Қазақстан Республикасының Жұмыспен қамту саласындағы саясат туралы 1964 жылғы Конвенцияға қосылуы туралы

Қазақстан Республикасының 1998 жылғы 9 қарашадағы N 286-I Заңы

Қазақстан Республикасы Женевада 1998 жылғы 9 шілдеде қол қойылған Жұмыспен қамту саласындағы саясат туралы 1964 жылғы Конвенцияға қосылсын.

Қазақстан Республикасының
Президенті

122 Конвенция

Жұмыспен қамту саласындағы саясат туралы Конвенция

Халықаралық Еңбек Бюросының Әкiмшiлiк Кеңесiнiң шақыруымен 1964 жылдың 17 маусымында өзiнiң қырық сегiзiншi сессиясына жиналған Халықаралық Еңбек Ұйымының Бас Конференциясы
Филодельфия декларациясы Халықаралық Еңбек Ұйымының әлем елдерiнде жұмыспен толық қамтылуына және тұрмыс деңгейiнiң арттырылуына қол жеткiзу мақсаты бар бағдарламаларды дүние жүзi елдерiнiң қабылдауына ықпал ететiн салтанатты түрдегi мiндеттемесiн танитынын және Халықаралық Еңбек Ұйымы Жарғысының кiрiспесiнде жұмыссыздықпен күрес жүргiзу және тұрмыс жағдайын қанағаттанарлық жалақымен қамтамасыз ету кепiлдiгi көзделетiнiн назарға ала отырып,
бұдан әрi Филодельфия декларациясы өз күшiнде экономикалық және қаржы аспектiлерiнiң осы декларацияда жарияланған "барлық адамдар нәсiлiне, сенiмi немесе жынысына қарамастан бостандық пен қадыр-қасиетi, экономикалық тұрақтылық пен тең мүмкiндiктер жағдайында өзiнiң материалдық әл-ауқатын және рухани дамуын жетiлдiруге толық құқылы" деген басты мақсаттарға сәйкес жұмыспен қамту саласының саясатына ықпалын зерттеп, талдау Халықаралық Еңбек Ұйымының мiндетiне кiретiнiн назарға ала отырып,
адамдар құқының жалпыға бiрдей декларациясында "әрбiр адамның еңбек етуге, жұмысты еркiн таңдауына, әдiлеттi және қолайлы еңбек жағдайына және жұмыссыздықтан қорғалуға құқы бар" екенi көзделетiнiн назарға ала отырып,
жұмыспен қамту саласындағы саясатқа, әсiресе 1948 жылғы жұмыспен қамту қызметтерi туралы Конвенция мен Кепiлдемеге: 1949 жылғы кәсiптiк бағдар туралы Конвенцияға, 1962 жылғы кәсiптiк оқу туралы Кепiлдеме мен 1958 жылғы еңбек және жұмыспен қамту саласындағы кемсiтушiліктер туралы Конвенция мен Кепiлдемеге тiкелей қатысы бар қолданылып жүрген халықаралық еңбек қатынастары мен кепiлдемелерiн ескере отырып,
осы актілердің бәрі толық, өнімді және еркін түрде таңдап алған жұмыспен қамту негізінде экономикалық дамудың әлдеқайда кең халықаралық бағдарламасы шеңберінде енгізілуге тиіс екенін назарға ала отырып,
жұмыспен қамту саласындағы саясатқа қатысты, сессияның күн тәртібінің сегізінші тармағының бір бөлігі болып табылатын бірқатар ұсыныстарды қабылдау туралы қаулы ете отырып,
осы ұсыныстарға конвенция нысанын беруді ұйғара отырып,
1964 жылдың жұмыспен қамту саласындағы саясат туралы Конвенциясы деп аталатын төмендегі Конвенцияны бір мың тоғыз жүз алпыс төртінші жылдың шілде айының тоғызында қабылдады.

1-бап

1. Ұйымның әрбір мүшесі экономикалық өсуді ынталандыру және дамыту, жұмыс күшіне деген қажеттілікті қанағаттандыру және жұмыссыздық пен жарым-жартылай жұмыссыздықты жою мақсатында толық, өнімді және еркін еңбекті таңдап алған жұмыспен қамтуға бағытталған белсенді саясатты басты мақсаты ретінде жариялап, жүзеге асырады.
2. Бұл саясаттың мынадай мақсаттары бар:
а) жұмыс іздеуші және оны орындауға әзір адамдардың бәрі үшін жұмыс болуын;
б) бұл жұмыстың барынша өнімді болуын;
с) әрбір еңбекші жұмысты еркін таңдап алуын және даярлықтан өтуін және қолынан келетін жұмысын нәсіліне, түсіне, жынысына, дініне, саяси көзқарасына, шетелдік тегіне немесе шығу тегіне қарамастан орындауын, олардың дағдылары мен қабілетін пайдалануына кең мүмкіндіктер ашылуын қамтамасыз етеді.
3. Бұл саясат экономикалық дамудың кезеңі мен деңгейін және жұмыспен қамту саласындағы мақсаттар мен басқа да әлеуметтік-экономикалық мақсаттар арасындағы өзара байланысты тиісті деңгейде ескереді, демек ол ұлттық жағдайлар мен практикаға сәйкес әдістердің көмегімен жүзеге асырылады.

2-бап

Ұйымның әрбір мүшесі ұлттық жағдайларға сәйкес келетін, осы жағдайлар мүмкіндік беретін шамадағы әдістердің көмегімен:
а) 1-бапта көрсетілген мақсаттарға жету үшін қажетті шараларды үйлестірілген экономикалық және әлеуметтік саясат шеңберінде анықтап, мерзім өткен сайын қайта қарап отырады;
б) осы шараларды қабылдау үшін қажет болатын қадамдарды қабылдайды, оған бағдарламаны әзірлеу үшін мақсатты болатын жағдайлар да енеді.

3-бап

Көзделіп отырған шараларға мүдделі ортаның өкілдері, атап айтқанда кәсіпкерлер мен еңбекшілер өкілдері осы Конвенцияны қолданған кезде жұмыспен қамту саласындағы саясатқа қатысты консультацияларға қатыстырылады, өйткені ол олардың тәжірибелері мен пікірлерін толығынан ескеру және осы саясатты тұжырымдау мен қолдауда толығынан ынтымақтаста болуына олардың келісімін алу үшін керек.

4-бап

осы Конвенцияны күшіне енгізу туралы ресми құжаттар тіркеу үшін Халықаралық Еңбек Бюросының Бас Директорына жіберіледі.

5-бап

1. Осы Конвенция Бас Директор бекіту туралы құжаттарын тіркеген Халықаралық еңбек Ұйымының Мүшелерін ғана байланыстырады.
2. Ол Ұйымның екі Мүшесінің бекіту туралы құжаттарын Бас Директор тіркегеннен кейін 12 ай өткесін күшіне енеді.
3. Ақырында осы Конвенция Ұйымның әрбір Мүшесіне қатысты оны күшіне енгізу туралы құжат тіркелгеннен кейін 12 ай өткесін күшіне енеді.

6-бап

1. Ұйымның осы Конвенцияны бекіткізген кез-келген Мүшесі ол алғаш күшіне енгізілген күннен бастап он жыл өткесін оны бұзу туралы Халықаралық Еңбек Ұйымының Бас Директорына акт жіберіп, оны тіркету арқылы бұза алады. Конвенцияны бұзу туралы акт тіркелгесін бір жылдан кейін күшіне енеді.
2. Осы Конвенцияны бекіткен, бірақ жоғарыдағы тармақта көрсетілген он жыл мерзімде осы бапта көзделген оны бұзу туралы өзінің құқын пайдаланбаса ол тағы да келесі он жылға созылады, демек осы Конвенцияны әрбір он жыл өткен сайын осы бапта белгіленген тәртіпте бұза алады.

7-бап

1. Халықаралық Еңбек Ұйымының Бас Директоры өзіне Ұйым Мүшелерін келіп түскен құжаттардың барлығының тіркелгені туралы Халықаралық Еңбек Ұйымының Мүшелерінің бәріне хабарлайды.
2. Бас Директор бекіту туралы алынған екінші құжаттың тіркелгені туралы Ұйым Мүшелерін хабарлай отырып, олардың назарын осы Конвенция күшіне енгізілетін күнге аударады.

8-бап

Халықаралық еңбек Бюросының Бас Директоры жоғарыдағы баптың ережелеріне сәйкес тіркелген бекіту туралы құжаттарға және оны бұзу туралы актілерге қатысты деректердің бәрін Біріккен Ұлттар Ұйымы Жарғысының 102-бабына сәйкес тіркеу үшін Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас Хатшысына жібереді.

9-бап

Халықаралық Еңбек Бюросының Әкімшілік Кеңесі қажет деп табатын әрбір кезде ол Бас Конференцияға осы Конвенцияны қолдану туралы баяндама ұсынады және оны толығынан немесе жарым-жартылай қайта қарау туралы мәселенің Конференцияның күн тәртібіне қойылуын шешеді.

10-бап

1. Егер Конференция осы Конвенцияны толығынан немесе жарым-жартылай қайта қарайтын жаңа конвенция қабылдайтын болса және жаңа конвенцияда керісінше басқадай көзделмесе, онда:
а) жаңа, қайта қарайтын конвенцияны Ұйымның қайсыбір Мүшесінің бекітуі жаңа қайта қараушы конвенция күшіне енгізілген ретте, 6-баптың ережесіне қарамастан, осы Конвенцияның өзінен өзі бұзылуына соқтырады.
б) жаңа, қайта қараушы конвенция күшіне енгізілген күннен бастап осы Конвенция оның Ұйым Мүшелері үшін жабық болады.
2. Осы Конвенция өзін бекіткен, бірақ жаңа, қайта қараушы конвенцияны бекітпеген Ұйым Мүшелеріне қатысты нысаны және мазмұны жағынан өз күшінде қалады.

11-бап

Осы Конвенцияның ағылшынша және французша мәтіндерінің күші бірдей.

On accession of the Convention concerning Employment Policy

La wof the Republic of Kazakhstan of 9 November 1998

To accede the International Convention concerning Employment Policy (Convention № 122), adopted in Geneva, 9 July 1964 года.

President
of the Republic of Kazakhstan N. NAZARBAYEV

Convention №122 of the International Labour Organisation concerning Employment Policy

(Geneva, 17 June 1964)

Preamble

The General Conference of the International Labour Organisation,
Having been convened at Geneva by the Governing Body of the International Labour Office, and having met in its Forty-eighth Session on 17 June 1964, and
Considering that the Declaration of Philadelphia recognises the solemn obligation of the International Labour Organisation to further among the nations of the world programmes which will achieve full employment and the raising of standards of living, and that the Preamble to the Constitution of the International Labour Organisation provides for the prevention of unemployment and the provision of an adequate living wage, and
Considering further that under the terms of the Declaration of Philadelphia it is the responsibility of the International Labour Organisation to examine and consider the bearing of economic and financial policies upon employment policy in the light of the fundamental objective that "all human beings, irrespective of race, creed or sex, have the right to pursue both their material well-being and their spiritual development in conditions of freedom and dignity, of economic security and equal opportunity", and
Considering that the Universal Declaration of Human Rights provides that "everyone has the right to work, to free choice of employment, to just and favourable conditions of work and to protection against unemployment", and
Noting the terms of existing international labour Conventions and Recommendations of direct relevance to employment policy, and in particular of the Employment Service Convention and Recommendation, 1948, the Vocational Guidance Recommendation, 1949, the Vocational Training Recommendation, 1962, and the Discrimination (Employment and Occupation) Convention and Recommendation, 1958, and
Considering that these instruments should be placed in the wider framework of an international programme for economic expansion on the basis of full, productive and freely chosen employment, and
Having decided upon the adoption of certain proposals with regard to employment policy, which are included in the eighth item on the agenda of the session, and
Having determined that these proposals shall take the form of an international Convention,
adopts this ninth day of July of the year one thousand nine hundred and sixty-four the following Convention, which may be cited as the Employment Policy Convention, 1964:

Article 1

1. With a view to stimulating economic growth and development, raising levels of living, meeting manpower requirements and overcoming unemployment and underemployment, each Member shall declare and pursue, as a major goal, an active policy designed to promote full, productive and freely chosen employment.
2. The said policy shall aim at ensuring that--
(a) there is work for all who are available for and seeking work;
(b) such work is as productive as possible;
(c) there is freedom of choice of employment and the fullest possible opportunity for each worker to qualify for, and to use his skills and endowments in, a job for which he is well suited, irrespective of race, colour, sex, religion, political opinion, national extraction or social origin.
3. The said policy shall take due account of the stage and level of economic development and the mutual relationships between employment objectives and other economic and social objectives, and shall be pursued by methods that are appropriate to national conditions and practices.

Article 2

Each Member shall, by such methods and to such extent as may be appropriate under national conditions--
(a) decide on and keep under review, within the framework of a co-ordinated economic and social policy, the measures to be adopted for attaining the objectives specified in Article 1;
(b) take such steps as may be needed, including when appropriate the establishment of programmes, for the application of these measures.

Article 3

In the application of this Convention, representatives of the persons affected by the measures to be taken, and in particular representatives of employers and workers, shall be consulted concerning employment policies, with a view to taking fully into account their experience and views and securing their full co-operation in formulating and enlisting support for such policies.

Article 4

The formal ratifications of this Convention shall be communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration.

Article 5

1. This Convention shall be binding only upon those Members of the International Labour Organisation whose ratifications have been registered with the Director-General.
2. It shall come into force twelve months after the date on which the ratifications of two Members have been registered with the Director-General.
3. Thereafter, this Convention shall come into force for any Member twelve months after the date on which its ratification has been registered.

Article 6

1. A Member which has ratified this Convention may denounce it after the expiration of ten years from the date on which the Convention first comes into force, by an act communicated to the Director-General of the International Labour Office for registration. Such denunciation shall not take effect until one year after the date on which it is registered.
2. Each Member which has ratified this Convention and which does not, within the year following the expiration of the period of ten years mentioned in the preceding paragraph, exercise the right of denunciation provided for in this Article, will be bound for another period of ten years and, thereafter, may denounce this Convention at the expiration of each period of ten years under the terms provided for in this Article.

Article 7

1. The Director-General of the International Labour Office shall notify all Members of the International Labour Organisation of the registration of all ratifications and denunciations communicated to him by the Members of the Organisation.
2. When notifying the Members of the Organisation of the registration of the second ratification communicated to him, the Director-General shall draw the attention of the Members of the Organisation to the date upon which the Convention will come into force.

Article 8

The Director-General of the International Labour Office shall communicate to the Secretary-General of the United Nations for registration in accordance with Article 102 of the Charter of the United Nations full particulars of all ratifications and acts of denunciation registered by him in accordance with the provisions of the preceding Articles.

Article 9

At such times as it may consider necessary the Governing Body of the International Labour Office shall present to the General Conference a report on the working of this Convention and shall examine the desirability of placing on the agenda of the Conference the question of its revision in whole or in part.

Article 10

1. Should the Conference adopt a new Convention revising this Convention in whole or in part, then, unless the new Convention otherwise provides--
(a) the ratification by a Member of the new revising Convention shall ipso jure involve the immediate denunciation of this Convention, notwithstanding the provisions of Article 6 above, if and when the new revising Convention shall have come into force;
(b) as from the date when the new revising Convention comes into force this Convention shall cease to be open to ratification by the Members.
2. This Convention shall in any case remain in force in its actual form and content for those Members which have ratified it but have not ratified the revising Convention.

Article 11

The English and French versions of the text of this Convention are equally authoritative.