О проекте Закона Республики Казахстан "О ратификации Консульской конвенции между Республикой Казахстан и Республикой Польша"

Постановление Правительства Республики Казахстан от 10 ноября 1998 года № 1146

Правительство Республики Казахстан ПОСТАНОВЛЯЕТ:
Внести на рассмотрение Мажилиса Парламента Республики Казахстан проект Закона Республики Казахстан "О ратификации Консульской конвенции между Республикой Казахстан и Республикой Польша".

Премьер-Министр
Республики Казахстан

Проект

Закон

Республики Казахстан

О ратификации Консульской конвенции между

Республикой Казахстан и Республикой Польша

Ратифицировать Консульскую конвенцию между Республикой Казахстан и

Республикой Польша, совершенную в Варшаве 27 ноября 1997 года.

Президент

Республики Казахстан

Консульская конвенция

между Республикой Казахстан и Республикой Польша

Республика Казахстан и Республика Польша,

выражая волю укреплять дружбу и углублять взаимовыгодное сотрудничество,

руководствуясь желанием урегулировать и развивать консульские отношения

между обоими государствами,

подтверждая, что положения Венской конвенции о консульских сношениях,

подписанной в Вене 24 апреля 1963 года, будут применяться в вопросах, которые

не нашли детального отражения в настоящей Конвенции,

решили заключить настоящую Консульскую конвенцию и договорились о

нижеследующем:

Раздел І
Определения

Статья 1

1. Используемые в настоящей Конвенции определения имеют нижеследующие значения:
а) "консульское учреждение" означает любое генеральное консульство, консульство, вице-консульство и консульское агентство;
b) "консульский округ" означает район, отведенный консульскому учреждению для выполнения консульских функций;
c) "глава консульского учреждения" означает лицо, которому поручено действовать в этом качестве;
d) "консульское должностное лицо" означает любое лицо, включая главу консульского учреждения, которому поручено в этом качестве выполнение консульских функций;
e) "сотрудник консульского учреждения" означает любое лицо, выполняющее административные и технические обязанности в консульском учреждении;
f) "работник обслуживающего персонала" означает любое лицо, выполняющее обязанности по обслуживанию консульского учреждения;
g) "работник консульского учреждения" означает консульское должностное лицо, сотрудника консульского учреждения и работника обслуживающего персонала;
h) "частный домашний работник" означает лицо, состоящее исключительно на частной службе у работника консульского учреждения;
i) "член семьи" означает супругу (супруга) работника консульского учреждения, его детей и родителей, если они проживают вместе с ним и находятся на его иждивении;
j) "консульские помещения" означает используемые исключительно для целей консульского учреждения здания либо части зданий и обслуживающий данное здание или части зданий земельный участок, кому бы ни принадлежало право собственности на них, включая резиденцию главы консульского учреждения;
k) "консульские архивы" означает все бумаги, документы, корреспонденцию, книги, фильмы, ленты звукозаписи и реестры консульского учреждения вместе с шифрами и кодами, картотеками и любыми предметами обстановки, предназначенными для обеспечения их сохранности или хранения;
l) "судно" означает любое гражданское плавающее средство, имеющее право поднимать флаг представляемого государства и зарегистрированное в этом государстве;
m) "воздушное судно" означает любой гражданский летательный аппарат, наделенный правом использовать опознавательные знаки принадлежности представляемому государству и зарегистрированный в этом государстве;
2. Положения настоящей Конвенции, касающиеся граждан представляемого государства, имеют соответствующее применение также по отношению к юридическим лицам и иным субъектам, не являющимся юридическими лицами, но которые учреждены в соответствии с законами и положениями представляемого государства и имеют местонахождение в этом государстве.

Раздел ІІ
Открытие консульских учреждений и
назначение работников консульских учреждений

Статья 2

1. Консульское учреждение может быть открыто на территории государства пребывания только с согласия этого государства.
2. Местонахождение консульского учреждения, его класс и консульский округ определяются представляемым государством и подлежат одобрению государства пребывания.
3. Дальнейшие изменения местонахождения консульского учреждения, его класса или консульского округа могут осуществляться только с согласия государства пребывания.

Статья 3

1. Глава консульского учреждения допускается к выполнению своих функций после представления консульского патента и получения экзекватуры государства пребывания.
2. Представляемое государство через свое дипломатическое представительство либо иным путем направляет Министерству иностранных дел государства пребывания консульский патент. Консульский патент содержит полное имя и фамилию, гражданство главы консульского учреждения, его ранг, консульский округ, в котором он будет выполнять свои функции, а также местонахождение консульского учреждения.
3. По представлении патента государство пребывания выдает ему в возможно короткий срок и бесплатно экзекватуру.
4. До выдачи экзекватуры государство пребывания может дать главе консульского учреждения согласие на временное выполнение им своих функций.
5. С момента выдачи согласия на выполнение функций, даже временного, власти государства пребывания принимают необходимые меры к тому, чтобы глава консульского учреждения мог выполнять свои функции.

Статья 4

1. Министерство иностранных дел государства пребывания письменно уведомляется:
а) о назначении работников консульского учреждения, их прибытии после назначения в консульское учреждение, об их окончательном отбытии или о прекращении их функций и обо всех других изменениях, влияющих на их статус, которые могут произойти во время их работы в консульском учреждении;
b) о прибытии или окончательном отбытии члена семьи работника консульского учреждения, а также, в надлежащих случаях, о том, что то или иное лицо становится или перестает быть таким членом семьи;
с) о прибытии и окончательном отбытии частных домашних работников и, в надлежащих случаях, о прекращении службы в качестве таковых;
d) о найме и увольнении лиц, проживающих в государстве пребывания в качестве работников консульского учреждения или частных домашних работников.
2. Уведомление о прибытии или окончательном отбытии должно делаться по возможности заблаговременно.

Статья 5

1. Компетентные органы государства пребывания выдают бесплатно каждому консульскому должностному лицу соответствующий документ, подтверждающий его персональные данные и должность.
2. Положение п.1 настоящей статьи применяется и к сотрудникам консульского учреждения, членам обслуживающего персонала и частным домашним работникам при условии, что эти лица не являются гражданами государства пребывания, а также не имеют в этом государстве постоянного места жительства.
3. Положения пп. 1 и 2 настоящей статьи применяются соответствующим образом к членам семьи.

Статья 6

Консульским должностным лицом может быть только гражданин представляемого государства, не имеющий в государстве пребывания места постоянного жительства и не выполняющий в этом государстве, кроме своих служебных функций, никакой иной деятельности ради заработка.

Статья 7

Государство пребывания может в любое время, не будучи обязанным мотивировать свое решение, уведомить представляемое государство дипломатическим путем или иным соответствующим образом о том, что экзекватура или иное разрешение, выданное главе консульского учреждения, аннулируется или, что то или иное консульское должностное лицо или другой работник консульского учреждения является неприемлемым. В таком случае представляемое государство должно отозвать такое лицо, если оно уже приступило к исполнению своих функций. Если представляемое государство не выполнит в течение разумного срока этого обязательства, то государство пребывания может отказаться признавать такое лицо работником консульского учреждения.

Статья 8

Представляемое государство может, после уведомления соответствующих государств, поручить консульскому учреждению, открытому в одном государстве, выполнение консульских функций в другом государстве, если не имеется определенно выраженного возражения со стороны какого-либо из этих государств.

Статья 9

После соответствующего уведомления государства пребывания консульское учреждение представляемого государства может, если государство пребывания не возражает, выполнять консульские функции в государстве пребывания от имени третьего государства.

Статья 10

Каждая из Договаривающихся Сторон может в рамках двусторонних отношений назначать и принимать почетных консульских должностных лиц, применяя по отношению к ним положения раздела 3 Венской конвенции о консульских сношениях, а также, если это возможно, положения настоящей Конвенции. Почетные консульские должностные лица могут быть гражданами представляемого государства, государства пребывания или третьего государства.

Раздел ІІІ
Льготы, привилегии и иммунитеты

Статья 11
1. Государство пребывания окажет всевозможную помощь консульскому учреждению и примет необходимые меры для того, чтобы работники консульского учреждения могли выполнять свои официальные функции и пользоваться правами, привилегиями и иммунитетами, предусмотренными настоящей Конвенцией. Государство пребывания примет необходимые меры по обеспечению безопасности консульского учреждения.
2. Государство пребывания будет относиться к консульским должностным лицам и членам их семей с должным уважением и примет необходимые меры по предотвращению любой формы покушения на их личность, свободу и достоинство.

Статья 12

1. Если глава консульского учреждения в силу какой-либо причины не может выполнять свои обязанности или если эта должность временно вакантна, представляемое государство может назначить временного руководителя.
2. Полное имя и фамилия исполняющего обязанности главы консульского учреждения сообщаются Министерству иностранных дел государства пребывания или указанному этим министерством органу дипломатическим представительством представляемого государства или, если это государство не имеет такого представительства в государстве пребывания, - главой консульского учреждения или, если он не в состоянии этого сделать, любым компетентным органом представляемого государства. Как общее правило, это сообщение делается заранее. Государство пребывания может обусловить своим согласием допущение временного главы консульского учреждения, который не является ни дипломатическим представителем, ни консульским должностным лицом представляемого государства в государстве пребывания.
3. Компетентные органы государства пребывания оказывают временному главе консульского учреждения помощь и защиту. На лицо, временно возглавляющее консульское учреждение, распространяются положения настоящей Конвенции на том же основании, как и на главу соответствующего консульского учреждения. Тем не менее государство пребывания не обязано предоставлять временному главе консульского учреждения привилегии и иммунитеты, которыми пользуется глава консульского учреждения лишь в силу условий, которым временный глава консульского учреждения не отвечает.
4. Если, в соответствии с положениями пункта 1 настоящей статьи, временным главой консульского учреждения назначается член дипломатического персонала дипломатического представительства или работник Министерства иностранных дел представляемого государства, он продолжает пользоваться дипломатическими привилегиями и иммунитетами, при условии, что государство пребывания против этого не возражает.

Статья 13

1. Представляемое государство в соответствии с законодательством государства пребывания на принципах взаимности может:
а) приобретать в собственность или арендовать здания, либо части зданий для использования их в качестве помещений консульского учреждения, резиденции главы консульского учреждения и жилых помещений для других работников консульского учреждения;
b) строить либо приспосабливать для этих же целей здания на предоставляемых в пользование на возмездной основе земельных участках;
с) передавать приобретенное право собственности третьей стороне.
2. Государство пребывания в случае необходимости оказывает содействие консульскому учреждению в получении соответствующих жилых помещений для работников консульского учреждения.
3. Положения п.1 настоящей статьи не освобождают представляемое государство от необходимости соблюдать законы и правила по строительству и городскому планированию, по охране памятников, применяемые в районе, на котором находятся или будут находиться вышеуказанные участки, здания либо части зданий.

Статья 14

1. Консульский щит с гербом представляемого государства и названием консульского учреждения на языке представляемого государства и на языке государства пребывания может быть укреплен на здании консульского учреждения и на резиденции главы консульского учреждения.
2. На здании консульского учреждения и на резиденции главы консульского учреждения может вывешиваться государственный флаг представляемого государства.
3. Глава консульского учреждения может вывешивать флаг представляемого государства на средствах передвижения во время его использования в служебных целях.

Статья 15

1. Консульские помещения неприкосновенны. Органы государства пребывания не могут вступать в консульские помещения без согласия на это главы дипломатического представительства, главы консульского учреждения представляемого государства, либо лица, назначенного одним из них.
2. Положения п.1 настоящей статьи применяются к жилым помещениям работников консульского учреждения.

Статья 16

Консульские помещения, их оборудование, имущество консульского учреждения и его транспортные средства не подлежат никакой форме изъятия в целях национальной обороны, общественных нужд либо же в иных целях.

Статья 17

1. Консульские помещения и жилые помещения работников консульского учреждения, владельцем либо арендующим лицом которых является представляемое государство, либо любое лицо, действующее от его имени, освобождены от обложения или взыскания каких-либо налогов и сборов, за исключением оплат за конкретные виды обслуживания.
2. Положения п.1 настоящей статьи не распространяются на оплаты и налоги, которыми по законодательству государства пребывания облагаются лица, заключившие договор с представляемым государством или с лицом, действующим от его имени.
3. Положения п.1 настоящей статьи распространяются и на транспортные средства, являющиеся собственностью представляемого государства и предназначенные для исполнения консульских функций.

Статья 18

Консульские архивы неприкосновенны в любое время и независимо от того, где они находятся.

Статья 19

1. Государство пребывания должно разрешать и охранять свободу сношений консульского учреждения в служебных целях. При сношениях с правительством, дипломатическими представительствами и другими консульскими учреждениями представляемого государства, где бы они не находились, консульское учреждение может пользоваться всеми подходящими средствами, включая дипломатических и консульских курьеров, дипломатические и консульские вализы, закодированные или шифрованные депеши.
Консульское учреждение может устанавливать и использовать приемно-передающую радиоаппаратуру лишь с разрешения государства пребывания.
2. Служебная переписка консульского учреждения неприкосновенна. Слова "служебная переписка" означает любую переписку, касающуюся консульского учреждения и его функций.
3. Консульская почта должна иметь четкое внешнее обозначение ее характера и может содержать лишь служебную переписку, равно как документы и предметы, предназначенные исключетельно для служебных целей.
4. Консульская почта не подлежит вскрытию или изъятию. В случае, если компетентные органы государства пребывания имеют серьезные основания полагать, что эта почта содержит иные предметы нежели переписку, документы и предметы, указанные в пункте 3 настоящей статьи, то они могут просить, чтобы эта почта была в их присутствии вскрыта уполномоченными представителями представляемого государства. Если органы представляемого государства откажут в выполнении этой просьбы, то эта почта будет возвращена к месту ее отправления.
5. Консульские курьеры представляемого государства пользуются на территории государства пребывания теми же правами, привилегиями и иммунитетами, что и дипломатические курьеры. Консульский курьер должен быть снабжен служебным документом, подтверждающим его статус и определяющим количество мест, составляющих консульскую почту. Консульским курьером может быть гражданин представляемого государства, не имеющий постоянного места жительства в государстве пребывания.
6. Консульская почта может быть поручена капитану судна или командиру воздушного корабля. Данный капитан или командир снабжаются служебным документом, определяющим количество мест, составляющих консульскую почту, но он не будет считаться консульским курьером. Консульское должностное лицо может беспрепятственно получить консульскую почту непосредственно от капитана судна или командира воздушного корабля и таким же образом передать такую почту.

Статья 20

1. Консульское должностное лицо пользуется иммунитетом от уголовной, гражданской и административной юрисдикции государства пребывания. Он пользуется личной неприкосновенностью и не может быть задержан, подвергнут аресту либо ограничению личной свободы в какой-либо иной форме.
2. Сотрудник консульского учреждения и работник обслуживающего персонала пользуются иммунитетом от уголовной, гражданской и административной юрисдикции государства пребывания только за действия, связанные с исполнением своих служебных обязанностей.
3. Положения пп. 1 и 2 настоящей статьи не применяются к гражданским искам:
а) вытекающим из заключенного работником консульского учреждения договора, по которому он прямо или косвенно не принял на себя обязательств в качестве представителя представляемого государства.
b) возбужденным за вред, причиненный работником консульского учреждения в государстве пребывания вследствие несчастного случая, вызванного любым транспортным средством.
с) касающимся наследства, в отношении которых работник консульского учреждения выступает в качестве исполнителя завещания, наследника или отказополучателя, распорядителя или попечителя наследства как частное лицо.
d) относящимся к частному недвижимому имуществу, находящемуся на территории государства пребывания, если только работник консульского учреждения не владеет им от имени представляемого государства для консульских целей.
4. Положения пп. 1-3 настоящей статьи относятся соответственно к членам семей.

Статья 21

1. Представляемое государство может отказаться от привилегий и иммунитетов, предусмотренных пп.1 и 2 статьи 20 настоящей Конвенции. Этот отказ должен быть определенно выражен в письменной форме.
2. Возбуждение работником консульского учреждения дела в том случае, когда он мог бы воспользоваться иммунитетом от юрисдикции согласно статье 20 настоящей Конвенции, лишает его права ссылаться на иммунитет от юрисдикции в отношении какого бы то ни было встречного иска, непосредственно связанного с основным иском.
3. Отказ от иммунитета от юрисдикции в отношении гражданского или административного дела не означает отказа от иммунитета от исполнительных действий, для чего требуется особый отказ.

Статья 22

1. Работники консульского учреждения могут вызываться в качестве свидетелей при производстве судебных или административных дел. Сотрудник консульского учреждения и член обслуживающего персонала не могут отказаться давать свидетельские показания перед судами или другими компетентными органами государства пребывания, за исключением случаев, предусмотренных п.3 настоящей статьи. Если консульское должностное лицо отказывается давать показания, к нему не могут применяться никакие меры принуждения или наказания.
2. Орган, которому требуется показание консульского должностного лица, должен избегать причинения помех выполнению этим лицом своих функций. Он может, когда это возможно, выслушивать такие показания на дому у этого лица или в консульском учреждении или же принимать от него письменные показания.
3. Работники консульского учреждения не обязаны давать показания по вопросам, связанным с выполнением ими своих функций или представлять относящуюся к их функциям официальную корреспонденцию и документы. Это положение применяется также к членам семьи работника консульского учреждения и к частным домашним работникам в отношении фактов, связанных с деятельностью консульского учреждения.
4. Работники консульского учреждения также не обязаны давать показания, разъясняющие законодательство представляемого государства.

Статья 23

Государство пребывания обязано освобождать работников консульского учреждения и членов их семей от всех трудовых и государственных повинностей, независимо от их характера, а также от воинских повинностей, таких как реквизиция, контрибуция и военный постой.

Статья 24

Работник консульского учреждения и члены его семьи, освобождаются от выполнения всех требований, предусмотренных законами и правилами государства пребывания относительно регистрации, получения разрешения на жительство и на работу, а также других подобных требований, предъявляемых к иностранцам.

Статья 25

1. Работник консульского учреждения и члены его семьи освобождаются в государстве пребывания от всех налогов, сборов и пошлин, личных и имущественных, государственных, районных и муниципальных, за исключением:
а) косвенных налогов такого рода, которые обычно включаются в цену товаров либо услуг;
b) налогов и сборов на частное недвижимое имущество, находящегося в государстве пребывания, за исключением положений статьи 17 настоящей Конвенции;
c) налогов и сборов на наследство и налогов на перевод права собственности, взыскиваемых государством пребывания;
d) налогов и сборов на частные доходы, включая доходы от капитала имеющие свой источник в государстве пребывания, а также налогов на капитал, инвестированный в коммерческие и финансовые предприятия государства пребывания;
e) сборов, взимаемых за конкретные виды обслуживания;
f) регистрационных, судебных и реестровых пошлин, ипотечных сборов, гербовых сборов, за исключением положений статьи 17 настоящей Конвенции.
2. Работники обслуживающего персонала освобождаются от налогов, сборов и пошлин за заработную плату, получаемую ими за свою работу.
3. Работники консульского учреждения, нанимающие лиц, оклад или вознаграждение которых не освобождены от подоходного налога в государстве пребывания, должен выполнять обязанности,определенные работодателям, законами и положениями этого государства в отношении взыскания подоходного налога.

Статья 26

1. В соответствии с имеющими силу законами и положениями государство пребывания разрешает ввоз и вывоз, освобождает от таможенных пошлин и иных оплат, за исключением оплат за погрузку, перевозку, хранение и разгрузку либо иные услуги:
а) предметы, предназначенные для официального пользования консульским учреждением;
b) предметы, включая транспортные средства, предназначенные для личного пользования работниками консульского учреждения либо членами их семей, включая предметы, предназначенные для их благоустройства.
2. Личный багаж консульского должностного лица, а также членов его семьи освобождаются от таможенного контроля, если нет серьезных причин предполагать, что он содержит предметы иные, нежели указанные в подпункте "b" пункта 1 настоящей статьи, или же предметы, ввоз и вывоз которых запрещен согласно законодательству или положениям о карантине государства пребывания. Такой досмотр может быть проведен в присутствии консульского должностного лица либо его полномочного представителя.

Статья 27

За исключением своих законов и иных положений, касающихся зон, доступ к которым по соображениям безопасности запрещен либо ограничен, государство пребывания обеспечивает всем работникам консульского учреждения, как и членам их семей, свободу передвижения по своей территории. В этом случае государство пребывания никоим образом не будет создавать трудностей консульскому должностному лицу в выполнении им своих функций.

Статья 28

1. Привилегии и иммунитеты, предусмотренные настоящей Конвенцией, за исключением положений пп. 3 и 4 статьи 22, не распространяются на сотрудников консульского учреждения и работников обслуживающего персонала, если они являются гражданами государства пребывания или постоянно проживают в этом государстве.
2. Члены семей пользуются привилегиями и иммунитетами, предусмотренными настоящей Конвенцией для работников консульского учреждения, при условии, что они не являются гражданами государства пребывания, не проживают постоянно в этом государстве и не ведут в нем деятельности с целью заработка.
3. Привилегиями и иммунитетами, определенными настоящей Конвенцией, за исключением положений п.3 статьи 22, не будут наделяться частные домашние работники.

Статья 29

Все лица, наделенные согласно настоящей Конвенции привилегиями и иммунитетами, обязаны без ущерба для их привилегий и иммунитетов, уважать законы и правила государства пребывания, включая законы и правила, регулирующие движение транспорта и страхования автомобилей.

Раздел IV
Консульские функции

Статья 30

1. Консульское должностное лицо имеет право, в пределах своего консульского округа, выполнять функции, перечисленные в настоящем разделе Конвенции, выполнять также иные официальные консульские функции, если они не противоречат законодательству государства пребывания, или против которых это государство не возражает.
2. После уведомления государства пребывания консульское должностное лицо может действовать как представитель своего государства при любой международной организации.
3. Консульское должностное лицо в связи с выполнением своих функций имеет право письменно или устно обращаться к компетентным органам своего консульского округа, а также к представителям центральных властей государства пребывания.
4. Консульское должностное лицо имеет право взыскивать консульские сборы и оплаты согласно законодательству представляемого государства, выручка от этих сборов и оплат освобождаются от любых налогов и сборов государства пребывания.

Статья 31

Консульское должностное лицо имеет право защищать интересы представляемого государства и своих граждан.

Статья 32

Консульское должностное лицо должно содействовать укреплению дружественных отношений между представляемым государством и государством пребывания, их гражданами, а также способствовать развитию экономических, торговых, культурных, научных связей и туризма.

Статья 33

1. Консульское должностное лицо имеет право:
а) вести регистрацию граждан представляемого государства;
b) принимать уведомления и документы, касающиеся рождения или смерти граждан представляемого государства;
c) принимать заявления по вопросам гражданства.
2. Консульское должностное лицо уведомляет компетентные органы государства пребывания о выполнении действий, перечисленных в подпунктах b,с,d пункта 1 настоящей статьи, если этого требует законодательство государства пребывания.
3. Положения подпунктов b,с и d пункта 1 настоящей статьи не освобождает заинтересованных лиц от обязанностей соблюдать формальности, требуемые законодательством государства пребывания.

Статья 34

Консульское должностное лицо имеет право:
а) выдавать, восстанавливать действие и лишать действия паспорта граждан представляемого государства и другие проездные документы в соответствии с законодательством этого государства;
b) выдавать документы, дающие право въезда в представляемое государство и вносить в эти документы необходимые изменения;
с) выдавать визы.

Статья 35

Консульское должностное лицо имеет право:
а) принимать, регистрировать, составлять и удостоверять заявления граждан представляемого государства;
b) составлять, регистрировать, удостоверять и хранить завещания граждан представляемого государства;
с) составлять, регистрировать и подтверждать договоры, заключаемые между гражданами представляемого государства, и удостоверять односторонние обязательства, если эти договоры или обязательства не противоречат законодательству государства пребывания. Однако консульское должностное лицо не может составлять, регистрировать и удостоверять такие договоры и обязательства, которые устанавливают, переводят либо упраздняют материальные права на недвижимое имущество, находящееся в государстве пребывания;
d) составлять, регистрировать и удостоверять договоры между гражданами представляемого государства и государства пребывания либо гражданами третьего государства, если эти договоры подлежат исполнению и имеют правовые последствия исключительно в представляемом государстве и при условии, что они не противоречат законодательству государства пребывания;
е) легализовать документы, выдаваемые властями представляемого государства или государства пребывания, а также удостоверять копии, и дубликаты этих документов;
f)переводить документы и удостоверять идентичность перевода оригиналу документа;
g) удостоверять подписи граждан представляемого государства;
h) принимать на хранение документы, деньги и другие предметы от граждан представляемого государства или для этих граждан, если это не противоречит законодательству государства пребывания. Такой депозит может быть вывезен из государства пребывания лишь при соблюдении законов и иных положений этого государства;
i) выдавать документы, касающиеся происхождения товаров.

Статья 36

Составленные, удостоверенные или переведенные консульским должностным лицом документы, согласно положениям статьи 35 настоящей Конвенции, будут признаваться государством пребывания как документы, имеющие такое же юридическое значение и доказательную силу, как если бы они были составлены, удостоверены или переведены компетентными органами государства пребывания.

Статья 37

Консульское должностное лицо имеет право вручать судебные и несудебные документы, а также снимать показания. Это право может применяться только в отношении граждан представляемого государства и без принуждения.

Статья 38

Консульское должностное лицо имеет право в рамках законодательства и иных положений государства пребывания охранять интересы несовершеннолетних и иных лиц, не имеющих полной правовой дееспособности и являющихся гражданами представляемого государства, в частности когда возникает потребность в установлении над ними опеки или попечительства.

Статья 39

Компетентные органы государства пребывания незамедлительно уведомляют консульское должностное лицо о смерти гражданина представляемого государства и бесплатно передают ему копию свидетельства о смерти.

Статья 40

1. Компетентные органы государства пребывания незамедлительно уведомляют консульское должностное лицо об открытии наследства гражданина представляемого государства, а также об открытии наследства, независимо от гражданства умершего или погибшего лица, если гражданин представляемого государства определяется в качестве наследника, имеющего право на наследство, или отказополучателя.
2. Компетентные органы государства пребывания примут соответствующие меры, предусмотренные законами и иными положениями этого государства, для обеспечения сохранности наследства и передадут консульскому должностному лицу копию завещания, если оно было составлено, и любую имеющуюся информацию, касательно наследства, места пребывания лиц, имеющих право на наследство, стоимость и составные элементы этого наследства, включая суммы, вытекающие из социальных страховок, заработков и иных страховых полисов. Они также сообщат о сроках начала производства по рассмотрению завещания либо о стадии, на которой оно находится.
3. Консульское должностное лицо имеет право, без надобности предъявления полномочий, прямо или косвенно через своего представителя представлять перед судами и иными компетентными органами государства пребывания, гражданина представляемого государства, который является наследником или отказополучателем в государстве пребывания, если он отсутствует или не назначил своего уполномоченного.
4. Консульское должностное лицо имеет право:
а) принимать меры по обеспечению сохранности наследства, опечатать и снять печать, назначать попечителя или опекуна, равно как и самому участвовать в этих действиях.
b) реализовать имущество, входящее в состав наследства, равно как и получать уведомления о сроках этой реализации, чтобы присутствовать при этом.
5. В момент завершения производства по наследству либо иных служебных действий, компетентные органы государства пребывания безотлагательно уведомят об этом консульское должностное лицо и после урегулирования долгов, оплат и налогов в течение трех месяцев передадут ему наследство либо долги наследства лиц, которых он представляет.
6. Консульское должностное лицо имеет право получить, для передачи уполномоченному лицу доли наследства и завещание, полагающиеся гражданину представляемого государства, не имеющему постоянного места жительства в государстве пребывания, а также получить суммы, которые полагаются лицам, имеющим право на компенсацию, пенсию, просроченную заработную плату и страховые полисы.
7. Передача имущества и денежных сумм представляемому государству, согласно положениям 5 и 6 настоящей статьи, может осуществляться лишь в соответствии с законодательством государства пребывания.

Статья 41

1. В случае, если гражданин представляемого государства, не проживающий постоянно в государстве пребывания, умер во время нахождения в этом государстве, оставшееся принадлежавшее ему имущество охраняется компетентными органами государства пребывания, а затем без специального судопроизводства передается консульскому должностному лицу представляемого государства. Консульское должностное лицо оплачивает долги умершего, сделанные им во время его нахождения в государстве пребывания, в пределах стоимости оставшегося имущества.
2. К имуществу, определенному в пункте 1 настоящей статьи, соответствующим образом применяются положения пункта 7 статьи 40 настоящей Конвенции.

Статья 42

Консульское должностное лицо имеет право представлять перед судами и другими компетентными властями государства пребывания граждан представляемого государства, если они вследствие отсутствия или по другим уважительным причинам не в состоянии своевременно защитить свои права и интересы. Это представительство продолжается до тех пор, пока представляемые лица не назначат своих уполномоченных или не возьмут на себя защиту своих прав и интересов.

Статья 43

1. Консульское должностное лицо имеет право встречаться и сноситься с любым гражданином представляемого государства, давать ему советы и оказывать всяческое содействие, включая принятие мер для оказания ему правовой помощи. Государство пребывания никоим образом не ограничивает сношение гражданина представляемого государства с консульским должностным лицом и доступ его к консульскому учреждению.
2. Компетентные органы государства пребывания немедленно уведомляют консульское должностное лицо, но не позже, чем в течение трех дней, об аресте, задержании или лишения в иной форме свободы гражданина представляемого государства.
3. Консульское должностное лицо имеет право незамедлительно, то есть до истечения 4 дней после получения уведомления, посетить и снестись с гражданином представляемого государства, находящимся под арестом или задержанным в иной форме или отбывающим срок тюремного заключения. Права, перечисленные в настоящем пункте, реализуются в соответствии с законами и иными правилами государства пребывания при условии, однако, что эти законы и правила должны способствовать полному осуществлению целей, для которых предназначены права, предоставляемые в соответствии с настоящей статьей.
4. Компетентные органы государства пребывания безотлагательно уведомят консульское должностное лицо представляемого государства о несчастных случаях и иных чрезвычайных обстоятельствах, жертвой которых стали граждане представляемого государства.

Статья 44

1. Консульское должностное лицо имеет право оказывать всяческое содействие и помощь судну представляемого государства, его экипажу и пассажирам в портах, территориальных или внутренних водах государства пребывания.
2. Консульское должностное лицо может подняться на борт судна, как только судну разрешено свободное сношение с берегом, а капитан, другие члены экипажа судна и пассажиры могут сноситься с консульским должностным лицом.
3. Консульское должностное лицо может пользоваться правом на контроль и инспекцию судна представляемого государства и его экипажа. С этой целью он может также посещать судно, принимать с визитом капитана и других членов экипажа этого судна.
4. Консульское должностное лицо имеет право обращаться за помощью к компетентным властям государства пребывания по любым вопросам, касающимся выполнения его функций в отношении судна представляемого государства, капитана, других членов экипажа и пассажиров этого судна.

Статья 45

Консульское должностное лицо имеет право в отношении судна представляемого государства:
а) без ущерба для прав властей государства пребывания расследовать любые происшествия, имевшие место в пути и во время стоянки судна в портах, опрашивать капитана и других членов экипажа судна, проверять судовые документы, принимать заявления относительно плавания судна, его груза и места назначения, а также способствовать входу, выходу и пребыванию судна в порту;
b)разрешать любые споры между капитаном и другими членами экипажа, включая споры, касающиеся договора о найме и заработной плате;
c) принимать меры по лечению в больнице и по репатриации капитана и других членов экипажа судна;
d) составлять, принимать, регистрировать либо удостоверять декларации или иные документы, касающиеся судна, предусмотренные законодательством представляемого государства;
е)совершать любые иные действия, предусмотренные законодательством представляемого государства по вопросам мореходства, при условии, что они не противоречат законам и иным положениям государства пребывания.

Статья 46

1. Суды и иные компетентные органы государства пребывания не могут осуществлять своей юрисдикции в отношении преступлений, совершенных на борту судна представляемого государства, за исключением:
а) преступления, совершенного гражданином либо против гражданина государства пребывания или каким-либо иным лицом либо против лица, которое не является членом экипажа судна;
b) преступления, нарушающего общественный порядок, безопасность порта либо территориальных или внутренних вод государства пребывания;
c) преступления, нарушающего законы или иные положения государства пребывания, касающиеся санитарных требований, безопасности жизни на море, иммиграции, таможенных правил, загрязненности моря либо нелегальной перевозки наркотиков и оружия;
d) преступления, влекущего за собой, согласно законодательству государства пребывания, наказание лишением свободы сроком не менее пяти лет или более строгому наказанию.
2. В иных случаях вышеуказанные органы могут действовать лишь по просьбе, либо с разрешения консульского должностного лица.

Статья 47

1. В случае, если суды или другие компетентные органы государства пребывания намерены предпринять какие-либо меры принуждения, арестовать имущество или начать какое-либо расследование на борту судна представляемого государства, то эти органы заблаговременно уведомят консульское должностное лицо с тем, чтобы он или его представитель мог присутствовать при осуществлении таких действий. Если невозможно заблаговременно уведомить консульское должностное лицо, то компетентные органы государства пребывания осуществляют это немедленно, но не позже, чем в момент, когда должно быть начато проведение указанных действий. Если по каким-либо причинам консульское должностное лицо не присутствовало, то по его просьбе компетентные органы государства пребывания представят ему полную информацию в отношении того, что имело место. Компетентные органы государства облегчают консульскому должностному лицу контакт с задержанным или арестованным лицом и связь с ним, а также принятие соответствующих мер в целях защиты интересов такого лица.
2. Положения пункта 1 настоящей статьи применяются и в том случае, если капитан или другие члены экипажа судна должны быть допрошены на берегу властями государства пребывания.
3. Положения настоящей статьи не применяются, однако, к обычному пограничному, таможенному и санитарному контролю, а также к любым действиям, предпринятым по просьбе или с согласия капитана судна.

Статья 48

В случае, если член экипажа, не являющийся гражданином государства пребывания, покинул без разрешения капитана судно представляемого государства, то компетентные органы государства пребывания окажут по просьбе консульского должностного лица помощь в розыске такого лица.

Статья 49

1. Если судно представляемого государства потерпит кораблекрушение, сядет на мель или будет выброшено на берег или потерпит какую-либо другую аварию, или если любой предмет, составляющий части груза потерпевшего аварию судна найден на берегу или вблизи от берега государства пребывания или доставлен в порт этого государства, то компетентные органы государства пребывания как можно скорее ставят об этом в известность консульское должностное лицо.
2. В случаях, указанных в пункте 1 настоящей статьи, компетентные органы государства пребывания предпримут все необходимые меры по организации спасения и охране судна, пассажиров, экипажа, оснащения судна, груза, запасов и иных предметов, находящихся на судне. Это касается и предметов, являющихся частью судна либо его груза, которые оказались вне судна. О любых принятых мерах компетентные органы государства пребывания извещают в кратчайшие сроки консульское должностное лицо.
3. Консульское должностное лицо может оказывать всяческую помощь судну, потерпевшему аварию, членам его экипажа и пассажирам. С этой целью оно может обращаться за содействием к компетентным органам государства пребывания.
Консульское должностное лицо может предпринимать меры, указанные в пункте 2 настоящей статьи, а также меры по ремонту судна или может обращаться к компетентным органам государства пребывания с просьбой предпринять или продолжать предпринимать такие меры.
4. Если потерпевшее аварию судно представляемого государства или любой предмет, принадлежащий такому судну, были найдены на берегу или вблизи от берега государства пребывания или доставлены в порт этого государства и ни капитан судна, ни владелец, ни его агент, ни соответствующий страховщик не в состоянии принять меры по сохранению или распоряжению таким судном или предметом, то консульское должностное лицо уполномочено предпринимать от имени владельца судна такие меры, которые мог бы предпринять для таких целей сам владелец.
Положения настоящего пункта применяются соответственно к любому предмету, составляющему часть груза такого судна.
5. Если любой предмет, составляющий часть груза потерпевшего аварию судна государства пребывания или третьего государства, является собственностью гражданина представляемого государства и найден на берегу или вблизи от берега государства пребывания или доставлен в порт этого государства и ни капитан, ни владелец, ни его агент, ни соответствующий страховщик не в состоянии принять меры по сохранению или распоряжению таким предметом, то консульское должностное лицо уполномочено принимать от имени владельца такие меры, какие мог бы предпринять для таких целей сам владелец.

Статья 50

Положения статей 44-49 настоящей Конвенции применяются соответственно также и к воздушным судам при условии, что их применение не будет противоречить положениям двусторонних или многосторонних соглашений в области гражданской авиации, действующих между Договаривающимися Сторонами.

Статья 51

1. Положения настоящей Конвенции также применяются, в той степени, в какой это вытекает из контекста, в случаях выполнения консульских функций дипломатическим представительством.
2. Фамилии сотрудников дипломатического представительства, которые назначены в консульский отдел или которым иным образом поручено выполнение консульских функций представительства, сообщаются Министерству иностранных дел государства пребывания или органу, указанному этим министерством.
3. При выполнении консульских функций дипломатическое представительство может обращаться:
а) к местным властям консульского округа;
b) к центральным властям государства пребывания.
4. Привилегии и иммунитеты работников дипломатического представительства, о которых говорится в пункте 2 настоящей статьи, продолжают регулироваться нормами международного права, касающимися дипломатических отношений.

Раздел V
Заключительные положения

Статья 52

1. Настоящая Конвенция подлежит ратификации и вступит в силу на тридцатый день после обмена ратификационными грамотами, который состоится в ............
2. Настоящая Конвенция заключается на неопределенный срок и будет

действовать впредь до истечения шести месяцев со дня, когда одна из

Договаривающихся Сторон в письменной форме сообщит другой Договаривающейся

Стороне о своем намерении прекратить действие этой Конвенции.

В удостоверение этого Уполномоченные Договаривающихся Сторон подписали

настоящую Конвенцию и скрепили ее печатями.

Совершено в г....... "...."...............199..г. в двух экземплярах,

каждый на казахском и польском языках, причем оба текста имеют одинаковую

силу.

От имени От имени

Республики Казахстан Республики Польша

Оператор: А.Е. Турсынова

Специалист: Э.А. Жакупова

"Қазақстан Республикасы мен Поляк Республикасы арасындағы Консулдық конвенцияны бекіту туралы" Қазақстан Республикасы Заңының жобасы туралы

Қазақстан Республикасы Үкіметінің ҚАУЛЫСЫ 1998 жылғы 10 қараша N 1146

Қазақстан Республикасының Үкіметі ҚАУЛЫ ЕТЕДІ:
"Қазақстан Республикасы мен Поляк Республикасы арасындағы Консулдық конвенцияны бекіту туралы" Қазақстан Республикасы Заңының жобасы Қазақстан Республикасының Парламенті Мәжілісінің қарауына енгізілсін.

Қазақстан Республикасының

Премьер-Министрі

Жоба

Қазақстан Республикасының

ЗАҢЫ

Қазақстан Республикасы мен Поляк Республикасы

арасындағы Консулдық конвенцияны бекіту туралы

1997 жылғы 27 қарашада Варшавада жасалған Қазақстан Республикасы мен

Поляк Республикасы мен Поляк Республикасы арасындағы Консулдық конвенция

бекітілсін.

Қазақстан Республикасының

Президенті

Қазақстан Республикасы мен Поляк Республикасы арасындағы

Консулдық конвенция

Қазақстан Республикасы мен Поляк Республикасы,

достықты нығайтуға және өзара тиімді ынтымақтастықты тереңдетуге ерік

білдіре отырып,

екі мемлекет арасындағы консулдық қатынастарды реттеу және дамыту

тілегін басшылыққа ала отырып,

1963 жылғы 24 сәуірдегі Венада қол қойылған Консулдық қатынастар

жөніндегі Вена конвенциясының ережелері осы Конвенцияда толық көрініс

таппаған мәселелерде қолданылатынын растай отырып,

осы Конвенцияны жасауды ұйғарды және төмендегілер жөнінде уағдаласты:

I бөлім

Анықтамалар

1-бап

Осы Конвенцияда пайдаланылатын анықтамалардың төмендегідей мағыналары

бар:

а) "консулдық мекеме" - кез келген бас консулдықты, консулдықты, вице- консулдықты немесе консулдық агенттікті білдіреді;
b) "консулдық округ" - консулдық қызметті орындау үшін консулдық мекемеге бөлініп берілген ауданды білдіреді;
c) "консулдық мекеме басшысы" - осы сапада іс-әрекет жасау тапсырылған адамды білдіреді;
d) "консулдық қызмет адамы" - консулдық мекеменің басшысын қоса алғанда, осы сапада консулдық қызметтерді орындау тапсырылған кез келген адамды білдіреді;
e) "консулдық мекеме қызметкері" - консулдық мекемеде әкімшілік немесе техникалық міндеттерді орындайтын кез келген адамды білдіреді;
f) "қызмет көрсетуші персонал қызметкері" - консулдық мекемеге қызмет көрсету жөніндегі міндеттерді орындайтын кез келген адамды білдіреді;
g) "консулдық мекеменің қызметкері" - консулдық қызмет адамын, консулдық мекеме қызметкерін және қызмет көрсетуші персоналдың қызметкерін білдіреді;
h) "жеке үй қызметкері" - консулдық мекеме қызметкерінің жеке үй қызметінде ғана тұрған адамды білдіреді;
i) "отбасы мүшесі" - консулдық мекеме қызметкерінің жұбайын (зайыбын), балаларын және, егер олар онымен бірге тұрып жатса және оның асырауында болса оның ата-аналарын білдіреді;
j) "консулдық үйлер" - консулдық мекеме басшысының резиденциясын қоса алғанда, консулдық мекеменің мақсаттары үшін ғана пайдаланылатын үйлерді немесе үйлердің бөлігін және оларға меншік құқығы кімге тиесілі болғанына қарамастан осы үйлерге немесе үйлердің бір бөлігіне қызмет көрсететін жер учаскесін білдіреді;
k) "консулдық архивтер" - барлық қағаздарды, құжаттарды, хат- хабарларды, кітаптарды, фильмдерді, үн жазба таспаларын шифрлар мен кодтарды, картотекаларды және олардың бұзылмаушылығы мен сақтауды қамтамасыз етуге лайықталған жабдықтардың кез келгенін қоса алғанда, консулдық мекеменің реестрлерін білдіреді;
l) "кеме" - өкілдігін жіберген мемлекеттің жалауын көтеруге құқығы бар және осы мемлекетте тіркелген кез келген азаматтық жүзу құралын білдіреді;
m) "әуе кемесі" - өкілдігін берген мемлекетке тиесілігін тану

белгілерін пайдалану құқығы берілген және осы мемлекетте тіркелген кез

келген азаматтық ұшу аппаратын білдіреді.

2. Осы Конвенцияның өкілдігін жіберген мемлекеттің азаматтарына

қатысты ережелері, сондай-ақ заңды тұлғаларға және заңды тұлға болып

табылмайтын, алайда өкілдігін жіберген мемлекеттің заңдарына сәйкес

құрылған және осы мемлекетте тұрғылықты орны бар өзге де субъектілерге

қатысты тиісінше қолданылады.

II бөлім

Консулдық мекемелердің ашылуы және консулдық мекемелер

қызметкерлерін тағайындау

2-бап

1. Консулдық мекеме консулдық орналасқан мемлекеттің аумағында осы

мемлекеттің келісімімен ғана ашыла алады.

2. Консулдық мекеменің орналасатын жері, оның класы және консулдық округі өкілдігін жіберген мемлекетпен анықталады және консулдық орналасқан мемлекеттің келісімімен мақұлдануы тиіс.
3. Консулдық мекеменің орналасқан жерінің, оның класының немесе консулдық округтің одан әрі қарайғы өзгерістері консулдық орналасқан мемлекеттің келісімімен ғана жүзеге асырылады.

3 бап

1. Консулдық мекеменің басшысы консулдық патентті берген және консулдық орналасқан мемлекеттің экзекватурасын алғаннан кейін өз міндеттерін орындауға жіберіледі.
2. Өкілдігін жіберген мемлекет дипломатиялық арналар арқылы немесе басқа жолмен консулдық орналасқан мемлекеттің сыртқы істер министріне патентті жібереді. Консулдық патенттің мазмұнында консулдық мекеме басшысының толық аты мен тегі, азаматтығы, оның дәрежесі, ол өз міндеттерін атқаратын консулдық округ, сондай-ақ консулдық мекеменің орналасқан жері жазылады.
3. Патентті алған соң консулдық орналасқан мемлекет оған барынша қысқа мерзім ішінде және ақысыз экзекватура береді.
4. Консулдық орналасқан мемлекет экзекватура бергенге дейін консулдық мекеме басшысына оның өз міндеттерін уақытша орындауына келісімін бере алады.
5. Міндеттерді уақытша болса да орындауға келісім берген сәттен бастап, консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті орындары консулдық мекеме басшысының өз міндеттерін орындай алуы үшін қажетті шараларды қабылдайды.

4-бап

1. Консулдық орналасқан мемлекеттің сыртқы істер министрлігіне жазбаша:
a) консулдық мекеме қызметкерлерінің тағайындалулары, тағайындалғаннан кейін олардың консулдық мекемеге келулері туралы олардың түпкілікті кетулері немесе олардың қызметін тоқтатқаны туралы және олардың консулдық мекемедегі жұмысы кезінде болуы мүмкін, олардың статусына ықпал ететін басқа да өзгерістер туралы;
b) консулдық мекеме қызметкерінің отбасы мүшесінің келуі немесе түпкілікті кетуі туралы, сондай-ақ тиісті жағдайларда, сол немесе өзге адам отбасының осындай мүшесі болатыны немесе болмайтыны туралы;
c) жеке үй қызметкерлерінің келуі және түпкілікті кетуі туралы және, тиісті жағдайларда, олардың осы сападағы қызметінің тоқтатылуы туралы;
d) консулдық орналасқан мемлекетте консулдық мекеме қызметкерлері немесе жеке үй қызметкерлері ретінде тұратын адамдарды жалдау және жұмыстан босату туралы мәлімденеді.
2. Келу туралы немесе түпкілікті кету туралы мәлімдеме мүмкіндігінше алдын ала жасалуы тиіс.

5-бап

1. Консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдары әрбір консулдық қызмет адамына, оның жеке басы туралы мәліметтерді және қызметін растайтын тиісті құжатты ақысыз береді.
2. Осы баптың 1-тармағының ережесі консулдық мекеме қызметкерлеріне, қызмет көрсетуші персонал мүшелеріне және жеке үй қызметкерлеріне, бұл адамдар консулдық орналасқан мемлекеттің азаматтары болып табылмайтын, сондай-ақ осы мемлекетте тұрғылықты мекен-жайы болмаған жағдайда қолданылады.
3. Осы баптың 1 және 2-тармақтарының ережелері отбасы мүшелеріне тиісті түрде қолданылады.

6-бап

Консулдық қызмет адамы консулдық орналасқан мемлекетте тұрғылықты тұратын орны жоқ және бұл мемлекетте өзінің қызметтік міндеттерінен басқа жалақы үшін өзге қызметпен айналыспайтын өкілдігін жіберген мемлекеттің азаматы болуы тиіс.

7-бап

Консулдық орналасқан мемлекет, өз шешіміне дәлелдер келтіру міндетінсіз, кез келген уақытта өкілдігін жіберген мемлекетке дипломатиялық арналар арқылы немесе өзге тиісті түрде консулдық мекеме басшысына берілген экзекватура немесе өзге рұқсат күшін жойғаны немесе сол немесе өзге консулдық қызмет адамының немесе консулдық мекеменің өзге қызметкерінің қолайсыз болып табылатындығы туралы мәлімдей алады. Мұндай жағдайда өкілдігін жіберген мемлекет бұл адамды, егер ол өз міндеттерін атқаруға кірісіп кетсе, кері шақырып алуға тиіс. Егер өкілдігін жіберген мемлекет ақылға сиятын мерзім ішінде осы міндеттемелерді орындамаса, онда консулдық орналасқан мемлекет бұндай адамды консулдық мекеме қызметкері деп танудан бас тарта алады.

8-бап

Өкілдігін жіберген мемлекет тиісті мемлекеттерге мәлімдегеннен кейін, бір мемлекетте ашылған консулдық мекемеге, екінші мемлекетте, егер осы мемлекеттердің қайсысының болса да тарапынан анық білдірілген қарсылық болмаса, консулдық міндеттерді орындауды тапсыра алады.

9-бап

Өкілдігін жіберген мемлекеттің консулдық мекемесі консулдық орналасқан мемлекетке тиісті мәлімденген соң, егер консулдық орналасқан мемлекет қарсы болмаса, үшінші мемлекет атынан консулдық орналасқан мемлекетте консулдық міндеттерді орындай алады.

10-бап

Уағдаласушы Тараптардың әрқайсысы екі жақты қатынастар шеңберінде құрметті консулдық қызмет адамдарын, оларға қатысты Консулдық қатынастар туралы Вена конвенциясының 3-бөлімі ережелерін, сондай-ақ бұл мүмкін болса, осы Конвенцияның ережелерін қолдана отырып, тағайындауы және қабылдауы мүмкін. Құрметті консулдық қызмет адамдары - өкілдігін жіберген мемлекеттің, консулдық орналасқан мемлекеттің немесе үшінші мемлекеттің азаматтары болуы мүмкін.

III бөлім
Жеңілдіктер, артықшылықтар және иммунитеттер
11-бап

1. Консулдық орналасқан мемлекет консулдық мекемеге әртүрлі көмек көрсетеді және консулдық мекеме қызметкерлері өз ресми міндеттерін орындауы және осы Конвенцияда көзделген құқықтарды, артықшылықтар мен иммунитеттерді пайдалана алуы үшін қажетті шараларды қабылдайды. Консулдық орналасқан мемлекет консулдық мекеменің қауіпсіздігін қамтамасыз ету бойынша қажетті шараларды қабылдайды.
2. Консулдық орналасқан мемлекет консулдық қызмет адамдарына және олардың отбасы мүшелеріне тиісінше құрметпен қарайды және олардың жеке басына, бостандығы мен адамгершілігіне қиянат істеудің кез келген нысанын болдырмау бойынша қажетті шараларды қабылдайды.

12-бап

1. Егер консулдық мекеменің басшысы қандай да бір себеппен өзінің міндеттерін орындай алмаса немесе егер бұл қызмет орны уақытша бос болса, өкілдігін жіберген мемлекет уақытша басшыны тағайындай алады.
2. Консулдық мекеме басшысының міндеттерін атқарушының толық аты мен тегін консулдық орналасқан мемлекеттің сыртқы істер министрлігіне немесе осы министрлік көрсеткен органға өкілдігін жіберген мемлекеттің дипломатиялық өкілдігі немесе, егер бұл өкілдігін жіберген мемлекеттің консулдық орналасқан мемлекетте бұндай өкілдігі болмаса - консулдық мекеменің басшысы немесе, егер оның мұны жасайтын мүмкіндігі болмаса - өкілдігін жіберген мемлекеттің кез келген құзыретті органы хабарлайды. Әдетте, бұл хабар алдын ала жасалады. Консулдық орналасқан мемлекет өз келісімімен өкілдігін жіберген мемлекеттің консулдық орналасқан мемлекеттегі не дипломатиялық өкілі, не консулдық қызмет адамы болып табылмайтын консулдық мекеменің уақытша басшысын жіберуді қамтамасыз ете алады.
3. Өкілдігін жіберген мемлекеттің құзыретті органдары консулдық мекеменің уақытша басшысына көмек көрсетеді және қорғайды. Консулдық мекемені уақытша басқарушы адамға, оған тиісті консулдық мекеме басшысына таралғанындай негізде осы Конвенцияның ережелері қолданылады. Алайда, консулдық орналасқан мемлекет консулдық мекеменің уақытша басшысына, консулдық мекеменің уақытша басшысы сәйкес келмейтін жағдайларда консулдық мекеме басшысы пайдаланатын артықшылықтар мен иммунитеттерді беруге міндетті емес.
4. Егер осы баптың 1-тармағының ережелеріне сәйкес консулдық мекеменің уақытша басшысы болып өкілдігін жіберген мемлекет дипломатиялық өкілдігінің дипломатиялық персоналының мүшесі немесе сыртқы істер министрлігінің қызметкері тағайындалса, ол консулдық орналасқан мемлекет бұған қарсы болмаған жағдайда дипломатиялық артықшылықтар мен иммунитеттерді пайдалана береді.

13-бап

1. Өкілдігін жіберген мемлекет консулдық орналасқан мемлекеттің заңдарына сәйкес өзаралық принциптер негізінде:
a) ғимараттарды немесе ғимараттардың бір бөлігін консулдық мекеменің үйі, консулдық мекеме басшысының резиденциясы және консулдық мекеменің өзге де қызметкерлеріне үй ретінде пайдалану үшін жеке меншігіне сатып немесе жалға алуы мүмкін;
b) пайдалануға тегін берілетін жер учаскелерінде ғимараттарды салуы немесе осы мақсатта оны соған лайықтауы мүмкін;
c) жеке меншікті иелену құқығын үшінші тарапқа бере алады.
2. Консулдық орналасқан мемлекет қажет болған жағдайда консулдық мекемеге консулдық мекеме қызметкерлері үшін ыңғайлы тұрғын үйлерді алуға жәрдем көрсетеді.
3. Осы баптың 1-тармағының ережелері өкілдігін жіберген мемлекетті жоғарыда аталған учаскелер, ғимараттар, не ғимараттың бөліктері орналасқан немесе орналасатын ауданда қолданылатын құрылыс және қалалық жобалау жөніндегі, ескерткіштерді қорғау жөніндегі заңдар мен ережелерді сақтау қажеттігінен босатпайды.

14-бап

1. Өкілдігін жіберген мемлекеттің елтаңбасы бейнеленген және өкілдігін жіберген мемлекет тілі мен консулдық орналасқан мемлекет тілінде консулдық мекеменің аты жазылған консулдық тақта консулдық мекеме үйіне және консулдық мекеме басшысының резиденциясына бекітіліп қойылуы мүмкін.
2. Консулдық мекеме үйіне және консулдық мекеме басшысының резиденциясына өкілдігін жіберген мемлекеттің мемлекеттік жалауы ілініп қойылуы мүмкін.
3. Консулдық мекеменің басшысы көлік құралдарына, оларды қызмет бабында пайдаланған кезде, өкілдігін жіберген мемлекеттің жалауын бекітіп қоя алады.

15-бап

1. Консулдық үйлерге тиісуге болмайды. Консулдық орналасқан мемлекеттің органдары өкілдігін жіберген мемлекеттің дипломатиялық өкілдігі басшысының консулдық мекемесі басшысының, не олардың біреуі тағайындаған адамның келісімінсіз консулдық үйлерге кіре алмайды.
2. Осы баптың 1-тармағының ережелері консулдық мекеме қызметкерлерінің тұрғын үйлеріне қолданылады.

16-бап

Консулдық үйлер, олардың жабдықтары, консулдық мекеменің мүлкі мен оның көлік құралдары ұлттық қорғаныс, қоғамдық зәрулік не басқа да мақсаттарда алудың ешқандай нысанына жатпайды.

17-бап

1. Өкілдігін жіберген мемлекет немесе оның атынан қызмет етуші кез келген адам иеленуші немесе жалға алушы адам болып табылатын консулдық үйлерге және консулдық мекеме қызметкерлерінің үй-жайларына, нақты қызмет көрсетулер түрлеріне ақы төлеуді қоспағанда, қандай да бір салықтар мен алымдар салынбайды немесе төленбейді.
2. Осы баптың 1-тармағының ережелері консулдық орналасқан мемлекеттің заңдары бойынша өкілдігін жіберген мемлекетпен немесе оның атынан іс-әрекет жасайтын адаммен шарт жасасқан адамдар төлейтін төлемдер мен салықтарға қолданылмайды.
3. Осы баптың 1-тармағының ережелері өкілдігін жіберген мемлекеттің

меншігі болып табылатын және консулдық міндеттерді атқару үшін арналған

көлік құралдарына да қолданылады.

18-бап

Консулдық архивтерге қай уақытта болмасын және олардың қай жерде

орналасқанына қарамастан тиісуге болмайды.

19-бап

1. Консулдық орналасқан мемлекет қызметтік мақсаттарда консулдық мекеме қарым-қатынастарының еркіндігіне рұқсат беруге және қорғауға тиіс. Консулдық мекеме өкілдігін жіберген мемлекеттің үкіметімен, дипломатиялық өкілдіктерімен және басқа да консулдық мекемелерімен, олардың қай жерде орналасқанына қарамастан қарым-қатынас жасаған кезде, дипломатиялық және консулдық курьерлерді, дипломатиялық және консулдық вализаларды, кодталған немесе шифрленген хабарламаларды қоса алғанда, барлық жарамды байланыс құралдарын пайдалана алады.
Консулдық мекеме қабылдағыш тартқыш радиоаппаратурасын консулдық орналасқан мемлекеттің рұқсатымен ғана орната және пайдалана алады.
2. Консулдық мекеменің қызмет бабындағы хат алмасуларына тиісуге болмайды. "Қызмет бабындағы хат алмасулар" сөздері консулдық мекемеге және оның міндеттеріне байланысты кез келген хат алмасуларды білдіреді.
3. Консулдық почтаның, оның сипатын білдіретін нақты сыртқы белгілері болуға тиіс және оның ішінде тек қана қызмет бабындағы пайдалануға арналған құжаттар мен заттар сияқты, қызмет бабындағы хат алмасулар болуы тиіс.
4. Консулдық почтаны ашып қарауға немесе алып қалуға болмайды. Егер консулдық орналасқан мемлекет құзыретті органдарының почтада осы баптың 3- тармағында көрсетілген хат-хабар, құжаттар мен заттардан өзге заттар бар деп ойлауға орынды негіздері болса, онда өздерінің қатысуымен өкілдігін жіберген мемлекеттің уәкілетті өкілдерінің бұл почтаны ашуын талап ете алады. Егер өкілдігін жіберген мемлекеттің органдары бұл өтінішті орындаудан бас тартса, онда бұл почта жіберілген орынға қайтарылады.
5. Өкілдігін жіберген мемлекеттің консулдық курьерлері консулдық орналасқан мемлекеттің аумағында дипломатиялық курьерлер пайдаланатын құқықтарды, артықшылықтарды және иммунитеттерді пайдаланады. Консулдық курьер оның мәртебесін растайтын және консулдық почтаны құрайтын орындар санын анықтайтын қызметтік құжатпен қамтамасыз етілуі тиіс. Тек өкілдігін жіберген мемлекеттің консулдық орналасқан мемлекетте тұрақты тұрмайтын азаматы ғана консулдық курьер бола алады.
6. Консулдық почта кеме капитанына немесе әуе кемесінің командиріне тапсырыла алады. Аталған капитан немесе командир консулдық почтаны құрайтын орын санын анықтайтын қызметтік құжатпен қамтамасыз етіледі, әйтсе де ол консулдық курьер болып саналмайды. Консулдық қызмет адамы консулдық почтаны кедергісіз кеме капитанынан немесе әуе кемесі командирінен тікелей ала алады және мұндай почтаны осылай бере алады.

20-бап

1. Консулдық қызмет адамы консулдық орналасқан мемлекеттің қылмыстық, азаматтық және әкімшілік юрисдикциясына қарсы иммунитетті пайдаланады. Ол жеке басына тиіспеушілікті пайдаланады және тұтқындауға не қамауға алынбайды, не қандай да өзге нысанда оның жеке басының бостандығы шектелмейді.
2. Консулдық мекеменің қызметкері және қызмет көрсетуші персонал қызметкері өзінің қызметтік міндеттерін орындауға байланысты іс-әрекеттері үшін ғана консулдық орналасқан мемлекеттің қылмыстық, азаматтық және әкімшілік юрисдикциясына қарсы иммунитетті пайдаланады.
3. Осы баптың 1 және 2-тармақтарының ережелері:
a) өкілдігін жіберген мемлекеттің өкілі ретінде ол өзіне тікелей немесе жанама міндеттерді қабылдамаған консулдық мекеме қызметкерінің жасаған шартынан туындайтын;
b) консулдық мекеме қызметкерінің консулдық орналасқан мемлекетте жол көлік құралынан болған қайғылы оқиға салдарынан келтірген залалы үшін қозғалған;
c) егер консулдық мекеменің қызметкері оған өкілдігін жіберген мемлекет атынан консулдық мақсаттар үшін иелік етпесе, консулдық мекеме орналасқан мемлекет аумағындағы жеке қозғалмайтын мүлікке қатысты азаматтық талаптарға қолданылмайды.
4. Осы баптың 1-3-тармақтарының ережелері тиісінше отбасы мүшелеріне де қатысты.

21-бап

1. Өкілдігін жіберген мемлекет осы Конвенцияның 20-бабының 1 және 2-тармақтарында көзделген артықшылықтар мен иммунитеттерден бас тарта алады. Бұл бас тарту жазбаша нысанда анық білдірілуі тиіс.
2. Консулдық мекеме қызметкерінің осы Конвенцияның 20-бабына сәйкес юрисдикциялық иммунитетті пайдалана алатын жағдайда сот ісін қозғауы, оны негізгі талапқа тікелей байланысты қандай да бір қарсы талапқа қатысты иммунитетке сілтеме жасау құқығынан айырады.
3. Азаматтық немесе әкімшілік іске қатысты юрисдикциялық иммунитеттен бас тарту, айрықша бас тарту талап етілетін атқару іс-әрекеттері иммунитетінен бас тартуды білдірмейді.

22-бап

1. Консулдық мекеме қызметкерлері сот немесе әкімшілік істер жүргізу кезінде куәгерлер ретінде шақыртыла алады. Консулдық мекеме қызметкері және қызмет көрсетуші персонал мүшесі осы баптың 3-тармағында көзделген жағдайларды қоспағанда, консулдық орналасқан мемлекеттің соттары немесе өзге құзыретті органдары алдында куәгерлік жауап берулерден бас тарта алмайды. Егер консулдық қызмет адамы жауап беруден бас тартатын болса, онда оған ешқандай күштеу немесе жазалау шаралары қолданыла алмайды.
2. Өздеріне консулдық қызмет адамының жауап беруі қажет болған орган бұл адамның өз міндеттерін атқаруына кедергі келтірмеуге тиіс. Ол бұлайша мүмкін ету болған жағдайда, бұл адамның жауап берулерін өз үйінде немесе консулдық мекемеде тыңдай алады немесе одан жазбаша жауаптар қабылдай алады.
3. Консулдық мекеменің қызметкерлері, өздерінің міндеттерін атқаруға байланысты мәселелер жөнінде жауап беруге немесе өздерінің міндеттеріне қатысты ресми хат-хабар мен құжаттарды беруге міндетті емес. Бұл ереже консулдық мекеменің қызметіне байланысты фактілерге қатысты сондай-ақ консулдық мекеме қызметкерінің отбасы мүшелеріне және жеке үй қызметкерлеріне қолданыла алады.
4. Консулдық мекеменің қызметкерлері, сондай-ақ өкілдігін жіберген мемлекеттің заңдарын түсіндіретіндей жауап берулерге де міндетті емес.

23-бап

Консулдық орналасқан мемлекет консулдық мекеме қызметкерлерін және олардың отбасы мүшелерін барлық еңбек және мемлекеттік міндеттіліктен, олардың сипатына байланыссыз, сондай-ақ реквизиция, контрибуция және әскери күзет сияқты әскери міндеттіліктерден босатуға міндетті.

24-бап

Консулдық мекеменің қызметкері мен оның отбасы мүшесі шетелдіктерден талап етілетін тіркеу, тұруға және жұмысқа рұқсат алу, сондай-ақ осыған ұқсас талаптарға қатысты консулдық орналасқан мемлекеттің заңдары мен ережелерінде көзделген барлық талаптарды орындаудан босатылады.

25-бап

1. Консулдық мекеме қызметкері және оның отбасы мүшелері консулдық орналасқан мемлекетте барлық жеке бас және мүліктік, мемлекеттік, аудандық және муниципалдық салықтардан, алымдардан және баж салықтарынан босатылады, бұған мыналар жатпайды:
a) әдетте тауар не қызмет көрсету құнына қосылатын жанама салықтар;
b) осы Конвенцияның 17-бабының ережелерін қоспағанда, консулдық орналасқан мемлекеттегі жеке қозғалмайтын мүлікке салынатын салықтар мен алымдар;
c) консулдық орналасқан мемлекет алатын мұраға салықтар мен алымдар және меншік құқығын ауыстыруға салықтар;
d) консулдық орналасқан мемлекетте өз табыс көзі бар капиталдан түсетін табыстарды қоса алғанда, жеке табыстарға салынатын салықтар мен алымдар, сондай-ақ консулдық орналасқан мемлекеттің коммерциялық және қаржылық кәсіпорындарына инвестицияланған капиталға салынатын салықтар;
e) қызмет көрсетулердің нақты түрлері үшін алынатын алымдар;
1) осы Конвенцияның 15-бабының ережелерін есептемегенде, тіркеу, соттық және реестрлік баж салықтары, ипотекалық және елтаңбалық алымдар.
2. Қызмет көрсетуші персоналдың қызметкерлері олардың өз жұмысы үшін алатын еңбек жалақысына салынатын салықтардан, алымдардан және баж салықтарынан босатылады.
3. Консулдық орналасқан мемлекетте еңбек жалақысы немесе сыйақысы табыс салығынан босатылмаған адамдарды жалға алған консулдық мекеменің қызметкерлері табыс салығын алуға байланысты бұл мемлекеттің заңдары мен ережелері жалдаушыларға жүктеген міндеттерді орындауға міндетті.

26-бап

1. Консулдық орналасқан мемлекет өзінде қабылданған заңдар мен ережелерге сәйкес тиеуге, тасымалдауға, сақтауға және түсіруге не өзге қызмет көрсетуге төлемді қоспағанда, мыналарды кеден баж салықтарынан және басқа төлемдерден босатады:
а) консулдық мекеменің ресми пайдалануына арналған заттар;
b) олардың орналасуы үшін арналған заттарды қоса алғанда, консулдық мекеме қызметкерлерінің не олардың отбасы мүшелерінің жеке пайдалануына арналған көлік құралдарын қоса алғанда заттар;
2. Консулдық қызмет адамының, сондай-ақ отбасы мүшелерінің жеке жүгі, егер оның ішінде осы баптың 1-тармағы b-тармақшасында көрсетілгеннен өзге заттар немесе консулдық орналасқан мемлекеттің карантин туралы заңдары мен ережелеріне сай әкелуі мен әкетілуі тыйым салынған заттар бар деп шамалауға орынды себептер болмаса, кедендік баж салығынан босатылады. Бұндай тексеріс консулдық қызмет адамының немесе оның уәкілетті өкілінің қатысуымен жүргізілуі тиіс.

27-бап

Мемлекеттік қауіпсіздікке байланысты тыйым салынған аймақтарға қатысты өзінің заңдары мен ережелерін қоспағанда, консулдық орналасқан мемлекет консулдық мекеменің барлық қызметкерлеріне, сонымен бірге олардың отбасы мүшелеріне өз аумағы арқылы жүріп-тұру еркіндігін қамтамасыз етеді. Бұл жағдайда консулдық орналасқан мемлекет консулдық қызмет адамына оның өз міндеттерін атқаруына ешқандай қиындықтар келтірмейді.

28-бап

1. Осы Конвенциядағы 22-баптың 3 және 4-тармақшаларынан өзге көзделген артықшылықтар мен иммунитеттер консулдық мекеменің қызметкерлері мен қызмет көрсетуші персоналдың қызметшілеріне, егер олар консулдық орналасқан мемлекеттің азаматтары болса немесе осы мемлекетте тұрақты тұратын болса онда оларға қолданылмайды.
2. Консулдық мекеменің қызметкерлері үшін осы Конвенцияда көзделген артықшылықтар мен иммунитеттер отбасы мүшелеріне, егер олар консулдық орналасқан мемлекеттің азаматтары болып табылмаса немесе осы мемлекетте тұрақты тұрмайтын болса және онда пайда табатын қызметпен шұғылданбайтын болса, онда оларға қолданылады.
3. Осы Конвенциядағы 22-баптың 3-тармағының ережелерінен басқа

белгіленген артықшылықтар мен иммунитеттермен жеке үй қызметшілері

пайдалана алмайды.

29-бап

Осы Конвенцияға сәйкес артықшылықтар мен иммунитеттерді пайдаланатын

барлық адамдар өздерінің артықшылықтары мен иммунитеттеріне зиян

келтірместен көлік қозғалысы мен автомобильді сақтандыруды реттейтін

заңдар мен ережелерді қоса консулдық орналасқан мемлекеттің заңдары мен

ережелерін құрметтеуге міндетті.

IV бөлім

Консулдық міндеттер

30-бап

1. Консулдық қызмет адамы өзінің консулдық округінің шеңберінде Конвенцияның осы бөлімінде аталған міндеттерін орындауға құқылы, сондай-ақ өзге ресми консулдық міндеттерді, егер де олар консулдық орналасқан мемлекеттің заңдарына қайшы келмейтін болса, немесе оған осы мемлекет қарсы болмаса орындайды.
2. Консулдық қызмет адамы консулдық орналасқан мемлекетті хабарлағаннан кейін қайсыбір халықаралық ұйымдарда, өз мемлекетінің өкілі ретінде іс-қимыл жасайды.
3. Консулдық қызмет адамы өз міндетін орындауға байланысты өзінің консулдық округінің құзыретті органдарына, сондай-ақ консулдық орналасқан мемлекеттің орталық өкімет орындарының өкілдеріне жазбаша немесе ауызша өтініш жасауға құқылы.
4. Консулдық қызмет адамы өкілдігін жіберген мемлекеттің заңдарына

сәйкес консулдық алымдар мен төлемдерді өндіріп алуға құқылы, осы алымдар

мен төлемдердің пайдасы консулдық орналасқан мемлекеттің қайсыбір

салықтарынан және алымдарынан босатылады.

31-бап

Консулдық қызмет адамы өкілдігін жіберген мемлекеттің және өз

азаматтарының мүддесін қорғауға құқылы.

32-бап

Консулдық қызмет адамы өкілдігін жіберген мемлекеттің және консулдық

орналасқан мемлекеттің олардың азаматтары арасындағы достық

қарым-қатынастарды нығайтуға жәрдемдесуі тиіс, сондай-ақ экономикалық,

сауда, мәдениет, ғылыми байланыстар мен туризмді дамытуға көмектесуі тиіс.

33-бап

1. Консулдық қызмет адамы:

a) өкілдігін жіберген мемлекет азаматтарының есебін жүргізуге;

b) өкілдігін жіберген мемлекет азаматтарының туғандығын, қайтыс болғандығын тіркеуге және тиісті құжаттарды қабылдауға;
c) азаматтық алу мәселелері жөніндегі өтініш қабылдауға құқылы.
2. Консулдық қызмет адамы, егер де мұны консулдық орналасқан мемлекеттің заңдары талап етсе, консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдарына осы баптың 1-тармағының b, с, d-тармақшаларында аталған іс-қимылдардың орындалғаны туралы хабарлайды.
3. Осы баптың 1-тармағының b, c және d-тармақшаларының ережелері мүдделі адамдарды консулдық орналасқан мемлекеттің заңдары талап ететін формалдылықты сақтау міндеттерінен босатпайды.

34-бап

Консулдық қызмет адамы:
a) осы мемлекеттің заңдарына сәйкес өкілдігін жіберген мемлекет азаматтарына паспорттар мен басқа жол құжаттарын беруге, қолданыс мерзімін қалпына келтіруге және олардың қолданыс мерзімін жоюға;
b) өкілдігін жіберген мемлекетке келуге құқық беретін құжаттар беруге

және осы құжаттарға қажетті өзгерістер енгізуге;

c) визалар беруге құқылы.

35-бап

Консулдық қызмет адамы:

a) өкілдігін жіберген мемлекет азаматтарының өтініштерін қабылдауға,

тіркеуге, жасауға және куәландыруға;

b) өкілдігін жіберген мемлекет азаматтарының өсиетін жасауға,

тіркеуге, куәландыруға және сақтауға;

c) өкілдігін жіберген мемлекет егер де осы шарттар немесе міндеттемелер консулдық орналасқан мемлекеттің заңдарына қайшы келмесе азаматтардың арасында жасаған шарттарды жасасуға, тіркеуге, растауға және біржақты міндеттемелерді куәландыруға құқылы. Осы ретте консулдық қызмет адамы консулдық орналасқан мемлекетте жылжымайтын мүлікке материалдық құқықты белгілейтін, аударатын немесе қысқартатын шарттар мен міндеттемелерді жасауға, тіркеуге және куәландыруға тиісті емес;
d) өкілдігін жіберген мемлекет және консулдық орналасқан мемлекет азаматтарының немесе үшінші мемлекет азаматтарының арасындағы шарттарды егер де осы шарттар өкілдігін жіберген мемлекетте орындауға жататын болса және құқықтық сұранымы болса және олар консулдық орналасқан мемлекеттің заңдарына қайшы келмейтін болса, онда оларды жасауға, тіркеуге және куәландыруға;
e) өкілдігін жіберген мемлекет немесе консулдық орналасқан мемлекет өкімет орындарының берген құжаттарын жариялауға, сондай-ақ осы құжаттардың көшірмесін және түпнұсқасын куәландыруға;
f) құжаттарды аударуға және аударманың түпнұсқаға сәйкестігін куәландыруға;
g) өкілдігін жіберген мемлекет азаматтарының қолын растауға;
h) өкілдігін жіберген мемлекет азаматтарының немесе осы азаматтар

үшін құжаттарды, ақшаларды және басқа заттарды, егер де осылар консулдық

орналасқан мемлекеттің заңдарына қайшы келмейтін болса сақтау үшін

қабылдауға;

i) тауарлардың шығуына байланысты құжаттар беруге құқылы.

36-бап

Осы Конвенцияның 35-бабының ережелеріне сәйкес консулдық қызмет адамы

жасаған, куәландырған немесе аударған құжаттар консулдық орналасқан

мемлекетте осы мемлекеттің құзыретті өкімет орындары берген, куәландырған

немесе аударған құжаттар сияқты, сондай-ақ заңдық күші бар құжаттар

ретінде танылады.

37-бап

Консулдық қызмет адамы сот және сотқа жатпайтын құжаттарды тапсыруға, сондай-ақ айғақтарды алып тастауға құқылы. Осы құқық тек қана өкілдігін жіберген мемлекет азаматтарына және күш көрсетпей қолдануы мүмкін.

38-бап

Консулдық қызмет адамы консулдық орналасқан мемлекеттің заңдары мен ережелері белгілеген шеңберде өкілдігін жіберген мемлекет азаматтары болып табылатын, толық еңбекке жарамсыз, кәмелетке толмаған және өзге адамдардың, әсіресе осындай адамдарды қайсыбір қамқорлыққа алу немесе шапағатшы болу талап етілсе мүдделерін қорғауға құқылы.

39-бап

Консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдары консулдық қызмет адамына өкілдігін жіберген мемлекет азаматының қайтыс болғаны туралы тез арада хабарлайды және оған қайтыс болғаны туралы куәлікті тегін жібереді.

40-бап

1. Консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдары консулдық қызмет адамына өкілдігін жіберген мемлекет азаматының мұрагерлік мүлкінің ашылғаны туралы, сондай-ақ қайтыс болған немесе қаза болған азаматтың азаматтығынан тәуелсіз, егер өкілдігін жіберген мемлекет азаматы мұрагерлікке немесе алудан бас тартқан құқығы берілген мұрагер ретінде анықталған мұрагерлігінің ашылғаны туралы тез арада хабарлайды.
2. Консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдары осы мемлекеттің заңдары мен өзге ережелерінде көзделген мұрагерлікті сақтау үшін тиісті шараларды қолданады және консулдық қызмет адамына, егер ол жасалған болса өсиет көшірмесін және мұрагерлік құқығы бар осы мұрагерліктің құнын және құрамдас бөлігін, әлеуметтік сақтандыруды, табыстарды және өзге сақтандыру полистерінің сомасын қоса, мұрагерлікке, адамдардың болған жеріне қатысты қайсыбір қолдағы бар ақпаратты береді. Олар сондай-ақ өсиетті қарау, олардың қандай дәрежеде болғаны туралы, жұмыстарының мерзімі туралы да хабарлайды.
3. Консулдық қызмет адамы өкілеттігін қолданбай-ақ тікелей немесе жанама өзінің өкілі арқылы консулдық орналасқан мемлекеттің сот және өзге құзыретті органдарында өкілдігін жіберген мемлекет азаматын, ол консулдық орналасқан мемлекетте мұрагер немесе алудан бас тартқан құқығы берген адам болса, егер мұндай азаматтың болмауы немесе өзінің өкілін тағайындамаған жағдайда өкілдейді.
4. Консулдық қызмет адамы:
a) мұрагерлікті сақтауды қамтамасыз ету жөнінде шара қолдануға, мөр басуға және мөрді алуға, қамқоршылық пен шапағатшылықты тағайындауға, өзінің осы іс-шараларға тікелей қатысуға;
b) мұрагерліктің құрамына кіретін мүлікті сақтауға, оған қатысу үшін оны сатудың мерзімі туралы хабарлама алуға құқылы.
5. Консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдары мұрагерлік немесе өзге қызметтік іс-қимылы жөніндегі жұмысын бітірер алдында тез арада бұл жайлы консулдық қызмет адамына хабарлайды және қарыздарды, төлемдерді және салықтарды реттегеннен кейін үш айдың ішінде оған өзі өкілдейтін мұрагерлікті немесе мұрагерліктің үлесін табыс етеді.
6. Консулдық қызмет адамы өкілетті адамға консулдық орналасқан мемлекетте тұрақты мекені жоқ өкілдігін жіберген азаматқа тиісті мұрагерліктің үлесін және өсиетін тапсыру үшін алуына құқылы, сондай-ақ өтемақыны, зейнеткерлік мерзімі ұзартылған жалақысын және сақтандыру полисін алуға құқығы бар адамдарға тиісті сомаларды алуға құқылы.
7. Өкілдігін жіберген мемлекетке осы ереженің 5 және 6 ережелеріне сәйкес мүлікті және ақша сомаларын тапсыру, консулдық орналасқан мемлекеттің заңдарына сәйкес жүзеге асырылуы мүмкін.

41-бап

1. Консулдық орналасқан мемлекетте тұрақты тұрмайтын өкілдігін жіберген мемлекеттің консулдық орналасқан мемлекетте уақытша жүрген азаматы қайтыс болған жағдайда оған қатысты қалған мүлкі консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдарымен сақталады, қорғалады, содан кейін өкілдігін жіберген мемлекеттің консулдық қызмет адамына арнаулы сот ісінсіз беріледі. Консулдық қызмет адамы қайтыс болған азаматтың, оның консулдық орналасқан мемлекетте болған кезіндегі жасаған қарызын қалған мүлкінің құны шегінде өтейді.
2. Осы баптың 1-тармағында анықталған мүлікке тиісінше осы Конвенцияның 40-бабының 7-тармағының ережесі қолданылады.

42-бап

Консулдық қызмет адамы өкілдігін жіберген мемлекет азаматтары, егер де олардың болмауынан немесе басқа да себепті жағдайлармен өз құқықтары мен мүдделерін уақытылы қорғауға мүмкіндігі болмаса, онда оларды консулдық орналасқан мемлекеттің сот және басқа құзыретті өкімет орындары алдында өкілдеуге құқылы. Бұл өкілдік адамдар өздерінің уәкілдерін тағайындағанға дейін немесе өз құқығы мен мүддесін қорғауды өзіне алғанға дейін жалғасады.

43-бап

1. Консулдық қызмет адамы өкілдігін жіберген мемлекеттің қайсыбір азаматымен кездесуге және қатысуға оларға ақыл-кеңес беруге және құқықтық көмек көрсету үшін шараларды қабылдауды қоса алғанда жан-жақты жәрдем көрсетуге құқылы. Консулдық орналасқан мемлекет ешқандай түрде өкілдігін жіберген мемлекет азаматының консулдық қызмет адамымен қатынасуына және оның консулдық мекемеге кіру рұқсатына шек қоймайды.
2. Консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдары консулдық қызмет адамына үш күннен қалдырмай өкілдігін жіберген мемлекеттің азаматын қамауға алу, ұстау немесе еркіндігінен өзге нысанда айыру туралы хабарлайды.
3. Консулдық қызмет адамы хабарлама алысымен тез арада 4 күннен қалдырмай қамауға алынған немесе басқа нысанда ұсталған немесе түрмедегі мерзімін өтеп жатқан өкілдігін жіберген мемлекет азаматымен кездесуге және қарым-қатынас жасауға құқылы. Осы тармақтағы аталған құқық, өкілдігін жіберген мемлекеттің заңдары мен ережелеріне сәйкес, егер де осы заңдар мен ережелер осы бапқа сәйкес берілетін құқық мақсаты үшін толық жүзеге асырылуға көмектесуі тиіс болса, жүзеге асырылады.
4. Консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдары консулдық орналасқан мемлекеттік консулдық қызмет адамын өкілдігін жіберген мемлекет азаматының бақытсыз оқиғаларға және өзге төтенше жағдайларға ұшырағаны жайлы тез арада хабарлайды.

44-бап

1. Консулдық қызмет адамы өкілдігін жіберген мемлекеттің әуе кемесіне, экипажы мен жолаушыларына консулдық орналасқан мемлекеттің портындағы, аумақтық немесе ішкі суларындағы жан-жақты қолдау және көмек көрсетуге құқығы бар.
2. Консулдық қызмет адамы кемеге жағамен еркін қарым-қатынас жасауға рұқсат берілген соң кеме бортына көтеріле алады, кеменің капитаны, басқа экипаж мүшелері және жолаушылары консулдық қызмет адамымен қарым-қатынас жасауы мүмкін.
3. Консулдық қызмет адамы өкілдігін жіберген мемлекеттің кемесі мен оның экипажына қатысты бақылау және инспекциялау құқығын пайдалануы мүмкін.
4. Консулдық қызмет адамы өкілдігін жіберген мемлекет кемесінің капитанына, экипаждың басқа мүшелеріне және осы кеменің жолаушыларына қатысты қандай да болмасын мәселе жөнінде консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті өкімет орындарына көмек көрсетуге өтініш жасауы мүмкін.

45-бап

Консулдық қызмет адамы өкілдігін жіберген мемлекеттің кемесіне қатысты мынадай:
a) өкілдігін жіберген мемлекет өкіметінің құқығына зиян келтірместен кеменің жолда және портта тұрған кезіндегі қайсыбір қақтығыстарды тексеруге, осындай қақтығысқа байланысты кеме капитанынан және экипаж мүшесінің кез-келгенінен жауап алуға, кеме құжаттарын тексеруге, кеме рейсі, оның жүгі мен бағытына қатысты ақпарат алуға, сондай-ақ кеменің келуіне және кетуіне және оның портта болуына байланысты көмек көрсетуге;
b) еңбек ақысы мен еңбек шарттарына қатысты дауларды қоса алғанда, капитан мен экипаж мүшелері арасындағы дауларды шешуге;
c) кеменің капитанын және басқа экипаж мүшелерін ауруханада емдеуге және олардың өкілдігін жіберген мемлекетке қайтуына шара қолдануға;
d) өкілдігін жіберген мемлекеттің заңдарында көзделген кемеге қатысты декларацияларды немесе өзге құжаттарды жасауға, қабылдауға, тіркеуге немесе куәландыруға;
e) кеме мәселесі жөніндегі өкілдігін жіберген мемлекеттің заңдарында көзделген қайсыбір өзге іс-қимылдар егер де олар консулдық орналасқан мемлекеттің заңдары мен ережелеріне қайшы келмейтін болса жасауға.

46-бап

1. Консулдық орналасқан мемлекеттің соттары және өзге құзыретті органдары өкілдігін жіберген мемлекеттің кемесінің бортында жасалған қылмысқа қатысты өздерінің юрисдикциясын жүргізе алмайды, тек қана мыналарға қатысты:
a) қылмыс өкілдігін жіберген мемлекеттің азаматымен немесе азаматына қарсы немесе кеме экипажының мүшесі болып табылмайтын қайсыбір өзге адаммен немесе қайсыбір адамға қарсы жасалса;
b) қылмыс консулдық орналасқан мемлекеттің қоғамдық тәртібін, порттың, аумақтық немесе ішкі сулардың қауіпсіздігін бұзатын болса;
c) қылмыс, санитарлық талапқа, теңіздегі қауіпсіздікке, иммиграцияға, кеден ережесіне, теңіздің ластануына немесе есірткі мен қаруды жасырын өткізуге қатысты консулдық орналасқан мемлекеттің заңдары мен өзге ережелерін бұзатын болса;
d) қылмыс, консулдық орналасқан мемлекеттің заңдарына сәйкес бас бостандығын бес жылдан кем емес мерзімге айырған немесе одан да ауырлау болған жағдайда.
2. Өзге жағдайларда жоғарыда аталған органдар консулдық қызмет адамының өтініші бойынша немесе рұқсатымен іс-қимыл жасауы мүмкін.

47-бап

1. Егер консулдық орналасқан мемлекеттің соттары немесе басқа құзыретті органдары өкілдігін жіберген мемлекеттің консулдық орналасқан мемлекеттің ішкі суларында, аумақтық суларында немесе ішкі су жолдарында тұрған кемесіне қатысты мәжбүр етушілік шараларын қолдануды, мүлікке тыйым салу немесе оның қайсыбір тергеу жүргізуді көздеген болса, онда консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органы бұл туралы консулдық қызмет адамына оның осындай шараларды қабылдауда қатысуға мүмкіндігі болу үшін алдын ала хабарлайды. Егер де консулдық қызмет адамын алдын ала хабарлауға мүмкіндік болмаса, онда консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдары аталған іс-шаралар басталардан қалдырмай тез арада хабарлайды. Егер консулдық қызмет адамы осындай шараларды қабылдау кезінде қатыса алмаса, онда консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдары оның өтініші бойынша оған орын алған жағдайға қатысты толық мәлімет береді. Консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдары консулдық қызмет адамына ұсталған немесе қамауға алынған адаммен кездесуге және онымен байланысуға, сондай-ақ осы адамның мүддесін қорғау мақсатында тиісті шараларды қабылдауға жеңілдетеді.
2. Осы баптың 1-тармағының ережесі кеме капитаны немесе экипаждың басқа мүшелері консулдық орналасқан мемлекеттің өкімет орындарымен жауап алуына тиісті болса, онда осы жағдайда да қолданылады.
3. Осы баптың ережесі әдеттегі шекара, кедендік және санитарлық бақылауға, сондай-ақ кеме капитанының өтініші немесе келісімі бойынша қайсыбір қолданған іс-қимылдарға қолданылмайды.

48-бап

Егер де консулдық орналасқан мемлекеттің азаматы болып табылмайтын экипаж мүшесі капитанның рұқсатынсыз өкілдігін жіберген мемлекеттің кемесін тастап кетсе, онда консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдары консулдық қызмет адамының өтініші бойынша осындай адамды іздестіруге көмек береді.

49-бап

1. Егер де өкілдігін жіберген мемлекеттің кемесі қақтығысқа ұшыраса, таязға тұрып қалса немесе жағада қалса немесе қайсыбір басқа апатқа ұшыраса немесе апатқа ұшыраған кеме жүгінің бөлігін құрайтын қайсыбір зат консулдық орналасқан мемлекеттің су жағасында немесе су жағасына жақын жерде табылса немесе осы мемлекеттің портына жеткізілсе, онда консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдары бұл жайлы тез арада консулдық қызмет адамына хабарлайды.
2. Осы баптың 1-тармағында аталған жағдайларда, консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдары кемені құтқаруды және күзетуді кемедегі жолаушыларды, экипажды, кеме жабдықтарын, жүкті, запастарды және өзге заттарды құтқару жөніндегі барлық қажетті шараларды қабылдайды. Бұған кемеден тыс қалған бірақ кеменің бір бөлігі немесе оның жүгі болып табылатын заттар да жатады. Консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдары қабылдаған қайсыбір шаралар жайлы қысқа мерзімде консулдық қызмет адамына хабарлайды.
3. Консулдық қызмет адамы апатқа ұшыраған кемеге, оның экипажына және жолаушыларына жан-жақты көмек көрсетуі мүмкін. Осы мақсатта ол консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдарына көмек көрсетуге өтініш жасауы мүмкін.
Консулдық қызмет адамы осы баптың 2-тармағындағы аталған шараларды қолдануы мүмкін немесе консулдық орналасқан мемлекеттің құзыретті органдарына осындай шараларды қолдануға немесе қолданған шараларды жалғастыруға өтініш жасауы мүмкін.
4. Егер де өкілдігін жіберген мемлекеттің апатқа ұшыраған кемесі немесе осы кемеге қатысты қайсыбір зат, консулдық орналасқан мемлекеттің су жағында немесе су жағасынан жақын жерде табылса немесе осы мемлекеттің портына жеткізілсе және не кеме капитаны, не оның иесі, не оның агенті, не тиісті сақтандырушы осы кемені немесе затты сақтауға немесе иелік етуге мүмкіншілігі болмаса, онда консулдық қызмет адамы кеменің иесі атынан осындай жағдайда кеме иесі қабылдайтын шара қабылдауға өкілді.
Осы тармақтың ережесі осы кеме жүгінің бөлігін құрайтын қайсыбір затқа тиісті қолданылады.
5. Егер де өкілдігін жіберген мемлекеттің немесе үшінші мемлекеттің апатқа ұшыраған кеме жүгінің бөлігін құрайтын қайсыбір зат өкілдігін жіберген мемлекет азаматының меншігі болып табылса және консулдық орналасқан мемлекеттің су жағасынан жақын табылса немесе осы мемлекеттің портына жеткізілсе және не капитан, не оның иесі, не оның агенті, не тиісті сақтандырушы осы затты сақтауға немесе иелік етуге шара қабылдауға мүмкіндігі болмаса онда консулдық қызмет адамы кеме иесі атынан осы мақсат үшін кеме иесінің қабылдайтын шараларын қабылдауға өкілді.

50-бап

Осы Конвенцияның 44-49-баптарының ережелері Уағдаласушы тараптардың арасындағы қолданыстағы азаматтық авиация саласындағы екі жақты немесе көп жақты келісімдердің ережелеріне қайшы келмейтін болса, онда осыған сәйкес әуе кемелеріне де қолданылады.

51-бап

1. Осы Конвенцияның ережелері дипломатиялық өкілдіктің консулдық міндеттерін орындаған жағдайда оның мәтінінен туындайтын дәрежедегідей де қолданылады.
2. Консулдық бөлімге тағайындалған немесе өзге жағдайда өкілдіктің

консулдық міндеттерін орындау тапсырылған дипломатиялық өкілдік

қызметкерлерінің аты-жөні консулдық орналасқан мемлекеттің Сыртқы істер

министрлігіне немесе осы министрлік атаған органға хабарланады.

3. Дипломатиялық өкілдік консулдық міндеттерін орындау кезінде:

a) консулдық округтің жергілікті өкімет орындарына;

b) консулдық орналасқан мемлекеттік орталық өкімет орындарына өтініш

жасай алады.

4. Дипломатиялық өкілдік қызметкерлерінің осы баптың 2-тармағында

айтылған артықшылықтары мен иммунитеттері дипломатиялық қарым-қатынастарға

қатысты халықаралық құқықтық нормалармен реттелуін жалғастырады.

V бөлім

Қорытындылау ережелері

52-бап

1. Осы Конвенция бекітілуге жатады және бекіту грамоталарымен

алмасқаннан кейін отызыншы күні күшіне енеді, бұл__________________

жасалады.

2. Осы Келісім беймәлім мерзімге жасалып отыр және алдағы уақытта

Уағдаласушы тараптардың бірі екінші Уағдаласушы Тарапқа осы Конвенцияның

қолданысын өзінің тоқтататын ниеті туралы жазбаша хабарлаған күннен бастап

алты ай өткенге дейін күшінде болады.

Осыған куә ретінде Уағдаласушы Тараптардың өкілдері осы Конвенцияға

қол қойды және оны мөрлерімен бекітті.

Варшава қаласында 1997 жылғы 27 қарашадағы екі данада болып,

әрқайсысы қазақ және поляк тілдерінде жасалды, сондай-ақ барлық мәтіннің

күші бірдей.

Қазақстан Поляк

Республикасының Республикасының

атынан атынан