Даму құқығын қоса, азаматтық, саяси, экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтарды, адамның барлық құқығын ынталандыру және қорғау

Жеткілікті дәрежедегі тұрмыс деңгейі құқығының бөлшегі ретінде қолжетімді тұрғын үй туралы мәселе бойынша Арнайы баяндамашының баяндамасы, сондай-ақ кемсітпеушілік құқығы туралы осы мәнмәтінде 2011 жылғы 19 қаңтардағы Ракель Рольниктің сөзі

Адам құқығы жөніндегі кеңес
Он алтыншы сессия
Күн тәртібінің 3-тармағы

      Қосымша

      Қазақстанға миссия* **

      Түйін
      Жеткілікті дәрежедегі тұрмыс деңгейі құқығының бөлшегі ретінде қолжетімді тұрғын үй туралы, сондай-ақ осы мән-мәтінде кемсітпеушілік құқығы туралы мәселе бойынша Арнайы баяндамашы 2010 жылғы 6-13 қыркүйекте Қазақстанға ресми сапармен келген еді. Бұл миссияның мақсаты жауапты адамдардан Қазақстанда қолжетімді тұрғын үй құқығының және онымен байланысты басқа құқықтардың іске асырылу барысы туралы ақпарат жинау болатын. Атап айтқанда, Арнайы баяндамашы жеткілікті тұрғын үй құқығын жүзеге асырудағы және Астана мен Алматы қалаларында немесе оларға іргелес аудандарда тұратын адамдар мен қауымдастықты жалпылай көшіріп жіберудегі немесе ауыстырудағы жаһандық экономикалық және қаржы дағдарысының келеңсіз салдарларына баса назар аударды. Астана мен Алматыға сапары барысында Арнайы баяндамашы мемлекеттік және мемлекеттік емес субъектілер өкілдерінің қалың тобымен кездесті және олардың қолжетімді тұрғын үй құқығының болжамды бұзылулары туралы бірнеше куәгер адамдарды тыңдады.
      _______________
      * Осы құжаттың түйіні барлық ресми тілдерде таратылады. Түйіннің қосымшасында мазмұндалған құжат ол ұсынылған тілде ғана және орыс тілінде таратылады.
      ** Кешіктіріліп ұсынылып отыр.

      Арнайы баяндамашы ұлттық деңгейде қолжетімді тұрғын үй құқығын жүзеге асырудағы Үкіметтің жеткен айтарлықтай прогресін қолдайды. Қабылданған шаралардың қатарына атап айтқанда, Конституцияға қолжетімді тұрғын үйге қатысты нақты ережелер, оның ішінде 1997 жылғы «Тұрғын үй қатынастары туралы» Заң, 2008-2010 жылдарға арналған тұрғын үй құрылысының мемлекеттік бағдарламасы және тұрғын үйді кредиттеу жүйесі сияқты ынталандыру шараларын әзірлеу, тұрғын үйге жал төлемін субсидиялау және жеткілікті қамтамасыз етілмеген және бишаралық халге түскен санатына жататын жекелеген адамдар мен отбасыларға жер телімдері бөлу жатады.
      Қолжеткен прогреске қарамастан маңызды проблемалар әлі де болса сақталуда. Тұрғын үй саласындағы нормативтік құқықтық база, атап айтқанда мәжбүрлеп көшіруге және даму түсінігі бойынша орын ауыстыруға қатысты ұлттық заңнама Экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтар жөніндегі комитеттің жалпы тәртібінің ескертуі сияқты қолданыстағы халықаралық құқық қорғау стандарттарына толық көлемде сәйкес келе бермейді. Ұлттық соттар практикада халықаралық шарттар нормаларын қолданбайды және халықаралық құқық қорғау стандарттарына сүйенбейді.
      Қандай да бір сот бақылауынсыз немесе қадағалауынсыз не барабар өтемақысыз немесе басқа тұрғын үй берместен, алдын ала хабарламастан бейресми ауылдарды бұзу және мәжбүрлеп көшіру жиі орын алады. Көптеген азаматтар мен отбасылар қаржылық және ипотекалық дағдарыс нәтижесінде айтарлықтай зардап шекті. Үлескерлердің көпшілігі олардың жинақ ақшасын алып, тұрғын үй құрылысын аяқтамастан елден кетіп қалған жеке құрылыс компанияларына алданып қалды, ал басқалары кредиттерін және ипотекалық заемдарын төлеуге қабілетсіз болғандықтан тұрған үйлерінен шығарылды немесе шығарылу қаупінде қалды. Мемлекеттің қаржы дағдарысының келеңсіз салдарларын жұмсарту жөніндегі қабылдаған шұғыл шараларына қарамастан 42000 үлескер осы уақытқа дейін өз пәтерлерін тосуда.
      Сөз соңында Арнайы баяндамашы үкіметтің қолжетімді тұрғын үй құқығын жүзеге асыруды тиімді қамтамасыз етудегі күш-жігеріне көмек ретінде бірқатар ұсынымдар шығарды.

Қосымша

Жеткілікті дәрежедегі тұрмыс деңгейі құқығының бөлшегі ретінде
қолжетімді тұрғын үй туралы мәселе бойынша Арнайы баяндамашының
баяндамасы, сондай-ақ кемсітпеушілік құқығы туралы осы
мән-мәтіндегі сөзі, оның Қазақстанға миссиясы туралы
(2010 жылғы 6-13 қыркүйек)

      Мазмұны

      I. Кіріспе
      II. Тұрғын үй жағдайы
      III. Заңнамалық және институционалдық негіз
      А. Халықаралық міндеттемелер
      В. Заңнамалық және стратегиялық негіз
      С. Институционалдық негіз
      IV. Оң өзгерістер
      V. Қолжетімді тұрғын үй құқығына байланысты проблемалар.
      А. Тұрғын үй заңнамасы және тұрғын үй саясаты
      В. Институционалдық негіз
      С. Мәжбүрлеп көшіру
      D. Қаржы және ипотекалық дағдарыс
      Е. Қала мен ауылдық аудан арасындағы айырмашылықтар
      F. Әлеуметтік тұрғын үй
      G. Осал жағдайда тұрған топтар
      VI. Тұжырымдар мен ұсынымдар
      А. Тұрғын үй заңнамасы және тұрғын үй саясаты
      В. Институционалдық негіз
      С. Мәжбүрлеп көшіру
      D. Ипотекалық дағдарыс
      Е. Қала мен ауылдық аудан арасындағы айырмашылықтар
      F. Әлеуметтік тұрғын үй
      G. Осал жағдайда тұрған топтар

      Кіріспе

      1. Жеткілікті дәрежедегі тұрмыс деңгейі құқығының бөлшегі ретінде қолжетімді тұрғын үй туралы, сондай-ақ осы мәнмәтінде кемсітпеушілік құқығы туралы мәселе бойынша Арнайы баяндамашы 2010 жылғы 6-13 қыркүйекте Қазақстанға ресми сапармен келген еді.
      2. Бұл сапардың мақсаты жауапты адамдардан Қазақстанда қолжетімді тұрғын үй құқығының және онымен байланысты басқа құқықтардың іске асырылу барысы туралы ақпарат жинау болатын. Атап айтқанда, Арнайы баяндамашы:
      a) Астана мен Алматы қалаларында немесе оларға іргелес аудандарда тұратын адамдар мен қауымдастықты оларға тиісті қорғау және өтемақы жалпылай көшіріп жіберуге немесе ауыстыруға және сөз болып отырған адамдар мен қауымды қалаларды қайта жаңғырту бағдарламасына байланысты дамыту ұғымы бойынша көшіруден қорғау үшін мемлекеттің қабылдаған шараларына;
      b) қолжетімді тұрғын үй құқығын жүзеге асыруға жаһандық экономикалық және қаржы дағдарысының ықпалы және барынша осал адамдар мен отбасыларды дағдарыстың келеңсіз салдарларынан қорғау мақсатында мемлекеттің өз заңды құзыры шеңберінде қабылдаған шаралары.
      3. Өз сапары барысында Арнайы баяндамашы Сыртқы істер министрлігінің, Құрылыс және тұрғын үй-коммуналдық шаруашылық істері жөніндегі агенттіктің және Еңбек және халықты әлеуметтік қорғау министрлігінің, Астана және Алматы қалалары (әкімдіктерінің) атқарушы билігінің жергілікті органдарының, Астана және Алматы қалалары ішкі істер департаментінің, Жоғарғы соттың, Адам құқығы жөніндегі уәкілдіктің (Омбудсменнің), Қазақстан Республикасы Президентінің жанындағы Адам құқықтары жөніндегі комиссияның және Қазақстан Республикасы Президентінің жанындағы Отбасы істері және гендерлік саясат жөніндегі комиссияның жоғары қызметтегі өкілдерінің бірқатарымен кездесті. Ол сондай-ақ қолжетімді тұрғын үй құқығының болжамды бұзылулары туралы бірнеше куәгер адамдарды тыңдады және азаматтық қоғам өкілдерінің, оның ішінде Астана мен Алматы қалаларындағы немесе оларға іргелес аудандардағы қоғамдық қозғалыстар мен үкіметтік емес ұйымдар өкілдерінің басым көпшілігімен кездесті.
      4. Арнайы баяндамашы шақырғаны үшін және оған сапар барысында жәрдем көрсеткені үшін Қазақстан Республикасының Үкіметіне өз алғысын білдіреді. 2009 жылғы шілдедегі жолдама барлық мандатарийлердің атына тұрақты шақыру мен алдыңғы өткен миссия кезіндегі және оны өткізу кезіндегі үкіметтің арнайы рәсімдері мен көрсеткен ашықтығы оның ынталандыру ісін және қолжетімді тұрғын үй құқығын қорғауды қолдайтындығын, сондай-ақ осы салада елдің алдында тұрған шешімін таппаған проблемаларды шешуде халықаралық қоғамдастықпен ынтымақтасуға дайындығына куә болады. Арнайы баяндамашы Бішкек қаласындағы Адам құқықтары жөніндегі Біріккен Ұлттар Ұйымының Жоғарғы комиссары Басқармасының Өңірлік бөлімшесінің (УВКПЧ) және Қазақстан Республикасындағы Біріккен Ұлттар Ұйымы Даму Бағдарламасының қызметкерлеріне олардың өте пайдалы ынтымақтастығы және осы миссияның бағдарламасын ұйымдастырудағы көрсеткен көмектері үшін алғыс айтады.

      II. Тұрғын үй жағдайы

      5. Соңғы жылдары Қазақстан өзінің мұнайы мен табиғи газының айтарлықтай барынша мол қорының арқасында Орталық Азиядағы күшті экономикалық ірі мемлекетке айналды. Экономикалық өсім есебінен атап айтқанда, құрылыс және банк секторларының басқа да салаларының дамуы қамтамасыз етілген болатын.
      6. 1995 жылы үкімет жаңа тәуелсіз мемлекеттің астанасын Алматыдан Астанаға ауыстыру туралы шешім қабылдаған болатын. Бұл шешім әлемдік деңгейдегі қазіргі заманғы астана жасауға мемлекеттік бюджеттен көлеміне қарай қажетті қаражат бөлуге себепші болды. Өз кезегінде қаланы қайта құру мен абаттандырудың ірі ауқымды бағдарламасы еліміздің басқа аудандарынан жаңа астанаға құрылыс секторында жұмыс орнын іздеп келген және өздерінің өмір сүру деңгейін жоғарылату мақсатында ел ішінде көптеген көшіп-қонушыларды тартты. 2009 жылғы жүргізілген халық санағына сәйкес Астана қаласының халқы 1999 жылдан бастап 2009 жыл бойынша 328 341 адамнан 613 006 адамға дейін жетті. Алматы қаласы Қазақстандағы 2010 жылы 1 365 632 жуық адамы бар ірі қала болып қалды.
      Астана қаласы сияқты Алматы қаласына да Кеңес Одағының ыдырауынан кейін болған экономикалық дағдарыстан соң елдің негізгі экономикалық орталығына еңбекші көшіп қонушылардың саны айтарлықтай артты. Ресми баға бойынша ауылдық жерлерден қалалық аудандарға ішкі көшіп-қонушылардың қарқыны жылына 300 000 адамнан астам болды.
      7. Өзінің жоғары экономикалық көрсеткіштерінің нәтижесінде Қазақстан сондай-ақ басқа да Орталық Азия елдерінен және Қытайдан еңбекші көшіп қонушыларды көптеп қабылдай бастады. Ресми баға бойынша Қазақстанда жарты миллионнан бір миллионға дейін шетелдік жұмысшы бар, алайда басқа көздердің деректеріне сәйкес екі-үш миллион көшіп-қонушы туралы әңгіме бар. Бұл көшіп-қонушылардың көпшілігі құрылыста жұмыс істейді.
      8. Осындай жалпылама көшіп-қону нәтижесінде тұрғын үйге және қалалық жерлерге ұсыныс елдің екі негізгі экономикалық орталығында айтарлықтай қысқарып, екі қаланың шетттерінде бейресми қоныстардың пайда болуына жеткізді. Олардың бейресми сипат алуларына қарай бұл қоныстарда тұрып жатқан адамдардың саны туралы анық статистикалық деректер жоқ. Мұндай тұрғын үйлер көптеген жағдайда табиғат қорғау аймақтарында немесе су тасқынына немесе жер сілкінісіне ұшырайтын аудандарда тұрғызылған.
      9. Жоғарыда айтылған бейресми қоныстарда ас үй, дәретхана, электр және су құбыры сияқты қарапайым қолайлы жағдай болмайды, ал онда тұрып жатқандар мемлекеттік органдар тарапынан мәжбүрлеп көшіру қаупіне үнемі ұшырап отырады. Заңды мекенжайының жоқтығы бейресми қоныстанушыларға тұратын жерлері бойынша нақты тіркелуге мүмкіндік бермейді, бұл мемлекет ұсынатын бірқатар әлеуметтік қызметтер, оның ішінде әлеуметтік тұрғын үй алудың маңызды заңды талаптары болып табылады.
      10. Қазақстан Республикасының үкіметі тәуелсіздік алған кезден бастап жаңа тәсілді пайдаланып тек мемлекетке ғана сүйенетін тұрғын үй саясатынан бас тарта отырып, тұрғын үй саласындағы өз саясатын түбегейлі түрде өзгертті, бұл ретте мемлекет шетелдік инвестицияларды, сондай-ақ банктер мен қаржы мекемелерін тарту үшін қолайлы қаржы жағдайын жасау жолымен тұрғын үйді меншікке алуды жеңілдетуге ұмтылуда. Тұрғын үй құрылысын ынталандыру мақсатында мемлекет жеке кәсіпкерлерге ыңғайлы қала жерлерін бөлуге және азаматтарға өз меншік үйлері мен пәтерлерін салуға немесе жеке инвесторлардың қаражатына салынып жатқан тұрғын үй кешендерінен жылжымайтын мүлік сатып алуға мүмкіндік беретін ипотекалық кредиттеуге қол жеткізуді кеңейтуге жоспарлау саласында айтарлықтай күш салды.
      11. Тұрғын үй қорының жалпы көлемі 2004 жылы 252,7 млн. м2-дан 2008 жылы 267,8 млн. м2-ға дейін ұлғайды. 2008 жылы қалалық тұрғын үй қоры 153,4 млн. м2 (барлық көлемнің 57%-ы) болды.Жаңа құрылыстың барынша басым бөлігін жеке құрылыс салушылар жүзеге асырды. Мемлекеттік тұрғын үй қоры 2004 жылғы 7,8 млн. м2-дан 2008 жылғы 6,4 млн. м2-ға дейін азайды. Ауылдық аудандарда ауылдық тұрғын үй қорының тек 1%-ы ғана мемлекетке тиесілі1. Елдің тұрғын үй қорының құрылымы туралы қолда бар деректер өзінен өзі тұрғын үй тапшылығының мөлшері туралы, яғни тұрғын үйлері жоқ немесе санитарлық және қауіпсіздік тұрғысынан ең төменгі талаптарға жауап бермейтін үйлерде тұратын азаматтар мен отбасылардың саны туралы ешқандай түсініктеме бермейді.
      12. Халықтың жанбасына шаққанда жалпы тұрғын үй алаңының орташа көрсеткіші соңғы он жылдың ішінде ұдайы жоғарылап – 2002 жылғы адам басына 16,6 м2-дан 2008 жылы адам басына 18,1 м2-ге жетті. Оның үстіне осы көрсеткіш қалалық аудандарға қарағанда (тиісінше адам басына 16,4 м2 және 19,7 м2) ауылдық аудандарда 16%-ға төмен.
      13. Су құбырына қосылған үй шаруашылығының үлесі 2002 жылғы 52,4%-дан 2008 жылғы 58,9%-ға дейін өсті. Сол кезеңде орталықтандырылған канализация және тазарту жүйесіне қол жеткізген үй шаруашылығының үлесі 41,3%-дан 47,4%-ға ұлғайды.Сонымен қатар статистикалық деректер қалалық және ауылдық аудандар арасындағы айтарлықтай теңсіздікке куә болады; дегенмен ауылдық аудандарда өмір сүру деңгейі қалаға қарағанда әлдеқайда төмен.
      14. 2010 жылғы қазандағы жағдай бойынша табыс табу деңгейі төмен азаматтарға жататын және әлеуметтік қорғауды пайдаланатын адамдар тобы жергілікті атқарушы органдар тұрғызған немесе 2005-2007 жылдар кезеңіне Тұрғын үй құрылысының мемлекеттік бағдарламасына сәйкес жеке құрылыс салушылардан сатып алған әлеуметтік тұрғын үйлерде 10 958 адам тұрады. Сол кезең аралығында бірінші кезек санатына жататын 36 656 отбасы тұрғын үйді кредиттеудің мемлекеттік жүйесінің қолдауымен тұрғызылған үй алды.
      15. 2005-2010 жылдар кезеңінде мемлекет әлеуметтік тұрғын үй құрылысына 49,7 млрд. теңге бөлді (331,3 млн. АҚШ доллары шамасында). Сол кезеңде 150,1 млрд. теңге (1 млрд. АҚШ доллары шамасында) халықтың басым санатына арналған ипотекалық тұрғын үй құрылысының мақсатына мемлекеттік бюджеттен бөлінген болатын.
      16. Көптеген басқа елдер сияқты Қазақстан да халықаралық қаржы дағдарысынан айтарлықтай зардап шекті. Мемлекеттің түбегейлі қайта реттеу жүргізуіне байланысты нәтижесінде барлық банк жүйесінің күйреуіне жеткізген, тұрақты табыстары жоқ отбасылар да ипотекалық кредиттер алуға мүмкіндік алды. Дүниежүзілік банктің деректері бойынша Қазақстанның жыл сайынғы өсу қарқыны 2000-2007 жылдары 10% дерлік болса, 2008 жылы ол 3,3%-ға және 2009 жылы 1,2%-ға дейін төмендеді.
      17. Құрылыс секторы алғашқылардың бірі болып жаһандық экономикалық құлдыраудың салдарларын басынан кешті. Көптеген құрылыс фирмалары жабылуға мәжбүр болды, олардан кейін құрылысы аяқталмаған 450 объекті қалды. Үкіметтің деректері бойынша қаржы дағдарысының нәтижесінде 62 000 астам үлескер зардап шекті. Үлескерлердің 16 000-ға жуығы жеке құрылыс компанияларына алданып қалды, ол компаниялар үлескерлердің жинақ ақшаларын алып елден кетіп қалды, сол уақытта басқа адамдар да кредиттері мен ипотекалық заемдарын өтеуге қабілетсіздіктері себебінен үйлерінен көшірілді немесе көшірілу қаупінде тұрды. Көптеген кәсіпорындардың банкроттыққа ұшырауы нәтижесінде жылжымайтын мүлік дағдарысы барлық экономиканы қозғап кетті.
      18. Мемлекет қаржы дағдарысынан зардап шеккен және тұрғын үй объектілерін аяқтауға мүмкіндіктері бар адамдарға көмектесу үшін тұтас алып қарағанда 433 441 млрд. теңге (2,8 млрд.АҚШ доллары шамасында) инвестициялады.Атап айтқанда ол іс жүзіне асырылуы баяулап қалған немесе қаржы дағдарысына байланысты тоқтап қалған жобаларды аяқтауға құрылыс компанияларын қаражатпен қамтамасыз ету мақсатында
"Самрұқ-Қазына" жылжымайтын мүлік қорын құрды. Жалпы алғанда осы ұлттық қордан 1,1 млрд.АҚШ доллары бөлінді, оның ішінде 937 млн.АҚШ доллары Астана және 500 млн. АҚШ доллары Алматы қалаларына бөлінді.
      19. 2010 жылғы қазандағы жағдай бойынша мемлекеттің осы мақсаттарға бөлген қаражатының арқасында тұрғын үй құрылысының 37 объектісі аяқталып, 8 265 үлескерге өз пәтерлері мен үйлерін алу мүмкіндігі туды. Сонымен бірге 2010 қарашадағы жағдай бойынша 87 үйжайдың құрылысы әлі де болса аяқталмаған күйінде қалды, оның ішінде Астанада 42 тұрғын үй, Алматыда 26 тұрғын үй және басқа өңірлерде 17 тұрғын үй объектісі аяқталмады. Соның нәтижесінде 20 000-ға жуық үлескер әлі күнге дейін өз пәтерлерін тосып отыр. Үкімет 2010 жылдың соңына дейін 51 тұрғын үй кешенін (9 932 үлескер), оның ішінде Астанада 35 объекті, және Алматыда 7 объекті тұрғызып, оларды аяқтауды жоспарлап отыр.

      ІІІ. Заңнамалық және институционалдық негіз

      А. Халықаралық міндеттемелер

      20. Қазақстан жеті негізгі халықаралық құқық қорғау шарттарының қатысушысы болып табылады, оның ішінде Экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтар туралы Халықаралық пакті бар. Осы шарттарға сәйкес мемлекет өзінде бар ресурстар шеңберінде тиісті заңнамалық, әкімшілік, сот және қолжетімді тұрғын үй құқығын толық жүзеге асыруға бірте-бірте жетудің өзге де шараларын қабылдауға міндеттеме алды. Мұндай қадамдарға мемлекеттік органдардың немесе жеке адамдардың тиісті кепілдіксіз, барабар өтемақы төлеместен немесе балама тұрғын үймен қамтамасыз етпестен жүзеге асыратын мәжбүрлеп көшіруді болдырмау бойынша өзге де шаралар және мұндай іс-әрекеттері үшін жаза қолдану шаралары да жатады.
      21. Қазақстан әлі ратификацияламаса да қол қойған Мүгедектер құқықтары туралы Конвенцияда мүгедектердің олардың өздерінің және отбасыларының, оның ішінде қолжетімді тұрғын үйді қоса жеткілікті өмір сүру деңгейі құқығы, сондай-ақ тұрғын үйге қатысты қолжетімділікке кедергі келтіретін кедергілер мен бөгеулерді анықтау және жою туралы ереже қамтылған.
      22. Қазақстан барлық еңбекші көшіп-қонушылар мен олардың отбасыларының құқықтарын, атап айтқанда еңбекші көшіп-қонушылар мен олардың отбасы мүшелерін тұрғын үймен, оның ішінде мемлекеттің жалданып жұмыс істейтін азаматтарымен қатар әлеуметтік қамсыздандыру бағдарламасы бойынша берілетін тұрғын үймен қамтамасыз ету құқығын қорғау туралы халықаралық Конвенцияға қатысушы болып табылмайды. Қазақстан, конвенцияны жүзеге асыру нәтижесінде пайда болатын ұзаққа созылған қаржылық дағдарыс салдарларына байланысты бұл конвенцияны таяу болашақта ратификациялауға ниеттеніп отырған жоқ2.
      23. Конституцияның 4-бабы 3-бөлігіне сәйкес Қазақстанның ратификациялаған халықаралық шарттарының ұлттық заңнаманың алдында басымдығы бар және олардың қолданылуы заң қабылдауды қажет ететін жағдайлардан басқа, ұлттық құқықтық жүйеде тікелей қолданылуы мүмкін. 2008 жылғы 10 шілдеде Жоғарғы сот халықаралық шарттарды ұлттық соттардың және трибуналдардың тікелей қолданулары туралы, қатысушысы Қазақстан болып табылатын халықаралық шарттардың нормаларын соттардың басшылыққа алуларын міндеттейтін нормативтік қаулы қабылдады3.

      ______________________
      1 Статистика жөніндегі агенттік, "Қазақстан 2008 жылы", Астана, 2009 жыл.
      2 2 A/HRC/14/10/Add.1,1-тармақ.
      3 A/HRC/WG.67/KAZ/1, 22-тармақ.
      A/HRC/16/42/Add.3
      GE.11-10324 9

      B. Заңнамалық және стратегиялық негіз

      24. 1995 жылы 30 тамызда республикалық референдумда қабылданған Конституцияның жоғары заң күші бар және республика аумағында тікелей қолданыста. Конституцияның 25 және 26-баптарында тұрғын үйге байланысты ережелер бар. Осы ережелерге сәйкес тұрғын үйге қол сұғылмайды және сот қаулысының негізінен басқа жағдайда өз үйлерінен айырылмаға тиіс. Азаматтардың тұрғын үйге деген қажеттіктерін қанағаттандыру мақсатында Конституцияда тұрғын үйге мұқтаж азаматтарға тұрғын үй заңда белгіленген нормаларға сәйкес қолжетімді төлемге мемлекеттік тұрғын үй қорынан беріледі.
      25. 2009-2012 жылдар кезеңіне арналған адам құқығы саласындағы Ұлттық іс-қимыл жоспары адам құқықтарын көтермелеудің және қорғаудың ұлттық жүйесін нығайту мен адам құқықтары және оларды қорғау тетіктері туралы қалың жұртшылыққа білім беруге бағытталған. Осы жоспарда ұлттық заңнамалар мен практикадағы ол қылықтардың жою жөнінде және адам құқықтарын қорғау саласында жұмыс істейтін мемлекеттік мекемелер мен үкіметтік емес ұйымдардың қызметтерін үйлестіруді жақсарту жою жөнінде нақты шаралар кешені айқындалды.
      26. Қазақстан тұрғын үй мәселелері бойынша бірқатар заңнамалық және нормативтік актілер қабылдады. «Тұрғын үй қатынастары туралы» Заң (1997 жылғы 16 сәуірдегі Заң) тұрғын үй саласындағы негізгі нормативтік құжат болып табылады. Басқа тиісті заңдарға жататындар:
      a) «Тұрғын үй құрылысына үлестік қатысу туралы» Заңның мақсаты
(2006 жылғы 7 шілдедегі № 180 Заң) тұрғын үй құрылысына үлестік қатысу саласында жеке салушылардың жауапкершілігін арттыру жолымен үлескерлердің құқықтарын қорғау болып табылады;
      b) «Жеке тұрғын үй құрылысы туралы» Заң (1994 жылғы 3 қарашадағы № 213 Заң) жеке салушыларға жер телімдерін беру жолымен тұрғын үйлер құрылысын дамытуға және тұрғын үйлер салынатын аудандардың инженерлік-коммуникациялық инфрақұрылымды жетілдіруге бағытталған;
      c) «Қазақстан Республикасындағы тұрғын үй құрылысы жинақ ақшасы туралы» Заң (2000 ж. 7 желтоқсандағы № 110 Заң) азаматтардың басым санатына жататын (мысалы балалары бар жас отбасы) жеке адамдар мен үй шаруашылығына тұрғын үйдің қолжетімділігін арттыру мақсатында жеңілдікпен ипотекалық тұрғын үймен қамтамасыз ету жүйесін белгілейді.
      27. Азаматтар ғана тұрғын үй сатып ала алады немесе әлеуметтік тұрғын үй немесе тұрғын үй субсидияларын ала алады. «Тұрғын үй қатынастары туралы» Заңның 67-бабына сәйкес мемлекеттік тұрғын үй қорынан тұрғын үй немесе жеке тұрғын үй қорынан жергілікті атқарушы органдар жалға алған тұрғын үй адамдар мен отбасылардың тұрғын үйге мұқтаж мынадай санаттарына:
      a) Ұлы Отан соғысының мүгедектері мен ардагерлеріне;
      b) халықтың табыстары төмен деңгейдегі және жасы бойынша зейнеткерлер, жетім балалар мен ата-анасының қарауынсыз қалған балалар, сондай-ақ көп балалы және толық емес отбасылар сияқты халықтың әлеуметтік қорғалатын топтары санатына жататын адамдарға;
      c) бюджеттік ұйымдар қызметкерлері сияқты мемлекеттік қызметшілердің кейбір санаттарына және әскери қызметшілерге беріледі.
      28. Жоғарыда көрсетілген адамдардың, егер:
      a) олардың Қазақстан Республикасының аумағында меншік құқығымен тұрғын үйлері болмаса;
      b) олар әлі Мемлекеттік тұрғын үй қорынан тұрғын үй алмаған болса;
      c) олар санитарлық және техникалық талаптарға сай келмейтін тозығы жеткен тұрғын үйлерде тұратын болса;
      d) аралас, оқшауланбаған тұрғын үй-жайларда екі немесе одан көп отбасылар тұратын болса;
      e) отбасында бірқатар созылмалы аурудан зардап шегетін аурулар бар болса мемлекеттік тұрғын үйге құқықтары бар.
      29. Мемлекеттің заңнамасына сәйкес табыстары төмен отбасыларға ай сайынғы жиынтық табыстары отбасының әр мүшесіне 14 952 теңге (99 АҚШ доллары шамасында) деңгейінде деп белгіленген ең төменгі күнкөріс деңгейінен төмен отбасылар жатады.
      30. Тұрғын үйге мұқтаж деп танылған адамдар тек тұрғылықты жерлері бойынша оларға әлеуметтік тұрғын үй беруге өтініш бере алады. Жергілікті атқарушы органдар тұрғын үй беруге мұқтаж деп танылған адамдар мен отбасылардың мына санаттарына: мүгедектер мен соғыс ардагерлеріне; аз қамтылғандар және әлеуметтік қорғалған отбасыларға; бюджеттік ұйымдар қызметкерлерінің кейбір санаттарына; және тозығы жеткен тұрғын үйлерде тұратын адамдарға жеке есеп жүргізеді.
      Әлеуметтік тұрғын үй алуға өтініш берген кезден бастап тізімде белгіленген кезектілік тәртібімен беріледі. Алайда мүгедектер мен соғыс ардагерлерінің тұрғын үйге мұқтаж деп танылған отбасылардың басқа санаттар алдында басымдықтары болады. Әлеуметтік тұрғын үй 15 м2 кем емес және 18 м2-ден аспайтын, бірақ бір бөлмелі пәтерден кем болмайтын есеппен беріледі.
      31. Шығын тұрғын үйге байланысты отбасының жалпы табысынан 10-15%-ға асып кететін жағдайларда жергілікті атқарушы органдар сондай-ақ табыстары төмен отбасыларға көмектесу үшін тұрғын үйдің жал төлемін жабу немесе ұстау және коммуналдық қызметтерді төлеу шығыстарына жергілікті бюджеттен тұрғын үй жәрдемақысын төлейді
      32. 2008-2010 жылдарға арналған Тұрғын үй құрылысының мемлекеттік бағдарламасы халықтың аз қамтылған және әлеуметтік қорғалған санаттары үшін қолайлы жағдайлар, оның ішінде тұрғын үй құрылысына жеке инвестицияларды тартуға салықтық ынталандыру жасау жолымен мемлекеттік тұрғын үй қорын кеңейтуге жәрдемдесуге және мемлекеттік-жеке әріптестікті ынталандыруға бағытталған. Бағдарлама әр өңірде, оның ішінде Астана мен Алматы қалаларында аз қамтылған және әлеуметтік қорғалған санат өкілдеріне жыл сайын кем дегенде 100 пәтер бөлу қажеттігін көздейді4. Мұнда й пәтерлер «Тұрғын үй қатынастары туралы» Заңға сәйкес тұрғын үйге мұқтаж деп танылған отбасылар арасында бөлінетін болады.
      33. Жоғарыда көрсетілген бағдарлама сондай-ақ жергілікті атқарушы органдарға ұлттық бюджеттен қаржыландырылатын әлеуметік тұрғын үй құрылысын жүзеге асыруға мүмкіндік беретін тұрғын үйді кредиттеу жүйесін жасау жолымен «Қазақстан Республикасындағы тұрғын үй құрылысы жинақ ақшасы туралы» Заңды іске асыруға жәрдем көрсетуге бағытталған. Тұрғын үйді кредиттеу жүйесі нарықтық баға бойынша тұрғын үй сатып алуға жағдайы бар орташа табысты адамдар үшін тиісті тұрғын үйге қолжетімділігін жеңілдетуге бағытталған. Осы жүйе шеңберінде тұрғын үйге мұқтаж деп танылған отбасылар ұзақ мерзімді негізде 4%-дан аспайтын тұрғын үй кредитін ала алады. Тұрғын үйдің әділ бөлінуін бақылауды және рәсімдердің айқындығын қамтамасыз ету заңда кредит алуға өтініш берушілерді іріктеу үшін критерийлер белгіленген және табыстың шекті деңгейі белгіленген.
      34. Бағдарламада халықтың мынадай басым санаттары айқындалған:
      a) екеуі де 29 жасқа келмеген ерлі-зайыптылар, балалары бар жас отбасылар;
      b) 29 жасқа келмеген ажырасқан немесе жесір қалған, бала тәрбиелеп жатқан толық емес немесе жесір отбасылар;
      c) мемлекеттік қызметшілер;
      d) мемлекеттік қызметшілер болып табылмайтын, мемлекеттік мекемелер қызметшілерінің белгіленген санаттары (мысалы мемлекеттік кәсіпорындардың қызметкерлері).
      35. Бұдан басқа Қазақстан табысы төмен отбасыларға қолжетімді баға бойынша жалға тұрғын үй беру жөнінде шаралар қабылдады. 2006 жылғы 7 шілдедегі «Қазақстан Республикасының кейбір заңнамалық актілеріне тұрғын үйдің жал секторын дамыту мәселесі бойынша өзгерістер мен толықтырулар енгізу туралы» Заңның негізінде жергілікті атқарушы органдар кейіннен оны тұрғын үйге мұқтаж, табысы төмен отбасыларға беру үшін жеке тұрғын үй қорынан тұрғын жайларды жалға алуға құқылы. Заң сондай-ақ мұндай жалға алу шарттарының құнын төмендету мақсатында салушылар және жалға алған үй-жайлардың иелері үшін нақты салықтық ынталандыруды көздейді.
      _____________________
      4 Президенттің 2007 жылғы 20 тамыздағы № 383 Жарлығы.
      A/HRC/16/42/Add.3
      GE.11-10324 11

      36. Жеткілікті тұрғын үйге қолжетімділікті арттыру үшін Қазақстанның пайдаланатын басқа ынталандыруларына тұрғын үй құрылысына арналған жер телімдерін бөлу және тұрғын үй сатып алуға ипотекалық кредит алуды жеңілдету үшін тұрғын үй құрылысы жинақ ақша жүйесін жасау қосылады. Әкімдіктер сондай-ақ бейресми қоныстанған тұрғындарды жаңа орынға көшірудің немесе мұндай қоныстарды иелену құқығы және әлеуметтік қызметтерге қолжетімділікті қамтамасыз ету туралы құжат беру жолымен дұрыс қоныстарға өзгерту бағдарламасын жүзеге асырады.
      37. 1995 жылы Президент Назарбаев оралмандарды отанға оралуларына байланысты (шетелдік азаматтар немесе Қазақстан Республикасынан шегінен тыс тұрақты тұратын қазақ ұлтының азаматтығы жоқ адамдар) ынталандыру бағдарламасын жүзеге асырудың басталғаны туралы жариялады. «Халықтың көші-қоны туралы» 1997 жылғы Заңда белгіленген квоталарды көздейтін осы саясаттың құқықтық шеңберлері айқындалған. Репатрианттар жер телімдерімен қамтамасыз етілуді, жұмыс іздеуде жәрдем көрсетуді, білім алуды және квота жүйесінен тыс оралған адамдар мұндай көмек алудан біршама шектелсе де, әлеуметтік сақтандыруды және әлеуметтік жәрдемақыны қоса жеңілдіктердің бірқатарын пайдаланады.

      C. Институционалдық негіз

      38. Қазақстан президенттік басқару нысанындағы біртұтас мемлекет болып табылады. Әкімшілік қатынаста ол 14 облыстан және республикалық маңызы бар екі қаладан (Астана және Алматы қалалрынан) тұрады.
      39. Президент мемлекет басшысы болып табылады. Ол мемлекеттің ішкі және сыртқы саясатының негізгі бағыттарын айқындайды және ел ішінде және халықаралық қатынастарда Қазақстанның атынан өкілдік ететін ең жоғары лауазымды тұлға. Ол халық пен мемлекеттік билік бірлігінің, Конституцияның мызғымастығының, адам және азамат құқықтары мен бостандықтарының нышаны әрі кепілі болып табылады.
      40. Парламент заң шығару қызметін жүзеге асыратын Республиканың ең жоғары өкілді органы болып табылады. Ол тұрақты негізде жұмыс істейтін екі Палатадан: Сенаттан (жоғары палата) және Мәжілістен (төменгі) тұрады.
      41. Үкімет Қазақстан Республикасының атқарушы билігін жүзеге асырады, атқарушы органдардың жүйесін басқарады және олардың қызметіне басшылық жасайды. Үкімет алқалы орган болып табылады және өзінің бүкіл қызметінде Республика Президентінің алдында жауапты, ал Конституцияда көзделген жағдайларда Парламент алдында жауапты.
      42. Сот билігі жергілікті және облыстық (өңірлік) соттардан және ұлттық деңгейде Жоғарғы соттан тұрады. Жоғарғы сот Қазақстандағы жоғары сот органы болып табылады. Жоғарғы соттың мүшелерін қоспағанда барлық судьяларды Президент тағайындайды.
      43. Конституциялық Кеңес заңдар мен ережелерді, олардың Конституцияға сәйкестігін қарайды. Конституцияның нормаларына ресми түсіндірме береді. Конституциялық Кеңестің екі мүшесін және Төрағасын – Республика Президенті, екі-екі мүшеден тиісінше Сенат пен Мәжіліс тағайындайды.
      44. Жергілікті мемлекеттік саясатты іске асыруға әкімдіктер жауап береді. Олар әлеуметтік-экономикалық даму жоспарларын әзірлейді, мунипициалдық меншікті басқарады және Конситуция мен заңнамада айтылған өзге де өкілеттіктерді жүзеге асырады. Облыстардың, республикалық маңызы бар қалалардың және астананың әкімдерін қызметке жергілікті өкілді органдардың (мәлихаттардың) келісімімен Республика Президенті тағайындайды.
      45. Құрылыс және тұрғын үй коммуналдық шаруашылық істері жөніндегі мемлекеттік агенттік сәулет, қала құрылысы мен құрылыс және тұрғын үй-коммуналдық шаруашылық саласында жоспарлау мен заңнаманы және саясатты жүзеге асыруға жауапты орталық атқарушы орган болып табылады. Бұдан басқа ол Республика аумағын ұйымдастырудың бас схемасының жобасын әзірлеуді қамтамасыз етеді, сондай-ақ астананы, республикалық маңызы бар қалаларды және 100 000-нан астам халық тұратын өңірлік маңызы бар қалаларды дамытудың бас жоспарларының жобаларын әзірлеу мен жүзеге асыру мәселелерінде қала құрылысының сраптамасын жүзеге асырады.
      46. Әкімдіктер қалаларды дамытудың бас жоспарларын әзірлейді және іске асырады. Мұндай жоспарларды жүзеге асыру барысында мемлекет мұқтажына бөлінетін жер телімдерін айқындайды, сондай-ақ жеке меншікті пайдасына алу актісін дайындайды. Бұдан басқа әкімдік әлеуметтік тұрғын үй беру туралы өтініштер қабылдайды. Олмемлекеттік тұрғын үйлердің және тұрғын үйге мұқтаж аз қамтылған (табысы төмен) отбасыларға жалға беру үшін жеке үйлердің құрылысына бақылау жасауды жүзеге асырады және кезектегілердің тізімін қайта қарап, жүргізіп отырады. Әкімдік сондай-ақ бейресми қоныстарды заңдастыруға жәрдем көрсету және жеке тұрғын үй құрылысына жер телімдерін бөлу жолымен жеткілікті тұрғын үйге қолжетімділікті арттыруға жағдай жасайды.
      47. Адам құқықтары мен бостандықтарын қорғау заңнама, атқарушы және сот билігі шеңберінде жүзеге асырылады. Сот билігінің тәуелсіздігі Конституцияның 77-бабында айтылған. Сот қорғауына қосымша ретінде барлық азаматтардың екі ұлттық институтқа: Қазақстан Республикасы Адам құқықтары жөніндегі уәкілетті өкілге (Омбудсмен) және Президент жанындағы Адам құқықтары жөніндегі комиссияға шағым арыз беруге құқығы бар. Бұл институттардың бірде-бірі ұлттық мемекелер мәртебесіне қатысты Париж қағидаттарына сәйкес құрылмаған болатын5.
      48. 2002 жылы құрылған Омбудсмен институтының басты міндеті лауазымды тұлғалар және мемлекеттік мекемелер жасаған адам құқықтарының болжамды бұзылуына қатысты, сондай-ақ мұндай бұзушылықтардың салдарларын жою жөнінде тиісті шаралар қабылдауға қатысты азаматтардың шағымдарын мемлекет құзыреті шеңберінде қарау болып табылады6. Тиісті лауазымды адамдар және мемлекеттік мекемелер тиісінше Омбудсменнің ұсынымдарын қарауға және бұзушылықтарды жою үшін қабылданған шаралар туралы бір айдың ішінде хабарлауға міндетті. 2003-2009 жылдар кезеңінде Омбудсменнің атына жалпы алғанда 11 879 жазбаша және ауызша шағым түсті.
      ________________
      5 Бас Ассамблеяның 48/134 Қарары, қосымша.
      6 Президенттің 2002 жылғы 19 тамыздағы № 947 Жарлығы.
      A/HRC/16/42/Add.3
      GE.11-10324 13

      49. 2009 жылы Омбудсмен жеткілікті тұрғын үй құқықтарының болжамды бұзылуына қатысты 88 хабарлама алды (барлық санының 5,3%-ы). 2010 жылдың бірінші жартысында тұрғын үйге байланысты ол 47 хабарламаны қарады. Шағымдардың басым көпшілігі құрылыстағы үлестік қатысуға және мемлекеттің мұқтажы үшін мәжбүрлеп көшіруге байланысты бұзушылықтарға қатысты болды.
      50. Президент жанындағы Адам құқықтары жөніндегі комиссия мемлекет басшысына оның адам құқықтарын және негізгі бостандықтарын қорғау бойынша конституциялық өкілдігін жүзеге асыруға жәрдем көрсету үшін 1994 жылы құрылған консультативтік орган болып табылады. Бұл функцияны орындауда Комиссия адам құқықтарының болжамды бұзылуына қатысты Президенттің атына жеке өтінішті қарайды және мемлекеттік лауазымды тұлғалардың және мемлекеттік мекемелердің атына осындай бұзушылықтарды жою мақсатында қабылдау қажет шараларға байланысты ұсынымдар шығара алады.
      2009 жылы Комиссия 1 137 шағымды қарады. Омбудсмен институтына жолданған шағымдар сияқты тұрғын үйге байланысты шағымдардың көпшілігі ұжымдық шағымдар болды және қаржы дағдарысына қарай аяқталмаған құрылысқа ипотекалық және тұрғын үй кредиттерін алған азаматтардан түсті.

      IV. Оң өзгерістер

      51. Арнайы баяндамашы Қазақстанның жеткілікті тұрғын үй құқығын бекітетін бірқатар халықаралық құқық қорғау шарттарын ратификациялағанын қанғаттанғандықпен атап өтті немесе оларға қосылады. Ол сондай-ақ Конституцияға сәйкес мұндай шарттардың ұлттық заңнамамен айырмашылықтары болған жағдайда басымдығы болатынын және ұлттық соттардың және трибуналдардың тікелей қолдана алатын фактісін қолдайды.
      52. Арнайы баяндамашы заңнамалар саласындағы және ұлттық деңгейде жеткілікті тұрғын үй құқығын жүзеге асыруды нығайту мақсатында мемлекеттің қабылдаған саясатын оның ішінде:
      a) 2008-2010 жылдарға арналған Тұрғын үй құрылысының мемлекеттік бағдарламасының қабылдануын;
      b) мүгедектер мен репатрианттар сияқты осал топтарға жататын адамдардың тұрғын үйге құқықтарын қорғауды жақсарту бойынша бірқатар ұсынымдардан тұратын 2009-2012 жылдарға арналған адам құқықтары саласындағы іс-қимылдың ұлттық жоспарының қабылдануын;
      c) Бала құқықтары жөніндегі комитеттің ұсынымына сәйкес ата-анасының қамқорлығынсыз қалған балалардың әлеуметтік тұрғын үйге қолжетімділігі танылған «Тұрғын үй қатынастары туралы» Заңға өзгерістердің енгізілгенін;
      d) балалары бар табысы орташа жас отбасылар және мемлекеттік қызметшілердің жекелеген санаттары тұрғын үй сатып ала алатындай тұрғын үйге кредит беру саласының құрылуын;
      e) тұрғын үйге кредит беру саласында қолданыстағы заңнамаға сәйкес халықтың басым санатына жатпайтын адамдардың қолжетімді тұрғын үй алуға бағытталған тұрғын үй құрылысының кредиттері бағдарламасының жобасын әзірлеуді;
      f) жалға алынатын тұрғын үйге мұқтаж аз қамтылған отбасылар үшін қолжетімді баға бойынша жалға алынатын тұрғын үй беру жөнінде қабылданған шараларды;
      g) репатрианттар үшін жер телімдеріне және тиісті тұрғын үйге қолжетімділікті арттыруға бағытталған шаралардың қабылдануын құптайды.
      53. Арнайы баяндамашы сондай-ақ лауазымды тұлғалардың немесе мелекеттік мекемелердің әрекеттері (әрекетсіздіктері) нәтижесінде жеткілікті тұрғын үйге құқықтарының бұзылу құрбандары болдық деп сендіріп отырған адамдарды қорғауда Омбудсменнің және Президент жанындағы Адам құқықтары жөніндегі комиссияның атқарған жұмыстарын құптайды. Арнайы баяндамашы Омбудсменге қатысты үкіметтің 2011 жылғы соңғы тоқсанына арналған заңнамалық жұмыстарының жоспарынаосы институттың мәртебесін Париж қағидаттарына сәйкес келтіру мақсатында заң жобасын дайындау қосылғандығын қанағаттанғандықпен атап өтті.
      54. Арнайы баяндамашыға сөз болып отырған азаматтардың және отбасылардың жеткілікті тұрғын үйге деген құқықтарын тиімді жүзеге үшін қаржы дағдарысының салдарларын жұмсартуға қатысты үкіметтің көрсеткен дайындығы мен жұмсаған күш-жігерін қанағаттанғандықпен атап өту ғана қалды. Мұндай күш-жігерге ипотекалық нарықтың тұрақтылығын қамтамасыз ету, іс жүзіндегі ипотекалық кредиттерді қайта қаржыландыруға қаражат бөлу және құрылыс объектілерін аяқтау үшін ұлттық қор құру жөнінде іс-қимылдың басым жоспарларын қабылдау жатады.
      _________________
      7 CRC/C/KAZ/CO/3, 56-тармақ.
      A/HRC/16/42/Add.3
      14 GE.11-10324

      55. Арнайы баяндамашы сондай-ақ үкімет жанындағы консультативтік-кеңес органы ретіндегі біртұтас үйлестіру кеңесінің құрылуын да қанағаттандықпен атап өтеді. Осы кеңестің мандаты үлестік құрылысқа қатысты барынша проблемалық мәселелердің шешілуін, үлестік құрылыс және үлескерлердің құқығын қорғау саласында заңнаманы жетілдіруді, сондай-ақ теріс пиғылды салушыларға алданып қалған үлескерлердің өтемақы алуларына жәрдем көрсетуді көздейді.
      56. Арнайы баяндамашы үкіметтің араласуы нәтижесінде бірқатар отбасына өз пәтерлерін алуға мүмкін болғанын ризашылықпен атап өтті. Ол сондай-ақ үлескерлерді қорғаудың тиімділігін арттыру және теріс пиғылды құрылыс компанияларының тарапынан болып қалатын теріс пайдаланушылыққа жол бермеу мақсатында Қазақстанның қабылдаған заңнамалық шараларын, оның ішінде «Қазақстан Республикасының кейбір заңнамалық актілеріне үлестік құрылыс мәселелері бойынша өзгерістер мен толықтырулар енгізу туралы» 2010 жылғы 11 шілдеде Заңын, сондай-ақ осы заңды жүзеге асыру жөніндегі нормативтік актілерді қанағаттанғандықпен атап өтті8.
      57. Ақыр соңында Арнайы баяндамашы азаматтық қоғамның оның ішінде қоғамдық қозғалыстар мен үкіметтік емес ұйымдардың тұрғын үй саласындағы қызметтеріне, әсіресе барлық деңгейдегі мемлекеттік басқару органдарының есеп берулерін қамтамасыз ету үшін стандарттар ретінде халықаралық құқық қорғау құжаттарын пайдаланғандары үшін жоғары баға берді.

      V. Жеткілікті тұрғын үй құқығымен байланысты проблемалар

      A. Тұрғын үй заңнамасы және тұрғын үй саясаты

      58. Арнайы баяндамашы Экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтар жөніндегі комитеттің тұрғын үйге қатысты құқықтық шеңберлер халықаралық құқық қорғау стандарттарына сәйкес жеткілікті тұрғын үй құқығын қорғауды қамтамасыз етпейді деген алаңдаушылығымен бөліседі8. Атап айтқанда ол Конституцияға және ұлттық заңнамаға сәйкес тұрғын үй құқығы сол уақытта тұрғын үй адамның құқығы емес, тауар ретінде бұрынғысынша басында баспанасы болу құқығы сияқты тар немесе шектелген мағынада қаралуы жалғасуда деп есептейді9.
      59. Арнайы баяндамашы Экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтар туралы халықаралық пактінің 11-бабының 1-тармағында мазмұндалған жеткілікті тұрғын үй құқығы туралы ереженің Қазақстанда тікелей қоланылатындығынан және Конституцияның 4-бабы 3-бөлігіне сәйкес ұлттық заңнамамен алшақтықтар болған жағдайда басымдығы болатынынан хабардар. Дегенмен Арнайы баяндамашы практикада ұлттық соттар халықаралық шарттардың нормаларын қолданбайтынын және Экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтар жөніндегі комитеттің қабылдаған халықаралық құқық қорғау стандарттарын жалпы тәртіпте ескертулер сияқты сілтеме жасамайтындықтарын алаңдаушылықпен атап өтті.
      ______________________
      8 E/C.12/KAZ/CO/1, 29-тармақ.
      9 Қара. Экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтар жөніндегі комитет, жеткілікті тұрғын үй құқығына жалпы тәртіптегі № 4 ескерту, 7-тармақ.
      A/HRC/16/42/Add.3 GE.11-10324 15

      60. Арнайы баяндамашы Қазақстанның қолжетімді тұрғын үй құқығын іске асыру мақсатында қабылдаған шараларына қарамастан мемлекет тұтастай алғанда қабылданған шаралардың мүмкіндігінше қысқа мерзімде қолда бар ресурстарды ең жоғары мөлшерін есепке ала отырып, әрбір адам үшін осы құқықты іске асыруға толық жеткілікті болып табылатындығын көрсете алмады10. Арнайы баяндамашының пікірінше мұның куәсі тұрғын үйлері жоқ немесе барабар емес жағдайларда тұратын көптеген азаматтар мен отбасылардың бар екендігі, мемлекеттік тұрғын үй алаңының қысқаруы және мемлекеттік тұрғын үй қорынан қолжетімді баға бойынша тұрғын үй алу үшін кезекте тұрған отбасылардың ұзақ уақыт күтулері болып отыр.
      61. Арнайы баяндамашы адам құқықтары саласындағы іс-қимылдың қазіргі ұлттық жоспарында елдегі жеткілікті тұрғын үй құқығын жүзеге асырудағы іс жағдайының нақты талдауының қамтылмағанына өкініш білдіреді, бұл ретте онда оны қосымша қорғауды қамтамасыз ету бойынша нақты қадамдар белгіленбеген.

      В. Институционалдық негіз

      62. Арнайы баяндамашы елдегі жеткілікті тұрғын құқығы туралы және тұтастай алғанда экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтартуралы хабардарлықтың төмен деңгейіне алаңдаушылығын білдіреді. Ол сондай-ақ қорғауда Омбудсменнің және Президент жанындағы Адам құқықтары жөніндегі комиссияның иелігінде бар шектелген адами, қаржылық және техникалық ресурстар мемлекеттің құзыретіне жатпайтын шекте тұратындардың адам құқықтарын, оның ішінде олардың жеткілікті тұрғын үйге құқықтарын қорғау және ынталандыру мақсаттарында осы институттардың қабылдаған күш-жігерлеріне іс жүзінде кедергі келтіруде.

      ___________
      10 Сонда, 14-тармақ.
      A/HRC/16/42/Add.3
      16 GE.11-10324

      63. Арнайы баяндамашы Қазақстанның сыбайлас жемқорлықпен күрес жөнінде қабылдаған күш-жігерге қарамастан, бұл құбылыс бұрынғысынша елде, оның ішінде сот жүйесінде кеңінен таралғандығын атап өтті.

      С. Мәжбүрлеп көшіру

      64. Конституцияның 26-бабының 3-бөлігіне сәйкес соттың шешімінсіз ешкімді де өз мүлкінен айыруға болмайды. Заңмен көзделген ерекше жағдайларда мемлекет мұқтажы үшін мүліктен күштеп айыру оның құны тең бағамен өтелген кезде жүргізілуі мүмкін.
      65. Мемлекет мұқтажы үшін мүліктен күштеп айыруға жол берілетін ерекше жағдайлар Жер кодексінің 84-бабында көрсетілген және:
      а) халықаралық міндеттемелер;
      b) қорғаныс және ұлттық қауіпсіздік мұқтаждары, ерекше қорғалатын табиғи аумақтар, сауықтыру, рекреациялық және тарихи-мәдени мақсаттар үшін жер беру және арнайы экономикалық аймақтардың құрылуы мен олардың жұмыс істеуі;
      c) пайдалы қазба кен орындарының табылуы және оларды қазу;
      d) жол құрылысы, электр тарату желілері, байланыс желiлерi, елдi мекендердiң ортақ пайдалануындағы магистральдық құбырлар, инженерлiк-коммуникациялық желiлер сондай-ақ мемлекеттік маңызы бар басқа объектілер;
      e) құлап қалу қаупінде тұрған тозығы жеткен тұрғын үйлерді бұзу;
      f) осы бапта белгіленген ерекше жағдайлардың жататын объектілердің құрылысы бөлігінде елдi мекендердiң бас жоспарларын осы бапта белгiленген ерекше жағдайлардың тiзбесiне жатқызылатын объектiлерді салу бөлігінде орындау, сондай-ақ мемлекеттік және өңірлік бағдарламада мемлекеттік мүддеге және қоғамдық маңызды мақсатқа жетуді қамтамасыз ететін инвестициялық бағдарламаларда көзделген объектілердің құрылысы.
      66. 84-бапта мемлекеттік мүдделерді және қоғамдық маңызды мақсаттарға жетуді қамтамасыз ететін ұлттық және өңірлік бағдарламалар мен инвестициялық жобалардың дәл мағынасы айтылмаған. Конституциялық кеңестің 2007 жылы 28 мамырда қабылдаған нормативтік қаулысына сәйкес осы ережеде айтылған ерекше жағдайлардың дәл сипаты ең алдымен Конституцияның 26-бабы 3-бөлігінде іргелі конституциялық қағидаттарда анықталуға тиісті.
      67. Арнайы баяндамашы мәжбүрлеп көшіру туралы ұлттық заңнама Экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтар жөніндегі комитеттің қабылдаған мәжбүрлеп көшіру туралы жалпы тәртіптегі № 7 ескертуі сияқты іс жүзіндегі халықаралық құқық қорғау стандарттарына және Арнайы баяндамашының алдында әзірлеген жеткілікті тұрғын үй туралы мәселесі бойынша даму түсінігі жөніндегі негізгі қағидаттарға және қоныс аудартуға және орын ауыстыруға қатысты басшылыққа алатын нұсқауларға сәйкес келмейді деп есептейді11. Арнайы баяндамашы атап айтқанда «ерекше жағдайлар» және «мемлекеттің мұқтажы» анықтамаларына қатысты ұлттық заңнаманың мағынасыздығы осындай ұғымдарды еркін және кеңінен талқылауға мүмкіндік береді, бұл көп жағдайда заңсыз мәжбүрлеп көшіруге себеп болып табылатынын атап өтті.
      68. Мәжбүрлеп иеліктен айыру туралы шешім қабылдау құқығы дамудың бас жоспарын іске асыруға жауап беретін әкімдікке жүктеледі. Әкімдіктің қаулысы сатып алу жолымен орындалады (Жер кодексінің 85-бабы). Жер телімінің бағасы, сатып алу мерзімі және басқа жағдайлар меншік иесі немесе жер пайдаланушы және әкімдік арасындағы келісіммен айқындалады. Жердің иесінің немесе жер пайдаланушының нарықтық құн бойынша өтемақы алуға және барабар тұрғын үй арасында таңдау жасауға құқығы бар. Егер жердің иесі немесе жер пайдаланушы сатып алу туралы шешіммен келіспесе жергілікті атқарушы орган тиісті талап-арызды құзырлы сотқа жолдай алады.
      69. Астаны және Алматы қалаларының жергілікті атқарушы органдары жүзеге асырған заңдастыру бағдарламалары нәтижесінде бейресми қоныстардың тұрғындарына тұрғын үйді иеленуге құжат алуға мүмкіндік болды, бұл жеткілікті тұрғын үй құқығын тиімді жүзеге асырудың қажетті шарты болып табылды. Алайда адамдардың айтарлықтай көпшілігіне өз тұрғын үйлерін заңдастыру мүмкін болмады және сол себепті олар бұрынғысынша мәжбүрлеп көшіру қаупінде тұр. Кейбір жағдайларда тұрғын үйлері бұзылған отбасылар тұрғын үй заңнамасының сақталмауы себебінен болжам бойынша мемлекеттік билік органдарының сол жер телімдерін иелену құқығына берген құжаттар негізінде үйлер салынғанының куәгерлері болып отыр.
      70. Мәжбүрлеп көшіру саласында құқықты жүзеге асыру практикасы құқық қорғау нормаларына сәйкес келмейді. Арнайы баяндамашы дамудың бас жоспарын іске асыру ұлттық заңнамада көзделген ерекше жағдайлар болмаған жағдайда мәжбүрлеп көшіру үшін жеткілікті заң негізі болып қызмет ете алмайтын фактілерін атап өтті. Ол сондай-ақ ұлттық соттардың әдетте «мемлекет мұқтажы» және «инвестициялық жобалар» ұғымдарын жеке құрылыс компаниялары жүзеге асыратын және жеке инвестициялар есебінен қаржыландырылатын инвестициялық жобаларды қамтып қалу мақсатында өте кең мағынада түсіндіреді.
      71. Арнайы баяндамашы Астана және Алматы қалаларында соңғы жылдары жүзеге асырылған мәжбүрлеп көшірулердің саны туралы, олар мәжбүрлеп көшірген отбасылар саны туралы және тұрғын үйлерін бұзу нәтижесінде баспанасыз қалған адамдардың пайыздық үлесі туралы жаңартылған статистикалық деректері ала алмағанына өкініш білдіреді.

      ____________________
      11 A/HRC/4/18, I-қосымша.
      A/HRC/16/42/Add.3
      GE.11-10324 17

      72. Арнайы баяндамашы иеленушіге немесе жер пайдаланушыға берілген ақшалай өтемақы көптеген жағдайларда көшірілген отбасылардың сол ауданнан нарықтық баға бойынша қолайлы үй сатып алулары үшін жеткіліксіз болып табылатындығы туралы хабардар болды. Бұл әкімдіктің мемлекет мұқтаждығы үшін жер телімдерін сатып алғаннан кейін дамудың бас жоспарына қосылған инвестициялық жобаларды жеке салушылардың жүзеге асырулары үшін ауылшаруашылық жерлерін қалалық жер санатына көшіре отырып, аймақтарға бөлуді өзгерте алатындығымен байланысты. Бұдан басқа көшірілген отбасыларға байқауымызша барабар тұрғын үй сирек ұсынылады.
      73. Мемлекеттік заңнамаға сәйкес бос жатқан жер телімдеріне өз бетімен салынған құрылыс оларды тұрғызуға жауапты адамдардың бұзуына жатады немесе олардың есебінен бұзылуға жатады; бейресми қоныстарда бұзылған құрылыстың орнына өтемақы төлеу немесе басқа тұрғын үй беру көзделмеген. Мұндай көшірулерден кейін осындай қоныстардың тұрғындары жиі жағдайда үйсіз қалады. 2006 жылы Алматы қаласының шетіндегі «Бақай» шағын ауданында билік заңсыз тұрғызылған деп пайымдай отырып, жүздеген үйді бұзған болатын. 350-400 бұзылатын үйдің тек қана 29 үйіне қатысты сот қаулысы бар болатын. 2006 жылы шілдеде «Шаңырақ» шағын ауданында үйлерді осындай түрде бұзу халық тарапынан батыл қарсылыққа ұшырады12.
      _________________
      12 Қара. «Қазақстан/Қырғызстан: еңбекші көшіп-қонушыларды қанау, баспана сұраушылар мен босқындарды қорғаудың жоқтығы», Адам құқықтарын қорғау лигасының халықаралық федерациясы, 2009 жылғы қазандағы баспасөз релизі.

      74. Арнайы баяндамашы қандай да бір сот қадағалауынсыз немесе сараптамасыз немесе барабар өтемақысыз немесе басқа тұрғын үй берместен бейресми қоныстарды бұзудың және мәжбүрлеп көшірудің жиі кездесетін жағдайларына өте қатты алаңдаулы. Миссия барысында Арнайы баяндамашы мемлекеттік орган қызметкерлерінің күш қолдана отырып кейбір жағдайларда ауа температурасы нөлден төмен болып тұрған қыс кезінде тұрғын үйлерді бұзғандарына қатысты хабарлар алды және құжаттамалық айғақтармен танысты. Арнайы баяндамашы екіқабат әйелдерді, балалар мен мүгедектерді қоса, халықтың осал тобына жататын көптеген адамдардың осындай бұзу нәтижесінде баспанасыз қалғандықтары туралы мәліметтерге тынышсызданды.

      D. Қаржылық және ипотекалық дағдарыс

      75. Арнайы баяндамашы үкіметтің олар қозғаған азаматтар мен отбасылардың жеткілікті тұрғын үй құқығын тиімді жүзеге асыруға қаржы дағдарысының әсерін жұмсарту үшін және дағдарыс нәтижесінде тұрғызылуы баяулап қалған немесе тоқтап қалған объектілерді аяқтау үшін қабылдаған төтенше шараларына қарамастан әлі де 20 000 үлескердің өз пәтерлерін тосып отырғандықтарын алаңдаушылықпен атап өтті.

      76. Үкіметтің барынша даулы шараларының бірі үлестік құрылысқа қаражат салған адамдардың барлығының өздері және өз отбасылары үшін тым болмағанда бір тұрғынжай алуларын қамтамасыз ету мақсатында үлескерлерге тиісті тұрғын үй кешенінен олардың сатып алған пәтерлерінің санына қарамастан бір ғана пәтерден беру туралы шешімі болып табылады13. Ипотекалық нарықтың тұрақтылығын және тұрғын үй құрылысына қатысушы үлескерлерді қорғау мақсатын көздеген осы шараның заңдылығын Астана қаласы Есіл ауданының сотында расталған болатын
(2010 жылғы 5 мамырдағы № 2-947/10 шешім). Алайда үлескерлердің көпшілігі бір емес бірнеше пәтерге отбасының басқа мүшелерін (қартайған ата-аналарын, некеге тұрған балаларын және ауылдық жерлерден туысқандарын) тиісті тұрғын үймен қамтамасыз ету мақсатында қаражат салған болатын. Арнайы баяндамашы осындай шешім қабылдау нәтижесінде зардап шеккен көптеген азаматтарды тыңдады.
      ______________
      13 Үкіметтің 2010 жылғы 1 тамыздағы № 277 қаулысы.

      77. Арнайы баяндамашы сондай-ақ аз қорғалған отбасылардың өздерінің кредиттері өтеу және ипотекалық заемдарын төлеуге қабілетсіздігі туралы хабарларға да қатты алаңдаушылығын білдірді.

      Е. Қалалық және ауылдық аудандар арасындағы айырмашылықтар

      78. Арнайы баяндамашы тұрғын үйге қолжетімділік және оның сапасы тұрғысынан қалалық және ауылдық аудандар арасындағы маңызды айырмашылықтар жөнінде алаңдаушылық танытты. Ол жұмыссыздықтың жоғары деңгейі, білім беру және медициналық қызмет көрсету сапасының төмендігі және таза ауыз су мен санитарлық жабдықтар сияқты басты қызметтерге шектелген қолжетімділік ауылдық аудандарда бұрынғысынша көптеген азаматтарды және көптеген отбасыларды басқа орындардан, әсіресе Астана мен Алматы қалаларынан жұмысқа орналасу және өмір сүру деңгейін көтеруге мүмкіншіліктер іздеу үшін өз ауылдарын тастап кетулеріне мәжбүрлейтіндігін алаңдаушылықпен атап өтті.
      79. Арнайы баяндамашыға берілген ақпаратқа сәйкес ауылдық жерлерде тұрғын үйдің қомақты үлесі әбден тозығы жеткен жағдайларда тұр. Негізгі әлеуметтік қызметтерге, әсіресе таза ауыз су мен жақсартылған санитарлық жабдықтармен қамтамасыз ету сияқты қолжетімді басты қызметтерге қатысты іс жүзінде үлкен айырмашылықтар бар. 2008 жылы қалалық жерлерде тұратын отбасылардың 82,5%-ы сумен жабдықтау жүйесіне қосылған болса, сол кезеңде ауыл тұрғындарының тек 24,2%-ы ғана су көздеріне қол жеткізе алды. Санитария саласында да әлі де болса едәуір айырмашылықтар байқалады: ауылдық жерлерде тұратын 8,9% халықпен салыстырғанда қалалық жерлерде тұратын адамдардың 73,5%-ы орталық канализация жүйесіне қосылған14.
      ______________
      13 Үкіметтің 2010 жылғы 1 тамыздағы № 277 қаулысы.
      14 Қара. Қазақстан Республикасындағы Адам құқықтары жөніндегі өкілдің қызметі туралы 2009 жылғы есеп (Адам құқықтары жөніндегі комиссияның вебсайтында мынадай мекенжайда бар: http://ombudsman.kz/en), 41-42-беттер.
      A/HRC/16/42/Add.3
      GE.11-10324 19

      80. Жоғарыда айтылған проблемаларды шешу ауылдық жерлерде ерекше қиындық тудырады. Үкіметтің ауылдық жерлердің жағдайын жақсартуға және ауылшаруашылық секторын дамытуға арналып жүзеге асырылып жатқан бірқатар бағдарламаларға қарамастан ауылдық жерлерде тұратын халықтың өмір сүру деңгейі қала тұрғындарына қарағанда бұрынғысынша әлдеқайда төмен. Бұның белгілі бір себептері бар, оның ішінде ауылдың әлеуметтік саласын қаржыландырудың қалдықтық әдісі (әсіресе бұл экономикалық құлдырау кезеңінде өзекті мәселе болды), инфрақұрылымның дамымағандығы, бірінші кезекте жол және байланыс жүйесінің дамымағандығы себеп болды.

      F. Әлеуметтік тұрғын үй

      81. Арнайы баяндамашы «Тұрғын үй қатынастары туралы» Заңға сәйкес халықтың аз қамтылған немесе әлеуметтік қорғалған топтарына жататын адамдардың әлеуметтік тұрғын үй алуда басымдықпен пайдаланбайтындықтарын алаңдаушылықпен атап өтті. Халықтың осал жағдайда тұратын және бишаралық халге түскен санаттары, мысалы табиғи апаттарға ұшыраған аудандардың кейбір тұрғындар осы Заңның 68-бабында келтірілген кезекте тұрушы отбасылар тізіміне енгізілмеген. Заң мәтінін тікелей әлеуметтік тұрғын үй алу құқығына халықтың әлеуметтік қорғалған санатының бірде-бір жатпайды деп түсінбеу керек.
      82. Арнайы баяндамашы сондай-ақ «Тұрғын үй қатынастары туралы» Заңның 67-бабының 2-бөлігінде айқындалған мемлекеттік қызметшілер санаты халықтың аз қамтылған немесе әлеуметтік қорғалған топтарымен қатар бірдей жағдайларда әлеуметтік тұрғын үй алуға құқығы бар, бұл ретте олардың өзбетінше тұрғын үй сатып алуға қабілетсіздіктерін дәлелдеуге міндетті емес.
      83. Жоғарыда атап өткендей, Экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтар жөніндегі комитет 2010 жылы Қазақстан бойынша өзінің қорытынды ескертулерінде әлеуметтік тұрғын үй тосу кезегі ұзақ мерзімді екендігі елдегі маңызды проблема болып отырғандығын айтып өтті15. 2010 шілдеде 140 043 азамат мемлекеттік тұрғын үй қорынан тұрғын жай алуға кезекке қойылған болатын, оның ішінде 1 432 мүгедек пен соғыс ардагері және 79 536 адам халықтың аз қамтылған немесе әлеуметтік қорғалған топтарына жататындар. 2010 шілдеде 17461 азамат Астана қаласында және 8 439 азамат Алматы қаласында мемлекеттік тұрғын үй қорынан тұрғын жай алуға кезекке тіркелген болатын. Алынған ақпаратқа қарағанда мемлекеттік тұрғын үй қорынан пәтер алу үшін кезекте тұрған отбасыларға 10 жылға дейін тосуға тура келеді. Мемлекеттік органдардың деректері бойынша орташа күту мерзімі алты-сегіз жыл болады.

      G. Осал жағдайда тұратын топтар

      1. Еңбекші көшіп-қонушылар

      84. Қазіргі кезде іс жүзінде қолданыстағы тіркеу жүйесі мемлекетке елдегі ішкі көшіп-қонушылар мен иммигранттардың орын ауыстыруларын қадағалауды және бақылауды жүзеге асыруларына мүмкіндік беруге арналған, көшіп-қонушылардың келген сәттен бастап бес күн ішінде тұрғылықты жері бойынша міндетті түрде тіркелулерін көздейді. Тұрған жері бойынша тіркелу бұл үшін анық мекенжайдың бар екендігін білдіреді.
      Соның арқасында қандай да бір заңды мекенжайсыз бейресми қоныстарда тұратын немесе санитария мен қауіпсіздіктің қолданыстағы нормаларына сай келмейтін тұрғын үй-жайларда тұратын адамдардың әлеуметтік тұрғын үйді қоса, әлеуметтік қызметтердің белгіленген түрлерін алу үшін қажет тіркелуге іс жүзінде мүмкіндіктері жоқ.

      2. Репатрианты

      85. 1991-2009 жылдар Қазақстанға 188 000 астам репатриант отбасылар оралды, бұл 740 000 астам адам шамасында болды. Жыл сайын Қазақстанға 10 000 – 15 000 этностық қазақ отбасылары келеді. Репатрианттар көбінесе Өзбекстаннан (олардың жалпы санының 60%-ына жуық), Монғолиядан және Қытайдан келеді. Көпшілік репатрианттар квота жүйесіне ілінеді.

      ______________
      A/HRC/16/42/Add.3
      20 GE.11-10324
      15 E/C.12/KAZ/CO/1, 30-тармақ.

      86. Жер кодексіне сәйкес репатрианттарға жеке тұрғын үй құрылысына олар тұратын ауылдардан жер бөлінеді; бұл жерлер мен үйлер олар Қазақстан Республикасының азаматтығын алғаннан кейін меншіктеріне өтеді. 2009-2011 жылдар кезеңіндегі «Нұрлы көш» («Светлое кочевье») жеңілдікпен кредит беру тетігі шеңберінде жеткілікті тұрғын үйге қолжетімділікті арттыруға бағытталған16. Квота жүйесіне негізделген бұл бағдарлама елдің түрлі өңірлерін демографиялық және әлеуметтік-экономикалық дамытуға арналған. 2009 жылы осы бағдарлама шеңберінде 674 отбасы тұрғын үй алды.
      87. Арнайы баяндамашы әкімдік жаңа орынға қоныстандыру шеңберінде репатрианттарға бөлген, өткен ғасырдың 1990 жылдарының басындағы бұрынғы иелері құлдыруға байланысты тастап кеткен, соңынан қайтып оралып сот бойынша өз меншік құқығын қалпына келтіруді талап еткен үйлер бойынша бірнеше хабарлама алды.

      3. Көшіп-қонушылар мен баспана сұраушылар

      88. 2010 жылғы шілдедегі жағдай бойынша Қазақстанда босқын мәртебесін 597 адам алды. Босқындардың басым көпшілігі Ауғанстаннан келгендер (588 адам). Мемлекет Өзбекстаннан, Ресейден (шешендер) және Қытайдан (Шынжаң-Ұйғыр автономды ауданы) баспана сұраушыларға босын мәртебесін беруден ұдайы бас тартады. Үкімет Тәуелсіз Мемлкеттер Достастығы (ТМД) елдерінің азаматтары босқын мәртебесін қажетсінбейді, өйткені олар ТМД-да визасыз режим шеңберінде еркін жүріп-тұра алады деп пайымдайды. Соның арқасында олар елдегі Біріккен Ұлттар Ұйымының Босқындар істері жөніндегі Жоғары комиссары Басқармасының бөлімшесіне (БҰҰ БЖКБ) жолығулары тиіс және олардың өтініштері ойдағыдай шешілген жағдайда оларды қабылдауға дайын тұрған үшінші елге көшіруді тосулары керек. Осындай жағдай нәтижесінде олар құқықтық белгісіздік жағдайында болады, полиция тарапынан және мәжбүрлеп кері қайтару тұрғысынан осалдыққа ұшырайды. Бұдан басқа, олар өмірдің қиын жағдайларымен және экономикалық қиындықтармен бетпе-бет келеді, жұмыстың өзін әзер табады.
      89. Босқындардың тұрғын үй жағдайлары және баспана сұраушылар туралы статистикалық деректер жоқ. БЖБК берген ақпаратқа сәйкес олардың көпшілігі жалға алған үйлерде немесе пәтерлерде тұрады және негізгі коммуналдық қызметтерге (су, электр және газ) қолдары жетімді, алайда түрлі отбасыларының тұрғын үй сапасы айтарлықтай дәрежеде құбылып отырады. Тұтастай алғанда Қазақстан Республикасында ұзақ мерзім аралығында тұрып жатқан босқындар мәртебесін алған отбасылар және олардың мүшелері жаңадан келген адамдарға қарағанда өте жақсы тұрады. Экономикалық қолайсыз жағдайларда тұруға мәжбүр адамдар өз ұлтының немесе этностық топтың өкілдерімен тұрғын үйлерін бөлісуде. Соған қарағанда босқындар мен баспана сұраушылар мемлекеттік пәтерлерде тұрмайды.

      __________________
      16 A/HRC/WG.6/7/KAZ/1, 131-тармақ.
      A/HRC/16/42/Add.3
      GE.11-10324 21

      4. Үйсіз адамдар

      90. Арнайы баяндамашы Қазақстандағы үйсіз адамдардың саны туралы анық ақпарат ала алмады. Үйсіз адамдарға көмек көрсетуге және қолдау көрсетуге жауап беретін мемлекеттік ведомство болып табылатын Еңбек және халықты әлеуметтік қорғау министрлігінде мемлекет аумағында қандай да бір себептермен заңды мекенжайлары жоқ адамдар саны туралы статистикалық деректер болмай шықты. Азаматтық ұйымдардың мәліметтері бойынша тиісті ақпараттың жоқтығы Қазақстан заңнамасында үйсіз адам туралы анықтаманың болмауымен байланысты болып отыр.
      91. Елде белгілі тұратын жерлері жоқ адамдарға арналған 21 әлеуметтік орталық құрылған. Әкімдік бюджетінен қаржыландырылатын бұл орталықтар үйсіздерге көмек пен қолдау көрсетеді. Орталықтың нақты жағдайларына қарай уақытша негізде оларды тұрғын үймен қамтамасыз етеді, оларға медициналық көмек және психологиялық қолдау, жұмысқа орналасуға немесе әлеуметтік жәрдемақы алуға көмек көрсетеді. Еңбек және халықты әлеуметтік қорғау министрлігінің деректері бойынша 2010 жылдың бірінші жартысында бұл орталықтар 4 000 адам қабылдады. Орташа айтқанда мұндай орталықтарда болу алты айдан кем емес мерзім, содан кейін оларда тұратын адамдар өз отбастарына оралады немесе басқа мекемелерге (мысалы қарттар үйіне немесе мүгедектерге арналған орталықтарға) жіберіледі.
      92. Үйсіз адамдар шындығында тұрған жерлері бойынша тіркелу үшін қажетті мемлекет ұсынған бірқатар әлеуметтік қызметтерге қол жеткізе алмайды.

      VI. Қорытындылар мен ұсынымдар

      A. Тұрғын үй заңнамасы және тұрғын үй саясаты

      93. Арнайы баяндамашы Қазақстанға тұрғын үй саласында өз заңнамасы мен саясатын оларды халықаралық құқық қорғау нормаларына және жеткілікті тұрғын үйге қатысты нормаларға сәйкестендіруді қамтамасыз ету мақсатында қайта қарауға және реттеуге ұсыныс береді. Қазақстан сондай-ақ тұрғын үйге меншіктің (жылжымайтын мүлік дағдарысының бірден-бір себебі болып табылған) тек нарықтық және ипотекалық нысандарына бағдарланған өз тәсілін қайта қарауы, сондай-ақ кешенді ұлттық тұрғын үй саясатын әзірлеуі тиіс. Мұндай саясат атап айтқанда аз қамтылған отбасылар, көп балалы отбасылар, кішкене балалары бар жалғызбасты аналар, мүгедектер, қарттар, халық тұрғындары қатарынан еңбекші көшіп-қонушылар, репатрианттар (оралмандар), босқындар мен баспана сұраушылар сияқты халықтың барынша осал жағдайдағы топтарын қоса, қоғамның түрлі қабаттарының қажеттіктерін қанағаттандыру мақсатында жалға алу жоспарларын пайдалануды және бейресми қоныстарды модернизациялаудың түрлі шараларын көздеуге тиіс.
      94. Барлық мүдделі тараптар олардың мүдделерін көздейтін заңнамаларды, саясат пен стратегияны әзірлеуде және жүзеге асыруда белсенді қатысуға тиіс; осы мақсатта үкімет сындарлы рухта азаматтық қоғаммен және құқық қорғаушы топтармен өзара іс-қимыл жасауға тиіс. Атап айтқанда, Арнайы баяндамашы үкіметті ипотекалық дағдарыстан зардап шеккен жекелеген адамдар мен отбасылардың дағдарыспен күресуге арналған шешімдер әзірлеуге белсенді қатысуларын қамтамасыз ету үшін барлық қажетті шаралар қабылдауға шақырады.
      95. Қазақстан халықаралық шарттардың, атап айтқанда Экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтар туралы халықаралық пактінің тиімді қолданылуын қамтамасыз ету үшін қажет болғанның барлығын жасауға тиіс.

      B. Институционалдық негіз

      96. Адам құқықтары, атап айтқанда экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтарға қатысты слаларда білім беруді жақсарту керек. Арнайы баяндамашы Қазақстанға Бішкектегі Біріккен Ұлттар Ұйымының Жоғарғы комиссары Басқармасының Өңірлік бөлімшесінің (УВКПЧ) қолдау көрсетуімен соттарға, адвокаттарға және мемлекеттік лауазымды тұлғаларға арналған, оларды экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтармен таныстыру үшін оқытуды және ақпараттық ағарту іс-шараларын ұйымдастыруға ұсыныс жасайды. Адам құқықтары саласында осындай бағдарламаларды әзірлеу және жүзеге асыру барысында жеткілікті тұрғын құқығының мазмұнына және көрініс беру нысандарына, сондай-ақ Арнайы баяндамашының және Экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтар жөніндегі комитеттің тұрғын үйге қатысты қызметіне барынша назар аударылуы қажет.
      97. Арнайы баяндамашы Адам құқықтары жөніндегі комиссияның тәуелсіздігін нығайтуға және оның мәртебесін Париж қағидаттарына сәйкестендіруге бағытталған заң жобасының қабылдануын аяқтауға шақырады. Бұл комиссия өз функцияларын орындауы үшін барабар адамдық, қаржылық және техникалық ресурстар бөлуге тиісті.
      98. Арнайы баяндамашы Экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтар жөніндегі комитеттің Қазақстанды сыбайлас жемқорлықпен күресте өз күш-жігерін жандандыруға табандылықпен шақырған ұсынымын қайталайды17. Осыған байланысты ол мемлекетті тиісті мамандандырылған мекемелер мен бағдарламалардың жәрдем көрсетуімен және донорлар тарапынан қолдау көрсету негізінде ақпараттық-ағарту бағдарламаларын және мемлекеттік қызметшілерді, құқық қорғау органдарының қызметкерлерін, прокурорлар мен соттарды қоса, сыбайлас жемқорлықпен күрес туралы заңнаманы қолдану саласындағы әлеуетті нығайту бағдарламаларын ұйымдастыруға шақырады.

      C. Мәжбүрлеп көшіру

      99. Мәжбүрлеп көшіру, тұрғын үйді иеленуге кепілдіктер, бейресми қоныстарды заңдастыру және тар, қапас үйлерді абаттандыру сияқты мәселелерді шешу, сондай-ақ құрылыс салу жобасы іске асырылғанға және қалалардың жаңарту басталғанға дейін ашық, кеңінен талқылауға сүйенетін, мұндай жобаларға мүдделілік білдіретін тұрғындармен және қауымдастықпен консультациялар өткізу үшін кешенді тәсілдер қабылдау қажет. Атап айтқанда Арнайы баяндамашы Қазақстанды Экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтар жөніндегі комитеттің жалпы тәртіптегі № 7 ескертуі сияқты іс жүзіндегі құқық қорғау стандарттарына сәйкес әзірленуге тиісті мәжбүрлеп көшіру туралы арнайы заң қабылдауға және адам құқықтары саласындағы халықаралық құқық нормаларымен көзделген тиісті қағидаттар мен рәсімдерге сәйкес жүзеге асыруға шақырады.
      100. Жаңа заң мәжбүрлеп көшіру ұлттық заңнамада көзделген тек ерекше жағдайларда және тек жалпы әл-ауқатқа жәрдем көрсету мақсатында жүргізілуін қамтамасыз етуге тиіс. Көшірудің негізделуі мүмкін жағдайлар ұлттық соттарда айқындалуға және шектелген түрде оларда түсіндірілуге тиіс. Мәжбүрлеп көшіруден қорғау ұлттық заңнамаға сәйкес олардың меншік құқығымен үйлері бар ма, жоқ па оған қарамастан осал жағдайдағы адамдардың және топтардың барлығына қолданылады. Қалаларды дамытудың бас жоспарын жүзеге асыру ешқандай жағдайда мәжбүрлеп көшіру үшін негіз ретінде пайдаланылмауы тиіс. Жаңа заң әзірленгенге дейін мәжбүрлеп көшіруге толық мораторий енгізу қажет.
      101. Тұрып жатқан баспаналарынан көшірілген барлық адамдарға барабар өтемақы және/немесе тиісті балама тұрғынжай ұсынылуы тиіс. Осы процеске орай мүдделері сөз болып отырған адамдарға сондай-ақ тиісті жағдайларда сол ауданнан балама тұрғын үй таңдау мүмкіндігі берілуге тиіс. Көшірген кезде тиісті орындарда ауыз суды, электрмен

      __________________
      17 A/HRC/WG.6/7/KAZ/1, 131-тармақ.
      A/HRC/16/42/Add.3
      GE.11-10324 21

жабдықтауды, санитария мен гигиена қолжетімділікті қоса, ең қарапайым қызметтер көрсетілуі, сондай-ақ инфрақұрылымның қажетті объектілері, оның ішінде мектеп, медициналық орталық және көлік болуға тиіс.
      102. Көшіру туралы шешім мүдделері сөз болып отырған отбасыларға мемлекет мұқтажы үшін соған орай жерді күштеп иеліктен айыру жүргізілетін ерекше жағдайлар егжей-тегжейлі мазмұндалған жазбаша нысанда жіберілуге тиіс. Бұдан басқа, жергілікті атқару органдарының шешімдерінде осы процеске орай мүдделері сөз болып отырғандардың жеке деректері, сондай-ақ мәжбүрлеп көшіру туралы шешім қолданылатын жер телімдері нақты көрсетілуге тиісті.
      103. Астана мен Алматы қалаларының шет жақтарында пайда болған бейресми қоныстар туралы мәселе өте күрделі болып табылады және атап айтқанда білім беру, денсаулық сақтау, әлеуметтік жәрдемақы төлеу және жұмысқа орналастыру мәселелерін қамтитын кешенді тәсіл қолдануды талап етеді. Осыған байланысты Арнайы баяндамашы мәжбүрлеп көшіру тек мүлдем ерекше жағдайлар болғанда ғана дұрыс болатындығын және тиісті қағидаттар мен адам құқықтары саласында халықаралық құқық нормалары көзделген рәсімдерге міндетті түрде сәйкес келуі керектігін тағы да растай түскісі келеді. Атап айтқанда, Арнайы баяндамашы мемлекет көшіру нәтижесінде оның заңдылығына қарамастан, адамның басқа құқықтарының бұзылуы тұрғысынан азаматтардың немесе осал жағдайда тұратын адамдардың үйсіз жағдайда қалмаулары үшін барлық қажетті шаралар қабылдауға міндетті екендігін атап өтті.

      D. Ипотекалық дағдарыс

      104. Арнайы баяндамашы жеткілікті тұрғын үй құқығын тиімді жүзеге асыру үшін қаржы дағдарысының теріс салдарларын жұмсарту бойынша үкімет күш-жігер жұмсау шеңберінде алған сабақтарын ол тұрғын үй стратегиясын, саясатын және бағдарламаларын жалпы қайта қарағанда негізге алуы керек деп есептейді. Қаржы дағдарысы шетелдік инвестициялар тарту және қаржылық қызметті қолдау үшін қолайлы жағдайлар жасау өздігінен өзі барлығы үшін барабар және қолжетімді тұрғын үймен қамтамасыз етуге қабілетсіздігін көрсетті және мемлекет жеке сектордың, оның ішінде қаржы және құрылыс компанияларының қызметтерін тиімді реттеуді және оны мұқият бақылауды жолға қоюы қажет.
      105. Мемлекет өз заңнамасын және аз қамтылған отбасылар үшін кредиттеудің ипотекалық нысанына қолжеткізуге қатысты саясатын қайта қарауға тиіс және коммерциялық банктер мен қаржы ұйымдары мұндай отбасылардың шектеулі төлем қабілетін назарға алуын талап етуге тиіс. Халықтың аз қамтылған санаттары үшін қаржылық қызметтер олардың өкілдерімен консультацияларда әзірленуге тиіс, өйткені олар барынша жоғары деңгейде аз қамтылған адамдардың төлем қабілеттілігін бағалауға және олардың шынайы қажеттіліктеріне жауап беретін жүйе құруды қамтамасыз етуге қабілетті.
      106. Арнайы баяндамашы қатысушы мемлекетті кепілге салынған мүліктің кепіл ұстаушыға өтіп кету салдарларын жұмсартуға және құрылысына осы дағдарыс кедергі келтірген тұрғын үй объектісін аяқтауға жәрдем көрсетуге бағытталған өз күш-жігерін жұмсауын жалғастыруға шақырды.
      107. Арнайы баяндамашы мемлекетті борышкердің жалғыз үйінің соттан тыс сатылуын заңсыз деп тану үшін заңнамаға өзгерістер енгізуге табандылықпен шақырды.

      Е. Қалалық және ауылдық аудандар арасындағы айырмашылықтар

      108. Арнайы баяндамашы қатысушы мемлекетке қалалық және ауылдық аудандар арасындағы және өңірлер арасындағы тұрғын үйдің болуы және сапасы тұрғысынан айырмашылықтарды жою жөнінде өз күш-жігерін жандандыруға ұсыныс жасайды. Ол сондай-ақ үкіметке ауылдық аудандардан қалалық аудандарға көшіп-қонуды қысқарту және Астана мен Алматы қалалрында тұрғын үй проблемаларын жұмсарту мақсатында ауылдық аудандарда әлеуметтік-экономикалық жағдайларды жақсартуға бағытталған кешенді бағдарламалар мен стратегияларды мүдделі жергілікті қауымдастықпен тығыз ынтымақтастықта әзірлеуге және жүзеге асыруға шақырады. Бірінші кезектегі шараларға жаңа жұмыс орындарын құру және білім алуға, медициналық қызмет көрсетуге, таза ауыз су мен санитария жабдықтарының болуын қамтамасыз ететін негізгі қызметтерге қолжетімділікті кеңейту қосылуы тиіс.

      F. Әлеуметтік тұрғын үй

      109. Арнайы баяндамашы «Тұрғын үй қатынастары туралы» Заңға халықтың осал және бишара халге түскен топтарына жататын адамдарға әлеуметтік тұрғын үйдің кезектен тыс берілуін көздейтін өзгерістер енгізу туралы мәселені қарауға табандылықпен шақырады. Ол сондай-ақ 68-бапта мазмұндалған тізбені қайта қарауға, оның мәніне тұрғын үймен қамтамасыз етілуі тұрғысынан елдің барлық осал және жағдайсыз топтарын қосуды ұсынады.
      110. Арнайы баяндамашы Экономикалық, әлеуметтік және мәдени құқықтар жөніндегі комитеттің өзінің жалпы тәртіптегі № 4 ескертуінде жүргізілетін саясат және қабылданатын заңнама қолайлы жағдайда тұратын әлеуметтік топтарға басқалардың есебінен басымдық бермеуге тиіс деп мәлімдегені туралы мемлекеттің есіне салады (11-тармақ). Тиісінше, ол әлеуметтік тұрғын үй тек тұрғын үйге деген өздерінің жеке мұқтаждықтарын қанағаттандыруға жағдайсыз азаматтар мен отбасыларына берілуге тиіс деген түрде әлеуметтік тұрғын үй мәселесі бойынша заңнамаға өзгерістер енгізу туралы мәселені қарауды ұсынады.
      111. Арнайы баяндамашы мемлекетке халықтың аз қамтылған және әлеуметтік осал топтарына жататын азаматтар мен отбасыларын барабар және қолжетімді тұрғын үймен қамтамасыз етуді жақсарту мақсатында тұрғын үй құрылысы саласындағы өз стратегиясы мен саясатын қайта қарауға ұсыныс жасайды. Ол сондай-ақ мемлекетке халықтың аз қамтылған және әлеуметтік осал топтарына жататын азаматтар мен отбасыларының мүддесіне қолжетімді тұрғын үй құқығын іске асыру мақсатында жаңа әлеуметтік тұрғын үйдің құрылысына бөлінетін бюджеттік қаржыландырылуды мемлекеттік және жеке секторлар шеңберінде әзірлеу мен ұлғайтуға ұсыныс жасайды.

      G. Осал жағдайда тұратын топтар

      112. Арнайы баяндамашы мемлекетке өзінің аумағында заңды негізде тұратын, бірақ олардың қажетті заңды мекенжайының жоқтығына байланысты тіркеу процесінен өте алмайтындығына қарай адамдардың тіркелуіне жәрдем көрсету мақсатында іс жүзіндегі тіркеу жүйесін қайта қарау мүмкіндігін қарастыруға ұсыныс жасайды.
      113. Арнайы баяндамашы сондай-ақ қатысушы мемлекетке азаматтығы жоқтар, ішкі көшіп-қонушылар, босқындар және баспана сұраушылар сияқты осал жағдайда тұратын топтарға жататын адамдардың жеткілікті тұрғын үйге қолжеткізген азаматтармен бірдей қамтамасыз етілулері үшін барлық тиісті шаралар қабылдауға ұсыныс жасайды.

Promotion and protection of all human rights, civil, political, economic, social and cultural rights, including the right to development

Addendum

Mission to Kazakhstan* **

Summary

      The Special Rapporteur on adequate housing as a component of the right to an adequate standard of living, and on the right to non-discrimination in this context, undertook an official visit to Kazakhstan from 6 to 13 September 2010. The purpose of the mission was to gather first-hand information on the status of the realization of the right to adequate housing and other related human rights in Kazakhstan. In particular, the Special Rapporteur focused on the adverse impact of the global economic and financial crises on the enjoyment of the right to adequate housing and on the large-scale evictions or displacement of individuals and communities living in or around the cities of Astana and Almaty. During her visit to Astana and Almaty, the Special Rapporteur met with a wide range of Government representatives and non-State actors, and received testimonies from several people alleging violations of their right to adequate housing.
      The Special Rapporteur welcomes the significant progress that the State has made in the implementation of the right to adequate housing at the national level. Such measures include the inclusion of specific provisions on adequate housing in the Constitution, the adoption of a number of legislative and policy measures, such as the Housing Relations Act of 1997 and the State housing construction programme for the period 2008-2010, and the elaboration of a number of incentives, such as a system of housing loans, rental subsidies and land allotments for the construction of residential houses, to facilitate access to affordable housing for individuals and households belonging to low-income and disadvantaged groups.
      Despite the progress made, a number of key concerns remain. The legal and policy framework in the field of housing, and in particular the national legislation on forced eviction, do not comply fully with existing international human rights standards, such as the general comments of the Committee on Economic, Social and Cultural Rights and the basic principles on development-based evictions and displacement. National courts do not, in practice, apply norms of international treaties, nor do they refer to international human rights standards. There is a high rate of demolition of informal settlements and forced evictions without prior notification, any form of judicial control or review, or any provision of adequate compensation or alternative accommodation. Many individuals and households have been seriously affected by the financial and mortgage crisis. A large number of shareholders have been deceived by private construction companies who left the country with their savings without completing the construction of the buildings, while others have been evicted, or have been threatened with eviction, as a result of their inability to repay credits and mortgage loans. Despite the emergency measures taken by the Government to mitigate the negative repercussions of the financial crisis, 42,000 shareholders are still waiting to receive their apartments.
      The Special Rapporteur concludes with a series of recommendations aimed to assist the Government in its efforts to strengthen the effective enjoyment of the right to adequate housing.

      * The summary of the present report is circulated in all official languages. The report itself, contained in the annex to the summary, is circulated in the language of submission and in Russian only.
      ** Late submission.

      Annex

Report of the Special Rapporteur on adequate housing as a
component of the right to an adequate standard of living, and
on the right to non-discrimination in this context on her
mission to Kazakhstan (6-13 September 2010)

      Contents

      I. Introduction.............................................1–4
      II. Housing situation......................................5–19
      III. Legal and institutional framework....................20–50
      A. International obligations..............................20–23
      B. Legislative and policy framework.......................24–37
      C. Institutional framework................................38–50
      IV. Positive developments.................................51-57
      V. Concerns related to the right to adequate housing......58-92
      A. Housing legislation and policies.......................58-61
      B. Institutional framework................................62-63
      C. Forced eviction........................................64-74
      D. Financial and mortgage crisis..........................75-77
      E. Disparities between urban and rural areas..............78-80
      F. Social housing.........................................81-83
      G. Vulnerable groups......................................84-92
      VI. Conclusions and recommendations......................93-113
      A. Housing legislation and policies.......................93-95
      B. Institutional framework................................96-98
      C. Forced evictions......................................99-103
      D. Mortgage crisis......................................104-107
      E. Disparities between urban and rural areas................108
      F. Social housing.......................................109-111
      G. Vulnerable groups....................................112-113

Introduction

      1. The Special Rapporteur on adequate housing as a component of the right to an adequate standard of living, and on the right to non-discrimination in this context, undertook an official visit to Kazakhstan from 6 to 13 September 2010.
      2. The purpose of the visit was to gather first-hand information on the status of the realization of the right to adequate housing and other related human rights in Kazakhstan. In particular, the Special Rapporteur decided to focus on:
      a) Large-scale evictions or displacement of individuals and communities living in or around the cities of Astana and Almaty without the provision of appropriate protection and compensation, and the measures taken by the Government to ensure the protection of affected individuals and communities against development-based evictions related to urban renewal programmes;
      b) The impact of the global economic and financial crises on the enjoyment of the right to adequate housing, and the measures taken by the Government to protect the most vulnerable individuals, households and communities within its jurisdiction from the adverse consequences of the crises.
      3. During her visit, the Special Rapporteur met with several high-ranking officials of the Ministry of Foreign Affairs; the State Agency for Construction, Housing and Utilities; the Ministry of Labour and Social Protection; the local executive bodies (akimat) of Astana and Almaty; the Department of Interior Affairs of Astana and Almaty; the Supreme Court; the Commissioner for Human Rights (Ombudsman); the Human Rights Commission under the President of Kazakhstan; and the National Commission for Family Affairs and Gender Policy under the President. She also received testimonies from people affected by alleged violations of their right to adequate housing and met with a large number of representatives of civil society, including social movements and non-governmental organizations, in and around Astana and Almaty.
      4. The Special Rapporteur would like to express her gratitude to the Government of Kazakhstan for its invitation and for the support provided to her throughout the visit. The standing invitation addressed to all special procedures mandate holders in July 2009 and the openness shown by the Government before and during the mission demonstrate its commitment to the promotion and protection of the right to adequate housing and its willingness to cooperate with the international community in the solution of the outstanding problems faced by the country in this field. The Special Rapporteur also wishes to thank the Regional Office of the United Nations High Commissioner for Human Rights (OHCHR) in Bishkek and the United Nations Development Programme in Kazakhstan for their valuable cooperation and assistance in arranging the agenda for the mission.

II. Housing situation

      5. In recent years, Kazakhstan has become a major economic power in Central Asia, thanks to its significant reserves of oil and natural gas. Economic growth has also supported the development of other sectors, in particular construction and banking.
      6. In 1995, the Government decided to shift the capital of the newly-independent State from Almaty to Astana. This decision was accompanied by the investment of a significant amount of the State budget for the creation of a modern, world-class capital city. In turn, the large-scale urban renewal and city beautification programmes attracted a large number of internal migrants, who moved to the new capital from other parts of the country in search of employment opportunities in the construction sector and a higher standard of living. According to the census conducted in 2009, the population of Astana grew from 328,341 to 613,006 in the period from 1999 to 2009. Almaty, with a population of 1,365,632, remains the largest city in Kazakhstan. Like Astana, Almaty has also attracted a significant number of migrant workers, who moved to the main economic hub of the country after the economic crisis that followed the collapse of the Soviet Union. According to official estimates, the internal migration from rural to urban areas affects more than 300,000 people a year.
      7. Owing to its economic performance, Kazakhstan has also become a major destination for migrant workers from other central Asian countries and from China. According to official estimates, Kazakhstan hosts between 500,000 and 1 million foreign workers, but other sources consider that the figure of two to three million migrants is more plausible. A considerable percentage of these migrant are employed in the construction sector.
      8. This mass migration has put significant pressure on the availability of housing and urbanized land in the two main economic hubs in the country, leading to the construction of a number of informal settlements of dwellings on the outskirts of both cities. Owing to their informal nature, there are no reliable statistical data on the number of people living in these informal settlements. Such residential constructions are sometimes built in environmentally protected areas or in areas prone to floods or earthquakes.
      9. Most of the above-mentioned informal dwellings lack basic amenities, such as kitchens, toilet facilities, electricity and running water, and occupants are constantly exposed to the threat of forced eviction by public authorities. The lack of a legal address de facto prevents informal settlers from obtaining registration at their place of residence, which is an essential legal requirement for access to a number of social services provided by the State, including social housing.
      10. Since independence, the Government of Kazakhstan has dramatically changed its housing policies, moving from a State-driven housing policy to a new approach in which the State aims to facilitate access to home ownership by creating an enabling financial environment to attract foreign investments as well as banks and financial institutions. In order to stimulate housing construction, the State has made significant planning efforts to provide well-located urban land to private entrepreneurs and to promote access to mortgage-based credit, to allow citizens to build their own homes and apartments or purchase property in housing complexes built by private investors.
      11. The total housing stock has increased from 252.7 million m2 in 2004 to 267.8 million m2in 2008. In 2008, the urban housing stock amounted to 153.4 million m2 (57 per cent of the total). The bulk of new construction has been undertaken by private constructors. The State-owned housing stock decreased from 7.8 million m2 in 2004 to 6.4 million m2 in 2008. In rural areas, only one per cent of rural housing stock (1.2 million m2 in 2008) belongs to the State.1 The available data on the composition of the country’s housing stock is not in itself sufficient to assess the housing deficit, i.e., the number of individuals and households who do not have a dwelling or live in a dwelling that does not meet minimum health and safety requirements.
      12. The average total housing space available per capita has increased steadily over the past decade, passing from 16.6 m2 per person in 2002 to 18.1 m2 per person in 2008. However, the rate of growth in rural areas is 16 per cent lower than in urban areas (16.4 m2 and 19.7 m2 per person, respectively).
      13. The percentage of households connected to water mains rose from 52.4 per cent in 2002 to 58.9 per cent in 2008. Over the same period, the percentage of households with access to centralized sewage and treatment facilities rose from 43.1 to 47.4 per cent. However, disaggregated statistical data show significant inequalities between urban and rural areas, where standards of living are much lower than those of the urban population.
      14. As at October 2010, 10,958 persons belonging to low-income and socially protected groups had access to social housing units constructed by the local administration or purchased from private developers pursuant to the State housing construction programme for the period 2005-2007. During the same period, 36,656 households belonging to the category of priority citizens have received housing units built with the support of the State housing credit system.
      15. The State allocated 49.7 billion tenge (approximately 331.3 million United States dollars) in the period between 2005 and 2010 for the construction of social housing units. During the same period, 150.1 billion tenge (approximately $ 1 billion) have been allocated from the State budget to the construction of mortgage-based housing for priority target groups.
      16. Like many other countries, Kazakhstan was seriously affected by the international financial crisis. Owing to the radical deregulation undertaken by the State, which allowed access to mortgage-based credits for high-risk households, the financial crisis led to a collapse of the entire banking system. According to the World Bank, the annual growth rate of almost 10 per cent that Kazakhstan enjoyed between 2000 and 2007 was reduced to 3.3 per cent in 2008 and 1.2 per cent in 2009.
      17. The construction sector was one of the first to experience the adverse effects of the global economic downturn. Many construction firms were forced to close, leaving 450 construction projects unfinished. According to the Government, more than 62,000 shareholders have been adversely affected by the financial crisis. Some 16,000 shareholders have been deceived by private construction companies that left the country with their savings without completing construction, while others have been evicted, or threatened with eviction, because of their inability to repay credits and mortgage loans. As a result of the large number of businesses that went bankrupt, the real estate crisis turned into a crisis affecting the whole economy.
      18. The Government invested a total of 433,441 billion tenge (approximately $2.8 billion) to help the victims of the financial crisis and facilitate the finalization of housing projects. In particular, it created a real estate fund, SamrukKazyna, to provide money to construction companies in order to terminate projects that had been slowed down or halted as a result of the financial crisis. Overall, $1.1 billion were allocated from the national fund, including $937 million to Astana and $500 million to Almaty.
      19. As at October 2010, the construction of 37 housing projects was finalised thanks to the funds allocated by the Government for that purpose, and 8,265 shareholders managed to have access to their apartments/houses. As at November 2010, however, 87 buildings still remained to be completed, including 42 housing projects in Astana, 26 in Almaty and the remaining 17 in other regions. As a result, almost 20,000 shareholders are still waiting to receive their apartments. The Government plans to finalize the construction of 51 housing complexes (9,932 shareholders), including 35 projects in Astana and 7 in Almaty, by the end of 2010.

_____________________________________________________________________
1 State Agency for Statistics, “Kazakhstan in 2008”,
Astana, 2009.

III. Legal and institutional framework

A. International obligations

      20. Kazakhstan is a party to seven core international human rights treaties, including the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights. Pursuant to the treaties, the State has undertaken an obligation to adopt appropriate legislative, administrative, judicial and other measures, to the maximum of its available resources, with a view to achieving progressively the full realization of the right to adequate housing. Such measures include the adoption of legislative and other measures to prevent and, if appropriate, punish, forced evictions carried out by State agents or private actors without appropriate safeguards, adequate compensation or alternative accommodation.
      21. Kazakhstan has signed, though is still to ratify, the Convention on the Rights of Persons with Disabilities, which includes provisions on the right of persons with disabilities to an adequate standard of living for themselves and their families, including housing, and on the identification and elimination of obstacles and barriers to accessibility, including in the field of housing.
      22. Kazakhstan is not a party to the International Convention on the Protection of the Rights of All Migrant Workers and Members of Their Families, which recognizes, inter alia, the right of migrant workers to have access to housing, including social housing schemes, on an equal basis with nationals of the State of employment. Kazakhstan has affirmed that it does not intend to ratify the Convention in the near future in view of the far- reaching financial implications that would arise from its implementation.2
      23. In accordance with article 4 (3) of the Constitution, international treaties ratified by Kazakhstan have precedence over national legislation, and can be directly applied in the domestic legal order except in cases where their application requires the promulgation of a law. On 10 July 2008, the Supreme Court adopted a regulatory decision on the direct applicability of international treaties in national courts and tribunals, which requires judges to be guided by the norms of international treaties to which Kazakhstan is a party.3

_____________________________________________________________________
2 A/HRC/14/10/Add.1, para. 1.
3 A/HRC/WG.67/KAZ/1, para. 22.

B. Legislative and policy framework

      24. The Constitution, adopted by national referendum on 30 August 1995, has supreme legal force and direct effect in the entire territory of the Republic. Articles 25 and 26 of the Constitution contain provisions relating to housing. According to these provisions, housing is inviolable, and citizens can only be deprived of their homes on the basis of a court order. In order to satisfy the housing needs of citizens, the Constitution states that citizens in need of housing should be provided with housing at an affordable price from State housing funds in accordance with relevant legislation.
      25. The national human rights plan of action for the period 2009-2012 aims to strengthen the national system of promotion and protection of human rights and the education of the general public regarding human rights and the mechanisms for their protection. The plan identifies a set of concrete measures to eliminate gaps in national legislation and practice and to improve the coordination of governmental and non- governmental institutions working in the field of human rights protection.
      26. Kazakhstan has enacted a number of legislative and regulatory acts on housing issues. The Housing Relations Act (Law No. 94 of 16 April 1997) is the main statutory instrument in the field of housing. Other relevant laws include:
      a) The Housing Construction (Equity Participation) Act (Law No. 180 of 7 July 2006), which aims to safeguard the rights of shareholders by increasing the responsibilities of private developers in the area of equity participation in housing construction;
      b) The Private Housing Construction Act (Law No. 213 of 3 November 1994), which aims to encourage the construction of residential dwellings by providing land plots to individual developers and to enhance engineering-communication infrastructure in the districts of housing development;
      c) The Housing Construction (Savings in the Republic of Kazakhstan) Act (Law No. 110 of 7 December 2000), which establishes a system of mortgage-based housing at preferential rates to facilitate access to affordable housing for individuals and households belonging to priority categories of citizens (for example, young families with children).
      27. Only nationals may purchase housing or have access to social housing or housing benefits. According to article 67 of the Housing Relations Act, public housing or privately owned housing leased by the local authorities are to be provided to the following categories of households in need of housing:
      a) Persons with disabilities and participants in the Great Patriotic War (war veterans);
      b) Persons belonging to low-income and socially protected groups of the population, such as retired persons, orphans or children left without parental care, and large or single-parent families;
      c) Some categories of public officials, such as Government employees and military personnel.
      28. Persons belonging to the above categories are eligible for public housing if:
      a) They do not own a house in the territory of the Republic;
      b) They have not already obtained a house through the State Housing Fund;
      c) They live in a dilapidated dwelling that does not meet sanitary and technical requirements;
      d) They share a dwelling with two or more families;
      e) They share the living space with a person suffering from a chronic disease.
      29. According to State legislation, low-income households are those families whose aggregate monthly income per each family member is lower than the minimal cost of living, fixed at 14,952 tenge (approximately $99) per family member.
      30. Eligible persons may only apply for social housing in the municipality where they reside. Municipalities keep separate lists for the following categories of eligible households: persons with disabilities and war veterans; low-income and socially protected households; certain categories of public officials; and persons living in dilapidated dwellings. Social housing units are allocated on the basis of the date of registration in the lists; however, persons with disabilities and war veterans have precedence over other categories of eligible households. Social housing units are to have a surface of between 15 and 18 m2 per person, and comprise at least one bedroom.
      31. In cases where house-related expenditure exceeds 10 to 15 per cent of the total family income, local authorities also provide housing allowances from the local budget to help low-income households to pay for rent or expenses for housing maintenance and utility services.
      32. The State programme for housing construction for 2008-2010 aims to facilitate the expansion of the public housing stock for low-income and socially protected groups by creating enabling conditions, including tax incentives, to attract private investments in housing construction and to promote public-private partnerships. The programme provides that each region, including Astana and Almaty, should commission no fewer than 100 apartments every year for low-income and socially protected groups.4 Such dwellings will then be allocated to eligible households in accordance with the Housing Relations Act.
      33. The above-mentioned programme also aims at facilitating the implementation of the Housing Construction (Savings in the Republic of Kazakhstan) Act by establishing a system of housing credits to enable local authorities to build social housing units funded from the national budget. The housing credit system aims at facilitating access to adequate housing for medium-income people, who can buy housing at the market price. Under this system, eligible households have access to housing loans that are granted on a long-term basis at a rate not exceeding 4 per cent. In order to ensure that the procedures are transparent and that the housing units are distributed fairly, the law establishes the criteria for the selection of applicants and sets income thresholds.
      34. The programme identifies the priority target groups below:
      a) Young families with children, in which both spouses have not reached the age of 29 years;
      b) Single-parent families, in which the divorced or widowed parent raising the children is under the age of 29 years;
      c) Civil servants;
      d) Certain categories of State employees who do not fall within the category of civil servants (e.g., employees of State enterprises).
      35. Kazakhstan has also taken measures to provide rental accommodation at affordable price for low-income households. On the basis of the Development of the Rental Sector (Amendments and Additions to Legislation) Act of 7 July 2006, local authorities may rent accommodation from the private housing stock and make it available to low-income households in need of housing. The Act also provides specific tax incentives to builders and owners of rental buildings in order to reduce the cost of such leases.
      36. Other incentives adopted by Kazakhstan to facilitate access to adequate housing include land allotments for the construction of residential houses and a system of housing construction savings to facilitate access to mortgage loans for the purchase of housing. The akimat also carries out programmes to relocate informal settlers or regularize their settlements by providing legal titles and access to social services.
      37. In 1995, President Nazarabaev launched a programme to encourage oralman (foreign citizens or stateless persons of Kazakh ethnicity who permanently reside outside Kazakhstan) to return to their homeland. The Migration Act of 1997 sets out the legal framework of this policy, which provides for fixed quotas. Returnees enjoy a number of benefits, including access to land, assistance in finding an employment, access to education and the right to a pension, social insurance and social allowances, although those returning outside the quota system have more limited access to resettlement assistance.

_____________________________________________________________________
4 Presidential Decree No. 383 of 20 August 2007.

C. Institutional framework

      38. Kazakhstan is a unitary state with a presidential form of government. Administratively, it consists of 14 provinces (oblasts) and two cities of republican status (Astana, the capital, and Almaty).
      39. The President is the head of State. He determines the main directions of the domestic and foreign policy of the State, and represents Kazakhstan within the country and in international relations. He is the guarantor of the unity of the people, of the inviolability of the Constitution and of civil and individual rights and freedoms.
      40. The Parliament is the supreme representative body of the Republic, with legislative functions. It consists of two chambers: the Senate (Upper House) and the Majilis (Lower House).
      41. The Government exercises executive power, heads the system of executive bodies and oversees their work. It is a collegial body, directly accountable to the President and, in cases stipulated by the Constitution, to Parliament.
      42. The judiciary consists of local- and oblast- (regional) level courts, and a Supreme Court at the national level. The Supreme Court is the highest judicial organ in Kazakhstan. All judges, except for the members of the Supreme Court, are appointed by the President.
      43. The Constitutional Council reviews laws and regulations to ensure their compatibility with the Constitution. It also issues official interpretations of the provisions of the Constitution. The Senate and the Majilis each appoint one member of the Council, and the remaining two members and the Chairman are appointed by the President.
      44. The akimat is responsible for implementing State policies in its area. It elaborates economic and social development plans and local budgets, manages community property and exercises other powers set out in the Constitution and in legislation. The governor (akim) of the oblasts, cities of national significance and the capital are appointed by the President with the approval of the local representative body (maslikhat).
      45. The State Agency for Construction, Housing and Utilities is the central executive body responsible for the planning and implementation of legislation and policies in the field of architecture, town-planning, construction, housing and utilities. It also oversees the development of a draft master plan on the organization of the territory of the Republic, and provides town-planning expertise for the elaboration and the implementation of the draft master plans of the capital, the cities of republican significance and the cities of regional significance with a population of over 100,000.
      46. The akimat elaborates and implements the general plans for city development. In the implementation of the plans, the akimat identifies the parcels of land to be expropriated for State needs and make arrangements for the act of expropriation. The akimat also receives requests relating to social housing. It oversees the construction of public housing and privately owned buildings to be leased to low-income households in need of housing, and keeps and regularly reviews the lists of eligible citizens. The akimat also fosters access to adequate housing by promoting the regularization of informal settlements and the allocation of land for the construction of private housing.
      47. Human rights and freedoms are defended by the legislature, the executive and the judiciary. The independence of the judiciary is proclaimed in article 77 of the Constitution. In addition to court protection, everyone has the right to file a complaint with two national institutions: the Human Rights Commissioner of the Republic of Kazakhstan (Ombudsman) and the Human Rights Commission under the President. Neither of these institutions was established in conformity with the Paris Principles relating to the status of national institutions.5
      48. The main task of the office of the Ombudsman, established in 2002, is to consider applications from individuals within the State’s jurisdiction concerning alleged human rights violations perpetrated by public officials and State institutions, and to recommend the adoption of appropriate measures to eliminate the consequences of such violations.6 Concerned public officials or State institutions are required to duly consider the Ombudsman’s recommendations and report on, within a month, the measures taken to address them. In the period 2003-2009, the Ombudsman received a total of 11,879 written and oral complaints.
      49. In 2009, the Ombudsman received 88 communications (5.3 per cent of the total) concerning alleged violations of the right to adequate housing. In the first part of 2010, the office considered 47 housing-related communications. Most complaints concerned alleged violations relating to participatory constructions and forced evictions for State needs.
      50. The Human Rights Commission under the President is a consultative body established in 1994 to assist the Head of State in the exercise of his constitutional mandate to safeguard human rights and fundamental freedoms. In carrying out this function, the Commission can consider individual petitions addressed to the President concerning alleged human rights violations and may issue recommendations for State officials and public institutions on the measures to be taken to redress such violations. In 2009, the Commission consider 1,137 complaints. As in the case of the Ombudsman, most housing-related complaints were collective complaints from individuals who received mortgages and housing loans for the construction of buildings that have not been completed as a result of the financial crisis.

_____________________________________________________________________
5 General Assembly resolution 48/134, annex.
6 Presidential Decree No. 947 of 19 September 2002.

IV. Positive developments

      51. The Special Rapporteur notes with appreciation that Kazakhstan has ratified or acceded to a number of international human rights treaties enshrining the right to adequate housing. She also welcomes the fact that, pursuant to the Constitution, such treaties have precedence over conflicting national legislation and can be directly invoked in national courts and tribunals.
      52. The Special Rapporteur welcomes the legislative and policy measures taken by the State to strengthen the implementation of the right to adequate housing at the national level, including:
      a) The State housing construction programme for 2008-2010;
      b) The national human rights plan of action for 2009-2012, which contains a number of recommendations to improve the protection of the housing rights of individuals belonging to vulnerable groups, such as persons with disabilities and returnees;
      c) The amendments to the Housing Relations Act, which recognize, in compliance with the recommendation of the Committee on the Rights of the Child,7 the right of children without parental care to have access to social housing
      d) The system of housing loans, which aims at access to home ownership for middle-income young families with children and certain categories of civil servants;
      e) The elaboration of a draft programme of loans for housing construction, aimed at facilitating access to affordable housing for persons not belonging to the priority target groups identified by the existing legislation on housing loans;
      f) Measures to provide rental accommodation at affordable price to low-income households in need of housing;
      g) Measures aimed at facilitating access to land and adequate housing for returnees.
      53. The Special Rapporteur also welcomes the work carried out by the Ombudsman and the Human Rights Commission under the President for the protection of individuals who claim to have been victims of violations of the right to adequate housing perpetrated by the action (or inaction) of public officials or State institutions. With regard to the Ombudsman, the Special Rapporteur is pleased to note that a draft law aiming to bring the status of the office of the Ombudsman into conformity with the Paris Principles has being added to the plan of legislative work of the Government for the last quarter of 2011.
      54. The Special Rapporteur cannot but note with appreciation the willingness demonstrated by the Government and the efforts it has made to mitigate the repercussions of the financial crisis on the effective enjoyment of the right to adequate housing of aggrieved individuals and households. Such efforts include the adoption of a priority plan of action to ensure the stability of the mortgage market, the allocation of funds to refinance existing mortgage loans and the creation of a national fund to facilitate the completion of building projects.
      55. The Special Rapporteur also notes with satisfaction the establishment of a unified coordination council as a consultative/advisory body to the Government. The mandate of the council is to solve the most problematic issues relating to equity construction, improve legislation in the area of equity construction and the protection of shareholders, and facilitate the compensation of shareholders who have been defrauded by unscrupulous developers.
      56. The Special Rapporteur is pleased to note that several households have managed to receive their apartments as a result of Government intervention. She also notes with satisfaction the legislative measures taken by Kazakhstan to ensure better protection of shareholders and to avoid possible abuse by unscrupulous construction companies, including the Act of 11 July 2010 on making amendments and addenda to certain legislative acts of Kazakhstan on issues of participatory construction, as well as statutory regulations implementing the Act.
      57. Lastly, the Special Rapporteur would like to express her appreciation for the work of civil society, including social movements and non-governmental organizations, in the field of housing, particularly for its reliance on international human rights instruments as standards to hold Governments at all levels to account.

_____________________________________________________________________
7 CRC/C/KAZ/CO/3, para. 56.

V Concerns relating to the right to adequate housing

A. Housing legislation and policies

      58. The Special Rapporteur shares the concerns expressed by the Committee on Economic, Social and Cultural Rights that the legal framework in the field of housing does not protect the right to adequate housing in line with international human rights standards.8 In particular, she believes that, according to the Constitution and domestic legislation, the right to housing continues to be interpreted in a narrow or restrictive sense, as the right to have a roof over one’s head, while housing continues to be regarded as a commodity rather than as a human right.9
      59. The Special Rapporteur is aware that the right to adequate housing as set out in article 11 (1) of the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights is directly applicable in Kazakhstan and takes precedence over conflicting national legislation, pursuant to article 4 (3) of the Constitution. Nevertheless, she notes with concern that, in practice, national courts do not apply norms of international treaties nor do they refer to international human rights standards, such as the general comments adopted by the Committee on Economic, Social and Cultural Rights.
      60. The Special Rapporteur is of the view that, despite the measures taken by Kazakhstan to realize the right to adequate housing, the State has failed to demonstrate that, in aggregate, the measures are actually sufficient to realize the right for every individual in the shortest possible time in accordance with the maximum of available resources.10 Such a failure is demonstrated, in the Special Rapporteur’s opinion, by the large number of individuals and households who are homeless or inadequately housed, the decrease in the State-owned housing stock and the long period of time eligible households have to wait before receiving a house at an affordable price from the State Housing Fund.
      61. The Special Rapporteur regrets the fact that the current national human rights plan of action does not contain any detailed analysis on the status of implementation of the right to adequate housing in the country, nor does it not identify concrete steps to strengthen its protection.

_____________________________________________________________________
8 E/C.12/KAZ/CO/1, para. 29.
9 See Committee on Economic, Social and Cultural Rights, general comment No. 4 (1991) on the right to adequate housing, para. 7.
10 Op.cit., para. 14.

B. Institutional framework

      62. The Special Rapporteur is concerned about the low degree of awareness on the right to adequate housing, and more in general on economic, social and cultural rights, existing in the country. She also notes that the limited human, financial and technical resources available to the office of the Ombudsman and the Human Rights Commission under the President de facto hamper the efforts taken by these institutions to protect and promote the human rights of persons living within the jurisdiction of the State, including their right to adequate housing.
      63. The Special Rapporteur notes with concern that, despite the efforts taken by Kazakhstan to curb corruption, this phenomenon continues to be widespread in the country, including in the judiciary.

C. Forced eviction

      64. According to article 26 (3) of the Constitution, no one can be deprived of his or her property unless otherwise stipulated by a court decision. Forcible alienation of property for State needs is only permissible in exceptional cases and in accordance with the procedures established by law, and only on condition of adequate compensation.
      65. The exceptional cases in which forcible alienation of property for State needs is permissible are listed in article 84 of the Land Code, and include:
      a) International obligations;
      b) Supply land for the need of defence, the creation of natural reserves, resorts or recreational, historical and cultural areas, or the establishment and operation of special economic zones;
      c) Exploitation of deposits of natural resources;
      d) Construction of roads, electrical power lines, lines of communication, pipelines, engineering networks for public use in populated areas and other facilities of State significance;
      e) The demolition of derelict houses at risk of collapsing;
      f) The implementation of general plans of development with regard to the construction of facilities falling under the category of exceptional cases established by the present article, and the construction of facilities provided for by national and regional programmes and investment projects necessary to achieve State needs and accomplish public objectives.
      66. Article 84 does not provide a precise definition of the national and regional programmes and investment projects that serve State interests and aim to achieve public objectives. In accordance with a regulatory resolution adopted by the Constitutional Council in 28 May 2007, the exact nature of the exceptional cases referred to in this provision should be identified in the light of fundamental constitutional principles, especially those enshrined in article 26 (3) of the Constitution.
      67. The Special Rapporteur is of the view that national legislation on forced eviction does not comply with existing international human rights standards, such as general comment No. 7 on forced eviction, adopted by the Committee on Economic, Social and Cultural Rights in 1997, and the basic principles and guidelines on development-based evictions and displacement elaborated by the former Special Rapporteur on adequate housing.11 She notes in particular that the ambiguity of national legislation with regard to the definition of “exceptional circumstances” and “State needs” makes room for arbitrary and broad interpretations of such concepts, thereby resulting in a great number of illegal forced evictions.
      68. The power to make decisions on forcible alienation is deferred to the akimat, which is responsible for the implementation of general plans of development. The resolution of the akimat is carried out by means of a buyout (article 85 of the Land Code). The price of the land, the time frame and other terms of the buyout are determined by an agreement between the owner or land user and the akimat. The owner or land user has the right to choose between monetary compensation at market value and alternative accommodation. In cases where the owner or land user does not agree with the decision on a buyout, the compensation offered or other conditions of the purchase, the local executive body may file a suit with the competent court.
      69. As a result of legalization programmes carried out by the local executive bodies of Astana and Almaty, a number of informal settlers have managed to obtain security of tenure, which constitutes an essential precondition for the effective enjoyment of the right to adequate housing. However, a large number of people have not managed to have their dwellings legalized, and therefore remain vulnerable to forced eviction. On some occasions, households whose dwellings have been demolished for reasons of non-compliance with housing legislation have seen newcomers building houses on the same plot on the basis of titles allegedly provided by State authorities.
      70. The law enforcement practice in the field of forced eviction is not consistent with human rights law. The Special Rapporteur emphasizes the fact that the implementation of general plans of development cannot constitute a sufficient legal justification for forced eviction in the absence of one of the exceptional circumstances provided for by national legislation. She also notes that national courts tend to interpret the concepts of “State needs” and “investment projects” in a very broad manner, so as to include investment projects carried out by private construction companies and financed by private investments.
      71. The Special Rapporteur regrets not having been able to obtain updated statistical data on the number of forced evictions carried out in recent years in Almaty and Astana, on the number of affected households and the percentage of individuals who remained homeless as a result of the demolition of their dwellings.
      72. The Special Rapporteur has been informed that, in most cases, the monetary compensation provided to the owner or land user is not sufficient to allow evicted households to purchase an adequate house at market price in the same area. This is due to the fact that, after the buyout of plots for State needs, the akimat may change the zoning from agricultural to urban uses to allow private developers to implement investment projects included in the general plan of development. Furthermore, evicted families are, apparently, rarely offered alternative accommodation.
      73. According to State legislation, unauthorized constructions on vacant parcels are subject to demolition by the persons responsible for erecting them or at their expense; no compensation or alternative housing is due for the demolition of informal settlements. After eviction, settlers often become homeless. In 2006, in Bakay, on the outskirts of Almaty, authorities destroyed hundred of houses, claiming that they had been built illegally. Court orders were presented for only 29 of the 350 to 400 houses demolished and residents were given little notice of the planned eviction. In July 2006, in Shanyrak district, a similar attempt to destroy houses was violently resisted.12
      74. The Special Rapporteur is extremely concerned about the high rate of demolition of informal settlements and forced evictions carried out without prior notification, any form of judicial control or review, or the provision of adequate compensation or alternative accommodation. During the mission, she received reports and saw documentary evidence of demolitions conducted by public officials using force, in some cases during winter when the temperature was well below zero. She was dismayed to hear that a great number of vulnerable individuals, including pregnant women, children and persons with disabilities, had been made homeless as a result of such demolitions.

_____________________________________________________________________
11 A/HRC/4/18, annex I.
12 See “Kazakhstan/Kyrgyzstan: Exploitation of migrant workers, protection denied to asylum seekers and refugees”, International Federation for Human Rights, press release, October 2009.

D. Financial and mortgage crisis

      75. The Special Rapporteur notes with concern that, despite the emergency measures taken by the Government to mitigate the impact of the financial crisis on the effective enjoyment of the right to adequate housing of aggrieved individuals and households and to ensure the completion of construction projects slowed or halted as a result of the crisis, 20,000 shareholders are still waiting to receive their apartments.
      76. One of the most controversial measures taken by the Government is the decision to provide shareholders with no more than one apartment within the housing complex, regardless of the number of apartments purchased, in order to ensure that all those who invested in shared construction receive at least one dwelling for themselves and their families.13 The legality of this measure, which has the aim of guaranteeing the stability of the mortgage market and protecting the rights of shareholders in housing constructions, was upheld by the Esilskiy District Court of Astana (decision No. 2-947/10 of 5 May 2010). However, most shareholders invested in more than one apartment in order to provide adequate accommodation to other family members (elderly parents, children getting married and relatives from the countryside). The Special Rapporteur heard many testimonies from people who had been adversely affected by this decision.
      77. The Special Rapporteur is also gravely concerned about reported cases of forced eviction as a result of the inability of low-income households to repay their credits and mortgage loans. As a result of the extrajudicial sale of their property by banks or other financial institutions, a number of individuals and households have become homeless or been forced to move in to poor-quality housing.14

_____________________________________________________________________
13 Government Decree No. 277 of 1 April 2010.
14 See the report on the activities of the Commissioner for Human Rights in the Republic of Kazakhstan, 2009 (available from the website of the Commissioner for Human Rights at http://ombudsman.kz/en), pp. 41-42.

E. Disparities between urban and rural areas

      78. The Special Rapporteur is concerned about the significant disparities between urban and rural areas with regard to the availability and quality of housing. She notes with concern that high unemployment rates, deteriorating standards in the quality of education and health care and limited access to essential services, such as safe drinking water and sanitation, in rural areas continue to force a large number of individuals and households to leave their villages to find employment opportunities and a better standard of living elsewhere, particularly in Astana and Almaty.
      79. According to information provided to the Special Rapporteur, a high percentage of dwellings in rural areas are in a dilapidated condition. Wide disparities also exist with regard to access to essential social services, such as drinking water and improved sanitation. In 2008, 82.5 per cent of urban households were connected to the water supply system, whereas only 24.2 per cent of the rural population had access to water sources. The disparities are even greater in the field of sanitation: 73.5 per cent of people living in urban areas were connected to the central sewage system, compared to 8.9 per cent in rural areas.
      80. Addressing the above-mentioned challenges is particularly difficult in rural areas. In spite of a number of programmes implemented by the Government to improve villages and develop the agricultural sector, the living standards of rural population continue to be much lower than those of the urban population. There are reasons for this, including the left-over funding applied to the rural social sector (especially true in times of economic downturn), underdeveloped infrastructure, primarily in transport and telecommunications networks

F. Social housing

      81. The Special Rapporteur notes with great concern that, under the Housing Relations Act, persons belonging to low-income or socially protected groups of the population are not given priority access to social housing. Certain vulnerable and disadvantaged groups, such as people living in disaster-prone areas, are not included in the list of eligible households contained in article 68 of the Act. It is not clear from the text of the Act whether homeless people who do not belong to any of the socially protected groups are eligible for social housing.
      82. The Special Rapporteur also notes with concern that the categories of State employees identified in article 67 (2) of the Housing Relations Act have the right to obtain social housing on an equal basis with low-income or socially protected groups of the population, without any need to demonstrate their inability to provide for their own housing needs.
      83. Long waiting periods for social housing continue to be a serious problem in Kazakhstan, as already noted in 2010 by the Committee on Economic, Social and Cultural Rights in its concluding observations on Kazakhstan.15 In July 2010, 140,043 citizens were registered as eligible households in need of housing from the State Housing Fund, including 1,432 persons with disabilities and war veterans and 79,536 persons belonging to low- income and socially protected groups. In July 2010, 17,461 citizens in Astana and 8,439 in Almaty were on the waiting lists for public housing. According to information received, eligible households have to wait for up to 10 years to receive an apartment from the public housing stock. The State acknowledges that the average wait is between six and eight years.

_____________________________________________________________________
15 E/C.12/KAZ/CO/1, para. 30.

G. Vulnerable groups

1. Migrant workers

      84. The current registration system, which is intended to allow the State to monitor and control the movement of internal and international migrants within the country, requires migrants to register at their place of residence within five days of their arrival. Registration at one’s place of residence implies the existence of a valid address to register. Therefore, persons living in informal settlements without any legal address or occupying dwellings that do not meet existing health and safety standards are de facto prevented from obtaining registration, a prerequisite for access to a number of social services, including social housing.

2. Returnees

      85. From 1991 to 2009, more than 188,000 returnee families, or approximately 740,000 people, returned to Kazakhstan. Every year, Kazakhstan receives between 10,000 and 15,000 families of ethnic Kazakhs. Most returnees come from Uzbekistan (almost 60 per cent of the total), Mongolia and China. Most returnees come under the quota system.
      86. According to the Land Code, returnees are allocated land for individual housing construction in the villages where they live, which becomes their property after they acquire Kazakh citizenship. The Nurly Kosh (“bright resettlement”) programme for the period 2009-2011 aims to facilitate access to adequate housing through a preferential credit mechanism.16 The programme is designed to assist the demographic and socio-economic development of various regions of the country, and is also based on a quota system. In 2009, 674 families were allocated housing units under the programme.
      87. The Special Rapporteur received several reports according to which abandoned houses granted by the akimat to returnees within the framework of the resettlement programme were subsequently taken away when the former owners, who had abandoned their homes owing to the recession of the early 1990s, returned to claim their ownership in courts.

_____________________________________________________________________
16 A/HRC/WG.6/7/KAZ/1, para. 131.

3. Refugees and asylum-seekers

      88. As at July 2010, 597 people had been granted refugee status in Kazakhstan. The vast majority of refugees (588) came from Afghanistan. Asylum-seekers from Uzbekistan, the Russian Federation (Chechens) and China (Uighurs from the Xinjiang Uyghur Autonomous Region) are regularly denied refugee status by the State. The Government maintains that citizens from the Commonwealth of Independent States (CIS) by definition do not need refugee status because they enjoy freedom of movement under the CIS visa-free regime. They therefore have to apply to the national office of the United Nations High Commissioner for Refugees (UNHCR) and, if their application is successful, wait for resettlement in a third country ready to accept them. As a result, they find themselves in a state of legal limbo, which makes them vulnerable to police harassment and forcible return. They also endure poor living conditions and economic hardship, and have few employment opportunities.
      89. No statistical data are available on the housing situation of refugees and asylum- seekers. According to information provided by UNHCR, most reside in rented houses or apartments, and have access to basic utilities (water, electricity and gas); however, the quality of their housing varies considerably from one family to another. Generally speaking, families who have been residing in Kazakhstan for a long time and have obtained refugee status reside in housing of a higher standard than those who have recently arrived. Those forced to live in less favourable economic conditions share their premises with individuals of the same national or ethnic group. Apparently, no refugees or asylum-seekers reside in State-owned apartments.

4. The homeless

      90. The Special Rapporteur was unable to obtain reliable information concerning the extent of homelessness in Kazakhstan. The Ministry of Labour and Social Protection, the Government agency responsible for providing assistance and support to homeless people, does not have any statistical data concerning the number of people who, for whatever reason, do not have a registered address in the territory of the State. According to civil society organizations, the lack of appropriate information is due to the fact that no definition of homeless person exists in Kazakh law.
      91. There are 21 social centres in the country for persons who do not have a fixed residence. The centres, which are financed by the budget of the akimat, provide assistance and support to homeless people. Depending on the specific situation of the individual, centres provide short-term accommodation, medical care and psychological support, assistance in finding employment or obtaining social security benefits. According to the data provided by the Ministry of Labour and Social Protection, in the first half of 2010, these centres hosted almost 4,000 people. On average, people stay in the centres for less than six months before returning to their families, or being redirected to other institutions (for example, nursing homes or centres for persons with disabilities).
      92. Homeless persons are de facto prevented from having access to a number of social services provided by the State, which are only available to those who have registered their place of residence.

VI. Conclusions and recommendations

A. Housing legislation and policies

      93. The Special Rapporteur recommends that Kazakhstan review and streamline its legislation and policies on housing in order to ensure their consistency with international human rights norms and standards on adequate housing. Kazakhstan should also review its approach centred solely on the market and mortgage-based home-ownership (a factor contributing to the real-estate crisis), and develop a comprehensive national housing policy. Such a policy should envisage different measures, inter alia, rental schemes and the upgrade of informal settlements to address the needs of different strata of society, including the most vulnerable groups, such as low-income households, large families, single mothers with young children, persons with disabilities, the elderly, internal migrant workers, returnees (oralman), refugees and asylum-seekers.
      94. All relevant stakeholders should be actively involved in the design and implementation of legislation, policies and strategies affecting them; to this end, the Government should engage in a constructive manner with civil society and advocacy groups. In particular, the Special Rapporteur calls on the Government to take all appropriate measures to ensure that individuals and households affected by the mortgage crisis participate actively in the development of solutions designed to counter the crisis.
      95. Kazakhstan should take all appropriate measures to ensure the effective applicability of international treaties, and in particular of the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, in national courts.

B. Institutional framework

      96. Human rights education, particularly on economic, social and cultural rights, should be improved. The Special Rapporteur recommends that Kazakhstan organize, with the assistance of the OHCHR Regional Office in Bishkek, training opportunities and awareness-raising activities for judges, lawyers and public officials to familiarize them with economic, social and cultural rights. In the development and implementation of such human rights education programmes, appropriate attention should be paid to the content and implications of the right to adequate housing, as well as to the work carried out in the field of housing by the Special Rapporteur and the Committee on Economic, Social ad Cultural Rights.
      97. The Special Rapporteur encourages the Government to finalize adoption of the draft law designed to strengthen the independence of the office of the Commissioner for Human Rights and bring its status into conformity with the Paris Principles. Adequate human, financial and technical resources should be allocated to the office to allow it to carry out its functions.
      98. The Special Rapporteur reiterates the recommendation of the Committee on Economic, Social and Cultural Rights,17 that Kazakhstan intensify its efforts to combat corruption. In this regard, it encourages the State to organize, with the assistance of relevant United Nations specialized agencies and programmes and the support of the donor community, awareness-raising programmes and capacity- building for public officials, including law enforcement officers, prosecutors and judges, on the application of anti-corruption legislation.

_____________________________________________________________________
17 E/C.12/KAZ/CO/1, para. 11.

C. Forced evictions

      99. A comprehensive approach needs to be adopted to address the issues of forced evictions, security of tenure, the legalization of informal settlements and slum upgrading, and to ensure open, participatory and meaningful consultation with affected residents and communities prior to implementing development and urban renewal projects. In particular, the Special Rapporteur urges Kazakhstan to adopt a specific law on eviction, which should be developed in accordance with existing human rights standards, such as general comment No. 7 of the Committee on Economic, Social and Cultural Rights and the guidelines on development-based evictions, and implemented in accordance with relevant principles and procedures of international human rights law.
      100. The new law should ensure that forced evictions are carried out only in the exceptional circumstances provided for by national legislation, and only for the purpose of promoting general welfare. The circumstances under which an eviction can be justified should be defined, and interpreted by national courts, in a restrictive manner. Protection against forced eviction should apply to all vulnerable individuals and groups, irrespective of whether they hold title to a home and or property under domestic law. The implementation of general plans of city development should in no way be used as a justification for forced evictions. While the new law is developed, a total moratorium on forced evictions should be implemented.
      101. All persons evicted from their properties should be provided with adequate compensation and/or offered appropriate alternative housing. Affected individuals should also be granted the possibility of opting for alternative housing, when applicable, within the same neighbourhood. Relocation sites should be provided with basic services, including drinking water, electricity, washing facilities and sanitation, as well as adequate facilities including schools, health-care centres and transportation at the time of resettlement.
      102. Decisions on eviction should be delivered to affected households in written form, and should provide a detailed explanation of the exceptional circumstances justifying the forcible alienation of land for State needs. Decision by local executive bodies should also clearly indicate the personal data of affected individuals as well as the parcels subject to forced eviction.
      103. The issue of informal settlements built on the outskirts of Astana and Almaty is a complex one, and requires a comprehensive approach covering education, health care, social benefits, employment and other issues. In this regard, the Special Rapporteur wishes to reaffirm that forced eviction can only be justified in the most exceptional circumstances, and always in accordance with relevant principles and procedures established by international human rights law. In particular, the Special Rapporteur wishes to reiterate that the State has the obligation to take all appropriate measures to ensure that no one is rendered homeless or vulnerable to the violation of other human rights as a result of an eviction, whether legal or not.

D. Mortgage crisis

      104. The Special Rapporteur is of the view that the lessons learned by the Government in its efforts to mitigate the adverse effects of the financial crisis on the effective enjoyment of the right to adequate housing should be used as the basis for an overall reconsideration of its housing strategies, policies and programmes. The financial crisis has shown that the creation of an enabling environment to attract foreign investment and support financial activities is not in itself sufficient to ensure access to adequate and affordable housing for all, and that effective regulation and close monitoring by the State of private sector activities, including financial and construction companies, is required.
      105. The State should review its legislation and policies with regard to access to mortgage-based credit for low-income households in order to ensure that commercial banks and financial institutions take into account the limited repayment capacity of these households. Financial services for low-income groups must be developed in consultation with these groups, as they are best able to assess their repayment capacity and ensure the development of systems that meet their effective needs.
      106. The Special Rapporteur encourages the State to continue its efforts to mitigate the impact of foreclosures and to facilitate the completion of housing projects that have been halted as a result of the crisis.
      107. The Special Rapporteur urges the State to amend its legislation to make the extrajudicial sale of a debtor’s only house illegal.

E. Disparities between urban and rural areas

      108. The Special Rapporteur recommends that the State party increase its efforts to address disparities between urban and rural areas and among regions with regard to the availability and quality of housing. She also calls on the Government to develop and implement, in close consultation with affected local communities, comprehensive programmes and strategies aimed at improving socio-economic conditions in rural areas, with a view to reducing migration from rural to urban areas and easing housing problems in Astana and Almaty. Priority actions should include the creation of new employment opportunities and the improvement of access to education, health care and essential services, such as safe drinking water and sanitation.

F. Social housing

      109. The Special Rapporteur urges the State to consider reviewing the Housing Relations Act in such a way as to ensure that persons belonging to vulnerable and disadvantaged groups receive priority consideration in the allocation of social housing units. She also recommends that the list contained in article 68 be reviewed, and that all groups in society that are vulnerable and disadvantaged with regard to housing be included in this list.
      110. The Special Rapporteur reminds the State that, in its general comment No. 4, the Committee on Economic, Social and Cultural Rights declared that policies and legislation should not be designed to benefit already advantaged social groups at the expense of others (para. 11). Accordingly, she recommends that Kazakhstan consider amending its legislation on social housing in such a way as to ensure that access to social housing is granted only to individuals and households who are unable to provide for their own housing needs.
      111. The Special Rapporteur recommends that State reconsider its housing strategy and policies with a view to improving access to adequate and affordable housing for individuals and households belonging to low-income and socially vulnerable groups. She recommends that the State increase the budget allocated for the construction of new social housing units, and that a combination of public and private sector measures be developed and implemented simultaneously in order to fulfil the right to adequate housing of vulnerable individuals and groups.

G. Vulnerable groups

      112. The Special Rapporteur recommends that State consider reviewing the current registration system with a view to facilitating the registration of persons staying legally in its territory but who cannot complete the registration process owing to the lack of a legal address to register.
      113. The Special Rapporteur also recommends that the State take all appropriate measures to ensure that persons belonging to vulnerable groups, such as non- nationals, internal migrants, refugees and asylum-seekers, have access to adequate housing on an equal basis with its citizens.