"Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Люксембург Ұлы Герцогтігінің Үкіметі арасындағы Табыс пен капиталға салынатын салықтарға қатысты қосарланған салық салуды болдырмау және салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы конвенцияны ратификациялау туралы" Қазақстан Республикасы Заңының жобасы туралы

Қазақстан Республикасы Үкіметінің 2009 жылғы 26 қазандағы N 1673 Қаулысы

РҚАО-ның ескертпесі!
Заңның жобасын ҚР Парламентінің Мәжілісінен кері қайтарып алу көзделген - ҚР Үкіметінің 2010.06.17 № 603 Қаулысымен (жариялануға жатпайды).

Қазақстан Республикасының Үкіметі ҚАУЛЫ ЕТЕДІ:
"Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Люксембург Ұлы Герцогтігінің Үкіметі арасындағы Табыс пен капиталға салынатын салықтарға қатысты қосарланған салық салуды болдырмау және салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы конвенцияны ратификациялау туралы" Қазақстан Республикасы Заңының жобасы Қазақстан Республикасының Парламенті Мәжілісінің қарауына енгізілсін.

Қазақстан Республикасының
Премьер-Министрі К. Мәсімов

Жоба

Қазақстан Республикасының Заңы Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Люксембург Ұлы
Герцогтігінің Үкіметі арасындағы Табыс пен капиталға салынатын
салықтарға қатысты қосарланған салық салуды болдырмау және
салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы конвенцияны
ратификациялау туралы

Астанада 2008 жылғы 26 маусымда қол қойылған Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Люксембург Ұлы Герцогтігінің Үкіметі арасындағы Табыс пен капиталға салынатын салықтарға қатысты қосарланған салық салуды болдырмау және салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы конвенция ратификациялансын.

Қазақстан Республикасының
Президенті

Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Люксембург Ұлы Герцогтігінің Үкіметі арасындағы Табыс пен капиталға салынатын салықтарға қатысты қосарланған салық салуды болдырмау және салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы конвенция

Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Люксембург Ұлы Герцогтігінің Үкіметі,
Табыс пен капиталға салынатын салықтарға қатысты қосарланған салық салуды болдырмау және салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы конвенция жасасуға ниет білдіре отырып,
мыналар туралы уағдаласты:

1-бап
Конвенция қолданылатын тұлғалар

Осы Конвенция Уағдаласушы мемлекеттердің бірінің немесе екеуінің де резиденттері болып табылатын тұлғаларға қолданылады.

2-бап
Конвенция қолданылатын салықтар

1. Осы Конвенция оларды алу әдісіне қарамастан, Уағдаласушы мемлекеттің немесе оның орталық немесе жергілікті билік органдарының атынан алынатын табыс пен капиталға салынатын салықтарға қолданылады.
2. Жылжымалы немесе жылжымайтын мүлікті иеліктен айырудан алынған табыстарға салынатын салықтарды, кәсіпорындар төлейтін қызметақының немесе жалақының жалпы сомасына салынатын салықтарды қоса алғанда, табыстың жалпы сомасынан, капиталдың жалпы сомасынан немесе табыстың немесе капиталдың жеке элементтерінен алынатын барлық салық түрлері, сондай-ақ капитал құнының өсіміне салынатын салықтар табыс пен капиталға салынатын салықтар болып есептеледі.
3. Осы Конвенция қолданылатын қазіргі салықтар атап айтқанда мыналар болып табылады:
а) Люксембург Ұлы Герцогтігінде:
(і) жеке тұлғаларға салынатын табыс салығы;
(іі) корпорациялық салық;
(ііі) капиталға салынатын салық; және
(iv) коммуналдық сауда салығы (бұдан әрі - "Люксембург салығы" деп аталатын);
b) Қазақстан Республикасында:
(і) корпорациялық табыс салығы;
(іі) жеке табыс салығы;
(ііі) заңды және жеке тұлғалардың мүлкіне салынатын салық (бұдан әрі - "Қазақстан салығы" деп аталатын).
4. Конвенция күшіне енген күннен кейін қолданыстағы салықтарға қосымша немесе олардың орнына салынатын кез келген бірдей немесе табысқа және капиталға салынатын мәні бойынша ұқсас салықтарға да осы Конвенция қолданылады. Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдары өздерінің тиісті салық заңнамаларындағы кез келген елеулі өзгерістер туралы бірін-бірі хабардар етеді.

3-бап
Жалпы ережелер

1. Егер түпмәтіннен өзгеше туындамаса, осы Конвенцияның мақсаттары үшін термин:
а) "Люксембург" Люксембург Ұлы Герцогтігін білдіреді және географиялық мағынада қолданғанда Люксембург Ұлы Герцогтігінің аумағын білдіреді;
b) "Қазақстан" Қазақстан Республикасын білдіреді және географиялық мағынасында қолданғанда "Қазақстан" термині оның заңнамасына және ол қатысушысы болып табылатын халықаралық шарттарға сәйкес Қазақстан Республикасының мемлекеттік аумағын және Қазақстан өзінің егемендік құқықтары мен заңды құзырын жүзеге асыра алатын аймақтарды қамтиды;
с) "тұлға" жеке тұлғаны, компанияны және тұлғалардың кез келген басқа да бірлестігін қамтиды;
d) "компания" салық салу мақсаттары үшін корпорациялық құрылым ретінде қарастырылатын кез келген корпорациялық құрылымды немесе кез келген экономикалық бірлікті білдіреді;
е) "кәсіпорын" кез келген кәсіпкерлік қызметті жүзеге асыруға қолданылады;
f) "Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны" және "екінші Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны" тиісінше Уағдаласушы мемлекеттің резиденті басқаратын кәсіпорынды және екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті басқаратын кәсіпорынды білдіреді;
g) "халықаралық тасымал" теңіз немесе әуе кемесі екінші Уағдаласушы пункттері арасында ғана пайдаланылатын жағдайлардан басқа, Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны пайдаланатын теңіз немесе әуе кемесімен кез келген тасымалды білдіреді;
h) "құзыретті орган" мыналарды білдіреді:
(і) Люксембургте: Қаржы министрін немесе оның уәкілетті өкілін;
(іі) Қазақстанда: Қаржы министрлігін немесе оның уәкілетті өкілін;
і) "Ұлттық тұлға" мыналарды білдіреді:
(і) Уағдаласушы мемлекеттің азаматтығы бар кез келген жеке тұлғаны;
(іі) осы Уағдаласушы мемлекеттің қолданыстағы заңнамасының негізінде осындай мәртебе алған кез келген заңды тұлғаны, серіктестікті немесе қауымдастықты;
j) "кәсіпкерлік қызмет" кәсіби қызметтерді және тәуелсіз сипаттағы басқа да қызметті орындауды қамтиды;
k) "Уағдаласушы мемлекет" және "екінші Уағдаласушы мемлекет" түпмәтінге байланысты Қазақстанды немесе Люксембург Ұлы Герцогтігін білдіреді;
l) "капитал" осы Конвенцияның 21-бабының мақсаттары үшін жылжымалы және жылжымайтын мүлікті білдіреді және қолма-қол ақша қаражатын, акцияларды немесе мүліктік құқықтарды растайтын басқа да құжаттарды, вексельдерді, облигацияларды немесе басқа да борыштық міндіттемелерді, сондай-ақ патенттерді, сауда белгілерін, авторлық құқықтарды немесе басқа да осыған ұқсас құқықты немесе мүлікті қамтиды (бірақ олармен шектелмейді);
m) "пул" осы Конвенцияның мақсаттары үшін халықаралық тасымалдауда жүктерді тасымалдау бойынша контейнерлерді бірлесіп пайдалануды жүзеге асыратын, оларды пайдаланудан түсетін пайда жалпы қорға жиналатын және пулды құру туралы келісімге сәйкес бөлінетін тұлғалардың бірлестігін де білдіреді.
2. Уағдаласушы мемлекет осы Келісімді кез келген уақытта қолданған кезде онда айқындалмаған кез келген термин, егер түпмәтіннен өзгеше туындамаса, Конвенция қолданылатын салықтарға қатысты осы мемлекеттің заңнамасы бойынша осы кезде қандай мағынаға ие болса, сондай мағынаны иеленеді, осы мемлекеттің қолданылатын салық заңнамасы бойынша терминнің кез келген мағынасы осы мемлекеттің басқа заңдары бойынша терминге берілетін мәннен гөрі басымдыққа ие болады.

4-бап
Резидент

1. Осы Конвенцияның мақсаттары үшін "Уағдаласушы мемлекеттің резиденті" термині осы мемлекеттің заңнамасы бойынша оның тұратын жері, резиденттігі, азаматтығы, басқару орны немесе осындай сипаттағы кез келген басқа өлшем негізінде онда салық салынуға жататын кез келген тұлғаны білдіреді, сондай-ақ мемлекеттің өзін, оның кез келген орталық және жергілікті билік органдарын қамтиды. Алайда бұл термин осы мемлекетте осы мемлекеттегі көздерден алынатын табысқа қатысты ғана немесе онда орналасқан капиталға қатысты салық салынуға жататын кез келген тұлғаны қамтымайды.
2. Егер 1-тармақтың ережелеріне сәйкес жеке тұлға Уағдаласушы мемлекеттердің екеуінің де резиденті болып табылса, онда оның мәртебесі мынадай түрде айқындалады:
а) ол өзінің иелігіндегі тұрақты баспанасы бар мемлекеттің ғана резиденті болып саналады; егер оның иелігінде мемлекеттердің екеуінде де тұрақты баспанасы болса, ол неғұрлым тығыз жеке және экономикалық қатынастары (өмірлік мүдделер орталығы) бар мемлекеттің резиденті болып саналады;
b) егер оның өмірлік мүдделер орталығы бар мемлекетті айқындау мүмкін болмаса немесе егер оның мемлекеттердің ешқайсысында өзінің иелігіндегі тұрақты баспанасы болмаса, онда ол өзі әдетте тұрып жатқан мемлекеттің резиденті болып саналады;
с) егер ол әдетте мемлекеттердің екеуінде де тұратын болса немесе олардың біреуінде де тұрмаса, ол азаматы болып табылатын мемлекеттің резиденті болып саналады;
d) егер резиденттің мәртебесі а) - с) тармақшаларына сәйкес айқындалмаған болса, Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдары осы мәселені өзара келісім бойынша шешеді.
3. Егер 1-тармақтың ережелеріне сәйкес жеке тұлғадан өзге тұлға Уағдаласушы мемлекеттердің екеуінің де резиденті болып табылса, ол тиімді басқару орны орналасқан мемлекеттің ғана резиденті болып саналады.

5-бап
Тұрақты мекеме

1. Осы Конвенцияның мақсаттары үшін "тұрақты мекеме" термині кәсіпорынның кәсіпкерлік қызметі толық немесе ішінара жүзеге асырылатын тұрақты қызмет орнын білдіреді.
2. "Тұрақты мекеме" термині атап айтқанда мыналарды қамтиды:
а) басқару орны;
b) бөлімше;
с) кеңсе;
d) фабрика;
е) шеберхана; және
f) шахта, мұнай немесе газ ұңғымасы, кеніш, қондырғы, құрылыс немесе табиғи ресурстарды барлайтын немесе өндіретін басқа да кез келген кен орны.
3. Егер құрылыс алаңы немесе құрылыс немесе монтаждау жобасы 12 айдан астам уақыт бойы жұмыс істеп тұрған болса ғана, олар тұрақты мекемені құрайды.
4. Осы баптың алдыңғы ережелеріне қарамастан, "тұрақты мекеме" термині мыналарды қамтитын ретінде қарастырылмайды:
а) құрылыстарды тек кәсіпорынға тиесілі тауарларды немесе бұйымдарды сақтау, көрсету немесе жеткізіп тұру мақсаттары үшін пайдалану;
b) кәсіпорынға тиесілі тауарлар немесе бұйымдар қорын тек сақтау, көрсету немесе жеткізіп тұру мақсаттары үшін ұстау;
с) кәсіпорынға тиесілі тауарлар немесе бұйымдар қорын тек басқа кәсіпорынның өңдеу мақсаттары үшін ұстау;
d) тұрақты қызмет орнын тек тауарлар немесе бұйымдар сатып алу мақсаттары үшін немесе кәсіпорынға ақпарат жинау үшін ұстау;
е) тұрақты қызмет орнын тек кәсіпорын үшін дайындық немесе көмекші сипаттағы кез келген басқа қызметті жүзеге асыру мақсаттары үшін ұстау;
f) осындай амал нәтижесінде туындайтын тұрақты қызмет орнының жиынтық қызметі дайындық немесе көмекші сипатта болған жағдайда тұрақты қызмет орнын а) тармақшасынан бастап е) тармақшасына дейін санамаланған қызмет түрлерінің кез келген амалын жүзеге асыру үшін ғана ұстау.
5. 1 және 2-тармақтардың ережелеріне қарамастан, егер оған 6-тармақ қолданылатын тәуелсіз мәртебесі бар агенттен өзге тұлға Уағдаласушы мемлекетте басқа Уағдаласушы мемлекет кәсіпорнының атынан әрекет етсе, онда бұл кәсіпорын осы тұлғаның кәсіпорын үшін қолға алатын кез келген қызметіне қатысты бірінші аталған Уағдаласушы мемлекетте тұрақты мекемесі бар кәсіпорын ретінде қарастырылады, егер мұндай тұлғаның:
а) осы мемлекетте кәсіпорын атынан келісім-шарттар жасауға өкілеттіктері болса және оны әдеттегідей пайдаланып жүрсе, егер мұндай кәсіпорынның қызметі 4-тармақта айтылған қызмет түрлерімен ғана шектелмесе, егер оларды кәсіпкерлік қызметтің тұрақты орны арқылы жүзеге асырса да бұл кәсіпкерлік қызметтің тұрақты орнын осы тармақтың ережелеріне сәйкес тұрақты мекемеге айналдырмаса; немесе
б) мұндай өкілеттіктері болмаса, бірақ кәсіпорын атынан тұрақты негізде тауарларды немесе бұйымдарды жеткізіп тұратын бірінші аталған мемлекетте тауарлар немесе бұйымдар қорын әдеттегідей ұстап тұрса. Егер салық салуды болдырмау мақсатында бірінші аталған мемлекетте мұндай тұлға тұрақты негізде тауарларды немесе бұйымдарды жеткізуді жүзеге асырып қана қоймай, сату бойынша келісім-шарттың өзін іс жүзінде жасаспай тауарларды немесе бұйымдарды сатуға байланысты барлық қызмет түрін іс жүзінде жүзеге асыратын болса, жоғарыдағы сөйлемнің ережелері қолданылмайды.
6. Кәсіпорын кәсіпкерлік қызметін осы Уағдаласушы мемлекетте делдал, комиссионер немесе тәуелсіз мәртебесі бар кез келген басқа агент арқылы жүзеге асырғаны үшін ғана, осындай тұлғалар өздерінің әдеттегі қызметі шеңберінде әрекет жасаған жағдайда Уағдаласушы мемлекетте тұрақты мекемесі бар кәсіпорын ретінде қарастырылмайды.
7. Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын компанияның екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын немесе осы екінші мемлекетте (не тұрақты мекеме арқылы не басқадай жолмен) кәсіпкерлік қызметті жүзеге асыратын компанияны бақылауы немесе оның бақылауында болуы фактісі өзінен өзі осы компаниялардың бірін екіншісінің тұрақты мекемесіне айналдырмайды.

6-бап
Жылжымайтын мүліктен алынатын табыс

1. Уағдаласушы мемлекет резидентінің екінші Уағдаласушы мемлекетте орналасқан жылжымайтын мүліктен алған табысына (ауыл шаруашылығынан немесе орман шаруашылығынан алған табысты қоса алғанда) осы екінші Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. "Жылжымайтын мүлік" термині қаралып отырған мүлік орналасқан Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасы бойынша қандай мағынасы болса, сондай мағынаға ие болады. Термин кез келген жағдайда жылжымайтын мүлікке қатысты қосалқы мүлікті, ауыл шаруашылығы мен орман шаруашылығында пайдаланылатын мал мен жабдықты, жер меншігіне қатысты жалпы құқық ережелері қолданылатын құқықтарды, жылжымайтын мүлік узуфруктін және минералды ресурстарды, қорларды және басқа да табиғи ресурстарды игергені үшін берілетін өтемақы ретіндегі өзгермелі немесе тіркелген төлемдерге құқықтарды немесе игеруге арналған құқықты қамтиды; теңіз, өзен және әуе кемелері жылжымайтын мүлік ретінде қарастырылмайды.
3. 1-тармақтың ережелері жылжымайтын мүлікті тікелей пайдаланудан, жалға беруден немесе кез келген басқа нысанда пайдаланудан алынған табысқа қолданылады.
4. 1 және 3-тармақтардың ережелері кәсіпорынның жылжымайтын мүлкінен алынатын табысқа қолданылады.

7-бап
Кәсіпкерлік қызметтен алынатын пайда

1. Егер тек кәсіпорын кәсіпкерлік қызметті екінші Уағдаласушы мемлекетте сонда орналасқан тұрақты мекеме арқылы жүзеге асырмаса, Уағдаласушы мемлекет кәсіпорнының пайдасына тек осы мемлекетте ғана салық салынады. Егер кәсіпорын жоғарыда айтылғандай кәсіпкерлік қызметті жүзеге асырса, онда кәсіпорынның пайдасына екінші мемлекетте, бірақ осындай тұрақты мекемеге қатысты бөлігіне ғана салық салынуы мүмкін.
2. Осы баптың 1-тармағына қатысты, тұрақты мекеме арқылы сатылатын тауарларға немесе бұйымдарға ұқсас немесе бірдей тауарларды немесе бұйымдарды сатудан алынған пайда, сондай-ақ өзінің сипаты бойынша тұрақты мекеме арқылы жүзеге асыратын кәсіпкерлік қызметке ұқсас немесе бірдей басқа кәсіпкерлік қызметті жүзеге асырудан алынған пайда тұрақты мекеме орналасқан мемлекетте, бірақ осы тұрақты мекемеге қатысты бөлігінде ғана салық салынуы мүмкін.
3. 4-тармақтың ережелерін ескере отырып, егер Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны екінші Уағдаласушы мемлекетте сонда орналасқан тұрақты мекеме арқылы кәсіпкерлік қызметті жүзеге асырса, онда әрбір Уағдаласушы мемлекетте осы тұрақты мекемеге егер ол оқшау және дербес кәсіпорын болып, осындай немесе ұқсас жағдайларда дәл осындай немесе ұқсас қызметпен айналысып, өзі тұрақты мекемесі болып табылатын кәсіпорыннан толық тәуелсіз әрекет жасағанда алуы мүмкін пайда жатқызылады.
4. Тұрақты мекеменің пайдасын анықтау кезінде шығыстар тұрақты мекеме орналасқан мемлекетте немесе одан тысқары жерде жұмсалғанына қарамастан, негізді бөлінген басқару және жалпы әкімшілік шығыстарын қоса алғанда, тиісті түрде құжатпен расталған, тұрақты мекеменің мақсаттары үшін жұмсалған шығыстарды шегеруге жол беріледі.
5. Тұрақты мекеменің кәсіпорын үшін тауарлар немесе бұйымдар сатып алуының негізінде ғана осы тұрақты мекемеге қандай да болмасын пайда есептелмейді.
6. Алдыңғы тармақтардың мақсаттары үшін тұрақты мекемеге жататын пайда, егер мұндай тәртіпті өзгерту үшін жеткілікті және дәлелді себептері болмаса, жылма-жыл біркелкі тәсілмен анықталады.
7. Егер пайда осы Конвенцияның басқа баптарында жеке айтылатын кірістердің түрлерін қамтыса, онда бұл баптардың ережелері осы баптың ережелерін қозғамайды.
8. Осы бап әріптестікке қатысудан түскен табысқа да қолданылады. Ол әріптестің әріптестік қызметте атқарған әріптестікте қатысқан және несиелер бергені үшін немесе мүліктік құндылықтарды бергені үшін, егер мұндай сыйақылар тұрақты мекеме орналасқан Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасына сәйкес, әріптестің осы тұрақты мекемеден алған табыстарына жатса әріптестің алған сыйақыларына да қолданылады.

8-бап
Теңіз және әуе көлігі

1. Уағдаласушы мемлекеттің резиденті теңіз немесе әуе кемелерін халықаралық тасымалдауда пайдаланудан алған пайдаға тек осы Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынады.
2. 1-тармақтың ережелері пулға, көлік құралдарын пайдалану жөніндегі бірлескен кәсіпорынға немесе халықаралық ұйымға қатысудан алынатын пайдаға да қолданылады.

9-бап
Қауымдасқан кәсіпорындар

1. Егер
а) Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны екінші Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорнын басқаруға, бақылауға немесе оның капиталына тікелей немесе жанама түрде қатысса немесе сол бір тұлғалар Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорнын және екінші Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорнын басқаруға, бақылауға немесе капиталына тікелей немесе жанама түрде қатысса,
және а) мен b) тармақшаларында айтылған жағдайларда екі кәсіпорынның арасында олардың коммерциялық немесе қаржы қатынастарында тәуелсіз екі кәсіпорынның арасында орын алуы мүмкін жағдайлардан өзгеше жағдайлар жасалса немесе орнықса, онда олардың біріне есептелуі мүмкін, бірақ осы жағдайлардың орын алуына байланысты оған есептелмеген кез келген пайда осы кәсіпорынның пайдасына қосылуы және оған тиісінше салық салынуы мүмкін.
2. Егер Уағдаласушы мемлекет екінші Уағдаласушы мемлекет кәсіпорнының осы екінші мемлекетте салық салынған пайдасын осы мемлекет кәсіпорнының пайдасына қосса әрі тиісінше салық салса және осылай қосылған пайда алғашқы аталған мемлекеттің кәсіпорнына есептелетіндей болса, егер екі кәсіпорынның арасындағы өзара қатынас тәуелсіз кәсіпорындардың арасында жасалатын жағдайлардай болса, онда осы екінші мемлекет осы пайдадан алынатын салық сомасына тиісті түзету жасайды. Осындай түзетуді айқындау кезінде осы Конвенцияның басқа да ережелері ескерілуі тиіс және Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдары қажет болған кезде бір-бірімен консультация жүргізіп отыруға тиіс.

10-бап
Дивидендтер

1. Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын компанияның екінші Уағдаласушы мемлекеттің резидентіне төлейтін дивидендтеріне осы екінші мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. Алайда резиденті дивидендтер төлейтін компания болып табылатын Уағдаласушы мемлекетте және осы мемлекеттің заңнамасына сәйкес мұндай дивидендтерге салық салынуы мүмкін, бірақ егер дивидендтердің іс жүзіндегі иесі екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болса, онда осындай жолмен алынатын салық:
а) егер іс жүзіндегі иесі дивидендтерді төлейтін компания капиталының ең болмағанда 15 процентіне тікелей иелік ететін компания (серіктестіктен өзге) болса, дивидендтердің жалпы сомасының 5 процентінен;
b) қалған барлық жағдайларда дивидендтердің жалпы сомасының 15 процентінен аспауға тиіс.
Осы тармақ дивидендтер төленетін пайдаға қатысты компанияға салық салуды қозғамайды.
3. "Дивидендтер" термині осы бапта пайдаланылған кезде ол акциялардан, "joissance" акцияларынан немесе "joissance" құқықтарынан, тау-кен өнеркәсібі компанияларының акцияларынан, құрылтайшылардың акцияларынан немесе борыштық талаптар болып табылмайтын, пайдаға қатысуға құқық беретін басқа да құқықтардан алынатын табысты, сондай-ақ пайданы бөлуші компания резиденті болып табылатын мемлекеттің заңнамасына сәйкес акциялардан алынатын табыс секілді дәл сондай салықтық реттеуге жататын басқа да корпоративтік құқықтардан алынатын табысты және пайдаға бара-бар және инвестордың күрделі шығындарының негізінде төленетін коммерциялық, өнеркәсіптік, тау-кен өндірісі немесе кәсіпшілік кәсіпорнының пайдасындағы оның үлесін, сондай-ақ, егер оның үстіне, проценттің тіркелген ставкасы, басқаға беру құқығы (қаржыландыру) бөлінбеген пайдаға сәйкес өзгеретін үстеме проценттерге берілетін болса, проценттерді және борыштық міндеттемелерді білдіреді.
4. Егер Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын дивиденттердің іс жүзіндегі иесі дивидендтерді төлейтін компания резиденті болып отырған екінші Уағдаласушы мемлекетте орналасқан тұрақты мекеме арқылы онда кәсіпкерлік қызметті жүзеге асырса және төленіп жүрген дивидендтерге қатысты холдинг шын мәнінде осындай тұрақты мекемемен байланысты болса, 1 және 2-тармақтардың ережелері қолданылмайды. Мұндай жағдайда 7-баптың ережелері қолданылады.
5. Егер Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын компания екінші Уағдаласушы мемлекеттен пайда немесе табыс алатын болса, осы екінші мемлекет мұндай дивидендтер осы екінші мемлекеттің резидентіне төленетін немесе өзіне қатысты дивидендтер төленетін холдинг осы екінші мемлекетте орналасқан тұрақты мекемеге шын мәнінде қатысты болатын жағдайды қоспағанда, компания төлейтін дивидендтерден қандай да болсын салық ала алмайды, егер тіпті төленетін дивидендтер немесе бөлінбеген пайда осы екінші мемлекетте пайда болған табыстан толығымен немесе ішінара құралса да, бөлінбеген пайдаға салық салынбайды.
6. Осы Конвенцияда еш нәрсе Уағдаласушы мемлекетке осы мемлекеттің ұлттық тұлғасы болып табылатын компанияның табыстарына есептелетін салыққа қосымша, осылайша кез келген қосымша алынатын салық мұның алдындағы салық салынатын жылдары осындай қосымша салық салуға ұшырамаған осындай табыс сомасының 10 процентінен аспауы тиіс жағдайда, осы мемлекеттегі тұрақты мекемеге қатысты компанияның табысынан салық алуға тосқауыл бола алмайды деп пайымдалмайды. Осы тармақтың мақсаттары үшін пайда осы тармақта аталған қосымша салыққа қарағанда өзге де, одан тұрақты мекеме орналасқан Уағдаласушы мемлекетте өндіріп алынатын барлық салықты шегеріп тастағаннан кейін анықталады.

11-бап
Проценттер

1. Уағдаласушы мемлекетте пайда болатын және екінші Уағдаласушы мемлекеттің резидентіне төленетін проценттерге осы екінші Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. Алайда мұндай проценттерге олар пайда болатын Уағдаласушы мемлекетте және осы мемлекеттің заңнамасына сәйкес салық салынуы мүмкін, бірақ, егер алушы проценттердің нақты иесі бола тұрып, екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылса, онда алынатын салық проценттерінің жалпы сомасының 10 процентінен аспауы тиіс.
3. 2-тармақтың ережелеріне қарамастан:
а) Қазақстан Республикасында пайда болатын проценттер, егер олар:
і) Люксембургтің Үкіметіне;
іі) Люксембургтің жергілікті билік органына;
ііі) Люксембургтің Орталық Банкіне;
іv) "Societe Nationale de Credit et d Investissement" компаниясына;
v) Люксембург Үкіметіне толығымен тиесілі, Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдары арасында келісілуі мүмкін кез келген басқа ұйымға төленсе, Қазақстан Республикасында салықтан босатылады.
b) Люксембургте пайда болатын проценттер, егер олар:
і) Қазақстан Республикасының Үкіметіне;
іі) Қазақстан Республикасының кез келген орталық немесе жергілікті билік органына;
ііі) Қазақстан Республикасының Ұлттық Банкіне;
іv) "Қазына" орнықты даму қорына;
Қазақстан Республикасының Үкіметіне толығымен тиесілі, Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдары арасында келісілуі мүмкін кез келген басқа ұйымға төленсе, Люксембургте салықтан босатылады.
4. 2-тармақтың ережелеріне қарамастан:
а) егер берілген, кепілдік берілген немесе сақтандырылған қарызға немесе кез келген басқа борыштық талапқа немесе "L Office du Ducroire" кепілдік берген немесе сақтандырған кредитке қатысты проценттер төленсе, Қазақстанда пайда болатын және Люксембургтің резидентіне төленетін проценттер Қазақстанда салықтан босатылады;
b) егер берілген, кепілдік берілген немесе сақтандырылған қарызға немесе кез келген басқа борыштық талапқа немесе "Экспорттық кредиттер мен инвестицияларды сақтандыру жөніндегі мемлекеттік сақтандыру корпорациясы" акционерлік қоғамы кепілдік берген немесе сақтандырған кредитке қатысты проценттер төленсе, Люксембургте пайда болатын және Қазақстанның резидентіне төленетін проценттер Люксембургте салықтан босатылады.
5. "Проценттер" термині осы бапта пайдаланылған кезде кепілмен қамтамасыз етілген немесе қамтамасыз етілмеген және борышкерлердің пайдасына қатысу құқығын беретін немесе бермейтін кез келген түрдегі борыштық талаптардан алынатын табысты және атап айтқанда, үкіметтік/мемлекеттік бағалы қағаздардан алынатын табысты және осы бағалы қағаздар, облигациялар және міндеттемелер бойынша төленетін сыйлықтар мен ұтыстарды қоса алғанда, облигациялардан немесе борыштық міндеттемелерден алынатын табысты білдіреді. Алайда "проценттер" термині 10-бапта аталған табысты қоспайды. Осы баптың мақсаттары үшін төленбеген төлемдер үшін айыппұлдар проценттер ретінде қарастырылмайды.
6. Егер Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын проценттердің іс жүзіндегі иесі проценттер пайда болатын екінші Уағдаласушы мемлекетте сонда орналасқан тұрақты мекеме арқылы кәсіпкерлік қызметті жүзеге асырса және өзіне қатысты проценттер төленетін борыштық талабы шын мәнінде осындай тұрақты мекемеге қатысты болса, 1 және 2-тармақтардың ережелері қолданылмайды. Мұндай жағдайда 7-баптың ережелері қолданылады.
7. Егер төлеуші осы мемлекеттің резиденті болып табылса, проценттер Уағдаласушы мемлекетте пайда болады деп есептеледі. Алайда, егер проценттерді төлеуші тұлға Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табыла ма, жоқ па осыған қарамастан Уағдаласушы мемлекетте проценттер төленетін қарыз пайда болған тұрақты мекемесі болса және мұндай проценттерді осындай тұрақты мекеме төлейтін болса, онда мұндай проценттер тұрақты мекеме орналасқан мемлекетте пайда болады деп есептеледі.
8. Егер проценттер төлеуші мен оның нақты иесі арасындағы немесе сол екеуі мен қандай да болсын басқа бір тұлғаның арасындағы айрықша қатынастардың себебінен оның негізінде төленетін борыштық талапқа қатысты проценттердің сомасы проценттер төлеуші мен олардың нақты иесі арасында осындай қатынастар болмаған кезде келісіле алатындай сомадан асып кетсе, онда осы баптың ережелері тек соңғы аталған сомаға ғана қолданылады. Мұндай жағдайда төлемнің басы артық бөлігіне осы Конвенцияның басқа ережелерін ескере отырып, әрбір Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасына сәйкес бұрынғысынша салық салынуға жатады.
9. Егер өзіне қатысты проценттер төленетін борыштық талаптардың жасалуына немесе берілуіне байланысты кез келген тұлғаның негізгі мақсаты немесе негізгі мақсаттарының бірі осы борыштық талаптарды жасау немесе беру жолымен осы баптан пайда табу болса, осы баптың ережелері қолданылмайды.

12-бап
Роялти

1. Уағдаласушы мемлекетте пайда болатын және екінші Уағдаласушы мемлекеттің резидентіне төленетін роялтиге осы екінші Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. Алайда, мұндай роялтиге, сондай-ақ ол пайда болатын Уағдаласушы мемлекетте және осы Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасына сәйкес салық салынуы мүмкін, бірақ, егер алушы роялтидің нақты иесі бола тұра екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылса, онда осындай тәсілмен алынатын салық роялтидің жалпы сомасының 10 процентінен аспауға тиіс.
3. "Роялти" термині осы бапта пайдаланылған кезде бағдарламалық қамтымды, кинематографиялық фильмдерді қоса алғанда, әдебиет, өнер немесе ғылым туындыларына, кез келген патентке, сауда маркасына, дизайнға немесе модельге, жоспарға, құпия формулаға немесе процеске, кез келген авторлық құқықты пайдаланғаны үшін немесе осындай құқықты пайдалануға бергені үшін немесе өнеркәсіптік, коммерциялық немесе ғылыми тәжірибеге қатысты ақпарат үшін сыйақы ретінде алынатын төлемдердің кез келген түрін және өнеркәсіптік, коммерциялық немесе ғылыми жабдықтарды пайдаланғаны немесе пайдалану құқығын бергені үшін төленетін төлемдерді білдіреді.
4. Егер Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын роялтидің нақты иесі роялти пайда болатын екінші Уағдаласушы мемлекетте сонда орналасқан тұрақты мекеме арқылы кәсіпкерлік қызметті жүзеге асырса және роялти өздеріне қатысты төленетін құқық немесе мүлік шын мәнінде осындай тұрақты мекемемен байланысты болса, 1 және 2-тармақтардың ережелері қолданылмайды. Мұндай жағдайда 7-баптың ережелері қолданылады.
5. Егер төлеуші осы мемлекеттің резиденті болып табылса, роялти Уағдаласушы мемлекетте пайда болады деп есептеледі. Алайда, егер роялти төлеуші тұлға Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табыла ма немесе жоқ па, оған қарамастан Уағдаласушы мемлекетте роялти міндеттемесі пайда болған тұрақты мекемесі болса және мұндай роялтиді осы тұрақты мекеме төлесе, онда мұндай роялти тұрақты мекеме орналасқан мемлекетте пайда болды деп есептеледі.
6. Егер роялти төлеуші мен оның нақты иесі арасында немесе сол екеуі мен қандай да болсын басқа бір тұлғаның арасында айрықша қатынастар болу салдарынан оның негізінде төленетін пайдалануға, құқыққа немесе ақпаратқа жататын роялтидің сомасы мұндай қатынастар болмаған кезде роялти төлеуші мен оның нақты иесі арасында келісуге болатындай сомадан асып кетсе, онда осы баптың ережелері тек соңғы айтылған сомаға ғана қолданылады. Мұндай жағдайда төлемнің басы артық бөлігіне осы Конвенцияның басқа ережелерін ескере отырып, әрбір Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасына сәйкес салық салынуы тиіс.
7. Егер өзіне қатысты роялти төленетін құқықты жасауға немесе беруге байланысты кез келген тұлғаның негізгі мақсаты немесе негізгі мақсаттарының бірі құқықтарды жасау немесе беру арқылы осы баптан пайда табу болса, осы баптың ережелері қолданылмайды.

13-бап
Мүлік құнының өсімінен алынатын табыстар

1. Уағдаласушы мемлекеттің резиденті 6-бапта анықталған және екінші Уағдаласушы мемлекетте орналасқан жылжымайтын мүлікті иеліктен айырудан алған табыстарға осы екінші мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны екінші Уағдаласушы мемлекетте мұндай тұрақты мекемені (жеке немесе бүкіл кәсіпорынмен қоса) иеліктен айырудан алынған табыстарды қоса алғанда, иеленіп отырған тұрақты мекеменің кәсіпкерлік мүлкінің бір бөлігін құрайтын жылжымалы мүлікке осы екінші мемлекетте салық салынуы мүмкін.
3. Уағдаласушы мемлекеттің резиденті халықаралық тасымалда пайдаланатын теңіз немесе әуе кемелерін немесе мұндай теңіз немесе әуе кемелерін пайдалануға қатысты жылжымалы мүлікті иеліктен айырудан алған табыстарға тек осы Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынады.
4. Мыналарды:
а) ресми танылған Қор биржасында елеулі және тұрақты негізде сатылатын акцияларды, қатысу құқықтарын немесе компанияның немесе басқа заңды тұлғаның (Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табыла ма, оған қарамастан) капиталындағы басқа құқықтарды, негізінен Уағдаласушы мемлекетте орналасқан жылжымайтын мүліктен тұратын мүлікті қоспағанда, акцияларды;
b) Уағдаласушы мемлекетте орналасқан жылжымайтын мүлікпен қаншалықты байланысты екендігін ескере отырып, серіктестіктегі қатысу үлесін (Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табыла ма, оған қарамастан) иеліктен айыру нәтижесінде алынған табыстарға,
осы мемлекетте салық салынуы мүмкін.
Осы тармақтың мақсаттары үшін "жылжымайтын мүлік" термині (а) тармақшасында ескерілген компаниялардың акцияларын немесе серіктестікте қатысу үлесін қамтиды.
5. Алдыңғы тармақтарда айтылғаннан өзге кез келген мүлікті иеліктен айырудан алынатын табыстарға мүлікті иеліктен айыратын тұлға резиденті болып табылатын Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынады.

14-бап
Жалданып істейтін жұмыстан алынатын табыстар

1. 15, 17 және 18-баптардың ережелерін ескере отырып, Уағдаласушы мемлекеттің резиденті жалданып істеген жұмысына байланысты алған қызметақыға, жалақыға және басқа да осындай сыйақыға егер жалданып жұмыс істеу екінші Уағдаласушы мемлекетте орындалмаса, тек осы мемлекетте ғана салық салынады. Егер жалданып істейтін жұмыс осылайша орындалса, осыған байланысты алынған сыйақыға осы екінші мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. 1-тармақтың ережелеріне қарамастан, екінші Уағдаласушы мемлекетте орындалатын жалданып жұмыс істеуіне байланысты Уағдаласушы мемлекеттің резиденті алған сыйақыға тек бірінші айтылған мемлекетте салық салынады, егер:
а) алушы тиісті күнтізбелік жыл басталатын немесе аяқталатын кез келген он екі айлық кезеңде жалпы алғанда 183 күннен аспайтын кезең немесе кезеңдер бойы екінші мемлекетте болса; және
b) сыйақыны екінші мемлекеттің резиденті болып табылмайтын жалдаушы төлесе немесе жалдаушының атынан төленсе; және
с) сыйақы төлеу жөніндегі шығыстарды жалға алушының екінші мемлекетте бар тұрақты мекемесі көтермесе.
3. Осы баптың алдыңғы ережелеріне қарамастан Уағдаласушы мемлекеттің резиденті халықаралық тасымалда пайдаланатын теңіз немесе әуе кемесінің бортында орындалатын жалданып істейтін жұмысқа қатысты алынған сыйақыға осы Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынуы мүмкін.

15-бап
Директорлардың қаламақылары

Екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын компанияның директорлар кеңесінің мүшесі ретінде Уағдаласушы мемлекеттің резиденті алған директорлардың қаламақыларына және басқа да осыған ұқсас төлемдерге осы екінші мемлекетте салық салынуы мүмкін.

16-бап
Артистер мен спортшылар

1. 7 мен 14-баптың ережелеріне қарамастан, Уағдаласушы мемлекеттің резиденті театр, кино, радио немесе телевидение артисі немесе музыкант ретінде немесе спортшы ретінде екінші Уағдаласушы мемлекетте жүзеге асыратын өзінің жеке қызметінен алған табысына осы екінші мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. Егер өнер қызметкері немесе спортшы өзінің осы сипатында жүзеге асыратын жеке қызметінен алатын табысы өнер қызметкерінің немесе спортшының өзіне емес басқа тұлғаға есептелсе, онда бұл табысқа 7 және 14-баптардың ережелеріне қарамастан, өнер қызметкерінің немесе спортшының қызметі жүзеге асырылатын Уағдаласушы мемлекетте салық салынады.

17-бап
Зейнетақылар

1. 18-баптың 2-тармағының ережелеріне сәйкес бұрын жүзеге асырған жұмысы үшін Уағдаласушы мемлекеттің резидентіне төленетін зейнетақылар мен басқа да осыған ұқсас төлемдерге осы мемлекетте ғана салық салынады.
2. 1-тармақтың ережелеріне қарамастан, Уағдаласушы мемлекеттің әлеуметтік қамсыздандыру туралы заңнамасына сәйкес төленетін зейнетақылар мен басқа төлемдерге осы мемлекетте ғана салық салынады.
3. 1-тармақтың ережелеріне қарамастан, Уағдаласушы мемлекетте пайда болатын және екінші Уағдаласушы мемлекеттің резидентіне төленетін зейнетақыларға және басқа да осыған ұқсас сыйақыға (бір жолғы төлемдерді қоса алғанда), мұндай төлемдер ақысы төленген салымдардан немесе алушының немесе оның атынан зейнетақы схемасына сәйкес құрылған резервтерден төленсе және осындай салымдар, резервтер немесе зейнетақылар немесе басқа осыған ұқсас сыйақы оның салық заңнамасының қарапайым нормаларына сәйкес бірінші айтылған мемлекетте салық салынуға тартылғанда, бірінші айтылған мемлекетте ғана салық салынады.

18-бап
Мемлекеттік қызмет

1. а) Жеке тұлғаға осы мемлекет немесе оның орталық немесе жергілікті билік органдары үшін жүзеге асырған қызметіне Уағдаласушы мемлекет немесе оның орталық немесе жергілікті билік органдары төлейтін зейнетақыға қарағанда қызметақыға, жалақыға және басқа осыған ұқсас сыйақыға осы мемлекетте ғана салық салынады:
b) Алайда, мұндай қызметақыға, жалақыға және басқа да ұқсас сыйақыға егер қызмет осы мемлекетте жүзеге асырылса және осы мемлекеттің резиденті болып табылатын жеке тұлға:
і) осы мемлекеттің азаматы болып табылса; немесе
іі) қызметті жүзеге асыру мақсатында ғана осы мемлекеттің резиденті болмаса, тек екінші Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынады.
2. а) Жеке тұлғаға осы мемлекет немесе оның орталық немесе жергілікті билік органдары үшін жүзеге асырған қызметіне Уағдаласушы мемлекет немесе оның орталық немесе жергілікті билік органы төлейтін кез келген зейнетақыға осы мемлекетте ғана салық салынады.
b) Алайда мұндай зейнетақыға егер жеке тұлға осы екінші мемлекеттің резиденті және азаматы болып табылса, тек екінші Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынады.
3. 14, 15, 16 және 17-баптардың ережелері Уағдаласушы мемлекет немесе оның орталық және жергілікті билік органдары жүзеге асыратын кәсіпкерлік қызметке байланысты қызметке қатысты қызметақыға, жалақыға және басқа да осыған ұқсас сыйақылар мен зейнетақыларға қолданылады.

19-бап
Оқытушылар, мұғалімдер мен студенттер

1. Уағдаласушы Мемлекетке келер алдында тікелей екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын және тек білім алу немесе практикадан өту мақсатында бірінші айтылған мемлекетте болған студент немесе практикант өзін ұстау, білім алу немесе практикадан өту мақсаты үшін алатын төлемдерге осы сома көздері осы мемлекеттен тысқары жерде болған жағдайда, осы мемлекетте салық салынбайды.
2. Осы мемлекеттің немесе университеттің, колледждің, мектептің, мұражайдың немесе осы мемлекеттің басқа мәдениет мекемесінің шақыруы бойынша немесе осындай мекемелерде тек оқыту, дәріс оқу немесе зерттеулерді жүзеге асыру мақсатында екі жылдан аспайтын кезеңге ресми мәдени алмасу бағдарламасы бойынша келген немесе екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын немесе осы сапарға дейін тікелей резиденті болып табылған жеке тұлға сондай төлемдерді ол осы мемлекеттен тысқары жерден алса, осындай қызмет үшін оның сыйақысына бірінші айтылған мемлекетте салықтан босатылады.

20-бап
Басқа да табыстар

1. Осы Конвенцияның алдыңғы баптарында айтылмаған Уағдаласушы мемлекет резидентінің табыс түрлеріне оның пайда болу көзіне қарамастан, тек осы мемлекетте ғана салық салынады.
2. 6-баптың 2-тармағында айқындалған жылжымайтын мүліктен алынатын табыстан өзге табыстарға, егер мұндай табыстарды алушы Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті бола тұра, екінші Уағдаласушы мемлекетте орналасқан тұрақты мекеме арқылы кәсіпкерлік қызметті жүзеге асырса және табыс төлеу жүргізілуіне байланысты құқық немесе мүлік іс жүзінде осындай тұрақты мекемеге байланысты болса, 1-тармақтың ережесі қолданылмайды. Мұндай жағдайда 7-баптың ережелері қолданылады.

21-бап
Капитал

1. Уағдаласушы мемлекет резидентіне тиесілі және екінші Уағдаласушы мемлекетте орналасқан, 6-бапта айтылған жылжымайтын мүлік ретінде ұсынылған капиталға осы екінші мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны екінші Уағдаласушы мемлекетте ие болып отырған тұрақты мекеменің кәсіпкерлік мүлкінің бір бөлігін құрайтын жылжымалы мүлік ретінде ұсынылған капиталға осы екінші мемлекетте салық салынуы мүмкін.
3. Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті халықаралық тасымалда пайдаланатын теңіз және әуе кемелерімен және осындай теңіз немесе әуе кемелерін пайдалануға байланысты жылжымалы мүліктен ұсынылған капиталға осы Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынады.
4. Уағдаласушы мемлекеттің резиденті капиталының барлық басқа элементтеріне тек осы мемлекетте ғана салық салынады.

22-бап
Қосарланған салық салуды болдырмау

1. Қосарланған салық салуды болдырмауға қатысты оның негізгі қағидаттарын қозғамайтын Люксембург заңының ережелерін ескере отырып, қосарланған салық салуды болдырмау мынадай түрде жүргізіледі:
а) Егер Люксембург резиденті осы Конвенцияның ережелеріне Сәйкес Қазақстанда салық салынуы мүмкін табыс алса немесе капиталды иеленсе, Люксембург b) және с) тармақшаларының ережелерін ескере отырып, табысты немесе капиталды салық салудан босатады, бірақ резиденттің қалған табысына немесе капиталына салық сомасын есептеу үшін, табыс салықтан босатылмағандағы салық ставкаларын қолдануы мүмкін.
b) Егер Люксембург резиденті 10, 11, 12 және 16-баптардың ережелеріне сәйкес Қазақстанда салық салынуы мүмкін табыс алса, Люксембург салықтан жеке тұлғалардың табысын немесе осы резиденттің корпоративтік салығынан Қазақстанда төленген салыққа тең соманы шегеріп тастайды. Алайда мұндай шегерім Қазақстанда алынған осындай табыс түрлеріне жатқызылған шегерімді тапсырғанға дейін есептелген салықтың бір бөлігінен аспауы тиіс.
с) а) тармақшасының ережелері, егер Қазақстан осы Конвенцияның ережелерін табысты немесе капиталды салықтан босату үшін осы Конвенцияның ережелері қолданса немесе 10, 11, немесе 12-баптардың 2-тармағының ережелерін осындай табысқа қолданса, Люксембург резиденті алған табысқа немесе оған тиесілі капиталға қолданылмайды.
2. Қазақстан жағдайында қосарланған салық салуды болдырмау мынадай түрде жүргізіледі:
а) Егер Қазақстанның резиденті осы Конвенцияның ережелеріне сәйкес Люксембургте салық салынуы мүмкін табыс алса немесе капиталға ие болса, Қазақстан:
і) осы резиденттің табысына салынатын салықтан Люксембургте төленетін табыс салығына тең соманы шегеріп тастауға;
іі) осы резиденттің капиталына салынатын салықтан Люксембургте төленген капиталға салынған салыққа тең соманы шегеріп тастауға мүмкіндік береді.
Осындай шегерімдер кез келген жағдайда ахуалға қарай Люксембургте салық салынуы мүмкін табысқа немесе капиталға жатқызылған шегерім жасалғанға дейін есептелген табысқа немесе капиталға салынатын салықтың бір бөлігінен аспауы тиіс.
b) Егер Конвенцияның қандай да бір ережесіне сәйкес Қазақстан резидентінің алатын табысы және капиталы Қазақстанда салықтан босатылған болса, онда Қазақстан осы резиденттің табысының немесе капиталының қалған бөлігіне соманы есептеген кезде салықтан босатылған табысты немесе капиталды назарға алуы мүмкін.

23-бап
Кемсітпеу

1. Уағдаласушы мемлекеттің ұлттық тұлғалары екінші Уағдаласушы мемлекетте нақ осындай жағдайларда, атап айтқанда резиденттікке қатысты осы екінші мемлекеттің ұлттық тұлғалары ұшырайтын немесе ұшырауы мүмкін салық салуға және оған байланысты міндеттемелерге қарағанда өзгеше немесе анағұрлым ауыртпалықты кез келген салық салуға ұшырамайды.
2. Уағдаласушы мемлекет кәсіпорнының екінші Уағдаласушы мемлекеттегі тұрақты мекемесіне салық салу ұқсас қызметті жүзеге асыратын осы екінші мемлекеттің кәсіпорнына салық салуға қарағанда осы екінші мемлекетте неғұрлым қолайлы болуы тиіс. Осы ереже Уағдаласушы мемлекетті екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденттеріне оларды азаматтық мәртебе немесе өзінің резиденттеріне беретін отбасы жағдайлары негізінде салық салу мақсаттары үшін кез келген жеке салық жеңілдіктері мен шегерімдер беруге міндеттейтін болып түсіндірілмеуі тиіс.
3. 9-баптың 1-тармағының, 11-баптың 8-тармағының немесе 12-баптың 6-тармағының ережелері қолданылатын жағдайларды қоспағанда, Уағдаласушы мемлекеттің екінші Уағдаласушы мемлекеттің резидентіне төлейтін проценттер, роялти және басқа да төлемдер осындай кәсіпорынның салық салынатын пайдасын айқындау мақсаты үшін олар бірінші айтылған Уағдаласушы мемлекеттің резидентіне қалай төленсе, нақ осындай жағдайлар кезінде шегеріліп тастауға жатады. Уағдаласушы мемлекет кәсіпорнының екінші Уағдаласушы мемлекеттің резидентіне осыған ұқсас кез келген берешегі осындай кәсіпорынның салық салынатын капиталын айқындау мақсаты үшін бірінші аталған мемлекет резидентінің берешегі жағдайларындағыдай шегеруге жатады.
4. Капитал екінші Уағдаласушы мемлекеттің бір немесе бірнеше резидентіне толық немесе ішінара тиесілі немесе олардың тікелей немесе жанама түрде бақылауында болатын Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорындары бірінші айтылған мемлекетте салық салуға немесе бірінші айтылған мемлекеттің басқа ұқсас кәсіпорындары ұшырайтын немесе ұшырауы мүмкін салық салу мен оған байланысты міндеттемелерге қарағанда онымен өзгеше немесе анағұрлым ауыртпалықты болып табылатын кез келген салық салу немесе оған байланысты кез келген міндеттемелерге бірінші айтылған мемлекетте ұшырамауы тиіс.
5. Осы баптың ережелері, осы Конвенцияда көрсетілген салықтарға қолданылады.

24-бап
Өзара келісіп алу рәсімі

1. Егер тұлға Уағдаласушы мемлекеттердің бірінің немесе екеуінің де іс-әрекеттері өзін осы Конвенцияның ережелеріне сәйкес келмейтін салық салуға душар етіп отыр деп есептесе, ол осы мемлекеттердің ішкі заңнамасында көзделген қорғау құралдарына қарамастан, өзінің ісін өзі резидент болып табылатын Уағдаласушы мемлекеттің құзыретті органының қарауына немесе егер оның ісі 23-баптың 1-тармағының қолданысына түссе, өзі ұлттық тұлғасы болып табылатын Уағдаласушы мемлекеттің құзыретті органының қарауына бере алады. Өтініш осы Конвенцияның ережелеріне сәйкес келмейтін салық салуға душар еткен іс-әрекеттер туралы бірінші хабарлама берілген сәттен бастап үш жыл ішінде берілуі тиіс.
2. Құзыретті орган, егер ол өтінішті негізді деп есептесе және егер өзі қанағаттандырарлық шешімге келе алмаса, Конвенцияға сәйкес келмейтін салық салуды болдырмау мақсатында істі басқа Уағдаласушы мемлекеттің құзыретті органымен өзара келісім бойынша шешуге ұмтылады. Кез келген қол жеткізілген келісім Уағдаласушы мемлекеттердің ұлттық заңнамаларында көзделген уақыттағы кез келген шектеуге байланыссыз орындалатын болады.
3. Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдары Конвенцияны түсіндіру немесе қолдану кезінде туындайтын кез келген қиындықтарды немесе күмәнді өзара келісім бойынша шешуге ұмтылады. Олар сол сияқты Конвенцияда көзделмеген жағдайларда қосарланған салық салуды болдырмау мақсатында бір-бірімен консультация өткізе алады.
4. Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдары өткен тармақтарды түсінуде келісімге қол жеткізу мақсатында бір-бірімен, оның ішінде Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдарының өкілдерінен тұратын бірлескен комиссия арқылы тікелей байланысқа түсе алады.

25-бап
Ақпарат алмасу

1. Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдары осы Конвенцияның ережелерін немесе Конвенция осы заңнама бойынша салық салу осы Конвенцияға қайшы келмейтіндей дәрежеде қолданылатын салықтарға қатысты Уағдаласушы мемлекеттердің ішкі заңнамаларын орындау үшін қажет ақпаратпен алмасады. Уағдаласушы мемлекет алған кез келген ақпарат осы мемлекеттің ішкі заңнамасы шеңберінде алынған ақпарат сияқты құпия болып саналады және Конвенция қолданылатын салықтарға қатысты бағалаумен немесе жинаумен, мәжбүрлеп өндіріп алумен немесе сотпен қудалаумен немесе аппеляцияларды қараумен айналысатын тұлғаларға немесе органдарға (соттарды және әкімшілік органдарды қоса алғанда) ғана хабарланады. Осындай тұлғалар немесе органдар ақпаратты осы мақсаттар үшін ғана пайдаланады. Олар осы ақпаратты ашық сот отырысы барысында немесе сот шешімдерін қабылдаған кезде ашуы мүмкін.
2. Ешқандай жағдайда 1-тармақтың ережелері Уағдаласушы мемлекеттерге:
а) осы немесе екінші Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасы мен әкімшілік практикасына қайшы келетін әкімшілік шараларды қолдану;
b) осы немесе екінші Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасы бойынша немесе әдеттегі әкімшілік практикасы барысында алуға болмайтын ақпарат беру;
с) қандай да болмасын бір сауда, кәсіпкерлік, өнеркәсіптік, коммерциялық немесе кәсіптік құпияны немесе сауда процесін ашуы мүмкін ақпарат немесе ашылуы мемлекеттік саясатқа (қоғамдық тәртіпке) қайшы келуі мүмкін ақпарат беру міндеттемесін жүктейтіндей мағынада түсіндірілмейді.
3. Егер ақпаратты Уағдаласушы мемлекет осы бапқа сәйкес талап ететін болса, екінші мемлекет оның ақпаратын тіпті, егер осы екінші мемлекет өзінің жеке салық мақсаттары үшін осындай ақпаратқа мұқтаж болмаса да, талап етілетін ақпаратқа қол жеткізу үшін пайдаланады. Алдыңғы сөйлемде қамтылған міндеттеме 2-тармақтың шектеулеріне бағынады, бірақ ешқандай жағдайда осындай шектеу мемлекетке осындай ақпаратқа ешқандай ішкі мүдделігінің болмағандығынан ғана, ақпаратты беруден бас тартуға рұқсат беру ретінде қарастырылмайтын болады.

26-бап
Салықтарды жинауға көмектесу

1. Уағдаласушы мемлекеттер табыс талаптарын жинауға бір-біріне көмек көрсетеді. Мұндай көмек 1 және 2-баптардың қолданылуымен шектеледі. Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдары өзара келісім бойынша осы баптың қолданылу рәсімдерін белгілей алады.
2. Осы бапта қолданылатын "табыс талабы" термині салық салу осы Конвенцияға немесе қатысушылары Уағдаласушы мемлекеттер болып табылатын кез келген басқа халықаралық шартқа қайшы келмейтіндей шамада 2-бапта көрсетілген салықтарға қатысты тиесілі соманы, сондай-ақ осы сомаға қатысты проценттерді, әкімшілік айыппұлдарды және оларды жинау мен сақтауға арналған шығындарды білдіреді.
3. Егер Уағдаласушы мемлекеттің табыс талабы осы мемлекеттің заңнамасына сәйкес орындалуы тиіс болатын және осы мемлекеттің заңнамасына сәйкес оны жинауға сол сәтте кедергі келтіре алмайтын тұлға іске асыратын жағдайда, мұндай табыс талабын осы мемлекеттің құзыретті органының сұрау салуы бойынша екінші Уағдаласушы мемлекеттің құзыретті органы алым мақсатында таниды. Мұндай табыс талабын осы екінші мемлекеттің табыс талабы болып табылатындай табыс талабы сияқты өзінің салықтарын жинауға қатысты қолданылатын оның заңнамасының ережелеріне сәйкес екінші мемлекет жинауға тиіс.
4. Егер Уағдаласушы мемлекеттің табыс талабы жинауды қамтамасыз ету мақсатында оған қатысты осы мемлекеттің заңнамасына сәйкес сақтау жөніндегі шараларды қолданатын табыс талабы болып табылатын жағдайда, мұндай табыс талабы осы мемлекеттің құзыретті органының сұрау салуы бойынша екінші Уағдаласушы мемлекеттің құзыретті органының сақтауы жөніндегі шараларды қолдану мақсатында танылады. Бұл екінші мемлекет өз заңнамасының ережелеріне сәйкес осы табыс талабына қатысты сақтау жөніндегі шараларды, егер де осындай шараларды қолдану сәтінде табыс талабы алғашқы аталған мемлекетте жүзеге асырылмаса да немесе оны жинауға кедергі келтіре алатын тұлғаға тиесілі болса да осы табыс талабы осы екінші мемлекеттің табыс талабы болатыны сияқты қолданады.
5. 3 және 4-тармақтардың ережелеріне қарамастан, 3 және 4-тармақтардың мақсаттары үшін Уағдаласушы мемлекет таныған табыс талабына осы мемлекетте уақытша шектеулер қойылуға немесе талаптың сипатына қатысты осы мемлекеттің заңнамасына сәйкес табыс талаптарына қолданылатын оның басымдылығын айқындауға жатпайды. Осыған қосымша ретінде, 3 немесе 4-тармақтардың мақсаттары үшін Уағдаласушы мемлекет қабылдаған табыс талабының осы мемлекетте екінші Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасына сәйкес осы табыс талабына қолданылатын басымдылығы болмайды.
6. Уағдаласушы мемлекеттің табыс талабының болуына, заңдылығына немесе сомасына қатысты сот істері екінші Уағдаласушы мемлекеттің соттарына немесе әкімшілік органдарына берілмейді.
7. Егер Уағдаласушы мемлекет 3 немесе 4-тармақтарға сәйкес сұрау салу жібергеннен кейін және екінші Уағдаласушы мемлекет тиісті табыс талабын өндіріп алып, алғашқы аталған мемлекетке бергенге дейінгі жағдайда, тиісті табыс талабы:
а) алғашқы аталған мемлекеттің табыс талабы осы Мемлекеттің заңнамасына сәйкес орындала алатын және осы мемлекеттің заңнамасына сәйкес оны жинауға сол сәтте кедергі келтіре алмайтын тұлғаға тиесілі болатын кезде 3-тармаққа сәйкес келетін сұрау салынатын жағдайда; немесе
b) табыс талабы, жинауды қамтамасыз ету мақсатында оған қатысты осы мемлекет өзінің заңнамасына сәйкес табыс талабы сомасының сақталуы жөніндегі шараларды қолдана алатын кезде 4-тармаққа сәйкес келетін сұрау салынатын жағдайда қолданылуы тоқтатылады, алғашқы аталған мемлекеттің құзыретті органдары екінші мемлекеттің құзыретті органдарына осы факті туралы дереу хабарлайды және екінші мемлекеттің таңдауы бойынша алғашқы аталған мемлекет өзінің сұрау салуын тоқтата немесе кері қайтарып алады.
8. Осы баптың ережелеріндегі ешқандай жағдайда да Уағдаласушы мемлекеттерге мынадай міндеттемелерді жүктеу:
а) осы немесе екінші Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасына және әкімшілік практикасына қайшы келетін әкімшілік шараларды қолдану;
b) мемлекеттік саясатқа (қоғамдық тәртіпке) қайшы келетін шараларды қолдану;
с) егер екінші Уағдаласушы мемлекет нақты жағдайға байланысты оның заңнамаларына немесе әкімшілік практикасына сәйкес табыс талабын жинау мен сақтау жөніндегі барлық тиісті шараларды қолданбаса, көмек көрсету;
d) осы мемлекетке жүктелетін әкімшілік жүктеме екінші Уағдаласушы мемлекет алатын пайдаға мөлшері жағынан сәйкес келмеген жағдайларда көмек көрсету ретінде түсіндірілмейді.

27-бап
Дипломатиялық өкілдіктер мен консулдық мекемелердің қызметкерлері

Осы Конвенциядағы ештеңе де дипломатиялық өкілдіктер мен консулдық мекемелер қызметкерлерінің халықаралық құқықтың жалпы нормалары беретін немесе арнайы келісімдердің ережелеріне сәйкес берілетін артықшылықтар сияқты салық артықшылықтарын қозғамайды.

28-бап
Белгілі бір компанияларды шығарып тастау

Осы Конвенция арнайы Люксембург заңнамасына, атап айтқанда 1929 жылғы 31 шілдедегі Заңға және 1938 жылғы 17 желтоқсандағы Жарлыққа сәйкес құрылған холдингтік компанияларға қолданылмайды, сондай-ақ Қазақстанның резиденті осындай компаниялардан алып отырған табыстарға және көрсетілген тұлға ие болып отырған осындай компаниялардың акциялары мен басқа да бағалы қағаздарына қолданылмайды.

29-бап
Күшіне енуі

1. Осы Конвенция ратификациялануы тиіс және Уағдаласушы мемлекеттердің оның күшіне енуі үшін қажетті ішкі мемлекеттік рәсімдерді орындағандығы туралы соңғы хабарламаны алған күннен бастап күшіне енеді.
2. Осы Конвенция:
а) осы Конвенция күшіне енген жылдан кейінгі күнтізбелік жылдың 1 қаңтарынан бастап немесе 1 қаңтарынан кейін көзден, алынған табыстан ұсталатын салықтарға қатысты;
b) осы Конвенция күшіне енген жылдан кейінгі күнтізбелік жылдың 1 қаңтарынан немесе 1 қаңтарынан кейін басталатын кез келген салық жылында салық салуға жататын табыс пен капиталға салынатын басқа да салықтарға қатысты қолданылады.

30-бап
Түзетулер

Уағдаласушы мемлекеттердің өзара келісімі бойынша осы Конвенцияға өзгерістер мен толықтырулар осы Конвенцияның ажырамас бөлігін құрайтын хаттамалармен енгізіле алады.

31-бап
Қолданылуын тоқтату

1. Осы Конвенция Уағдаласушы мемлекеттердің бірі оның қолданылуын тоқтатпайынша күшінде кала береді. Кез келген Уағдаласушы мемлекет Конвенция күшіне енген күннен бастап бес жылдық кезең өткеннен кейінгі кез келген күнтізбелік жыл аяқталғанға дейін кемінде алты ай қалғанда қолданылуын тоқтату туралы дипломатиялық арналар арқылы жазбаша хабарлама жібере отырып, Конвенцияның қолданылуын тоқтата алады.
2. Конвенция:
а) хабарлама алынған жылдан кейінгі күнтізбелік жылдың 1 қаңтарынан бастап немесе 1 қаңтарынан кейін көзден, алынған табыстан ұсталатын салықтарға қатысты;
b) хабарлама алынған жылдан кейінгі күнтізбелік жылдың 1 қаңтарынан бастап немесе 1 қаңтарынан кейін басталатын кез келген салық жылында салық салуға жататын табыс пен капиталға салынатын басқа да салықтарға қатысты қолданылады.

ОСЫНЫ КУӘЛАНДЫРУ ҮШІН тиісті дәрежеде уәкілеттік берген төменде қол қоюшылар осы Конвенцияға кол қойды.

Астана қаласында 2008 жылғы маусым айының 26 күні қазақ, француз, орыс және ағылшын тілдерінде екі данада жасалды, әрі барлық мәтіндердің бірдей күші бар.

Қазақстан Люксембург Ұлы
Республикасының Герцогтігінің
Үкіметі үшін Үкіметі үшін

О проекте Закона Республики Казахстан "О ратификации Конвенции между Правительством Республики Казахстан и Правительством Великого Герцогства Люксембург об избежании двойного налогообложения и предотвращении уклонения от налогообложения в отношении налогов на доход и капитал"

Постановление Правительства Республики Казахстан от 26 октября 2009 года № 1673

Сноска. Проект Закона РК отозван из Мажилиса Парламента РК постановлением Правительства РК от 17.06.2010 № 603 (не подлежит опубликованию).

Правительство Республики Казахстан ПОСТАНОВЛЯЕТ:
внести на рассмотрение Мажилиса Парламента Республики Казахстан проект Закона Республики Казахстан "О ратификации Конвенции между Правительством Республики Казахстан и Правительством Великого Герцогства Люксембург об избежании двойного налогообложения и предотвращении уклонения от налогообложения в отношении налогов на доход и капитал".

Премьер-Министр
Республики Казахстан К.Масимов

Проект

Закон Республики Казахстан О ратификации Конвенции между Правительством Республики
Казахстан и Правительством Великого Герцогства Люксембург об
избежании двойного налогообложения и предотвращении уклонения
от налогообложения в отношении налогов на доход и капитал

Ратифицировать Конвенцию между Правительством Республики Казахстан и Правительством Великого Герцогства Люксембург об избежании двойного налогообложения и предотвращении уклонения от налогообложения в отношении налогов на доход и капитал, подписанную в Астане 26 июня 2008 года.

Президент
Республики Казахстан

Конвенция между Правительством Республики Казахстан и
Правительством Великого Герцогства Люксембург об
избежании двойного налогообложения и предотвращении
уклонения от налогообложения в отношении налогов на доход и
капитал

Правительство Республики Казахстан и Правительство Великого Герцогства Люксембург,
желая заключить Конвенцию об избежании двойного налогообложения и предотвращении уклонения, от налогообложения в отношении налогов на доход и капитал,
договорились о нижеследующем:

Статья 1
Лица, к которым применяется Конвенция

Настоящая Конвенция применяется к лицам, которые являются резидентами одного или обоих Договаривающихся государств.

Статья 2
Налоги, на которые распространяется Конвенция

1. Настоящая Конвенция применяется к налогам на доход и капитал, взимаемым от имени Договаривающегося государства или его центрального или местного органов власти, независимо от метода их взимания.
2. Налогами на доход и капитал считаются все виды налогов, взимаемые с общей суммы дохода, с общей суммы капитала, или с отдельных элементов дохода или капитала, включая налоги на доходы от отчуждения движимого или недвижимого имущества, налоги на общую сумму жалованья или заработной платы, выплачиваемых предприятиями, а также налоги на прирост стоимости капитала.
3. Существующими налогами, на которые распространяется настоящая Конвенция являются в частности:
а) в Великом Герцогстве Люксембург:
(i) подоходный налог с физических лиц;
(ii) корпоративный налог;
(iii) налог на капитал; и
(iv) коммунальный торговый налог (далее именуемые как "Люксембургский налог");
(b) в Республике Казахстан:
(i) корпоративный подоходный налог;
(ii) индивидуальный подоходный налог;
(iii) налог на имущество юридических и физических лиц (далее именуемые как "Казахстанский налог").
4. Настоящая Конвенция также применяется к любым идентичным или по существу аналогичным налогам на доход и капитал, которые будут взиматься после даты вступления в силу Конвенции в дополнение или вместо существующих налогов. Компетентные органы Договаривающихся государств уведомят друг друга о любых существенных изменениях в их соответствующих налоговых законодательствах.

Статья 3
Общие положения

1. Для целей настоящей Конвенции, если из контекста не вытекает иное, термин:
а) "Люксембург" означает Великое Герцогство Люксембург и при использовании в географическом смысле означает территорию Великого Герцогства Люксембург;
b) "Казахстан" означает Республику Казахстан, и при использовании в географическом смысле термин "Казахстан" включает государственную территорию Республики Казахстан и зоны, на которых Казахстан может осуществлять свои суверенные права и юрисдикцию, в соответствии с его законодательством и международными договорами, участником которых он является;
с) "лицо" включает физическое лицо, компанию и любое другое объединение лиц;)
d) "компания" означает любое корпоративное образование или любую экономическую единицу, которые для целей налогообложения рассматриваются как корпоративное образование;
е) "предприятие" применяется к осуществлению любой предпринимательской деятельности;
f) "предприятие Договаривающегося государства" и "предприятие другого Договаривающегося государства" означают, соответственно, предприятие, управляемое резидентом Договаривающегося государства, и предприятие, управляемое резидентом другого Договаривающегося государства;
g) "международная перевозка" означает любую перевозку морским или воздушным судном, эксплуатируемым предприятием Договаривающегося государства, кроме случаев, когда морское или воздушное судно эксплуатируется исключительно между пунктами в другом Договаривающемся государстве;
h) "компетентный орган" означает:
(i) в Люксембурге: Министра финансов или его уполномоченного представителя;
(ii) в Казахстане: Министерство финансов или его уполномоченного представителя;
i) "национальное лицо" означает:
(i) любое физическое лицо, имеющее гражданство Договаривающегося государства;
(ii) любое юридическое лицо, товарищество или ассоциацию, получившее такой статус на основании действующего законодательства в этом Договаривающемся государстве;
j) "предпринимательская деятельность" включает выполнение профессиональных услуг и другой деятельности независимого характера;
k) "Договаривающееся государство" и "другое Договаривающееся государство" означает Казахстан или Великое Герцогство Люксембург, в зависимости от контекста;
l) "капитал" для целей статьи 21 настоящей Конвенции означает движимое и недвижимое имущество и включает (но не ограничивается ими) наличные денежные средства, акции или другие документы, подтверждающие имущественные права, векселя, облигации или другие долговые обязательства, а также патенты, товарные знаки, авторские права или другое подобное право или имущество;
m) "пул" для целей настоящей Конвенции означает также объединение лиц, осуществляющих совместную эксплуатацию контейнеров по транспортировке грузов в международной перевозке, прибыль от эксплуатации которых формируется в общий фонд и распределяется в соответствии с соглашением о создании пула.
2. При применении в любое время настоящей Конвенции Договаривающимся государством любой термин, не определенный в ней, будет иметь то значение, если из контекста не вытекает иное, которое он имеет в это время по законодательству этого государства в отношении налогов, на которые распространяется Конвенция, любое значение термина по применяемому налоговому законодательству этого государства, преобладает над значением, придаваемым термину по другим законам этого государства.

Статья 4
Резидент

1. Для целей настоящей Конвенции термин "резидент Договаривающегося государства" означает любое лицо, которое по законодательству этого государства подлежит в нем налогообложению на основании его местожительства, резидентства, гражданства, места управления, или любого другого критерия аналогичного характера, а также включает само государство, любые его центральные и местные органы власти. Однако этот термин не включает любое лицо, которое подлежит налогообложению в этом государстве, только в отношении дохода из источников в этом государстве или в отношении находящегося в нем капитала.
2. Если в соответствии с положениями пункта 1 физическое лицо является резидентом обоих Договаривающихся государств, то его статус определяется следующим образом:
а) оно считается резидентом только того государства, в котором оно располагает имеющимся в его распоряжении постоянным жилищем; если оно располагает имеющимся в его распоряжении постоянным жилищем в обоих государствах, оно считается резидентом только того государства, в котором оно имеет более тесные личные и экономические отношения (центр жизненных интересов);
b) если государство, в котором оно имеет центр жизненных интересов, не может быть определено, или если оно не располагает имеющимся в его распоряжении постоянным жилищем ни в одном из государств, то оно считается резидентом только того государства, в котором оно обычно проживает;
с) если оно обычно проживает в обоих государствах или ни в одном из них, оно считается резидентом только того государства, гражданином которого оно является;
d) если статус резидента не может быть определен в соответствии с подпунктами а) до с), компетентные органы Договаривающихся государств решают данный вопрос по взаимному согласию.
3. Если в соответствии с положениями пункта 1 лицо, иное, чем физическое, является резидентом обоих Договаривающихся государств, тогда оно считается резидентом только того государства, в котором находится место его эффективного управления.

Статья 5
Постоянное учреждение

1. Для целей настоящей Конвенции, термин "постоянное учреждение" означает постоянное место деятельности, через которое полностью или частично осуществляется предпринимательская деятельность предприятия.
2. Термин "постоянное учреждение", в частности, включает:
а) место управления;
b) отделение;
с) контору;
d) фабрику;
е) мастерскую; и
f) шахту, рудник, нефтяную или газовую скважину, карьер, установку, сооружение или любое другое место разведки или добычи природных ресурсов.
3. Строительная площадка или строительный, или монтажный проект образуют постоянное учреждение, только если они существуют более 12 месяцев.
4. Несмотря на предыдущие положения настоящей статьи, термин "постоянное учреждение" не рассматривается как включающий:
а) использование сооружений исключительно для целей хранения, демонстрации или доставки товаров или изделий, принадлежащих предприятию;
b) содержание запасов товаров или изделий, принадлежащих предприятию, исключительно для целей хранения, демонстрации или доставки;
с) содержание запаса товаров или изделий, принадлежащих предприятию, исключительно для целей переработки другим предприятием;
d) содержание постоянного места деятельности исключительно для целей закупки товаров или изделий, или для сбора информации для предприятия;
е) содержание постоянного места деятельности исключительно для целей осуществления предприятием любой другой деятельности подготовительного или вспомогательного характера;
f) содержание постоянного места деятельности исключительно для осуществления любой комбинации видов деятельности, перечисленных в подпунктах от а) до е), при условии, что совокупная деятельность постоянного места деятельности, возникающая в результате такой комбинации имеет подготовительный или вспомогательный характер;
5. Несмотря на положения пунктов 1 и 2, если лицо - иное, чем агент с независимым статусом, к которому применяется пункт 6 - действует в Договаривающемся государстве от имени предприятия другого Договаривающегося государства, то это предприятие будет рассматриваться как имеющее постоянное учреждение в первом упомянутом Договаривающемся государстве в отношении любой деятельности, которое это лицо предпринимает для предприятия, если такое лицо:
а) имеет и обычно использует в этом государстве полномочия заключать контракты от имени предприятия, если только деятельность такого предприятия не ограничивается видами деятельности, упомянутыми в пункте 4, которые, если и осуществляются через постоянное место деятельности, не превращает это постоянное место предпринимательской деятельности в постоянное учреждение согласно положениям этого пункта; или
b) не имеет такие полномочия, но обычно содержит в первом упомянутом государстве запас товаров или изделий, с которого оно на регулярной основе поставляет товары или изделия от имени предприятия. Положения вышеуказанного предложения не будут применяться, если только не будет доказано, что в целях избежания налогообложения в первом упомянутом государстве такое лицо осуществляет на регулярной основе не только поставку товаров или изделий, но и осуществляет фактически все виды деятельности, связанные с продажей товаров или изделий, без фактического заключения самого контракта по продажам.
6. Предприятие не рассматривается как имеющее постоянное учреждение в Договаривающемся государстве только потому, что оно осуществляет предпринимательскую деятельность в этом государстве через брокера, комиссионера или любого другого агента с независимым статусом при условии, что такие лица действуют в рамках своей обычной деятельности.
7. Тот факт, что компания, являющаяся резидентом Договаривающегося государства, контролирует или контролируется компанией, которая является резидентом другого Договаривающегося государства или которая осуществляет предпринимательскую деятельность в этом другом государстве (либо через постоянное учреждение, либо другим образом) сам по себе не превращает одну из этих компаний в постоянное учреждение другой.

Статья 6
Доходы от недвижимого имущества

1. Доход, получаемый резидентом Договаривающегося государства от недвижимого имущества (включая доход от сельского или лесного хозяйства), находящегося в другом Договаривающемся государстве, может облагаться налогом в этом другом государстве.
2. Термин "недвижимое имущество" имеет то значение, которое он имеет по законодательству Договаривающегося государства, в котором находится рассматриваемое имущество. Термин в любом случае включает имущество, вспомогательное по отношению к недвижимому имуществу, скот и оборудование, используемые в сельском и лесном хозяйстве, права, к которым применяются положения общего права в отношении земельной собственности, узуфрукт недвижимого имущества и права на переменные или фиксированные платежи в качестве компенсации за разработку или право на разработку минеральных ресурсов, источников и других природных ресурсов; морские, речные и воздушные суда не рассматриваются в качестве недвижимого имущества.
3. Положения пункта 1 применяются к доходу, полученному от прямого использования, сдачи в аренду или использования недвижимого имущества в любой другой форме.
4. Положения пунктов 1 и 3 также применяются к доходу от недвижимого имущества предприятия.

Статья 7
Прибыль от предпринимательской деятельности

1. Прибыль предприятия Договаривающегося государства облагается налогом только в этом государстве, если только предприятие не осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся государстве через расположенное там постоянное учреждение. Если предприятие осуществляет предпринимательскую деятельность как указано выше, то прибыль предприятия может облагаться налогом в другом государстве, но только в той части, которая относится к такому постоянному учреждению.
2. В отношении пункта 1 настоящей статьи, прибыль, полученная от продаж товаров или изделий, которые аналогичны или идентичны товарам или изделиям, продаваемым через постоянное учреждение, а также прибыль, полученная от осуществления другой предпринимательской деятельности, которая по своему характеру аналогична или идентична предпринимательской деятельности, осуществляемой через постоянное учреждение, может облагаться налогом в государстве, где расположено постоянное учреждение, но только в той части, которая относится к этому постоянному учреждению.
3. С учетом положений пункта 4, если предприятие Договаривающегося государства осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся государстве, через расположенное там постоянное учреждение, то в каждом Договаривающемся государстве к этому постоянному учреждению относится прибыль, которую оно могло бы получить, если бы оно было обособленным и отдельным предприятием, занятым такой же или аналогичной деятельностью, при таких же или аналогичных условиях и действовало в полной независимости от предприятия, постоянным учреждением которого оно является.
4. При определении прибыли постоянного учреждения допускается вычет расходов, надлежащим образом документально подтвержденных, понесенных для целей постоянного учреждения, включая обоснованно распределенные управленческие и общеадминистративные расходы, независимо от того, понесены ли эти расходы в государстве, где находится постоянное учреждение, или за его пределами.
5. Не зачисляется какая-либо прибыль постоянному учреждению на основании лишь закупки этим постоянным учреждением товаров или изделий для предприятия.
6. Для целей предыдущих пунктов прибыль, относящаяся к постоянному учреждению, определяется одинаковым способом из года в год, если не имеется достаточной и веской причины для изменения такого порядка.
7. Если прибыль включает виды доходов, о которых отдельно говорится в других статьях настоящей Конвенции, то положения этих статей не затрагиваются положениями настоящей статьи.
8. Настоящая статья также применяется к доходам от участия в партнерстве. Она также применяется к вознаграждениям, полученным партнером от участия в партнерстве за деятельность на службе партнерства и за предоставление ссуд или за передачу имущественных ценностей, если такие вознаграждения согласно законодательству Договаривающегося государства, где расположено постоянное учреждение, относятся к доходам, полученным партнером от этого постоянного учреждения.

Статья 8
Морской и воздушный транспорт

1. Прибыль, полученная резидентом Договаривающегося государства от эксплуатации морских или воздушных судов в международной перевозке, облагается налогом только в этом Договаривающемся государстве.
2. Положения пункта 1 также применяются к прибыли от участия в пуле, совместном предприятии или в международной организации по эксплуатации транспортных средств.

Статья 9
Ассоциированные предприятия

1. Если
а) предприятие Договаривающегося государства прямо или косвенно участвует в управлении, контроле или капитале предприятия другого Договаривающегося государства, или одни и те же лица прямо или косвенно участвуют в управлении, контроле или капитале предприятия Договаривающегося государства и предприятия другого Договаривающегося государства,
и в случаях упомянутых в подпунктах а) и b), между двумя предприятиями в их коммерческих или финансовых взаимоотношениях создаются или устанавливаются условия, отличные от тех, которые имели бы место между двумя независимыми предприятиями, то любая прибыль, которая могла бы быть начислена одному из них, но из-за наличия этих условий не была ему начислена, может быть включена в прибыль этого предприятия и, соответственно, обложена налогом.
2. Если Договаривающееся государство включает в прибыль предприятия этого государства и, соответственно, облагает налогом прибыль, в отношении которой предприятие другого Договаривающегося государства было подвергнуто налогообложению в этом другом государстве, и прибыль, включенная таким образом, является прибылью, которая была бы начислена предприятию первого упомянутого государства, если бы отношения между двумя предприятиями были бы такими, которые существуют между независимыми предприятиями, тогда это другое государство сделает соответствующую корректировку суммы взимаемого с такой прибыли налога. При определении такой корректировки должны быть учтены другие положения настоящей Конвенции и компетентные органы Договаривающихся государств должны при необходимости консультироваться друг с другом.

Статья 10
Дивиденды

1. Дивиденды, выплачиваемые компанией, которая является резидентом Договаривающегося государства, резиденту другого Договаривающегося государства, могут облагаться налогом в этом другом государстве.
2. Однако такие дивиденды могут также облагаться налогом в Договаривающемся государстве, резидентом которого является компания, выплачивающая дивиденды, и в соответствии с законодательством этого государства, но если фактический владелец дивидендов является резидентом другого Договаривающегося государства, то взимаемый таким образом налог не должен превышать:
а) 5 процентов обшей суммы дивидендов, если фактическим владельцем является компания (иная, чем товарищество), которая владеет прямо, по крайней мере, 15 процентами капитала компании, выплачивающей дивиденды;
b) 15 процентов общей суммы дивидендов во всех остальных случаях;
Настоящий пункт не затрагивает налогообложение компании в отношении прибыли, из которой выплачиваются дивиденды.
3. Термин "дивиденды" при использовании в настоящей статье означает доход от акций, акций "jouissance" или прав "jouissance", акций горнодобывающих компаний, акций учредителей или других прав, не являющихся долговыми требованиями, дающими право на участие в прибыли, а также доход от других корпоративных прав, который подлежит такому же налоговому регулированию, как доход от акций в соответствии с законодательством государства, резидентом которого является компания, распределяющая прибыль, и долю инвестора в прибыли коммерческого, промышленного, горнодобывающего или промыслового предприятия, выплачиваемую пропорционально прибыли и на основании его капитальных затрат, а также проценты и выплаты по долговым обязательствам, если, к тому же фиксированная ставка процента, право переуступки (ассигнования) предоставляется на добавочные проценты, изменяющиеся в соответствии с нераспределенной прибылью.
4. Положения пунктов 1 и 2 не применяются, если фактический владелец дивидендов, являющийся резидентом Договаривающегося государства, осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся государстве, резидентом которого является компания, выплачивающая дивиденды, через расположенное там постоянное учреждение и холдинг, в отношении которого выплачиваются дивиденды, действительно связан с таким постоянным учреждением. В таком случае применяются положения статьи 7.
5. Если компания, которая является резидентом Договаривающегося государства, получает прибыль или доход из другого Договаривающегося государства, это другое государство не может взимать любой налог с дивидендов, выплачиваемых этой компанией, кроме случаев, когда такие дивиденды выплачиваются резиденту этого другого государства или холдинг, в отношении которого выплачиваются дивиденды, фактически относится к постоянному учреждению, находящимся в этом другом государстве, и с нераспределенной прибыли компании не взимается налог на нераспределенную прибыль, даже если выплачиваемые дивиденды или нераспределенная прибыль состоят полностью или частично из прибыли или дохода, возникающих в этом другом государстве.
6. Ничто в настоящей Конвенции не может быть истолковано как препятствующее Договаривающемуся государству облагать прибыль компании, относящуюся к постоянному учреждению в этом государстве, налогом в дополнение к налогу, который начисляется на прибыль компании, являющейся национальным лицом этого государства, при условии, что любой дополнительный налог, начисленный таким образом, не превысит 10 процентов суммы такой прибыли, которая не подвергалась такому дополнительному налогообложению в предыдущие налогооблагаемые годы. Для целей настоящего пункта прибыль определяется после вычета из нее всех налогов, иных, чем дополнительный налог, упомянутый в настоящем пункте, взыскиваемых в Договаривающемся государстве, в котором расположено постоянное учреждение.

Статья 11
Проценты

1. Проценты, возникающие в Договаривающемся государстве и выплачиваемые резиденту другого Договаривающегося государства, могут облагаться налогом в этом другом государстве.
2. Однако такие проценты могут также облагаться налогом в том Договаривающемся государстве, в котором они возникают и, в соответствии с законодательством этого государства, но если получатель, будучи фактическим владельцем процентов, является резидентом другого Договаривающегося государства, то взимаемый налог не должен превышать 10 процентов общей суммы процентов.
3. Несмотря на положения пункта 2:
а) проценты, возникающие в Республике Казахстан будут освобождаться от налога в Республике Казахстан, если они выплачиваются:
(i) Правительству Люксембурга;
(ii) местному органу власти Люксембурга;
(iii) Центральному Банку Люксембурга;
(IV) компании "Societe Nationale de Credit et d'Investissement";
(v) любой другой организации, полностью принадлежащей Правительству Люксембурга, которая может быть согласована между компетентными органами Договаривающихся Государств;
b) проценты, возникающие в Люксембурге будут освобождаться от налога в Люксембурге, если они выплачиваются
i) Правительству Республики Казахстан;
(ii) любому центральному или местному органу власти Республики Казахстан;
(iii) Национальному Банку Республики Казахстан;
(IV) Фонду устойчивого развития "Қазына";
(V) любой другой организации, полностью принадлежащей Правительству Республики Казахстан, которая может быть согласована между компетентными органами Договаривающихся государств;
4. Несмотря на положения пункта 2:
а) проценты, возникающие в Казахстане и выплачиваемые резиденту Люксембурга, освобождаются от налога в Казахстане, если они выплачиваются в отношении займа, предоставленного, гарантированного или застрахованного или любого другого долгового требования, или кредита, гарантированного или застрахованного "L Office du Ducroire".
b) проценты, возникающие в Люксембурге и выплачиваемые резиденту Казахстана, освобождаются от налога в Люксембурге, если они выплачиваются в отношении займа, предоставленного, гарантированного или застрахованного или любого другого долгового требования, или кредита, гарантированного или застрахованного акционерным обществом "Государственная страховая корпорация по страхованию экспортных кредитов и инвестиций".
5. Термин "проценты", при использовании в настоящей статье, означает доход от долговых требований любого вида, обеспеченных или не обеспеченных залогом и дающих или не дающих право на участие в прибыли должников, и, в частности, доход от правительственных государственных ценных бумаг и доход от облигаций или долговых обязательств, включая премии и выигрыши по таким ценным бумагам, облигациям или долговым обязательствам. Однако термин "проценты" не включает доход, упоминающийся в статье 10. Штрафы за несвоевременные выплаты не рассматриваются в качестве процентов для целей настоящей статьи.
6. Положения пунктов 1 и 2 не применяются, если фактический владелец процентов, являющийся резидентом Договаривающегося государства, осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся государстве, в котором возникают проценты, через расположенное там постоянное учреждение, и долговое требование, в отношении которого выплачиваются проценты, действительно относится к такому постоянному учреждению. В таком случае применяются положения статьи 7.
7. Считается, что проценты возникают в Договаривающемся государстве, если плательщиком является резидент этого государства. Если, однако, лицо, выплачивающее проценты, независимо от того, является ли оно резидентом Договаривающегося государства или нет, имеет в Договаривающемся государстве постоянное учреждение, в связи с которым возникла задолженность, по которой выплачиваются проценты, и такие проценты выплачиваются таким постоянным учреждением, то считается, что такие проценты возникают в государстве, в котором расположено такое постоянное учреждение.
8. Если по причине особых отношений между плательщиком и фактическим владельцем процентов, или между ними обоими и каким-либо другим лицом, сумма процентов, относящаяся к долговому требованию, на основании которого она выплачивается, превышает сумму, которая была бы согласована между плательщиком и фактическим владельцем процентов при отсутствии таких отношений, то положения настоящей статьи применяются только к последней упомянутой сумме. В таком случае избыточная часть платежа по-прежнему подлежит налогообложению в соответствии с законодательством каждого Договаривающегося государства с учетом других положений настоящей Конвенции.
9. Положения настоящей статьи не применяются, если основной целью или одной из основных целей любого лица, связанного с созданием или передачей долговых требований, в отношении которых выплачиваются проценты, было получение выгоды от настоящей статьи путем создания или передачи этих долговых требований.

Статья 12
Роялти

1. Роялти, возникающие в Договаривающемся государстве и выплачиваемые резиденту другого Договаривающегося государства могут облагаться налогом в этом другом Договаривающемся государстве.
2. Однако такие роялти также могут облагаться налогом в Договаривающемся государстве, в котором они возникают, и в соответствии с законодательством этого Договаривающегося государства, но если получатель, будучи фактическим владельцем роялти, является резидентом другого Договаривающегося государства, то налог, взимаемый таким образом, не должен превышать 10 процентов общей суммы роялти.
3. Термин "роялти" при использовании в настоящей статье означает платежи любого вида, получаемые в качестве вознаграждения за использование или за предоставление права использования любого авторского права на произведения литературы, искусства или науки, включая программное обеспечение, кинематографические фильмы, любой патент, торговую марку, дизайн или модель, план, секретную формулу или процесс, или за информацию, касающуюся промышленного, коммерческого или научного опыта, и платежи за использование, или право на использование промышленного, коммерческого или научного оборудования.
4. Положения пунктов 1 и 2 не применяются, если фактический владелец роялти, являющийся резидентом Договаривающегося государства, осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся государстве, в котором возникают роялти, через расположенное там постоянное учреждение, и право или имущество, в отношении которых выплачиваются роялти, действительно связаны с таким постоянным учреждением. В таком случае применяются положения статьи 7.
5. Считается, что роялти возникают в Договаривающемся государстве, если плательщиком является резидент этого государства. Если, однако, лицо выплачивающее роялти, независимо от того, является оно резидентом Договаривающегося государства или нет, имеет в Договаривающемся государстве постоянное учреждение, в связи с которым возникло обязательство выплатить роялти, и такие роялти выплачиваются этим постоянным учреждением, тогда такие роялти считаются возникшими в государстве, в котором расположено постоянное учреждение.
6. Если вследствие особых отношений между плательщиком и фактическим владельцем роялти, или между ними обоими и каким-либо другим лицом, сумма роялти, относящаяся к использованию, праву или информации, на основании которых она выплачивается, превышает сумму, которая была бы согласована между плательщиком и фактическим владельцем при отсутствии таких отношений, то положения настоящей статьи применяются только к последней упомянутой сумме. В таком случае, избыточная часть платежа подлежит налогообложению в соответствии с законодательством каждого Договаривающегося государства, с учетом других положений настоящей Конвенции.
7. Положения настоящей статьи не применяются, если основной целью или одной из основных целей любого лица, связанного с созданием или передачей прав, в отношении которых выплачиваются роялти, было получение выгоды от настоящей статьи путем такого создания или передачи прав.

Статья 13
Доходы от прироста стоимости имущества

1. Доходы, полученные резидентом Договаривающегося государства от отчуждения недвижимого имущества, как оно определено в статье 6, и расположенного в другом Договаривающемся государстве, могут облагаться налогом в этом другом государстве.
2. Доходы от отчуждения движимого имущества, составляющего часть предпринимательского имущества постоянного учреждения, которое предприятие Договаривающегося государства имеет в другом Договаривающемся государстве, включая доходы от отчуждения такого, постоянного учреждения (отдельно или в совокупности со всем предприятием), могут облагаться налогом в этом другом государстве.
3. Доходы, полученные резидентом Договаривающегося государства от отчуждения морских или воздушных судов, эксплуатируемых в международной перевозке, или движимого имущества, относящегося к эксплуатации таких морских или воздушных судов, облагаются налогом только в этом Договаривающемся государстве.
4. Доходы, полученные в результате отчуждения:
а) акций, за исключением акций, которыми торгуют на существенной и регулярной основе на официально признанной Фондовой бирже, прав участия или других прав в капитале компании или другого юридического лица (независимо от того, является ли оно резидентом Договаривающегося государства), имущество которых в основном состоит из недвижимого имущества, расположенного в Договаривающемся государстве; или
b) долей участия в товариществе (независимо от того, являются ли оно резидентом Договаривающегося государства) с учетом того насколько оно связано с недвижимым имуществом, расположенным в Договаривающемся государстве,
могут облагаться налогом в этом государстве.
Для целей этого пункта термин "недвижимое имущество" включает акций компаний, упомянутые в подпункте (а), или доли участия в товариществе.
5. Доходы от отчуждения любого имущества, иного чем то, о котором говорится в предыдущих пунктах, облагаются налогом только в Договаривающемся государстве, резидентом которого является лицо, отчуждающее имущество.

Статья 14
Доходы от работы по найму

1. С учетом положений статей 15, 17 и 18, жалованье, заработная плата и другие подобные вознаграждения, полученные резидентом Договаривающегося государства в связи с работой по найму, облагаются налогом только в этом государстве, если только работа по найму не выполняется в другом Договаривающемся государстве. Если работа по найму выполняется, таким образом, такое вознаграждение, полученное в связи с этим, может облагаться налогом в этом другом государстве.
2. Несмотря на положения пункта 1, вознаграждение, полученное резидентом Договаривающегося государства в связи с работой по найму, выполняемой в другом Договаривающемся государстве, облагается налогом только в первом упомянутом государстве, если:
а) получатель находится в другом государстве в течение периода или периодов, не превышающих в общей сложности 183 дня в любом двенадцатимесячном периоде, начинающемся или оканчивающемся в соответствующем календарном году; и
b) вознаграждение выплачивается нанимателем или от имени нанимателя, не являющегося резидентом другого государства; и
с) расходы по выплате вознаграждения не несет постоянное учреждение, которое наниматель имеет в другом государстве.
3. Несмотря на предыдущие положения настоящей статьи, вознаграждение, полученное резидентом Договаривающегося государства в отношении работы по найму, выполняемой на борту морского или воздушного судна, эксплуатируемого в международной перевозке, может облагаться налогом в этом Договаривающемся государстве.

Статья 15
Гонорары директоров

Гонорары директоров и другие подобные выплаты, полученные резидентом Договаривающегося государства в качестве члена совета директоров компании, которая является резидентом другого Договаривающегося государства, могут облагаться налогом в этом другом государстве.

Статья 16
Артисты и спортсмены

1. Несмотря на положения статьи 7 и 14, доход, полученный резидентом Договаривающегося государства в качестве работника искусства, такого как артист театра, кино, радио или телевидения, или музыканта, или в качестве спортсмена от его личной деятельности, осуществляемой в другом Договаривающемся государстве, может облагаться налогом в этом другом государстве.
2. Если доход от личной деятельности, осуществляемой работником искусства или спортсменом в этом своем качестве, начисляется не самому работнику искусства или спортсмену, а другому лицу, этот доход может, несмотря на положения статей 7 и 14, облагаться налогом в Договаривающемся государстве, в котором осуществляется деятельность работника искусства или спортсмена.

Статья 17
Пенсии

1. В соответствии с положениями пункта 2 статьи 18, пенсии и другие подобные выплаты, выплачиваемые за осуществлявшуюся работу в прошлом резиденту Договаривающегося государства, облагаются налогом только в этом государстве.
2. Несмотря на положения пункта 1 пенсии и другие платежи, производящиеся в соответствии с законодательством о социальном обеспечении Договаривающегося государства, облагаются налогом только в этом государстве.
3. Несмотря на положения пункта 1 пенсии и другое подобное вознаграждение (включая единовременные выплаты), возникающие в Договаривающемся государстве и выплачиваемые резиденту другого Договаривающегося государства облагаются налогом только в первом упомянутом государстве, при условии, что такие платежи производятся из выплаченных вкладов или из резервов, созданных в соответствии с пенсионной схемой получателя или от его имени и такие вклады, резервы или пенсии или другое подобное вознаграждение подвергались налогообложению в первом упомянутом государстве в соответствии с обычными нормами его налогового законодательства.

Статья 18
Государственная служба

1. а) Жалованье, заработная плата и другое схожее вознаграждение, иное, чем пенсия, выплачиваемые Договаривающимся государством или его центральными или местными органами власти физическому лицу за службу, осуществляемую для этого государства или его центральных или местных органов власти, облагаются налогом только в этом государстве.
b) Однако, такое жалованье, заработная плата и другое схожее вознаграждение облагаются налогом только в другом Договаривающемся государстве, если служба осуществляется в этом государстве и физическое лицо, которое является резидентом этого государства:
i) является гражданином этого государства; или
ii) не стало резидентом этого государства только с целью осуществления службы.
2. а) Любая пенсия, выплачиваемая Договаривающимся государством или его центральными или местными органами власти, физическому лицу за службу, осуществлявшуюся для этого государства или его центральных или местных органов власти, облагается налогом только в этом государстве.
b) Однако, такая пенсия облагается налогом только в другом Договаривающемся государстве, если физическое лицо является резидентом и гражданином этого другого государства.
3. Положения статей 14, 15, 16 и 17 применяются к жалованью, заработной плате и другим схожим вознаграждениям и к пенсиям в отношении службы, связанной с предпринимательской деятельностью, осуществляемой Договаривающимся государством или его центральными или местными органами власти.

Статья 19
Преподаватели, учителя и студенты

1. Выплаты, которые студент или практикант, являющийся или непосредственно перед приездом в Договаривающееся государство являвшийся резидентом другого Договаривающегося государства, и находящийся в первом упомянутом государстве исключительно с целью получения образования или прохождения практики, получает для целей своего содержания, получения образования или прохождения практики, не облагаются налогом в этом государстве при условии, что источники этих сумм находятся за пределами этого государства.
2. Физическое лицо, которое прибыло в Договаривающееся государство по приглашению этого государства или университета, колледжа, школы, музея или другого учреждения культуры этого государства, или по официальной программе культурного обмена на период, не превышающий два года, исключительно для целей преподавания, чтения лекций или осуществления исследований в таких учреждениях и которое является или являлось непосредственно до этого визита резидентом другого Договаривающегося государства, освобождается от налога в первом упомянутом государстве на его вознаграждение за такую деятельность, при условии, что такое вознаграждение получено им из-за пределов этого государства.

Статья 20
Другие доходы

1. Виды доходов резидента Договаривающегося государства, независимо от источника их возникновения, о которых не говорится в предыдущих статьях настоящей Конвенции, облагаются налогом только в этом государстве.
2. Положения пункта 1 не применяются к доходам, иным, чем доходы от недвижимого имущества, определенного в пункте 2 статьи 6, если получатель таких доходов, являясь резидентом Договаривающегося государства, осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся государстве через расположенное в нем постоянное учреждение, и право или имущество, в связи с которыми производилась выплата дохода, действительно связаны с таким постоянным учреждением. В таком случае применяются положения статьи 7.

Статья 21
Капитал

1. Капитал, представленный недвижимым имуществом, упомянутым в статье 6, принадлежащий резиденту Договаривающегося государства и находящийся в другом Договаривающемся государстве, может облагаться налогом в этом другом государстве.
2. Капитал, представленный движимым имуществом, составляющим часть предпринимательского имущества постоянного учреждения, которое предприятие Договаривающегося государства имеет в другом Договаривающемся государстве, может облагаться налогом в этом другом государстве.
3. Капитал, представленный морскими и воздушными судами, которые эксплуатируются резидентом Договаривающегося государства в международной перевозке, и движимым имуществом, связанным с эксплуатацией таких морских или воздушных судов, облагается налогом только в этом Договаривающемся государстве.
4. Все другие элементы капитала резидента Договаривающегося государства облагаются налогом только в этом государстве.

Статья 22
Устранение двойного налогообложения

1. С учетом положений закона Люксембурга относительно избежания двойного налогообложения, который не затрагивает его основных принципов, двойное налогообложение устраняется следующим образом:
a) Если резидент Люксембурга получает доход или владеет капиталом, который, в соответствии с положениями настоящей Конвенции может облагаться налогом в Казахстане, Люксембург с учетом положений подпунктов b) и с), освободит этот доход или капитал от налогообложения, но может, для того, чтобы подсчитать сумму налога на оставшийся доход или капитал резидента, применить те же ставки налога, как если бы доход не был бы освобожден.
b) Если резидент Люксембурга получает доход, который в соответствии с положениями статей 10, 11, 12 и 16 может облагаться в Казахстане, Люксембург позволит вычесть из налога доход физических лиц или из корпоративного налога этого резидента сумму, равную налогу, уплаченному в Казахстане. Однако такой вычет не должен превышать ту часть налога, подсчитанного до предоставления вычета, которая относится к таким видам дохода, полученного в Казахстане.
с) Положения подпункта а) не применяются к доходу, полученному резидентом Люксембурга или принадлежащему ему капиталу, если Казахстан применяет положения настоящей Конвенции для того, чтобы освободить доход или капитал от налога или применяет положения пункта 2 статей 10, 11 или 12 к такому доходу.
2. В случае Казахстана двойное налогообложение устраняется следующим образом:
а) Если резидент Казахстана получает доход или владеет капиталом, который в соответствии с положениями настоящей Конвенции могут облагаться налогом в Люксембурге, Казахстан позволит:
i) вычесть из налога на доход этого резидента сумму, равную налогу на доход, уплаченному в Люксембурге;
ii) вычесть из налога на капитал этого резидента сумму, равную налогу на каптал, уплаченному в Люксембурге.
Эти вычеты, в любом случае, не должны превышать часть налога на доход или на капитал, подсчитанного до предоставления вычета, относящегося, в зависимости от обстоятельств, к доходу или капиталу, которые могут облагаться налогом в Люксембурге.
b) Если в соответствии с каким-либо положением Конвенции, получаемый доход или капитал резидента Казахстана освобожден от налога в Казахстане, то Казахстан может, тем не менее, при подсчете суммы на остальную часть дохода или капитала этого резидента принять во внимание освобожденный от налога доход или капитал.

Статья 23
Недискриминация

1. Национальные лица Договаривающегося государства не будут подвергаться в другом Договаривающемся государстве любому налогообложению или любому связанному с ним обязательству, иному или более обременительному, чем налогообложение и связанные с ним обязательства, которым подвергаются или могут подвергаться национальные лица этого другого государства при тех же обстоятельствах, в частности, в отношении резидентства.
2. Налогообложение постоянного учреждения, которое предприятие Договаривающегося государства имеет в другом Договаривающемся государстве, не должно быть менее благоприятным в этом другом государстве, чем налогообложение предприятий этого другого государства, осуществляющих подобную деятельность. Это положение не должно истолковываться, как обязывающее Договаривающееся государство предоставлять резидентам другого Договаривающегося государства любые личные налоговые льготы, скидки и вычеты для целей налогообложения на основе их гражданского статуса или семейного положения, которые оно предоставляет своим резидентам.
3. За исключением случаев, когда применяются положения пункта 1 статьи 9, пункта 8 статьи 11 или пункта 6 статьи 12, проценты, роялти и другие выплаты, производимые предприятием Договаривающегося государства резиденту другого Договаривающегося государства, должны для целей определения налогооблагаемой прибыли такого предприятия подлежать вычетам на тех же условиях как, если бы они выплачивались резиденту первого упомянутого государства. Аналогично любая задолженность предприятия Договаривающегося государства резиденту другого Договаривающегося государства должна для целей определения налогооблагаемого капитала такого предприятия, подлежать вычету на тех же самых условиях, что и задолженность резиденту первого упомянутого государства.
4. Предприятия Договаривающегося государства, капитал которых полностью или частично принадлежит или контролируется прямо или косвенно одним или несколькими резидентами другого Договаривающегося государства, не должны подвергаться в первом упомянутом государстве любому налогообложению или любым обязательствам, связанным с ним, которые являются иными или более обременительными, чем налогообложение и связанные с ним обязательства, которым подвергаются или могут подвергаться другие подобные предприятия первого упомянутого государства.
5. Положения настоящей статьи, применяются к налогам, описанным в настоящей Конвенции.

Статья 24
Процедура взаимного согласования

1. Если лицо считает, что действия одного или обоих Договаривающихся государств приводят к его налогообложению не в соответствии с положениями настоящей Конвенции, оно может, независимо от средств защиты, предусмотренных внутренним законодательством этих Государств, представить свое дело на рассмотрение компетентному органу Договаривающегося государства, резидентом которого оно является, или, если его дело подпадает под действие пункта 1 статьи 23, компетентному органу Договаривающегося государства, национальным лицом которого оно является. Заявление должно быть представлено в течение трех лет с момента первого уведомления о действиях, приводящих к налогообложению не в соответствии с положениями настоящей Конвенции.
2. Компетентный орган будет стремиться, если он сочтет заявление обоснованным и если он сам не сможет прийти к удовлетворительному решению, решить дело по взаимному согласию с компетентным органом другого Договаривающегося государства, с целью избежания налогообложения, не соответствующего Конвенции. Любое достигнутое согласие будет исполнено независимо от любых ограничений во времени, предусмотренных национальными законодательствами Договаривающихся государств.
3. Компетентные органы Договаривающихся государств будут стремиться разрешить по взаимному согласию любые трудности или сомнения, возникающие при толковании или применении Конвенции. Они могут также консультироваться друг с другом с целью устранения двойного налогообложения в случаях, не предусмотренных Конвенцией.
4. Компетентные органы Договаривающихся государств могут вступать в прямые контакты друг с другом, в том числе через совместную комиссию, состоящую из представителей компетентных органов Договаривающихся государств, в целях достижения согласования в понимании предыдущих пунктов.

Статья 25
Обмен информацией

1. Компетентные органы Договаривающихся государств обмениваются информацией, необходимой для выполнения положений настоящей Конвенции или внутренних законодательств Договаривающихся государств в отношении налогов, на которые распространяется Конвенция, в той степени, в какой налогообложение по этому законодательству не противоречит настоящей Конвенции. Любая информация, полученная Договаривающимся государством, считается конфиденциальной, таким же образом, как и информация, полученная в рамках внутреннего законодательства этого государства, и сообщается только лицам или органам (включая суды и административные органы), занятым оценкой или сбором, принудительным взысканием или судебным преследованием, или рассмотрением апелляций, касающихся налогов, на которые распространяется Конвенция. Такие лица или органы должны использовать информацию только для этих целей. Они могут раскрывать эту информацию в ходе открытого судебного заседания или при принятии судебных решений.
2. Ни в каком случае положения пункта 1 не будут толковаться как налагающие на Договаривающиеся государства обязательство:
a) предпринимать административные меры, противоречащие законодательству и административной практике, этого или другого Договаривающегося государства;
b) представлять информацию, которую нельзя получить по законодательству или в ходе обычной административной практики этого или другого Договаривающегося государства;
c) представлять информацию, которая раскрывала бы какую-либо торговую, предпринимательскую, промышленную, коммерческую или профессиональную тайну, или торговый процесс, или информацию, раскрытие которой противоречило бы государственной политике (общественному порядку).
3. Если информация требуется Договаривающимся государством в соответствии с настоящей статьей, другое государство использует его информацию для достижения требуемой информации, даже если это другое государство может не нуждаться в такой информации для его собственных налоговых целей. Обязательство, содержащееся в предыдущем предложении, подчинено ограничениям пункта 2, но ни в каком случае такое ограничение не будет рассмотрено, как разрешающее государству отказать представлять информацию исключительно потому, что это не имеет никакого внутреннего интереса в такой информации.

Статья 26
Помощь в сборе налогов

1. Договаривающиеся государства оказывают друг другу помощь в сборе доходных требований. Такая помощь ограничивается действием статей 1 и 2. Компетентные органы Договаривающихся государств могут по взаимному согласованию установить процедуры применения настоящей статьи.
2. Термин "доходное требование", используемый в настоящей статье, означает сумму, причитающуюся в отношении налогов, указанных в статье 2, в той мере, в которой налогообложение не противоречит настоящей Конвенции или любому другому международному договору, участниками которого являются Договаривающиеся государства, а также проценты, административные штрафы и затраты на сборы и сохранность, относящиеся к этой сумме.
3. В случае если доходное требование Договаривающегося государства должно быть исполнено в соответствии с законодательством этого государства и приводится в действие лицом, которое в данный момент не может в соответствии с законодательствами этого государства, воспрепятствовать его сбору, такое доходное требование, по запросу компетентного органа этого государства, признается в целях сбора компетентным органом другого Договаривающегося государства. Такое доходное требование подлежит сбору этим другим государством, в соответствии с положениями его законодательства, применяемого в отношении сбора собственных налогов, как если бы доходное требование являлось доходным требованием этого другого Государства.
4. В случае если доходное требование Договаривающегося государства является требованием, в отношении которого это государство может в соответствии со своим законодательством принять меры по сохранности с целью обеспечения сбора, такое доходное требование по запросу компетентного органа этого государства признается в целях принятия мер по сохранности компетентным органом другого Договаривающегося государства. Это другое государство принимает меры по сохранности в отношении этого доходного требования в соответствии с положениями своего законодательства, как если бы это доходное требование было доходным требованием этого другого государства даже если в момент принятия таких мер доходное требование не осуществлено в первом упомянутом государстве или принадлежит лицу, имеющему право воспрепятствовать его сбору.
5. Несмотря на положения пунктов 3 и 4, доходное требование, признанное Договаривающимся государством в целях пунктов 3 или 4, в этом государстве не подлежит временным ограничениям или определению приоритетности, применяемых к доходным требованиям в соответствии с законодательством этого государства в отношении характера требования. В дополнение к этому, доходное требование, принятое Договаривающимся государством, в целях пунктов 3 или 4, в этом государстве не имеет приоритета, применяемого к этому доходному требованию в соответствии с законодательством другого Договаривающегося государства.
6. Судебные дела, касающиеся существования, законности или суммы доходного требования Договаривающегося государства, не вносятся в суды или административные органы другого Договаривающегося государства.
7. В случае если после того, как запрос направлен Договаривающимся государством в соответствии с пунктом 3 или 4 и до того, как другое Договаривающееся государство взыскало и передало соответствующее доходное требование первому упомянутому государству, соответствующее доходное требование прекращает действие:
a) в случае с запросом, соответствующим пункту 3, когда доходное требование первого упомянутого государства может быть исполнено в соответствии с законодательством этого государства и принадлежит лицу, которое на данный момент не может в соответствие с законодательством этого государства воспрепятствовать его сбору; или
b) в случае с запросом, соответствующим пункту 4, когда доходное требование первого упомянутого государства в отношении которого это государство может в соответствии со своим законодательством принять меры по сохранению суммы доходного требования с целью обеспечения сбора, компетентные органы первого упомянутого государства немедленно уведомляют компетентные органы другого государства об этом факте и по выбору другого государства, первое упомянутое государство может приостановить или отозвать свой запрос.
8. Ни в каком случае положения настоящей статьи не толкуются как налагающие на Договаривающиеся государства обязательства:
a) предпринимать административные меры, противоречащие законодательству и административной практике этого или другого Договаривающегося государства;
b) предпринимать меры, противоречащие государственной политике (общественному порядку);
c) предоставлять помощь, если другое Договаривающееся государство не предприняло все соответствующие меры по сбору или сохранности доходного требования, в зависимости от конкретного случая в соответствии с его законодательствами или административной практикой;
d) предоставлять помощь в тех случаях, когда административная нагрузка на это государство несоразмерна выгоде, получаемой другим Договаривающимся государством.

Статья 27
Сотрудники дипломатических представительств и консульских
учреждений

Ничто в настоящей Конвенции не затрагивает налоговых привилегий сотрудников дипломатических представительств и консульских учреждений, которым такие привилегии предоставлены общими нормами международного права или в соответствии с положениями специальных соглашений.

Статья 28
Исключение определенных компаний

Настоящая Конвенция не применяется к холдинговым компаниям, созданным в соответствии со специальным люксембургским законодательством, в частности, Законом от 31 июля 1929 года и Указом от 17 декабря 1938 года, а также не применяется к доходам, которые резидент Казахстана получает от таких компаний, и к акциям и другим ценным бумагам таких компаний, которыми владеет указанное лицо.

Статья 29
Вступление в силу

1. Настоящая Конвенция подлежит ратификации и вступает в силу с даты, получения последнего письменного уведомления о выполнении Договаривающимися государствами внутригосударственных процедур, необходимых для ее вступления в силу.
2. Настоящая Конвенция применяется:
а) в отношении налогов, удерживаемых у источника, с дохода, полученного с 1 января или после 1 января календарного года, следующего за годом вступления настоящей Конвенции в силу;
b) в отношении других налогов на доход и капитал, подлежащих обложению в любом налоговом году, начинающемся с 1 января или после 1 января календарного года, следующего за годом вступления настоящей Конвенции в силу.

Статья 30
Поправки

По взаимному согласию Договаривающихся государств, изменения и дополнения в настоящую Конвенцию могут вноситься протоколами, которые составят неотъемлемую часть настоящей Конвенции.

Статья 31
Прекращение действия

1. Настоящая Конвенция остается в силе, пока одно из Договаривающихся государств не прекратит ее действие. Любое Договаривающееся государство может прекратить действие Конвенции, направив по дипломатическим каналам письменное уведомление о прекращении действия, по крайней мере, за шесть месяцев до конца любого календарного года, следующего после истечения пятилетнего периода с даты вступления его в силу.
2. Конвенция прекращает свое действие:
a) в отношении налогов, удерживаемых у источника, с дохода, полученного с 1 января или после 1 января календарного года, следующего за годом получения уведомления;
b) в отношении других налогов на доход и капитал, подлежащих обложению в любом налоговом году, начинающемся с 1 января или после 1 января календарного года, следующего за годом получения уведомления.

В УДОСТОВЕРЕНИЕ ЧЕГО, нижеподписавшиеся, должным образом на то уполномоченные, подписали настоящую Конвенцию.

Совершено в двух экземплярах в Астане 26 июня 2008 года на казахском, французском, русском и английском языках, причем все тексты имеют одинаковую силу.

За Правительство За Правительство
Республики Казахстан Великого Герцогства Люксембург