеттің резидентіне төленетін пайыздарға осы екінші Мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. Алайда мұндай пайыздарге олар пайда болатын Уағдаласушы Мемлекетте және осы Мемлекеттің заңнамасына сәйкес салық салынуы мүмкін, бірақ, егер пайыздардың нақты иесі екінші Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылса, онда осылайша алынатын салық пайыздардің жалпы сомасының 10 пайызынан аспауы тиіс.
3. 2-тармақтың ережелеріне қарамастан:
а) Қазақстанда пайда болатын процентке, егер пайыздар:
(і) Вьетнам Үкіметіне немесе оның жергілікті билік органдарына;
немесе
(іі) Вьетнамның Мемлекеттік Банкіне немесе кез келген басқа мемлекеттік банкке; немесе
(ііі) Уағдаласушы Мемлекеттердің құзыретті органдарының
арасындағы келісім бойынша Вьетнам Үкіметіне толық тиесілі кез келген басқа институттарға төленсе, тек Вьетнамда ғана салық салынады.
b) Вьетнамда пайда болатын процентке, егер пайыздар:
(і) Қазақстан Республикасының Үкіметіне немесе оның жергілікті билік органдарына; немесе
(іі) Қазақстан Республикасының Ұлттық Банкіне немесе кез келген басқа мемлекеттік банкке; немесе
(ііі) Уағдаласушы Мемлекеттердің құзыретті органдарының арасындағы келісім бойынша Қазақстан Республикасының Үкіметіне толық тиесілі кез келген басқа институттарға төленсе, тек Қазақстанда ғана салық салынады.
4. «Пайыздар» термині осы бапта пайдаланылған кезде кепілмен қамтамасыз етілген немесе қамтамасыз етілмеген, борышкерлердің пайдасына қатысу құқығын беретін немесе бермейтін қандай да болсын борыштық талаптардан алынатын табысты және атап айтқанда, үкіметтік немесе Мемлекеттік бағалы қағаздардан алынатын табысты және осы бағалы қағаздар, облигациялар және міндеттемелер бойынша төленетін сыйлықтар мен ұтыстарды қоса алғанда, облигациялардан немесе борыштық міндеттемелерден алынатын табысты білдіреді. Уақтылы төленбегені үшін айыппұлдар осы баптың мақсаттары үшін пайыздар ретінде қаралмайды.
5. Егер Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылатын пайыздардың іс жүзіндегі иесі пайыздар пайда болатын екінші Уағдаласушы Мемлекетте сонда орналасқан тұрақты мекеме арқылы кәсіпкерлік қызметті жүзеге асырса немесе осы екінші Мемлекетте сонда орналасқан тұрақты базасынан өзінің тәуелсіз жеке қызметтерін көрсетсе және өзіне қатысты пайыздар төленетін борыштық талабы шын мәнінде осындай тұрақты мекемеге немесе тұрақты базасына немесе тауарлар немесе бұйымдарды сатуға, немесе алдында 7-баптың а)-дан с)-ға дейінгі тармақшаларында аталған кәсіпкерлік қызметке қатысты болса, 1, 2 және 3-тармақтардың ережелері қолданылмайды. Мұндай жағдайда осы 7 немесе 15-бабтарының ережелері қолданылады.
6. Егер төлеуші осы Тараптың Мемлекеті болып табылса, пайыздар Уағдаласушы Мемлекетте пайда болады деп есептеледі. Алайда, егер пайыздарды төлеуші тұлға Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылатынына-табылмайтынына қарамастан, Уағдаласушы Мемлекетте пайыздар төленетін берешек пайда болған тұрақты мекемесі немесе тұрақты базасы болса және пайыздарды осындай тұрақты мекеме немесе тұрақты база төлесе, онда мұндай пайыздар тұрақты мекеме орналасқан Мемлекетте пайда болды деп есептеледі.
7. Егер пайыздар төлеуші мен оның нақты иесі арасындағы немесе сол екеуі мен қандай да болсын басқа бір тұлғаның арасындағы арнайы қатынастардың себебінен оның негізінде төленетін борыштық талапқа қатысты пайыздардың сомасы пайыздар төлеуші мен олардың нақты иесі арасында осындай қатынастар болмаған кезде келісіле алатындай сомадан асып кетсе, осы баптың ережелері тек соңғы аталған сомаға ғана қолданылады. Мұндай жағдайда төлемнің басы артық бөлігіне осы Келісімнің басқа ережелерін ескере отырып, әрбір Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасына сәйкес салық салынуы тиіс.

12-бап
РОЯЛТИ

1. Уағдаласушы Мемлекетте пайда болатын және екінші Уағдаласушы Мемлекеттің резидентіне төленетін роялтиге осы екінші Уағдаласушы Мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. Алайда, мұндай роялтиге, сондай-ақ ол пайда болатын Уағдаласушы Мемлекетте және осы Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасына сәйкес салық салынуы мүмкін, бірақ, егер роялтидің нақты иесі екінші Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылса, онда осындай тәсілмен алынатын салық роялтидің жалпы сомасының 10 пайызынан аспауға тиіс.
3. «Роялти» термині осы бапта пайдаланылған кезде бағдарламалық қамтамасыз етуді, кинематографиялық фильмдерді қоса алғанда, әдебиет, өнер немесе ғылым шығармаларына, кез келген патентке, сауда таңбасына, дизайнға немесе модельге, жоспарға, құпия формулаға немесе процеске, кез келген авторлық құқықты пайдаланғаны үшін немесе осындай құқықты пайдалануға бергені үшін немесе өнеркәсіптік, коммерциялық немесе ғылыми жабдықтарды пайдаланғаны немесе пайдалану құқығын бергені үшін немесе өнеркәсіптік, коммерциялық немесе ғылыми тәжірибеге қатысты ақпараттар үшін сыйақы ретінде алынатын төлемдердің кез келген түрін білдіреді.
4. Егер Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылатын роялтидің іс жүзіндегі иесі роялти пайда болған екінші Уағдаласушы Мемлекетте сонда орналасқан тұрақты мекеме арқылы кәсіпкерлік қызметпен айналысса немесе сонда тұрған тұрақты базасынан тәуелсіз жеке қызметін көрсетсе, және оларға қатысты роялти төленетін құқық немесе мүлік шын мәнінде осындай тұрақты мекемемен немесе тұрақты базамен немесе тауарлар немесе бұйымдарды сатуға, немесе алдында 7-баптың а)-дан с)-ға дейінгі тармақшаларында аталған кәсіпкерлік қызметке қатысты болса, байланысты болса, осы баптың 1 және 2-тармақтарының ережелері қолданылмайды. Мұндай жағдайда жағдайға қарай, осы Келісімнің 7 немесе 15-бабының ережелері қолданылады.
5. Егер төлеуші осы Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылса, роялти Уағдаласушы Мемлекетте пайда болды деп есептеледі. Алайда, егер роялти төлеуші тұлға Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылатын-табылмайтындығына қарамастан, Уағдаласушы Мемлекетте оған байланысты роялти төлеу міндеттемесі пайда болған тұрақты мекемесі немесе тұрақты базасы болса және мұндай роялтиді осы тұрақты мекемеге немесе тұрақты базасы төлесе, онда мұндай роялти тұрақты мекеме немесе тұрақты база орналасқан Мемлекетте пайда болды деп есептеледі.
6. Егер роялти төлеуші мен оның нақты иесі арасында немесе сол екеуі мен қандай да болсын басқа бір тұлғаның арасында ерекше қатынастар болу салдары негізінде төленетін пайдалануға, құқыққа немесе ақпаратқа қатысты роялтидің сомасы мұндай қатынастар болмаған кезде роялти төлеуші мен оның нақты иесі арасында келісуге болатындай сомадан асып кетсе, онда осы баптың ережелері тек соңғы айтылған сомаға ғана қолданылады. Мұндай жағдайда төлемнің басы артық бөлігіне осы Келесімінің басқа ережелерін тиісті түрде ескере отырып, әрбір Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасына сәйкес салық салынады.

13-бап
ТЕХНИКАЛЫҚ ҚЫЗМЕТТЕРГЕ СЫЙАҚЫ

1. Бір Уағдаласушы Мемлекеттің көздерінен оның іс жүзіндегі иесі болып табылатын екінші Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті алған және осы екінші Мемлекетте салық салынуға жататын резидентіне техникалық қызметтерге сыйақыға осы екінші Уағдаласушы Мемлекетте техникалық қызметтерге сыйақының жалпы сомасының 15 пайызынан аспайтын мөлшерлеме бойынша салық салынуы тиіс.
2. «Техникалық қызметтерге сыйақы» термині осы бапта пайдаланылған кезде техникалық, басқару немесе консультациялық сипаттағы кез келген қызметтерге төленетін сыйақы ретінде төлем жүргізетін қызметші тұлғаға қарағанда өзге кез келген тұлғаға төлемнің кез келген түрін білдіреді.
3. Егер Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті бола отырып, техникалық қызметтерге сыйақының нақты иесі техникалық қызметтерге сыйақы пайда болған екінші Уағдаласушы Мемлекетте сонда орналасқан тұрақты мекеме немесе тұрақты база арқылы кәсіпкерлік қызметті жүзеге асырса немесе осы екінші Мемлекетте тәуелсіз жеке қызметтерді көрсетсе және техникалық қызметтерге сыйақы шын мәнінде осындай тұрақты мекемеге немесе тұрақты базаға байланысты болса, 1-тармақтың ережелері қолданылмайды. Мұндай жағдайда, 7-баптың немесе 15-баптың ережелері қолданылады.
4. Егер төлеуші осы Мемлекеттің резиденті болып табылса, техникалық қызметтерге сыйақы Уағдаласушы Мемлекетте пайда болды деп саналады. Алайда, егер техникалық қызметтерге сыйақы төлеуші тұлға Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табыла ма, жоқ па оған қарамастан Уағдаласушы Мемлекетте техникалық қызметтерге сыйақы төлеу міндеттемесі пайда болған тұрақты мекемесі немесе тұрақты базасы болса және мұндай техникалық қызметтерге сыйақы бойынша шығыстарды осындай тұрақты мекеме немесе тұрақты база көтерсе, онда мұндай жағдайда, техникалық қызметтерге сыйақы тұрақты мекеме немесе тұрақты база орналасқан Уағдаласушы Мемлекетте пайда болды деп саналады.
5. Егер техникалық қызметтерге сыйақы төлеуші мен оның іс жүзіндегі иесі арасында немесе сол екеуі мен қандай да болсын басқа бір тұлғаның арасында ерекше қатынастар болу салдары төленген техникалық қызметтерге сыйақының сомасы мұндай қатынастар болмаған кезде төлеуші мен оның ңақты иесі келісуге болатындай сомадан қандай да бір себептер бойынша асып кетсе, онда осы баптың ережелері соңғы айтылған сомаға қолданылады. Мұндай жағдайда, төлемнің басы артық бөлігіне осы Келісімнің басқа ережелерін міндетті түрде ескере отырып, әрбір Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамаларына сәйкес салық салынуға тиіс.

14-бап
МҮЛІКТІ ИЕЛІКТЕН ШЫҒАРУДАН АЛЫНАТЫН ТАБЫС

1. Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті осы Келісімнің 6-бабының 2-тармағында анықталған және екінші Уағдаласушы мемлекетте орналасқан жылжымайтын мүлікті иеліктен шығарудан алатын табыстарға осы екінші Мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті екінші Уағдаласушы Мемлекетте орналасқан, активтері тікелей немесе жанама толық немесе негізінен жылжымайтын мүліктен тұратын компанияның акцияларын немесе салыстырмалы пайыздарын иеліктен шығарудан алған табыстарға осы екінші Мемлекетте салық салынуы мүмкін.
3. Осы баптың 2-тармағында аталған, қатысуды білдіретін, Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын копанияның капиталында кемінде 25 пайызды құрайтын өзге акцияларды иеліктен шығарудан алған табысқа осы Уағдаласушы Мемлекетте салық салынуы мүмкін.
4. Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорны екінші Уағдаласушы Мемлекетте иеленіп отырған тұрақты мекеменің кәсіпкерлік мүлкінің бір бөлігін құрайтын жылжымалы мүлікті иеліктен шығарудан алынатын немесе тәуелсіз жеке қызмет көрсету мақсаттары үшін екінші Уағдаласушы мемлекеттегі Уағдаласушы мемлекет резидентінің иелігінде тұрған жылжымалы мүліктен алынатын табыстарға, мұндай тұрақты мекемені (жеке немесе бүкіл кәсіпорынмен қоса) немесе мұндай тұрақты базаны иеліктен шығарудан алынатын мұндай табыстарды қоса алғанда, осы екінші Мемлекетте салық салынуы мүмкін.
5. Халықаралық тасымалда пайдаланылатын теңіз немесе әуе кемелерін немесе мұндай теңіз немесе әуе кемелерін пайдалануға байланысты жылжымалы мүлікті иеліктен шығарудан алынған табыстарға тек осы Уағдаласушы Мемлекетте ғана салық салынады.
6. Алдыңғы тармақтарда айтылғаннан өзге кез келген мүлікті иеліктен шығарудан алынатын табыстарға мүлікті иеліктен шығарушы тұлға резиденті болып табылатын Уағдаласушы Мемлекетте ғана салық салынады.

15-бап
ТӘУЕЛСІЗ ЖЕКЕ ҚЫЗМЕТТЕРДЕН АЛЫНАТЫН ТАБЫС

1. Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті кәсіби қызметтерден немесе тәуелсіз сипаттағы басқа қызметтерден алған табыстарға осы Мемлекетте ғана салық салынады, мұндай табысқа екінші Уағдаласушы Мемлекетте салық салынуы мүмкін мына жағдайларды қоспағанда:
а) егер оның осы қызметті жүзеге асыру мақсаттары үшін екінші Уағдаласушы мемлекетте оның иелігінде тұрған тұрақты базасы болса; мұндай жағдайда табыстың тек осы тұрақты базаға жататын бөлігіне ғана екінші Уағдаласушы мемлекетте малық салынуы мүмкін;
b) егер ол тиісті салық жылы басталатын немесе аяқталатын кез келген он екі айлық кезеңде жалпы жиынтығы 183 күннен аспайтын кезең немесе кезеңдер бойы екінші Уағдаласушы Мемлекетте болса; мұндай жағдайда екінші Мемлекеттегі оның қызметінің нәтижесінде алған табысының бөлігіне ғана осы Мемлекетте салық салынуы мүмкін.
Мұндай жағдайда, қызметтерге байланысты табысқа кәсіпкерлік пайданы айқындау және кәсіпкерлік пайданы оның тұрақты мекемесіне жатқызу үшін осы Келісімнің 7-бабында қамтылған принциптерге ұқсас принциптерге сәйкес осы екінші мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. "Кәсіби қызметтер" термин, атап айтқанда, тәуелсіз ғылыми, әдебиеттік, артистік, білім беру немесе оқытушылық қызметті, сондай-ақ дәрігерлердің, тіс дәрігерлердің, заңгерлердің, инженерлердің, сәулетшілердің және бухгалтерлердің тәуелсіз қызметін қамтиды.

16-бап
ТӘУЕЛСІЗ ЖЕКЕ ҚЫЗМЕТТЕР

1. Осы Келісімнің 17, 19 және 20-баптарының ережелерін ескере отырып, Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті жалданып істеген жұмысына байланысты алған қызметақыға, жалақыға және басқа да осыған ұқсас сыйақыға, егер тек жалданып жұмыс істеу екінші Уағдаласушы Мемлекетте орындалмаса, осы Мемлекетте ғана салық салынады. Егер жалданып істейтін жұмыс осылайша орындалса, осыған байланысты алынған сыйақыға осы екінші Мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. Осы баптың 1-тармағының ережелеріне қарамастан, Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті екінші Уағдаласушы Мемлекетте орындалатын жалданып жұмыс істеуіне байланысты алған сыйақыға салық, егер:
а) алушы тиісті салық жылы басталатын немесе аяқталатын кез келген он екі айлық кезеңде жалпы жиынтығы 183 күннен аспайтын кезең немесе кезеңдер бойы осы екінші Мемлекетте болса;
b) сыйақыны екінші Мемлекеттің резиденті болып табылмайтын жалдаушы төлесе немесе жалдаушының атынан төленсе; және
с) сыйақы төлеу жөніндегі шығыстарды жалдаушының екінші Мемлекеттегі тұрақты мекемесі төлемесе, тек аталған Мемлекетте ғана салынады.
3. Осы баптың алдыңғы ережелеріне қарамастан, халықаралық тасымалда пайдаланылатын теңіз немесе әуе кемесінің бортында орындалатын жалданып істейтін жұмысқа қатысты алынған сыйақыға теңіз немесе әуе кемесін пайдаланушы кәсіпорын резиденті болып табылатын Уағдаласушы Мемлекетте салық салынуы мүмкін.

17-бап
ДИРЕКТОРЛАРДЫҢ ҚАЛАМАҚЫЛАРЫ

Екінші Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылатын компанияның директорлар кеңесінің мүшесі ретінде Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті алған директорлардың қаламақыларына және басқа да осыған ұқсас төлемдерге осы екінші Мемлекетте салық салынуы мүмкін.

18-бап
АРТИСТЕР МЕН СПОРТШЫЛАР

1. Осы Келісімнің 15 және 16-баптарының ережелеріне қарамастан Уағдаласушы Мемлекет резидентінің театр, кино, радио немесе телевидение артисі немесе музыкант сияқты өнер қызметкері ретінде, немесе спортшы ретінде оның екінші Уағдаласушы Мемлекетте жүзеге асыратын қызметінен алатын табысқа осы екінші Уағдаласушы Мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. Егер өнер қызметкері немесе спортшы өзінің осы сапасында жүзеге асыратын жеке қызметінен алатын табыс өнер қызметкерінің немесе спортшының өзіне емес басқа адамға есептелмесе, мұндай табысқа осы Келісімнің 7, 15 және 16-баптарына қарамастан, өнер қызметкерінің немесе спортшының қызметі жүзеге асырылатын Уағдаласушы Мемлекетте салық салынуы мүмкін.

19-бап
ЗЕЙНЕТАҚЫЛАР МЕН АННУИТЕТТЕР

1. 20-баптың 2-тармағының ережелеріне сәйкес Уағдаласушы Мемлекеттің резидентіне бұрынғы жүзеге асырған жұмысы үшін төленетін зейнетақылар мен басқа да осыған ұқсас төлемдерге және кез келген аннуитеттерге осы Уағдаласушы Мемлекетте ғана салық салынады.
2. «Аннуитеттер» деген термин кезеңдік, белгілеген мерзімде, өмір бойы немесе белгілі бір уақыт кезеңінде төлемдер жүргізу міндеттемесіне сәйкес бара бар және толық ақшалай немесе құндық мәнінде орнын толтыруға төленетін белгіленген сома дегенді білдіреді.

20-бап
МЕМЛЕКЕТТІК ҚЫЗМЕТ

1. а) Жеке тұлғаға Уағдаласушы Мемлекет, орталық орган, саяси бөлімше немесе жергілікті билік органы осы Мемлекет, орталық орган саясат бөлімше немесе жергілікті билік органы үшін жүзеге асырған қызметі үшін төлейтін қызметақыға, жалақыға және зейнетақыдан өзге осыған ұқсас сыйақыға осы Мемлекетте ғана салық салынады.
b) Алайда, мұндай қызметақыға, жалақыға және өзге осыған ұқсас сыйақыға, егер қызмет осы Мемлекетте жүзеге асырылса және осы Мемлекеттің резиденті болып табылатын жеке тұлға:
і) осы Мемлекеттің ұлттық тұлғасы болып табылса; немесе
іі) қызметті жүзеге асыру мақсатында ғана осы Мемлекеттің резиденті болмаса, тек екінші Уағдаласушы Мемлекетте ғана салық салынады.
2. а) Жеке тұлғаға осы Мемлекет, орталық орган, саяси бөлімше және жергілікті билік органы үшін жүзеге асырған қызметі үшін Уағдаласушы Мемлекет, орталық орган, саяси бөлімше немесе жергілікті билік органы төлейтін немесе олар құрған қорлардан төленетін кез келген зейнетақыға осы Мемлекетте ғана салық салынады.
b) Алайда, мұндай зейнетақыға, егер жеке тұлға осы Мемлекеттің резиденті және азаматы болып табылса, тек екінші Мемлекетте ғана салық салынады.
3. Осы Келісімнің 16, 17, 18 және 19-баптарының ережелері Уағдаласушы Мемлекет, орталық органы, саяси бөлімше және жергілікті билік органы жүзеге асыратын кәсіпкерлік қызметке байланысты қызметке қатысты қызметақыға, жалақыға және өзге осыған ұқсас сыйақылар мен зейнетақыларға қолданылады.

21-бап
СТУДЕНТТЕР МЕН ПРАКТИКАНТТАР

1. Уағдаласушы Мемлекетке тікелей келер алдында екінші Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылатын немесе болып табылған және алғашқы аталған Мемлекетке тек білім алу немесе практикадан өту мақсатында келген студент немесе практикант өзін ұстау, білім алу немесе практикадан өту мақсатында алатын сомаларға осы сома көздері осы Мемлекеттен тысқары жерде болғандықтан осы Мемлекетте салық салынбайды.
2. Осы Келісімнің 15 және 16-баптарының ережелеріне қарамастан Уағдаласушы Мемлекетте студенттер мен практиканттар көрсеткен қызметтерге сыйақы бұл қызметтер оның оқуымен және практикасымен байланысты болған жағдайда осы Мемлекетте салық салудан бостылады.

22-бап
ОҚЫТУШЫЛАР, ПРОФЕССОРЛАР МЕН ЗЕРТТЕУШІЛЕР

1. Бір Уағдаласушы Мемлекетке келер алдында екінші Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылатын немесе болып табылған және алғашқы аталған Уағдаласушы Мемлекетте негізінен оқыту, дәріс оқу немесе алғашқы аталған Уағдаласушы Мемлекеттің Үкіметі аккредиттеген осы Мемлекеттің білім ұйымдарында немесе ғылыми-зерттеу институттарында ғылыми зерттеулер жүргізу мақсатында тұрып жатқан жеке тұлға алғашқы аталған Уағдаласушы Мемлекетке бірінші келген күннен бастап екі жыл бойы алғашқы аталған Уағдаласушы Мемлекетте оқытқаны, дәріс оқығаны немесе ғылыми зерттеу жүргізгені үшін сыйақыға қатысты салық салудан босатылады.

23-бап
БАСҚА ДА ТАБЫСТАР

1. Осы Келісімнің алдыңғы баптарында айтылмаған Уағдаласушы Мемлекет резидентінің табыс түрлерінің пайда болу көзіне қарамастан оларға тек осы Мемлекетте ғана салық салынады.
2. Осы Келісімнің 6-бабының 2-тармағында айқындалған жылжымайтын мүліктен алынатын табыстан өзге табыстарға, егер мұндай табыстарды алушы бір Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті бола тұра, екінші Уағдаласушы Мемлекетте онда орналасқан тұрақты мекеме арқылы кәсіпкерлік қызметті жүзеге асырса немесе осы екінші Мемлекетте сонда тұрған тұрақты база арқылы тәуелсіз жеке қызметтерін көрсетсе және табыс төлемі жүргізілген құқығы немесе мүлігі іс жүзінде осындай тұрақты мекемемен немесе тұрақты базамен байланысты болса, 1-тармақтың ережелері қолданылмайды. Мұндай жағдайда осы Келісімнің 7 немесе 15-бабының ережелері жай-жапсарға қарай қолданылады.
3. Осы баптың 1 және 2-тармақтардың ережелеріне қарамастан осы Келісімнің алдыңғы баптарында айтылмаған екінші Мемлекеттегі көздерден шыққан және екінші Уағдаласушы Мемлекетте пайда болған табыс түрлеріне де сол сияқты осы екінші Мемлекетте салық салынады.

24-бап
ҚОСАРЛАНҒАН САЛЫҚ САЛУДЫ ЖОЮ

1. Қазақстанның жағдайында қосарланған салық салу былайша жойылады:
Егер Қазақстанның резиденті осы Келісімнің ережелеріне сәйкес Вьетнамда салық салынуы мүмкін табыс алса, Қазақстан осы резиденттің табысына салынатын салықтан Вьетнамда төленген табыс салығына баламалы соманы шегеріп тастауға мүмкіндік береді.
Жоғарыда келтірілген ережеге сәйкес шегерілетін салықтар мөлшері Қазақстанда қолданыстағы ставкалар бойынша осындай табысқа есептелуі мүмкін салықтан аспауы тиіс.
Егер Қазақстан резиденті осы Келісімнің ережелеріне сәйкес Вьетнамда ғана салық салынуы мүмкін табыс алса, Қазақстан осы табысты Қазақстанда салық салынатын осындай басқа салыққа салынатын салық ставкасын белгілеу мақсаты үшін ғана салық салу базасына қоса алады.
2. Вьетнамның жағдайында қосарланған салық салу былайша жойылады:
Егер Вьетнам резиденті Қазақстанның Ұлттық заңнамасына сәйкес және осы Келісімнің ережелеріне сәйкес Қазақстанда салық салынуы мүмкін табыс, пайда немесе капиталдың құнына өсім алса, Вьетнам табысқа, пайдаға немесе капиталдың құнына өсімге салынатын салықтан шегеру ретінде осы резидент табысына салынатын салықтан Қазақстанда төленген табыс салығына тең соманы шегеру ретінде мүмкіндік береді. Шегерім сомасы, алайда, Вьетнамның ұлттық заңнамасы мен қағидаларына сәйкес есептелетін болған болса, осындай табысқа, пайдаға немесе капиталдың құнына өсімге салынатын вьетнамдық салықтың сомасынан артық болмауы тиіс.
Егер Вьетнам резиденті осы Келісімнің ережелеріне сәйкес Казахстанда ғана салық салынатын табыс алса, Вьетнам бұл табысты салық салу базасына енгізе алады, бірақ Вьетнамда салық салынатын осындай басқа табысқа салынатын салықты белгілеу мақсаттарына ғана енгізе алады.

25-бап
КЕМСІТПЕУ

1. Уағдаласушы Мемлекеттің ұлттық тұлғалары екінші Уағдаласушы Мемлекетте кез келген салық салуға немесе онымен байланысты кез келген міндеттемелерге, дәл сондай жағдайларда осы екінші Уағдаласушы Мемлекеттің ұлттық тұлғалары ұшырайтын немесе ұшырауы мүмкін салық салудан және оған байланысты міндеттемелерден өзгеше немесе неғұлым ауыртпалықты салық салу болып табылатын кез келген міндеттемеге ұшырамайды.
2. Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорны екінші Уағдаласушы Мемлекетте иеленетін тұрақты мекемеге салық салу осы екінші Мемлекеттің осыған ұқcac қызметті жүзеге асыратын кәсіпорындарына салық салуға қарағанда осы екінші Мемлекетте қолайсыз болмауы тиіс. Осы ереже Уағдаласушы Мемлекетті басқа Уағдаласушы Мемлекеттің резиденттеріне салық салу мақсаттары үшін азаматтық мәртебе немесе отбасылық міндеттері негізінде ол өзінің резиденттеріне беретін кез келген жеке салықтық жеңілдіктер, босатулар мен шегерімдер беруге міндеттейтіндей болып талқыланбауы тиіс.
3. Капиталы екінші Уағдаласушы Мемлекеттің бір немесе бірнеше резидентіне толық немесе ішінара тиесілі немесе олардың тікелей немесе жанама түрде бақылауында болатын Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорындары алғашқы айтылған Мемлекетте салық салуға немесе алғашқы аталған Мемлекеттің басқа ұқсас кәсіпорындары ұшырайтын немесе ұшырауы мүмкін салық салу мен онымен байланысты міндеттемелерге қарағанда онымен өзгеше немесе анағұрлым ауыртпалықты болып табылатын кез келген салық салу немесе онымен байланысты кез келген міндеттемелерге алғашқы айтылған Мемлекетте ұшырамауы тиіс.
4. Осы баптың ережелері осы Келісімнің мәні болып табылатын салықтарға ғана қолданылады.
5. Осы баптың ережелеріне қарамастан, Вьетнамдағы шетелдік инвестициялар жөніндегі ұлттық заңнамаға сәйкес Вьетнам инвесторларға лицензия беруді жалғастырып жатқанда инвестор ұшырайтын салық салуды айқындайтын мұндай салық салуды белгілеу осы баптың 2 және 3-тармақтарының шарттарын бұзу ретінде қарастырылмайды.

26-бап
ӨЗАРА КЕЛІСУ РӘСІМІ

1. Егер, Уағдаласушы Мемлекеттің резитенді болып табылатын тұлға Уағдаласушы Мемлекеттердің бірінің немесе екеуінің де іс-әрекеттері өзін осы Келісімнің ережелеріне сәйкес келмейтін салық салуға әкеп соғып отыр немесе әкеп соғады деп есептесе, ол осы Мемлекеттердің ұлттық заңдарында көзделген қорғау құралдарына қарамастан, өзінің ісін өзі резиденті болып табылатын Уағдаласушы Мемлекеттің құзыретті органының қарауына бере алады. Өтініш осы Келісімнің ережелеріне сәйкес келмейтін салық салуға әкеп соқтыратын іс-әрекеттер туралы алғашқы хабарлама берілген сәттен бастап үш жыл ішінде берілуі тиіс.
2. Тараптың құзыретті органы, егер ол өтінішті негізді деп есептесе және егер өзі қанағаттанарлық шешімге келе алмаса, осы Келісімге сәйкес келмейтін салық салуды болдырмау мақсатында істі екінші Уағдаласушы Мемлекеттің құзыретті органымен өзара келісім бойынша шешу үшін барлық мүмкіндікті қолданады. Кез келген қол жеткізілген келісім Уағдаласушы Мемлекеттердің ұлттық заңнамаларында көзделген кез келген уақыттың шектелуіне қарамастан орындалатын болады.
3. Уағдаласушы Мемлекеттердің құзыретті органдары Келісімді түсіндіру немесе қолдану кезінде туындайтын кез келген қиындықтарды немесе күмәнді өзара келісім бойынша шешу үшін барлық мүмкіндіктерді қолданады. Олар сол сияқты Келісімде көзделмеген жағдайларда қосарланған салық салуды жою мақсатында бір-бірімен ақылдаса алады.
4. Уағдаласушы Мемлекеттердің құзыретті органдары алдыңғы тармақтарды түсінуде келісімге қол жеткізу мақсатында бір-бірімен тікелей байланысқа түсе алады.
Құзыретті органдар ақылдасу арқылы осы бапта көзделген өзара келісу рәсімін жүзеге асыру үшін тиісті екіжақты рәсімдерді, шарттарды, әдістер мен тәсілдерді дамытады. Оған қоса, құзыретті орган жоғарыда көрсетілген екіжақты іс-қимылдарды және өзара келісу рәсімін жеңілдету үшін тиісті біржақты рәсімдерді, шарттарды, әдістер мен тәсілдерді әзірлей алады. Егер келісімге қол жеткізу үшін ауызша пікір алмасуды ұйымдастыру орынды болса, мұндай пікір алмасу құзыретті органдардың өзара келісімі бойынша Уағдаласушы Мемлекеттердің құзыретті органдарының өкілдерінен тұратын арнайы Комиссия отырысы шеңберінде жүргізіле алады.

27-бап
АҚПАРАТ АЛМАСУ

1. Уағдаласушы Мемлекеттердің құзыретті органдары ocы осы
Келісімнің ережелерін немесе осы Келісімге осы ұлттық заңнама бойынша салық салу қайшы келмейтіндей дәрежеде осы қолданылатын салықтарға қатысты Уағдаласушы Мемлекеттердің ұлттық заңнамаларын орындауға қажетті, атап айтқанда, алдаушылық пен осындай салықтардан жалтаруды болдырмау үшін ақпаратпен алмасады. Ақпарат алмасу осы Келісімнің 1-бабымен шектелмейді.
2. Уағдаласушы Мемлекет алған кез келген ақпарат осы Мемлекеттің ұлттық заңнамасы шеңберінде алынған ақпарат сияқты, құпия болып саналады және бағалаумен немесе жинаумен, мәжбүрлеп өндіріп алумен немесе сот-қудалауымен немесе салықтарға қатысты аппеляцияларды қараумен айналысатын тұлғаларға немесе органдарға (соттарды және әкімшілік органдарды қоса алғанда) ғана хабарланады. Осындай тұлғалар немесе органдар ақпаратты осы мақсаттар үшін ғана пайдаланады. Олар осы ақпаратты ашық сот отырысы барысында не сот шешімдерін қабылдаған кезде аша алады. Құзыретті органдар ақылдасу арқылы салық салудан қашуға қатысты ақпарат алмасу жүргізілетін мәселелерге қатысты тиісті шарттарды, әдістер мен тәсілдерді дамытады.
3. Қандай жағдайда болмасын осы баптың 1-тармағының ережелері Уағдаласушы Мемлекетке:
а) осы немесе екінші Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасы мен әкімшілік практикасына қайшы келетін әкімшілік шараларын алдын ала қолдануды;
b) осы немесе екінші Уағдаласушы Мемлекеттің ұлттық заңнамасы бойынша немесе әдеттегі әкімшілік практикасы барысында алуға болмайтын ақпарат беруді;
с) қандай да бір сауда, кәсіпкерлік, өнеркәсіптік, коммерциялық немесе кәсіптік құпияны немесе сауда процесін ашуы мүмкін ақпарат немесе ашылуы Мемлекеттік саясатқа (қоғамдық тәртіпке) қайшы келуі мүмкін ақпарат беру міндеттемесін жүктейтіндей мағынада түсіндірілуге жатпайды.
4. Егер ақпаратқа Уағдаласушы Мемлекет осы бапқа сәйкес сұрау салса, екінші Уағдаласушы мемлекет оның жинақталған ақпаратын тіпті екінші Мемлекет өзінің жеке салық мақсаттары үшін осындай ақпаратқа мұқтаж болмаса да пайдаланады. Алдыңғы сөйлемде қамтылған міндеттемеге осы баптың 2-тармағымен шектеу салынады, бірақ ешқашан осындай шектеу Уағдаласушы Мемлекетке осындай ақпаратқа ешқандай ішкі мүддесінің болмағандығынан ғана, ақпаратты беруден бас тартуға рұқсат беру ретінде қарастырылмайды.
5. Ешқандай жағдайда осы баптың 3-тармағының ережелері ақпараттың иесі банкте, басқа қаржы мекемесі, номиналдық ұстаушы немесе сенімді тұлға немесе агент ретінде түсетін тұлғада болып табылатын себептер бойынша немесе ақпарат тұлғаның меншік құқығына жату себебі бойынша Мемлекетке ақпаратты беруден бас тартуға рұқсат беру ретінде қарастырылмайтын болады.

28-бап
ДИПЛОМАТИЯЛЫҚ ӨКІЛДІКТЕР МЕН КОНСУЛДЫҚ МЕКЕМЕЛЕРДІҢ ҚЫЗМЕТКЕРЛЕРІ

Осы Келісімдегі ештеңе де осындай артықшылықтар халықаралық құқықтың жалпы нормаларымен немесе уағдаласушы мемлекет қатысушысы болып табылатын халықаралық шарттарының ережелеріне сәйкес берілген дипломатиялық өкілдіктер мен консулдық мекемелер қызметкерлерінің салықтық артықшылықтарын қозғамайды.

29-бап
КҮШІНЕ ЕНУІ

Тараптар бір бірін дипломатиялық арналар бойынша Уағдаласушы мемлекеттердің ұлттық заңнамалары бойынша осы Келісім күшіне енуі үшін қажет рәсімдердің аяқталуы туралы жазбаша хабарлайды. Осы Келісім соңғысы Уағдаласушы Мемлекеттер осы Келісім күшіне енуі үшін қажет рәсімдерді орындағаны туралы жазбаша хабарламаны алған күннен отызыншы күні күшіне енеді.
Осы Келісімнің ережелері:
а) Қазақстанда:
(і) осы Келісім күшіне енген жылдан кейінгі күнтізбелік жылғы бірінші қаңтардан бастап немесе кейін төленетін немесе есептелетін сомаларға қатысты көзден ұсталатын салықтарға; және
(іі) осы Келісім күшіне енген жылдан кейінгі күнтізбелік жылғы бірінші қаңтардан бастап немесе кейін басталатын салықтық кезеңдерге қатысты басқа салықтарға;
б) Вьетнамда:
(і) осы Келісім күшіне енген жылдан кейінгі күнтізбелік жылғы бірінші қаңтардан бастап немесе кейін төленетін немесе есептелетін салық салынатын сомалар көздерінен ұсталатын салықтарға қатысты; және
(іі) осы Келісім күшіне енген жылдан кейінгі күнтізбелік жылы пайда туындаған табыстарға, пайдаға немесе құнға өсімге салынатын басқа салықтарға қатысты қолданылады.

30-бап
ҚОЛДАНЫЛУЫН ТОҚТАТУ

1. Кез келген Уағдаласушы Мемлекет Осы Келісім күшіне енген күннен бастап бес жылдық кезең өткеннен кейінгі кез келген күнтізбелік жылдың аяқталуына кемінде алты ай қалғанда қолданылуын тоқтату туралы дипломатиялық арналар арқылы жазбаша хабарлама жібере отырып, Келісімнің қолданылуын тоқтата алады. Мұндай жағдайда Келісім:
а) Қазақстанда:
(і) қолданылуын тоқтату туралы хабарлама жіберілген жылдан кейінгі күнтізбелік жылғы бірінші қаңтардан бастап немесе кейін төленетін немесе есептелетін сомалар бойынша көздерден ұсталатын басқа салықтарға қатысты; және
(іі) қолданылуын тоқтату туралы хабарлама жіберілген жылдан кейінгі күнтізбелік жылғы бірінші қаңтардан бастап немесе кейін басталатын салық салынатын кезеңдегі басқа салықтарға қатысты салынатын салықтарға қатысты;
b) Вьетнамда:
(і) қолданылуын тоқтату туралы хабарлама жіберілген жылдан кейінгі күнтізбелік жылғы бірінші қаңтардан бастап немесе кейін төленетін немесе есептелетін салық салынатын сомалар бойынша көздерден ұсталатын басқа салықтарға қатысты; және
(іі) қолданылуын тоқтату туралы хабарлама жіберілген жылдан кейінгі күнтізбелік жылы туындайтын табыстарға, пайдаға немесе құнға өсімге салынатын басқа салықтарға қатысты өзінің қолданылуын тоқтатады.
Осыны куәландыру үшін тиісті дәрежеде өкілеттік берілген төмендегі қол қоюшылар осы Келісімге қол қойды.

2011 жылғы 31 қазанда Ханой қаласында қазақ, орыс, вьетнам және ағылшын тілдерінде екі түпнұсқа данада жасалды, барлық мәтіндердің бірдей күші бар. Талқылануында алшақтықтар туындаған кезде ағылшын тіліндегісі айқындаушы болып табылады.

ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫ ВЬЕТНАМ СОЦИАЛИСТІК
ҮКІМЕТІ ҮШІН РЕСПУБЛИКАСЫ ҮКІМЕТІ
ҮШІН

2011 жылғы 31 қазанда Ханой қаласында жасалған Қазақстан Республикасының Yкiметi мен Вьетнам Республикасының Yкiметi арасындағы Табысқа салынатын салықтарға қатысты қосарланған салық салуды болдырмау және салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы келісімнің куәландырылған көшірмесінің куәландырылған көшірмесі екендігін растаймын.

Қазақстан Республикасының
Сыртқы істер министрлігі
Халықаралық-құқық
департаментінің
Басқарма бастығы Д. Есентаев

РҚАО-ның ескертпесі!
Бұдан әрі Келісімнің вьетнам және ағылшын тілдеріндегі мәтіні берілген.

О ратификации Соглашения между Правительством Республики Казахстан и Правительством Социалистической Республики Вьетнам об избежании двойного налогообложения и предотвращении уклонения от налогообложения в отношении налогов на доход

Закон Республики Казахстан от 15 апреля 2015 года № 303-V ЗРК

Ратифицировать Соглашение между Правительством Республики Казахстан и Правительством Социалистической Республики Вьетнам об избежании двойного налогообложения и предотвращении уклонения от налогообложения в отношении налогов на доход, совершенное в Ханое 31 октября 2011 года.

Президент
Республики Казахстан Н. НАЗАРБАЕВ

Соглашения
между Правительством Республики
Казахстан и Правительством Социалистической Республики
Вьетнам об избежании двойного налогообложения и предотвращении
уклонения от налогообложения в отношении налогов на доход

Вступило в силу 18 июня 2015 года -
Бюллетень международных договоров РК 2015 г., № 4, ст. 31

Правительство Республики Казахстан и Правительство Социалистической Республики Вьетнам, руководствуясь стремлением укреплять и развивать экономические, научные, технические и культурные связи между обоими Договаривающимися Государствами и желая заключить Соглашение об избежании двойного налогооблажения и предотвращении уклонения от налогооблажения в отношении налогов на доход,
согласились о нижеследующем:

Статья 1
ЛИЦА, К КОТОРЫМ ПРИМЕНЯЕТСЯ СОГЛАШЕНИЕ

Настоящее Соглашение применяется к лицам, которые являются резидентами одного или обоих Договаривающихся Государств.

Статья 2
НАЛОГИ, НА КОТОРЫЕ
РАСПРОСТРАНЯЕТСЯ СОГЛАШЕНИЕ

1. Настоящее Соглашение применяется к налогам на доходы, взимаемым от имени Договаривающегося Государства или его местных органов власти независимо от метода их взимания.
2. Налогами на доход считаются все виды налогов, взимаемые с общей суммы дохода или с отдельных элементов дохода, включая налоги на доходы от отчуждения движимого или недвижимого имущества, налоги, взимаемые с общей суммы жалованья или заработной платы, выплачиваемых предприятиями, а также налоги на прирост стоимости капитала.
3. Существующими налогами, на которые распространяется настоящее Соглашение, являются в частности:
а) в Казахстане:
(i) корпоративный подоходный налог;
(ii) индивидуальный подоходный налог;
(далее именуемые как «Казахстанские налоги»);
b) во Вьетнаме:
(i) подоходный налог с физических лиц;
(ii) налог на доходы от предпринимательской деятельности;
(далее именуемые как «Вьетнамские налоги»).
4. Настоящее Соглашение также применяется к любым идентичным или по существу аналогичным налогам, которые будут взиматься после даты подписания настоящего Соглашения в дополнение или вместо существующих налогов. Компетентные органы Договаривающихся Государств уведомят друг друга о любых существенных изменениях, которые произойдут в соответствующих налоговых национальных законодательствах их Договаривающегося Государств.

Статья 3
ОБЩИЕ ОПРЕДЕЛЕНИЯ

1. Для целей настоящего Соглашения, если из контекста не вытекает иное:
а) термин «Казахстан» означает Республику Казахстан. При использовании в географическом смысле термин «Казахстан» включает государственную территорию Республики Казахстан и зоны, на которых Казахстан может осуществлять свои суверенные права и юрисдикцию в соответствии с его национальным законодательством и принципами международного права;
b) термин «Вьетнам» означает Социалистическую Республику Вьетнам. При использовании в географическом смысле, он означает всю его государственную территорию, острова, международные воды, территориальное море и воздушное пространство над ним, поморье за пределами территориального моря, включая морское дно и их недра, на которых Социалистическая Республика Вьетнам осуществляет суверенитет, суверенные права и юрисдикцию в соответствии с национальным законодательством и международным правом;
с) термин «лицо» включает физическое лицо, компанию и любое другое объединение лиц;
d) термин «компания» означает любое корпоративное образование или любую экономическую единицу, которая для целей налогообложения рассматривается как корпоративное образование;
е) термины «Договаривающееся Государство» и «другое Договаривающееся Государство» означают Казахстан или Вьетнам, в зависимости от контекста;
f) термины «предприятие Договаривающегося Государства» и «предприятие другого Договаривающегося Государства» означают, соответственно предприятие, управляемое резидентом Договаривающегося Государства, и предприятие, управляемое резидентом другого Договаривающегося Государства;
g) термин «международная перевозка» означает любую перевозку морским или воздушным судном, эксплуатируемым предприятием Договаривающегося Государства, кроме случаев, когда морское или воздушное судно эксплуатируется исключительно между пунктами в другом Договаривающемся Государстве;
h) термин «компетентный орган» означает:
(i) в Казахстане: Министерство финансов или его уполномоченного представителя;
(ii) во Вьетнаме: Министра финансов или его уполномоченного представителя;
k) термин «национальное лицо» означает:
(i) любое физическое лицо, имеющее гражданство Договаривающегося Государства;
(ii) любое юридическое лицо и товарищество или ассоциацию, получивших свой статус на основании действующего национального законодательства Договаривающегося Государства.
2. При применении положений настоящего Соглашения Договаривающимся Государством, любой термин, не определенный в нем, будет иметь то значение, если из контекста не вытекает иное, которое он имеет в это время по национальному законодательству этого Договаривающегося Государства в отношении налогов, на которые распространяется Соглашение.

Статья 4
РЕЗИДЕНТ

1. Для целей настоящего Соглашения термин «резидент Договаривающегося Государства» означает любое лицо, которое по национальному законодательству этого Договаривающегося Государства подлежит в нем налогообложению на основании его места жительства, резидентства, места управления, места создания, места регистрации или любого другого критерия аналогичного характера.
Термин также включает Договаривающееся Государство или местные органы власти.
2. Если в соответствии с положениями пункта 1 настоящей статьи физическое лицо является резидентом обоих Договаривающихся Государств, то его статус определяется следующим образом:
а) оно считается резидентом Договаривающегося Государства, в котором оно располагает имеющимся в его распоряжении постоянным жилищем; если оно располагает имеющимся в его распоряжении постоянным жилищем в обоих Договаривающихся Государствах, оно считается резидентом того Договаривающегося Государства, в котором оно имеет более тесные личные и экономические отношения (центр жизненных интересов);
b) если Договаривающееся Государство, в котором оно имеет центр жизненных интересов, не может быть определено, или если оно не располагает имеющимся в его распоряжении постоянным жилищем ни в одном из Договаривающихся Государств, оно считается резидентом того Договаривающегося Государства, в котором оно обычно проживает;
с) если оно обычно проживает в обоих Договаривающихся Государствах или ни в одном из них, оно считается резидентом только того Договаривающегося Государства, гражданином которого оно является;
d) если статус резидента не может быть определен в соответствии с подпунктами а) - с) настоящего пункта, компетентные органы Договаривающихся Государств решают данный вопрос по взаимному согласию.
3. Если в соответствии с положениями пункта 1 настоящей статьи лицо, иное, чем физическое, является резидентом обоих Договаривающихся Государств, оно считается резидентом государства той Стороны, в котором находится место его эффективного управления.

Статья 5
ПОСТОЯННОЕ УЧРЕЖДЕНИЕ

1. Для целей настоящего Соглашения термин «постоянное учреждение» означает постоянное место деятельности, через которое полностью или частично осуществляется предпринимательская деятельность предприятия.
2. Термин «постоянное учреждение», в частности, включает:
а) место управления;
b) отделение;
с) контору;
d) фабрику;
е) мастерскую;
f) шахту, нефтяную или газовую скважину, карьер или любое другое место добычи природных ресурсов;
g) товарный склад или помещение, используемое как место реализации;
h) установку или сооружение, используемые для разведки природных ресурсов, или наблюдательные услуги, связанные с ними, или буровую установку или судно, используемые для разведки природных ресурсов.
3. Термин «постоянное учреждение» также включает:
а) строительную площадку или строительный, монтажный или сборочный проект, или наблюдательные услуги, связанные с ними, но только в том случае, если такой проект или услуги продолжаются более чем 6 месяцев;
b) оказание услуг, включая консультационные услуги, предприятием через служащих или другой персонал, нанятый предприятием для таких целей, но только если деятельность такого характера продолжается (для такого или связанного с ним проекта) в пределах Договаривающегося Государства на период или периоды, составляющие в общей сложности более чем 6 месяцев в любом 12-месячном периоде.
4. Несмотря на предыдущие положения настоящей статьи, термин «постоянное учреждение» не рассматривается как включающий:
а) использование сооружений исключительно для целей хранения, демонстрации или поставки товаров или изделий, принадлежащих предприятию;
b) содержание запаса товаров или изделий, принадлежащих предприятию исключительно для целей хранения, демонстрации или поставки;
с) содержание запаса товаров или изделий, принадлежащих предприятию исключительно для целей переработки другим предприятием;
d) содержание постоянного места деятельности исключительно для целей закупки товаров или изделий или для сбора информации для предприятия;
е) содержание постоянного места деятельности исключительно для целей осуществления для предприятия любой другой деятельности подготовительного или вспомогательного характера.
5. Несмотря на положения пунктов 1 и 2 настоящей статьи, если лицо, иное, чем агент с независимым статусом, к которому применяется пункт 7 настоящей статьи, действует в Договаривающемся Государстве от имени предприятия другого Договаривающегося Государства, то это предприятие рассматривается как имеющее постоянное учреждение в первом упомянутом Договаривающемся Государстве в отношении любой деятельности, которую это лицо предпринимает для предприятия, если такое лицо:
а) имеет и обычно использует в этом Договаривающемся Государстве полномочия заключать контракты от имени предприятия, если только деятельность такого лица не ограничивается теми видами деятельности, упомянутыми в пункте 4 настоящей статьи, которая если и осуществляется через постоянное место деятельности, не превращает это постоянное место деятельности в постоянное учреждение, согласно положениям этого пункта; или
b) не имеет таких полномочий, но обычно содержит в первом упомянутом Договаривающемся Государстве запасы товаров или изделий, из которых он регулярно поставляет товары и изделия от имени предприятия.
6. Несмотря на предыдущие положения настоящей статьи, считается, что страховая организация Договаривающегося Государства, исключая организацию по перестрахованию, имеет постоянное учреждение в другом Договаривающемся Государстве, если она занимается сбором взносов на территории другого Договаривающегося Государства или страхует риски, находясь там, через лицо, иное, чем агент с независимым статусом, к которому применяются положения пункта 7 настоящей статьи.
7. Предприятие не рассматривается как имеющее постоянное учреждение в Договаривающемся Государстве только потому, что оно осуществляет предпринимательскую деятельность в этом Договаривающемся Государстве через брокера, комиссионера или любого другого агента с независимым статусом при условии, что такие лица действуют в рамках своей обычной деятельности. Однако если деятельность такого агента полностью или большей частью посвящается этому предприятию, он не будет считаться агентом с независимым статусом в целях настоящего пункта.
8. Тот факт, что компания, являющаяся резидентом Договаривающегося Государства, контролирует или контролируется компанией, которая является резидентом другого Договаривающегося Государства или которая осуществляет предпринимательскую деятельность в этом другом Договаривающемся Государстве (либо через постоянное учреждение, либо другим образом) сам по себе не превращает одну из этих компаний в постоянное учреждение другой.

Статья 6
ДОХОД ОТ НЕДВИЖИМОГО ИМУЩЕСТВА

1. Доход, получаемый резидентом Договаривающегося Государства от недвижимого имущества (включая доход от сельского или лесного хозяйства), находящегося в другом Договаривающемся Государстве, может облагаться налогом в этом другом Договаривающемся Государстве.
2. Термин «недвижимое имущество» имеет то значение, которое он имеет по национальному законодательству Договаривающегося Государства, в котором находится рассматриваемое имущество. Термин, в любом случае, включает имущество, вспомогательное по отношению к недвижимому имуществу, скот и оборудование, используемые в сельском и лесном хозяйстве, права, к которым применяются положения общего права в отношении земельной собственности, узуфрукт недвижимого имущества и права на переменные или фиксированные платежи в качестве компенсации за разработку или право на разработку минеральных ресурсов, источников и других природных ресурсов. Морские и воздушные суда не рассматриваются в качестве недвижимого имущества.
3. Положения пункта 1 настоящей статьи применяются к доходу, полученному от прямого использования, сдачи в аренду или использования недвижимого имущества в любой другой форме.
4. Положения пунктов 1 и 3 настоящей статьи также применяются к доходу от недвижимого имущества предприятия и к доходу от недвижимого имущества, используемого для оказания независимых личных услуг.

Статья 7
ПРИБЫЛЬ ОТ ПРЕДПРИНИМАТЕЛЬСКОЙ ДЕЯТЕЛЬНОСТИ

1. Прибыль предприятия Договаривающегося Государства облагается налогом только в этом Договаривающемся Государстве, если только предприятие не осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся Государстве через расположенное там постоянное учреждение. Если предприятие осуществляет предпринимательскую деятельность, как сказано выше, то прибыль предприятия может облагаться налогом в другом Договаривающемся Государстве, но только в той части, которая относится к:
а) такому постоянному учреждению;
b) продажам в этом другом Договаривающемся Государстве товаров или изделий, которые совпадают или схожи с товарами или изделиями, которые продаются через постоянное учреждение; или
с) другой предпринимательской деятельности, осуществляемой в этом другом Договаривающемся Государстве, которая по своему характеру совпадает или схожа с предпринимательской деятельностью, осуществляемой через такое постоянное учреждение.
2. С учетом положений пункта 3 настоящей статьи, если предприятие Договаривающегося Государства осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся Государстве через расположенное там постоянное учреждение, то в каждом Договаривающемся Государстве к этому постоянному учреждению относится прибыль, которую оно могло бы получить, если бы оно было обособленным и отдельным предприятием, занятым такой же или аналогичной деятельностью, при таких же или аналогичных условиях, и действовало в полной независимости от предприятия, постоянным учреждением которого оно является.
3. При определении прибыли постоянного учреждения допускается вычет расходов, которые понесены для целей постоянного учреждения, включая управленческие и общеадминистративные расходы, понесенные в Договаривающемся Государстве, в котором расположено постоянное учреждение или в другом месте. Однако не допускается такой вычет в отношении сумм, если они выплачиваются (иные, чем в возмещение фактических расходов) постоянным учреждением головному офису предприятия или любому из его других офисов, путем выплаты роялти, гонораров или других схожих платежей в возмещение за использование патентов или других прав, или путем выплаты комиссионных за предоставленные специальные услуги или за менеджмент, или, (за исключением банковских учреждений) путем выплаты процентов на сумму, предоставленную постоянному учреждению. Также при определении прибыли постоянного учреждения в счет не принимаются суммы, начисленные (иные, чем в возмещение фактических расходов) постоянным учреждением головному офису предприятия или любому из его других офисов путем выплаты роялти, гонораров или других схожих платежей в возмещение за использование патентов или других прав, или путем выплаты комиссионных за предоставленные специальные услуги, или за менеджмент, или (за исключением банковских учреждений, путем выплаты процентов на сумму, предоставленную головному офису предприятия или любому из его других офисов.
4. Ничто в настоящей статье не влияет на применение любого национального законодательства Договаривающегося Государства, относящегося к определению задолженности по налоговым платежам лица, в случаях, когда информация, имеющаяся у компетентных органов этого Договаривающегося государства недостаточна для определения прибыли, относящейся к постоянному учреждению, при условии, что закон применяется на сколько позволяет информация, имеющаяся у компетентных органов, в соответствии с принципами настоящей статьи.
5. По мере того, как это принято в Договаривающемся Государстве определять прибыль, относящуюся к постоянному учреждению, на основе пропорционального распределения общей суммы прибыли предприятия его различным подразделениям, ничто в пункте 2 настоящей статьи не препятствует такому Договаривающемуся Государству определять налогооблагаемую прибыль посредством такого распределения, как это принято; выбранный метод пропорционального распределения должен давать результаты, соответствующие принципам, содержащимся в настоящей статье.
6. Если прибыль включает виды доходов, о которых отдельно говорится в других статьях настоящего Соглашения, то положения этих статей не затрагиваются положениями настоящей статьи.
7. Для целей пунктов 1-6 настоящей статьи, прибыль, относящаяся к постоянному учреждению, определяется одинаковым способом из года в год, если не имеется достаточных и веских причин для изменения такого порядка.

Статья 8
ДОХОДЫ ОТ МЕЖДУНАРОДНЫХ ПЕРЕВОЗОК

1. Прибыль, полученная предприятием Договаривающегося Государства от эксплуатации морских или воздушных судов в международной перевозке облагается налогом только в этом Договаривающемся Государстве.
2. Положения пункта 1 настоящей статьи также применяются к прибыли от участия в пуле, совместном предприятии или в международной организации по эксплуатации транспортных средств.

Статья 9
АССОЦИИРОВАННЫЕ ПРЕДПРИЯТИЯ

1. Если
а) предприятие Договаривающегося Государства прямо или косвенно участвует в управлении, контроле или капитале предприятия другого Договаривающегося Государства, или
b) одни и те же лица прямо или косвенно участвуют в управлении, контроле или капитале предприятия Договаривающегося Государства и
предприятия другого Договаривающегося Государства,
и в любом случае между двумя предприятиями в их коммерческих или финансовых взаимоотношениях создаются или устанавливаются условия, отличные от тех, которые имели бы место между двумя независимыми предприятиями, то любая прибыль, которая могла бы быть начислена одному из них, но из-за наличия этих условий не была ему начислена, может быть включена в прибыль этого предприятия и, соответственно, обложена налогом.
2. Если Сторона включает в прибыль предприятия Договаривающегося Государства и соответственно облагает налогом прибыль, по которой предприятие другого Договаривающегося Государства облагается налогом в этом другом Договаривающемся Государстве и прибыль, таким образом включенная, является прибылью, которая была бы начислена предприятию первого упомянутого Договаривающегося Государства, если бы взаимоотношения между двумя предприятиями были бы такими, которые существуют между независимыми предприятиями, тогда это другое Договаривающееся Государство сделает соответствующую корректировку суммы взимаемого с такой прибыли налога. При определении такой корректировки должны быть учтены другие положения настоящего Соглашения и компетентные органы Сторон должны при необходимости консультироваться друг с другом.

Статья 10
ДИВИДЕНДЫ

1. Дивиденды, выплачиваемые компанией, которая является резидентом Договаривающегося Государства, резиденту другого Договаривающегося Государства, могут облагаться налогом в этом другом Договаривающемся Государстве.
2. Однако такие дивиденды могут также облагаться налогом в Договаривающемся Государстве, резидентом которого является компания, выплачивающая дивиденды и в соответствии с национальным законодательством этого Договаривающегося Государства, но если фактически владелец дивидендов является резидентом другого Договаривающегося государства, то взимаемый таким образом налог не должен превышать:
(а) 5 процентов общей суммы дивидендов, если фактическим владельцем является компания, которая прямо владеет не менее чем 70 процентами голосующих акций компании, выплачивающей дивиденды;
(b) 15 процентов общей суммы дивидендов во всех остальных случаях. Настоящий пункт не затрагивает налогообложение компании в отношении прибыли, из которой выплачиваются дивиденды.
3. Термин «дивиденды» при использовании в настоящей статье означает доход от акций или других прав, не являющихся долговыми требованиями, доход от участия в прибыли, а также доход от других корпоративных прав, который подлежит такому же налоговому регулированию, как доход от акций в соответствии с национальным законодательством Договаривающегося Государства, резидентом которого является компания, распределяющая прибыль.
4. Положения пунктов 1 и 2 настоящей статьи не применяются, если фактический владелец дивидендов, являющийся резидентом Договаривающегося Государства, осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся Государстве, резидентом которого является компания, выплачивающая дивиденды, через расположенное там постоянное учреждение или оказывает в этом другом Договаривающемся Государстве независимые личные услуги с находящейся там постоянной базы и холдинг, в отношении которого выплачиваются дивиденды, действительно связан с таким постоянным учреждением или постоянной базой. В таком случае применяются положения статей 7 или 15, в зависимости от обстоятельств.
5. Если компания, которая является резидентом Договаривающегося Государства получает прибыль или доход из другого Договаривающегося Государства, это другое Договаривающееся Государство не может взимать любой налог с дивидендов, выплачиваемых этой компанией, кроме случаев, когда такие дивиденды выплачиваются резиденту этого другого Договаривающегося Государства или холдинг, в отношении которого выплачиваются дивиденды, действительно связан с постоянным учреждением или постоянной базой, находящимися в этом другом Договаривающемся Государстве, и с нераспределенной прибыли компании не взимается налог на нераспределенную прибыль, даже если выплачиваемые дивиденды или нераспределенная прибыль состоят полностью или частично из дохода, образующегося в другом Договаривающемся Государстве.
6. Ничто в настоящем Соглашении не может быть истолковано, как препятствующее Договаривающемуся Государству взимать специальный налог с прибыли компании, относящейся к постоянному учреждению в этом Договаривающемся Государстве в дополнение к налогу, который начисляется на чистую прибыль компании, являющейся национальным лицом этого Договаривающегося Государства, при условии, что любой дополнительный налог, начисленный таким образом, не превысит 5 процентов суммы такой чистой прибыли, которая не подвергалась такому дополнительному налогообложению в предыдущие налоговые годы. Для целей настоящего положения чистая прибыль определяется после вычета из нее всех налогов, иных, чем дополнительный налог, упомянутый в настоящем пункте, взимаемых в Договаривающемся Государстве, в котором расположено постоянное учреждение.

Статья 11
ПРОЦЕНТЫ

1. Проценты, возникающие в Договаривающемся Государстве и выплачиваемые резиденту другого Договаривающегося Государства, могут облагаться налогом в этом другом Договаривающемся Государстве.
2. Однако такие проценты могут также облагаться налогом в Договаривающемся Государстве, в котором они возникают и в соответствии с законодательством этого Договаривающегося Государства, но если получатель является фактическим владельцем процентов и резидентом другого Договаривающегося Государства, то взимаемый таким образом налог не должен превышать 10 процентов от общей суммы процентов.
3. Несмотря на положения пункта 2 настоящей статьи:
а) Проценты, возникающие в Казахстане, облагаются налогом только во Вьетнаме, если проценты выплачиваются:
(i) Правительству Вьетнама или его местным органам власти; или
(ii) Государственному Банку Вьетнама или любому другому государственному банку; или
(iii) любым другим институтам, которые полностью принадлежат Правительству Вьетнама, по согласованию между компетентными органами Договаривающихся Государств
b) Проценты, возникающие во Вьетнаме, облагаются налогом только в Казахстане, если проценты выплачиваются:
(i) Правительству Республики Казахстан или его местным органам власти; или
(ii) Национальному Банку Республики Казахстан или любому другому государственному банку; или
(iii) любым другим институтам, которые полностью принадлежат Правительству Республики Казахстан, по согласованию между компетентными органами Договаривающихся Государств.
4. Термин «проценты», при использовании в настоящей статье, означает доход от долговых требований любого вида, обеспеченных или не обеспеченных залогом и дающих или не дающих право на участие в прибыли должников, и в частности доход от правительственных/государственных ценных бумаг и доход от облигаций или долговых обязательств, включая премии и выигрыши по этим ценным бумагам, облигациям или долговым обязательствам. Штрафы за несвоевременные выплаты не рассматриваются в качестве процентов для целей настоящей статьи.
5. Положения пунктов 1, 2 и 3 настоящей статьи не применяются, если фактический владелец процентов, являющийся резидентом Договаривающегося Государства, осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся Государстве, в котором возникают проценты, через расположенное там постоянное учреждение или оказывает в этом другом Договаривающемся Государстве независимые личные услуги с расположенной там постоянной базы и долговое требование, в отношении которого выплачиваются проценты, действительно относится к такому постоянному учреждению или постоянной базе или продажам товаров или изделий, или с предпринимательской деятельностью, упомянутых в подпунктах от а) до с) пункта 1 статьи 7. В таком случае применяются положения статей 7 или 15, в зависимости от обстоятельств.
6. Считается, что проценты возникают в Договаривающемся Государстве, если плательщиком является само государство Стороны. Если, однако, лицо, выплачивающее проценты, независимо от того, является ли оно резидентом Договаривающегося Государства или нет, имеет в Договаривающемся Государстве постоянное учреждение или постоянную базу, в связи с которыми возникла задолженность, по которой выплачиваются проценты, и такие проценты выплачиваются таким постоянным учреждениям или постоянная база, то считается, что такие проценты возникают в Договаривающемся Государстве, в котором расположены такое постоянное учреждение или постоянная база.
7. Если по причине специальных отношений между плательщиком и фактическим владельцем процентов, или между ними обоими и каким-либо другим лицом, сумма процентов, относящаяся к долговому требованию, на основании которого она выплачивается, превышает сумму, которая была бы согласована между плательщиком и фактическим владельцем процентов при отсутствии таких отношений, то положения настоящей статьи применяются только к последней упомянутой сумме. В таком случае избыточная часть платежа подлежит налогообложению в соответствии с национальным законодательством каждого Договаривающегося Государства с учетом других положений настоящего Соглашения.

Статья 12
РОЯЛТИ

1. Роялти, возникающие в Договаривающемся Государстве и выплачиваемые резиденту другого Договаривающегося Государства, могут облагаться налогом в этом другом Договаривающемся Государстве.
2. Однако такие роялти также могут облагаться налогом в Договаривающемся Государстве, в котором они возникают, и в соответствии с национальным законодательством этого Договаривающегося Государства, но если получатель является фактическим владельцем роялти и резидентом другого Договаривающегося Государства, то налог, взимаемый таким образом, не должен превышать 10 процентов от общей суммы роялти.
3. Термин «роялти» при использовании в настоящей статье означает платежи любого вида, получаемые в качестве вознаграждения за использование или предоставление права использования любого авторского права на произведения литературы, искусства или науки, включая программное обеспечение, кинематографические фильмы или фильмы или записи, используемые в радио или телепередачах, любой патент, торговую марку, дизайн или модель, план, секретную формулу или процесс, или за информацию, касающуюся промышленного, коммерческого или научного опыта, и платежи за использование или предоставление права пользования промышленным, коммерческим или научным оборудованием.
4. Положения пунктов 1 и 2 настоящей статьи не применяются, если фактический владелец роялти, являющийся резидентом Договаривающегося Государства, осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся Государстве, в котором возникли роялти, через расположенное там постоянное учреждение или оказывает независимые личные услуги в этом другом Договаривающемся Государстве с расположенной там постоянной базы, и право или имущество, в отношении которых выплачиваются роялти, действительно связано с таким постоянным учреждением или постоянной базой, или продажами товаров, или изделий, или предпринимательской деятельности, упомянутых в подпунктах от а) до с) пункта 1 статьи 7. В таком случае применяются положения статей 7 или 15, в зависимости от обстоятельств.
5. Считается, что роялти возникают в Договаривающемся Государстве, если плательщиком является резидент этого Договаривающегося Государства. Если, однако, лицо, выплачивающее роялти, независимо от того, является оно резидентом Договаривающегося Государства или нет, имеет в Договаривающемся Государстве постоянное учреждение или постоянную базу, в связи с которыми возникло обязательство выплатить роялти, и такие роялти выплачиваются этим постоянным учреждением или постоянной базой, тогда такие роялти считаются возникшими в Государстве, в котором расположены постоянное учреждение или постоянная база.
6. Если вследствие особых отношений между плательщиком и фактическим владельцем роялти или между ними обоими и каким-либо другим лицом сумма роялти, относящаяся к использованию, праву или информации, на основании которых она выплачивается, превышает сумму, которая была бы согласована между плательщиком и фактическим владельцем роялти при отсутствии таких отношений, то положения настоящей статьи применяются только к последней упомянутой сумме. В таком случае избыточная часть платежа подлежит налогообложению в соответствии с национальным законодательством каждого Договаривающегося Государства, с должным учетом других положений настоящего Соглашения.

Статья 13
ВОЗНАГРАЖДЕНИЯ ЗА ТЕХНИЧЕСКИЕ УСЛУГИ

1. Вознаграждения за технические услуги, полученное из источников одного Договаривающихся Государств резидентом другого Договаривающегося Государства, который является его фактическим владельцем и подлежит налогообложению в этом другом Договаривающемся Государстве в отношении вознаграждений за технические услуги, может облагаться налогом в первом упомянутом Договаривающемся Государстве по ставке, не превышающей 15 процентов от общей суммы вознаграждения за технические услуги.
2. Термин «вознаграждения за технические услуги» при использовании в настоящей статье, означает платежи любого вида лицу, иному, чем нанимателю (служащему лица), производящему платежи, в качестве вознаграждения за любые услуги технического, управленческого или консультационного характера.
3. Положения пункта 1 настоящей статьи не применяются, если фактический владелец вознаграждений за технические услуги, являясь резидентом Договаривающегося Государства, осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся Государстве, в котором возникают вознаграждения за технические услуги, через постоянное учреждение, расположенное в этом другом Договаривающемся Государстве, или оказывает в этом другом Договаривающемся Государстве независимые личные услуги, и вознаграждения за технические услуги действительно связаны с таким постоянным учреждением или такими услугами. В таких случаях применяются положения статей 7 или 15 настоящего Соглашения, в зависимости от обстоятельств.
4. Считается, что вознаграждения за технические услуги возникают в Договаривающемся Государстве, если плательщиком является резидент этого Договаривающегося Государства. Однако, если лицо, выплачивающее вознаграждения за технические услуги, независимо от того, является ли оно резидентом Договаривающегося Государства или нет, имеет в Договаривающемся Государстве постоянное учреждение, в связи с которым возникло обязательство выплатить вознаграждения за технические услуги, и расходы по такому вознаграждению за технические услуги несет такое постоянное учреждение, то в этом случае такое вознаграждение за технические услуги считаются возникшим в Договаривающемся Государстве, в котором расположено постоянное учреждение.
5. Если вследствие особых отношений между плательщиком и фактическим владельцем или между ними обоими и каким-либо другим лицом сумма выплаченного вознаграждения за технические услуги превышает, по каким-либо причинам сумму, которая была бы согласована плательщиком и фактическим владельцем при отсутствии таких отношений, то положения настоящей статьи применяются только к последней упомянутой сумме. В таком случае избыточная часть платежа подлежит налогообложению в соответствии с национальным законодательством каждого Договаривающегося Государства, с должным учетом других положений настоящего Соглашения.

Статья 14
ДОХОДЫ ОТ ОТЧУЖДЕНИЯ ИМУЩЕСТВА

1. Доходы, полученные резидентом Договаривающегося Государства от отчуждения недвижимого имущества, как оно определено в пункте 2 Статьи 6 и расположенного в другом Договаривающемся Государстве, могут облагаться налогом в этом другом Договаривающемся Государстве.
2. Доходы, полученные резидентом Договаривающегося Государства от отчуждения акций или сопоставимых процентов в компании, активы которой состоят прямо или косвенно полностью или в основном из недвижимого имущества, расположенного в другом Договаривающемся Государстве, могут облагаться налогом в этом другом Договаривающемся Государстве. Для целей настоящего пункта «в основном» в отношении владения недвижимым имуществом означает, что стоимость такого недвижимого имущества превышает 30 % совокупной стоимости всех активов, владеющей компании.
3. Доход от отчуждения акций, иных, чем упомянутых в пункте 2 настоящей статьи, представляющих участие, составляющее не менее 25 процентов в капитале компании, которая является резидентом Договаривающегося Государства, может облагаться налогом в этом Договаривающемся Государстве.
4. Доходы от отчуждения движимого имущества, составляющего часть предпринимательского имущества постоянного учреждения, которое предприятие Договаривающегося Государства имеет в другом Договаривающемся Государстве, или от движимого имущества, относящегося к постоянной базе, находящейся в распоряжении резидента Договаривающегося Государства в другом Договаривающемся Государстве для целей оказания независимых личных услуг, включая такие доходы от отчуждения такого постоянного учреждения (отдельно или в совокупности со всем предприятием) или такой постоянной базы, могут облагаться налогом в этом другом Договаривающемся Государстве.
5. Доходы, полученные резидентом Договаривающегося Государства от отчуждения морских или воздушных судов, эксплуатируемых в международной перевозке, или движимого имущества, связанного с эксплуатацией таких морских или воздушных судов, облагаются налогом только в этом Договаривающемся Государстве.
6. Доходы от отчуждения любого имущества, иного чем то, о котором говорится в предыдущих пунктах, облагаются налогом только в том Договаривающемся Государстве, резидентом которого является лицо, отчуждающее имущество.

Статья 15
ДОХОД ОТ ОКАЗАНИЯ НЕЗАВИСИМЫХ ЛИЧНЫХ УСЛУГ

1. Доход, полученный резидентом Договаривающегося Государства в отношении профессиональных услуг или другой деятельности независимого характера, облагается налогом только в этом Договаривающемся Государстве, за исключением следующих обстоятельств, когда такой доход может также облагаться налогом в другом Договаривающемся Государстве:
а) если он имеет постоянную базу, находящуюся в его распоряжении на регулярной основе в другом Договаривающемся Государстве для целей осуществления этой деятельности; в этом случае только та часть дохода, которая относится к этой постоянной базе, может облагаться налогом в этом другом Договаривающемся Государстве;
b) если он присутствует в другом Договаривающемся Государстве в течение периода или периодов, насчитывающих или превышающих в общей сложности 183 дня в любом двенадцатимесячном периоде, начинающемся или оканчивающемся в соответствующем налоговом году; в этом случае только та часть дохода, полученная в результате его деятельности в другом Договаривающемся Государстве, может облагаться налогом в этом Договаривающемся Государстве.
В таком случае, доход, связанный с услугами, может облагаться налогом в этом другом Договаривающемся Государстве в соответствии с принципами, аналогичными принципам, содержащимся в статье 7 настоящего Соглашения, для определения суммы предпринимательской прибыли и отнесения предпринимательской прибыли ее к постоянному учреждению.
2. Термин «профессиональные услуги», в частности, включает независимую научную, литературную, артистическую, образовательную или преподавательскую деятельность, а также независимую деятельность врачей, стоматологов, юристов, инженеров, архитекторов и бухгалтеров.

Статья 16
ЗАВИСИМЫЕ ЛИЧНЫЕ УСЛУГИ

1. С учетом положений статей 17, 19 и 20 настоящего Соглашения, жалованье, заработная плата и другие подобные вознаграждения, полученные резидентом Договаривающегося Государства в связи с работой но найму, облагаются налогом только в этом Договаривающемся Государстве, если только работа по найму не выполняется в другом Договаривающемся Государстве. Если работа по найму выполняется таким образом, такое вознаграждение, полученное в связи с этим может облагаться налогом в этом другом Договаривающемся Государстве.
2. Несмотря на положения пункта 1 настоящей статьи, вознаграждение, полученное резидентом Договаривающегося Государства в связи с работой по найму, выполняемой в другом Договаривающемся Государстве, облагается налогом только в первом упомянутом Договаривающемся Государстве, если:
а) получатель находится в другом Договаривающемся Государстве в течение периода или периодов, не превышающих в общей сложности 183 дня в любом двенадцатимесячном периоде, начинающемся или оканчивающемся в соответствующем налоговом году; и
b) вознаграждение выплачивается нанимателем или от имени нанимателя, не являющегося резидентом другого Договаривающегося Государства; и
с) вознаграждение не выплачивается постоянным учреждением или постоянной базой, которую наниматель имеет в другом Договаривающемся Государстве.
3. Несмотря на предыдущие положения настоящей статьи, вознаграждение, полученное в отношении работы по найму, выполняемой на борту морского или воздушного судна, эксплуатируемого в международной перевозке, может облагаться налогом в Договаривающемся Государстве, резидентом которого является предприятие, эксплуатирующее морское или воздушное судно.

Статья 17
ГОНОРАРЫ ДИРЕКТОРОВ

Гонорары директоров и другие подобные выплаты, полученные резидентом Договаривающегося Государства в качестве члена совета директоров или сходного с ним органа компании, которая является резидентом другого Договаривающегося Государства, могут облагаться налогом в этом другом Договаривающемся Государстве.

Статья 18
АРТИСТЫ И СПОРТСМЕНЫ

1. Несмотря на положения статей 15 и 16 настоящего Соглашения, доход, полученный резидентом Договаривающегося Государства в качестве работника искусства, такого как артист театра, кино, радио или телевидения или музыкант, или в качестве спортсмена от его личной деятельности, осуществляемой в другом Договаривающемся Государстве, может облагаться налогом в этом другом Договаривающемся Государстве.
2. Если доход от личной деятельности, осуществляемой работником искусства или спортсменом в этом своем качестве, начисляется не самому работнику искусства или спортсмену, а другому лицу, этот доход может, несмотря на положения статей 7, 15 и 16 настоящего Соглашения, облагаться налогом в Договаривающемся Государстве, в котором осуществляется деятельность работника искусства или спортсмена.

Статья 19
ПЕНСИИ И АННУИТЕТЫ

1. В соответствии с положениями пункта 2 статьи 20, пенсии и другие подобные выплаты, выплачиваемые за осуществлявшуюся работу в прошлом резиденту Договаривающегося Государства, и любые аннуитеты, выплачиваемые такому резиденту, облагаются налогом только в этом Договаривающемся Государстве.
2. Термин «аннуитеты» означает фиксированные суммы периодически, в установленные сроки, выплачиваемые в течение жизни или в течение определенного периода времени в соответствии с обязательством производить платежи взамен на адекватное и полное возмещение в денежном или стоимостном выражении.

Статья 20
ГОСУДАРСТВЕННАЯ СЛУЖБА

1. а) Жалованье, заработная плата и другое схожее вознаграждение, иное, чем пенсия, выплачиваемые Договаривающимся Государством или его местными органами власти физическому лицу за службу, осуществляемую для этого Договаривающегося Государства или его местных органов, облагается налогом только в этом
Договаривающемся Государстве.
b) Однако такое жалованье, заработная плата и другое схожее вознаграждение облагаются налогом только в другом Договаривающемся Государстве, если служба осуществляется в этом Договаривающемся Государстве и физическое лицо, которое является резидентом этого Договаривающегося Государства:
(i) является гражданином этого Государства; или
(ii) не стало резидентом этого Государства только с целью осуществления службы.
2. а) Любая пенсия, выплачиваемая Договаривающимся Государством или его местными органами власти или из созданных ими фондов, физическому лицу за службу, осуществлявшуюся для этого Договаривающегося Государства или его местных органов власти, облагается налогом только в этом Договаривающемся Государстве.
b) Однако такая пенсия облагается налогом только в другом Договаривающемся Государстве, если физическое лицо является резидентом и гражданином этого Договаривающегося Государства.
3. Положения статей 16, 17, 18 и 19 настоящего Соглашения применяются к жалованьям, заработной плате и другим схожим вознаграждениям и к пенсиям в отношении службы, связанной с предпринимательской деятельностью, осуществляемой Договаривающимся Государством или его местными органами власти.

Статья 21
СТУДЕНТЫ И ПРАКТИКАНТЫ

1. Суммы, которые студент или практикант, являющийся или непосредственно перед приездом в Договаривающееся Государство являвшийся резидентом другого Договаривающегося Государства и находящийся в первом упомянутом Договаривающемся Государстве исключительно с целью получения образования или прохождения практики, получает для целей своего содержания, получения образования или прохождения практики, не облагаются налогом в этом Договаривающемся Государстве при условии, что такие источники этих сумм находятся за пределами Договаривающегося Государства.
2. Несмотря на положения статьей 15 и 16 настоящего Соглашения, вознаграждение за услуги, оказанные студентом или практикантами в Договаривающемся Государстве, освобождаются от налога в этом Договаривающемся Государстве, при условии, что такие услуги связаны с его учебой или практикой.

Статья 22
ПРЕПОДАВАТЕЛИ, ПРОФЕССОРА И ИССЛЕДОВАТЕЛИ

Физическое лицо, являющееся или являвшееся непосредственно перед приездом в одно Договаривающееся Государство резидентом другого Договаривающегося Государства и находящееся в первом упомянутом Договаривающемся Государстве в основном с целью преподавания, чтения лекций или проведения научного исследования в организациях образования или научно-исследовательских институтах этого Договаривающегося Государства аккредитованных Правительством первого упомянутого Договаривающегося Государства, освобождается от налогообложения в первом упомянутом Договаривающемся Государстве в течение двух лет со дня его первого прибытия в первое упомянутое Договаривающееся Государство в отношении вознаграждения за преподавание, чтение лекций или проведение научного исследования.

Статья 23
ДРУГИЕ ДОХОДЫ

1. Виды доходов резидента Договаривающегося Государства независимо от источника их возникновения, о которых не говорится в предыдущих статьях настоящего Соглашения, облагаются налогом только в этом Договаривающемся Государстве.
2. Положения пункта 1 настоящей статьи не применяются к доходам, иным, чем доходы от недвижимого имущества, определенного в пункте 2 статьи 6 настоящего Соглашения, если получатель таких доходов, будучи резидентом одного Договаривающегося Государства, осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся Государстве через расположенное в нем постоянное учреждение или предоставляет в этом другом Договаривающемся Государстве независимые личные услуги посредством находящейся там постоянной базы и право или имущество в связи с которым производилась выплата дохода, действительно связано с таким постоянным учреждением или постоянной базой. В таком случае применяются положения статей 7 или 15 настоящего Соглашения в зависимости от обстоятельств.
3. Несмотря на положения пунктов 1 и 2 настоящей статьи виды доходов резидента Договаривающегося Государства из источников в другом Договаривающемся Государстве, о которых не говорится в предыдущих статьях настоящего Соглашения, и возникающих в другом Договаривающемся Государстве может также облагаться налогом в этом другом Договаривающемся Государстве.

Статья 24
УСТРАНЕНИЕ ДВОЙНОГО НАЛОГООБЛОЖЕНИЯ

1. В случае Казахстана двойное налогообложение устраняется следующим образом:
Если резидент Казахстана получает доход, который согласно положениям настоящего Соглашения, может облагаться налогом во Вьетнаме, Казахстан позволит вычесть из налога на доход этого резидента сумму, равную подоходному налогу, уплаченному во Вьетнаме.
Размер налога, вычитаемого в соответствии с вышеприведенными положениями, не должен превышать налог, который был бы начислен на такой же доход по ставкам, действующим в Казахстане.
Если резидент Казахстана получает доход, который, в соответствии с положениями настоящего Соглашения облагается налогом только во Вьетнаме, Казахстан может включить этот доход в базу налогообложения, но только для целей установления ставки налога на такой другой доход, как подвергаемый налогообложению в Казахстане.
2. В случае Вьетнама, двойное налогообложение будет устраняться следующим образом:
Если резидент Вьетнама получает доход, прибыль или прирост стоимости капитала, которые согласно национальному законодательству Казахстана и в соответствии с настоящим Соглашением могут облагаться налогом в Казахстане, Вьетнам позволит в качестве вычета из налога на доход, прибыль или прирост стоимости капитала сумму, равную подоходному налогу, уплаченному в Казахстане. Сумма вычета, однако, не должна превышать сумму вьетнамского налога на такой же доход, прибыль или прирост стоимости капитала, который был бы начислен в соответствии с налоговым национальным законодательством и правилами Вьетнама.
Если резидент Вьетнама получает доход, который, в соответствии с положениями настоящего Соглашения облагается налогом только в Казахстане, Вьетнам может включить этот доход в базу налогообложения, но только для целей установления ставки налога на такой другой доход, как облагаемый во Вьетнаме.

Статья 25
НЕДИСКРИМИНАЦИЯ

1. Национальные лица Договаривающегося Государства не будут подвергаться в другом Договаривающемся Государстве любому налогообложению или любому связанному с ним обязательству, иному или более обременительному, чем налогообложение и связанные с ним обязательства, которым подвергаются или могут подвергаться национальные лица этого другого Договаривающегося Государства при тех же обстоятельствах.
2. Налогообложение постоянного учреждения, которое предприятие Договаривающегося Государства имеет в другом Договаривающемся Государстве, не должно быть менее благоприятным в этом другом Договаривающемся Государстве, чем налогообложение предприятий этого другого Договаривающегося Государства, осуществляющих подобную деятельность. Это положение не должно истолковываться как обязывающее Договаривающееся Государство предоставлять резидентам другого Договаривающегося Государства любые личные налоговые льготы, скидки и вычеты для целей налогообложения на основе их гражданского статуса или семейного положения, которые оно предоставляет своим резидентам.
3. Предприятия Договаривающегося Государства, капитал которых полностью или частично принадлежит или контролируется прямо или косвенно одним или несколькими резидентами другого Договаривающегося Государства, не должны подвергаться в первом упомянутом Договаривающемся Государстве любому налогообложению или любым обязательствам, связанным с ним, которые являются иными или более обременительными, чем налогообложение и связанные с ним обязательства, которым подвергаются или могут подвергаться другие подобные предприятия первого упомянутого Договаривающегося Государства.
4. Положения настоящей статьи применяются только к налогам, которые являются предметом настоящего Соглашения.
5. Несмотря на положения настоящей статьи, пока Вьетнам продолжает предоставлять инвесторам лицензии согласно национальному законодательству по иностранным инвестициям во Вьетнаме, которое определяет налогообложение, которому подвергается инвестор, установление такого налогообложения не рассматривается как нарушающее условие пунктов 2 и 3 настоящей статьи.

Статья 26
ПРОЦЕДУРА ВЗАИМНОГО СОГЛАСОВАНИЯ

1. Если лицо, являющееся резидентом Договаривающегося Государства, считает, что действия одного или обоих Договаривающихся Государств приводят или приведут к его налогообложению не в соответствии с положениями настоящего Соглашения, оно может, независимо от средств защиты, предусмотренных
национальным законодательством этих Договаривающихся Государств, представить свое дело на рассмотрение компетентному органу Договаривающегося Государства резидентом которого оно является. Заявление должно быть представлено в течение трех лет с даты первого уведомления о действиях, приводящих к налогообложению не в соответствии с положениями настоящего Соглашения.
2. Компетентный орган Стороны принимает все возможное, если он сочтет заявление обоснованным и если он сам не сможет прийти к удовлетворительному решению, для решения дела по взаимному согласию с компетентным органом другого Договаривающегося Государства, с целью избежания налогообложения, не соответствующего настоящему Соглашению. Любое достигнутое согласие будет исполнено независимо от любых ограничений во времени, предусмотренных национальными законодательствами Договаривающихся Государств.
3. Компетентные органы Договаривающихся Государств предпринимают все возможное для решения по взаимному согласию любых трудностей или сомнений, возникающих при толковании или применении Соглашения. Они могут также консультироваться друг с другом с целью устранения двойного налогообложения в случаях, не предусмотренных Соглашением.
4. Компетентные органы Договаривающихся Государств могут вступать в прямые контакты друг с другом в целях достижения согласия в понимании предыдущих пунктов. Компетентные органы через
консультации развивают соответствующие двусторонние процедуры, условия, методы и способы для осуществления процедуры взаимного согласия, предусмотренные настоящей статьей. В дополнение, компетентный орган может разработать соответствующие односторонние процедуры, условия, методы и способы, чтобы облегчить вышеуказанные двусторонние действия и осуществление процедуры взаимного согласования. Если для достижения согласия целесообразно организовать устный обмен мнениями, такой обмен может состояться в рамках заседания специальной Комиссии по взаимному согласию компетентных органов, состоящей из представителей компетентных органов Договаривающихся Государств.

Статья 27
ОБМЕН ИНФОРМАЦИЕЙ

1. Компетентные органы Договаривающихся Государств обмениваются информацией, необходимой для выполнения положений настоящего Соглашения или национальных законодательств Договаривающихся Государств, касающейся налогов, на которые распространяется настоящее соглашение в той степени, в какой налогообложение по этому национальному законодательству не противоречит настоящему соглашению, в частности, для предотвращения обмана и уклонения от таких налогов. Обмен информацией не ограничивается статьей 1 настоящего Соглашения. Любая информация, полученная Договаривающимся Государством, считается конфиденциальной таким же образом, как и информация, полученная в рамках национального законодательства этого Договаривающегося Государства, и сообщается только лицам или органам (включая суды и административные органы), занятым оценкой или сбором, принудительным взысканием или судебным преследованием, или рассмотрением апелляций, касающихся налогов, на которые распространяется Соглашение. Такие лица или органы используют информацию только для этих целей. Они могут раскрывать эту информацию в ходе открытого судебного заседания или при принятии судебных решений. Компетентные органы посредством консультаций развивают соответствующие условия, методы и способы, касающиеся вопросов, в отношении которых производятся такие обмены информацией в отношении избежания налогообложения.
2. Ни в каком случае положения пункта 1 настоящей статьи не подлежат толкованию, как налагающие на Договаривающееся Государство обязательства:
а) предпринимать административные меры, противоречащие национальному законодательству и административной практике этого или другого Договаривающегося Государства;
b) предоставлять информацию, которую нельзя получить по национальному законодательству или в ходе обычной административной практики этого или другого Договаривающегося Государства;
с) предоставлять информацию, которая раскрывала бы какую-либо торговую, предпринимательскую, промышленную, коммерческую или профессиональную тайну, или торговый процесс, или информацию, раскрытие которой противоречило бы государственной политике (общественному порядку).
3. Если информация запрошена Договаривающимся Государством в соответствии с настоящей статьей, другое Договаривающееся Государство должно использовать свои меры по сбору информации для получения запрошенной информации, даже если такая информация не требуется этому другому Договаривающемуся Государству для собственных налоговых целей. Обязательство, содержащееся в предыдущем предложении, ограничено пунктом 2 настоящей статьи, но ни в каком случае такие ограничения не могут быть толкованы как разрешающие Договаривающемуся Государству отказывать от предоставления информации, исключительно по причине отсутствия внутренней заинтересованности в такой информации.
4. Ни в каком случае положения пункта 3 настоящей статьи не будут толковаться как разрешающие Договаривающемуся Государству отказать в предоставлении информации исключительно по причине того, что обладателем информации являются банк, другое финансовое учреждение, номинальный держатель или лицо, выступающее агентом или поверенным или по причине того, что информация относится к правам собственности лица.

Статья 28
СОТРУДНИКИ ДИПЛОМАТИЧЕСКИХ
ПРЕДСТАВИТЕЛЬСТВ И КОНСУЛЬСКИХ УЧРЕЖДЕНИЙ

Ничто в настоящем Соглашении не затрагивает налоговых привилегий сотрудников дипломатических представительств и консульских учреждений, которым такие привилегии предоставлены общими нормами международного права или в соответствии с положениями международных договоров, участниками которых являются Договаривающиеся государства.

Статья 29
ВСТУПЛЕНИЕ В СИЛУ

Стороны письменно уведомят друг друга по дипломатическим каналам о завершении процедур, необходимых по национальным законодательствам Договаривающихся государств для вступления в силу настоящего Соглашения. Настоящее Соглашение вступит в силу на тридцатый день с даты получения последнего письменного уведомления о выполнении Договаривающимися Государствами процедур, необходимых для вступления настоящего Соглашения в силу.
Положения настоящего Соглашения будут применяться:
а) в Казахстане:
(i) к налогам, удерживаемым у источника, в отношении сумм, уплачиваемых или зачитываемых с или после первого января календарного года, следующего за годом, в котором настоящее Соглашение вступило в силу; и
(ii) к другим налогам, в отношении налоговых периодов, начинающихся с или после первого января календарного года, следующего за годом, в котором настоящее Соглашение вступило в силу.
b) во Вьетнаме:
(i) в отношении налогов, удерживаемых у источника, к налогооблагаемым суммам, уплачиваемым или зачитываемым с или после первого января календарного года, следующего за годом, в котором настоящее Соглашение вступило в силу; и
(ii) в отношении других налогов, к доходам, прибыли или приросту стоимости, возникающим в календарном году, следующим за годом, в котором настоящее Соглашение вступило в силу.

Статья 30
ПРЕКРАЩЕНИЕ ДЕЙСТВИЯ

Любое Договаривающееся Государство может прекратить действие настоящего Соглашения, направив по дипломатическим каналам письменное уведомление о намерении прекратить действия настоящего Соглашения, не менее чем за шесть месяцев до конца любого календарного года, следующего после истечения пятилетнего периода со дня вступления в силу настоящего Соглашения. В таком случае настоящее Соглашение прекращает свое действие:
а) в Казахстане:
(i) в отношении налогов, удерживаемых у источника, по суммам, уплачиваемым или зачитываемым с или после первого января календарного года, следующего за годом, в котором было направлено уведомление о прекращении действия; и
(ii) в отношении других налогов, за налогооблагаемый период, начинающиеся с или после первого января календарного года, следующего за годом, в котором было направлено уведомление о прекращении действия.
b) во Вьетнаме:
(i) в отношении налогов, удерживаемых у источника, с налогооблагаемым суммам, уплачиваемым или зачитываемым с или после первого января календарного года, следующего за годом, в котором было направлено уведомление о прекращении действия; и
(ii) в отношении других налогов, к доходам, прибыли или приросту стоимости, возникающим календарном году, следующим за годом, в котором было направлено уведомление о прекращении действия, и в последующих календарных годах.

В удостоверение чего, нижеподписавшиеся, должным образом на то уполномоченные, подписали настоящее Соглашение.

Совершено в двух экземплярах в городе Ханой "31" октября 2011 года, каждый на казахском, вьетнамском, русском, английском языках, все тексты имеют одинаковую силу. В случае возникновения расхождений в толковании, английский текст является определяющим.

ЗА ПРАВИТЕЛЬСТВО РЕСПУБЛИКИ КАЗАХСТАН

ЗА ПРАВИТЕЛЬСТВО СОЦИАЛИСТИЧЕСКОЙ РЕСПУБЛИКИ ВЬЕТНАМ

Примечание РЦПИ!
Далее прилагается текст Соглашения на вьетнамском и английском языках.