"Қазақстан Республикасының су ресурстарын бірігіп басқару және суды пайдаланудың тиімділігін арттыру жөнінде 2009 - 2025 жылдарға арналған ұлттық жоспарын бекіту туралы" Қазақстан Республикасының Президенті Жарлығының жобасы

Қазақстан Республикасы Үкіметінің 2009 жылғы 28 қаңтардағы N 67 Қаулысы

      Қазақстан Республикасының Үкіметі ҚАУЛЫ ЕТЕДІ:
      "Қазақстан Республикасының су ресурстарын бірігіп басқару және суды пайдаланудың тиімділігін арттыру жөнінде 2009 - 2025 жылдарға арналған ұлттық жоспарын бекіту туралы" Қазақстан Республикасының Президенті Жарлығының жобасы Қазақстан Республикасы Президентінің қарауына енгізілсін.

       Қазақстан Республикасының
      Премьер-Министрі                            К. Мәсімов

Қазақстан Республикасының су ресурстарын бірігіп басқару және суды пайдаланудың тиімділігін арттыру жөнінде 2009 - 2025 жылдарға арналған ұлттық жоспарын бекіту туралы

      Су ресурстарын сақтау және ұтымды пайдалану, Қазақстан өзендерінің бассейндерін тиімді басқаруды қамтамасыз ету мақсатында ҚАУЛЫ ЕТЕМІН:
      1. Қоса беріліп отырған Қазақстан Республикасының су ресурстарын бірігіп басқару және суды пайдаланудың тиімділігін арттыру жөнінде 2009 - 2025 жылдарға арналған ұлттық жоспар (бұдан әрі - Ұлттық жоспар) бекітілсін.
      2. Қазақстан Республикасының Үкіметі:
      1) бір ай мерзімде Ұлттық жоспарды іске асыру жөніндегі іс-шаралар жоспарын әзірлесін және бекітсін.
      2) жыл сайын 25 қаңтарға және 25 шілдеге жарты жылдықтың және жылдық қортындылар бойынша Қазақстан Республикасы Президентінің Әкімшілігіне Ұлттық жоспардың орындалу барысы туралы ақпаратты берсін.
      3. Орталық және жергілікті атқарушы органдар Ұлттық жоспарды іске асыру жөнінде шаралар қабылдасын.
      4. Осы Жарлықтың орындалуын бақылау Қазақстан Республикасы Президентінің Әкімшілігіне жүктелсін.
      5. Осы Жарлық қол қойылған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі.

       Қазақстан Республикасының
      Президенті                                 Н. Назарбаев

Қазақстан Республикасы
Президентінің   
2009 жылғы қаңтардағы
N Жарлығымен    
бекітілген     

Қазақстан Республикасының су ресурстарын бірігіп басқару және су пайдаланудың тиімділігін арттыру жөніндегі 2009 - 2025 жылдарға арналған ұлттық жоспары 1. Кіріспе

      Тұрақты даму жөніндегі Бүкіләлемдік саммит (Йоханнесбург қаласы, 2002 жыл) барлық елдерді 2005 жылға қарай Су ресурстарын бірігіп басқару және суды тиімді пайдалану жоспарларын әзірлеуге шақырды. Үшінші (Киото, 2003 жыл) және төртінші (Мехико, 2006 жыл) Бүкіләлемдік су форумдарында су дағдарысы, ең алдымен, басқару, мүдделі тараптар іс-қимылдарының келісілмегендігінің және жеткіліксіз қаржыландырудың дағдарысы болып табылатындығы атап көрсетілді.
      Қазақстандағы су проблемаларының себептері де осыған ұқсас және оларды шешудің жаңа әдістерін қолдануды талап етеді.
      Су ресурстарын бірігіп басқару (бұдан әрі - СРББ) қазіргі уақытта анағұрлым прогрессивті технология болып табылады және "Су өмір үшін" атты он жылдық іс-қимылдарының (2005 - 2015 жылдар) халықаралық басымдықтарының қатарына кіреді. Жаһандық Су Әріптестігі оны өмірлік маңызы бар тұрақты экожүйелердің орнықтылығын бұзбай тең құқылы негізде әлеуметтік және экономикалық даму көрсеткіштерін барынша арттыру мақсатында су, жер және олармен байланысты ресурстарды үйлесімді дамыту мен басқаруға ықпал ететін процесс ретінде айқындалды.
      Біріккен Ұлттар Ұйымының Бас Ассамблеясы жариялаған Халықаралық тұщы су жылы (2003 жыл) және "Су өмір үшін" атты он жылдық іс-қимылдарының басымдығы (2005 - 2015 жылдар) әлемдік қоғамдастықта су саласында талқылаудан, ниет білдіруден және міндеттерді жариялаудан іс жүзіндегі шараларды орындауға көшу қажеттігінің түсінігін бекітті. Бұл халықаралық қоғамдастықтың адам үшін, өмір үшін қойылған жаңа стратегиялық мақсаты.
      Осы Қазақстан Республикасының су ресурстарын бірігіп басқару және су пайдаланудың тиімділігін арттыру жөніндегі 2009 - 2025 жылдарға арналған ұлттық жоспар (бұдан әрі - Ұлттық жоспар) Қазақстан Республикасы экономикасының су секторын басқару жүйесін жетілдіру жөніндегі негіз қалаушы құжат болып табылады және Қазақстанда қолайлы құқықтық жағдайлар жасау, ұйымдық орта қалыптастыру және СРББ-дың құралдарын дамыту жөніндегі басымдық іс-қимылдар кешенін айқындайды.

2. Проблеманың қазіргі жай-күйіне талдау жасау

      Су адамзаттың өмір сүруін және экожүйелердің тұтастығын қамтамасыз етудің басты табиғи компоненті болып табылады. Сонымен бірге, су ресурстары қоғам дамуының лимиттеуші факторларының бірі. Қазіргі қолда бар су ресурстары мен оларға деген қажеттілік арасындағы теңгерімнің бұзылуы орнықты әлеуметтік-экономикалық даму жолындағы кедергі болып табылады.
      Елдің анағұрлым өткір су проблемалары суға деген тапшылықтың өсуі, жер үсті және жер асты суларының ластануы, орасан зор, нормативтен тыс су шығындары, халықты таза ауыз сумен қамтамасыз етудегі бар проблемалар, мемлекетаралық су бөлу проблемалары, климаттың өзгеруі салдарынан су ресурстарының сарқылу қаупі болып табылады.
      Су ресурстарының жылдық әртүрлі сулылығын Қазақстан экономикасының қажеттілігімен салыстыру жекелеген өңірлер бойынша да, тұтастай республика бойынша да судың өткір тапшылығының бар екендігін көрсетеді. Қазақстандағы су ресурстарының тапшылығы табиғи байлықтарды игеруді, өндірістік күштердің дамуын және тұтастай экономикалық өсуді тежейтін айтарлықтай фактор болып табылады. Бұл ретте, соңғы жылдары экономика салалары мен халықтың суды тұтынуы қысқарғаны байқалғандығына қарамастан, су ресурстарын пайдалану тиімсіз күйде қалуда (1-сурет). Мысалы, 2003 жылы Қазақстанда тек тасымалдау кезіндегі тұщы су шығынының көлемі - 5,6 км з құрады, яғни 2000 жылмен салыстырғанда 0,7 км з -ге ұлғайды. Қазіргі кезеңде жағдай негізгі құралдардың тозуы және оларды қалпына келтіру үшін қаражаттың жеткіліксіздігі салдарынан күрделене түсуде.
      Суару жүйелеріндегі судың шығыны 50-60 %-ті құрайды (бас су тоғанынан бастап).

      Қағаз мәтінінен қараңыз

       1-сурет. 2001-2006 жылдардағы  экономика салалары бойынша суды алу көлемдері (км 3 )

      Бүкіл су объектілері бойынша дерлік жер үсті суларының сапасы белгіленген стандарттарға сәйкес келмейді. Негізгі трансшекаралық өзендер Ертіс (Қытай), Іле (Қытай), Сырдария (Өзбекстан), Жайық (Ресей) өзендері қатты ластануға ұшыраған. Су объектілеріне негізгі ластау химия, мұнай өңдеу, машина жасау өнеркәсібі мен түсті металлургия кәсіпорындарының суларын жіберу кезінде түседі. Өзендердің сулары еліміздің аумағына Қытай, Қырғызстан, Өзбекстан аумағынан ластанған күйде келеді. Бұл ретте, Қытай мен Қырғызстан Трансшекаралық су ағындары мен халықаралық көлдерді қорғау және пайдалану жөніндегі конвенцияға (Хельсинки, 1992 жылғы 17 наурыз) қосылған жоқ. Бұл мәселелер осы елдермен екіжақты келісімдерде де жеткіліксіз қаралған, оларға трансшекаралық су ресурстарын бірлесіп мониторингтеу және олардың ластануының алдын алу жөніндегі ережелерді енгізу кажет.
      Егер санамаланған су проблемаларының себептерін жоймаса, 2015 - 2020 жылдарға қарай экономиканы, экологиялық орнықтылықты дамыту және елдің халқын ауыз сумен қамтамасыз ету үшін нақты қауіп туындайды (2-сурет).

      Қағаз мәтінінен қараңыз

      2-сурет. Жер үсті суларының ресурстары мен Қазақстан Республикасында 2020 жылға дейінгі су тұтыну

      Елдің негізгі су шаруашылығы құрылыстары 30-40 жыл бұрын салынған. Қаржыландырудың жетіспеушілігінен су шаруашылығы секторы инфрақұрылымының жай-күйі аса тозған жағдайда. Бұл өзен құрылыстарынан бастап суару техникасымен қоса бүкіл инфрақұрылымға қатысты жәйт. Суды есепке алу жүйесі толығымен дерлік құлдыраған. Мұның барлығын халықаралық тәжірибені ескере отырып, қалпына келтіріп, жетілдіру және басқару кажет.
      Су ресурстарын басқарудың негізгі проблемалары мыналар болып табылады:
      1) Ұйымдық ортаның жетілмегендігі және секторлық бытыраңқылық
      Су ресурстарын басқаруды үйлестіру мәселелері экономика салаларын дамытудың әзірленетін стратегияларында шешімін таппай отыр. Біртұтас су шаруашылығы саясатын жүзеге асыру үшін су қорын пайдалану және қорғау саласындағы уәкілетті органға жеткілікті өкілеттіктер берілмеген, бұл су саласын дамытуды ұзақ мерзімдік жоспарлауға, су объектілерін пайдалану мүдделерінің, теңгерімін сақтауды оларды қорғаумен бір кешенде қамтамасыз етуге, сондай-ақ шешімдер қабылдау процесіне жұртшылықты тартуға теріс әсерін тигізеді.
      2) Қазіргі бар заңнаманы іске асыру тетіктерінің тиімсіздігі
      Қолданыстағы су секторының құқықтық базасы, негізінен алғанда, ынтымақтастық және салааралық өзара іс-қимыл жасау проблемаларының бүкіл кешенін қамтымайтын және шешімдерді дайындау мен қабылдаудың нақты тетіктері кірмейтін жалпы сипаттағы ережелер ғана енгізілген. Халықаралық келісімдер бойынша міндеттемелерді орындау жеткіліксіз деңгейде жүзеге асырылады.
      3) Қазіргі заманғы басқару құралдарын қолданудың шектелуі
      Су пайдаланудың құқықтық, экономикалық және ғылыми-әдістемелік құралдары жетілдірілмейді, бұл су пайдалаушыларды суды ұқыпты және тиімді пайдалануға және су объектілерінің ластануының алдын алуға ынталандыруға ықпал етпейді. Жұртшылықтың басқару шешімдерін қабылдау процесіне әсер ету деңгейі аса төмен.
      4) Экожүйелік шектеулерге мән бермеу
      Экономиканың су секторын дамыту әлеуметтік, экономикалық және әсіресе, экологиялық талаптарды ескерусіз жүзеге асырылады. Су шаруашылығы қызметінде табиғат қорғау талаптарына мән бермеу Қазақстанның барлық өзен бассейндерінде дерлік дағдарыстық жағдайдың туындауына әкелді. Ормандардың, жайылымдардың құлдырау, мұздықтардың азаю, су жинау аумақтарындағы интенсивті эрозия проблемалары декларацияланады, бірақ бассейндерді дамыту сценарийлерін модельдеу және басқару шешімдерін қабылдау үшін негіз бола алмайды. Ел экономикасының дамуының су қорының жай-күйіне айтарлықтай тәуелділігіне қарамастан, су экожүйелерін және олар қоғамға беретін тауарлар мен қызметтерді экономикалық бағалау жүзеге асырылмайды.
      Экожүйелердің құлдырау себептерінің бірі Қазақстан өзендері бассейндері суларының сапасын басқару жүйесінің жетілмегендігі болып табылады. Сулардың сапалық сипаттамаларының мониторингін: "Қазгидромет" республикалық мемлекеттік кәсіпорны (жер үсті суларының фондық мониторингі), облыстық қоршаған ортаны қорғау басқармалары (өнеркәсіптік ағындар сапасының мониторингі), аумақтық санитарлық-эпидемиологиялық қадағалау басқармалары (ауыз су қажеттілігіне арналған сулар сапасының мониторингі), Геология және жер қойнауын пайдалану комитетінің аумақтық басқармалары (жер асты сулар сапасының мониторингі) жүзеге асырады. Осы ұйымдар ақпаратының басым бөлігі сулардың сапасын жақсарту бойынша шешімдер жоспарлау және қабылдау үшін қол жетімді емес әрі жеткіліксіз, жұртшылық үшін қолжетімдік шектелген.
      5) Судың зиянды әсерінің алдын алу және оларды жою жүйесінің жетілмегендігі
      Осы салада жауапкершіліктің ведомствоаралық шашыраңқылығы байқалады (Төтенше жағдайлар министрлігі, Ауыл шаруашылығы министрлігі, Қоршаған ортаны қорғау министрлігі, жергілікті атқарушы органдар, шаруашылық жүргізуші субъектілер) және сулардың зиянды әсерінің салдарларының алдын алу мен оларды жою кезінде кешенді көзқарас жоқ.
      Қазіргі уақытта сулардың зиянды әсерінің мәселелерін шешуде жүйелі көзқарас жоқ. Осы құбылыстар бойынша жүйелендірілген дерекқор жоқ, олардың көптеген түрлері бойынша заңдылықтар зерттелмеген, олармен байланысты ықтимал залалдың тәуекелдері мен ауқымы бағаланбаған. Судың зиянды әсерінен қорғауды қамтамасыз ету үшін жауапты арнайы жобалау және өндірістік бөлімшелер таратылған, ал жаңалары құрылмаған. Сондықтан, осы проблема жеткілікті түрде өзекті болып табылады.
      6) Су шаруашылығы инфрақұрылымының жұмыс істеуі
      Су шаруашылығы жүйелері мен құрылыстарының іс жүзінде тозуы 60 % асады. Стратегиялық маңызы бар құрылыстардың сенімділігі мен қауіпсіздігі төмендеген. Ірі су тораптарының бөгеттері едәуір авариялық жай-күйде, олардың бұзылуы апаттық топан судың пайда болуына себеп болуы мүмкін.
      Үлестіруші желілердің пайдалы іс-қимылдары коэффициентінің төмендігі, сулардың үлкен шығыны, жер асты суларының көтерілуі және қатар жатқан жерлердің сортаңдануы байқалады.
      7) Азаматтық қоғамның және үкіметтік емес ұйымдардың (бұдан әрі - ҮЕҰ) әлсіздігі
      Су пайдаланушылар қауымдастығының (әрі қарай - СПҚ) және су пайдаланушылардың ауылдық тұтыну кооперативтерінің (бұдан әрі - СПАТК) даму практикасы олардың қалыптасу кезеңінде екендігін және су ресурстарын жоспарлау, бөлу және басқару процестеріне іс жүзінде қатыспайтындығын көрсетеді. Олар су шаруашылығы инфрақұрылымын жөндеу және жаңғырту, сондай-ақ аумақтар мен халықты сулардың зиянды әсерінен қорғауды қамтамасыз ету бойынша шешімдер әзірлеуге және жауапкершілікті бөлуге қатыспайды.
      8) Ұлттық ақпараттық жүйенің дамымағандығы
      Мүдделі қатысушылардың әлеуметтік-экономикалық және экологиялық ақпаратқа қол жетімділігі қамтамасыз етілмейді, басқарудың барлық деңгейлерінде қабылданатын шешімдердің объективтілігі төмендеуде. Экономиканың су секторында жоғары және орта буынды кадрлар даярлау және олардың біліктілігін арттыру жүйесі жетілдіруді талап етеді. Білім беру стандарттарындағы қазіргі бар олқылықтар білікті мамандардың және оқыту қаражатының жетіспеушілігіне әкеледі.
      9) Трансшекаралық суларды басқару және халықаралық ынтымақтастық проблемалары
      Трансшекаралық су объектілерін басқарудың күрделі проблемалары трансшекаралық өзендерді бірлесіп пайдалану мәселелерінің жеткіліксіз реттелуі, су ресурстарының жай-күйінің мемлекетаралық мониторингі жүйесінің және су ресурстарын пайдалану туралы шынайы деректер алмасудың, трансшекаралық өзендердің су шаруашылығы объектілеріндегі авариялық жағдайлар туралы өзара хабар берудің жоқтығы болып табылады. Бірлескен табиғи ресурстарды пайдалануды регламенттейтін құқықтық және әдістемелік негіз, сондай-ақ трансшекаралық экологиялық залалды бағалауда және өтеуде келісушілік жоқ. Трансшекаралық ластану проблемаларын екіжақты шешуге ұмтылыстар әзірше іс жүзіндегі нәтижелерге - трансшекаралық өзендердің ластану деңгейін төмендетуге әкелген жоқ. Осының бәрі республиканың су ресурстарын қалыптастырудың және су объектілері ластануының артуының жоғары деңгейімен қоса алғанда, халықтың және экономика салаларының тұрақты су пайдалануына және елдің экономикалық қауіпсіздігіне нақты шақырулар болып табылады.
      Халықаралық конвенциялар бойынша міндеттемелерді орындау деңгейі әрқашан жеткілікті жоғары емес екендігін атап өткен дұрыс. Проблема қаржыландырудың тапшылығында ғана емес, Қазақстанның конвенциялар мен келісімдер бойынша міндеттемелерін ескеретін сектораралық іс-қимылдарды жоспарлау рәсімдері мен әдістемелерінің жоқтығында.
      Қазақстан Республикасы экономикасының су секторының санамаланған проблемаларының қоршаған ортаға, ресурстық әлеуетке және халықтың денсаулығына залал келтіретін келеңсіз төтенше экономикалық және әлеуметтік салдарлары болуы мүмкін. Қазақстанның су ресурстарын басқару жүйесінің жетілмегендігінің аса көрнекті салдарлары баршаға аян, олар:
      Арал теңізінің экологиялық апаты;
      халықтың қауіпсіз ауыз сумен қамтамасыз етілуінің төмендігі;
      Каспий теңізінің қайраңында мұнай өндіру кезінде орын алуы мүмкін технологиялық апаттарға байланысты мұнай-газ секторының экологиялық проблемалары;
      су тапшылығы мен сулардың ластануы, ауыл шаруашылығы жерлерінің тұздануы (шөлейттенуі);
      республиканың көптеген су экожүйелерінің қанағаттанғысыз сапалық жай-күйі;
      гидротехникалық құрылыстардың физикалық тұрғыдан тозуына байланысты техногендік апаттардан болатын тәуекелдер мен ықтимал залал.
      Қазақстанда СРББ-ға өту үшін барлық алғышарттар бар, бірақ, процесті дамытуды қамтамасыз ету үшін институционалдық, заңнамалық және ақпараттық шаралардың үлкен кешенін атқару қажет. Белгілі бір жағдайлар жасалған, атап айтқанда, су ресурстарын басқарудағы негізгі рөл су ресурстарын пайдалану және қорғау саласындағы уәкілетті органға және оның аумақтық бассейндік органдарына берілген, бірақ тиімді жұмыс үшін олардың институционалдық әлеуетін едәуір арттыру талап етіледі. Халықаралық ынтымақтастық дамуда, бірақ Қазақстанның халықаралық шарттар бойынша міндеттемелерін орындау үшін, ең алдымен, су ресурстарын басқару проблемаларын ұлттық деңгейде шешу қажет.

3. Ұлттық жоспардың мақсаты мен міндеттері

      Ұлттық жоспардың мақсаты Қазақстан Республикасының экологиялық қауіпсіздігі мен орнықты дамуын қамтамасыз ету үшін су ресурстарын бірігіп басқару жүйесін қалыптастыру мен дамыту және суды пайдаланудың тиімділігін арттыру болып табылады.
      Ұлттық жоспардың мақсатына қол жеткізу мына міндеттерді шешу арқылы жүзеге асырылады:
      су ресурстарын басқару саласындағы заңнаманы жетілдіру;
      су объектілерін пайдалану мен қорғау саласындағы ұйымдық құрылымды жетілдіру, сектораралық әріптестіктің әлеуетін арттыру және қалыптастыру;
      СРББ-ның экологиялық компонентін енгізу және сулардың сапасын басқару;
      сулардың зиянды әсерлерінің алдын алу және олардың салдарларын жою;
      су пайдаланудың тиімділігін арттыру;
      су ресурстарын басқарудың ақпараттық-талдамалық жүйесін қалыптастыру;
      халықаралық ынтымақтастықты дамыту және трансшекаралық су объектілерін басқаруды жетілдіру.
      Ұлттық жоспар міндеттерін кезең-кезеңмен шешу бірігіп басқару құралдарының кешенін: су ресурстарын және оларға деген қажеттілікті бағалауды; әртүрлі деңгейлерде (мемлекетаралық, республикалық, мемлекеттік, бассейндік, аумақтық) су ресурстарын басқару жоспарларын әзірлеуді; су секторын дамыту сценарийін модельдеуді; сұранысты басқаруды және су ресурстарын неғұрлым тиімді пайдалануды; жанжалдарды шешуді, суды әділ бөлуді; тиімділік пен әділдікті қамтамасыз ету үшін құн мен бағаны пайдаланудың реттеуші және экономикалық құралдарын; басқару және ақпарат алмасуды; суды анағұрлым жетілген түрде басқару үшін білімді жақсартуды кеңінен қолдану негізінде жүзеге асырылады. Тұрақсыздандырушы факторлар серпінінің әр түрлі нұсқалары мен ықтимал сценарийлерін ескеретін болжамдар мен даму модельдерін әзірлеу көзделеді. Бұл су ресурстарын беруші сала рөлінің маңыздылығын қосылған құнның технологиялық және экономикалық тізбектерінің бастапқы буындары ретінде түсінуге қол жеткізуге мүмкіндік береді, олардың орнықтылығы мен қызмет көрсетулерінің сапасына өндірістің бүкіл тізбегінің түпкі өнімінің құны байланысты.

4. Іске асырудың негізгі бағыттары мен тетіктері

      Ұлттық жоспар Қазақстан Республикасының ұлттық су саясатын іске асырудың маңызды тетіктерінің бірі - су ресурстарын басқару жүйесін жетілдіруге және дамытуға бағытталған.
      Осы Ұлттық жоспар білікті басқаруды қалыптастыру, нақты болжау және ғылыми негізделген жоспарлау, су саясатын жүзеге асыруда мүдделі тараптардың сектораралық іс-қимылдарын қолдау жолымен су саясатының басымдықтарына қол жеткізуді қамтамасыз етеді.

4.1. Су ресурстарын басқару саласындағы су заңнамасын жетілдіру

      Су ресурстарын және оның сапасын басқару саласындағы заңнаманы оң халықаралық тәжірибені ескере отырып, одан әрі жетілдіру қажет.
      СРББ үшін қолайлы құқықтық жағдайлар жасау мынадай іс-шараларды көздейді:
      1) бірінші кезеңде (2009 - 2011 жылдар):
      су ресурстарын басқару және экономиканың су секторын орнықты дамыту саласындағы нормативтік құқықтық актілерді жетілдіру;
      2) екінші және келесі кезеңдерде (2011 - 2025 жылдар):
      республикалық және жергілікті су саясаты (басқару саласында) арасында өзара тиімді іс-қимыл жасасу үшін құқықтық негіздерді дамыту;
      су ресурстарын пайдалану мен қорғау саласындағы нормативтік әдістемелік базаны одан әрі жетілдіру;
      қаржы ағынының салықтық төлемдерге (су объектілерін пайдаланғаны үшін төлем) және молықтыру төлемдеріне (су объектілерін қалпына келтіру мен қорғауға бағытталған төлем) бөлуді заңнамалық қамтамасыз ету;
      барлық өзен бассейндеріне арналған бассейндік келісімді дайындау, оларға қол қою және орындау.

4.2. Су объектілерін пайдалану мен қорғау саласындағы ұйымдық құрылымды жетілдіру, оның әлеуетін арттыру және сектораралық әріптестікті қалыптастыру

      СРББ принциптерін іске асыру үшін басқарудың барлық деңгейлерінде (мемлекетаралық, республикалық, бассейндік және жергілікті) институционалдық іс-шараларды жүргізу талап етіледі. Ол үшін:
      1) бірінші кезеңде (2009 - 2011 жылдар):
      су қорын пайдалану мен қорғау саласындағы уәкілетті органды институционалдық жағынан күшейту;
      Су және санитария жөніндегі ұлттық үйлестіру кеңесін құру;
      су шаруашылығы жүйелері мен құрылыстарын пайдалану жөніндегі мемлекеттік холдинг (Ұлттық компания) құру;
      су ресурстарын басқару жөніндегі Бірыңғай ақпараттық-талдамалық жүйені енгізудің базалық негіздерін құру;
      бассейндік кеңестерді одан әрі дамыту мәселелері көзделеді;
      2) екінші және келесі кезеңдерде (2012 - 2025 жылдар):
      экономиканың су секторын одан әрі институционалдық күшейтуді жүргізу;
      сумен жабдықтау және су бөлу кәсіпорындарын қаржыландыру (субсидиялау) көздері мен бірінші кезектегі және перспективалық міндеттерді, оның ішінде су құбыры-кәріз жүйесін түгендеуді жүргізу, коммуналдық жүйе объектілерінің мониторингі, жаңа технологиялар мен техниканы енгізу мәселелерін шешуде жәрдем ету бойынша шараларды айқындау;
      ең төменгі аумақтық деңгейде шешімдер қабылдауды қамтамасыз ету үшін бассейндік басқарудың ұйымдық құрылымын жетілдіруді жүзеге асыру.

4.3. СРББ-ның экологиялық компонентін енгізу және сулардың сапасын басқару

      СРББ экожүйенің ең аз залалы жағдайында әлеуметтік-экономикалық дамуды көздейді. Экожүйелерді сақтауды Орталық Азия елдері Киевтегі (2003 жыл) Министрлердің жалпыеуропалық конференциясында Орталық Азиядағы басымдықты субөңірлік мақсат (1-Мақсат) деп жариялады. Біріккен Ұлттар Ұйымының Тұрақты даму жөніндегі комиссиясы он екінші сессиясының (2004 жыл) қарарында "салауатты экожүйелер су тазалығының қажетті шарты болып табылады және жоспарлау процесінде экожүйелердің құндылығын бағалау қажет" екендігін атап көрсетті. Су ресурстарын басқаруға деген кешенді көзқарас - СРББ "су ресурстарын қалпына келтіру, тазалау және игеру жөніндегі қымбат іс-шараларды" айналып өтуге мүмкіндік береді (XXI ғасырға арналған күн тәртібінің 18-тарауы).
      Су экожүйелерінің салауаттылығын қамтамасыз ету су пайдаланушыларды қажетті көлемде және кепілдендірілген сападағы сумен қамтамасыз ету үшін қажетті су қорының сапалы экологиялық жай-күйінің кепілі болып табылады. Тек осы ретте ғана экожүйенің халыққа қажетті тауарлар мен қызметтер ұсыну: балық шаруашылығын, туризмді, денсаулық сақтауды және экономиканың басқа да салаларын дамытуды қамтамасыз ету қабілеті сақталады. Экожүйелік көзқарас, экожүйенің өзінің су қажет етуін қамти отырып, барлық су пайдаланушылардың мүддесін ескеруге мүмкіндік береді.
      Су тасқындарын болдырмау, су ағыны мен қорларын реттеу, жер үсті және жер асты сулардың сапасын арттыру, шоғырларды бекіту, топырақ эрозиясын азайту, өзен жағалаулары мен жиек сызықтарын тұрақтандыру және сырғымаларды азайту, суды инфильтрациялауды жақсарту, судың топырақта жиналуын ынталандыру, жер асты суларының толығуын жеңілдету және басқалар экожүйелердің салауаттылығын қамтамасыз ету үшін қажетті іс-шаралар болып табылады.
      СРББ экологиялық компонентін енгізу мынадай іс-шараларды көздейді:
      1) бірінші кезеңде (2009 - 2011 жылдар):
      жол берілетін шекті зиянды әсерлер (бұдан әрі - ЖШЗӘ) нормативтерін қоса алғанда, су сапасы нормативтерінің (стандарттарының) жаңа буындарына көшу;
      тиісті бассейндердегі судың сапасын жақсарту жөніндегі шаралар кешенін әзірлеу (СРББ бассейндік жоспарлары мен су үнемдеу шеңберінде);
      су қорын пайдалану мен қорғау саласындағы уәкілетті органның өңірлік бассейндік органдарының жанынан судың сапасын кешенді анықтау жөніндегі экспресс-зертханасы бар, мамандандырылған ақпараттық-талдау орталықтарын құру;
      Сулардың зиянды әсерінен болатын залалды бағалау әдістемесіне зерттеу жүргізу және оны әзірлеу жөнінде ұсыныстар дайындау;
      Табиғат қорғау және санитарлық-эпидемиологиялық су жіберулерді есептеу әдістемесін дайындау;
      Қазақстан Республикасының шағын өзендерін оңтайлы басқару жөніндегі шаралар кешенін әзірлеу;
       шағын өзендердің жай-күйінің аймақтық-өңірлік нормативтерін және жол берілетін антропогендік жүктемені әзірлеу саласындағы зерттеулер жүргізу, олардың су жиналғыларын қоса алғанда;
      су қорғау аймақтары мен белдеулерін белгілеу жобаларын әзірлеу жөніндегі жұмыстарды үйлестіру;
      заңнаманы су объектілеріне зиян келтіргені үшін жауапкершілікті арттыру бөлігінде жетілдіру жөнінде ұсыныстар әзірлеу.
      2) екінші және келесі кезеңдерде (2012 - 2025 жылдары):
      экожүйелік қызметтер үшін ақы төлеу жүйесін енгізу;
      су экожүйесі мен сулардың сапасының жай-күйінің мониторингі жүйесін құру және дамыту;
      экожүйелік көзқарас принциптерін және су экожүйелерін қорғау қажеттілігін ескере отырып, су заңнамасын жетілдіру.
      Экожүйелік көзқарас СРББ процесін тәртіпке келтіреді. Су ресурстарын басқару неғұрлым айқындалған жүйелілікке ие болып отыр: су жинау аумақтарын қорғау (орман алқаптарын қалпына келтіру, жерді өңдеудің қазіргі заманғы технологиялары, апаттық құбылыстарды болдырмау), жер үсті, жер асты және қайтарымды суларды келісіп басқару, ластануға қарсы күрес және басейндердің төменгі бөліктерінде экожүйелер үшін экологиялық су жіберу.
      Экожүйелік шектеулер туралы түсінік келісілген іс-шараларды жүзеге асыру кезінде бенефициарлардың анағұрлым жалпы пайда алуы үшін негіз құра отырып, кіші секторлардың бәсекелестігінің баламасын қамтамасыз етеді. СРББ пайдаланушылардың экожүйелердің олар беретін қажеттіліктері мен пайдалары туралы хабардарлығын арттыра отырып, шешімдер қабылдау процесінде және қызметті жоспарлау кезінде экожүйелердің құндылығын ескеруге мүмкіндік береді.

4.4. Сулардың зиянды әсерінің алдын алу және салдарларын жою

      Қазақстан Республикасында судың зиянды әсері, негізінен, су тасқындары мен селдерге байланысты. Басқа себептер салдарынан болатын су факторының теріс рөлі туралы жүйелендірілген деректер жоқ. Республикада шамамен 800-ге жуық өзен (ұзындығы 50 км-дан астам), сыйымдылығы мен мақсаты әртүрлі 600-ден астам су қоймалары, көлемі 1 км 2 және одан артық 3 мыңға жуық ірі көлдер бар, олардың болуымен әртүрлі су тасқындары байланысты болуы мүмкін.
      Су тасқындарына бейім аумақтарға республиканың барлық әкімшілік облыстары жатады. 75 ауылдық аудан және тұрғындардың жалпы саны кемінде 5 миллион адамы бар 800-ден артық елді мекен су тасқынынан тікелей зардап шегеді. Республикадағы су тасқындарының себептері ұзаққа созылған нөсер жаңбырлар, жазық жерлердегі қар қабатының, тауларда қар мен мұздықтардың интенсивті түрде еруі, өзендер мен су қоймаларының бұзылуы, ірі су қоймаларындағы судың жайылуы, өзендердегі мұздың бөгелуі мен кептелуі және басқалар болып табылады.
      Қазақстанда күшті су тасқындары әртүрлі бассейндерде жыл сайын байқалады, олардың көлемі едәуір құбылып тұрады. 50-100 жылда 1 рет қайталанатын, адам өлімі мен айтарлықтай шығын орын алатын апатты су тасқындары болады.
      Қазақстанда шығыс, оңтүстік-шығыс және оңтүстік таулары сел қаупі бар тауларға жатады. Бұл өңірлердің аумағы шамамен 360 мың км 2 немесе мемлекет аумағының 13 %-ін құрайды. Селдің негізгі себептері нөсер жаңбырлар, теңіз-мұз өзендердің арнадан шығуы, гляциалды және сейсмикалық сипаттағы көшкіндер болып табылады. Республикада 300-ден астам селдік бассейндер бар және соңғы 150 жыл ішінде 800-ге жуық күшті сел оқиғалары болған. Қайталануы бойынша Қазақстанда нөсерлік сипаттағы селдер неғұрлым жиі болады - шамамен 80 %, мұздық (қарлы-мұзды) селдердің үлесіне 15 %-ке дейін келеді, сейсмикалық селдерді қоса алғанда, басқа селдердің түрлері - 5 % шегінде.
      Қазақстан Республикасы Төтенше жағдайлар министрлігі деректерінің негізінде алдын ала жасалған бағалау бойынша 1993 - 2003 жылдарда Қазақстанда 85 ірі су тасқыны мен 15 сел болып, нәтижесінде 17 адам қаза тапқан және 45000 адам зардап шеккен, ал тікелей материалдық залал құны 800 миллион АҚШ долларын құраған.
      Бұл көрсеткіштер Қазақстандағы су тасқыны мен селдің әлеуетті тәуекелін толық көрсете алмайды, өйткені қаралып отырған кезеңде ірі апаттар болған жоқ.
      Қазақстанда қалыптасқан жағдайды негізге ала отырып, судың зиянды әсерлерінің алдын алып және оларды жоя отырып, мынадай іс-шаралар көзделуде:
      1) бірінші кезеңде (2009 - 2011 жылдар):
      сулардың зиянды әсерімен байланысты табиғи және техногендік сипаттағы төтенше жағдайларға ден қою жөніндегі іс-қимыл жоспарын әзірлеу;
      Географиялық ақпараттық жүйелер технологиялары (ГАЖ-технологиялар) және Жер бетін ғарыштан қашықтықтан зондылау деректерін пайдалану негізінде сулардың зиянды әсерлерінің тәуекелін бағалау әдістемесін әзірлеу; және су факторының әсерімен байланысты апаттық құбылыстарға бейім аса қауіпті аумақтар каталогын дайындау; сулардың төтенше зиянды әсері жағдайында авариялық жедел жұмыстарды жүргізу үшін, сондай-ақ су мен селден қорғау құрылыстарын жобалау, салу және профилактикалау жөніндегі жоспарланған жұмыстарды жүргізу үшін мамандандырылған авариялық-қалпына келтіру және гидроқұрылыс ұйымдарын құру;
      сулардың зиянды әсерлерін елді мекендерді, шаруашылық объектілерін және аумақтарды нормалық қорғауды қамтамасыз ету.
      2) екінші және келесі кезеңдерде (2012 - 2025 жылдар):
      судың зиянды әсерінің алдын алу және салдарларын жою жөнінде қабылданатын шараларды күшейту мақсатында қолданыстағы заңнамаға өзгерістер мен толықтырулар енгізу;
      елді мекендерді, шаруашылық объектілерін және аумақтарды судың зиянды әсерінен инженерлік қорғау жөніндегі жұмыстарды ұйымдастыру және жүргізу;
      судың зиянды әсер ету құбылыстарының жер беті-ғарыштық мониторингі мен болжаудың оңтайлы жүйесін құру;
      дүлей зілзалаларға, өнеркәсіптік аварияларға және апаттарға байланысты судың зиянды әсерінен нормалық қауіпсіздікті қамтамасыз ету.

4.5. Су пайдаланудың тиімділігін арттыру

      Ашықтық, насихат және ақпаратқа қол жетімділік, су объектілерін сақтау мақсаттары мен міндеттері, су үнемдеу және судың өнімділігін арттыру тәсілдері туралы халықты хабардар ету жұртшылық тарапынан суды тиімді пайдалану жөніндегі шараларды қолдауға ықпал етеді.
      Су ресурстарын пайдаланғаны үшін төлемдер жүйесі мен көлемі су шаруашылығы және су қорғау іс-шараларына кеткен шығындарды жабуы тиіс. "Су су үшін ақы төлейді" және "ластаушы ақы төлейді" - экономикалық қатынастардың негізгі принциптері осы.
      Су пайдаланудың тиімділігін арттыру мынадай іс-шараларды көздейді:
      1) бірінші кезеңде (2009 - 2011 жылдар):
      сумен жабдықтау және су бұру жүйелерін, гидротехникалық құрылыстарды, сондай-ақ суару жүйелерін қалпына келтіру мен салудағы басымдықтарды белгілеу жөнінде ұсыныстар әзірлеу;
      сумен жабдықтау және су бұру жүйелерін және гидротехникалық құрылыстарды (қалалық, ауылдық, суару және сорғыту жүйелері) қалпына келтіру және салу жөніндегі шаралар кешенін әзірлеу;
      Су пайдаланудың барлық салаларында судың әлеуетті өнімділігін айқындау әдістемесін оған қол жеткізу жөніндегі шараларды дайындай отырып әзірлеу;
      Жер үсті және жер асты суларын пайдаланғаны үшін алынатын төлем ставкаларын айқындау әдістемесін әзірлеу;
      әртүрлі факторларға қарай елді мекендердің тұрғындарын ауыз сумен қамтамасыз етудің ең аз нормативін нақтылау және түзету бөлігінде ұсыныстар әзірлеу;
      су пайдалануды есепке алуды жетілдіру және қазіргі заманғы өлшеу құралдарымен техникалық жарақтандыру жөнінде ұсыныстар әзірлеу;
      су ресурстарын алуды жедел есепке алудың ақпараттық жүйесін енгізуді іске асыру;
      өлшеу құралдары мен жергілікті автоматиканың импортын алмастыру жөніндегі шаралар кешенін әзірлеу;
      су пайдаланушылар бірлестіктерін (СПА, СПАТК және басқалар) қолдау және кеңейту мақсатында су пайдаланушылар үшін қазіргі агротехнологияларды, сондай-ақ суару технологияларын пайдалану жөніндегі Мемлекеттік консультативтік қызметтер құру туралы ұсыныстар әзірлеу;
      Қазақстан Республикасының оңтүстік облыстарында жер үсті суарудың су үнемдеуші технологияларын енгізу;
      су шаруашылығында геоақпараттық технологияларды қолдану жөніндегі білім беру бағдарламаларын, тиісті тренингтер өткізу;
      су ресурстарының жай-күйі, су үнемдеу мен суды пайдаланудың өнімділігін арттыру тәсілдері туралы ақпаратты халыққа жеткізу жөніндегі іс-шараларды іске асыру;
      2) екінші және келесі кезеңдерде (2012 - 2025 жылдар):
      су-ресурстық әлеуетті молықтыруды және сақтауды қамтамасыз ететін тиімді экономикалық тетікті әзірлеу және енгізу;
      субсидиялау және қаржыландыру саясатын өзгерту, су үшін ақы төлеудің прогрессивтік жүйесін енгізу;
      экономикалық, технологиялық және ұйымдастыру әдістерінің кешені негізінде (су пайдалану мен су бөлуді диспетчерлеу, ақпараттық-талдамалық қызметтерді енгізу және басқалары) су пайдаланудың барлық салаларында судың әлеуетті өнімділігіне жақындау;
      экожүйелер ұсынатын қызметтердің орнықтылығын арттыру жөніндегі шараларды әзірлеу және іске асыру. Судың мөлшерін реттеу функцияларын (ағындар, инфильтрация, ұстап тұру және жинау) екпе ағаштарының, ауыл шаруашылығы қызметінің үнемдеу әдістерін қолдану және жайылымдық алаңдарын қалпына келтіру көмегімен қамтамасыз етуге болады;
      су үнемдеудің пилоттық жобаларын кейіннен оң тәжірибені тарата отырып әзірлеу және іске асыру;
      фермерлерге тиімді суландыру тетіктерін үйрету үшін пилоттық аумақтарды - демонстрациялау учаскелерін дамыту.

4.6. Су ресурстарын басқару жүйесін ғылыми және ақпараттық қамтамасыз ету

      1. Су объектілерінің мемлекеттік мониторингі жүйесін жетілдіру.
      Су объектілерінің мемлекеттік мониторингіне жер үсті су объектілерінің мониторингі, жер асты су объектілерінің мониторингі және су шаруашылығы жүйелері мен құрылыстарының мониторингі кіреді. Қазіргі бар су объектілерінің мониторингі жүйесі жеткілікті жедел емес және су экожүйелерінің жай-күйі мен серпінін толыққанды бағалауды жүзеге асыруға және объективті басқару шешімдерін қабылдауға мүмкіндік бермейді. Су объектілерінің мониторингін бірқатар министрліктер мен ведомстволардың (Ауыл шаруашылығы министрлігі, Қоршаған ортаны қорғау министрлігі, Энергетика және минералдық ресурстар министрлігі, Денсаулық сақтау министрлігі, Төтенше жағдайлар министрлігі) қадағалау қызметтері олардың арасындағы тиісті үйлестірусіз жүзеге асырады. Су объектілерінің мониторингі жүйесін жетілдіру мынадай іс-шараларды көздейді:
      1) бірінші кезеңде (2009 - 2011 жылдар):
      нормативтік құқықтық актілерді жетілдіріп және әзірлей отырып, су объектілері мониторингінің бірыңғай жүйесін қалыптастыру жөнінде ұсыныстар әзірлеу;
      2) екінші және келесі кезеңдерде (2012 - 2025 жылдар):
      су объектілері мониторингінің бірыңғай жүйесінің қызметін қалыптастыру, одан әрі жетілдіру және қолдау.
      1.2. Жер үсті су объектілері мониторингінің мемлекеттік жүйесін дамыту:
      су объектілерін еуропалық жіктеуді және өзендердің экологиялық жай-күйінің жоғары, жақсы және орташа сапасын айқындау әдістемелерін бейімдеуді (ЕО-ның Негіздемелік Су Директивасы негізінде);
      гидрологиялық байқаулардың мемлекеттік желісін оңтайландыру жөніндегі іс-шараларды әзірлеуді;
      биоиндикация және биотестілеу әдісін пайдаланатын жер үсті су объектілерінде гидробиологиялық байқаулар қызметін қалпына келтіруді;
      Су шаруашылығы бассейндерінің жыл сайынғы су ресурстарын бағалау әдістемесін әзірлеуді және "Жер беті, жер асты суларының ресурстары, оларды пайдалану мен сапасы" МСК-ның біріктірілген жыл сайынғы басылымын шығаруды;
      қазіргі климат жағдайларында су шаруашылығы бассейндері бойынша жер үсті суларының көпжылдық ресурстарын бағалауды;
      Қазақстан өзендерінің сулылығын қысқа мерзімді және ұзақ мерзімді болжаудың қазіргі заманғы әдістерін әзірлеуді;
      Қазақстанның жер үсті су объектілерінің су ресурстарын жоғары деңгейдегі рұқсатпен қашықтықтан зондылау деректерін пайдалана отырып, мониторингтеу және бағалау әдістемесін әзірлеуді талап етеді.
      1.3. Жер асты суларының мониторингі жүйесін дамыту:
      1) бірінші кезеңде (2009 - 2011 жылдар):
      жер асты сулары ресурстарының жай-күйін бағалау және болжау үшін қажетті жер үсті сулары мен климат мониторингі деректерінің тізбесін айқындауды;
      жер асты суларының мемлекеттік мониторингінің ақпараттық жүйесінің келісілген талаптарын ескере отырып, деректер алмасу регламентін әзірлеуді және бекітуді;
      жаңа әдістемелік негізде бассейндердің масштабы 1:500000 гидрогеологиялық карталарын жасауды;
      бассейндер бойынша жаңа әдістемелік негізде мақсатты пайдалану санаттары бойынша жер асты сулары ресурстарының көлемдерін айқындауды;
      жер асты суларының мемлекеттік мониторингінің (бұдан әрі - ЖСММ) қадағалау желісін ЖСММ қадағалау желісіне қойылатын талаптарды әзірлеу және бассейндердің ЖСММ желісінің жеткіліктілігін айқындау, бассейндердегі ЖСММ-ның қадағалау желісін дамыту бағдарламаларын негіздеу және жасау жолымен оңтайландыруды;
      ЖСММ қадағалауларын жүргізудің жоғары технологиялық құралдарын енгізуді;
      бассейндердің жер асты суларының жай-күйіне бассейндердің жер асты сулары жай-күйінің тәуекелін бағалау өлшемдерін әзірлеу бөлігінде бағалау жүргізуді;
      мониторинг объектілерін (су пайдалану, жер қойнауын пайдалану) және жай-күйін бағалау үшін математикалық модельдер құру қажет болатын жер асты суларының ластану учаскелерін айқындауды;
      СРББ-нің мақсаттары үшін "Жер асты сулары" ақпараттық жүйесін жетілдіруді талап етеді.
      1.4. Жер ресурстары мониторингінің жүйесін дамыту:
      бірыңғай жүйе бойынша жерлердің мониторингі бөлігінде нормативтік құқықтық актілерді жетілдіру жөнінде ұсыныстар әзірлеуді;
      су қоры жерлерінің нормативтік-әдістемелік құжаттамасын жетілдіру жөнінде ұсыныстар әзірлеуді;
      жерлер мониторингінің стационарлық қадағалау пункттерін жаңғырту және дамыту жөнінде ұсыныстар әзірлеуді;
      жерлер мониторингінің автоматтандырылған ақпараттық жүйесінің жұмыс істеуі жөніндегі іс-шараларды іске асыруды;
      стационарлық қадағалау пункттерін жаңғырту мен дамытуды;
      экологиялық стационарлық қадағалау пункттерін құруды талап етеді;
      2. Ұлттық жоспарды ғылыми-ақпараттық қолдау
      Ұлттық жоспарды ғылыми-ақпараттық қолдау мынадай іс-шараларды іске асыру арқылы жүзеге асырылады:
      1) бірінші кезеңде (2009 - 2011 жылдар):
      су пайдаланушыларды қолдау және оларға консультациялық көмек көрсету үшін құрылымдық бөлімшелері бар Су шаруашылығының ғылыми-ақпараттық орталығын (бұдан әрі - СШ ҒАО) құру туралы ұсыныс әзірлеу;
      саяси, экономикалық жағдайлар мен тәуекелдерді, қазіргі бар әлемдік тәжірибені және қоршаған ортаға әсер ету салдарларын бағалауды ескере отырып, ресей өзендері ағындарының бір бөлігін Қазақстан мен Орталық Азияға бұрудың орындылығы мен жүзеге асырылатындығы туралы зерттеулер жүргізу;
      антропогендік және табиғи факторларды ескере отырып, ұзақ мерзімді перспективаға арналған қолда бар су ресурстарын ұлғайту жөнінде ұсыныстар әзірлеу;
      бұлттарға химиялық әсер ету жолымен су қоймаларының кепілді қайтарымын арттыру мәселелерін пысықтау;
      негізгі өзендер мен басқа да су объектілері бассейндері бойынша су ресурстарын кешенді пайдалану және қорғау схемаларында ұсынылған іс-шараларды іске асыру мәселелерін пысықтау;
      КСРО Мемлекеттік Су Кадастрының (Қазақстандық бөлігі) қор материалдарының негізінде су ресурстары бойынша электрондық дерекқорды қалыптастыру жөнінде ұсыныстар әзірлеу;
      шет елдерде оқытуды (2018 жылға дейін жылына 10 студент) ескере отырып, Қазақстан Республикасының су секторындағы кадрлардың біліктілігін арттыру және оларды даярлау жөнінде ұсыныстар әзірлеу;
      мектепке дейінгі тәрбиелеу және балаларды оқыту; жалпы орта білім беру; техникалық және кәсіптік білім беру; жоғары білім беру жүйесінде оқу-әдістемелік және кадрлық қамтамасыз етуді құруға және дамытуға қатысу;
      2) екінші және келесі кезеңдерде (2012 - 2025 жылдар):
      негізгі өзендер мен басқа да су объектілерінің бассейндері бойынша су ресурстарын кешенді пайдалану және қорғау схемалары (бассейндік жоспарлар) ұсынған іс-шараларды іске асыру;
      СШ ҒАО қызметіне қолдау жасау және су қорын пайдалану мен қорғау саласындағы уәкілетті органның барлық өңірлік бассейндік органдары жанындағы оның филиалдарын дамыту;
      жаңашыл қаржылық тетіктерді - экожүйелік қызмет көрсетулер үшін ақы төлеу жүйесінің әр алуан нысандарын әзірлеу әрі енгізу және оларды әрбір өзен бассейніне тән жағдайларға бейімдеу;
      Ұлттық Жоспардың мақсаттарына қол жеткізудегі прогресті бағалау үшін СРББ-ның индикаторлар жүйесін әзірлеу және енгізу.
      3. Жер асты суларының тиімділігін арттыру ауыз су мұқтаждары, жайылымдарды суару, бальнеология және экономиканың әртүрлі секторларындағы өзге де өндірістік қызметтер үшін жер асты суларын зерттеу мен кешенді пайдалану жөніндегі іс-шараларды әзірлеу және іске асыру арқылы жүзеге асырылады.

4.7. Халықаралық ынтымақтастықты дамыту және трансшекаралық су объектілерін басқаруды жетілдіру

      Трансшекаралық өзен бассейндерінде бірлесіп су пайдалану проблемаларын шешу бүкіл трансшекаралық бассейндер шегінде су ресурстарын бірігіп басқаруға үйлесімді көшу мақсатында Қазақстанның шектес елдермен ынтымақтастығын кеңейтуді талап етеді. Қазақстан қол қойған халықаралық шарттарға сәйкес барлық трансшекаралық өзен бассейндерінде суды пайдалану және су ресурстарын қорғау мәселелерін бірлесіп шешу үшін екіжақты комиссиялар мен жұмыс топтары құрылған. Сонымен қатар, Қазақстанның халықаралық шарттар бойынша міндеттемелерін орындау тетіктерін жақсартқан жөн болар еді.
      Халықаралық ынтымақтастықты нығайту және трансшекаралық суларды басқаруды жетілдіру мынадай іс-шараларды көздейді:
      1) бірінші кезеңде (2009 - 2011 жылдар):
      сулар сапасының бірлескен мониторингі жөніндегі ережелерді қамти отырып, Қазақстан Республикасының халықаралық шарттарын жасасу жөнінде ұсыныстар әзірлеу;
      Қазақстан Республикасының көпжақты халықаралық шарттарының өңірлік шарттық-құқықтық базасын кеңейту;
      Трансшекаралық су арналары мен халықаралық көлдерді қорғау және пайдалану жөніндегі конвенция (1992 жыл) шеңберінде Су және санитария мәселелері жөніндегі хаттамаға қол қою бойынша жұмыстарды ұйымдастыру;
      Қазақстанның Халықаралық су ағындарын пайдаланудың кеме жүзбейтін түрлерінің құқығы туралы конвенцияға (1997 жыл) қосылуы бойынша жұмыстарды ұйымдастыру;
      Қазақстан мен шектес мемлекеттердің су заңнамасына салыстырмалы-құқықтық талдау жүргізу және трансшекаралық өзендерді басқару саласын жетілдіру үшін ұсынымдар дайындау;
      трансшекаралық өзендер бассейндерінде су ресурстарын кешенді игеру мен ұтымды пайдаланудың жалпы принциптерін шектес мемлекеттермен бірігіп айқындау;
      тараптардың конвенциялар мен келісімдер бойынша міндеттемелерін ескеретін, өзен бассейндерін басқарудың бірыңғай халықаралық жоспарларын дайындаудың ресімдері мен әдістемесін әзірлеу;
      мемлекетаралық бассейндік су шаруашылығы ұйымдарының әлеуетін арттыру;
      2) екінші және келесі кезеңдерде (2012 - 2025 жылдар):
      еліміздің нормативтік құжаттары мен заңнамалық актілерін халықаралық су құқығы нормаларымен сәйкес келтіру;
      су ресурстарының сапасын сақтау үшін қажетті, келісілген ұлттық және халықаралық құқықтық құжаттарды әзірлеу;
      трансшекаралық өзен бассейндерінде экожүйелік қызметтер үшін ақы төлеу жүйесін енгізу;
      тараптардың міндеттемелерді орындауын және сақтауын қамтамасыз ететін тетіктерді енгізу;
      су ресурстары жөніндегі ұлттық дерекқормен алмасу және су тасқындары мен экожүйелердің ластануының салдарларын бәсеңдету бойынша шешімдер қабылдау жөніндегі өңірлік ақпараттық желі құру.
      СРББ негізінде трансшекаралық сипаттағы экологиялық су проблемаларын шешу Қазақстанның халықаралық шарттар, оның ішінде Трансшекаралық су арналары мен халықаралық көлдерді қорғау және пайдалану жөніндегі конвенция (Хельсинки, 1992 жылғы 17 наурыз), Биологиялық әралуандылық туралы конвенция (Рио-де-Жанейро, 1992 жылғы 5 маусым), Ақпаратқа кіру, шешімдер қабылдау процесіне жұртшылықтың қатысуы және қоршаған ортаға қатысты мәселелер бойынша сот әділдігіне қол жеткізу туралы конвенция (Орхус, 1998 жылғы 25 маусым), Эспода (Финляндия) 1991 жылғы 25 ақпанда жасалған Аралық шекара контексіндегі қоршаған ортаға ықпал етуді бағалау туралы конвенция бойынша өзіне алған міндеттемелерін орындауына жәрдемдесетін болады.

5. Қажетті ресурстар және қаржыландыру көздері

      Ұлттық жоспарды қаржыландыру көзі республикалық және жергілікті бюджеттердің, шаруашылық жүргізуші субъектілердің, табиғат пайдаланушылардың қаражаты, халықаралық ұйымдар мен донор елдердің гранттары, Қазақстан Республикасының заңнамасында тыйым салынбаған өзге де көздер болады.
      Ұлттық жоспарда көзделген іс-шараларды мемлекеттік бюджет есебінен қаржыландырудың жыл сайынғы көлемі Республикалық бюджет туралы Заңда белгіленетін болады.

       6. Ұлттық жоспарды іске асырудан күтілетін нәтижелер

      Ұлттық жоспарды іске асыру Қазақстанға су секторына инвестицияларды тиімді салуды, экологиялық тұрғыдан тұрақты экономикалық дамуды қамтамасыз етеді.
      Ұлттық жоспарды іске асыру нәтижесінде:
      1) бірінші кезеңде (2009 - 2011 жылдар):
      су қорын қорғау мен пайдалану саласындағы уәкілетті органды институционалдық жағынан күшейтудің негізгі бағыты айқындалады;
      су ресурстарын тиімді пайдалану мақсатында бассейндік кеңестердің рөлі су ресурстарын басқару органдарының, су пайдаланушылар мен жұртшылықтың өзара іс-қимыл жасасуының негізгі органы ретінде нығайтылады;
      су ресурстарын басқару жүйесін жетілдіру мақсатында жаңа әдістемелерді, стандарттар мен нормативтерді әзірлеу және қазіргі барларын жетілдіру қамтамасыз етіледі;
      трансшекаралық су ресурстарын басқару мәселелерінде Қазақстанның мүдделерін ілгерілету үшін ғылыми негізделген базаны құру қамтамасыз етіледі;
      қолда бар су ресурстарын ұлғайту мақсатында өзендер ағынының бір бөлігін мемлекетаралық бұрудың оңтайлы моделін жасау бөлігінде зерттеу жүргізіледі;
      2011 жылға қарай судың өнімсіз шығынының көлемі қазіргі деңгейден 15 %-ке қысқартылады;
      Су ресурстарын басқару жөніндегі бірыңғай ақпараттық-талдамалық жүйенің пилоттық нұсқасы екі өзен бассейнінің аумағын қамти отырып жасалады;
      2) екінші және келесі кезеңдерде (2012 - 2025 жылдар):
      Қазақстан Республикасы заңнамасының кейбір нормаларын жақсарту арқылы тиімді су пайдалануға арналған нормативтік құқықтық база жасалады;
      2025 жылға қарай судың өнімсіз шығынының көлемі қазіргі деңгейден 30 %-ке қысқартылады;
      барлық стационарлық су жинау құрылыстарын қамти отырып, су ресурстарын пайдалануды жедел есепке алу жүйесі құрылады;
      жер асты, жер үсті суларының және олармен байланысты жер ресурстары мониторингінің біріктірілген жүйесі құрылады;
      су ресурстарын қорғау мен пайдалану саласында шектес мемлекеттермен ынтымақтастықтың орнықты тетігі жасалады;
      барлық өзен бассейндері аумағында Су ресурстарын басқару жөніндегі бірыңғай ақпараттық-талдамалық жүйе енгізіледі;
      Су шаруашылығының ақпараттық-талдамалық орталығы құрылады;
      су объектілерінің сапасын айқындаудың жетілдірілген стандарттары негізінде 2025 жылға қарай экологиялық орнықтылық және елдің су қорының тиісті жай-күйі қамтамасыз етіледі.

7. Ықтимал тәуекелдер

      Қазақстан Республикасының су ресурстарын бірігіп басқару және су пайдаланудың тиімділігін арттыру жөніндегі 2009 - 2025 жылдарға арналған Ұлттық жоспарды іске асыру процесінде мынадай мән-жайлар (тәуекелдер) туындауы мүмкін:
      қаржылық тәуекел (әлемдік қаржылық дағдарыс; республикалық бюджеттен бөлінетін қаражат көлемінің қысқаруы және басқалар);
      табиғи және техногендік сипаттағы тәуекелдер;
      шектес мемлекеттермен трансшекаралық су ағындарын басқару жөніндегі жаңа келісімдерге қол қоймау, сондай-ақ бұрынғы қол қойылғандарын орындамау.

       Ескертпе: аббревиатуралардың толық жазылуы

СПҚ      - Су пайдаланушылар қауымдастығы
ЕО НСД   - Еуропалық одақтың Негіздемелік су директивасы
СЭЖ      - су экожүйелері
ҒСӘ      - Ғаламдық Су Әріптестігі
ГАЖ      - географиялық ақпараттық жүйелер
ЖСММ     - Жер асты суларының мемлекеттік мониторингі
СРББ     - Су ресурстарын бірігіп басқару
СШ ҒАО   - Су шаруашылығының ғылыми-ақпараттық орталығы
ЗӘРШ     - жол берілетін шекті зиянды әсерлер
СПАТК    - Су пайдаланушылардың ауылдық тұтыну кооперативтері

О проекте Указа Президента Республики Казахстан "Об утверждении Национального плана по интегрированному управлению водными ресурсами и повышению эффективности водопользования Республики Казахстан на 2009 - 2025 годы"

Постановление Правительства Республики Казахстан от 28 января 2009 года № 67

      Правительство Республики Казахстан ПОСТАНОВЛЯЕТ:
      внести на рассмотрение Президента Республики Казахстан проект Указа Президента Республики Казахстан "Об утверждении Национального плана по интегрированному управлению водными ресурсами и повышению эффективности водопользования Республики Казахстан на 2009-2025 годы".

       Премьер-Министр
       Республики Казахстан                         К. Масимов

Об утверждении Национального плана по интегрированному
управлению водными ресурсами и повышению эффективности
водопользования Республики Казахстан на 2009 - 2025 годы

      В целях сохранения и рационального использования водных ресурсов, обеспечения эффективного управления бассейнами рек Казахстана ПОСТАНОВЛЯЮ:
      1. Утвердить прилагаемый Национальный план по интегрированному управлению водными ресурсами и повышению эффективности водопользования Республики Казахстан на 2009-2025 годы (далее - Национальный план).
      2. Правительству Республики Казахстан:
      1) в месячный срок разработать и утвердить План мероприятий по реализации Национального плана;
      2) ежегодно, к 25 января и 25 июля, по итогам полугодия и года представлять в Администрацию Президента Республики Казахстан информацию о ходе выполнения Национального плана.
      3. Центральным и местным исполнительным органам принять меры по реализации Национального плана;
      4. Контроль за исполнением настоящего Указа возложить на Администрацию Президента Республики Казахстан.
      5. Настоящий Указ вводится в действие со дня подписания.

       Президент
       Республики Казахстан                         Н. Назарбаев

УТВЕРЖДЕН    
Указом Президента
Республики Казахстан
от января 2008 года №

Национальный план
по интегрированному управлению водными ресурсами и повышению
эффективности водопользования Республики Казахстан на 2009-2025
годы

1. Введение

      Всемирный Саммит по Устойчивому Развитию (г. Йоханнесбург, 2002 год) призвал все страны "разработать Планы интегрированного управления водными ресурсами и эффективного использования воды к 2005 году". На третьем (Киото, 2003 год) и четвертом Всемирных водных форумах (Мехико, 2006 год) отмечено, что водные кризисы являются, прежде всего, кризисами управления, несогласованности действий заинтересованных сторон и недостаточного финансирования.
      В Казахстане водные проблемы имеют аналогичные причины и требуют применения новых подходов к их решению.
      Интегрированное управление водными ресурсами (далее - ИУВР) является в настоящее время наиболее прогрессивной технологией и входит в число международного приоритета действий десятилетия "Вода для жизни" (2005-2015 годы). Глобальным Водным Партнерством он определен как процесс, способствующий скоординированному развитию и управлению водными, земельными и связанными с ними ресурсами, с целью максимизировать показатели социального и экономического развития на равноправной основе без нарушения устойчивости жизненно важных экосистем.
      Объявленные Генеральной Ассамблеей Организации Объединенных Наций Международный год пресной воды (2003 год) и приоритет действий десятилетия "Вода для жизни" (2005 - 2015 годы) закрепили понимание в мировом сообществе необходимости перехода от обсуждений, выражения намерений, и провозглашения обязательств к выполнению практических мер в водной сфере". Это новая стратегическая цель международного сообщества во имя человека, во имя жизни.
      Настоящий Национальный план по интегрированному управлению водными ресурсами и повышению эффективности водопользования Республики Казахстан на 2009-2025 годы (далее - Национальный план) является основополагающим документом по совершенствованию системы управления водным сектором экономики Республики Казахстан и определяет комплекс приоритетных действий по созданию благоприятных правовых условий, формированию организационной среды и развитию инструментов ИУВР в Казахстане.

2. Анализ современного состояния проблемы

      Вода является ключевым природным компонентом обеспечения существования человечества и целостности экосистем. Одновременно, водные ресурсы это один из лимитирующих факторов развития общества. Нарушение баланса между имеющимися водными ресурсами и потребностями в них является препятствием на пути устойчивого социально-экономического развития.
      Наиболее острыми водными проблемами страны являются нарастающий дефицит воды, загрязнение поверхностных и подземных вод, огромные сверхнормативные потери воды, все еще имеющиеся проблемы в обеспечении населения чистой питьевой водой, проблемы межгосударственного вододеления, угроза истощения водных ресурсов вследствие изменения климата.
      Сопоставление водных ресурсов в годы разной водности с потребностью экономики Казахстана показывает наличие острого дефицита воды, как по отдельным регионам, так и в целом по республике. Дефицит водных ресурсов в Казахстане является существенным фактором, сдерживающим освоение природных богатств, развитие производительных сил и экономический рост в целом. При этом, несмотря на то, что в последние годы наблюдается сокращение потребления воды отраслями экономики и населением, использование водных ресурсов остается не эффективным (рисунок 1). Например, объем потерь пресной воды только при транспортировке составил в 2003 году в Казахстане - 5,6 км 3 , увеличившись по сравнению с 2000 годом на 0,7 км 3 . На современном этапе ситуация продолжает усугубляться вследствие износа основных средств и недостаточности средств на их восстановление. Потери воды в оросительных системах составляют 50-60 % (от головного водозабора).

       См. бумажный вариант

      Рисунок. 1. Объемы забора воды по отраслям экономики за 2001-2006 гг. (км 3 )

      Качество поверхностных вод, практически по всем водным объектам, не соответствует установленным стандартам. Основные трансграничные реки Иртыш (Китай), Или (Китай), Сырдарья (Узбекистан), Урал (Россия) подвержены сильному загрязнению. Основное загрязнение в водные объекты поступает при сбросах вод предприятий химической, нефтеперерабатывающей, машиностроительной промышленности и цветной металлургии. Воды рек поступают на территорию нашей страны уже загрязненными с территории Китая, Кыргызстана, Узбекистана. Причем Китай и Кыргызстан не присоединились к Конвенции по охране и использованию трансграничных водотоков и международных озер (Хельсинки 17 марта 1992 года). Недостаточно эти вопросы отражаются и в двусторонних договорах с данными странами, в которые необходимо включать положения по совместному мониторингу и предотвращению загрязнения трансграничных водных ресурсов.
      Если не устранять причины перечисленных водных проблем, то к 2015-2020 годам возникнут реальные угрозы для развития экономики, экологической устойчивости и обеспечения питьевой водой население страны (рисунок. 2).

       См. бумажный вариант

      Рисунок. 2. Поверхностные водные ресурсы и водопотребление Республики Казахстан до 2020 года

      Основные водохозяйственные сооружения страны были возведены более 30-40 лет назад. Из-за недостаточного финансирования состояние инфраструктуры водохозяйственного сектора крайне изношено. Причем это относится ко всей инфраструктуре, начиная от речных сооружений, кончая поливной техникой. Система учета воды практически полностью пришла в упадок. Все это необходимо восстанавливать и совершенствовать, и управлять с учетом международного опыта.
      Основными проблемами управления водными ресурсами являются следующее.
      1) Неразвитость организационной среды и секторная разобщенность
      Вопросы координации управления водными ресурсами не находят решения в разрабатываемых стратегиях развития отраслей экономики. Для осуществления единой водохозяйственной политики уполномоченный орган в области использования и охраны водного фонда наделен недостаточными полномочиями, что негативно отражается на долгосрочном планировании развития водной отрасли, обеспечении соблюдения балансов интересов использования водных объектов в комплексе с их охраной, а также вовлечении общественности в процесс принятия решений.
      2) Неэффективность механизмов реализации существующего законодательства
      Действующая правовая база водного сектора включает, в основном, положения общего характера, которые не охватывают весь комплекс проблем сотрудничества и межотраслевого взаимодействия и не содержат детальные механизмы подготовки и принятия решений. На недостаточном уровне осуществляется выполнение обязательств по международным договорам.
      3) Ограниченное применение современных инструментов управления
      Не совершенствуются правовые, экономические и научно-методические инструменты водопользования, что не способствуют стимулированию водопользователей к бережному и эффективному использованию воды и предотвращению загрязнения водных объектов. Уровень влияния общественности на процесс принятия управленческих решениях остается кране низким.
      4) Игнорирование экосистемных ограничений
      Развитие водного сектора экономики осуществляется без учета социальных, экономических и, особенно, экологических требований. Игнорирование природоохранных требований в водохозяйственной деятельности привели к возникновению кризисной ситуации практически во всех речных бассейнах Казахстана. Проблемы деградации лесов, пастбищ, сокращения ледников, интенсивной эрозии на водосборных территориях декларируются, но не являются основанием для моделирования сценариев развития бассейнов и принятия управленческих решений. Несмотря на значительную зависимость развития экономики страны от состояния водного фонда, не осуществляется экономическая оценка водных экосистем и предоставляемых ими обществу товаров и услуг.
      Одной из причин деградации экосистем является несовершенство системы управления качеством воды бассейнов рек Казахстана. Мониторинг качественных характеристик вод осуществляют: Республиканское государственное предприятие "Казгидромет" (фоновый мониторинг поверхностных вод), областные управления охраны окружающей среды (мониторинг качества промышленных стоков), территориальные управления санитарно-эпидемиологического надзора (мониторинг качества вод для питьевых нужд), территориальные управления Комитета геологии и недропользования (мониторинг качества подземных вод). Большая часть информации этих организаций недоступна и недостаточна для планирования и принятия решений по улучшению качества вод, ограничен доступ для широкой общественности.
      5) Несовершенство системы предупреждения и ликвидации вредного воздействия вод
      В этой сфере наблюдается межведомственное распыление ответственности (Министерство по чрезвычайным ситуациям, Министерство сельского хозяйства, Министерство охраны окружающей среды, местные исполнительные органы, хозяйствующие субъекты) и отсутствует комплексный подход при предупреждении и ликвидации последствий вредного воздействия вод.
      В настоящее время нет системного подхода в решении вопросов вредного воздействия вод. Отсутствует систематизированная база данных по этим явлениям, не исследованы закономерности по многим их типам, не оценены их риски и масштабы возможных ущербов, связанных с ними. Специализированные проектные и производственные подразделения, ответственные за обеспечение защиты от вредного воздействия вод упразднены, а новые не созданы. Поэтому данная проблема является довольно актуальной.
      6) Функционирование водохозяйственной инфраструктуры
      Фактический износ водохозяйственных систем и сооружений составляет более 60 %. Снижена надежность и безопасность стратегически важных сооружений. В наиболее аварийном состоянии находятся плотины крупных гидроузлов, прорыв которых может явиться причиной возникновения катастрофических наводнений.
      Отмечается низкий коэффициент полезного действия распределительных сетей, большие потери вод, подъем грунтовых вод и засоление прилегающих земель.
      7) Слабость гражданского общества и неправительственных организации (далее-НПО)
      Практика развития ассоциаций водопользователей (далее - АВП) и сельских потребительских кооперативов водопользователей (далее - СПКВ) показывает, что они находятся еще на стадии формирования и практически не участвуют в процессах планирования, распределения и управления водными ресурсами. Практически не участвуют в выработке решений и разграничении ответственности по ремонту и модернизации водохозяйственной инфраструктуры, а так же обеспечении безопасности территорий и населения от вредного воздействия вод.
      8) Неразвитость национальной информационной системы
      Не обеспечивается доступ заинтересованных участников к социально-экономической и экологической информации, снижается объективность принимаемых решений на всех уровнях управления. Требует усовершенствования система подготовки и повышения квалификации кадров высшего и среднего звена в водном секторе экономики. Имеющиеся пробелы в стандартах образования обуславливают недостаток квалифицированных специалистов и средств обучения.
      9) Проблемы управления трансграничных вод и международного сотрудничества
      Серьезными проблемами управления трансграничными водными объектами являются недостаточная урегулированность вопросов совместного использования трансграничных рек, отсутствие межгосударственной системы мониторинга за состоянием водных ресурсов и обмена достоверными данными об использовании водных ресурсов, взаимного оповещения об аварийных ситуациях на водохозяйственных объектах трансграничных рек. Отсутствует правовая и методическая основа, регламентирующая пользование совместными природными ресурсами; а также согласованность в оценке и возмещении трансграничного экологического ущерба. Попытки двухстороннего разрешения проблем трансграничного загрязнения не привели пока к практическим результатам - снижению уровня загрязнения трансграничных рек. Все это, в совокупности с высокой степенью трансграничного характера формирования водных ресурсов республики и нарастания загрязнения водных объектов, являются серьезными вызовами устойчивому водопользованию населения и отраслей экономики и экологической безопасности страны.
      Следует отметить не всегда достаточно высокий уровень выполнения обязательств по международным договорам. Проблема заключается не столько в дефиците финансирования, сколько в отсутствии процедур и методик планирования межсекторных действий, учитывающих обязательства Казахстана по конвенциям и соглашениям.
      Перечисленные проблемы водного сектора экономики Республики Казахстан могут иметь чрезвычайные негативные экономические и социальные последствия, наносящие ущерб окружающей среде, ресурсному потенциалу и здоровью населения. Общеизвестны наиболее яркие последствия несовершенства системы управления водными ресурсами в Казахстане:
      экологическая катастрофа Аральского моря;
      низкая обеспеченность населения безопасной питьевой водой;
      экологические проблемы нефтегазового сектора, в связи с возможными техногенными катастрофами при добыче нефти на шельфе Каспийского моря;
      дефицит воды и загрязнение вод, засоление (опустынивание) сельскохозяйственных земель;
      неудовлетворительное качественное состояние большинства водных экосистем республики;
      риски и возможный ущерб от техногенных катастроф в связи с физическим износом гидротехнических сооружений.
      Ожидается, что перечисленные проблемы - следствия будут обостряться в будущем ввиду глобального потепления климата, укрупнения фермерских хозяйств, развития производства.
      В Казахстане имеются все предпосылки для перехода к ИУВР, но необходимо выполнить большой комплекс институциональных, законодательных и информационных мер для обеспечения развития процесса. Созданы определенные условия, в частности, ключевая роль в управлении водными ресурсами отведена уполномоченному органу в области использования и охраны водного фонда и его региональным бассейновым органам, но для эффективной работы требуется значительное повышение их институционального потенциала. Развивается международное сотрудничество, но для выполнения обязательств Казахстана по международным договорам требуется, прежде всего, решение проблем управления водными ресурсами на национальном уровне.

3. Цель и задачи Национального плана

      Целью Национального плана являются формирование и развитие системы интегрированного управления водными ресурсами и повышение эффективности водопользования для обеспечения экологической безопасности и устойчивого развития Республики Казахстан.
      Достижение цели Национального плана будет осуществляться посредством решения следующих задач:
      совершенствование законодательства в области управления водными ресурсами;
      совершенствование организационной структуры, повышение потенциала и формирование межсекторного партнерства в области использования и охраны водных объектов;
      внедрение экологического компонента ИУВР и управление качеством вод;
      предупреждение и ликвидация последствий вредных воздействий вод;
      повышение эффективности водопользования;
      формирование информационно-аналитической системы управления водными ресурсами;
      развитие международного сотрудничества и совершенствование управления трансграничными водными объектами.
      Поэтапное решение задач Национального плана осуществляется на основе широкого применения комплекса инструментов интегрированного управления: оценки водных ресурсов и потребности в них, разработки планов управления водными ресурсами на разных уровнях иерархии (межгосударственном, республиканском, бассейновом, территориальном; моделирования сценариев развития водного сектора; управления спросом и более эффективного использования воды; разрешения конфликтов, справедливого вододеления; регулирующих и экономических инструментов, использования стоимости и цен для обеспечения эффективности и справедливости; управления и обмена информацией, улучшения знаний для более совершенного управления водой. Предусматривается разработка прогнозов и моделей развития, учитывающих различные варианты и возможные сценарии динамики дестабилизирующих факторов. Это позволит добиться понимания важности роли сферы поставок водных ресурсов, как начального звена технологической и экономической цепочки добавленных стоимостей, от устойчивости и качества услуг которой зависит стоимость конечного продукта всей цепи производств.

4. Основные направления и механизмы реализации

      Национальный план направлен на совершенствование и развитие одного из важнейших механизмов реализации национальной водной политики Республики Казахстан - системы управления водными ресурсами.
      Настоящий Национальный план обеспечивает достижение приоритетов модной политики путем формирования профессионального управления, четкого прогнозирования и научно-обоснованного планирования, поддержки межсекторного взаимодействия заинтересованных сторон в осуществлении модной политики.

4.1. Совершенствование водного законодательства в области
управления водными ресурсами

      Необходимо дальнейшее совершенствование законодательства в области управления водными ресурсами и их качества с учетом положительного международного опыта.
      Создание благоприятных правовых условий для ИУВР предусматривает следующие мероприятия:
      1) на первом этапе (2009-2011 годы):
      совершенствование нормативных правовых актов в области управления водными ресурсами и устойчивого развития водного сектора экономики;
      2) на втором и последующих этапах (2011-2025 годы):
      развитие правовых основ для эффективного взаимодействия между республиканской и местной водной политикой (в области управления);
      дальнейшее совершенствование нормативной методической базы в области использования и охраны водных ресурсов;
      законодательное обеспечение разделения финансового потока на налоговые (плата за пользование водными объектами) и воспроизводственные платежи (плата, направляемая на восстановление и охрану водных объектов);
      подготовка, подписание и выполнение бассейновых соглашений для всех речных бассейнов.

4.2. Совершенствование организационной структуры, повышение
потенциала и формирование межсекторального партнерства в
области использования и охраны водных объектов

      Для реализации принципов ИУВР требуется проведение институциональных мероприятий на всех уровнях управления (межгосударственном республиканском, бассейновом и местном). Для чего необходимо:
      1) на первом этапе (2009-2011 годы) предусмотреть вопросы:
      институционального усиления уполномоченного органа в области использования и охраны водного фонда;
      создания Национального координационного совета по воде и санитарии;
      создания государственного холдинга (Национальной компании) по эксплуатации водохозяйственных систем и сооружений;
      создания базовой основы внедрения Единой информационно-аналитической системы по управлению водными ресурсами;
      дальнейшего развития бассейновых советов;
      2) на втором и последующих этапах (2012-2025 годы):
      провести дальнейшее институциональное усиление водного сектора экономики;
      определить источники финансирования (субсидирования) предприятий водоснабжения и водоотведения и меры по содействию в решении первоочередных и перспективных задач, в т.ч. в вопросе проведения инвентаризации водопроводно-канализационной системы, мониторинга объектов коммунальной системы, внедрения новых технологий и техники, подготовки кадров;
      осуществить совершенствование организационной структуры бассейнового управления для обеспечения принятия решений на самом низком территориальном уровне.

4.3. Внедрение экологического компонента ИУВР и управление
качеством вод

      ИУВР предполагает социально-экономическое развитие при минимальном ущербе экосистемам. Сохранение экосистем объявлено странами Центральной Азии на Общеевропейской конференции министров в Киеве (2003 год) приоритетной субрегиональной целью (Цель 1) в Центральной Азии. Комиссия Организации Объединенных Наций по устойчивому развитию в резолюции двенадцатой сессии (2004 год) отмечает, Что "здоровые экосистемы являются необходимым условием чистоты воды, и что в процессе планирования следует оценивать ценность экосистем". Комплексный подход к управлению водными ресурсами - ИУВР позволяет избежать "дорогостоящих мероприятий по восстановлению, очистке и освоению новых водных ресурсов" (глава 18 Повестки дня на XXI век).
      Обеспечение здоровья водных экосистем является гарантией качественного экологического состояния водного фонда, необходимого для обеспечения водопользователей водой в требуемом объеме и гарантированного качества. Только при этом сохраняется способность экосистем предоставлять населению необходимые товары и услуги: обеспечивать развитие рыбного хозяйства, туризма, здравоохранения и других отраслей экономики. Экосистемный подход позволяет учесть интересы всех водопользователей, включая потребности в воде самих экосистем.
      Предотвращение наводнений, регулирование стока и запасов воды, повышение качества поверхностных и подземных вод, закрепление отложений, снижение эрозии почв, стабилизация речных берегов и прибрежных линий и снижение потенциала оползней, улучшение инфильтрации воды, стимуляция накопления воды в почве, облегчение пополнения подземных вод и др. являются необходимыми мероприятиями для обеспечения здоровья экосистем.
      Внедрение экологического компонента ИУВР предусматривает следующие мероприятия:
      1) на первом этапе (2009-2011 годы):
      переход на новые поколения нормативов (стандартов) качества вод, включая нормативы предельно-допустимых вредных воздействий (далее - ПДВВ);
      разработка комплекса мер по улучшению качества вод в соответствующих бассейнах (в рамках бассейновых планов ИУВР и водосбережения);
      разработка предложений по созданию при региональных бассейновых органах уполномоченного органа в области использования и охраны водного фонда специализированных информационно-аналитических центров с экспресс лабораториями по комплексному определению качества воды;
      разработка предложений по проведению исследований и разработке Методики оценки ущерба от вредного воздействия вод;
      разработка Методики расчета природоохранных и санитарно-эпидемиологических попусков;
      разработка комплекса мер по оптимальному управлению малыми реками Республики Казахстан;
      проведение исследования в области разработки зонально-региональных нормативов состояния малых рек и допустимых антропогенных нагрузок, включая их водосборы;
      координирование работ по разработке проектов установления водоохранных зон и полос;
      разработка предложений по совершенствованию законодательства в части усиления ответственности за причинение вреда водным объектам;
      2) на втором и последующих этапах (2012-2025 годы):
      внедрение системы платы за экосистемные услуги;
      создание и развитие системы мониторинга состояния водных экосистем и качества вод;
      совершенствование водного законодательства с учетом принципов экосистемного подхода и потребностью в охране водных экосистем.
      Экосистемный подход упорядочивает процесс ИУВР. Управление водными ресурсами приобретает более выраженную системность: защита водосборных территорий (восстановление лесных массивов, современные технологии обработки земли, предотвращение катастрофических явлений), согласованное управление поверхностными, подземными и возвратными водами, борьба с загрязнением и экологические попуски для экосистем в нижних частях бассейнов.
      Представление об экосистемных ограничениях обеспечивает альтернативу конкуренции подсекторов, создавая основу для получения наибольшей общей выгоды бенефициариями при осуществлении согласованных мероприятий. ИУВР, повышая информированность пользователей о потребностях экосистем и выгодах, предоставляемых ими, позволяет учесть ценность экосистем в процессе принятия решений и при планировании деятельности.

4.4. Предупреждение и ликвидация последствий вредных
воздействий вод

      В Республике Казахстан вредное воздействие вод связано главным образом с наводнениями и селями. Систематизированных данных о негативной роли водного фактора вследствие других причин не имеется. В республике имеется около 800 рек (протяженностью свыше 50 км), более 600 водохранилищ различной емкости и различного предназначения, около 3 тысяч крупных озер площадью 1 км 2 и более, с наличием которых могут быть связаны различные типы наводнений.
      К территориям, подверженным наводнениям, относятся все административные области республики. От наводнений непосредственно страдают 75 сельских районов и более 800 населенных пунктов с общим числом жителей не менее 5 миллионов человек. Причинами наводнений в республике, являются сильные и продолжительные дожди, интенсивное таяние снежного покрова на равнинах, снега и ледников в горах, прорывы озер и водохранилищ, нагоны воды на крупных водоемах, заторы и зажоры льда на реках и др.
      Высокие наводнения в Казахстане в том или ином бассейне отмечаются почти ежегодно, и их масштабы варьируют весьма существенно. С повторяемостью 1 раз в 50-100 лет происходят катастрофические наводнения, сопровождающиеся гибелью людей и значительными ущербами.
      В Казахстане к селеопасным относятся горы востока, юго-востока и юга республики. Площадь этих регионов составляет около 360 тысяч  км 2 , или 13 % территории государства. Основными причинами селей являются ливневые дожди, прорывы моренно-ледниковых озер, оползни гляциального и сейсмического происхождений. В республике насчитывается более 300 селевых бассейнов и за последние 150 лет отмечено около 800 случаев прохождения мощных селей. По повторяемости наиболее частыми в Казахстане бывают сели ливневого происхождения - около 80 %, на долю ледниковых (снежно-ледниковых) селей приходится до 15 %, число других типов селей, включая сейсмического происхождения - в пределах 5 %.
      По предварительной оценке на основе данных Министерства по чрезвычайным ситуациям Республики Казахстан за 1993 - 2003 годы в Казахстане отмечено 85 крупных наводнений и 15 селей, в результате которых погибло 17 и пострадало свыше 45000 человек, а прямой материальный ущерб составил около 800 миллионов долларов США.
      Эти показатели не в полной мере отражают потенциальный риск наводнений и селей в Казахстане, так как в рассматриваемый период не было крупных катастроф.
      Исходя из сложившейся ситуации в Казахстане с предупреждением и ликвидацией вредного воздействия вод, предусматриваются следующие мероприятия:
      1) на первом этапе (2009-2011 годы):
      разработка плана действий по реагированию на чрезвычайные ситуации природного и техногенного характера, связанные с вредным воздействием вод;
      разработка Методики оценки риска вредного воздействия вод на основе тexнологий географических информационных систем (далее - ГИС-технологии) и использования данных дистанционного зондирования поверхности Земли из космоса; и подготовка каталога особо опасных территорий, подверженных катастрофическим явлениям, связанным с действием водного фактора;
      создание специализированных аварийно-восстановительных и гидростроительных организаций для проведения оперативных аварийных работ в случаях чрезвычайного вредного воздействия вод, а также для проведения плановых работ по проектированию, строительству и профилактике водоселезащитных сооружений;
      обеспечение нормированной защитой населенные пункты, хозяйственные объекты и территорий от вредного воздействия вод;
      2) на втором и последующих этапах (2012-2025 годы):
      внесение изменений и дополнений в действующее законодательство с целью усиления принимаемых мер по предупреждению и ликвидации последствий вредного воздействия вод;
      организация и проведение работ по инженерной защите населенных пунктов, хозяйственных объектов и территорий от вредного воздействия вод;
      создание оптимальной системы наземно-космического мониторинга и прогнозирования явлений вредного воздействия вод;
      обеспечение нормированной безопасности от вредного воздействия вод, связанного со стихийными бедствиями, промышленными авариями и катастрофами.

4.5. Повышение эффективности водопользования

      Прозрачность, пропаганда и доступ к информации, информирование населения о целях и задачах сохранения водных объектов, способах водосбережения и повышения продуктивности воды способствуют поддержке мер по эффективному водопользованию со стороны общественности.
      Система и объемы платежей за пользование водными ресурсами должны покрывать затраты на водохозяйственные и водоохранные мероприятия. "Вода оплачивает воду" и "загрязнитель платит" - основные, принципы экономических отношений.
      Повышение эффективности водопользования предусматривает следующие мероприятия:
      1) на первом этапе (2009-2011 годы):
      разработка предложений по установлению приоритетов в восстановлении и строительстве систем водоснабжения и водоотведения, гидротехнических сооружений, а также оросительных систем;
      разработка комплекса мер по восстановлению и строительству систем водоснабжения и водоотведения, гидротехнических сооружений (городские, сельские, оросительные и дренажные системы);
      разработка Методики определения потенциальной продуктивности воды во всех отраслях водопользования с выработкой мер по ее достижению;
      разработка Методики определения ставок платы за пользование поверхностными и подземными водными ресурсами;
      разработка предложений в части уточнения и корректировки минимального норматива обеспечения питьевой водой жителей населенных пунктов в зависимости от различных факторов;
      разработка предложений по совершенствованию учета использования вод и техническому оснащению современными средствами измерений;
      реализация внедрения информационной системы оперативного учета забора водных ресурсов;
      разработка комплекса мер по импортозамещению средств измерений и локальной автоматики;
      разработка предложений о создании Государственных консультативных служб для водопользователей по использованию современных агротехнологий, а также технологий полива, с целью поддержки и расширению объединений водопользователей (АВП, СПКВ и т.п.);
      внедрение водосберегающих технологий поверхностного полива в южных областях Республики Казахстан;
      проведение обучающих программ по применению геоинформационных технологий в водном хозяйстве, проведение соответствующих тренингов;
      реализация мероприятий по доведению информации населению о состоянии водных ресурсов, современных способах водосбережения и повышения продуктивности использования воды;
      2) на втором и последующих этапах (2012-2025 годы):
      разработка и внедрение эффективного экономического механизма, обеспечивающего воспроизводство и сохранение водно-ресурсного потенциала;
      изменение политики субсидирования и финансирования, введение прогрессивной системы платы за воду;
      приближение к потенциальной продуктивности воды во всех отраслях водопользования на основе комплекса экономических, технологических и организационных методов (диспетчеризация водопользования и водораспределения, внедрение информационно-аналитических служб и др.);
      выработка и реализация мер по повышению устойчивости предоставляемых экосистемами услуг. Улучшение функций регулирования количества воды (стоки, инфильтрация, удержание и накопление) можно обеспечить с помощью лесонасаждений, применения сберегающих методов сельскохозяйственной деятельности и восстановления пойменных площадей;
      разработка и реализация пилотных проектов водосбережения с последующим распространением положительного опыта;
      развитие пилотных территорий - демонстрационных участков для обучения фермеров механизмам эффективного орошения.

4.6. Научное и информационное обеспечение системы управления
водными ресурсами

      1. Совершенствование системы государственного мониторинга водных объектов.
      Государственный мониторинг водных объектов включает мониторинг поверхностных водных объектов, мониторинг подземных водных объектов и мониторинг водохозяйственных систем и сооружений. Существующая система мониторинга вод недостаточно оперативна и не позволяет осуществлять полноценную оценку состояния и динамики водных экосистем и принимать объективные управленческие решения. Мониторинг водных объектов осуществляется службами наблюдений целого ряда министерств и ведомств (Министерство сельского хозяйства, Министерство охраны окружающей среды, Министерство энергетики и минеральных ресурсов, Министерство здравоохранения, Министерство по чрезвычайным ситуациям) без надлежащей координации между ними. Совершенствование системы мониторинга водных объектов предусматривает следующие мероприятия:
      1) на первом этапе (2009-2011 годы):
      разработка предложений по формированию единой системы мониторинга водных объектов с совершенствованием и разработкой нормативных правовых актов;
      2) на втором и последующих этапах (2012-2025 годы):
      формирование, дальнейшее совершенствование и поддержка деятельности единой системы мониторинга водных объектов.
      1.2. Развитие государственной системы мониторинга поверхностных водных объектов потребует:
      адаптации европейской классификации водных объектов и методик определения высокого, хорошего и среднего качества экологического состояния рек (на основе Водной Рамочной Дерективы ЕС);
      разработки мероприятий по оптимизации государственной сети гидрологических наблюдений;
      восстановления службы гидробиологических наблюдений на поверхностных полных объектах, использующих методы биоиндикации и биотестирования;
      разработки Методики оценки ежегодных водных ресурсов водохозяйственных бассейнов и выпуска объединенного ежегодного издания ГВК "Ресурсы поверхностных, подземных вод, их использование и качество";
      оценки многолетних ресурсов поверхностных вод в условиях современного климата по водохозяйственным бассейнам;
      разработки современных методов краткосрочных и долгосрочных прогнозов водности рек Казахстана;
      разработки методики мониторинга и оценки водных ресурсов поверхностных водных объектов Казахстана с использованием данных дистанционного зондирования высокого разрешения.
      1.3. Развитие системы мониторинга подземных вод потребует:
      определение перечня данных мониторинга поверхностных вод и климата, необходимых для оценки состояния и прогноза ресурсов подземных вод;
      разработки и утверждения регламента обмена данными с учетом согласованных требований информационной системы государственного мониторинга подземных вод;
      составления гидрогеологических карт бассейнов масштаба 1:500000 на новой методической основе;
      определения объемов ресурсов подземных вод по категориям целевого использования на новой методической основе по бассейнам;
      оптимизации наблюдательной сети государственного мониторинга подземных вод (далее - ГМПВ) путем разработки требований к наблюдательной сети ГМПВ и определение достаточности сети ГМПВ бассейнов, обоснования и составления программ развития наблюдательной сети ГМПВ в бассейнах;
      внедрения высокотехнологичных средств производства наблюдений ГМПВ;
      проведения оценки состояния подземных вод бассейнов в части разработки критериев оценки риска состояния подземных вод бассейнов;
      определения объектов мониторинга (водопользования, недропользования) и участков загрязнения подземных вод, для оценки состояния которых необходимо создавать математические модели;
      совершенствования информационной системы "Подземные воды" для целей ИУВР.
      1.4. Развитие системы мониторинга земельных ресурсов потребует:
      разработки предложений по совершенствованию нормативных правовых актов в части мониторинга земель по единой системе;
      разработки предложений по совершенствованию нормативно-методологической документации земель водного фонда;
      разработки предложений по модернизации и развитию стационарных пунктов наблюдений мониторинга земель;
      реализации мероприятий по функционированию автоматизированной информационной системы мониторинга земель;
      модернизации и развития стационарных пунктов наблюдений;
      создания экологических стационарных пунктов наблюдений.
      2. Научно-информационная поддержка Национального плана.
      Научно-информационная поддержка Национального плана будет осуществляться посредством реализации следующих мероприятий:
      1) на первом этапе (2009-2011 годы):
      разработка предложения о создании Научно-информационного центра водного хозяйства (далее - НИЦ ВХ) со структурными подразделениями для поддержки и консультативной помощи водопользователям;
      проведение исследований о целесообразности и осуществимости переброски части стока российских рек в Казахстан и Центральную Азию с учетом политических, экономических условий и рисков, имеющегося мирового опыта и оценки последствий воздействия на окружающую среду;
      разработка предложений по увеличению располагаемых водных ресурсов на долгосрочную перспективу, с учетом антропогенных и природных факторов;
      проработка вопросов увеличения гарантированной отдачи водохранилищ, путем химического воздействия на облака;
      проработка вопросов реализаций мероприятий рекомендованных в схемах комплексного использования и охраны водных ресурсов по бассейнам основных рек и других водных объектов;
      разработка предложений по формированию электронной базы данных по водным ресурсам на основе фондовых материалов Государственного Водного Кадастра СССР (Казахстанская часть);
      разработка предложений по повышению квалификации и подготовке кадров для водного сектора Республики Казахстан с учетом обучения за рубежом (10 студентов в год, до 2018 года.);
      участие в создании и развитии учебно-методического и кадрового обеспечения в системе дошкольного воспитания и обучения детей; среднего общего образования; технического и профессионального образования; высшего образования;
       2) на втором и последующих этапах (2012-2025 годы):
      реализация мероприятий, рекомендованных схемами комплексного использования и охраны водных ресурсов по бассейнам основных рек и других водных объектов (бассейновые планы);
      поддержка деятельности НИЦ ВХ, и развитие его филиалов при всех региональных бассейновых органах уполномоченного органа в области использования и охраны водного фонда;
      разработка и внедрение новаторских финансовых механизмов - разнообразных форм системы платы за экосистемные услуги и адаптация их к специфическим условиям каждого речного бассейна;
      разработка и внедрение системы индикаторов ИУВР для оценки прогресса в достижения целей Национального плана.
      3. Повышение эффективности использования подземных вод будет осуществлено посредством разработки и реализации мероприятий по изучению и комплексному использованию подземных вод для питьевых нужд, орошения пастбищ, бальнеологии и иной производственной деятельности в различных секторах экономики.

4.7. Развитие международного сотрудничества и совершенствование
управления трансграничными водными объектами

      Решение проблемы совместного водопользования в бассейнах трансграничных рек требует расширения сотрудничества Казахстана с сопредельными странами с целью синхронного перехода к интегрированному управлению водными ресурсами в пределах всего трансграничного бассейна. В соответствии с подписанными Казахстаном международными договорами во всех трансграничных речных бассейнах созданы двусторонние комиссии и рабочие группы для совместного решения вопросов водопользования и охраны водных ресурсов. Вместе с тем, желательно улучшить механизмы выполнения обязательств Казахстана по международным договорам.
      Укрепление международного сотрудничества и совершенствование управления трансграничными водами предусматривают следующие мероприятия:
      1) на первом этапе (2009-2011 годы):
      разработка предложений по заключению международных договоров Республики Казахстан с включением положений по совместному мониторингу качества вод;
      расширение региональной договорно-правовой базы многосторонних международных договоров Республики Казахстан;
      организация работы по подписанию Протокола по проблемам воды и санитарии в рамках Конвенции по охране и использованию трансграничных водотоков и международных озер (1992 год);
      организация работ по присоединению Казахстана к Конвенции о праве несудоходных видов использования международных водотоков (1997 год);
      проведение сравнительно-правового анализа водного законодательства сопредельных с Казахстаном государств и подготовка рекомендаций для совершенствования в сфере управления трансграничными реками;
      определение общих принципов комплексного освоения и рационального использования водных ресурсов в бассейнах трансграничных рек совместно с сопредельными государствами;
      разработка процедур и методологии подготовки единых международных планов управления речным бассейном, учитывающих обязательства сторон по конвенциям и соглашениям;
      повышение потенциала межгосударственных бассейновых водохозяйственных организаций;
      2) на втором и последующих этапах (2012-2025 годы):
      приведение в соответствие с нормами международного водного права нормативных документов и законодательных актов страны;
      разработка согласованных национальных и международных правовых документов, необходимых для сохранения качества водных ресурсов;
      внедрение системы платы за экосистемные услуги в бассейнах трансграничных рек;
      внедрение механизмов, обеспечивающих выполнение и соблюдение обязательства сторон;
      создание региональной информационной сети по обмену национальными базами данных по водным ресурсам и принятию решений по смягчению последствий наводнений и загрязнений экосистем.
      Решение водных экологических проблем трансграничного характера на основе ИУВР будет содействовать выполнению Казахстаном взятых на себя обязательств по международным договорам, в том числе Конвенции по охране и использованию трансграничных водотоков и международных озер (Хельсинки, 17 марта 1992 года), Конвенции о биологическом разнообразии (Рио-де-Жанейро, 5 июня 1992 года), Конвенции о доступе к информации, участии общественности в процессе принятия решений и доступе к правосудию по вопросам, касающимся окружающей среды (Орхус, 25 июня 1998 года), Конвенции об оценке воздействия на окружающую среду в трансграничном контексте, совершенной в Эспо (Финляндия) 25 февраля 1991 года.

5. Необходимые ресурсы и источники финансирования

      Источником финансирования Национального плана будут средства республиканского и местных бюджетов, хозяйствующих субъектов, природопользователей, гранты международных организаций и стран доноров, иные источники, не запрещенные законодательством Республики Казахстан.
      Ежегодные объемы финансирования мероприятий, предусмотренных Национальным планом за счет средств государственного бюджета, будут установлены Законом о республиканском бюджете.

6. Ожидаемые результаты от реализации Национального плана

      Реализация Национального плана обеспечит Казахстану эффективное вложение в водный сектор инвестиций, экологически устойчивое экономическое развитие.
      В результате реализации Национального плана будет:
      1) на первом этапе (2009-2011 годы):
      определено основное направление институционального усиления уполномоченного органа в области использования и охраны водного фонда;
      укреплена роль бассейновых советов как основного органа взаимодействия органов управления водными ресурсами, водопользователей и общественности в целях эффективного использования водных ресурсов;
      обеспечена разработка новых и совершенствование имеющихся методик, стандартов и нормативов в целях совершенствования системы управления водными ресурсами;
      обеспечено создание научно обоснованной базы для продвижения интересов Казахстана в вопросах управления трансграничными водными ресурсами;
      проведено исследование в части разработки оптимальной модели межгосударственной переброски части стока рек в целях увеличения располагаемых водных ресурсов;
      сокращен к 2011 году объем непродуктивных потерь воды на 15 % от существующего уровня;
      разработана пилотная версия Единой информационно-аналитической системы по управлению водными ресурсами с охватом территории двух речных бассейнов;
      2) на втором и последующем этапах (2012-2025 годы):
      создана нормативная правовая база для эффективного водопользования посредством улучшения некоторых норм законодательства Республики Казахстан;
      сокращен к 2025 году объем непродуктивных потерь воды на 30 % от существующего уровня;
      создана система оперативного учета использования водных ресурсов с охватом всех стационарных водозаборных сооружений;
      создана интегрированная система мониторинга поверхностных, подземных вод и связанных с ними земельных ресурсов;
      создан устойчивый механизм сотрудничества с сопредельными государствами в области использования и охраны водных ресурсов;
      внедрена Единая информационно-аналитическая система по управлению водными ресурсами на территории всех речных бассейнов;
      создан Информационно-аналитический центр водного хозяйства;
      на основе усовершенствованных стандартов определения качества водных объектов к 2025 году обеспечена экологическая устойчивость и надлежащее состояние водного фонда страны.

7. Возможные риски

      В процессе реализации Национального плана по интегрированному управлению водными ресурсами и повышению эффективности водопользования Республики Казахстан на 2009-2025 годы могут возникнуть следующие обстоятельства (риски):
      финансовый риск (мировой финансовый кризис; сокращение объема средств, выделяемых из республиканского бюджета и др.);
      риски природного и техногенного характера;
      неподписание с сопредельными странами новых соглашений по управлению трансграничными водопотоками, а также не выполнение ранее подписанных.

Примечание: расшифровка аббревиатур:

АВП    - Ассоциации водопользователей
ВРД ЕС - Водная рамочная директива Европейского Союза
ВЭС    - водные экосистемы
ГВП    - Глобальное Водное Партнерство
ГИС    - географические информационные системы
ГМПВ   - государственный мониторинг подземных вод
ИУВР   - Интегрированное управление водными ресурсами
НИЦ ВХ - Научно-информационный центр водного хозяйства
ПДВВ   - предельно-допустимое вредное воздействие
СПКВ   - сельские потребительские кооперативы водопользователей