Адамдарды сатуға және үшінші тұлғалардың жезөкшелікті пайдалануына қарсы күрес туралы конвенцияны және Қорытынды хаттаманы ратификациялау туралы

Қазақстан Республикасының 2005 жылғы 14 желтоқсандағы N 100 Заңы

Нью-Йоркте 1950 жылғы 21 наурызда жасалған Адамдарды сатуға және үшінші тұлғалардың жезөкшелікті пайдалануына қарсы күрес туралы конвенцияға "Қазақстан Республикасы Конвенцияның 1 және 18-баптарының ережелерін Қазақстан Республикасының заңнамасында көзделген қылмыстар мен әкімшілік құқық бұзушылықтардың алдын алу және жолын кесу шеңберінде орындайтын болады" деген ескертпемен Конвенция және Қорытынды хаттама ратификациялансын.

Қазақстан Республикасының
Президенті

Адамдарды сатуға және үшінші тұлғалардың
жезөкшелікті пайдалануына қарсы күрес туралы
КОНВЕНЦИЯ

(2006 жылғы 24 сәуірде күшіне енді - ҚР СІМ-нің ресми сайты)

(Нью-Йорк қ., 1950 жылғы 21 наурыз)

Кіріспе

Жезөкшелік және онымен ілесе жүретін жезөкшелік мақсатын көздейтін адамдарды сату зұлымдығы адамдық тұлғаның абыройы мен жоғары құндылығымен сыйыспайтынын және адамның, отбасының әрі қоғамның әл-ауқатына қауіп төндіретінін назарға ала отырып,
әйелдер мен балаларды сатуға қарсы күреске қатысты төмендегі халықаралық актілердің:
1. Ақ нәсілді күңдерді сатуға қарсы күрес туралы, оған Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас Ассамблеясы 1948 жылы 3 желтоқсанда бекіткен Хаттамамен енгізілген өзгерістерімен 1904 жылғы 18 мамырдағы Халықаралық шарттың;
2. Ақ нәсілді күңдерді сатуға қарсы күрес туралы, оған жоғарыда аталған Хаттамамен енгізілген өзгерістерімен 1910 жылғы 4 мамырдағы Халықаралық конвенцияның;
3. Әйелдер мен балаларды сатуға қарсы күрес туралы, оған Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас Ассамблеясы 1947 жылы 20 қазанда қабылдаған Хаттамамен енгізілген өзгерістерімен 1921 жылғы 30 қыркүйектегі Халықаралық конвенцияның;
4. Кәмелетке толған әйелдерді сатуға қарсы күрес туралы, оған көрсетілген Хаттамамен енгізілген өзгерістерімен 1933 жылғы 11 қазандағы Халықаралық конвенцияның күші болатындығын назарға ала отырып,
1937 жылы Ұлттар Лигасы жоғарыда көрсетілген актілердің қолданылу шеңберін кеңейткен конвенция жобасын жасағандығын назарға ала отырып,
1937 жылдан бастап туындаған жаңа факторлар жоғарыда көрсетілген актілерді өзіне біріктіретін және 1937 жылғы конвенция жобасының негізгі ережелерін қамтитын және оған пара-пар әрі қажетті түзетулер енгізуге болатын конвенцияны жасасуға мүмкіндік беретіндігін назарға ала отырып,
сол үшін Уағдаласушы тараптар осы арқылы мыналармен келісті:

1-бап

Тараптар осы Конвенцияда басқа адамның нәпсіқұмарлығын қанағаттандыру үшін:
1. Өзге бір адамды, тіпті сол адамның келісімімен жезөкшелік мақсатында кездестіретін, бейімдейтін немесе бұзатындардың;
2. Өзге бір адамның тіпті оның келісімімен жезөкшелігін пайдаланатындардың әрқайсысын жазаға тартуға міндеттенеді.

2-бап

Тараптар осы Конвенцияда:
1) Жезөкшелер үйін ұстайтын, немесе оны басқаратын, немесе саналы түрде қаржыландыратын немесе жезөкшелер үйін қаржыландыруға қатысатындардың;
2) Ғимаратты немесе басқа орынды, немесе осылардың бөлігін үшінші тұлғалардың жезөкшелік мақсатында пайдаланатындығын біле тұра, жалға беретін немесе жалға алатындардың әрқайсысын жазаға тартуға міндеттенеді.

3-бап

Бұл ішкі заңдардың талаптарымен үйлесетіндіктен, 1 және 2-баптарда көзделген кез келген құқық бұзушылықтарды жасауға оқталу, осыны жасауға дайындалу әрекеті сияқты жазалауға жатады.

4-бап

Бұл ішкі заңдардың талаптарымен үйлесетіндіктен, 1 және 2-баптарда көзделген әрекеттерге қасақана қатысу да жазаланады.
Бұған ішкі заңдардың талаптарымен жол берілетіндіктен, бірге қатысу әрекеті, егер бұл жазасыздықты ескерту үшін қажетті болып табылатын болса, жеке қылмыс ретінде қаралады.

5-бап

Жәбірленуші тұлғалардың ішкі заңдардың негізінде осы Конвенцияда көзделген кез келген қылмыстарға қатысты істерде талап-арыз беруші болуға құқығы болған жағдайда, шетелдіктер бұл құқықты осы мемлекеттің азаматтарымен тең дәрежеде пайдаланады.

6-бап

Тараптардың әрқайсысы осы Конвенцияда жезөкшелікпен айналысатын немесе іс-әрекеті күдікті тұлғаларды, не ерекше тіркеуге жатқызуға, не ерекше құжаттарының болуы тиістігіне, не бақылауға немесе құлақтандыру мақсатындағы айрықша талаптарға бағындыруға байланысты кез келген қолданыстағы заңды, қаулыны немесе әкімшілік өкімді жою немесе күшін жою үшін барлық қажетті шаралар қабылдауға міндеттенеді.

7-бап

Осы Конвенцияда көзделетін қылмыстар үшін басқа мемлекеттерде бұрын шығарылған үкімдер, бұған ішкі заңдармен жол берілетіндіктен:
1. Қылмысты қайта жасау фактісін анықтау;
2. Қылмыскерді Саяси және азаматтық құқықтарынан айыру үшін назарға алынады.

8-бап

Осы Конвенцияның 1 және 2-баптарында көзделген қылмыстар өз кезегінде ұстап беруге болатын қылмыс ретінде қаралады, және оларға осы Конвенциямен шарт жасасқан немесе шарт жасасатын кез келген тараптар арасында қылмыскерлерді ұстап беру туралы кез келген шарт қолданылады.
Осы Конвенцияда қылмыскерлерді ұстап беруді ол туралы шарттардың мәнімен сабақтастырмаған тараптар осыдан бастап өздерінің өзара қарым-қатынастарында осы Конвенцияның 1 және 2-баптарында көзделетін қылмыстарды ұстап беруге әкеп соқтыратын қылмыстар екендігін мойындайды. Ұстап беру өзіне ұстап беру туралы талаптар жіберілген мемлекеттің заңына сәйкес жүргізіледі.

9-бап

Өз азаматтарын ұстап беру принципі заңмен мойындалмайтын мемлекеттерде осы Конвенцияның 1 және 2-баптарында көрсетілген қылмыстардың кез келгенін басқа мемлекетте жасағаннан кейін өз мемлекетіне қайтарылған азаматтар олардың өз мемлекетінің соты бойынша қудалануға және жазалауға ұшырайды.
Егер осы Конвенцияның тараптары арасында туындайтын осындай түрдегі істерде шетелдікті ұстап беру туралы талап қанағаттандырылмайтын болса, бұл ереже қолданылмайды.

10-бап

Егер қылмыс жасағаны үшін айыпталушы адам басқа мемлекетте сотталған болса және айыптау үкімі болған жағдайда жазасын өтеген немесе жазалаудан босатылған болса, немесе осы мемлекеттің заңдарына сәйкес жазалау мерзімі қысқартылған болса, 9-баптың ережелері қолданылмайды.

11-бап

Осы Конвенциямен ешнәрсе халықаралық құқық нормаларына сәйкес қылмыстық құқықтық өкілеттік шектері туралы жалпы мәселеге сол немесе өзге тараптардың оған қарым-қатынастарын айқындау ретінде түсіндірілмеуге тиіс.

12-бап

Осы Конвенция Конвенцияда көзделген қылмыстар жекелеген мемлекеттің әрқайсысында оларды жасағаны үшін кінәлі адам ретінде тең дәрежеде анықталып, осы мемлекеттің заңдары бойынша қудаланатын және жазаланатын қағидатты бұзбайды.

13-бап

Тараптар осы Конвенцияда өздерінің жеке заңдарына және практикасына сәйкес осы Конвенцияда көзделген қылмыстарға жатқызылатын сот тапсырмаларын орындауға міндеттенеді, сот тапсырмаларын беру:
1. Сот биліктерінің арасындағы тікелей байланыстар арқылы; немесе
2. Екі мемлекеттің әділет министрлері арасындағы тікелей байланыстар арқылы немесе тапсырманы беретін мемлекеттің басқа тиісті биліктерінің тапсырма берілген мемлекеттің әділет министріне тікелей өтініші арқылы; немесе
3. Тапсырма берілетін мемлекетке оны беретін мемлекеттің дипломатиялық немесе консулдық өкілдері арқылы жүргізіледі. Белгіленген өкіл сот тапсырмасын тиісті сот биліктеріне немесе тапсырма берілген мемлекет билігі көрсеткен биліктерге тікелей жолдайды, әрі ол осы биліктерден сот тапсырмасын орындау актісі болып табылатын құжаттарды тікелей алады.
1 және 3-тармақтарда көзделген жағдайларда сот тапсырмасы ол берілетін мемлекеттің жоғарғы биліктеріне көшірмеде жолданады.
Егер қандай да бір өзгеше келісім болмаса, сот тапсырмасы әрқашан тапсырма беретін билік тілінде жасалады, өзгеше жағдайда тапсырма берілген мемлекет тапсырма берген биліктер куәландырған өз тіліндегі аудармасымен беруді талап ете алады.
Осы Конвенцияда тараптардың әрқайсысы осы Конвенцияның басқа тараптарының әрқайсысына ол оған осы басқа мемлекет сот тапсырмаларын жіберу кезінде қабылдауға болады деп есептейтін жоғарыда айтылған сол әдіс туралы немесе сол әдістер туралы хабардар етеді.
Қандай да бір мемлекет осындай хабарды жасамайынша, ондағы сот тапсырмасына қатысты тәртіп күшінде қалады.
Сот тапсырмаларын орындау, сараптама бойынша шығыстарды қоспағанда, қандай да болсын шығыстарды немесе шығындарды өтеу туралы талаптар үшін негіз бола алмайды.
Осы бапта ешнәрсе қылмыстық істерде осы Конвенциядағы тараптардың өз заңдарымен үйлеспейтін дәлелдеменің қандай да бір нысанын немесе қандай да бір әдістерін қолдану олардың міндеттемелері ретінде түсіндірілмеуге тиіс.

14-бап

Осы Конвенцияда тараптардың әрқайсысы осы Конвенцияда көзделген қылмыстарды тергеу нәтижелерін үйлестіру және орталықтандыру тапсырылатын орган құрады және қамтамасыз етеді. Бұл органдар осы Конвенцияда көзделген қылмыстардың алдын алуды және оларға қолданатын жазаларды жеңілдету үшін жиналатын барлық ақпаратты жинақтайды, әрі бұл органдар басқа елдердің осындай органдарымен тығыз байланыста болады.

15-бап

Бұл ішкі заңдардың талаптарына үйлесетіндіктен және 14-бапта көрсетілген органдар бағынатын биліктердің қалауы болып танылатындықтан аталған органдар басқа мемлекеттердегі ұқсас органдар бағынатын биліктерге мынадай ақпаратты:
1. Осы Конвенцияда көзделетін әрбір қылмыстар туралы және осындай қылмысты жасауға әрбір оқталу туралы деректерді;
2. Іздестірудің барлық жағдайлары, сондай-ақ қылмыстық қудалау, қамауға алу, соттау, осы Конвенцияда көзделетін қылмыстарды жасаған кінәлі адамдарды жіберуден және шығарып жіберуден бас тартулар туралы, сондай-ақ осындай адамдардың тұрғылықты жерін өзгерткені туралы деректерді және оларға қатысты кез келген өзге пайдалы ақпаратты хабарлайды.
Осындай жолдармен хабарланатын ақпарат қылмыскерлерді сипаттаудан, олардың саусақтарының таңбасын алудан, фотосуреттерінен, жұмыс әдісі туралы хабардан, полициялық анықтамалардан және соттылығы туралы анықтамалардан тұрады.

16-бап

Осы Конвенцияда тараптар - білім, денсаулық сақтау, әлеуметтік және экономикалық қызмет көрсету және онымен байланысты өзге де қызмет түрлері саласындағы өздерінің үкіметтік немесе жеке мекемелері арқылы - жезөкшелікке қарсы күрес жөніндегі және жезөкше әрі осы Конвенцияда көзделетін қылмыстардың құрбандарын қайтару әрі қалыпты әлеуметтік жағдайға бейімдеу бойынша барлық қажетті шаралар қабылдауға және көтермелеуге міндеттенеді.

17-бап

Осы Конвенцияда тараптар көшіп келу мен көшіп кетуге қатысты жезөкшелік мақсатын көздейтін, екі жыныста да адам сатудың жолын кесу үшін осы Конвенцияға сәйкес олардың өзіне қабылдаған міндеттемелеріне сәйкес талап етілетін барлық шаралар қабылдауға және жүргізуге міндеттенеді. Атап айтқанда, олар:
1. Көшіп келушілер мен көшіп кетушілерді, әсіресе әйелдер мен балаларды, олар келген және кететін пункттерде, сондай-ақ олардың сапар уақытында қорғау үшін барлық қажетті қаулылар шығаруға;
2. Аталған сауданың қауіптілігі туралы халыққа хабарлау үшін тиісті шаралар қабылдауға;
3. Жезөкшелік мақсатын көздейтін, халықаралық адам саудасының алдын алу үшін теміржол станцияларын, әуежайларды, порттар мен басқа да қоғамдық орындарды, сондай-ақ сапар уақытында бақылауды қамтамасыз ету үшін тиісінше шаралар қабылдауға;
4. Prima facie мәліметтері бойынша осы сауданың басты кінәлілері, қатысушылары мен құрбандары болып табылатын адамдардың келуі туралы тиісті биліктерге хабарлау мақсатында барлық қажетті шаралар қабылдауға міндеттенеді.

18-бап

Тараптар осы Конвенцияда - өздерінің заңдарында белгіленген шарттарға сәйкес - шетелдіктердің жеке басын және әлеуметтік жағдайын анықтау мақсатында, сондай-ақ оларды өз мемлекетін тастап кетуге мәжбүр еткен адамдарды табу мақсатында жезөкшелікпен айналысатын барлық шетелдіктер туралы мәліметтер жинауға міндеттенеді. Бұл мәліметтер оларды кейіннен қайтару мақсатында аталған адамдар шыққан мемлекет биліктеріне хабарланады.

19-бап

Тараптар осы Конвенцияда - өздерінің заңдарымен белгіленген шарттарға сәйкес, осы арқылы қудалауды немесе осы заңдардың бұзылуын тудыратын өзге де іс-шараларды тоқтатпастан әрі бұл мүмкін болғандықтан:
1. Жезөкшелік мақсатын көздейтін, халықаралық адам саудасының құрбандары болған, зардап шеккен адамдарды қайтару жөніндегі түпкілікті іс-шараларды өткізгенге дейін оларға уақытша көмек пен қолдау көрсету жөнінде тиісінше шаралар қабылдауға;
2. 18-бапта көрсетілген адамдарды, егер олар осыны қаласа немесе егер оларды қайтару туралы олар қарамағында тұрған адамдардың тарапынан талап келіп түссе, немесе егер оларды елден шығару туралы заңға негізделген бұйрық болса қайтарады. Қайтару қайта оралушы адамның жеке басын және азаматтығы туралы немесе оның шекараға келу орны мен күні туралы тағайындаған мемлекетпен келісімге қол жеткізгеннен кейін ғана жүргізіледі. Тараптардың әрқайсысы осы Конвенцияда өзінің аумағы арқылы осындай адамдардың өтуіне ықпал етуге міндеттенеді.
Алдыңғы абзацта көрсетілген адамдар қайта оралу бойынша шығыстарды өздері өтей алмаған және олар үшін төлей алатын жұбайлары, туғандары, қамқоршылары болмаған жағдайда, олар шыққан мемлекетке жақын шекараға, жөнелту портына немесе әуежайға қайту бойынша шығыстарды осы адамдар тұратын мемлекет төлейді, ал, осыған байланысты қалған шығыстарды олар шыққан мемлекет өзі көтереді.

20-бап

Тараптар осы Конвенцияда жұмыс іздеп жүрген адамдарды, әсіресе әйелдер мен балаларды оларды жезөкше мақсатында, пайдаланудан қауіпсіздендіру мақсатында, егер бұл шараларды олар әлі қабылдамаса, жұмысқа жалдау жөніндегі кеңселерді бақылау үшін қадағалау жөнінде қажетті шаралар қабылдайды.

21-бап

Тараптар осы Конвенцияда Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас Хатшысына осы Конвенцияның мәніне қатысты және олардың мемлекеттерінде шығарылған заңдар мен қаулылар туралы хабарлайды және осыдан кейін жыл сайын Конвенцияға байланысты шығарылатын заңдар мен қаулылар туралы, сондай-ақ осы Конвенцияның қолданылуына қатысты қабылданған барлық шаралар туралы хабарлайды. Осы ақпарат Бас Хатшы арқылы кезең-кезеңімен жарияланып тұрады және ол Біріккен Ұлттар Ұйымының барлық мүшелеріне, сондай-ақ Ұйымның мүшесі болмаған, осы Конвенцияның 23-бабына сәйкес ресми хабарланатын мемлекеттерге де жіберіледі.

22-бап

Егер осы Конвенцияның тараптары арасында оны түсіндіруге немесе қолдануға қатысты дау туындаса және егер бұл дау өзге жолмен шешілуі мүмкін болмаса дауласушы тараптардың кез келгенінің талабы бойынша дау Халықаралық Сотқа беріледі.

23-бап

Осы Конвенция Біріккен Ұлттар Ұйымының кез келген мүшесінің атынан, сондай-ақ Экономикалық және Әлеуметтік Кеңес тиісті шақыру жасаған кез келген басқа мемлекеттің атынан қол қою үшін ашық. Осы Конвенция бекітілуге жатады және бекіту актілері Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас Хатшысының сақтауына беріледі. Бірінші абзацта аталған және осы Конвенцияға қол қоймаған мемлекеттер оған қосыла алады.
Қосылу қосылу туралы актіні Біріккен Ұлттар Ұйымы Бас Хатшысының сақтауына беру арқылы жүргізіледі.
Осы Конвенциядағы "мемлекет" деген сөз осы Конвенцияға қол қойған немесе оған қосылған мемлекеттің барлық колониялары мен қарамағындағы аумақтарын және осы мемлекет халықаралық жауапкершілігін көтеретін барлық аумақтарды қамтиды.

24-бап

Осы Конвенция бекіту немесе қосылу туралы екінші акт сақтауға берілген күннен кейінгі тоқсаныншы күні күшіне енеді. Осы Конвенцияны бекітетін және бекіту немесе қосылу туралы екінші акт сақтауға берілгеннен кейін оған қосылатын мемлекеттердің әрқайсысына қатысты осы Конвенция осы мемлекеттің бекіту немесе қосылу туралы өз актісін сақтауға берген соң тоқсан күннен кейін күшіне енеді.

25-бап

Осы Конвенция күшіне енген уақыттан бастап бес жыл өткен соң кез келген тарап осы Конвенцияда Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас Хатшысы атына бұл туралы жазбаша хабарлау арқылы оның күшін жоюы мүмкін.
Мұндай күшін жою ол туралы өтініш берген тарапқа қатысты Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас Хатшысы оның өтінішін алған күннен кейін бір жыл өткен соң күшіне енеді.

26-бап

Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас Хатшысы Біріккен Ұлттар Ұйымының барлық мүшелерін және Ұйымның мүшесі болмаған және 23-бапта аталған мемлекеттерді:
а) 23-бапқа сәйкес алынған қол қою, бекіту және қосылу актісі туралы;
б) 24-бапқа сәйкес осы Конвенцияның күшіне енген күні туралы;
с) 25-бапқа сәйкес алынған өтініштердің күшін жоюы туралы хабарлайды.

27-бап

Тараптардың әрқайсысы осы Конвенцияда өзінің конституциясына сәйкес осы Конвенцияның қолданылуын қамтамасыз ету үшін қажетті заңдар мен өзге де іс-шаралар қабылдауға міндеттенеді.

28-бап

Осы Конвенцияның ережесі мұндағы тараптар арасындағы өзара қарым-қатынас осыған қатысты болғандықтан, кіріспедегі 1, 2, 3 және 4-тармақтардың екінші абзацында аталған халықаралық актілер ережесінің күшін жояды, оның үстіне осы актілердің әрқайсысы ондағы барлық тараптар осы Конвенцияның тараптары болғаннан кейін күші жойылды деп есептеледі.
Осыны куәландыру үшін тиісті үкіметтердің тиісті түрде уәкілеттік берілген төменде қол қоюшылары бір мың тоғыз жүз елуінші жылдың 21 наурызында Лейк Саксесте, Нью-Йоркте қол қою үшін ашық осы Конвенцияға қол қойды; Конвенцияның бір дәл куәландырылған көшірмесін Бас Хатшы Біріккен Ұлттар Ұйымының барлық мүше-мемлекеттеріне және 23-баптың ережелеріне жататын Ұйымның мүшелері болмаған барлық мемлекеттерге жолдайтын болады.

Қорытынды хаттама

(2006 жылғы 5 желтоқсанда күшіне енді - ҚР СІМ-нің ресми сайты)

Адамдарды сатуға және басқа адамдарды жезөкшелік мақсатында пайдалануға қарсы күресті қамтамасыз ететін ережелерді жүзеге асыру үшін осы Конвенцияда көзделген жағдайларға қарағанда неғұрлым қатаң Талаптар белгілейтін қандай да бір заңдардың талаптарын орындауға осы Конвенцияда ешнәрсе кедергі ретінде қаралмауға тиіс.
Осы Конвенцияның 23-26-баптарының ережелері осы Хаттамаға қолданылады.

1950 жылғы 21 наурызда Нью-Йорк қаласында жасалған Адамдарды сатуға және үшінші тұлғалардың жезөкшелікті пайдалануына қарсы күрес туралы конвенцияның және Қорытынды хаттаманың осы аудармасы орыс тіліндегі мәтінге сәйкес келеді.

Ішкі әкімшілік департаментінің
Мемлекеттік тілді дамыту басқармасы
аударма бөлімі бастығының
міндетін атқарушы

On ratification of the Slavery Convention of 25 September 1926, Protocol amending the Slavery Convention signed at Geneva of 7 December 1953, Supplementary Convention on the Abolition of Slavery, the Slave Trade, and Institutions and Practices Similar to Slavery Geneva of 7 September 1956

Law of the Republic of Kazakhstan of 14 December 2005

To ratify the Convention for the Suppression of the Traffic in Persons and of the Exploitation of the Prostitution of Others and Final protocol, concluded in New York on 21 March 1950 with the following reservation to the Convention: “The Republic of Kazakhstan will implement provisions of articles 1 and 18 of the Convention within the bounds of prevention and suppression of crimes and administrative offences provided by the Legislation of the Republic of Kazakhstan”.

President
of the Republic of Kazakhstan N. NAZARBAYEV

Convention for the Suppression of the Traffic in Persons and of the Exploitation of the Prostitution of Others

(New York, 21 March 1950)

Preamble

Whereas prostitution and the accompanying evil of the traffic in persons for the purpose of prostitution are incompatible with the dignity and worth of the human person and endanger the welfare of the individual, the family and the community,
Whereas, with respect to the suppression of the traffic in women and children, the following international instruments are in force:
(1) International Agreement of 18 May 1904 for the Suppression of the White Slave Traffic, as amended by the Protocol approved by the General Assembly of the United Nations on 3 December 1948,
(2) International Convention of 4 May 1910 for the Suppression of the White Slave Traffic, as amended by the above-mentioned Protocol,
(3) International Convention of 30 September 1921 for the Suppression of the Traffic in Women and Children, as amended by the Protocol approved by the General Assembly of the United Nations on 20 October 1947,
(4) International Convention of 11 October 1933 for the Suppression of the Traffic in Women of Full Age, as amended by the aforesaid Protocol,
Whereas the League of Nations in 1937 prepared a draft Convention extending the scope of the above-mentioned instruments, and
Whereas developments since 1937 make feasible the conclusion of a convention consolidating the above-mentioned instruments and embodying the substance of the 1937 draft Convention as well as desirable alterations therein:
Now therefore
The Contracting parties
Hereby agree as hereinafter provided:

Article 1

The Parties to the present Convention agree to punish any person who, to gratify the passions of another:
(1) Procures, entices or leads away, for purposes of prostitution, another person, even with the consent of that person;
(2) Exploits the prostitution of another person, even with the consent of that person.

Article 2

The Parties to the present Convention further agree to punish any person who:
(1) Keeps or manages, or knowingly finances or takes part in the financing of a brothel;
(2) Knowingly lets or rents a building or other place or any part thereof for the purpose of the prostitution of others.

Article 3

To the extent permitted by domestic law, attempts to commit any of the offences referred to in articles 1 and 2, and acts preparatory to the commission thereof, shall also be punished.

Article 4

To the extent permitted by domestic law, intentional participation in the acts referred to in articles 1 and 2 above shall also be punishable.
To the extent permitted by domestic law, acts of participation shall be treated as separate offences whenever this is necessary to prevent impunity.

Article 5

In cases where injured persons are entitled under domestic law to be parties to proceedings in respect of any of the offences referred to in the present Convention, aliens shall be so entitled upon the same terms as nationals.

Article 6

Each Party to the present Convention agrees to take all the necessary measures to repeal or abolish any existing law, regulation or administrative provision by virtue of which persons who engage in or are suspected of engaging in prostitution are subject either to special registration or to the possession of a special document or to any exceptional requirements for supervision or notification.

Article 7

Previous convictions pronounced in foreign States for offences referred to in the present Convention shall, to the extent permitted by domestic law, be taken into account for the purposes of:
(1) Establishing recidivism;
(2) Disqualifying the offender from the exercise of civil rights.

Article 8

The offences referred to in articles 1 and 2 of the present Convention shall be regarded as extraditable offences in any extradition treaty which has been or may hereafter be concluded between any of the Parties to this Convention.
The Parties to the present Convention which do not make extradition conditional on the existence of a treaty shall henceforward recognize the offences referred to in articles 1 and 2 of the present Convention as cases for extradition between themselves.
Extradition shall be granted in accordance with the law of the State to which the request is made.

Article 9

In States where the extradition of nationals is not permitted by law, nationals who have returned to their own State after the commission abroad of any of the offences referred to in articles 1 and 2 of the present Convention shall be prosecuted in and punished by the courts of their own State.
This provision shall not apply if, in a similar case between the Parties to the present Convention, the extradition of an alien cannot be granted.

Article 10

The provisions of article 9 shall not apply when the person charged with the offence has been tried in a foreign State and, if convicted, has served his sentence or had it remitted or reduced in conformity with the laws of that foreign State.

Article 11

Nothing in the present Convention shall be interpreted as determining the attitude of a Party towards the general question of the limits of criminal jurisdiction under international law.

Article 12

The present Convention does not affect the principle that the offences to which it refers shall in each State be defined, prosecuted and punished in conformity with its domestic law.

Article 13

The Parties to the present Convention shall be bound to execute letters of request relating to offences referred to in the Convention in accordance with their domestic law and practice.
The transmission of letters of request shall be effected:
(1) By direct communication between the judicial authorities; or
(2) By direct communication between the Ministers of Justice of the two States, or by direct communication from another competent authority of the State making the request to the Minister of Justice of the State to which the request is made; or
(3) Through the diplomatic or consular representative of the State making the request in the State to which the request is made; this representative shall send the letters of request direct to the competent judicial authority or to the authority indicated by the Government of the State to which the request is made, and shall receive direct from such authority the papers constituting the execution of the letters of request.
In cases 1 and 3 a copy of the letters of request shall always be sent to the superior authority of the State to which application is made.
Unless otherwise agreed, the letters of request shall be drawn up in the language of the authority making the request, provided always that the State to which the request is made may require a translation in its own language, certified correct by the authority making the request.
Each Party to the present Convention shall notify to each of the other Parties to the Convention the method or methods of transmission mentioned above which it will recognize for the letters of request of the latter State.
Until such notification is made by a State, its existing procedure in regard to letters of request shall remain in force.
Execution of letters of request shall not give rise to a claim for reimbursement of charges or expenses of any nature whatever other than expenses of experts.
Nothing in the present article shall be construed as an undertaking on the part of the Parties to the present Convention to adopt in criminal matters any form or methods of proof contrary to their own domestic laws.

Article 14

Each Party to the present Convention shall establish or maintain a service charged with the co-ordination and centralization of the results of the investigation of offences referred to in the present Convention.
Such services should compile all information calculated to facilitate the prevention and punishment of the offences referred to in the present Convention and should be in close contact with the corresponding services in other States.

Article 15

To the extent permitted by domestic law and to the extent to which the authorities responsible for the services referred to in article 14 may judge desirable, they shall furnish to the authorities responsible for the corresponding services in other States the following information:
(1) Particulars of any offence referred to in the present Convention or any attempt to commit such offence;
(2) Particulars of any search for any prosecution, arrest, conviction, refusal of admission or expulsion of persons guilty of any of the offences referred to in the present Convention, the movements of such persons and any other useful information with regard to them.
The information so furnished shall include descriptions of the offenders, their fingerprints, photographs, methods of operation, police records and records of conviction.

Article 16

The Parties to the present Convention agree to take or to encourage, through their public and private educational, health, social, economic and other related services, measures for the prevention of prostitution and for the rehabilitation and social adjustment of the victims of prostitution and of the offences referred to in the present Convention.

Article 17

The Parties to the present Convention undertake, in connection with immigration and emigration, to adopt or maintain such measures as are required, in terms of their obligations under the present Convention, to check the traffic in persons of either sex for the purpose of prostitution.
In particular they undertake:
(1) To make such regulations as are necessary for the protection of immigrants or emigrants, and in particular, women and children, both at the place of arrival and departure and while en route;
(2) To arrange for appropriate publicity warning the public of the dangers of the aforesaid traffic;
(3) To take appropriate measures to ensure supervision of railway stations, airports, seaports and en route, and of other public places, in order to prevent international traffic in persons for the purpose of prostitution;
(4) To take appropriate measures in order that the appropriate authorities be informed of the arrival of persons who appear, prima facie, to be the principals and accomplices in or victims of such traffic.

Article 18

The Parties to the present Convention undertake, in accordance with the conditions laid down by domestic law, to have declarations taken from aliens who are prostitutes, in order to establish their identity and civil status and to discover who has caused them to leave their State. The information obtained shall be communicated to the authorities of the State of origin of the said persons with a view to their eventual repatriation.

Article 19

The Parties to the present Convention undertake, in accordance with the conditions laid down by domestic law and without prejudice to prosecution or other action for violations thereunder and so far as possible:
(1) Pending the completion of arrangements for the repatriation of destitute victims of international traffic in persons for the purpose of prostitution, to make suitable provisions for their temporary care and maintenance;
(2) To repatriate persons referred to in article 18 who desire to be repatriated or who may be claimed by persons exercising authority over them or whose expulsion is ordered in conformity with the law. Repatriation shall take place only after agreement is reached with the State of destination as to identity and nationality as well as to the place and date of arrival at frontiers. Each Party to the present Convention shall facilitate the passage of such persons through its territory.
Where the persons referred to in the preceding paragraph cannot themselves repay the cost of repatriation and have neither spouse, relatives nor guardian to pay for them, the cost of repatriation as far as the nearest frontier or port of embarkation or airport in the direction of the State of origin shall be borne by the State where they are in residence, and the cost of the remainder of the journey shall be borne by the State of origin.

Article 20

The Parties to the present Convention shall, if they have not already done so, take the necessary measures for the supervision of employment agencies in order to prevent persons seeking employment, in particular women and children, from being exposed to the danger of prostitution.

Article 21

The Parties to the present Convention shall communicate to the Secretary-General of the United Nations such laws and regulations as have already been promulgated in their States, and thereafter annually such laws and regulations as may be promulgated, relating to the subjects of the present Convention, as well as all measures taken by them concerning the application of the Convention. The information received shall be published periodically by the Secretary-General and sent to all Members of the United Nations and to non-member States to which the present Convention is officially communicated in accordance with article 23.

Article 22

If any dispute shall arise between the Parties to the present Convention relating to its interpretation or application and if such dispute cannot be settled by other means, the dispute shall, at the request of any one of the Parties to the dispute, be referred to the International Court of Justice.

Article 23

The present Convention shall be open for signature on behalf of any Member of the United Nations and also on behalf of any other State to which an invitation has been addressed by the Economic and Social Council.
The present Convention shall be ratified and the instruments of ratification shall be deposited with the Secretary-General of the United Nations.
The States mentioned in the first paragraph which have not signed the Convention may accede to it.
Accession shall be effected by deposit of an instrument of accession with the Secretary-General of the United Nations.
For the purposes of the present Convention the word "State" shall include all the colonies and Trust Territories of a State signatory or acceding to the Convention and all territories for which such State is internationally responsible.

Article 24

The present Convention shall come into force on the ninetieth day following the date of deposit of the second instrument of ratification or accession.
For each State ratifying or acceding to the Convention after the deposit of the second instrument of ratification or accession, the Convention shall enter into force ninety days after the deposit by such State of its instrument of ratification or accession.

Article 25

After the expiration of five years from the entry into force of the present Convention, any Party to the Convention may denounce it by a written notification addressed to the Secretary-General of the United Nations.
Such denunciation shall take effect for the Party making it one year from the date upon which it is received by the Secretary-General of the United Nations.

Article 26

The Secretary-General of the United Nations shall inform all Members of the United Nations and non-member States referred to in article 23:
(a) Of signatures, ratifications and accessions received in accordance with article 23;
(b) Of the date on which the present Convention will come into force in accordance with article 24;
(c) Of denunciations received in accordance with article 25.

Article 27

Each Party to the present Convention undertakes to adopt, in accordance with its Constitution, the legislative or other measures necessary to ensure the application of the Convention.

Article 28

The provisions of the present Convention shall supersede in the relations between the Parties thereto the provisions of the international instruments referred to in subparagraphs 1, 2, 3 and 4 of the second paragraph of the Preamble, each of which shall be deemed to be terminated when all the Parties thereto shall have become Parties to the present Convention.

Final protocol

Nothing in the present Convention shall be deemed to prejudice any legislation which ensures, for the enforcement of the provisions for securing the suppression of the traffic in persons and of the exploitation of others for purposes of prostitution, stricter conditions than those provided by the present Convention.
The provisions of articles 23 to 26 inclusive of the Convention shall apply to the present Protocol.