Об утверждении Ветеринарных правил по профилактике и ликвидации инфекционных болезней животных

Приказ Министра сельского хозяйства Республики Казахстан от 22 декабря 2004 года № 746. Зарегистрирован Министерством юстиции Республики Казахстан 12 января 2005 года № 3357. Утратил силу приказом Министра сельского хозяйства Республики Казахстан от 17 января 2012 года № 10-1/18

Сноска. Утратил силу приказом Министра сельского хозяйства РК от 17.01.2012 № 10-1/18.

В соответствии со статьей 26 Закона Республики Казахстан "О ветеринарии", ПРИКАЗЫВАЮ:
1. Утвердить прилагаемые:
1) ветеринарные правила по профилактике и ликвидации сапа лошадей;
2) ветеринарные правила по профилактике и ликвидации ринопневмонии лошадей;
3) ветеринарные правила по профилактике и ликвидации копытной гнили овец и коз.
2. Департаменту ветеринарии совместно с областными территориальными управлениями, городов Астана и Алматы Министерства сельского хозяйства Республики Казахстан, в установленном законодательством порядке, принять необходимые меры, вытекающие из настоящего приказа.
3. Настоящий приказ вступает в силу со дня его государственной регистрации в Министерстве юстиции Республики Казахстан.

Министр

Утверждены
Приказом Министра сельского
хозяйства Республики Казахстан
от 22 декабря 2004 года N 746

Ветеринарные правила
по профилактике и ликвидации сапа лошадей

Настоящие Ветеринарные правила по профилактике и ликвидации сапа лошадей (далее - Ветеринарные правила) определяют порядок организации и проведения ветеринарных мероприятий, обязательных для исполнения физическими и юридическими лицами в соответствии со статьей 26 Закона Республики Казахстан «О ветеринарии».

1. Общие положения

1. Сап лошадей - инфекционная, преимущественно хронически протекающая болезнь животных и человека, характеризующаяся образованием на слизистых оболочках, коже и во внутренних органах узелков, склонных к казеозному распаду и изъязвлению.
Возбудитель болезни - Actinobacillus mallei неподвижная, не образующая спор, грамотрицательная палочка.
Сапом болеют однокопытные животные (лошади, ослы, мулы, лошаки), а также верблюды и животные из семейства кошачьих (львы, тигры, рыси, кошки).
2. Диагноз ставят на основании эпизоотологических, клинических, аллергических, серологических и гистологических исследований. Основными методами прижизненной диагностики являются аллергические и серологические исследования. Другие методы исследования (микроскопический, бактериологический, биологический и гистологический) используются при необходимости.

2. Мероприятия по профилактике сапа лошадей,
осуществляемые на территории
ветеринарно-санитарного благополучия

3. В целях предотвращения заноса сапа лошадей, на территорию ветеринарно-санитарного благополучия, допускается ввоз (ввод) только клинически здоровых и давших отрицательные результаты маллеинизации животных, с благополучных территорий.
4. Вновь приобретаемые животные содержат изолированно в течение 30 дней и подвергают маллеинизации и клиническому осмотру.
5. Во всех хозяйствующих субъектах ежегодно один раз в год проводят плановое аллергическое исследование животных на сап. Лошади подвергаются клиническому осмотру и маллеинизации:
1) за две недели до передачи в другие хозяйствующие субъекты;
2) перед отправкой на выставки, спортивные состязания;
3) перед убоем на мясо.

3. Мероприятия, проводимые в эпизоотических очагах
и неблагополучных по сапу лошадей пунктах

6. При выявлении в хозяйствующем субъекте больных сапом лошадей, ветеринарный специалист, обслуживающий данный хозяйствующий субъект, немедленно сообщает об этом главному государственному ветеринарному инспектору соответствующей административно-территориальной единицы.
7. Главный государственный ветеринарный инспектор соответствующей административно-территориальной единицы при получении извещения о подозрении на заболевание животных сапом лошадей прибывает на место для установления диагноза, проведения эпизоотологического обследования, определения границы эпизоотического очага и неблагополучного пункта, отбирает и направляет в ветеринарную лабораторию патологический материал от больных животных.
8. В соответствии со статьей 27 Закона Республики Казахстан «О ветеринарии» по представлению главного государственного ветеринарного инспектора соответствующей административно-территориальной единицы, на неблагополучный пункт, где выявлен случай заболевания животных сапом лошадей, решением местного исполнительного органа, объявляют неблагополучным по сапу лошадей и устанавливают карантин.
9. По условиям карантина не допускается:
1) ввод (ввоз) на территорию хозяйствующего субъекта и вывод (вывоз) за его пределы животных;
2) прогон лошадей и проезд на них через территорию неблагополучного пункта;
3) перегруппировка животных внутри хозяйствующего субъекта, а также пастьба, водопой и содержание больных животных вместе со здоровыми животными;
4) убой на мясо, эксплуатация лошадей в кумысолечебницах, случка больных и подозрительных по заболеванию сапом животных.
10. Ветеринарный специалист хозяйствующего субъекта всех животных подвергают клиническому осмотру и маллеинизации.
11. По результатам обследования животных делят на четыре группы:
1) с явно выраженными клиническими признаками сапа лошадей;
2) имеющие неясные признаки и реагирующие на маллеин;
3) не имеющие клинические признаки, но положительно реагирующие на маллеин;
4) не имеющие клинические признаки и не реагирующие на маллеин.
12. Трупов животных, указанных в подпунктах 1), 2), 3) пункта 11, уничтожают путем сжигания без снятия шкуры и вскрытия.
13. Вскрытие трупов больных сапом животных и снятие с них шкур запрещается.
14. Животных, подозреваемых в заражении, через каждые 15 дней исследуют методом маллеинизации до объявления пункта благополучным.
15. Выпас животных, подозреваемых в заражении сапом, разрешается в пределах территории данного хозяйствующего субъекта на обособленном месте.
16. Дезинфекцию помещений проводят через каждые 15 дней (после каждой маллеинизации) раствором хлорной извести, содержащим 3% активного хлора, горячим 3% раствором едкого натра, 3% раствором формальдегида.
17. Навоз, подстилку и остатки корма обливают дезинфицирующим раствором и сжигают.
18. Все находящиеся в помещении предметы для ухода за лошадьми, сбрую, ведра и другие снаряжения дезинфицируют:
1) металлические грабли, лопаты и другие предметы путем обжигания или дезинфицируют раствором хлорной извести, содержащим 3% активного хлора, 3% раствором формальдегида;
2) деревянные предметы, телеги, сани дезинфицируют горячим 3% раствором едкого натра, 3% раствором формальдегида;
3) кожаные части сбруи, сапоги, галоши протирают 1-3 % раствором хлорамина;
4) халаты, полотенца обеззараживают кипячением в течение 30 минут;
5) личную одежду обслуживающего персонала дезинфицируют в пароформалиновой камере.
19. В соответствии со статьей 27 Закона Республики Казахстан «О ветеринарии» по представлению государственного ветеринарного инспектора соответствующей административно-территориальной единицы, решением местного исполнительного органа, карантин с неблагополучного пункта снимают через сорок пять дней после последнего случая выделения больного сапом лошадей животного при условии получения трехкратных отрицательных результатов исследования всего восприимчивого поголовья методом глазной маллеинизации и проведения заключительной дезинфекции.

Утверждены
Приказом Министра сельского
хозяйства Республики Казахстан
от 22 декабря 2004 года N 746

Ветеринарные правила
по профилактике и ликвидации ринопневмонии лошадей

Настоящие Ветеринарные правила по профилактике и ликвидации ринопневмонии лошадей (далее - Ветеринарные правила) определяют порядок организации и проведения ветеринарных мероприятий, обязательных для исполнения физическими и юридическими лицами в соответствии со статьей 26 Закона Республики Казахстан «О ветеринарии».

1. Общие положения

1. Ринопневмония - острая инфекционная болезнь, характеризующаяся поражением респираторных органов и абортами животных в последней стадии беременности.
Возбудитель болезни - вирус, содержащий дезоксирибонуклеиновую кислоту из семейства герпесвирусов.
Ринопневмонией болеют лошади всех возрастов независимо от пола. Наиболее восприимчивы к заболеванию породные лошади и жеребята в возрасте до одного года.
2. Ветеринарный специалист диагноз на ринопневмонию лошадей устанавливает на основании результатов лабораторного исследования с учетом эпизоотологических, клинических и патологоанатомических данных.

2. Мероприятия по профилактике ринопневмонии лошадей,
осуществляемые на территории ветеринарно-санитарного благополучия

3. С целью предупреждения заболевания животных ринопневмонией лошадей, физические и юридические лица, в собственности которых имеются животные, согласно Правилам организации и осуществления ветеринарных мероприятий, обязательных для исполнения физическими и юридическими лицами, утвержденные приказом Министра сельского хозяйства Республики Казахстан от 14 ноября 2002 года № 367, зарегистрированным в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов от 18 декабря 2002 года № 2088, предоставляют ветеринарным специалистам животных, для профилактического ветеринарного осмотра.
Обследование животных проводят:
1) при выводе (вывозе) для племенных целей животных за пределы территории ветеринарно-санитарного благополучия (не более чем за 30 дней до отправки);
2) в период карантинирования вновь приобретенных животных.
4. Комплектование стад животных хозяйствующего субъекта необходимо проводить животными из пунктов благополучных по ринопневмонии лошадей.

3. Мероприятия, проводимые в эпизоотических очагах
и неблагополучных по ринопневмонии лошадей пунктах

5. При выявлении в хозяйствующем субъекте животных, больных ринопневмонией лошадей, ветеринарный специалист, обслуживающий данный хозяйствующий субъект сообщает об этом главному государственному ветеринарному инспектору соответствующей административно-территориальной единицы.
6. Главный государственный ветеринарный инспектор соответствующей административно-территориальной единицы при получении извещения о подозрении на заболевание животных ринопневмонией лошадей прибывает на место для установления диагноза и проведения эпизоотологического обследования, определения границы эпизоотического очага, отбирает и направляет в ветеринарную лабораторию патологический материал от больных животных.
7. В соответствии со статьей 27 Закона Республики Казахстан «О ветеринарии», решением местного исполнительного органа по представлению главного государственного ветеринарного инспектора соответствующей административно-территориальной единицы, на неблагополучный пункт, где выявлен случай заболевания животных ринопневмонией, устанавливают ограничения.
8. В неблагополучном по ринопневмонии лошадей пункте не допускается:
1) ввод (ввоз) на территорию хозяйствующего субъекта и вывод (вывоз) за его пределы животных;
2) перегруппировка животных внутри хозяйствующего субъекта, а также пастьба, водопой и содержание больных вместе со здоровыми животными;
3) передача спермы от животных-производителей в благополучные хозяйствующие субъекты.
9. Ветеринарный специалист устанавливает тщательное клиническое наблюдение за остальными животными хозяйствующего субъекта.
10. Ветеринарный специалист абортировавших или ожеребившихся кобыл, приплод от которых погиб, подвергают симптоматическому лечению.
11. Ветеринарный специалист хозяйствующего субъекта проводит вакцинацию всего поголовья животных против ринопневмонии лошадей.
12. После каждого случая аборта конюшни дезинфицируют 2% раствором формальдегида или едкого натра.
13. Абортированные плоды вместе с оболочкой сжигают.
14. Навоз, подстилку, остатки кормов обеззараживают биотермическим методом.
15. Туши, полученные от животных, больных или подозрительных по заболеванию ринопневмонией лошадей проваривают.
16. Кости и внутренние органы направляют на утилизацию.
17. Кожи дезинфицируют путем выдерживания их в течение 12 часов в растворе известкового молока (1 килограмм свежегашеной извести на 20 литров воды) с последующим обмыванием чистой водой и высушиванием.
18. В соответствии со статьей 27 Закона Республики Казахстан «О ветеринарии», решением местного исполнительного органа по представлению главного государственного ветеринарного инспектора соответствующей административно-территориальной единицы, ограничения с неблагополучного пункта по ринопневмонии лошадей снимают, через два месяца после последнего случая аборта или рождения нежизнеспособного жеребенка, если нет животных во второй половине беременности и проведения комплекса заключительных мероприятий.

Утверждены
Приказом Министра сельского
хозяйства Республики Казахстан
от 22 декабря 2004 года N 746

Ветеринарные правила по профилактике и
ликвидации копытной гнили овец и коз

Настоящие Ветеринарные правила по профилактике и ликвидации копытной гнили овец и коз (далее - Ветеринарные правила) определяют порядок организации и проведения ветеринарных мероприятий, обязательных для исполнения физическими и юридическими лицами в соответствии со статьей 26 Закона Республики Казахстан "О ветеринарии".

1. Общие приложения

1. Копытная гниль (Paronychia contaqiosa) - зapaная болезнь, характеризующаяся гниением копытец, размягчением кожи в межкопытцевой щели.
Возбудитель - Bakteroides nodosus, относящиеся к группе бактероидов грамотрицательные микробы - неподвижные палочки, спор и капсул не образуют по форме схожи с гантелями.
К копытной гнили восприимчивы все породы овец и коз, независимо от возраста.
2. Диагноз на копытную гниль ставится на основании клинических, эпизоотологических и патологоанатомических данных и результатов лабораторных бактериологических исследований.

2. Мероприятия по профилактике копытной гнили
овец и коз, осуществляемые на территории
ветеринарно-санитарного благополучия

3. С целью предупреждения заболевания физические и юридические лица проводят общее ветеринарное обследование животных при вывозе (выводе) за пределы территории ветеринарно-санитарного благополучия для племенных и пользовательных целей за 30 дней до отправки и в период профилактического карантинирования вновь приобретенных животных.
4. Продажу животных, а также их вывоз (вывод) с данного пункта допускается при отрицательных результатах обследования животных и наличии соответствующей отметки в ветеринарном паспорте.
5. Комплектование отар в хозяйствующих субъектах необходимо проводить животными из пунктов благополучных по копытной гнили овец и коз.
6. Импортируемые животные подлежат карантинированию и исследованию на копытную гниль в стране поставщика в порядке и методами, предусмотренными ветеринарными требованиями при импорте овец и коз в Республику Казахстан.
7. Экспортируемых животных исследуют в соответствии с ветеринарными требованиями и методами страны импортера.

3. Мероприятия, проводимые в эпизоотических очагах
и неблагополучных по копытной гнили овец и коз пунктах

8. При выявлении в хозяйствующем субъекте больных копытной гнилью овец и коз, ветеринарный специалист, обслуживающий данный сельский округ, населенный пункт, город немедленно сообщает об этом ветеринарному инспектору соответствующей административной территориальной единицы и главному государственному ветеринарному инспектору района, города.
9. Главный государственный ветеринарный инспектор соответствующей административной территориальной единицы после получения извещения о подозрении на заболевание животных копытной гнилью овец и коз обязан немедленно прибыть на место для установления диагноза, проведения эпизоотологического обследования, определения границы эпизоотического очага и неблагополучного пункта.
10. По представлению главного государственного ветеринарного инспектора соответствующей административной территориальной единицы, где выявлен случай заболевания животных копытной гнилью овец и коз, решением местного исполнительного органа территорию объявляют неблагополучной по копытной гнили овец и коз и устанавливают в эпизоотическом очаге ограничение в соответствии со статьей 27 Закона Республики Казахстан «О ветеринарии».
11. В неблагополучном по копытной гнили овец и коз хозяйствующем субъекте (населенном пункте) не допускается:
1) ввоз (ввод) на территорию хозяйствующего субъекта и вывоз (вывод) за его пределы овец и коз;
2) перегруппировка овец и коз внутри хозяйствующего субъекта (населенного пункта), а также пастьба, водопой и содержание больных вместе со здоровыми овцами и козами.
12. Ветеринарный специалист, обслуживающий хозяйствующий субъект составляет план ликвидации копытной гнили овец и коз и согласовывает его с главным государственным ветеринарным инспектором соответствующей административной территориальной единицы. Отбирает и направляет в лабораторию патологический материал от больных животных для дифференциации копытной гнили от некробактериоза, эктимы овец, оспы и ящура.
13. В хозяйствующем субъекте, где появилась копытная гниль овец и коз всех животных исследуют через каждые 10 дней и выявленных больных животных изолируют.
14. Молоко от условно здоровых овец и коз употребляют в пищу после кипячения, а от больных уничтожают.
15. В неблагополучном пункте овец и коз с целью предотвращения от заражения копытной гнилью пропускают через ножную ванну.
16. Изолированных больных овец и коз лечат или забивают.
17. Ограничения с хозяйствующего субъекта снимают через 1 месяц с момента выздоровления последней больной овцы или козы или после забивки последней больной овцы или козы. Перед снятием ограничения проводят ветеринарную проверку копытец всех овец и коз и пропускают через ножную ванну.
18. Проводят тщательную механическую очистку помещений и дезинфицируют.

Жануарлардың инфекциялық ауруларының алдын алу және жою бойынша ветеринариялық ережелердi бекiту туралы

Қазақстан Республикасы Ауыл шаруашылығы министрінің 2004 жылғы 22 желтоқсандағы N 746 бұйрығы. Қазақстан Республикасының Әділет министрлігінде 2005 жылғы 12 қаңтарда тіркелді. Тіркеу N 3357. Күші жойылды - Қазақстан Республикасы Ауыл шаруашылығы министрінің 2012 жылғы 17 қаңтардағы № 10-1/18 бұйрығымен

Ескерту. Бұйрықтың күші жойылды - ҚР Ауыл шаруашылығы министрінің 2012.01.17 № 10-1/18 (қол қойылған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі) бұйрығымен.

Қазақстан Республикасының "Ветеринария туралы" Заңының 26 бабына сәйкес, БҰЙЫРАМЫН:
1. Қоса берiлiп отырған:
1) маңқаның алдын алу және жою бойынша ветеринариялық ережелер;
2) жылқы ринопневмониясының алдын алу және жою бойынша ветеринариялық ережелер;
3) қой мен ешкiнiң шiрiк бақайының алдын алу және жою бойынша ветеринариялық ережелер бекiтiлсiн.
2. Ветеринариялық департаментiне, Ауыл шаруашылық министрлiгiнiң облыстық аумақтық басқармаларымен, Астана және Алматы қалалары бiрлесе отырып, заңнамада белгiленген тәртiпте, осы бұйрықтан туындайтын керектi шаралар қабылдасын.
3. Осы бұйрық Қазақстан Республикасы Әдiлет министрлiгiнде мемлекеттiк тiркеуден өткiзiлген күннен бастап күшiне енедi.

Министр

Қазақстан Республикасы
Ауыл шаруашылығы министрінің
2004 жылғы 22 желтоқсандағы
N 746 бұйрығымен бекітілген

Маңқаның алдын алу және жою бойынша
ветеринариялық ережелер

Осы Маңқаның алдын алу және жою бойынша ветеринариялық ережелер (әрі қарай - Ветеринариялық ережелер) Қазақстан Республикасының "Ветеринария туралы" 2002 жылғы 10 маусымдағы Заңының 26 бабына сәйкес жеке және заңды тұлғалардың орындауға міндетті ветеринариялық іс шаралардың міндетті ұйымдастыру және орындау тәртібін анықтайды.

1. Жалпы ережелер

1. Маңқа созылмалы өтетін, теріде кілегей қабықтарында және ішкі ағзаларда түйіндердің пайда болуымен ерекшеленетін малдың және адамның жұқпалы ауруы.
Маңқа тәуелсіз достастық мемлекеттер елдерінде жойылған.
Қоздырушысы Actinobacillus mallei - қозғалмайтын, спора түзбейтін, грам теріс таяқша.
Маңқамен тақ тұяқтылар (жылқы, есек, қашыр), сондай-ақ түйе және мысық тұқымдастығына жататын (арыстан, жолбарыс, сілеусін, мысық) жануарлар ауырады.

2. Диагноз індеттанулық, клиникалық, аллергиялық, серологиялық және гистологиялық зерттеулердің негізінде қойылады. Негізгі балау әдісі болып аллергиялық және серологиялық зерттеулер саналады. Басқа (микроскопиялық, бактериологиялық, биологиялық, және гистологиялық) зерттеу әдістері қажет болған жағдайда қолданылады.

2. Ветеринариялық-санитарлық таза аумақтағы
маңқаның алдын алу үшін жүргізілетін шаралар

3. Ветеринариялық-санитарлық таза аумаққа маңқаның енуінің алдын алу мақсатында, осы аурудан таза аумақтардан тек сау және маллеиндеу әдісімен тексергенде теріс нәтиже берген жануарларды әкелуге рұқсат етіледі.

4. Жаңадан әкелінген жануарларды 30 күн бойы оқшаулап ұстайды, клиникалық бақылау жүргізеді және маллеиндеу әдісімен тексереді.

5. Барлық шаруашылық субъектілерінде жыл сайын жануарларды жоспарлы түрде аллергиялық әдіспен тексереді. Жылқылар клиникалық бақылау және маллеиндеу әдістерімен келесідей жағдайларда тексеріледі:
1) басқа шаруашылық субъектілеріне беруден екі апта бұрын;
2) спорт сайыстарына көрмеге жіберілер алдында;
3) сояр алдында.

3. Маңқаның індет ошағында және одан таза
емес пункттерде жүргізілетін шаралар

6. Шаруашылық субъектісінде жылқының маңқамен ауырғаны байқалғанда, сол шаруашылық субъектісінің ветеринария маманы тез арада ол туралы әкімшілік аумақтық бірліктің бас мемлекеттік ветеринариялық инспекторына хабарлайды.

7. Әкімшілік аумақтық бірліктің бас мемлекеттік ветеринариялық инспекторы жылқылардың маңқамен ауырғаны туралы хабарды алысымен, аурудың диагнозын; індет ошағының және аурудан таза пункттің шекарасын анықтауға тез арада сол жерге келеді. Ауырған малдардан патологиялық материалдар алып оларды ветеринариялық зертханаға жібереді.

8. Қазақстан Республикасының "Ветеринария туралы" Заңының 27 бабына сәйкес әкімшілік аумақтық бірліктің бас мемлекеттік ветеринариялық инспекторының ұсынуымен жергілікті атқарушы органның шешімімен жылқының маңқасынан таза емес пунктке карантин қойылады.

9. Карантин шарты бойынша рұқсат етілмейді:
1) шаруашылық субъектісінің аумағына жылқыларды әкелуге және сыртқа шығаруға;
2) таза емес пункттің аумағы арқылы жылқыларды айдауға және оларға мініп өтуге;
3) шаруашылық субъектісінің ішінде оқшауханадағы ауру малдардан басқа жылқаларды қайтадан топтастыруға, сондай- ақ ауру жылқылардың сау жылқылармен жайылымда, суаттарда және қорада бірге болуына;
4) жылқыларды қымызханада пайдалануға, етке союға, ауру және ауруға күдікті жануарларды ұрықтандыруға.

10. Шаруашылық субъектісіндегі барлық жылқыларды, есектерді, қашырларды және түйелерді клиникалық бақылаудан өткізеді және маллеиндеу әдісімен тексереді.

11. Тексеру нәтижелері бойынша жануарларды 4 топқа бөледі:
1) маңқаның клиникалық белгілері айқын байқалған жануарлар;
2) маллеинге оң нәтиже берген және клиникалық белгілері айқындалмаған жануарлар;
3) клиникалық белгілері жоқ, бірақ маллеинге оң нәтиже берген жануарлар;
4) қалған клиникалық белгілері жоқ және маллеинге оң нәтиже бермеген жануарлар.

12. 11 тармақтағы 1), 2), 3) тармақшаларда көрсетілген жануарлардың терісін алмай және соймай бітеудей өртейді.

13. Ауруы айқын тақ тұяқты жануарлардың өлекселерінің терісін алуға және союға тиым салынады.

14. Ауруға күдікті қалған жануарларды, пунктті індеттен таза деп хабарлағанға дейін, әрбір 15 күн сайын маллеиндеу әдісімен тексереді.

15. Ауруға күдікті жануарларды шаруашылық субъектісінің аумағындағы оқшауланған жерде бағуға рұқсат етіледі.

16. Қораларды әрбір 15 күн сайын маллеиндеу әдісімен тексергеннен кейін құрамында белсенділігі 3% хлоры бар әктің ерітіндісімен, 3% күйдіргіш натрийдің ерітіндісімен, 3% формальдегидтің ерітіндісімен дезинфекциялайды.

17. Көңді, төсенішті және жем шөп қалдықтарын дезинфекциялық ерітінді құйып өртейді.

18. Қорадағы жылқыларды күтуге арналған құрал саймандарды, ер тұрмандарды, шелектерді және басқа да құралдарды дезинфекциялайды:
1) темір тырмаларды, күректерді және басқа да заттарды күйдіру немесе тармақта көрсетілген дезинфектанттармен дезинфекциялайды;
2) ағаш заттарын, арбаларды, шаналарды 22 тармақта көрсетілген дезинфектанттармен дезинфекциялайды;
3) ер тұрманның қайыс бөлігін, етіктерді, кебістерді 1-3% хлораминнің ерітіндісімен сүртеді;
4) халаттарды, сүлгілерді 30 минут қайнатып залалсыздандырады;
5) мал күтушілердің киімдері парофармалин камерасында дезинфекцияланады.

19. Қазақстан Республикасының "Ветеринария туралы" Заңының 27 бабына сәйкес әкімшілік-аумақтық бірліктің бас мемлекеттік ветеринариялық инспекторының ұсынуымен жергілікті атқарушы органның шешімімен шаруашылық субъектісінен ең соңғы ауырған малдан қырық бес күннен кейін барлық мал басын маллеинді көзге тамызу әдісімен тексеріп қатарынан үш рет теріс нәтиже алғаннан және қорытынды дезинфекция жүргізілгеннен кейін карантин алынады.

Қазақстан Республикасы
Ауыл шаруашылығы министрінің
2004 жылғы 22 желтоқсандағы
N 746 бұйрығымен бекітілген

Жылқы ринопневмониясының алдын алу және
жою бойынша ветеринариялық ережелер

Осы Жылқы ринопневмониясының алдын алу және жою бойынша ветеринариялық ережелер (әрі қарай - Ветеринариялық ережелер) Қазақстан Республикасының "Ветеринария туралы" Заңының 26 бабына сәйкес жеке және заңды тұлғалардың орындауға міндетті ветеринариялық іс-шараларын ұйымдастыру және орындау тәртібін анықтайды.

1. Жалпы ережелер

1. Жылқының ринопневмониясы биенің бұздағының екінші кезеңінде іш тастауымен, тыныс органдарының зақымдануымен ерекшеленетін жіті түрдегі инфекциялық ауру.
Аурудың қоздырушысы құрамында рибонуклеин қышқылы бар герпесвирус туыстығындағы вирус.
Табиғи жағдайда жасына, жынысына қарамай барлық жылқылар ауырады. Асыл тұқымды жылқылар және бір жасқа дейінгі құлындар ауруға бейім келеді.

2. Ветеринариялық маман жылқының ринопневмониясына диагноз клиникалық және патологоанатомиялық белгілерінің, індеттанулық деректер және зертханалық зерттеулердің нәтижелері негізінде қояды.

2. Ветеринариялық санитарлық таза аумақтағы жылқының
ринопневмониясының алдын алу үшін жүргізілетін шаралар

3. Меншігінде тақ тұяқты жануарлар бар, жеке және заңды тұлғалар жылқының ринопневмониясының алдын алу мақсатында Қазақстан Республикасының Ауыл шаруашылығы министрінің "Жеке және заңды тұлғалардың міндетті түрде орындайтын ветеринариялық іс шараларының ережесі" 2002 жылғы 14 қарашадағы N 367 бұйрығымен бекітілген, Нормативтік құқықтық актілерді мемлекеттік тіркеу реестрінде 18 желтоқсан 2002 жылғы 2088 тіркелген ережелерге сәйкес жыл сайын оларды ветеринариялық тексеруден өткізуге міндетті. Жануарлар мынадай жағдайларда да тексеріледі:
1) асыл тұқымды және қолданыстағы малдар ветеринариялық-санитарлық таза аумақтан тысқары шығарылғанда жіберілуге 30 күн қалғанға дейін;
2) жаңадан әкелген малдарды профилактикалық карантиндеу кезеңінде.

4. Шаруашылық субъектілерін жылқының ринопневмониясынан таза пункттердің малдарымен толықтырғанда.

3. Жылқының ринопневмониясының індет ошағында және
одан таза емес пункттерде жүргізілетін шаралар

5. Шаруашылық субъектісінде жылқының ринопневмониясы байқалған кезде, ол жөнінде сол шаруашылық субъектісінің ветеринария маманы тез арада әкімшілік аумақтық бірліктің бас мемлекеттік ветеринариялық инспекторына хабарлауы тиіс.

6. Әкімшілік аумақтық бірліктің бас мемлекеттік ветеринариялық инспекторы жылқылардың ринопневмониямен ауырғаны туралы күдікті хабарды алысымен тез арада диагнозын анықтауға, індеттанулық талдау жүргізуге, індет ошағының және індеттен таза емес пункттің шекарасын анықтауға тез арада сол жерге келеді. Ауру малдардан патологиялық материалдар алып ветеринариялық зертханаға жібереді.

7. Қазақстан Республикасының "Ветеринария туралы" Заңының 27 бабына сәйкес, әкімшілік аумақтық бірліктің бас мемлекеттік ветеринариялық инспекторының ұсынуы бойынша жергілікті атқарушы органның шешімімен жылқының ринопневмониясы шыққан аурудан таза емес пунктке шектеу қойылады.

8. Жылқының ринопневмониясынан таза емес шаруашылық субъектісінде рұқсат етілмейді:
1) жылқыларды шаруашылық субъектілері аумағына әкелуге және онан сыртқа шығаруға;
2) шаруашылық субъектілерінің ішінде бейім жануарларды қайтадан топтастыруға (ауру малдарды оқшаулаудан басқа), сондай-ақ ауру малдармен сау малдардың жайылымының, суаттарының бірге болуына және бірге ұсталуына;
3) індеттен таза шаруашылық субъектілеріне айғырлардан алынған ұрықтарды беруге.

9. Ветеринариялық маман шаруашылық субъектісіндегі қалған жылқыларды клиникалық тексеруден өткізеді.

10. Ветеринариялық маман іш тастаған немесе туғанда құлындары өліп қалған биелерді емдейді.

11. Барлық жылқыларды ринопневмонияға қарсы вакцинамен егеді.

12. Әрбір іш тастаудан кейін қораны 2 % формальдегидтің немесе күйдіргіш натрий ерітіндісімен дезинфекциялайды.

13. Тастанды төлді қағанақ қабығымен бірге өртейді.

14. Көңді, қалған жем шөпті биотермиялық әдіспен залалсыздандырады.

15. Ауру немесе ауруға күдікті жылқалардың етін қайнатады.
16. Сүйектерін және ішкі ағзаларын утильдеуге жібереді.

17. Теріні 12 сағат бойы әктің ерітіндісінде (1 килограмм сөндірілген әк 20 литр суда) ұстап дезинфекциялап соңынан таза сумен жуып кептіреді.

18. Қазақстан Республикасының "Ветеринария туралы" Заңының 27 бабына сәйкес, әкімшілік аумақтық бірліктің бас мемлекеттік ветеринариялық инспекторының ұсынуы бойынша жергілікті атқарушы органның шешімімен шаруашылық субъектісін жылқының ринопневмониясынан, соңғы іш тастаудан немесе әлсіз құлын туғаннан кейінгі екі айдан кейін, егер буаздықтың екінші жартысындағы биелер болмаса таза деп және қорытынды іс-шаралары жүргізілгеннен кейін шектеу алынады.

Қазақстан Республикасы
Ауыл шаруашылығы министрінің
2004 жылғы 22 желтоқсандағы
N 746 бұйрығымен бекітілген

Қойлар мен ешкілердің шірік бақайының алдын алу
және жою шаралары туралы Ветеринариялық ережелер

Осы қойдың шірік бақайының алдын алу және жою шаралары туралы Ветеринариялық ережелері (келесіде Ветеринариялық ережелер) Қазақстан Республикасының 26 бабына сәйкес жеке және заңды тұлғалардың міндетті түрде орындайтын ветеринариялық іс шараларды ұйымдастыру және орындау тәртібін анықтайды.

1. Жалпы ережелер

1. Шірікбақай (Paronychia contaqiosa) тұяқтың шіруі және ашасының терісінің болжырауы арқылы ерекшеленетін жұғымтал ауру.
Қоздырғышы - Bakteroides nodosus-бактероидтар туыстығына жататын грамтеріс микроб. Түрі таяқша тәрізді аздап гантелге ұқсайды, қозғалмайды, спора мен қауашық түзбейді
Шірікбақайға жасына қарамастан қой мен ешкінің барлық тұқымдары шалдығады.

2. Қой мен ешкіледің шірікбақайына диагноз қою үшін індеттанулық деректер, клиникалық белгілері, патологиялық-анатомиялық өзгерістер және зертхананың бактериологиялық зерттеуі ескеріледі.

2. Ветеринариялық санитарлық таза аумақтағы қой
мен ешкінің шірікбақайының алдын алу шаралары

3. Жеке және заңды тұлғалар қой мен ешкілердің шірікбақайының алдын алу мақсатында жыл сайын оларды ветеринариялық тексеруден өткізуге міндетті. Сондай-ақ жануарлар мынадай жағдайларда тексеріледі, асыл тұқымды және қолданыстағы малдар ветеринариялық-санитарлық таза аумаққа тысқары шығарылғанда, жіберілуге 30 күн қалғанда және жаңадан әкелген малдарды профилактикалық карантиндеу кезеңінде.

4. Малдарды сатқанда, сондай ақ сол пункттен шығарыларда оларды түгелдей тексеріп теріс нәтиже болғанда ғана олардың тексерілгендігін куәләндірілгеннен кейін паспортында қажетті белгілердің болуы қажет.

5. Шаруашылық субъектілерін (ел мекенін) қой мен ешкінің шірікбақайынан таза пункттердің малдарымен толықтырғанда да жоғарғыда аталған шаралар жүргізіледі.

6. Импортталатын малдар сол елде қой мен ешкілердің Қазақстан Республикасының қой мен ешкілерді импорттау жөніндегі ветеринариялық талаптарында қаралған тәртіптер және әдістер бойынша тексеріледі және карантинделеді.

7. Экспортталатын малдар импорттайтын елдің ветеринариялық талаптарына және әдістеріне сәйкес тексеріледі.

3. Қой мен ешкілердің шірік бақай індет ошағында
және одан таза емес пункттерде жүргізілетін шаралар

8. Қой мен ешкілердің шірікбақайы байқалған шаруашылық субъектілерінде сол ауылдық округке, қалаға қызмет көрсететін ветеринария маманы тез арада әкімшілік аумақтық бірлігінің ветеринариялық инспекторына және ауданның, қаланың бас мемлекеттік ветеринариялық инспекторына хабарлауы тиіс.

9. Әкімшілік аумақтық бірлігінің бас мемлекеттік ветеринариялық инспекторы қой мен ешкілердің шірікбақайымен ауырғаны туралы күдікті хабарды алысымен тез арада диагноз қоюға, індеттанулық талдау жүргізуге, індет ошағының және індеттен таза емес пункттің шекарасын анықтауға тез арада сол жерге келеді.

10. Әкімшілік аумақтық бірлігінің бас мемлекеттік ветеринариялық инспекторының ұсынуымен қой мен ешкілердің шірікбақайы шыққан жердегі індет ошағына жергілікті атқарушы органдар шектеу қояды "Ветеринария туралы" Заңның 27 бабына сәйкес.

11. Қой мен ешкілердің шірікбақайынан таза емес шаруашылық субъектілерінде тиым салынады:
1) қой мен ешкілерді шаруашылық субъектілері аумағына әкелуге және онан сыртқа шығаруға;
2) шаруашылық субъектілерінің ішінде бейім жануарларды қайтадан топтастыруға (ауру малдарды оқшаулаудан басқа), сондай ақ ауру малдармен сау малдардың жайылымының, суаттарының бірге болуына және бірге ұсталуына.

12. Шаруашылық субъектісіне қызмет көрсететін ветеринариялық маман қой мен ешкілердің шірікбақайын жою жоспарын дайындайды және оны әкімшілік аумақтық бірлігінің бас мемлекеттік ветеринариялық инспекторымен келістіріледі. Ауру малдардан патологиялық материалдар алады да зертханаға жібереді шірікбақайды сарыптан, эктимадан, шешектен және аусылдан ажырату үшін.

13. Шірікбақай шыққан шаруашылық субъектісіндегі барлық қой мен ешкілерді әрбір 10 күн сайын тексереді де шірікбақаймен ауырған малдарды оқшаулайды.

14. Сауына күдіктенген малдардың сүтін қайнатқаннан кейін ғана қолданады, ауру малдың сүтін жояды.

15. Қолайсыз пунктте малды аурудан сақтандыру үшін аяқ ваннасынан өткізеді.

16. Оқшауланған ақсақ ауру қой мен ешкілерді емдейді немесе сояды.

17. Шаруашылық субъектіден шектеу ең соңғы ауырған қой сойылғаннан немесе сауыққаннан кейін бір ай өткен соң алынады. Шектеу алынар алдында барлық малдың тұяғын тексеріп, аяқ ваннасынан өткізеді.

18. Қораны жақсылап механикалық тазалайды да зарарсыздандырады.