Қазақстан Республикасы мен Жапония арасындағы Табысқа салынатын салықтарға қатысты қосарланған салық салуды болдырмау және салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы конвенцияны және оған Хаттаманы ратификациялау туралы

Қазақстан Республикасының 2009 жылғы 30 қарашадағы N 208-IV Заңы

Токиода 2008 жылғы 19 желтоқсанда қол қойылған Қазақстан Республикасы мен Жапония арасындағы Табысқа салынатын салықтарға қатысты қосарланған салық салуды болдырмау және салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы конвенция және оған Хаттама ратификациялансын.

Қазақстан Республикасының
Президенті Н. Назарбаев

Қазақстан Республикасы мен Жапония арасындағы Табысқа салынатын
салықтарға қатысты қосарланған салық салуды болдырмау және
салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы
конвенция

(2009 жылғы 30 желтоқсанда күшіне енді - СІМ-нің ресми сайты)

Қазақстан Республикасы мен Жапония,

Табысқа салынатын салықтарға қатысты қосарланған салық салуды болдырмау және салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы конвенция жасасуға ниет білдіре отырып,
төмендегілер туралы келісті:

1-бап

Осы Конвенция Уағдаласушы мемлекеттердің біреуінің немесе екеуінің де резиденттері болып табылатын тұлғаларға қолданылады.

2-бап

1. Осы Конвенция мынадай салықтарға қолданылады:
(а) Қазақстан жағдайында:
(і) корпоративтік табыс салығы; және
(іі) жеке табыс салығы (бұдан әрі "Қазақстан салықтары" деп аталатын);
(b) Жапонияда:
(і) табыс салығы;
(іі) корпоративтік салық; және
(ііі) тұрғындарға салынатын жергілікті салықтар (бұдан әрі "Жапон салықтары" деп аталатын).
2. Конвенция, сондай-ақ Конвенцияға қол қойылған күннен кейін 1-тармақта көрсетілген салықтарға қосымша немесе олардың орнына алынатын кез келген бірдей немесе мәні бойынша ұқсас салықтарға да қолданылады. Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдары мұндай өзгерістерден кейін қолайлы уақыт кезеңі ішінде өздерінің салық заңнамаларында жасалатын кез келген елеулі өзгерістер туралы бірін-бірі хабардар етеді.

3-бап

1. Егер түпмәтіннен өзгеше туындамаса, осы Конвенцияның мақсаттары үшін:
(а) "Қазақстан" термині Қазақстан Республикасын білдіреді және географиялық мағынада қолданған кезде Қазақстан Республикасының мемлекеттік аумағын және Қазақстан өзінің заңнамасына және өзі қатысушы болып табылатын халықаралық шарттарға сәйкес өзінің егемендік құқықтары мен юрисдикциясын жүзеге асыра алатын аймақтарды қамтиды;
(b) "Жапония" термині географиялық мағынада қолданған кезде Жапония салығына қатысты заңнама қолданылатын оның аумақтық суларын коса алғанда, Жапония аумағын және халықаралық құқыққа сәйкес Жапония өзінің егемендік құқықтарын жүзеге асыра алатын және Жапония салықтарына қатысты заңнама қолданылатын теңіз түбі мен топырақ астын қоса алғанда, оның аумақтық суларынан тыс бүкіл алаңды білдіреді;
(c) "Уағдаласушы мемлекет" және "екінші Уағдаласушы мемлекет" терминдері түпмәтінге байланысты Қазақстанды немесе Жапонияны білдіреді;
(d) "салық" термині түпмәтінге байланысты Қазақстан салығын немесе Жапония салығын білдіреді;
(e) "тұлға" термині жеке тұлғаны, компанияны және тұлғалардың кез келген басқа да бірлестігін білдіреді;
(f) "компания" термині салық салу мақсаттары үшін корпорациялық құрылым ретінде қарастырылатын кез келген корпорациялық құрылымды немесе кез келген ұйымды білдіреді;
(g) "кәсіпорын" термині кез келген кәсіпкерлік қызметті жүзеге асыруға қолданылады;
(h) "Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны" және "екінші Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны" терминдері тиісінше Уағдаласушы мемлекеттің резиденті басқаратын кәсіпорынды және екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті басқаратын кәсіпорынды білдіреді;
(i) "халықаралық тасымал" термині теңіз немесе әуе кемесі екінші Уағдаласушы мемлекеттің пункттері арасында ғана пайдаланылатын жағдайлардан басқа, Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны пайдаланатын теңіз немесе әуе кемесімен жасалатын кез келген тасымалды білдіреді;
(j) "ұлттық тұлға" термині:
(і) Қазақстан жағдайында Қазақстанның азаматтығы бар кез келген жеке тұлғаны және Қазақстанда қолданыстағы заңнаманың негізінде осындай мәртебе алған кез келген заңды тұлғаны, серіктестікті немесе қауымдастықты; және
(іі) Жапония жағдайында Жапонияның азаматтығы бар кез келген жеке тұлғаны немесе Жапонияның заңнамасына сәйкес құрылған немесе ұйымдастырылған кез келген заңды тұлғаны және заңды тұлғаны құрмай-ақ, Жапония салығының мақсаттары үшін Жапонияның заңнамасына сәйкес құрылған немесе ұйымдастырылған заңды тұлға ретінде қарастырылатын кез келген ұйымды білдіреді;
(k) "құзыретті орган" термині:
(і) Қазақстан жағдайында, Қаржы министрлігін немесе оның уәкілетті өкілін; және
(іі) Жапония жағдайында, Қаржы министрін немесе оның уәкілетті өкілін білдіреді; және
(l) "кәсіпкерлік қызмет" термині кәсіптік қызметтерді және тәуелсіз сипаттағы басқа да қызметті орындауды қамтиды.
2. Уағдаласушы мемлекет Конвенцияны кез келген уақытта қолданған кезде онда айқындалмаған кез келген термин, егер түпмәтіннен өзгеше туындамаса, Конвенция қолданылатын салықтардың мақсаттары үшін осы Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасы бойынша осы кезде қандай мағынаға ие болса, сондай мағынаны иеленеді, осы Уағдаласушы мемлекеттің қолданылатын салық заңнамасы бойынша терминнің кез келген мағынасы осы Уағдаласушы мемлекеттің басқа заңнамасы бойынша терминге берілетін мәннен гөрі басымдыққа ие болады.

4-бап

1. Осы Конвенцияның мақсаттары үшін "Уағдаласушы мемлекеттің резиденті" термині осы Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасы бойынша оның тұрғылықты жері, резиденттігі, негізгі немесе басты кеңсесінің орны, басқару орны, құрылған орны немесе осындай сипаттағы кез келген басқа да өлшем негізінде онда салық салынуға жататын кез келген тұлғаны білдіреді және осы Уағдаласушы мемлекетті және кез келген саяси бөлімшені немесе жергілікті билік органын да қамтиды. Алайда, бұл термин тек осы Уағдаласушы мемлекеттегі көздерден алынатын табысқа қатысты Уағдаласушы мемлекетте салық салынуға жататын кез келген тұлғаны қамтымайды.
2. Егер 1-тармақтың ережелеріне сәйкес жеке тұлға Уағдаласушы мемлекеттердің екеуінің де резиденті болып табылса, онда оның мәртебесі мынадай түрде айқындалады:
(а) ол өзінің иелігінде тұрақты баспанасы бар Уағдаласушы мемлекеттің ғана резиденті болып есептеледі; егер оның иелігінде Уағдаласушы мемлекеттердің екеуінде де тұрақты баспанасы болса, ол неғұрлым тығыз жеке және экономикалық қатынастары (өмірлік мүдделер орталығы) бар Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып есептеледі;
(b) егер оның өмірлік мүдделер орталығы бар Уағдаласушы мемлекетті айқындау мүмкін болмаса немесе Уағдаласушы мемлекеттердің ешқайсысында өзінің иелігіндегі тұрақты баспанасы болмаса, ол өзі әдетте тұрып жатқан Уағдаласушы мемлекеттің ғана резиденті болып есептеледі;
(c) егер ол әдетте Уағдаласушы мемлекеттердің екеуінде де тұратын болса немесе олардың біреуінде де тұрмаса, ол азаматы болып табылатын Уағдаласушы мемлекеттің ғана резиденті болып есептеледі;
(d) егер оның мәртебесін (а) - (с) тармақшаларының ережелеріне сәйкес айқындау мүмкін болмаса, Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдары бұл мәселені өзара келісім бойынша шешетін болады.
3. Егер 1-тармақтың ережелеріне сәйкес жеке тұлғадан өзге тұлға Уағдаласушы мемлекеттердің екеуінің де резиденті болса, онда Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдары осы Конвенцияның мақсаттары үшін тұлға қандай Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып саналатынын өзара келісім бойынша айқындайды. Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдарының өзара келісімі болмаған жағдайда, 23 және 24-баптарда көзделген осындай талапты қоспағанда, Конвенцияда көзделген жеңілдіктерді талап ету мақсаттары үшін тұлға Уағдаласушы мемлекеттің әрқайсысының негізделген резиденті болып табылмайды.

5-бап

1. Осы Конвенцияның мақсаттары үшін "тұрақты мекеме" термині кәсіпорынның кәсіпкерлік қызметі сол арқылы толық немесе ішінара жүзеге асырылатын тұрақты қызмет орнын білдіреді.
2. "Тұрақты мекеме" термині, атап айтқанда:
(а) басқару орнын;
(b) бөлімшені;
(с) кеңсені;
(d) фабриканы;
(e) шеберхананы;
(f) шахтаны, мұнай немесе газ ұңғымасын, карьерді; және
(g) табиғи ресурстарды өндіру немесе барлау үшін пайдаланылатын қондырғыны немесе құрылысты немесе басқа да кез келген кен орнын қамтиды.
3. Егер құрылыс алаңы немесе құрылыс, монтаждау жобасы он екі айдан астам уақыт бойы жұмыс істеп тұрған болса, сонда ғана олар тұрақты мекеме болып табылады.
4. Осы баптың алдыңғы ережелеріне қарамастан, "тұрақты мекеме" термині мыналарды:
(а) құрылыстарды кәсіпорынға тиесілі тауарларды немесе бұйымдарды тек қана сақтау, көрсету немесе жеткізу мақсаттары үшін пайдалануды;
(b) кәсіпорынға тиесілі тауарлар немесе бұйымдар қорын тек қана сақтау, көрсету немесе жеткізу мақсаттары үшін ұстауды;
(c) кәсіпорынға тиесілі тауарлар немесе бұйымдар қорын тек қана басқа кәсіпорынның өңдеу мақсаттары үшін ұстауды;
(d) тұрақты қызмет орнын тек қана тауарлар немесе бұйымдар сатып алу мақсаттары үшін немесе кәсіпорынға арналған ақпарат жинау үшін ұстауды;
(e) тұрақты қызмет орнын тек қана кәсіпорын үшін дайындық немесе қосалқы сипаттағы кез келген басқа қызметті жүзеге асыру мақсаттары үшін ұстауды;
(f) осындай амал нәтижесінде туындайтын тұрақты қызмет орнының жиынтық қызметі дайындық немесе қосалқы сипатта болған жағдайда, тұрақты қызмет орнын (а) - (е) тармақшаларын қоса алғанда, көрсетілген қызмет түрлерінің кез келген амалын жүзеге асыру үшін ғана ұстауды қамтиды деп қарастырылмайды.
5. 1 және 2-тармақтардың ережелеріне қарамастан, егер 6-тармақтың ережелері қолданылатын тәуелсіз мәртебесі бар агенттен өзге тұлға кәсіпорынның атынан әрекет етсе және Уағдаласушы мемлекетте кәсіпорын атынан келісімшарттар жасауға өкілеттігі болса және әдетте оны пайдаланып жүрсе, егер мұндай тұлғаның қызметі 4-тармақта айтылған қызметпен шектелмейтін болса ғана, егер қызметтің тұрақты орны арқылы жүзеге асырып, бұл қызметтің тұрақты орнын осы тармақтың ережелеріне сәйкес тұрақты мекемеге айналдырмаса, онда бұл кәсіпорын осы тұлғаның кәсіпорын үшін қолға алатын кез келген қызметіне қатысты бірінші аталған Уағдаласушы мемлекетте тұрақты мекемесі бар кәсіпорын ретінде қарастырылады.
6. Кәсіпорын кәсіпкерлік қызметін осы Уағдаласушы мемлекетте делдал, комиссионер немесе тәуелсіз мәртебесі бар кез келген басқа агент арқылы жүзеге асырғаны үшін ғана, егер мұндай тұлғалар өздерінің әдеттегі кәсіпкерлік қызметі шеңберінде әрекет жасаған жағдайда, Уағдаласушы мемлекетте тұрақты мекемесі бар кәсіпорын ретінде қарастырылмайды.
7. Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын компанияның екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын немесе осы екінші Уағдаласушы мемлекетте кәсіпкерлік қызметті (не тұрақты мекеме арқылы, не басқаша түрде) жүзеге асыратын компанияны бақылауы немесе оның бақылауында болуы фактісінің өзі осы компаниялардың бірін екіншісінің тұрақты мекемесіне айналдырмайды.

6-бап

1. Уағдаласушы мемлекет резидентінің екінші Уағдаласушы мемлекетте орналасқан жылжымайтын мүліктен алатын табысына (ауыл немесе орман шаруашылығынан түсетін табысты қоса алғанда) осы екінші Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. "Жылжымайтын мүлік" термині қаралып отырған мүлік орналасқан Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасы бойынша қандай мағынасы болса, сондай мағынаға ие болады. Термин кез келген жағдайда жылжымайтын мүлікке қатысты қосалқы мүлікті, ауыл және орман шаруашылығында пайдаланылатын мал мен жабдықты, жер меншігіне қатысты жалпы заңнаманың ережелері қолданылатын құқықтарды, жылжымайтын мүлік узуфруктын және игеру үшін берілетін өтемақы ретіндегі өзгермелі немесе тіркелген төлем құқықтарын немесе минералдық ресурстарды, кен көздерін және басқа да табиғи ресурстарды игеру құқығын қамтиды; теңіз және әуе кемелері жылжымайтын мүлік ретінде қарастырылмайды.
3. 1-тармақтың ережелері жылжымайтын мүлікті тікелей пайдаланудан, жалға беруден немесе кез келген басқа нысанда пайдаланудан алынған табысқа қолданылады.
4. 1 және 3-тармақтардың ережелері кәсіпорынның жылжымайтын мүлкінен алынатын табысқа да қолданылады.

7-бап

1. Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны, егер екінші Уағдаласушы мемлекетте кәсіпкерлік қызметті сол жерде орналасқан тұрақты мекеме арқылы жүзеге асырмаса, кәсіпорынның пайдасына тек осы Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынады. Егер кәсіпорын кәсіпкерлік қызметті жоғарыда айтылғандай жүзеге асырса, онда кәсіпорынның пайдасына, бірақ осындай тұрақты мекемеге қатысты бөлігіне ғана екінші Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. 3-тармақтың ережелерін ескере отырып, егер Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны екінші Уағдаласушы мемлекетте кәсіпкерлік қызметті сол жерде орналасқан тұрақты мекеме арқылы жүзеге асырса, онда әрбір Уағдаласушы мемлекетте осы тұрақты мекемеге, егер ол осындай немесе ұқсас жағдайларда дәл осындай немесе ұқсас қызметпен айналысатын оқшауланған және жеке кәсіпорын болып, өзі тұрақты мекемесі болып табылатын кәсіпорыннан толық тәуелсіз әрекет жасағанда, ол алуы мүмкін пайда жатқызылады.
3. Тұрақты мекеменің пайдасын айқындау кезінде шығыстар тұрақты мекеме орналасқан Уағдаласушы мемлекетте немесе басқа жерде жұмсалғанына қарамастан, басқару шығыстарын және жалпы әкімшілік шығыстарды қоса алғанда, тұрақты мекеменің мақсаттары үшін жұмсалған шығыстарды шегеруге жол беріледі.
4. Тұрақты мекеменің кәсіпорын үшін тауарлар немесе бұйымдар сатып алуының негізінде ғана осы тұрақты мекемеге қандай да бір пайда есептелмейді.
5. Осы баптың алдыңғы тармақтарының мақсаттары үшін тұрақты мекемеге жататын пайда, егер мұндай тәртіпті өзгерту үшін жеткілікті және дәлелді себептері болмаса, жылма-жыл біркелкі тәсілмен анықталады.
6. Егер пайда осы Конвенцияның басқа баптарында жеке айтылған табыстардың түрлерін қамтыса, онда бұл баптардың ережелеріне осы баптың ережелері қолданылмайды.

8-бап

1. Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны халықаралық тасымалдауда теңіз немесе әуе кемелерін пайдаланудан алған пайдаға тек осы Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынады.
2. 2-баптың ережесіне қарамастан, егер Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны халықаралық тасымалдауда теңіз немесе әуе кемелерін пайдалануды жүзеге асырса және егер Қазақстанның кәсіпорны Жапонияда кәсіпорынға салынатын салықтан босатылатын болса және егер Жапонияның кәсіпорны Жапонияда кәсіпорынға салынатын осыған ұқсас кез келген салықтан босатылатын болса, оған бұдан әрі Қазақстанда салық салынуы мүмкін.
3. Осы Баптың алдыңғы тармақтарының ережелері пулға, көлік құралдарын пайдалану жөніндегі бірлескен кәсіпорынға немесе халықаралық ұйымға қатысудан алынатын пайдаға да қолданылады.

9-бап

1. Егер:
(a) Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны екінші Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорнын басқаруға, бақылауға немесе оның капиталына тікелей немесе жанама түрде қатысса, немесе
(b) сол бір тұлғалар Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорнын және екінші Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорнын басқаруға, бақылауға немесе оның капиталына тікелей немесе жанама түрде қатысса,
және көрсетілген жағдайлардың кез келгенінде екі кәсіпорынның арасында олардың коммерциялық немесе қаржы қатынастарында тәуелсіз екі кәсіпорынның арасында орын алуы мүмкін жағдайлардан өзгеше жағдайлар жасалса немесе орнықса, онда кәсіпорындардың біріне есептелуі мүмкін, бірақ осы жағдайлардың орын алуына байланысты оған есептелмеген кез келген пайда осы кәсіпорынның пайдасына қосылуы және оған, тиісінше, салық салынуы мүмкін.
2. Егер Уағдаласушы мемлекет 1-тармақтың ережелеріне сәйкес екінші Уағдаласушы мемлекет кәсіпорнының осы екінші Уағдаласушы мемлекетте салық салынған пайдасын осы Уағдаласушы мемлекет кәсіпорнының пайдасына қосса, әрі, тиісінше, салық салса және алғашқы аталған Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорнына есептелетіндей пайдаға қосылған осы пайданың бәрін немесе бір бөлігін Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдары консультациялар негізінде келіссе, егер екі кәсіпорынның арасындағы өзара қатынастар тәуелсіз кәсіпорындардың арасында болатын қатынастардай болса, онда осы екінші Уағдаласушы мемлекет осы келісілген пайдадан алынатын салық сомасына тиісті түзету жасайды. Осындай түзетуді айқындау кезінде осы Конвенцияның басқа да ережелері ескерілуге тиіс.
3. 1-тармақтың ережелеріне қарамастан, Уағдаласушы мемлекет осы тармақта көрсетілген жағдайларда пайданы осындай өзгерту орын алған, бірақ осы тармақта айтылған шарттар үшін кәсіпорынға есептелген салық жылының аяғында жеті жылдан кейін осы Уағдаласушы мемлекет кәсіпорнының пайдасын өзгертпейді. Осы тармақтың ережесі алаяқтық немесе қасақана дефолт жасаған жағдайда қолданылмайды.

10-бап

1. Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын компанияның екінші Уағдаласушы мемлекеттің резидентіне төлейтін дивидендтеріне осы екінші Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. Алайда, мұндай дивидендтерге резиденті дивидендтер төлейтін компания болып табылатын Уағдаласушы мемлекетте және осы Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасына сәйкес салық салынуы да мүмкін, бірақ, егер дивидендтердің іс жүзіндегі иесі екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болса, онда осындай жолмен алынатын салық:
(a) егер іс жүзіндегі иесі дивидендтерге иелік ету құқығын айқындау күні аяқталатын алты айлық кезеңде дивидендтерді төлейтін компанияның дауыс беретін акцияларының кемінде 10 процентіне тікелей немесе жанама иелік ететін компания болса, дивидендтердің жалпы сомасының 5 процентінен;
(b) қалған барлық жағдайларда дивидендтердің жалпы сомасының 15 процентінен аспауға тиіс.
Осы тармақ дивидендтер төленетін пайдаға қатысты компанияға салық салуды қозғамайды.
3. Егер дивидендтерді компания резиденті болып табылатын Уағдаласушы мемлекетте салық салынатын табысты есептеуде оның бенефициарларына төленген дивидендтерді шегеруге құқық беретін компания төлесе, 2-тармақтың (а) тармақшасының ережелері қолданылмайды.
4. "Дивидендтер" термині осы бапта пайдаланылған кезде акциялардан немесе борыш талаптары болып табылмайтын басқа да құқықтардан, пайдаға қатысудан алынатын табысты, сондай-ақ пайданы бөлуші компания резиденті болып табылатын Уағдаласушы мемлекеттің салық заңнамасына сәйкес акциялардан алынатын табыс секілді дәл сондай салықтық реттеуге жататын табысты білдіреді.
5. Егер Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын, дивидендтердің іс жүзіндегі иесі дивидендтерді төлейтін компания резиденті болып отырған екінші Уағдаласушы мемлекетте орналасқан тұрақты мекеме арқылы сол жерде кәсіпкерлік қызметті жүзеге асырса және төленіп жүрген дивидендтерге қатысты холдинг шын мәнінде мұндай тұрақты мекемемен байланысты болса, 1 және 2-тармақтардың ережелері қолданылмайды. Мұндай жағдайда осы Конвенцияның 7-бабының ережелері қолданылады.
6. Егер Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын компания екінші Уағдаласушы мемлекеттен пайда немесе табыс алып тұрса, осы екінші Уағдаласушы мемлекет мұндай дивидендтер осы екінші Уағдаласушы мемлекеттің резидентіне төленетін немесе өзіне қатысты дивидендтер төленетін холдинг шын мәнінде осы екінші Уағдаласушы мемлекетте орналасқан тұрақты мекемемен байланысты болатын жағдайды қоспағанда, компания төлейтін дивидендтерге кез келген салықты сала алмайды, егер тіпті төленетін дивидендтер немесе бөлінбеген пайда осы екінші Уағдаласушы мемлекетте түсетін пайдадан немесе табыстан толығымен немесе ішінара құралса да, бөлінбеген пайдаға салық салынбайды.

11-бап

1. Уағдаласушы мемлекетте туындайтын және екінші Уағдаласушы мемлекеттің резидентіне төленетін проценттерге осы екінші Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. Алайда мұндай проценттерге олар туындайтын Уағдаласушы мемлекетте және осы Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасына сәйкес салық салынуы мүмкін, бірақ, егер алушы проценттердің іс жүзіндегі иесі бола тұрып, екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылса, онда алынатын салық проценттердің жалпы сомасының 10 процентінен аспауға тиіс.
3. 2-тармақтың ережелеріне қарамастан, Уағдаласушы мемлекетте туындайтын проценттерге, егер:
(a) проценттердің іс жүзіндегі иесі осы екінші Уағдаласушы мемлекеттің Үкіметі, осы екінші Уағдаласушы мемлекеттің саяси бөлімшесі немесе жергілікті билік органы немесе орталық банкі немесе осы Үкіметке толығымен тиесілі кез келген институт болып табылса; немесе
(b) проценттердің іс жүзіндегі иесі осы екінші Уағдаласушы мемлекеттің Үкіметі, осы екінші Уағдаласушы мемлекеттің саяси бөлімшесі немесе жергілікті билік органы немесе орталық банкі немесе осы Үкіметке толығымен тиесілі кез келген институты сақтандырған немесе ішінара қаржыландырған кепілдік берілген борыштық талапқа қатысты осы екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылса, тек екінші Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынады.
4. 3-тармақтың мақсаты үшін "орталық банк" және "Үкіметке толығымен тиесілі институт" терминдері мынаны:
(a) Қазақстан жағдайында:
(і) Қазақстан Республикасының Ұлттық Банкін;
(іі) "Қазақстанның даму Банкі" АҚ-ны;
(ііі) "Қазақстан Экспорттық кредиттер мен инвестицияларды сақтандыру жөніндегі мемлекеттік сақтандыру корпорациясы" АҚ-ны; және
(iv) капиталы толығымен Қазақстан Республикасының Үкіметіне тиесілі, кейде дипломатиялық ноталар алмасу арқылы Уағдаласушы мемлекеттердің Үкіметтері арасында келісілуі мүмкін осы сияқты басқа да институттарды;
(b) Жапония жағдайында:
(і) Жапония Банкін;
(іі) Жапония Қаржы корпорациясын;
(ііі) Жапония халықаралық өзара іс-қимыл агенттігін;
(iv) Жапония Экспорттық және инвестициялық сақтандыруды; және
(v) капиталы толығымен Жапонияның Үкіметіне тиесілі, кейде дипломатиялық ноталар алмасу арқылы Уағдаласушы мемлекеттердің Үкіметтері арасында келісілуі мүмкін осы сияқты басқа да институттарды білдіреді.
5. "Проценттер" термині осы бапта пайдаланылған кезде кепілмен қамтамасыз етілген немесе қамтамасыз етілмеген және борышкерлердің пайдасына қатысу құқығын беретін немесе бермейтін қандай да бір борыштық талаптардан алынатын табысты және атап айтқанда, үкіметтік немесе мемлекеттік бағалы қағаздар, облигациялар немесе борыштық міндеттемелер бойынша төленетін сыйлықтар мен ұтыстарды қоса алғанда, осы бағалы қағаздардан алынатын табысты және облигациялардан немесе борыштық міндеттемелерден алынатын табысты және табыс туындаған Уағдаласушы мемлекеттің салық заңнамасына сәйкес ақшаны қарызға беруден алынатын табыс секілді ұқсас салық салу режимі қолданылатын қалған басқа да табысты білдіреді. 10-бапта аталған табыс осы Конвенцияның мақсаттары үшін процент ретінде қарастырылмайды.
6. Егер Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын проценттердің іс жүзіндегі иесі проценттер туындайтын екінші Уағдаласушы мемлекеттегі кәсіпкерлік қызметті сонда орналасқан тұрақты мекеме арқылы жүзеге асырса және өзіне қатысты проценттер төленетін борыштық талабы шын мәнінде осындай тұрақты мекемеге қатысты болса, 1 және 2-тармақтардың ережелері қолданылмайды. Мұндай жағдайда осы Конвенцияның 7-бабының ережелері қолданылады.
7. Егер төлеуші осы Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылса, проценттер Уағдаласушы мемлекетте туындайды деп есептеледі. Алайда, егер проценттерді төлеуші тұлға Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатынына-табылмайтынына қарамастан, Уағдаласушы мемлекетте проценттер төленетін қарыз туындаған тұрақты мекемесі болса және мұндай проценттерді осындай тұрақты мекеме төлейтін болса, онда мұндай проценттер осындай тұрақты мекеме орналасқан Уағдаласушы мемлекетте туындайды деп есептеледі.
8. Егер проценттер төлеуші мен оның іс жүзіндегі иесі арасындағы немесе сол екеуі мен қандай да бір басқа тұлғаның арасындағы арнайы қатынастардың себебінен оның негізінде төленетін борыштық талапқа қатысты проценттердің сомасы проценттер төлеуші мен олардың іс жүзіндегі иесі арасында осындай қатынастар болмаған кезде келісіле алатындай сомадан асып кетсе, осы баптың ережелері тек соңғы аталған сомаға ғана қолданылады. Мұндай жағдайда төлемнің артық бөлігі осы Конвенцияның басқа ережелері ескеріле отырып, әрбір Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасына сәйкес салық салынуға жатады.

12-бап

1. Уағдаласушы мемлекетте пайда болатын және екінші Уағдаласушы мемлекеттің резидентіне төленетін роялтиге осы екінші Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. Алайда, мұндай роялтиге ол пайда болатын Уағдаласушы мемлекетте және осы Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасына сәйкес салық салынуы да мүмкін, бірақ алушы роялтидің іс жүзіндегі иесі бола тұра, екінші мемлекеттің резиденті болып табылса, онда осылайша алынатын салық роялтидің жалпы сомасының 10 процентінен аспауға тиіс.
3. "Роялти" термині осы бапта пайдаланылған кезде кинематографиялық фильмдерді және радио немесе теледидар хабарларын тарату үшін фильмдерді немесе таспаларды қоса алғанда, әдебиет, өнер немесе ғылым туындыларын, кез келген патентке, сауда маркасына, дизайнға немесе модельге, жоспарға, құпия формулаға немесе процеске кез келген құқықты пайдаланғаны үшін немесе осындай құқықты пайдалануға бергені үшін немесе өнеркәсіптік, коммерциялық немесе ғылыми жабдықтарды пайдаланғаны немесе пайдалану құқығын бергені үшін немесе өнеркәсіптік, коммерциялық немесе ғылыми тәжірибеге қатысты ақпарат үшін сыйақы ретінде алынатын төлемдердің кез келген түрін білдіреді.
4. Егер Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын роялтидің іс жүзіндегі иесі роялти пайда болған екінші Уағдаласушы мемлекеттегі кәсіпкерлік қызметпен сонда орналасқан тұрақты мекеме арқылы айналысса және роялти өздеріне қатысты төленетін құқық немесе мүлік шын мәнінде осындай тұрақты мекемемен байланысты болса, 1 және 2-тармақтардың ережелері қолданылмайды. Мұндай жағдайда осы Конвенцияның 7-бабының ережелері қолданылады.
5. Егер төлеуші осы мемлекеттің резиденті болып табылса, роялти Уағдаласушы мемлекетте пайда болды деп саналады. Алайда, егер роялти төлеуші тұлға Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын - табылмайтынына қарамастан, Уағдаласушы мемлекетте роялти төлеу міндеттемесі туындаған тұрақты мекемесі болса және мұндай роялти осы тұрақты мекемеге байланысты болса, онда мұндай роялти тұрақты мекеме орналасқан Уағдаласушы мемлекетте пайда болды деп саналады.
6. Егер роялти төлеуші мен оның іс жүзіндегі иесі арасында немесе сол екеуі мен қандай да бір басқа тұлғаның арасындағы ерекше қатынастардың салдарынан олар үшін төленетін пайдалануға, құқыққа немесе ақпаратқа қатысты роялтидің сомасы осындай қатынастар болмай тұрғанда роялти төлеуші мен оның іс жүзіндегі иесі арасында келісіле алатындай сомадан асып кетсе, онда осы баптың ережелері тек соңғы аталған сомаға ғана қолданылады. Мұндай жағдайда төлемнің артық бөлігі осы Конвенцияның басқа да ережелері тиісті түрде ескеріле отырып, әрбір Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасына сәйкес салық салынуға жатады.

13-бап

1. 6-бапта айқындалған және екінші Уағдаласушы мемлекетте орналасқан жылжымайтын мүлікті иеліктен шығарудан Уағдаласушы мемлекеттің резиденті алатын табыстарға осы екінші Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. Егер мұндай акциялар немесе проценттер 6-бапта айтылған және осы екінші Уағдаласушы мемлекетте орналасқан жылжымайтын мүліктен тікелей немесе жанама түрде олардың құнының 50 процентінен астамын алса, Уағдаласушы мемлекеттің резиденті компанияның акцияларын немесе серіктестіктің немесе трасттың проценттерін иеліктен шығарудан алған табыстарға осы екінші Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін.
3. Егер 2-тармақтың ережелері қолданылмаса, екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын, компания шығаратын акцияларды иеліктен шығарудан Уағдаласушы мемлекеттің резиденті алған табысқа, егер сомасы иеліктен шығару орын алған салық жылының ішіндегі кез келген басқа уақытта осындай компания шығаратын акциялардың жалпы сомасының 25 процентінен кем емес акциялардың иесі иеліктен шығарушы болып табылса (осындай кез келген басқа да тиесілі байланысты акциялармен немесе қауымдасқан тұлғалармен бірге және осындайлармен жиынтықта) осы екінші Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін.
4. Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны екінші Уағдаласушы мемлекетте иелік етіп отырған тұрақты мекеменің кәсіпкерлік мүлкінің бір бөлігін құрайтын жылжымайтын мүліктен өзге кез келген мүлікті иеліктен шығарудан, осындай тұрақты мекемені (жекелеген түрде немесе бүкіл кәсіпорынмен жиынтықта) иеліктен шығарудан алынған осындай табыстарды қоса алғанда, осы екінші Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін.
5. Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны халықаралық тасымалда пайдаланатын теңіз немесе әуе кемелерін немесе жылжымайтын мүліктен басқа кез келген мүлікті, мұндай теңіз немесе әуе кемесін пайдалануға байланысты жылжымайтын мүліктен өзге кез келген мүлікті иеліктен шығарудан алған табыстарға тек осы Уағдаласушы мемлекетте салық салынады.
6. Осы баптың алдыңғы тармақтарында айтылғаннан басқа, кез келген мүлікті иеліктен шығарудан алынған табыстарға мүлікті иеліктен шығарушы тұлға резиденті болып табылатын Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынады.

14-бап

1. 15, 17 және 18-баптардың ережелерін ескере отырып, Уағдаласушы мемлекеттің резиденті жалданып істеген жұмысына байланысты алған қызметақыға, жалақыға және басқа да осындай сыйақыға, егер жалданып жұмыс істеу екінші Уағдаласушы мемлекетте орындалмаса, тек осы Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынады. Егер жалданып істейтін жұмыс екінші Уағдаласушы мемлекетте орындалса, онда осыған байланысты алынған сыйақыға осы екінші Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. 1-тармақтың ережелеріне қарамастан, егер:
(a) алушы тиісті салық жылы басталатын немесе аяқталатын кез келген он екі айлық кезеңде жалпы алғанда 183 күннен аспайтын кезең немесе кезеңдер бойы екінші Уағдаласушы мемлекетте болса;
(b) сыйақыны осы екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылмайтын жалдаушы төлесе немесе жалдаушының атынан төленсе; және
(c) сыйақы төлеу жөніндегі шығыстарды жалдаушының осы екінші Уағдаласушы мемлекеттегі тұрақты мекемесі көтермесе, екінші Уағдаласушы мемлекетте жалданып жұмыс істеуіне байланысты Уағдаласушы мемлекеттің резиденті алған сыйақыға салық тек алғашқы айтылған Уағдаласушы мемлекетте салынады.
3. Осы баптың алдыңғы ережелеріне қарамастан, Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны халықаралық тасымалдарда пайдаланатын теңіз немесе әуе кемесінің бортында орындалатын жалданып істейтін жұмысқа қатысты алынған сыйақыға осы Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін.

15-бап

Екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын компанияның директорлар кеңесінің мүшесі ретінде Уағдаласушы мемлекеттің резиденті алған директорлардың қаламақыларына және осы сияқты басқа да төлемдерге осы екінші Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін.

16-бап

1. 7 және 14-баптың ережелеріне қарамастан, Уағдаласушы мемлекеттің резиденті театр, кино, радио немесе теледидар артисі немесе сазгер ретінде немесе спортшы ретінде екінші Уағдаласушы мемлекетте жүзеге асыратын өзінің жеке қызметінен алған табысына осы екінші Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін.
2. Егер артист немесе спортшы өзінің осы сипатта жүзеге асыратын жеке қызметінен алатын табысы артистің немесе спортшының өзіне емес, басқа тұлғаға есептелсе, онда бұл табысқа 7 және 14-баптардың ережелеріне қарамастан, артистің немесе спортшының қызметі жүзеге асырылатын Уағдаласушы мемлекетте салық салынады.

17-бап

18-баптың 2-тармағының ережелеріне сәйкес бұрын жүзеге асырған жұмысы үшін Уағдаласушы мемлекеттің резидентіне төленетін зейнетақылар мен осы сияқты басқа да төлемдерге осы Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынады.

18-бап

1. (a) Мемлекеттік сипаттағы функцияларды орындаған кезде жеке тұлғаға Уағдаласушы мемлекет немесе оның саяси бөлімшелері немесе жергілікті билік органдары үшін жүзеге асырған қызметіне осы Уағдаласушы мемлекет немесе саяси бөлімше немесе оның жергілікті билік органдары төлейтін қызметақыға, жалақыға және басқа осыған ұқсас сыйақыға осы Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынады.
(b) Алайда, егер қызмет осы екінші Уағдаласушы мемлекетте жүзеге асырылса және осы екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын жеке тұлға:
(і) осы екінші Уағдаласушы мемлекеттің азаматы болып табылса; немесе
(іі) қызметті жүзеге асыру мақсатында ғана осы екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болмаса, мұндай қызметақыға, жалақыға және осы сияқты басқа да сыйақыға тек екінші Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынады.
2. (а) 1-тармақтың ережелеріне қарамастан, жеке тұлғаға осы Уағдаласушы мемлекет немесе саяси бөлімше немесе жергілікті билік органы үшін жүзеге асырылатын қызметіне Уағдаласушы мемлекет немесе саяси бөлімше немесе жергілікті билік органы төлейтін зейнетақыларға немесе осы сияқты басқа да сыйақыларға осы Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынады.
(b) Алайда, егер жеке тұлға осы екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті және азаматы болып табылса, мұндай зейнетақыларға немесе осы сияқты басқа да сыйақыға екінші Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынады.
3. 14, 15, 16 және 17-баптардың ережелері Уағдаласушы мемлекет немесе оның саяси бөлімшесі немесе жергілікті билік органы жүзеге асыратын кәсіпкерлік қызметке байланысты қызметке қатысты қызметақыға, жалақыға, зейнетақыларға және осы сияқты басқа да сыйақыларға қолданылады.

19-бап

Екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын немесе Уағдаласушы мемлекетке келер алдында тікелей резидент болып табылған және бірінші айтылған Уағдаласушы мемлекетте тек білім алу немесе практикадан өту мақсатында жүрген студент немесе практикант өзін қамтамасыз ету, білім алу немесе практикадан өту мақсатында алатын төлемдерге осы сома көздері бірінші айтылған Уағдаласушы мемлекеттен тысқары жерде болған жағдайда, бірінші айтылған Уағдаласушы мемлекетте салық салынбайды.

20-бап

Осы Конвенцияның кез келген басқа ережелеріне қарамастан, жауапкершілігі шектелмеген пассивті әріптестіктің (Tokumei Kumiai) келісім шарттарына немесе басқа да осыған ұқсас келісім шарттарға қатысты жауапкершілігі шектелмеген пассивті әріптестіктер алған кез келген табысқа немесе пайдаға осы Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасына сәйкес осындай табыс немесе пайда туындайтын Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін.

21-бап

1. Уағдаласушы мемлекеттің резидентінің, осындай табыстың іс жүзіндегі иесінің табыстарының түрлеріне (бұдан әрі осы бапта "басқа табыстар" деп аталатын) осы Конвенцияның алдыңғы баптарында сөз болмаған олардың пайда болу көздеріне қарамастан, тек осы Уағдаласушы мемлекетте ғана салық салынады.
2. 6-баптың 2-тармағында айқындалған жылжымайтын мүліктен алынатын табыстан өзге табысқа, егер мұндай табыстардың іс жүзіндегі иесі Уағдаласушы мемлекеттің резиденті бола тұрып, екінші Уағдаласушы мемлекеттегі кәсіпкерлік қызметті сонда орналасқан тұрақты мекеме арқылы жүзеге асырса және оларға байланысты табыс төленген құқық немесе мүлік шын мәнінде осындай тұрақты мекемемен байланысты болса, 1-тармақтың ережелері қолданылмайды. Мұндай жағдайда осы Конвенцияның 7-бабының ережелері қолданылады.
3. 1-тармақта айтылған резидент пен төлеуші немесе екеуі мен қандай да бір басқа тұлға арасындағы ерекше қарым-қатынастардың салдарынан басқа табыс сомасы осындай қарым-қатынастар болмаған кезде олардың арасында келісілген сомадан асып түссе, онда осы баптың ережелері соңғы аталған сомаға ғана қолданылады. Мұндай жағдайда төлемнің артық бөлігіне осы Конвенцияның басқа ережелері тиісінше ескеріле отырып, әрбір Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасына сәйкес салық салуға жатады.

22-бап

1. Қазақстан жағдайында:
(a) егер Қазақстанның резиденті осы Конвенцияның ережелеріне сәйкес Жапонияда салық салынуы мүмкін табыс алса, Қазақстан осы резиденттің табысына салынатын салықтан Жапонияда төленетін Жапония табыс салығына тең соманы шегеріп тастауға мүмкіндік береді. Алайда шегеру сомасы Қазақстан салығының осындай табысқа жататын бөлігінен аспауға тиіс.
(b) егер Конвенцияның кез келген ережелеріне сәйкес Қазақстан резиденті алған табыс Қазақстанда салықтан босатылса, соған қарамастан Қазақстан осы резиденттің табысының қалған бөлігіне соманы есептеген кезде салықтан босатылған табысты назарға алуы мүмкін.
2. Жапония заңнамасының ережелеріне сәйкес Жапониядан өзге кез келген елде төленген салық Жапон салығына есепке жатқызылады:
(a) егер Жапония резиденті осы Конвенцияның ережелеріне сәйкес Қазақстанда салық салынуы мүмкін табыс алса, осы резидент осындай табысқа қатысты төлеген Қазақстан салығының сомасы Жапон салығына есепке жатқызылуы тиіс. Алайда есепке алу сомасы Жапон салығының осындай табысқа жатқызылған бөлігінен аспауы тиіс.
(b) егер Қазақстанда алынған табыс Қазақстанның резиденті болып табылатын компания төлейтін, Жапонияның резиденті болып табылатын және дауыс беретін акциялардың немесе дивидендтерді төлеу жөніндегі міндеттемелер расталатын күннің тікелей алдындағы алты айдың ішінде дивидендтер төлейтін компанияның шығарылатын акциялары сомасының кемінде 10 процентіне иелік ететін компанияның дивидендтері болып табылса, онда есепке алу оның табысына қатысты дивидендтер төлейтін компанияның төлеуіне жататын Қазақстан салығын назарға алады.
3. Осы баптың алдыңғы тармақтарының мақсаттары үшін осы Конвенцияға сәйкес екінші Уағдаласушы мемлекетте салық салынуы мүмкін Уағдаласушы мемлекеттің резиденті - іс жүзіндегі иесінің табысы осы екінші Уағдаласушы мемлекетте туындаған деп есептелуі тиіс.

23-бап

1. Уағдаласушы мемлекеттің ұлттық тұлғалары нақ осындай жағдайларда осы екінші Уағдаласушы мемлекеттің ұлттық тұлғалары ұшырайтын немесе ұшырауы мүмкін салық салуға және оған байланысты міндеттемелерге қарағанда өзгеше немесе анағұрлым ауыртпалықты, атап айтқанда резиденттерге қатысты кез келген салық салуға екінші Уағдаласушы мемлекетте ұшырамайды. 1-баптың ережелеріне қарамастан, осы тармақтың ережесі Уағдаласушы мемлекеттің біреуінің немесе екеуінің де резиденті болып табылмайтын тұлғаға да қолданылады.
2. Уағдаласушы мемлекет кәсіпорнының екінші Уағдаласушы мемлекеттегі тұрақты мекемесіне салық салу ұқсас осындай қызметті жүзеге асыратын осы екінші Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорнына салық салуға қарағанда осы екінші Уағдаласушы мемлекетте қолайлығы нашар болмауы тиіс. Осы тармақтың ережесі Уағдаласушы мемлекетті екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденттеріне оларды салық төлеуден және азаматтық мәртебе немесе өзінің резиденттеріне беретін отбасы жағдайлары негізінде салық салу мақсаттары үшін кез келген жеке салық жеңілдіктері мен шегерімдер беруге міндеттейтін болып түсіндірілмеуі тиіс.
3. 9-баптың 1-тармағының, 11-баптың 8-тармағының, 12-баптың 6-тармағының немесе 21-баптың 3-тармағының ережелері қолданылатын жағдайларды қоспағанда, Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны екінші Уағдаласушы мемлекеттің резидентіне жүргізетін проценттер, роялти және басқа да төлемдер осындай кәсіпорынның салық салынатын пайдасын айқындау мақсаттары үшін олар бірінші аталған Уағдаласушы мемлекеттің резидентіне қалай төленсе, нақ осындай жағдайлар кезінде шегеріліп тастауға жатады.
4. Капиталы екінші Уағдаласушы мемлекеттің бір немесе бірнеше резидентіне толық немесе ішінара тиесілі немесе олардың тікелей немесе жанама түрде бақылауында болатын Уағдаласушы мемлекеттің кәсіпорны бірінші айтылған Уағдаласушы мемлекетте кез келген салық салуға немесе бірінші айтылған Уағдаласушы мемлекеттің басқа ұқсас кәсіпорындары ұшырайтын немесе ұшырауы мүмкін салық салу және оған байланысты міндеттемелерге қарағанда өзгеше немесе анағұрлым ауыртпалықты болып табылатын кез келген салық салу немесе онымен байланысты кез келген міндеттемелерге бірінші айтылған Уағдаласушы мемлекетте ұшырамауы тиіс.
5. Осы баптың ережелері 2-баптың ережелеріне қарамастан, Уағдаласушы мемлекет немесе саяси бөлімшелер немесе жергілікті билік органдары өндіріп алатын кез келген түрдегі және сипаттағы салықтарға қолданылады.

24-бап

1. Егер тұлға Уағдаласушы мемлекеттердің бірінің немесе екеуінің де іс-әрекеттері өзін осы Конвенцияның ережелеріне сәйкес келмейтін салық салуға әкеп соқтырады немесе әкеп соқтырды деп есептесе, ол осы Уағдаласушы мемлекеттердің ішкі заңнамасында көзделген қорғау құралдарына қарамастан, өзінің ісін өзі резиденті болып табылатын Уағдаласушы мемлекеттің құзыретті органының қарауына немесе егер оның ісі 23-баптың 1-тармағының қолданылуына жатса, өзі ұлттық тұлғасы болып табылатын Уағдаласушы мемлекеттің құзыретті органының қарауына бере алады. Өтініш осы Конвенцияның ережелеріне сәйкес келмейтін салық салуға әкеп соқтырған іс-әрекеттер туралы бірінші хабарлама берілген сәттен бастап үш жыл ішінде берілуі тиіс.
2. Құзыретті орган, егер ол өтінішті негізді деп есептесе және егер өзі қанағаттандырарлық шешімге келе алмаса, Конвенцияға сәйкес келмейтін салық салуды болдырмау мақсатында істі басқа Уағдаласушы мемлекеттің құзыретті органымен өзара келісім бойынша шешуге ұмтылады. Кез келген қол жеткізілген келісім Уағдаласушы мемлекеттердің ұлттық заңнамаларында көзделген уақыттағы кез келген шектеуден тыс орындалатын болады.
3. Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдары Конвенцияны түсіндіру немесе қолдану кезінде туындайтын кез келген қиындықтарды немесе күмәнді өзара келісім бойынша шешуге ұмтылады. Олар сол сияқты Конвенцияда көзделмеген жағдайларда, қосарланған салық салуды болдырмау мақсатында бір-бірімен консультация өткізе алады.
4. Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдары осы баптың алдыңғы тармақтарын түсінуде келісімге қол жеткізу мақсатында бір-бірімен тікелей байланысқа түсе алады.

25-бап

1. Уағдаласушы мемлекеттердің құзыретті органдары осы Конвенцияның ережелерін орындау немесе салық салу Конвенцияға қайшы келмейтіндей шамада Уағдаласушы мемлекеттің немесе олардың саяси бөлімшелерінің немесе жергілікті билік органдарының атынан алынатын кез келген түрдегі салықтарға қатысты әкімшілендіру немесе ішкі заңнаманы қолдану үшін қажетті ақпарат алмасады. Ақпарат алмасу 1 және 2-баптармен шектелмейді.
2. 1-тармаққа сәйкес Уағдаласушы мемлекет алған кез келген ақпарат осы мемлекеттің ішкі заңнамасының шеңберінде алынған ақпарат сияқты құпия болып есептеледі және Конвенция қолданылатын бағалаумен немесе жинаумен, мәжбүрлі өндіріп алумен немесе сот қудалауымен немесе салықтарға қатысты шағымдарды қараумен айналысып жатқан тұлғаларға немесе 1-тармақта немесе осы тармақтың жоғарыда көрсетілген ережелерінде көрсетілген органдарға ғана (соттар мен әкімшілік органдарды қоса алғанда) хабарланады. Мұндай тұлғалар немесе органдар ақпаратты осы мақсаттар үшін ғана пайдаланады. Олар ақпаратты ашық сот мәжілісі барысында немесе сот шешімдерін қабылдау кезінде аша алады.
3. Ешқандай жағдайда 1 және 2-тармақтардың ережелері Уағдаласушы мемлекеттерге:
(a) осы немесе екінші Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасы мен әкімшілік практикасына қайшы келетін әкімшілік шараларын қолдану;
(b) осы немесе екінші Уағдаласушы мемлекеттің заңдары немесе әдеттегі әкімшілік практикасы бойынша алуға болмайтын ақпарат беру;
(c) қандай да бір сауда, кәсіпкерлік, өнеркәсіптік, коммерциялық немесе кәсіптік құпияны немесе сауда процесін ашуы мүмкін ақпарат немесе ашылуы мемлекеттік саясатқа қайшы келуі мүмкін ақпарат беру міндеттемесін жүктейтіндей мағынада түсіндірілмейді.
4. Егер ақпаратты осы бапқа сәйкес Уағдаласушы мемлекет талап ететін болса, екінші Уағдаласушы мемлекет жеке салық мақсаттары үшін тіпті осындай ақпаратқа мұқтаж болмаса да, екінші Уағдаласушы мемлекет оның ақпаратын талап етілетін ақпаратқа қол жеткізу үшін пайдаланады. Алдыңғы сөйлемде қамтылған міндеттеме 3-тармақтың шектеулеріне бағынады, бірақ ешқандай жағдайда мұндай шектеу мемлекетке осындай ақпаратқа ішкі мүдделіліктің болмағандығынан ғана, ақпарат беруден бас тартуға рұқсат беру ретінде қаралмайды.
5. Ешқандай жағдайда 3-тармақтың ережелері Уағдаласушы мемлекетке банк, басқа қаржы мекемесі, номиналды ұстаушы немесе агент немесе сенімді тұлға ретінде келетін тұлға ақпарат иесі болу себебінен немесе ақпарат тұлғаның жеке мүлік құқығына жатқызылу себебінен ғана, ақпарат беруден бас тартуға рұқсат беру ретінде қаралмайды.

26-бап

1. Уағдаласушы мемлекеттер осы Конвенцияны осындай жеңілдіктерге уәкілеттік берілмеген тұлғалар пайдаланбауы тиіс деген шартпен салық ставкасынан осындай кез келген босатуға немесе азайтуға жол бермеу үшін қажетті шекте салықтарды жинауда бір-біріне көмек көрсетеді. Уағдаласушы мемлекет мұндай алымдарды жасай отырып, екінші Уағдаласушы мемлекет алдында осындай жинақталған сома үшін жауапты болуы тиіс.
2. Ешқандай жағдайда 1-тармақтың ережелері Уағдаласушы мемлекеттерге:
(a) осы немесе екінші Уағдаласушы мемлекеттің заңнамасы мен әкімшілік практикасына қайшы келетін әкімшілік шараларын қолдану;
(b) мемлекеттік саясатқа қайшы келетін шаралар қолдану міндеттемесін жүктейтіндей мағынада түсіндірілмейді.

27-бап

Осы Конвенциядағы ештеңе де дипломатиялық өкілдіктер мен консулдық мекемелер қызметкерлерінің халықаралық құқықтың жалпы нормалары беретін немесе арнайы келісімдердің ережелеріне сәйкес берілетін артықшылықтар сияқты салық артықшылықтарын қозғамайды.

28-бап

1. Әрбір Уағдаласушы мемлекет дипломатиялық арналар арқылы екіншісіне осы Конвенцияның күшіне енуі жөніндегі мемлекетішілік рәсімдердің аяқталғаны туралы хабарлама жібереді. Конвенция соңғы хабарлама алынған күннен кейін отызыншы күні күшіне енуі тиіс.
2. Конвенция:
(a) төлем көзінен ұсталатын салықтарға қатысты, Конвенцияның күшіне енген жылдан кейінгі күнтізбелік жылдың 1 қаңтарынан бастап немесе 1 қаңтарынан кейін төленетін немесе есептелетін сомаларға қатысты;
(b) төлем көзінен ұсталмайтын табыс салығына қатысты, Конвенция күшіне енген жылдан кейінгі күнтізбелік жылдың 1 қаңтарынан немесе 1 қаңтарынан кейін басталатын кез келген салық жылындағы табысқа қатысты; және
(c) басқа салықтарға қатысты, Конвенция күшіне енген жылдан кейінгі күнтізбелік жылдың 1 қаңтарынан немесе 1 қаңтарынан кейін басталатын кез келген салық салынатын кезеңге қатысты қолданылады.

29-бап

Осы Конвенция Уағдаласушы мемлекеттердің бірі оның қолданылуын тоқтатпайынша, күшінде қала береді. Кез келген Уағдаласушы мемлекет осы Конвенция күшіне енген күнінен бастап бес жылдық кезең өткеннен кейінгі кез келген келесі күнтізбелік жылдың аяқталуына дейін кемінде тым болмағанда алты ай бұрын дипломатиялық арналар арқылы қолданылуын тоқтату туралы жазбаша хабарлама жібере отырып, Конвенцияның қолданылуын тоқтата алады. Мұндай жағдайда Конвенция:
(a) төлем көзінен ұсталатын салықтарға қатысты, осындай хабарлама алынған жылдан кейінгі күнтізбелік жылдың 1 қаңтарынан бастап немесе 1 қаңтарынан кейін төленетін немесе есепке алынатын сомаларға қатысты;
(b) төлем көзінен ұсталмайтын табыс салығына қатысты, осындай хабарлама алынған жылдан кейінгі күнтізбелік жылдың 1 қаңтарынан немесе 1 қаңтарынан кейін басталатын кез келген салық жылындағы табысқа қатысты; және
(c) басқа салықтарға қатысты, осындай хабарлама алынған жылдан кейінгі күнтізбелік жылдың 1 қаңтарынан немесе 1 қаңтарынан кейін басталатын кез келген салық салынатын кезеңге қатысты өзінің қолданылуын тоқтатады.
Осыны куәландыру үшін өздерінің Үкіметі тиісті дәрежеде уәкілеттік берген төменде қол қоюшылар осы Конвенцияға қол қойды.
2008 жылғы он тоғызыншы желтоқсанда Токио қаласында ағылшын тілінде жасалды.

ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫ ЖАПОНИЯ
ҮШІН ҮШІН

Хаттама

Қазақстан Республикасы мен Жапония арасындағы Табысқа салынатын салықтарға қатысты қосарланған салық салуды болдырмау және салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы конвенцияға (бұдан әрі "Конвенция" деп аталатын) кол кою шеңберінде Қазақстан Республикасы мен Жапония Конвенцияның құрамдас бөлігі болып табылатын мынадай ережелермен келісті.
1. Конвенцияның 9-бабының 2-тармағына қатысты:
Егер Қазақстан осы тармаққа сәйкес түзету жасаған жағдайда, онда осы тармақтың ережесіндегі ештеңе де Қазақстанға келісім бойынша табысты түзету міндеттемесін жүктейтіндей түсіндірілмеуі тиіс.
2. Конвенцияның 9-бабының 3-тармағына қатысты:
Баптың 1-тармағының ережелеріне сәйкес баптағы ештеңе де Қазақстанға келісім-шарттың аяқталу күнінен бастап бес жылдық кезең аяқталғанға дейін Қазақстан кәсіпорнының жер қойнауын пайдалануға арналған келісім-шарттарды пайдаланудан алған табысын өзгертуге кедергі ретінде түсіндірілмеуі тиіс екенін түсіну бар.
3. Конвенцияның 12-бабының 2-тармағына қатысты:
(a) Қазақстанда туындайтын роялти жағдайында "роялти сомасы" термині роялтидің жалпы сомасының 50 процентіне баламалы соманы білдіреді;
(b) Жапонияда туындайтын роялти жағдайында "роялти сомасының 10 проценті" термині роялтидің жалпы сомасының 5 процентін білдіреді.
4. Конвенцияның 25-бабының 5-тармағына қатысты:
Уағдаласушы мемлекет олардың осындай рөлінде осындай байланыс шегінде прокурор, заңгер консультант немесе жалпыға бірдей заң өкілдері мен олардың клиенттері арасындағы құпия байланысқа жатқызылған, осы Уағдаласушы мемлекеттің ішкі заңнамасына сәйкес жария етуден қорғалатын ақпаратпен қамтамасыз етуден бас тарта алады.
5. Осы Конвенцияда ештеңе де Уағдаласушы мемлекетке бірінші көрсетілген Уағдаласушы мемлекетте орналасқан компанияның тұрақты мекемесіне жатқызылған, екінші Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын компанияның табысына (теңіз немесе әуе кемелерін халықаралық тасымалдауда пайдаланудан алынғаннан өзге) осылайша есептелген кез келген қосымша салық осындай табыстың жалпы сомасының 5 процентінен аспайды деген шартпен бірінші көрсетілген Уағдаласушы мемлекеттің резиденті болып табылатын компанияның табысына есептелетін салыққа толықтыру ретінде қосымша салық салуға кедергі келтіру ретінде түсіндірілмейді. Осы тармақтың мақсаттары үшін қосымша салық салынатын пайда тұрақты мекемеге жатқызылатын табыстан салық кезеңінің ішінде бірінші көрсетілген Уағдаласушы мемлекетте өндіріп алынатын қосымша салықтан өзге салық кезеңінің ішінде барлық салықтарды шегергеннен кейін анықталуы тиіс.
Осыны куәландыру үшін өздерінің Үкіметі тиісті дәрежеде уәкілеттік берген төменде кол қоюшылар осы Хаттамаға қол қойды.
2008 жылғы он тоғызыншы желтоқсанда Токио қаласында ағылшын тілінде жасалды.

ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫ ЖАПОНИЯ
ҮШІН ҮШІН

2008 жылғы 19 желтоқсанда Токиода қол қойылған Қазақстан Республикасы мен арасындағы Табысқа салынатын қатысты қосарланған салық салуды болдырмау және салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы конвенцияның және оған хаттаманың бұл көшірмесінің дәлдігін куәландырамын.

Қазақстан Республикасы
Сыртқы істер министрлігі
Халықаралық-құқық департаментінің
Бақарма бастығы Б.Пискорский

2008 жылғы 19 желтоқсанда Токиода қол қойылған Қазақстан Республикасы мен Жапония арасындағы Табысқа салынатын салықтарға қатысты қосарланған салық салуды болдырмау және салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы конвенцияның және оған Хаттаманың бұл орыс және қазақ тілдеріндегі аударманың дәлдігін куәландырамын.

Қазақстан Республикасы
Қаржы министрлігі
Мемлекеттік тілді дамыту
және аударма
басқармасының бастығы Н. Шабанов

РҚАО-ның ескертпесі. Бұдан әрі Конвенцияның ағылшын тіліндегі мәтіні берілген.

О ратификации Конвенции между Республикой Казахстан и Японией об избежании двойного налогообложения и предотвращении уклонения от налогообложения в отношении налогов на доход и Протокола к ней

Закон Республики Казахстан от 30 ноября 2009 года № 208-IV

Ратифицировать Конвенцию между Республикой Казахстан и Японией об избежании двойного налогообложения и предотвращении уклонения от налогооблажения в отношении налогов на доход и Протокол к ней, подписанные в Токио 19 декабря 2008 года.

Президент
Республики Казахстан Н. Назарбаев

Неофициальный перевод

Конвенция
между Республикой Казахстан и Японией об избежании двойного
налогообложения и предотвращении уклонения от налогообложения
в отношении налогов на доход

(Официальный сайт МИД РК - Вступило в силу 30 декабря 2009 года)

Республика Казахстан и Япония,
желая заключить Конвенцию об избежании двойного налогообложения и предотвращении уклонения от налогообложения в отношении налогов на доход,
согласились о нижеследующем:

Статья 1

Настоящая Конвенция применяется к лицам, которые являются резидентами одного или обоих Договаривающихся государств.

Статья 2

1. Настоящая Конвенция применяется к следующим налогам:
a) в случае Казахстана:
(i) корпоративный подоходный налог; и
(ii) индивидуальный подоходный налог (далее именуемые как "казахстанские налоги");
b) в Японии:
(i) подоходный налог;
(ii) корпоративный налог; и
(iii) местные налоги с населения (далее именуемые как "японские налоги").
2. Конвенция также применяется к любым идентичным или по существу аналогичным налогам, которые будут взиматься после даты подписания Конвенции в дополнение или вместо, указанных в пункте 1. Компетентные органы Договаривающихся государств уведомят друг друга о любых существенных изменениях, которые будут сделаны в их налоговых законодательствах, в течение приемлемого периода времени после таких изменений.

Статья 3

1. Для целей настоящей Конвенции, если из контекста не вытекает иное:
(a) термин "Казахстан" означает Республику Казахстан, и при использовании в географическом смысле включает государственную территорию Республики Казахстан и зоны, на которых Казахстан может осуществлять свои суверенные права и юрисдикцию, в соответствии с его законодательством и международными договорами, участником которых он является;
(b) термин "Япония" при использовании в географическом смысле означает территорию Японии, включая его территориальные воды, в которых действует законодательство, относящееся к Японским налогам и всю площадь за пределами его территориальных вод, включая морское дно и подпочву, на которых Япония может осуществлять свои суверенные права, в соответствии с международным правом и в которых действует законодательство, относящееся к Японским налогам;
(с) термины "Договаривающееся государство" и "другое Договаривающееся государство" означают Казахстан или Японию в зависимости от контекста;
(d) термин "налог" означает Казахстанский налог или Японский налог в зависимости от контекста;
(e) термин "лицо" включает физическое лицо, компанию и любое другое объединение лиц;
(f) термин "компания" означает любое корпоративное образование или любую организацию, которая для целей налогообложения рассматривается как корпоративное образование;
(g) термин "предприятие" применяется к осуществлению любой предпринимательской деятельности;
(h) термины "предприятие Договаривающегося государства" и "предприятие другого Договаривающегося государства" означают, соответственно, предприятие, управляемое резидентом Договаривающегося государства, и предприятие, управляемое резидентом другого Договаривающегося государства;
(i) термин "международная перевозка" означает любую перевозку морским или воздушным судном, эксплуатируемым предприятием Договаривающегося государства, кроме случаев, когда морское или воздушное судно эксплуатируется исключительно между пунктами в другом Договаривающемся государстве;
(j) термин "национальное лицо" означает:
(i) в случае Казахстана любое физическое лицо, имеющее гражданство Казахстана и любое юридическое лицо, товарищество или ассоциацию, получившее такой статус на основании действующего законодательства в Казахстане; и
(ii) в случае Японии, любое физическое лицо, имеющее гражданство Японии и любое юридическое лицо, созданное или организованное в соответствии с законодательством Японии, и любая организация без образования юридического лица, рассматриваемая для целей Японского налога, как юридическое лицо, созданное или организованное в соответствии с законодательством Японии;
(k) термин "компетентный орган" означает:
(i) в случае Казахстана, Министерство финансов или его уполномоченного представителя; и
(ii) в случае Японии, Министр финансов или его уполномоченный представитель;
(l) термин "предпринимательская деятельность" включает выполнение профессиональных услуг и другую деятельность независимого характера;
2. При применении в любое время Конвенции Договаривающимся государством любой термин, не определенный в нем, будет иметь то значение, если из контекста не вытекает иное, которое он имеет в это время по законодательству этого Договаривающегося государства для целей налогов, на которые распространяется Конвенция, любое значение по применяемому налоговому законодательству этого Договаривающегося государства преобладает над значением, придаваемым термину по другому законодательству этого Договаривающегося государства.

Статья 4

1. Для целей настоящей Конвенции термин "резидент Договаривающегося государства" означает любое лицо, которое по законодательству этого Договаривающегося государства подлежит в нем налогообложению на основании его местожительства, резидентства, места главной или головной конторы, места управления, места создания или любого другого критерия аналогичного характера и также включает это Договаривающееся государство и любое политическое подразделение или местный орган власти. Однако этот термин не включает любое лицо, которое подлежит налогообложению в этом Договаривающемся государстве, только в отношении дохода из источников в этом Договаривающемся государстве.
2. Если, в соответствии с положениями пункта 1, физическое лицо является резидентом обоих Договаривающихся государств, то его статус определяется следующим образом:
а) оно считается резидентом только того Договаривающегося государства, в котором оно располагает имеющимся в его распоряжении постоянным жилищем; если оно располагает имеющимся в его распоряжении постоянным жилищем в обоих Договаривающихся государствах, оно считается резидентом только того Договаривающегося государства, в котором оно имеет более тесные личные и экономические отношения (центр жизненных интересов);
b) если Договаривающееся государство, в котором оно имеет центр жизненных интересов, не может быть определено, или если оно не располагает имеющимся в его распоряжении постоянным жилищем ни в одном из Договаривающихся государств, оно считается резидентом только того Договаривающегося государства, в котором оно обычно проживает;
c) если оно обычно проживает в обоих Договаривающихся государствах или ни в одном из них, оно считается резидентом только того Договаривающегося государства, гражданином которого оно является;
d) если его статус не может быть определен в соответствии с положениями подпунктов а) - с), компетентные органы Договаривающихся государств будут решать данный вопрос по взаимному согласию.
3. Если в соответствии с положениями пункта 1 лицо иное, чем физическое, является резидентом обоих Договаривающихся государств, тогда компетентные органы Договаривающихся государств определят по взаимному согласию, в каком Договаривающемся государстве лицо будет считаться резидентом для целей настоящей Конвенции. В случае отсутствия взаимного согласия компетентных органов Договаривающихся государств, лицо не будет обоснованно являться резидентом каждого Договаривающегося государства для целей требования льгот, предусмотренных Конвенцией, исключая такое требование, предусмотренное статьями 23 и 24.

Статья 5

1. Для целей настоящей Конвенции, термин "постоянное учреждение" означает постоянное место деятельности, через которое полностью или частично осуществляется предпринимательская деятельность предприятия.
2. Термин "постоянное учреждение" в частности включает:
a) место управления;
b) отделение;
c) контору;
d) фабрику;
e) мастерскую;
f) шахту, нефтяную или газовую скважину, карьер; и
g) установка или сооружение используемое для, или любое место добычи или разведки природных ресурсов.
3. Строительная площадка или строительный, монтажный проект являются постоянным учреждением, если только они существуют в течение более 12 месяцев.
4. Несмотря на предыдущие положения настоящей статьи, термин "постоянное учреждение" не рассматривается как включающий:
a) использование сооружений исключительно для целей хранения, демонстрации или доставки товаров или изделий, принадлежащих предприятию;
b) содержание запаса товаров или изделий, принадлежащих предприятию исключительно для целей хранения, демонстрации или доставки;
c) содержание запаса товаров или изделий, принадлежащих предприятию исключительно для целей переработки другим предприятием;
d) содержание постоянного места деятельности исключительно для целей закупки товаров или изделий, или для сбора информации для предприятия;
e) содержание постоянного места деятельности исключительно для целей осуществления для предприятия любой другой деятельности подготовительного или вспомогательного характера;
f) содержание постоянного места деятельности исключительно для осуществления любой комбинации видов деятельности, перечисленных в подпунктах а) - е) включительно, при условии, что совокупная деятельность постоянного места деятельности, возникающая в результате такой комбинации имеет подготовительный или вспомогательный характер.
5. Несмотря на положения пунктов 1 и 2, если лицо - иное, чем агент с независимым статусом, к которому применяются положения пункта 6 - действует от имени предприятия и имеет, и обычно использует в Договаривающемся государстве полномочия заключать контракты от имени предприятия, то это предприятие рассматривается как имеющее постоянное учреждение в этом Договаривающемся государстве в отношении любой деятельности, которую это лицо предпринимает для предприятия, если только деятельность такого лица не ограничивается упомянутой в пункте 4, которая, если и осуществляется через постоянное место деятельности, не превращает это постоянное место деятельности в постоянное учреждение согласно положениям этого пункта.
6. Предприятие не рассматривается как имеющее постоянное учреждение в Договаривающемся государстве только потому, что оно осуществляет предпринимательскую деятельность в этом Договаривающемся государстве через брокера, комиссионера или любого другого агента с независимым статусом, при условии, что такие лица действуют в рамках своей обычной предпринимательской деятельности.
7. Тот факт, что компания, являющаяся резидентом Договаривающегося государства, контролирует или контролируется компанией, которая является резидентом другого Договаривающегося государства или которая осуществляет предпринимательскую деятельность в этом другом Договаривающемся государстве (либо через постоянное учреждение, либо другим образом), сам по себе не превращает одну из этих компаний в постоянное учреждение другой.

Статья 6

1. Доход, получаемый резидентом Договаривающегося государства от недвижимого имущества (включая доход от сельского или лесного хозяйства), находящегося в другом Договаривающемся государстве, может облагаться налогом в этом другом Договаривающемся государстве.
2. Термин "недвижимое имущество" имеет то значение, которое он имеет по законодательству Договаривающегося государства, в котором находится рассматриваемое имущество. Термин, в любом случае, включает имущество, вспомогательное по отношению к недвижимому имуществу, скот и оборудование, используемые в сельском и лесном хозяйстве, права, к которым применяются положения общего законодательства, касающееся земельной собственности, узуфрукт недвижимого имущества и права на переменные или фиксированные платежи в качестве компенсации за разработку или право на разработку минеральных ресурсов, источников и других природных ресурсов; морские и воздушные суда не рассматриваются в качестве недвижимого имущества.
3. Положения пункта 1 применяются к доходу, полученному от прямого использования, сдачи в аренду или использования недвижимого имущества в любой другой форме.
4. Положения пунктов 1 и 3 также применяются к доходу от недвижимого имущества предприятия.

Статья 7

1. Прибыль предприятия Договаривающегося государства облагается налогом только в этом Договаривающемся государстве, если только предприятие не осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся государстве через расположенное там постоянное учреждение. Если предприятие осуществляет предпринимательскую деятельность как сказано выше, то прибыль предприятия может облагаться налогом в этом другом Договаривающемся государстве, но только в той части, которая относится к такому постоянному учреждению.
2. С учетом положений пункта 3, если предприятие Договаривающегося государства осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся государстве, через расположенное там постоянное учреждение, то в каждом Договаривающемся государстве к этому постоянному учреждению относится прибыль, которую оно могло бы получить, если бы оно было обособленным и отдельным предприятием, занятым такой же или аналогичной деятельностью, при таких же или аналогичных условиях и действовало в полной независимости от предприятия, постоянным учреждением которого оно является.
3. При определении прибыли постоянного учреждения допускается вычет расходов, которые понесены для целей постоянного учреждения, включая управленческие и общеадминистративные расходы, независимо от того, понесены они в Договаривающемся государстве, в котором расположено постоянное учреждение или в другом месте.
4. Не зачисляется какая-либо прибыль постоянному учреждению на основании лишь закупки этим постоянным учреждением товаров или изделий для предприятия.
5. Для целей предыдущих пунктов настоящей статьи, прибыль, относящаяся к постоянному учреждению, определяется одинаковым способом из года в год, если не имеется достаточных и веских причин для изменения такого порядка.
6. Если прибыль включает виды доходов, о которых отдельно говорится в других статьях настоящей Конвенции, то положения этих статей не затрагиваются положениями настоящей статьи.

Статья 8

1. Прибыль, полученная предприятием Договаривающегося государства от эксплуатации морских или воздушных судов в международной перевозке, облагается налогом только в этом Договаривающемся государстве.
2. Несмотря на положение статьи 2, если предприятие Договаривающегося государства осуществляет эксплуатацию морских или воздушных судов в международной перевозке, и если предприятие Казахстана будет освобождаться от налога на предприятие в Японии и, если предприятие Японии будет освобождаться от любого налога схожего налогу на предприятие в Японии, которое может в дальнейшем облагаться в Казахстане.
3. Положения предыдущих пунктов настоящей статьи применяются также к прибыли от участия в пуле, в совместном предприятии или в международной организации по эксплуатации транспортных средств.

Статья 9

1. Если:
a) предприятие Договаривающегося государства прямо или косвенно участвует в управлении, контроле или капитале предприятия другого Договаривающегося государства, или
b) одни и те же лица прямо или косвенно участвуют в управлении, контроле или капитале предприятия Договаривающегося государства и предприятия другого Договаривающегося государства,
и в любом из указанных случаев между двумя предприятиями в их коммерческих или финансовых взаимоотношениях создаются или устанавливаются условия, отличные от тех, которые имели бы место между двумя независимыми предприятиями, то любая прибыль, которая могла бы быть начислена одному из предприятий, но из-за наличия этих условий не была ему начислена, может быть включена в прибыль этого предприятия и, соответственно, обложена налогом.
2. Если Договаривающееся государство включает в соответствии с положениями пункта 1, в прибыль предприятия этого Договаривающегося государства и соответственно облагает налогом прибыль, по которой предприятие другого Договаривающегося государства облагается налогом в этом другом Договаривающемся государстве и где компетентные органы Договаривающихся государств согласуют на основе консультаций эту всю или часть прибыли, включенную в прибыль, которая была бы начислена предприятию первого упомянутого Договаривающегося государства, если бы взаимоотношения между двумя предприятиями были бы такими, которые существуют между независимыми предприятиями, тогда это другое Договаривающееся государство сделает соответствующую корректировку суммы взимаемого с такой согласованной прибыли налога. При определении такой корректировки должны быть учтены другие положения настоящей Конвенции.
3. Несмотря на положения пункта 1 Договаривающееся государство не изменит прибыль предприятия этого Договаривающегося государства в обстоятельствах указанных в этом пункте после семи лет на конец налогового года, в котором прибыль имела место такого изменения, но для условий упомянутых в этом пункте, была начислена предприятию. Положение настоящего пункта не применяется в случае мошенничества или преднамеренного дефолта.

Статья 10

1. Дивиденды, выплачиваемые компанией, которая является резидентом Договаривающегося государства, резиденту другого Договаривающегося государства, могут облагаться налогом в этом другом Договаривающемся государстве.
2. Однако такие дивиденды могут также облагаться налогом в Договаривающемся государстве, резидентом которого является компания, выплачивающая дивиденды и в соответствии с законодательством этого Договаривающегося государства, но если фактический владелец дивидендов является резидентом другого Договаривающегося государства, то взимаемый таким образом налог не должен превышать:
a) 5 процентов общей суммы дивидендов, если фактическим владельцем является компания, которая прямо или косвенно владеет в шестимесячном периоде, заканчивающемся на дату определения права владения дивидендами не менее чем 10 процентами голосующих акций компании, выплачивающей дивиденды;
b) 15 процентов общей суммы дивидендов во всех остальных случаях.
Настоящий пункт не затрагивает налогообложение компании в отношении прибыли, из которой выплачиваются дивиденды.
3. Положения подпункта а) пункта 2 не применяется в случае, если дивиденды выплачены компанией, которая дает право вычета для дивидендов, выплаченных ее бенефициарам в подсчете налогооблагаемого дохода в Договаривающемся государстве, резидентом которой является компания.
4. Термин "дивиденды" при использовании в настоящей статье означает доход от акций или других прав, не являющихся долговыми требованиями, доход от участия в прибыли, а также доход, который подлежит такому же налоговому регулированию, как доход от акций в соответствии с налоговым законодательством Договаривающегося государства, резидентом которого является компания, распределяющая прибыль.
5. Положения пунктов 1 и 2 не применяются, если фактический владелец дивидендов, являющийся резидентом Договаривающегося государства, осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся государстве, резидентом которого является компания, выплачивающая дивиденды через расположенное там постоянное учреждение, и холдинг, в отношении которого выплачиваются дивиденды, действительно связан с таким постоянным учреждением. В таком случае применяются положения статьи 7 настоящей Конвенции.
6. Если компания, которая является резидентом Договаривающегося государства получает прибыль или доход из другого Договаривающегося государства, это другое Договаривающееся государство может освободить от налога дивиденды, выплачиваемые этой компанией, кроме случаев, когда такие дивиденды выплачиваются резиденту этого другого Договаривающегося государства или холдинг, в отношении которого выплачиваются дивиденды, действительно связан с постоянным учреждением, находящимся в этом другом Договаривающемся государстве, и с нераспределенной прибыли компании не взимается налог на нераспределенную прибыль, даже если выплачиваемые дивиденды или нераспределенная прибыль состоят полностью или частично из прибыли или дохода, возникающего в этом другом Договаривающемся государстве.

Статья 11

1. Проценты, возникающие в Договаривающемся государстве и выплачиваемые резиденту другого Договаривающегося государства, могут облагаться налогом в этом другом Договаривающемся государстве.
2. Однако такие проценты могут также облагаться налогом в Договаривающемся государстве, в котором они возникают и в соответствии с законодательством этого Договаривающегося государства, но если получатель, будучи фактическим владельцем процентов, является резидентом другого Договаривающегося государства, то взимаемый таким образом налог не должен превышать 10 процентов общей суммы процентов.
3. Несмотря на положения пункта 2, проценты, возникающие в Договаривающемся государстве, облагаются налогом только в другом Договаривающемся государстве, если:
a) фактическим владельцем процентов является Правительство этого другого Договаривающегося государства, политическое подразделение или местный орган власти, или центральный банк этого другого Договаривающегося государства или любой институт, полностью принадлежащий этому Правительству; или
b) фактическим владельцем процентов является резидент этого другого Договаривающегося государства в отношении гарантированного долгового требования, застрахованного или косвенно финансированного Правительством этого другого Договаривающегося государства, политическим подразделением или местным органом власти, или центральным банком этого другого Договаривающегося государства или любым институтом полностью принадлежащего этому Правительству;
4. Для целей пункта 3 термин "центральный банк" и "институт, полностью принадлежащий Правительству" означает:
a) в случае Казахстана:
(i) Национальный Банк Республики Казахстан;
(ii) АО "Банк развития Казахстана";
(iii) АО "Казахстанская государственная страховая корпорация по страхованию экспортных кредитов и инвестиций"; и
(iv) такие другие подобные институты капитал, которых полностью принадлежит Правительству Республики Казахстан, которые время от времени могут быть согласованы между Правительствами Договаривающихся государств через обмен дипломатическими нотами;
b) в случае Японии:
(i) Банк Японии;
(ii) Японская Финансовая Корпорация;
(iii) Японское Международное Агентство Взаимодействия;
(iv) Японское Экспортное и Инвестиционное Страхование; и
(v) такие другие подобные институты, капитал которых полностью принадлежит Правительству Японии, которые время от времени могут быть согласованы между Правительствами Договаривающихся государств через обмен дипломатическими нотами.
5. Термин "проценты" при использовании в настоящей статье означает доход от долговых требований любого вида, обеспеченных или не обеспеченных залогом и дающих или не дающих право на участие в прибыли должников, и, в частности, доход от правительственных или государственных ценных бумаг и доход от облигаций или долговых обязательств, включая премии и выигрыши по этим ценным бумагам, облигациям или долговым обязательствам и весь другой доход, подвергнутый аналогичному режиму налогообложения как доход от дачи денег взаймы в соответствии с налоговым законодательством Договаривающегося государства, в котором возник доход. Доход, упомянутый в статье 10, не будет рассматриваться как процент для целей настоящей Конвенции.
6. Положения пунктов 1 и 2 не применяются, если фактический владелец процентов, являющийся резидентом Договаривающегося государства, осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся государстве, в котором возникают проценты, через расположенное там постоянное учреждение, и долговое требование, в отношении которого выплачиваются проценты, действительно относится к такому постоянному учреждению. В таком случае применяются положения статьи 7 настоящей Конвенции.
7. Считается, что проценты возникают в Договаривающемся государстве, если плательщиком является резидент этого Договаривающегося государства. Если, однако, лицо, выплачивающее проценты, независимо от того, является ли оно резидентом Договаривающегося государства или нет, имеет в Договаривающемся государстве постоянное учреждение, в связи с которым возникла задолженность, по которой выплачиваются проценты, и такие проценты выплачиваются таким постоянным учреждением, то считается, что такие проценты возникают в Договаривающемся государстве, в котором расположено такое постоянное учреждение.
8. Если по причине специальных отношений между плательщиком и фактическим владельцем процентов, или между ними обоими и каким-либо другим лицом, сумма процентов, относящаяся к долговому требованию, на основании которого она выплачивается, превышает сумму, которая была бы согласована между плательщиком и фактическим владельцем процентов при отсутствии таких отношений, то положения настоящей статьи применяются только к последней упомянутой сумме. В таком случае избыточная часть платежа подлежит налогообложению в соответствии с законодательством каждого Договаривающегося государства с учетом других положений настоящей Конвенции.

Статья 12

1. Роялти, возникающие в Договаривающемся государстве и выплачиваемые резиденту другого Договаривающегося государства, могут облагаться налогом в этом другом Договаривающемся государстве.
2. Однако такие роялти также могут облагаться налогом в Договаривающемся государстве, в котором они возникают, и в соответствии с законодательством этого Договаривающегося государства, но если получатель, будучи фактическим владельцем роялти, является резидентом другого Договаривающегося государства, то налог, взимаемый таким образом, не должен превышать 10 процентов общей суммы роялти.
3. Термин "роялти" при использовании в настоящей статье означает платежи любого вида, получаемые в качестве вознаграждения за использование или за предоставление права использования любого произведения литературы, искусства или науки, включая кинематографические фильмы и фильмы или пленки для радио или телевещание, любой патент, торговую марку, дизайн или модель, план, или секретную формулу или процесс, или за использование или предоставление права пользования промышленным, коммерческим или научным оборудованием или за информацию, касающуюся промышленного, коммерческого или научного опыта.
4. Положения пункта 1 и 2 не применяются, если фактический владелец роялти, являющийся резидентом Договаривающегося государства, осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся государстве, в котором возникли роялти, через расположенное там постоянное учреждение, и право или имущество, в отношении которых выплачиваются роялти, действительно связаны с таким постоянным учреждением. В таком случае применяются положения статьи 7 настоящей Конвенции.
5. Считается, что роялти возникают в Договаривающемся государстве, если плательщиком является резидент этого Договаривающегося государства. Если, однако, лицо, выплачивающее роялти, независимо от того, является оно резидентом Договаривающегося государства или нет, имеет в Договаривающемся государстве постоянное учреждение, в связи с которыми возникло обязательство выплатить роялти, и такие роялти связаны с этим постоянным учреждением, тогда такие роялти считаются возникшими в Договаривающемся государстве, в котором расположено постоянное учреждение.
6. Если вследствие особых отношений между плательщиком и фактическим владельцем роялти или между ними обоими и каким-либо другим лицом сумма роялти, относящаяся к использованию, права или информация, на основании которых она выплачивается, превышает сумму, которая была бы согласована между плательщиком и фактическим владельцем роялти при отсутствии таких отношений, то положения настоящей статьи применяются только к последней упомянутой сумме. В таком случае избыточная часть платежа подлежит налогообложению в соответствии с законодательством каждого Договаривающегося государства, с должным учетом других положений настоящей Конвенции.

Статья 13

1. Доходы, полученные резидентом Договаривающегося государства от отчуждения недвижимого имущества, как оно определено в статье 6, и расположенного в другом Договаривающемся государстве, могут облагаться налогом в этом другом Договаривающемся государстве.
2. Доходы, полученные резидентом Договаривающегося государства от отчуждения акций компании или процентов товарищества или траста, если такие акции или проценты, получают более 50 процентов их стоимости прямо или косвенно от недвижимого имущества, упомянутого в статье 6 и расположенные в этом другом Договаривающемся государстве, могут облагаться налогом в другом Договаривающимся государстве.
3. Если положения пункта 2 не применяются, прибыль, полученная резидентом Договаривающегося государства от отчуждения акций выпускаемых компанией, являющейся резидентом другого Договаривающегося государства, могут облагаться налогом в этом другом Договаривающемся государстве, если владельцем акций является отчуждатель (вместе с такими любыми другими принадлежащими связанными акциями или ассоциированными лицами, так и в совокупности с такими), сумма которых не менее 25 процентов от общей суммы выпускаемых акций такой компании, в любое другое время в течении налогового года в котором имело место отчуждение.
4. Доходы от отчуждения любого имущества, иного, чем недвижимое имущество, составляющего часть предпринимательского имущества постоянного учреждения, которое предприятие Договаривающегося государства имеет в другом Договаривающемся государстве, включая такие доходы от отчуждения такого постоянного учреждения (отдельно или в совокупности со всем предприятием), могут облагаться налогом в этом другом Договаривающемся государстве.
5. Доходы, полученные предприятием Договаривающегося государства от отчуждения морских или воздушных судов таким предприятием, эксплуатируемых в международной перевозке, или любое имущество, иное, чем недвижимое имущество, связанного с эксплуатацией таких морских или воздушных судов, облагаются налогом только в этом Договаривающемся государстве.
6. Доходы от отчуждения любого имущества, иного, чем то, о котором говорится в предыдущих пунктах настоящей статьи, облагаются налогом только в Договаривающемся государстве, резидентом которого является лицо, отчуждающее имущество.

Статья 14

1. С учетом положений статей 15, 17 и 18, жалованье, заработная плата и другие подобные вознаграждения, полученные резидентом Договаривающегося государства в связи с работой по найму, облагаются налогом только в этом Договаривающемся государстве, если только работа по найму не выполняется в другом Договаривающемся государстве. Если работа по найму выполняется в другом Договаривающемся государстве, такое вознаграждение, полученное в связи с этим, может облагаться налогом в этом другом Договаривающемся государстве.
2. Несмотря на положения пункта 1, вознаграждение, полученное резидентом Договаривающегося государства в связи с работой по найму, выполняемой в другом Договаривающемся государстве, облагается налогом только в первом упомянутом Договаривающемся государстве, если:
a) получатель находится в этом другом Договаривающемся государстве в течение периода или периодов, не превышающих в общей сложности 183 дня в любом двенадцатимесячном периоде, начинающемся или оканчивающемся в соответствующем налоговом году;
b) вознаграждение выплачивается нанимателем или от имени нанимателя, не являющегося резидентом этого другого Договаривающегося государства; и
c) расходы по выплате вознаграждений не несет постоянное учреждение, которое наниматель имеет в этом другом Договаривающемся государстве.
3. Несмотря на предыдущие положения настоящей статьи, вознаграждение, полученное предприятием Договаривающегося государства в отношении работы по найму, выполняемой на борту морского или воздушного судна, эксплуатируемого в международной перевозке, может облагаться налогом в этом Договаривающемся государстве.

Статья 15

Гонорары директоров и другие подобные выплаты, полученные резидентом Договаривающегося государства в качестве члена совета директоров компании, которая является резидентом другого Договаривающегося государства, могут облагаться налогом в этом другом Договаривающемся государстве.

Статья 16

1. Несмотря на положения статей 7 и 14, доход, полученный резидентом Договаривающегося государства в качестве артиста театра, кино, радио или телевидения или музыканта, или в качестве спортсмена от его личной деятельности, осуществляемой в другом Договаривающемся государстве, может облагаться налогом в этом другом Договаривающемся государстве.
2. Если доход от личной деятельности, осуществляемой артистом или спортсменом в этом своем качестве, начисляется не самому артисту или спортсмену, а другому лицу, этот доход может, несмотря на положения статей 7 и 14, облагаться налогом в Договаривающемся государстве, в котором осуществляется деятельность артиста или спортсмена.

Статья 17

В соответствии с положениями пункта 2 статьи 18, пенсии и другие подобные выплаты фактического владельца, являющегося резидентом Договаривающегося государства, облагаются налогом только в этом Договаривающемся государстве.

Статья 18

1. а) Жалованье, заработная плата и другое схожее вознаграждение, выплачиваемые Договаривающимся государством или политическим подразделением или местным органом власти физическому лицу за службу, осуществляемую для этого Договаривающегося государства или политического подразделения или местного органа власти, при выполнении функций государственного характера, облагается налогом только в этом Договаривающемся государстве.
b) Однако, такое жалованье, заработная плата и другое схожее вознаграждение облагаются налогом только в другом Договаривающемся государстве, если служба осуществляется в этом другом Договаривающемся государстве и физическое лицо, которое является резидентом этого другого Договаривающегося государства, которое:
(i) является гражданином этого другого Договаривающегося государства; или
(ii) не стало резидентом этого другого Договаривающегося государства только с целью осуществления службы.
2. а) Несмотря на положения пункта 1, пенсии или другие подобные вознаграждения, выплачиваемые Договаривающимся государством или политическим подразделением или местным органом власти или из созданных ими фондов, физическому лицу за службу, осуществляемую для этого Договаривающегося государства или политического подразделения или местному органу власти, облагается налогом только в этом Договаривающемся государстве.
b) Однако, такие пенсии или другие подобные вознаграждения облагаются налогом только в другом Договаривающемся государстве, если физическое лицо является резидентом и гражданином этого другого Договаривающегося государства.
3. Положения статей 14, 15, 16 и 17 применяются к жалованьям, заработной плате, пенсиям и другим схожим вознаграждениям в отношении службы, связанной с предпринимательской деятельностью, осуществляемой Договаривающимся государством или политическим подразделением или местным органом власти.

Статья 19

Суммы, которые студент или практикант, являющийся или непосредственно перед приездом в Договаривающееся государство являвшийся резидентом другого Договаривающегося государства и находящийся в первом упомянутом Договаривающемся государстве исключительно с целью получения образования или прохождения практики, получает для целей своего содержания, получения образования или прохождения практики, не облагаются налогом в первом упомянутом Договаривающемся государстве при условии, что источники этих сумм находятся за пределами первого упомянутого Договаривающегося государства.

Статья 20

Несмотря на любые другие положения настоящей Конвенции, любой доход или прибыль, полученные пассивным партнером с неограниченной ответственностью в отношении контрактов пассивного партнерства с неограниченной ответственностью (Tokumei Kumiai) или других подобных контрактов, могут облагаться налогом в Договаривающемся государстве, в котором возникают такой доход или прибыль и в соответствии с законодательством этого Договаривающегося государства.

Статья 21

1. Виды доходов резидента Договаривающегося государства, фактического владельца такого дохода, независимо от источника их возникновения, о которых не говорится в предыдущих статьях настоящей Конвенции (в последующем именуемые в настоящей статье как "другие доходы"), облагаются налогом только в этом Договаривающемся государстве.
2. Положения пункта 1 не применяются к другому доходу, иному, чем доход от недвижимого имущества, определенного в пункте 2 статьи 6, если фактический владелец таких других доходов, будучи резидентом Договаривающегося государства, осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся государстве через расположенное в нем постоянное учреждение, и право или имущество, в связи с которыми производилась выплата других доходов, действительно связан с таким постоянным учреждением. В таком случае применяются положения статьи 7 настоящей Конвенции.
3. Если вследствие особых отношений между резидентом о котором говорится в пункте 1 и плательщиком или между ними обоими и каким-либо другим лицом, сумма другого дохода превышает сумму, которая была бы согласована между ними при отсутствии таких отношений, то положения настоящей статьи применяются только к последней упомянутой сумме. В таком случае избыточная часть платежей подлежит налогообложению в соответствии с законодательством каждого Договаривающегося государства с должным учетом других положений настоящей Конвенции.

Статья 22

1. В случае Казахстана:
a) если резидент Казахстана получает доход, который в соответствии с положениями настоящей Конвенции может быть обложен налогом в Японии, Казахстан позволит вычесть из налога на доход этого резидента сумму, равную Японскому налогу, уплаченному в Японии. Однако сумма вычета не должна превышать часть Казахстанского налога, которая относится к такому доходу.
b) если в соответствии с любыми положениями Конвенции доход, полученный резидентом Казахстана, освобождается от уплаты налога в Казахстане, тем не менее Казахстан при расчете налога на оставшуюся часть дохода этого резидента может принимать во внимание доход, освобожденный от уплаты налога.
2. В соответствии с положениями законодательства Японии отнести в зачет под Японский налог, налог, уплаченный в любой стране иной, чем Япония:
(a) Если резидент Японии получает доход в Казахстане, который может облагаться налогом в Казахстане в соответствии с положениями настоящей Конвенции, то сумма Казахстанского налога, уплаченного этим резидентом в отношении такого дохода, должна быть отнесена в зачет под Японский налог. Однако сумма зачета не должна превышать часть Японского налога, которая относится к такому доходу.
(b) Если доход, полученный в Казахстане, является дивидендами, выплачиваемыми компанией, которая является резидентом Казахстана, компания, которая является резидентом Японии и которая владеет не менее 10 процентами голосующих акций или суммой выпускаемых акций компании, выплачивающей дивиденды в течение шестимесячного периода непосредственно перед датой, когда обязательства по выплате дивидендов подтверждены, тогда зачет будет принимать во внимание Казахстанский налог, подлежащий оплате компанией, выплачивающей дивиденды в отношении его дохода.
3. Для целей предыдущих пунктов настоящей статьи доход фактического владельца резидента Договаривающегося государства, который может облагаться налогом в другом Договаривающемся государстве в соответствии с настоящей Конвенцией, должен считаться возникающим в этом другом Договаривающемся государстве.

Статья 23

1. Национальные лица Договаривающегося государства не будут подвергаться в другом Договаривающемся государстве любому налогообложению или любому связанному с ним обязательству, иному или более обременительному, чем налогообложение и связанные с ним обязательства, которым подвергаются или могут подвергаться национальные лица этого другого Договаривающегося государства при тех же обстоятельствах, в частности, в отношении к резидентам. Несмотря на положения статьи 1, положение настоящего пункта также применяются к лицу, который не является резидентом одного или обоих Договаривающихся государств.
2. Налогообложение постоянного учреждения, которое предприятие Договаривающегося государства имеет в другом Договаривающемся государстве, не должно быть менее благоприятным в этом другом Договаривающемся государстве, чем налогообложение предприятий этого другого Договаривающегося государства, осуществляющих подобную деятельность. Положение настоящего пункта не должно истолковываться, как обязывающее Договаривающееся государство предоставлять резидентам другого Договаривающегося государства такие любые личные налоговые льготы, скидки и вычеты для целей налогообложения на основе их гражданского статуса или семейного положения, которые оно предоставляет своим резидентам.
3. За исключением случаев, когда применяются положения пункта 1 статьи 9, пункта 8 статьи 11, пункта 6 статьи 12 или пункта 3 статьи 21, проценты, роялти и другие выплаты, производимые предприятием Договаривающегося государства резиденту другого Договаривающегося государства, должны для целей определения налогооблагаемой прибыли такого предприятия подлежать вычетам на тех же условиях, как если бы они выплачивались резиденту первого упомянутого Договаривающегося государства.
4. Предприятия Договаривающегося государства, капитал которых полностью или частично принадлежит или контролируется прямо или косвенно одним или несколькими резидентами другого Договаривающегося государства, не должны подвергаться в первом упомянутом Договаривающемся государстве любому налогообложению или любым обязательствам, связанным с ним, которые являются иными или более обременительными, чем налогообложение и связанные с ним обязательства, которым подвергаются или могут подвергаться другие подобные предприятия первого упомянутого Договаривающегося государства.
5. Положения настоящей статьи, несмотря на положения статьи 2применяются к налогам любого вида и характера, взимаемых Договаривающимся государством или политическими подразделениями или местными органами власти.

Статья 24

1. Если лицо считает, что действия одного или обоих Договаривающихся государств приводят или приведут к его налогообложению не в соответствии с положениями настоящей Конвенции, оно может, независимо от средств защиты, предусмотренных внутренним законодательством этих Договаривающихся государств, представить свое дело на рассмотрение компетентному органу Договаривающегося государства, резидентом которого оно является, или, если его дело подпадает под действие пункта 1 статьи 23, компетентному органу того Договаривающегося государства, национальным лицом которого оно является. Заявление должно быть представлено в течение трех лет с момента первого уведомления о действиях, приводящих к налогообложению не в соответствии с положениями настоящей Конвенции.
2. Компетентный орган будет стремиться, если он сочтет заявление обоснованным и если он сам не сможет прийти к удовлетворительному решению, решить дело по взаимному согласию с компетентным органом другого Договаривающегося государства с целью избежания налогообложения несоответствующего положениям настоящей Конвенции. Любое достигнутое согласие будет исполнено независимо от любых ограничений во времени, предусмотренных внутренними законодательствами Договаривающихся государств.
3. Компетентные органы Договаривающихся государств будут стремиться разрешить по взаимному согласию любые трудности или сомнения, возникающие при толковании или применении Конвенции. Они могут также консультироваться друг с другом с целью устранения двойного налогообложения в случаях, не предусмотренных Конвенцией.
4. Компетентные органы Договаривающихся государств могут вступать в прямые контакты друг с другом в целях достижения согласия в понимании предыдущих пунктов настоящей статьи.

Статья 25

1. Компетентные органы Договаривающихся государств обмениваются информацией, необходимой для выполнения положений настоящей Конвенции или администрирования или применения внутреннего законодательства, касающегося налогов любого вида, взимаемых от имени Договаривающихся государств, или их политических подразделений или местных органов власти в той мере, в которой налогообложение не противоречит настоящей Конвенции. Обмен информацией не ограничивается статьями 1 и 2.
2. Любая информация, полученная Договаривающимся государством в соответствии с пунктом 1, считается секретной таким же образом, как и информация, полученная в рамках внутреннего законодательства этого Договаривающегося государства, и сообщается только лицам или органам (включая суды и административные органы), связанных с налоговой оценкой или сбором или принудительным применением или судебным преследованием в отношении разрешения апелляций, касающихся налогов, указанных в пункте 1, или контроль вышеуказанного. Такие лица или органы используют информацию только для таких целей. Они могут раскрыть информацию в ходе открытого судебного заседания или при принятии судебных решений.
3. Ни в каком случае положения пунктов 1 и 2 не должны толковаться как налагающие на Договаривающееся государство обязательство:
a) предпринимать административные меры, противоречащие законодательству и административной практике этого или другого Договаривающегося государства;
b) предоставлять информацию, которую нельзя получить по законодательству или обычной административной практике этого или другого государства;
c) предоставлять информацию, которая раскрыла бы какую-либо торговую, предпринимательскую, промышленную, коммерческую или профессиональную тайну или торговый процесс, или информацию, раскрытие которой противоречило бы государственной политике.
4. Если информация требуется Договаривающемуся государству в соответствии с настоящей статьей, другое Договаривающееся государство использует его информацию для достижения требуемой информации, даже если это другое Договаривающееся государство может не нуждаться в такой информации для его собственных налоговых целей. Обязательство,
содержащееся в предыдущем предложении, подчинено ограничениям пункта 3, но ни в каком случае такое ограничение не будет рассмотрено как разрешающее Договаривающемуся государству отказать предоставлять информацию исключительно потому, что это не имеет никакого внутреннего интереса в такой информации.
5. Ни в каком случае положения пункта 3 не будут толковаться, как разрешающие Договаривающемуся государству отказать в предоставлении информации исключительно по причине того, что обладателем информации является банк, другое финансовое учреждение, номинальный держатель или лицо, выступающее агентом или поверенным, или по причине того, что информация относится к правам собственности лица.

Статья 26

1. Договаривающиеся государства оказывают друг другу помощь в сборе налогов в пределах необходимых для недопущения такого любого освобождения или снижения ставки налога при условии, что настоящей Конвенцией не должны пользоваться лица не уполномоченные на такие льготы. Договаривающееся государство, совершая такие сборы, должно быть ответственно перед другим Договаривающимся государством за такие собранные суммы.
2. Ни в каком случае положения пункта 1 не толкуются как налагающие на Договаривающееся государства обязательства:
a) предпринимать административные меры, противоречащие законодательству и административной практике этого или другого Договаривающегося государства;
b) предпринимать меры, противоречащие государственной политике.

Статья 27

Ничто в настоящей Конвенции не затрагивает налоговых привилегий сотрудников дипломатических представительств и консульских учреждений, которым такие привилегии предоставлены общими нормами международного права или в соответствии с положениями специальных соглашений.

Статья 28

1. Каждое Договаривающееся государство вышлет через дипломатические каналы другой уведомление о том, что внутригосударственные процедуры по вступлению в силу настоящей Конвенции завершены. Конвенция должна вступить в силу на тридцатый день после даты получения последнего уведомления.
2. Конвенция применяется:
a) в отношении налогов, удерживаемым у источника, в отношении сумм, уплачиваемых или зачитываемых с или после 1 января календарного года, следующего за годом вступления Конвенции в силу;
b) в отношении налогов на доход не удерживаемых у источника, в отношении дохода за любой налоговый год начинающийся с или после 1 января календарного года следующего за годом вступления Конвенции в силу; и
c) в отношении других налогов, в отношении любого налогооблагаемого периода, начинающегося с или после 1 января календарного года, следующего за годом вступления Конвенции в силу.

Статья 29

Настоящая Конвенция остается в силе, пока одно из Договаривающихся государств не прекратит ее действие. Любое Договаривающееся государство может прекратить действие Конвенции, направив через дипломатические каналы письменное уведомление о прекращении действия, по крайней мере за шесть месяцев до конца любого календарного года, следующего после истечения пятилетнего периода с даты вступления Конвенции в силу. В таком случае Конвенция прекращает свое действие:
a) в отношении налогов, удерживаемым у источника, в отношении сумм, уплачиваемых или зачитываемых с или после 1 января календарного года, следующего за годом получения такого уведомления;
b) в отношении налогов на доход не удерживаемых у источника, в отношении дохода за любой налоговый год начинающийся с или после 1 января календарного года следующего за годом получения такого уведомления; и
c) в отношении других налогов, в отношении любого налогооблагаемого периода, начинающегося с или после 1 января календарного года, следующего за годом получения такого уведомления.

В удостоверение чего нижеподписавшиеся, должным образом на то уполномоченные своим Правительством, подписали настоящую Конвенцию.

Совершено в городе Токио девятнадцатого декабря 2008 года на английском языке.

ЗА РЕСПУБЛИКУ КАЗАХСТАН ЗА ЯПОНИЮ

Протокол

В рамках подписания Конвенции между Республикой Казахстан и Японией об избежании двойного налогообложения и предотвращении уклонения от налогообложения в отношении налогов на доход (далее именуемая как "Конвенция") Республика Казахстан и Япония согласилась со следующими положениями, которые являются составной частью Конвенции.
1. В отношении пункта 2 статьи 9 Конвенции:
В случае, если Казахстан сделает корректировку в соответствии с этим пунктом, то ничто в положении этого пункта не должно толковаться как налагающее на Казахстан обязательства по согласованию корректировки прибыли.
2. В отношении пункта 3 статьи 9 Конвенции:
Есть понимание, что ничто в пункте не должно толковаться как препятствующее Казахстану изменять прибыль предприятия Казахстана, полученную от использования контрактов на недропользование в соответствии с положениями пункта 1 статьи до окончания пятилетнего периода с даты завершения контракта.
3. В отношении пункта 2 статьи 12 Конвенции:
(a) в случае роялти, возникающих в Казахстане, термин "сумма роялти" означает сумму эквивалентную 50 процентам общей суммы роялти;
(b) в случае роялти, возникающих в Японии, термин "10 процентов суммы роялти" означает 5 процентов общей суммы роялти.
4. В отношении пункта 5 статьи 25 Конвенции:
Договаривающееся государство может отказать в обеспечении информацией, относящейся к конфиденциальной связи между прокурором, юрисконсультом или другими общепринятыми юридическими представителями в их таковой роли и их клиентами в пределах такой связи, защищенные от разглашения в соответствии с внутренним законодательством этого Договаривающегося государства.
5. Ничто в настоящей Конвенции не может быть истолковано как препятствующее Договаривающемуся государству облагать дополнительным налогом прибыль (иную чем та, которая была получена от эксплуатации морских или воздушных судов в международной перевозке) компании, являющейся резидентом другого Договаривающегося государства, относящуюся к постоянному учреждению компании, расположенной в первом упомянутом Договаривающемся государстве, в дополнение к налогу, который начисляется на прибыль компании, являющейся резидентом первого упомянутого Договаривающегося государства, при условии, что любой дополнительный налог, начисленный таким образом, не превысит 5 процентов от общей суммы такой прибыли. Для целей настоящего пункта прибыль, подвергающаяся дополнительному налогу должна быть определена после вычета из прибыли, относящаяся к постоянному учреждению всех налогов в течении налогового периода, иных, чем дополнительный налог, взыскиваемых в первом упомянутом Договаривающемся государстве, в течении налогового периода.

В удостоверение чего нижеподписавшиеся, должным образом на то уполномоченные своим Правительством, подписали настоящий Протокол.

Совершено в городе Токио девятнадцатого декабря 2008 года на английском языке.

ЗА РЕСПУБЛИКУ КАЗАХСТАН ЗА ЯПОНИЮ

Примечание РЦПИ. Далее следует текст Конвенции на английском языке.