Ауыл шаруашылығы жануарларының кейбір инфекциялық ауруларының алдын-алу және жою бойынша іс-шараларды жүзеге асыру жөніндегі Ветеринариялық ережелерін бекіту туралы

Қазақстан Республикасы Ауыл шаруашылығы министрінің 2004 жылғы 26 қазанадағы N 605 Бұйрығы. Қазақстан Республикасы Әділет министрлігінде 2004 жылғы 19 қарашада тіркелді. Тіркеу N 3211. Күші жойылды - Қазақстан Республикасы Ауыл шаруашылығы министрінің 2012 жылғы 17 қаңтардағы № 10-1/18 бұйрығымен

Ескерту. Бұйрықтың күші жойылды - ҚР Ауыл шаруашылығы министрінің 2012.01.17 № 10-1/18 (қол қойылған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі) бұйрығымен.

Қазақстан Республикасының "Ветеринария туралы" Заңының 26 бабына сәйкес БҰЙЫРАМЫН:
1. Қосымша берілген ережелер бекітілсін:
1) Жылқының африкалық оба ауруының алдын алу және жою бойынша іс-шараларды жүзеге асыру жөніндегі ветеринариялық ереже;
2) Шошқаның кәдімгі обасының алдын-алу және жою бойынша іс-шараларды жүзеге асыру жөніндегі ветеринариялық ереже;
3) Жылқының инфекциялық энцефаломиелитінің алдын алу және жою бойынша іс-шараларды жүзеге асыру жөніндегі ветеринариялық ереже.
2. Ветеринария департаменті Қазақстан Республикасы Ауыл шаруашылығы министрлігінің облыстардың және Астана, Алматы қалаларының аумақтық басқармаларымен бірге, заңнамада белгіленген тәртіпке сәйкес, осы бұйрықтан туындайтын қажетті шараларды қабылдасын.
3. Осы бұйрықтың орындалуына бақылау сәйкес әкімшілік-аумақтық бірліктердің бас мемлекеттік ветеринариялық инспекторларына жүктелсін.
4. Осы бұйрық Қазақстан Республикасы Әділет министрлігінде мемлекеттік тіркелген күннен бастап күшіне енеді.

Министр

Қазақстан Республикасы
Ауыл шаруашылығы министрінің
"Ауыл шаруашылығы жануарларының
кейбір инфекциялық ауруларының
алдын-алу және жою бойынша
іс-шараларды жүзеге асыру
жөніндегі Ветеринариялық
ережелерін бекіту туралы"
2004 жылғы 26 қазандағы
N 605 бұйрығымен бекітілген

Жылқының африкалық оба ауруының алдын-алу және
жою бойынша іс-шараларды жүзеге асыру
жөніндегі ветеринариялық ереже

Осы жылқының африкалық оба ауруының алдын-алу және жою бойынша іс-шараларды жүзеге асыру жөніндегі ветеринариялық ереже (одан әрі - Ветеринариялық ереже) жеке және заңды тұлғаларға ветеринариялық шараларды ұйымдастыру мен жүргізудің Қазақстан Республикасының "Ветеринария туралы" Заңының 26 бабына сәйкес, орындау үшін міндетті тәртібін анықтайды.

1. Жалпы ереже

1. Жылқының африкалық обасы - тақ тұяқты жануарлардың инфекциялық ауруы, лихорадкалық реакцияның жіті білінуімен, тері асты клетчаткасымен өкпенің қабынуымен, дене қуысына жалқаяқты сұйықтардың жиналуы және ішкі органдарға қан құйылуымен сипатталады. Обадан өлген жылқының етін жеген иттер аурудың қоздырғышын жұқтыруға бейім.

2. Аурудың қоздырғышы рибонуклиондық қышқыл- вирусты реовирустар тұқымдасы болып табылады.

3. Инкубациялық кезең 15 күннен 40 күнге дейін.
4. Африкалық обамен ауырып жазылған жылқыларда вирусты тасымалдау 3 айға созылады. Инфекцияның қоздырғыш көздері ауру малдар болып табылады. Жас жылқылар африкалық обаға өте бейім, бірақ иммунді аналық малдың құлындары 5-6 айға дейін жұқтыруға төзімділік танытады.

5. Дымқыл, төменгі жерлерде ауру тіркеледі, ал ауа райы қоңыр жайлы аймақта аурудың ең биіктігі жаздың соңында және ерте күзде байқалады. Аурудың берілу жолдары биологиялық (жәндіктер-тасымалдаушылар аналық сары масалар, сонымен қатар шіркейлер) табылады. Табиғатта ауру қоздырғышының қорламасы жабайы жануарлар болады. Ауырып жазылған малдардың организімінде вирус 90 күнге дейін сақталады. Өлім көрсеткіші 95% дейін жетеді.

6. Диагноз ауру малдың қанын жылқының көк тамырына немесе тышқанның миының ішіне жіберіп жұқтыру арқылы биологиялық сынама әдісімен қойылады. Жануардың тірі кезінде диагноз қою үшін аглютинация, тежеу, гемоаглютинация, дифузиялық тұндыру, вирусты бейтараптау, комплимент бірлестіру реакцияларын қолданады.

7. Диагноз қойғанда сібір жарасын, инфекциялық анемия, вирусты артериит, пироплазмидоз, инфекциялық анемия ауруларын ажырату керек.

2. Ветеринариялық-санитариялық таза аймақтарда
жүргізілетін алдын-алу іс-шаралары

8. Жылқының африкалық обасы еніп және таралып кетпес үшін:
1) профилактикалық және басқа шараларды жүргізуін жүйелі бақылау;
2) осы аурудың алдын алуда жергілікті географиялық жағдайларды ескеріп жүргізілетін іс-шаралардың аумақтық шекарасын анықтау;
3) обработкаға жататын мал басын, неше рет өткізу керектігін, бөлме көлемін, гематофагтардың жиналған жерлерін есептеп іс-шараларды жүргізуге қажетті биопрепараттарды, инсектицидтерді, және басқа материалдарды қамтамасыз ету шараларын ұйымдастыру;
4) елді мекендердегі халықтар арасында осы аурудың тегі және онымен күрес жолдары туралы ауқымды түсіндірме жұмыстарын жүргізу;
5) барлық тақ тұяқты және иттерді қатаң есепке алу;
6) барлық тақ тұяқтыларды басқа малдардан бөлек ұстау;
7) жылқының африкалық обасы жөнінде таза емес аймақтардан шаруашылық субъектілеріне жылқыны енгізуге, сонымен қатар азықпен құралдар әкелуге кіргізуге тиым салынады;
8) малдардың барлық түрлерін инсектицидтерді қолдана отырып, Қазақстан Республикасының реестрінде тіркелген ветеринариялық препараттармен обработка жасау;
9) кеміргіштермен күресу жөніндегі іс-шараларды жүзеге асыру, жануарларға арналған бөлмелерді және гематофагтардың жиналатын орындарға жүйелі түрде дезинфекциялауды жүргізу.

3. Таза емес пункттерде және эпизоотиялық
ошақтарда жүргізілетін іс-шаралар

9. Шаруашылық субъектілерінде жылқының африкалық обасы шыққан кезде ветеринариялық маман жедел түрде әкімшілік аумақтық бірлігіне тиісті ветеринариялық инспекторларына хабарлайды.

10. Әкімшілік аумақтың бас мемлекеттік ветеринариялық инспекторы жылқының африкалық обасына күдік туралы хабарлама алғаннан соң, ауру шыққан жерге диагноз қою және эпизоотиялық зертеу жүргізіп, эпизоотиялық ошақтың шекарасын анықтап, ауру жануарлардан сынама алып, диагноз қою үшін ветеринариялық лабораторияға жөнелтеді, тақ тұяқтылардың обасының жұғу көздері мен таралу жолдарын анықтап, сонымен қатар диагноздың анықталғанын, қолданылған шаралар туралы жылқының африкалық обасынан қауіп төніп тұрған жақын әкімшілік аумақтық бірліктерінің ветеринарлық инспекторларына жедел түрде хабарлайды.

11. Ақырғы диагноздың қорытындысы бойынша ауру шыққан шаруашылық субъектілерді осы аурудан таза емес деп жариялап, Қазақстан Республикасының Ветеринария туралы заңының 27 бабының 1 тармағына сәйкес карантин қойылады.

12. Таза емес аймақтан карантин ақырғы мал өлгеннен бастап бір жыл өткен соң қорытынды дезинфекция жүргізілгеннен кейін, Қазақстан Республикасының Ветеринария туралы заңының 27 бабының 3 тармағына сәйкес алынады.

13. Карантин шарттары бойынша рұқсат берілмейді:
1) таза емес пункттерге малдың барлық түрлерін әкелуге, одан шығаруға;
2) ауру және сау малдарды бір жайылымда жаюға, суаруға және бір қорада ұстауға, сонымен қатар шаруашылық субъектілерінде малдарды қайта топтастыруға;
3) жылқыларды, есектерді, қашырларды және басқа малдарды сатуға, көрмелерді және карантиндік пункттер мен қауіпті аумақтарда малдардың жиналуымен байланысты басқада шараларды ұйымдастыруға.

14. Карантинді постардың өту жолдары дезинфекция жүргізетін арнайы құралдармен инсектицидтік қамтамасыз етілуі тиіс.

15. Карантин қойылған шаруашылық субъектілеріне енетін және олардан шығатын автокөліктер тыңғылықты дезинфекциядан өтуі тиіс. Олардың үстіндегі жүктер де дезинфекцияланады.

16. Карантинді пунктте келесі шаралар өткізіледі:
1) бос жүрген иттер жойылады;
2) африкалық обадан өлген мал өлекселері өртеліп, жойылады;
3) жылқының африкалық обасын жұқтыру қаупі бар тақ тұяқтылар басқа малдардан жеке ұсталады;
4) иттер және тақ тұяқтылар, жағдай болған кезде барлық малдар, құспен қоса алғанда жүйелі түрде инсектицидтармен обработкадан өтуі тиіс;
5) ауру малдар тұрған қорадан қилар, төсеніштер, жем қалдықтары күнделікті жиналып, өртеу арқылы жойылады;
6) гематофагтардың туған және орын тепкен жерлерін (арықтар, бұлақтар, бұлақтардың батпақ жағалаулары, көлшік және басқалары) жүйелі түрде инсектицидтермен обработкадан өтуі тиіс.

17. Жылқының африкалық обасымен ауырған барлық малдар өртеу арқылы жойылады.

18. Жылқының африкалық обасына күдікті клиникалық белгілерімен өлген тақ тұяқтылардың өлекселері алғашқы ауырған жағдайда диагнозды анықтау үшін гематофагтардың ұшып қонуынан, инфекцияны таратпау шарттарын сақтап сойылып, соңынан өртеу арқылы жойылады.

19. Тақ тұяқтылардың африкалық обасынан сауықтырылған шаруашылық субъектілерінде 3 жыл қатарынан өткізілетіндер:
1) тақ тұяқтылар мен иттерді инсектицидтермен жүйелі түрде обработкадан өткізу;
2) гематофагтардың туатын және орын тепкен жерлерін инсектицидтармен жүйелі түрде обработкадан өткізу;
3) кемергіштерді жою іс-шараларын ұйымдастыру (жылқының африкалық обасының қоздырушысының қорламасы).

20. Бұрын тақ тұяқты жануарлардың обасынан таза емес шаруашылық субъектілеріне малдарды енгізу, шығару және сатуға карантин алынғаннан соң бір жылдан кейін, тақ тұяқты жануарлардың осы аурудан толық тазарған жағдайында ғана рұқсат беріледі.

Қазақстан Республикасы
Ауыл шаруашылығы министрінің
"Ауыл шаруашылығы жануарларының
кейбір инфекциялық ауруларының
алдын-алу және жою бойынша
іс-шараларды жүзеге асыру
жөніндегі Ветеринариялық
ережелерін бекіту туралы"
2004 жылғы 26 қазандағы
N 605 бұйрығымен бекітілген

Шошқаның кәдімгі обасының алдын-алу және
жою бойынша іс-шараларды жүзеге асыру жөніндегі
ветеринариялық ереже

Осы шошқаның кәдімгі обасының алдын-алу және жою бойынша іс-шараларды жүзеге асыру жөніндегі ветеринариялық ереже (одан әрі - Ветеринариялық ереже) жеке және заңды тұлғаларға ветеринариялық шараларды ұйымдастыру мен жүргізудің Қазақстан Республикасының "Ветеринария туралы" Заңының 26 бабына сәйкес, орындау үшін міндетті тәртібін анықтайды.

1. Жалпы ереже

1. Шошқаның кәдімгі обасы (әрі қарай - ШКО) - жұғымталдығы жоғары вирустық ауру, қызбамен, қанталауға бейімділікпен, асқорту жүйесінде өлі еттену өзгерістерімен, жоғары өлім-жітіммен сипатталады.

2. ШКО-ның қоздырғышы - вирус, ауру жануардың денесінен несебімен, терімен, бездер шығаратын бөлінділерімен және торайлағанда қағанақ суымен шығарылып, кептіруге және төменгі температураға тұрақты келеді, күзгі-қысқы мезгілде сыртқы ортаның объектілерінде, мұздатылған және тұздалған ет өнімдерінде, зарарсыздандырылмаған сойылған шошқа өнімдерінде және жануарлар азығында ұзақ сақталады.

3. Ауырған, аурып жазылған үй және жабайы вирустасығыш-шошқалар инфекция қоздырғышының көздері болады. Вирустасығыштық 3 айдан 10 айға дейін созылады. Берілу факторлеріне су, азық, төсеніш, қиы, өлекселер, союдың өнімдері, қасапхана, асхана қалдықтары жатады.

4. Инкубациялық кезең 7 күннен 10 күнге дейін. Жануарлар ауруға шалдыққаннан кейінгі 5 күннен 14 күннен бастап, ал созылалы инфекция жағдайында 3 айға дейін ауруды жұқтырушы болып қалады.

5. Диагнозды кешенді эпизоотиялық деректер, аурудың клиникалық білінулері, патологоанатомиялық өзгерістер, гемотологиялық және микробиологиялық зерттеулерді негізге алып қояды.
1) Эпизоотиялық деректерден аурудың шошқалар арасынан білінуі олардың жасына, жыл мезгіліне, азықтандыру және күту жағдайына байланысты еместігі ескеріледі. Шаруашылық субъектісінің бұрын оба жөнінен таза екендігін анықтайды, шошқаны тамақтандыру рационын тексереді (асханалық қалдықтар);
2) Патологоанатомиялық сараптауға 2-3 шошқаны диагностикалық союға тартып, септикалық форма үшін (жіті өту) белгілерін ескереді;
3) Түсініксіз және күрделі жағдайларда иммундалмаған кіші шошқаға биологиялық сынамамен диагнозды бекітеді.

6. Диагнозды балау кезінде африка обасын, тілмені, пастереллезды, сальмонеллезды, листериозды, Ауески ауруын ескереді.

2. Ветеринарлық-санитарлық таза аумақтарда
жүргізетін алдын-алу іс-шаралары

7. Шаруашылық субъектілерінде ШКО-ның пайда болуы мен таралуының алдын алу үшін ветеринариялық маман мен жануарлар иелері:
1) Шаруашылық субъектілеріне әкелінген барлық шошқаларды 40 (қырық) - күн оқшау ұстайды;
2) Шошқаларды тамақ қалдықтарымен жоғары температурада зарарсыздандырылғаннан кейін азықтандырады.

3. Эпизоотиялық ошақтарда және таза емес
пункттерде жүргізілетін іс-шаралар

8. Шаруашылық субъектілерде ШКО шыққан кезде ветеринариялық маман жедел түрде әкімшілік аумақтық бірліктерге тиісті ветеринариялық инспекторына хабарлайды.

9. Әкімшілік аумақ бірлігіне тиісті бас мемлекеттік ветеринариялық инспекторы ШКО күдік туралы хабарлама алғаннан кейін диагноз қою, эпизоотиялық зерттеу, эпизоотиялық ошақтың шекарасын анықтау үшін ауру шыққан жерге, тез арада жетуі қажет. Ауру малдардан патологиялық материалдарды алып, диагнозды анықтау үшін ветеринариялық лабораторияға жібереді.

10. ШКО-на диагноз қойылғанда шаруашылық аумағына Қазақстан Республикасының Ветеринария туралы Заңының 27 бабының 1 тармағына сәйкес карантин қойылады.

11. ШКО-дан таза емес аймақтан карантин ақырғы мал ауырғаннан соң немесе сойылғанынан 40 күн өткеннен кейін және қорытынды шаралар жүргізілгеннен кейін, Қазақстан Республикасының Ветеринария туралы Заңының 27 бабының 3 тармағына сәйкес алынады. Шошқаларды шаруашылық субъектілерден сыртқа шығаруға шектеу карантин өткеннен 12 айдан кейін алынады.

12. Карантиннің шарты бойынша рұқсат берілмейді:
1) Таза емес пунктке шошқаларды әкелуге және сыртқары жерге (өңдеу кәсіпорындарына апаратын жануарлардан басқа) шығаруға;
2) Шаруашылық субъектісінің ішінде ветеринариялық маманның рұқсатынсыз шошқаларды союға, топтастыруға;
3) көліктің кез-келген түрін карантиндегі аумақтан залалсыздандыру өткізбей шығаруға;
4) жануарларды күтуге қатысы жоқ адамдардың шошқа қораларына кіруіне;
5) күтетін адамдардың эпизоотиялық ошақтан жұмыс киімін және аяқ киімдерін санитарлық өңдеуден өткізбей шығуға;
6) азықтарды аурудан таза емес пункттен шығаруға;
7) тірі шошқаларды, сонымен бірге сою өнімдерін (ет, шошқа майы, өкпе-бауыр, және басқалары) сатуға;
8) бейім жануарларды бір жерге жинастыруға байланысты ұйымдастыру шараларын жүргізуге.

13. Эпизоотиялық ошақтағы шаруашылық субъектілерінде осы ережеде көрсетілген тәртіппен барлық шошқалар сойылады, сонымен бірге барлық шошқа басын сою тиімсіз болса, барлық шошқаларды тексеруден өткізіп, тазармаған пункттегі дені сау шошқаларға ШКО-ға қарсы вакцинамен егеді.

14. Аурудан таза шаруашылықтардағы шошқаларды ветеринариялық мамандар алдағы вакцинацияны өткен иммунизацияның мерзімін ескере отырып шешеді.

15. ШКО-дан тазартылмаған шаруашылықтарда мегежіндерді ШКО-ға қарсы тірі вирус-вакцинамен иммунизациялауды ұрықтануға дейін жүргізеді. Торайлайтын мегежіндерді тірі вакцинамен егуге болмайды. Торайлайтын мегежіндер арасынан ауру шыққан кезде, оларды вирус-вакцинамен егеді, бірақ әрі қарай өсірудің кезеңінен алып тастап, бордақылауға ауыстырады және содан кейін етке жібереді.

16. Ауру, ауруға күдікті және жұқтыруға күдікті жануарларды өңдеу кәсіпорындарының санитариялық қасапханаларында немесе арнайы жарақтандырылған сою пункттерінде вирустың таралуына жол берілмей, ветеринариялық-санитариялық талаптардың сақталуымен сояды.

17. Ауру мал мен ауруға күдікті жануарлар орналасқан қораларға механикалық тазарту жүргізіп, залалсыздандырады.

18. ШКО ауруы бойынша ауру және күдікті боп сойылған ет және ет өнімдерінің ветеринариялық-санитариялық бағасын Қазақстан Республикасының Ауыл шаруашылық министрінің 2002 жылғы 31 қазандағы "Ветеринариядағы кейбір нормативтік құқықтық актілер туралы" N 351 бұйрығымен бекітілген, нормативті құқықтық актілердің мемлекеттік тіркеуінде 27 желтоқсан 2002 жылы N 2105 тіркелген "Сойылатын малдардың сояр алдындағы ветеринариялық-санитарлық тексеру әрі сойылғаннан соң, ұшасы мен органдарына ветеринариялық-санитарлық сараптама және оларға санитарлық баға беру" Ережесінің 27 тармағына сәйкес береді.

19. Обадан өлген шошқалардың өлекселерін ветеринариялық маманның бақылауымен жояды немесе ет-сүйек ұнына пайдаға асырады.

20. Бұрынғы таза емес пунктте 3 жыл бойы барлық шошқаларды ШКО-ға қарсы вакцинация жүргізеді.

4. Шошқаның классикалық обасынан қатер
төнген аумақтағы шаралар

21. ШКО-дан қатер төнген аумақта барлық шаруашылық субъектілерінің барлық шошқаларына үнемі клиникалық тексеру жүргізіліп, есепке алынып, ветеринариялық қадағаланады және оларды топтастыруға ветеринариялық мамандардың рұқсатынсыз тиым салынады.

22. Алдын-алу вакцинациясын барлық шаруашылықтарда бұрынғы вакцинацияның мерзімін ескере отырып жүргізеді.

Қазақстан Республикасы
Ауыл шаруашылығы министрінің
"Ауыл шаруашылығы жануарларының
кейбір инфекциялық ауруларының
алдын-алу және жою бойынша
іс-шараларды жүзеге асыру
жөніндегі Ветеринариялық
ережелерін бекіту туралы"
2004 жылғы 26 қазандағы
N 605 бұйрығымен бекітілген

Жылқының инфекциялық энцефаломиелитінің
алдын-алу және жою бойынша іс-шараларды
жүзеге асыру жөніндегі ветеринариялық ереже

Осы жылқының инфекциялық энцефаломиелитінің алдын-алу және жою бойынша іс-шараларды жүзеге асыру жөніндегі ветеринариялық ереже (одан әрі - Ветеринариялық ереже) жеке және заңды тұлғаларға ветеринариялық шараларды ұйымдастыру мен жүргізудің Қазақстан Республикасының "Ветеринария туралы" Заңының 26 бабына сәйкес, орындау үшін міндетті тәртібін анықтайды

1. Жалпы ереже

1. Жылқының инфекциялық энцофаломиелиті Meningoencephalomyelitis enzootica - орталық нерв жүйесінің зақымдануы, ас қазан-ішек жолдарының кебуі, сары ауру, жоғары өлім көрсеткіші, жіті түрде өтетін вирусты ауру.

2. Инфекцияның қоздырушысы - таговирус туыстығына жататын құрамында РНК (рибонуклиондық қышқылы) бар вирус.

3. Инфекцияны қоздырушы көзі болып ауру жылқылар табылады. Әсіресе, жайылымдағы жылқылыр 2 жастан 12 жасқа дейін ауырады. Қоздырушының тасымалдаушылар масалар мен кенелер.
4. Инкубациялық кезең 15 күннен 40 күнге дейін.

5. Диагноз эпизоотиялық зерттеулер, клиникалық белгілер, вирусологиялық және геметологиялық зерттеулер, сонымен қатар патоморфологиялық мәліметтер қорытындысы негізінде қойылады. Эпизоотологиялық тексергенде аурудың жас үрдісінің әсерін, жыл мезгілін ескеріп, инфекция қоздырғышының жұғу жолдарын анықтайды.

6. Құтыру, Ауэски ауруы, ботулизм, приоплазмоз ауруларынан ажырату керек.

2. Ветеринариялық-санитариялық таза аймақтарда
жүргізілетін алдын-алу іс-шаралары

7. Жылқының энцефаломиелит ауруының алдын алу мақсатында келесі шаралар жүргізіледі:
1) Батпақ және батпақтанған жайылымдарды құрғату, бұталарды тазалау;
2) жайылымдағы азықтық шөптер құрамын жақсарту;
3) томарлық және батпақтық қырықбуын және басқа да улы шөптерден таза жайылымдар таңдау;
4) қан сорғыш жәндіктердің жаппай шығу кезеңінде әр түрлі үркіткіш құралдармен (репеленттермен) жылқыларды обработкадан өткізу.

3. Жылқының инфекциялық энцефаломиелит ауруынан
таза емес пункттерде жүргізілетін шаралар

8. Жылқының инфекциялық энцефаломиелит ауруына күдік туған кезде ветеринариялық маман әкімшілік аумақ бірліктеріне тиісті мемлекеттік ветеринариялық инспекторларына хабарлайды.

9. Әкімшілік аумақ бірлігіне тиісті бас мемлекеттік ветеринариялық инспекторы ірі қараның инфекциялық ринотрахеит ауруының шыққаны туралы хабарды алғаннан кейін диагноз қою, эпизоотиялық зерттеу, эпизоотиялық ошақтың шекарасын анықтау үшін ауру шыққан жерге тез арада жетуі қажет. Ауру малдардан патологиялық материалдарды алып, диагнозды анықтау үшін ветеринариялық лабораторияға жібереді.

10. Ақырғы диагноздың қорытындысы бойынша ауру шыққан шаруашылық субъектілерінің аумағын, осы аурудан таза емес деп жариялап, Қазақстан Республикасының Ветеринария туралы Заңының 27 бабының 1 тармағына сәйкес карантин қойылады.

11. Таза емес аумақтан карантин ақырғы жылқы өлген немесе жазылғаннан соң 40 күннен кейін қорытынды дезинфекция жүргізілгеннен кейін, Қазақстан Республикасының Ветеринария туралы Заңының 27 бабының 3 тармағына сәйкес алынады.

12. Карантин шарты бойынша рұқсат берілмейді:
1) таза емес пункттерге жылқыларды әкелуге және одан шығаруға;
2) ауру, ауруға күдікті малдарды жаюға;
3) таза емес аумақ арқылы жылқыларды айдауға және олармен өтуге;
4) жылқыларды ветеринариялық инспектордың рұқсатынсыз бір ат қорадан пункт шегіндегі басқа табынға араластыруға;
5) таза емес пункттің жылқысын таза пункттің жылқыларымен жақындастыруға;
6) таза емес пункттердің аумақтарына жылқылардың жаппай жиналуына.

13. Жылқылардың энцефаломиелит ауруынан таза емес пункттер тіркелген региондарда, ұрықтандыру пункттері және оларда тұрған айғырлар ветеринариялық тыңғылықты қадағалауда болады.

14. Ауруға күдікті малдарды анықтап бөлу, оқшаулау мақсатында, карантин кезінде таза емес пункттерде күн сайын екі мезгіл температурасын өлшеу, күнделікті жұмыс қабілеттігін, күйін, тәбетін және сірі қабаттарының сарылану мен терінің сезімталдығын бақылап, байқайды.

15. Күдікті, сонымен қатар аурудың ерте сатысында оларды оқшаулап және симптоматикалық емдеу жүргізеді.

16. Екінші рет (5-7 күннен кейін) ветеринариялық тексеру кезінде жылқының энцефаломиелит ауруының белгілері болмаған жағдайда, оларды сауыққан малдар тобына ауыстырады.

17. Ауырып жазылған жылқыларды, ауру асқынып, қайталанбас үшін 1 айға дейін жұмысқа қоспайды. Осыдан кейін ол жылқыларды жұмысқа жайлап қосады.

18. Жылқының энцефаломиелит ауруынан өлген өлекселерін мал қорымында жояды.

19. Ауру жылқылар тұрған қораларды, қашарларды, және оларға арналған құралдарды шұғыл түрде тазалап, дезинфекциядан өткізеді.

20. Дезинфекция жүргізуге Қазақстан Республикасының ветеринариялық препараттарды мемлекеттік тіркеу реестрінде тіркелген препараттар қолданылады.

21. Карантин шарты бойынша:
1) жылқыларды, жылқылардан алынған шикі өнімдерді ұқсатушы өнеркәсіптерге тасымалдау әкімшілік аумақ бірліктеріне тиісті ветеринариялық инспектордың рұқсатымен жүргізіледі (жылқылардан алынған шикі өнімдерді жақсылап жабылған ыдыстарда болуы керек);
2) басқа жануарларды және құстарды, сонымен қатар олардан алынған өнімдерді шығаруға болады.

22. Жылқының энцефаломиелит ауруынан тұрақты таза емес ошақтарда келесідей алдын алу шаралары жүргізіледі:
1) жылқының энцефаломиелит ауруынан тұрақты таза емес ошақтарды және шаруашылық субъектілерді анықтап, кешенді сауықтыру шараларын жасау;
2) ошақ шыққан жердің рельефін, батпағын, көлін, бұталарын және басқада өсімдіктер жағдайын зерттеу;
3) қан сорғыш жәндіктер мен кенелердің жылқы малына ең көп мөлшерде шабуыл жасау уақытын анықтау;
4) жылқының энцефаломиелит ауруы үнемі шығатын жайылымдарды зерттеу.

Об утверждении Ветеринарных правил по осуществлению мероприятий по профилактике и ликвидации некоторых инфекционных болезней сельскохозяйственных животных

Приказ Министра сельского хозяйства Республики Казахстан от 26 октября 2004 года № 605. Зарегистрирован Министерством юстиции Республики Казахстан 19 ноября 2004 года № 3211. Утратил силу приказом Министра сельского хозяйства Республики Казахстан от 17 января 2012 года № 10-1/18

Сноска. Утратил силу приказом Министра сельского хозяйства РК от 17.01.2012 № 10-1/18.

В соответствии со статьей 26 Закона Республики Казахстан "О ветеринарии" ПРИКАЗЫВАЮ:
1. Утвердить прилагаемые:
1) Ветеринарные правила по осуществлению мероприятий по профилактике и ликвидации африканской чумы лошадей;
2) Ветеринарные правила по осуществлению мероприятий по профилактике и ликвидации классической чумы свиней;
3) Ветеринарные правила по осуществлению мероприятий по профилактике и ликвидации инфекционного энцефаломиелита лошадей.
2. Департаменту ветеринарии совместно с территориальными управлениями областей и городов Астана, Алматы Министерства сельского хозяйства Республики Казахстан, в установленном законодательством порядке, принять необходимые меры, вытекающие из настоящего приказа.
3. Контроль за исполнением настоящего приказа возложить на государственных ветеринарных инспекторов соответствующих административно-территориальных единиц.
4. Настоящий приказ вступает в силу со дня государственной регистрации в Министерстве юстиции Республики Казахстан.

Министр

Утверждены
приказом Министра
сельского хозяйства Республики Казахстан
"Об утверждении Ветеринарных правил по
осуществлению ветеринарных мероприятий по
профилактике и ликвидации некоторых
инфекционных болезней
сельскохозяйственных животных"
от 26 октября 2004 года N 605

Ветеринарные правила
по осуществлению мероприятий по профилактике и ликвидации
африканской чумы лошадей

Настоящие Ветеринарные правила по осуществлению мероприятий по профилактике и ликвидации африканской чумы лошадей (далее - Ветеринарные правила) определяют порядок организации и проведения ветеринарных мероприятий, обязательных для исполнения физическими и юридическими лицами в соответствии со статьей 26 Закона Республики Казахстан "О ветеринарии".

1. Общие положения

1. Африканская чума лошадей - инфекционное заболевание однокопытных животных, характеризующееся резко выраженной лихорадочной реакцией, отечностью подкожной клетчатки и легких, скоплением серозной жидкости в полостях тела и кровоизлияниями во внутренних органах. К возбудителю болезни восприимчивы собаки при поедании мяса лошадей, павших от чумы.
2. Возбудителем заболевания является рибонуклионовая кислота, содержащая вирус из семейства реовирусов.
3. Инкубационный период от 15 до 40 дней.
4. Вирусоносительство у переболевших африканской чумой лошадей продолжается до 3 месяцев. Источником возбудителя инфекции служат больные животные. Молодняк более восприимчив к африканской чуме лошадей, но жеребята от иммунных маток в течение первых 5-6 месяцев жизни проявляют устойчивость к заражению.
5. Болезнь регистрируют в сырых, низинных местностях, в районах с умеренным климатом, пик заболеваемости наблюдается поздним летом и ранней осенью. Основным путем передачи заболевания является биологический (насекомыми-переносчиками служат самки комаров, а также мокрецы). Резервуаром вируса в природе являются дикие животные. В организме переболевших лошадей вирус содержится более 90 дней. Летальность может достигать до 95%.
6. Диагноз устанавливается методом биологической пробы путем внутривенного заражения лошади или внутримозгового заражения мышей кровью больных животных. Для прижизненной диагностики используют реакцию агглютинации, реакцию торможения, реакцию гемагглютинации, реакцию диффузной преципитации, реакцию нейтрализации вирусов, реакцию связывания комплемента.
7. При дифференциальном диагнозе необходимо исключить: сибирскую язву, вирусный артериит, пироплазмидозы, инфекционную анемию.

2. Профилактические мероприятия, проводимые на территории
ветеринарно-санитарного благополучия

8. Для предупреждения возникновения и распространения африканской чумы лошадей необходимо:
1) осуществлять систематический контроль за проведением профилактических и других мероприятий;
2) определять границы территории (зоны), на которой с учетом местных географических условий должны проводиться мероприятия по профилактике данной болезни;
3) принимать меры по обеспечению потребности в инсектицидных средствах, биопрепаратах и других материалах, необходимых для осуществления мероприятий, с учетом количества животных, подлежащих обработке, кратности обработок, площади и кубатуры помещений, мест скопления и выплода гематофагов, подлежащих дезинсекции;
4) организовать проведение широкой разъяснительной работы по ознакомлению населения с сущностью заболевания и мерами борьбы с ним;
5) вести строгий учет всего имеющегося поголовья однокопытных и собак;
6) содержать однокопытных животных отдельно от других видов животных;
7) не допускать ввоза (ввода) в хозяйствующий субъект лошадей, также кормов и инвентаря из регионов неблагополучных по африканской чуме лошадей;
8) проводить систематическую обработку животных всех видов с применением инсектицидных средств, зарегистрированных в Государственном реестре ветеринарных препаратов Республики Казахстан;
9) осуществлять мероприятия по борьбе с грызунами, систематическую дезинфекцию помещений для животных и мест возможного скопления гематофагов.

3. Мероприятия, проводимые в эпизоотических очагах
и неблагополучных пунктах

9. При выявлении в хозяйствующем субъекте африканской чумы лошадей, ветеринарный специалист сообщает об этом государственному ветеринарному инспектору соответствующей административно-территориальной единицы.
10. Главный государственный ветеринарный инспектор соответствующей административно-территориальной единицы при получении извещения о подозрении на африканскую чуму лошадей обязан немедленно прибыть на место для установления диагноза и проведения эпизоотического обследования, определения границы эпизоотического очага, отбирает и направляет в ветеринарную лабораторию для установления диагноза патологический материал от больных животных, выясняет источники заноса и возможные пути распространения чумы однокопытных и об установлении диагноза и принятых мерах немедленно сообщает ближайшим ветеринарным инспекторам административно-территориальной единицы, которым угрожает появление африканской чумы лошадей.
11. При установлении окончательного диагноза территорию хозяйствующего субъекта объявляют неблагополучной по этой болезни и устанавливают карантин, согласно пункту 1 статьи 27 Закона Республики Казахстан "О ветеринарии".
12. Карантин с неблагополучного пункта (хозяйствующего субъекта) снимают по истечению одного года после последнего случая падежа однокопытных животных и после проведения заключительной дезинфекции согласно пункту 3 статьи 27 Закона Республики Казахстан "О ветеринарии".
13. По условиям карантина не допускается:
1) ввоз (ввод) в неблагополучные пункты, вывоз (вывод) из них всех видов животных;
2) совместный выпас, водопой и содержание больных животных со здоровыми, а также перегруппировка животных внутри хозяйствующего субъекта;
3) осуществление продажи лошадей, мулов, ослов и животных других видов, организация выставок животных и других мероприятий, связанных со скоплением животных в карантинированном пункте и в районе угрожаемой зоны.
14. Карантинные посты на проездных дорогах должны быть снабжены инсектицидными средствами и соответствующим оборудованием для проведения дезинфекции.
15. Все автомашины, направляющиеся в карантинированный хозяйствующий субъект, а равно выезжающие из последнего, подлежат тщательной дезинфекции. Дезинфекции подвергают находящийся в ней груз.
16. В карантинированном пункте проводятся следующие мероприятия:
1) уничтожение бродячих собак;
2) уничтожение трупов животных, павших от африканской чумы, путем сжигания;
3) изолированное содержание однокопытных животных, подозреваемых в заражении африканской чумой лошадей;
4) систематическая обработка инсектицидами однокопытных и собак, а при возможности и других животных, включая птиц;
5) ежедневная уборка и сжигание навоза, остатков кормов и подстилки от больных животных из помещений;
6) систематическая обработка инсектицидами мест скопления и возможного выплода гематофагов (заболоченные берега ручьев, речек, арыков, дупла деревьев, лужи и другие).
17. Все животные, больные африканской чумой лошадей, подвергаются уничтожению путем сжигания.
18. Трупы однокопытных животных, павших при клинических признаках заболевания, подозрительных на африканскую чуму лошадей, при первых случаях заболеваний для подтверждения диагноза подвергают обязательному вскрытию в условиях, исключающих нападение и рассеивание инфекции гематофагами, после уничтожают путем сжигания.
19. В хозяйствующем субъекте по африканской чуме однокопытных в течение 3 лет после снятия карантина проводятся:
1) систематическая обработка однокопытных животных и собак инсектицидами;
2) систематическая обработка инсектицидами мест скопления и выплода гематофагов;
3) мероприятия по уничтожению грызунов (резервуары возбудителя африканской чумы лошадей).
20. Ввоз (ввод) в хозяйствующие субъекты ранее неблагополучные по чуме однокопытных животных, и вывоз (вывод) из них этих животных на продажу разрешается только через год после снятия карантина, при условии полного благополучия однокопытных животных по этому заболеванию.

Утверждены
приказом Министра
сельского хозяйства Республики Казахстан
"Об утверждении Ветеринарных правил по
осуществлению ветеринарных мероприятий по
профилактике и ликвидации некоторых
инфекционных болезней
сельскохозяйственных животных"
от 26 октября 2004 года N 605

Ветеринарные правила
по осуществлению ветеринарных мероприятий по профилактике
и ликвидации классической чумы свиней

Настоящие Ветеринарные правила по осуществлению ветеринарных мероприятий по профилактике и ликвидации классической чумы свиней (далее - Ветеринарные правила) определяют порядок организации и проведения ветеринарных мероприятий, обязательных для исполнения физическими и юридическими лицами в соответствии со статьей 26 Закона Республики Казахстан "О ветеринарии".

1. Общие положения

1. Классическая чума свиней (далее - КЧС) - высококонтагиозная вирусная болезнь, характеризующаяся лихорадкой, геморрагическим диатезом, некротическими изменениями пищеварительного тракта, высокой летальностью.
2. Возбудитель КЧС - вирус, который выделяется из организма больного животного с экскретами, секретами и с околоплодными водами при опоросе, устойчив к высушиванию и низким температурам, длительно сохраняется в объектах внешней среды в осенне-зимний период, а также в замороженных и засоленных мясных продуктах, в необеззараженных продуктах убоя свиней и кормах для животных.
3. Источники возбудителя инфекции - больные и переболевшие домашние и дикие свиньи-вирусоносители. Вирусоносительство продолжается от 3 до 10 месяцев. Факторами передачи служат вода, корма, подстилка, навоз, трупы, продукты убоя, отходы боен, кухонь, зараженные вирусом.
4. Инкубационный период от 7 до 10 дней. Животные становятся заразными с 5 по 14 день после заражения, но и в случае хронической инфекции остаются заразными до 3 месяцев.
5. Диагноз ставят на основании комплекса эпизоотологических данных, клинических проявлений болезни, патологоанатомических изменений, результатов гематологических и микробиологических исследований:
1) из эпизоотологических данных учитывают проявление болезни у свиней независимо от их возраста, времени года, условий кормления и содержания. Устанавливают благополучие хозяйствующего субъекта по чуме в прошлом, проверяют рацион кормления свиней (кухонные отходы);
2) при патологоанатомической экспертизе двух-трех свиней, подвергаемых диагностическому убою, учитывают характерные для септической формы (острое течение) признаки;
3) в неясных и сложных случаях диагноз подтверждают биологической пробой на неиммунных подсвинках.
6. При дифференциальном диагнозе учитывают африканскую чуму, рожу, пастереллез, сальмонеллез, листериоз, болезнь Ауески.

2. Профилактические мероприятия, проводимые на территории
ветеринарно-санитарного благополучия

7. Для предупреждения возникновения и распространения КЧС хозяйствующим субъектам, ветеринарным специалистам, а также владельцам животных необходимо:
1) всех поступивших в хозяйствующие субъекты свиней выдерживать изолировано 40 (сорок) дней;
2) пищевые отходы скармливать свиньям после термического обеззараживания.

3. Мероприятия, проводимые в эпизоотических очагах
и неблагополучных пунктах

8. При выявлении в хозяйствующем субъекте КЧС, ветеринарный специалист, сообщает об этом государственному ветеринарному инспектору соответствующей административно-территориальной единицы.
9. Главный государственный ветеринарный инспектор соответствующей административно-территориальной единицы при получении извещения о подозрении на КЧС обязан немедленно прибыть на место для установления диагноза и проведения эпизоотического обследования, определения границы эпизоотического очага, отбирает и направляет в ветеринарную лабораторию для установления диагноза патологический материал от больных животных.
10. При установлении диагноза КЧС на территории хозяйствующего субъекта устанавливается карантин согласно пункту 1 статьи 27 Закона Республики Казахстан "О ветеринарии".
11. Карантин с неблагополучного пункта (хозяйствующего субъекта) снимают по истечению 40 дней после последнего случая падежа или выздоровления животных от КЧС согласно пункту 3 статьи 27 Закона Республики Казахстан "О ветеринарии". Ограничения по вывозу свиней из хозяйствующего субъекта снимают через 12 месяцев после снятия карантина.
12. По условиям карантина не допускается:
1) ввоз (ввод) в неблагополучные пункты, вывоз (вывод) из них свиней (за исключением на перерабатывающие предприятия);
2) убой и перегруппировку свиней внутри хозяйствующего субъекта без разрешения ветеринарных специалистов;
3) выезд любого вида транспорта из неблагополучного пункта без дезинфекционной обработки;
4) вход в свиноводческие помещения лицам, не связанным с обслуживанием животных;
5) выход обслуживающему персоналу из эпизоотического очага болезни в рабочей одежде и обуви без санитарной обработки;
6) вывоз кормов из неблагополучного пункта;
7) продажа на рынках живых свиней, а также продуктов убоя в сыром виде (мясо, сало, ливер и другие);
8) организация мероприятий, связанных со скоплением восприимчивых животных.
13. В хозяйствующих субъектах эпизоотического очага все свиноноголовье подвергают убою, а в хозяйствующих субъектах, в которых убой всего свинопоголовья нецелесообразен, проводят осмотр всего свинопоголовья и клинически здоровых свиней вакцинируют против КЧС.
14. Вопрос о вакцинации свиней благополучных хозяйствующих субъектов ветеринарные специалисты решают с учетом сроков предыдущей иммунизации.
15. В неблагополучных по КЧС хозяйствующих субъектах иммунизацию свиноматок живыми вирус-вакцинами против КЧС проводят до осеменения. Вакцинация супоросных свиноматок живыми вакцинами запрещается. В случае возникновения болезни среди супоросных свиноматок их прививают вирус-вакцинами, однако из дальнейшего цикла воспроизводства исключают, переводя в откорм, для последующей сдачи на убой.
16. Убой больных, подозрительных по заболеванию и подозреваемых в заражении классической чумой животных, проводят на санитарных бойнях перерабатывающих предприятий или на специально оборудованных убойных пунктах.
17. Помещения, в которых содержали больных и подозрительных по заболеванию животных подвергают механической очистке и дезинфекции.
18. Ветеринарно-санитарную оценку мяса и мясопродуктов от убитых, больных и подозрительных по заболеванию КЧС проводят согласно пункту 27 Правил предубойного ветеринарного осмотра убойных животных и послеубойной ветеринарно-санитарной экспертизы туш и органов и их санитарной оценки, утвержденных приказом Министра сельского хозяйства Республики Казахстан от 31 октября 2002 года N 351 "Об утверждении некоторых нормативных правовых актов в ветеринарии", зарегистрированным в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов от 27 декабря 2002 года N 2105.
19. Трупы свиней, павших от чумы, уничтожают или подлежат технической утилизации на мясокостную муку под контролем ветеринарных специалистов.
20. В бывшем неблагополучном пункте в течение трех лет проводят вакцинацию против КЧС всего свинопоголовья.

4. Мероприятия на территории угрожаемой по классической чуме свиней

21. На территории, угрожаемой по КЧС, устанавливают ветеринарный надзор за всеми хозяйствующими субъектами, систематически проводят учет и клинический осмотр всех свиней, запрещают их перегруппировки без разрешения ветеринарных специалистов.
22. Проводят профилактическую вакцинацию против КЧС во всех хозяйствующих субъектах с учетом сроков ранее проведенных вакцинаций.

Утверждены
приказом Министра
сельского хозяйства Республики Казахстан
"Об утверждении Ветеринарных правил по
осуществлению ветеринарных мероприятий по
профилактике и ликвидации некоторых
инфекционных болезней
сельскохозяйственных животных"
от 26 октября 2004 года N 605

Ветеринарные Правила по осуществлению мероприятий
по профилактике и ликвидации инфекционного
энцефаломиелита лошадей

Настоящие Ветеринарные правила по осуществлению мероприятий по профилактике и ликвидации инфекционного энцефаломиелита лошадей (далее - Ветеринарные Правила) определяют порядок организации и проведения ветеринарных мероприятий, обязательных для исполнения физическими и юридическими лицами в соответствии со статьей 26 Закона Республики Казахстан "О ветеринарии".

1. Общие положения

1. Инфекционный энцефаломиелит лошадей - Meningoencephalomyelitis enzootiса - остропротекающая вирусная болезнь с поражением центральной нервной системы, атонией желудочно-кишечного тракта, желтухой, высокой летальностью.
2. Возбудитель - РНК (рибонуклионовая кислота) - содержащий вирус из семейства тогавирусов.
3. Источником возбудителя инфекции служат больные лошади. Болеют лошади в возрасте от 2 до 12 лет, чаще при пастбищном содержании. Переносчиками возбудителя инфекции являются комары и клещи.
4. Инкубационный период от 15 до 40 дней.
5. Диагноз ставится на основе результатов эпизоотологического обследования, клинических признаков, вирусологических и гематологических исследований, а также патоморфологических данных. Эпизоотологическими обследованиями выясняют возрастные тенденции проявления болезни, учитывают период года, стационарность, пути заноса возбудителя инфекции.
6. Дифференцируют от бешенства, болезни Ауески, ботулизма, пироплазмидоза.

2. Профилактические мероприятия, проводимые на территории
ветеринарно-санитарного благополучия

7. С целью профилактики инфекционного энцефаломиелита лошадей проводят следующие мероприятия:
1) осушение болот и заболоченных пастбищ, расчистку кустарников;
2) улучшение кормового состава пастбищных трав;
3) подбор выпасов, не имеющих болотного и топяного хвощей и других ядовитых трав;
4) обработка лошадей различными отпугивающими средствами (репелентами) в период массового нападения кровососущих насекомых.

3. Мероприятия, проводимые в пунктах, неблагополучных по заболеванию
лошадей инфекционным энцефаломиелитом

8. При подозрении на инфекционный энцефаломиелит лошадей ветеринарный специалист сообщает об этом государственному ветеринарному инспектору соответствующей административно-территориальной единицы.
9. Главный государственный ветеринарный инспектор соответствующей административно-территориальной единицы, при получении извещения о подозрении на инфекционный энцефаломиелит лошадей обязан немедленно прибыть на место для установления диагноза и проведения эпизоотического обследования, определения границы эпизоотического очага, отбирает и направляет в ветеринарную лабораторию для установления диагноза патологический материал от больных животных.
10. При установлении окончательного диагноза территорию хозяйствующего субъекта объявляют неблагополучной по инфекционному энцефаломиелиту лошадей и устанавливают карантин, согласно пункту 1 статьи 27 Закона Республики Казахстан "О ветеринарии".
11. Карантин с неблагополучного пункта (хозяйствующего субъекта) снимают по истечению 40 дней после последнего случая падежа или выздоровления лошадей и после проведения заключительной дезинфекции согласно пункту 3 статьи 27 Закона Республики Казахстан "О ветеринарии".
12. По условиям карантина не допускается:
1) ввоз (ввод) в неблагополучные пункты, вывоз (вывод) из них лошадей;
2) выпас больных и подозрительных по заболеванию;
3) прогон лошадей и проезд на них через территорию неблагополучного пункта;
4) перепровождение лошадей без разрешения ветеринарных специалистов из одной конюшни, табуна в другую в пределах пункта;
5) соприкосновение лошадей неблагополучных пунктов с лошадьми благополучных пунктов;
6) массовое скопление лошадей на территории неблагополучных пунктов.
13. В регионах, где зарегистрированы неблагополучные пункты по инфекционному энцефаломиелиту лошадей, случные пункты и содержащиеся в них жеребцы-производители находятся под тщательным ветеринарным надзором.
14. В период карантина в неблагополучном пункте производится ежедневное двукратное измерение температуры, повседневное наблюдение за работоспособностью, состоянием упитанности, аппетитом, наличием желтушности слизистых и состоянием кожной чувствительности с целью выделения и изоляции больных, подозрительных по заболеванию.
15. Подозрительные, а также лошади, больные в ранней стадии изолируются и подвергаются симптоматическому лечению.
16. При отсутствии каких-либо клинических признаков заболевания инфекционным энцефаломиелитом этих лошадей при вторичном (через 5-7 дней) ветеринарном осмотре переводят в группу выздоровевших.
17. Лошади, выздоровевшие после переболевания, во избежание рецидива и осложнений не допускаются к работе в течение одного месяца. После этого эти лошади включаются в работу постепенно.
18. Трупы павших лошадей уничтожают на скотомогильнике (биотермической яме).
19. Помещения, денники, стойла, где находились больные лошади, а также предметы ухода за лошадьми подлежат немедленной дезинфекции и механической очистке.
20. Для дезинфекции используют препараты, зарегистрированные в Государственном реестре ветеринарных препаратов Республики Казахстан.
21. По условиям карантина допускается:
1) вывоз (ввод) животных, сырых продуктов конского происхождения на перерабатывающие предприятия с разрешения главного ветеринарного инспектора соответствующей административно-территориальной единицы (сырые продукты конского происхождения в хорошо закупоренной твердой таре);
2) вывоз (вывод) других видов животных, птиц, а также продуктов, полученных от них.
22. В очагах стационарного неблагополучия по инфекционному энцефаломиелиту лошадей проводят следующие профилактические мероприятия:
1) выявление хозяйствующих субъектов и очагов стационарного неблагополучия по инфекционному энцефаломиелиту лошадей, разработка комплекса оздоровительных мероприятий;
2) изучение характера местности (рельефа), наличие болот, озер, кустарников и другой растительности в этих очагах;
3) выявление времени максимального нападения кровососущих насекомых и клещей на конское поголовье;
4) изучение пастбища, при выпасе на которых систематически возникает инфекционный энцефаломиелит лошадей.