ИПС "Әділет"

Қазақстан Республикасының Үкiметі қаулы етеді:
Қазақстан Республикасы Президентiнiң "Адамдарды сатуға және үшiншi тұлғалардың жезөкшелiкті пайдалануына қарсы күрес туралы конвенцияға және Қорытынды Хаттамаға қол қою туралы" Жарлығының жобасы Қазақстан Республикасы Президентiнiң қарауына енгізiлсiн.

Қазақстан Республикасының
Премьер-Министрі

Қазақстан Республикасының Президентінің
Жарлығы Адамдарды сатуға және үшiнші тұлғалардың жезөкшелiктi пайдалануына қарсы күрес туралы конвенцияға және Қорытынды Хаттамаға қол қою туралы

      Қаулы етемін:
      1. 1950 жылғы 21 наурызда Нью-Йорк қаласында жасалған Адамдарды сатуға және үшінші тұлғалардың жезөкшелікті пайдалануына қарсы күрес туралы конвенцияға (бұдан әрi - Конвенция) және Қорытынды Хаттамаға Конвенцияға мынадай: "Қазақстан Республикасы Конвенцияның 1 және 18-баптарының ережелерiн Қазақстан Республикасының заңнамасында көзделген қылмыстар мен әкімшілік құқық бұзушылықтардың алдын алу және жолын кесу шеңберінде орындайтын болады" деген ескертпемен қол қойылсын.
      2. Қазақстан Республикасының Бiрiккен Ұлттар Ұйымы жанындағы Тұрақты өкiлi Ержан Хозеұлы Қазыхановқа Конвенцияға ескертпемен және Қорытынды Хаттамаға Қазақстан Республикасының атынан қол қоюға өкiлеттік берiлсiн.
      3. Осы Жарлық қол қойылған күнiнен бастап күшiне енедi.

Қазақстан Республикасының
Президентi

Адамды сатуға және үшiнші тұлғалардың
жезөкшелiктi пайдалануына қарсы күрес туралы
---------------------------------------------

(БҰҰ Бас Ассамблеясының 1949 жылғы 2 желтоқсандағы
317 (IV) қарары 1951 жылдың 25 шiлдесiнде күшiне ендi)

Кіріспе

      Жезөкшелiк және онымен iлесе жүретiн жезөкшелiк мақсатын көздейтiн адамдарды сату зұлымдығы адамдық тұлғаның ретiндегі абыройы мен жоғары құндылығымен сыйыспайтынын және адамның, отбасының әрi қоғамның әл-ауқатына қауiп төндiретiнiн назарға ала отырып,
      әйелдер мен балаларды сатуға қарсы күреске қатысты төмендегі халықаралық актiлердiң:
      1. Ақ нәсiлдi күңдердi сатуға қарсы күрес туралы, оған Бiрiккен Ұлттар Ұйымының Бас Ассамблеясы 1948 жылы 3 желтоқсанда бекiткен Хаттамамен енгізiлген өзгерiстерiмен 1904 жылғы 18 мамырдағы Халықаралық шарттың;
      2. Ақ нәсiлдi күңдердi сатуға қарсы күрес туралы, оған жоғарыда аталған Хаттамамен енгізiлген өзгерiстерiмен 1910 жылғы 4 мамырдағы Халықаралық конвенцияның;
      3. Әйелдер мен балаларды сатуға қарсы күрес туралы, оған Бiрiккен Ұлттар Ұйымының Бас Ассамблеясы 1947 жылы 20 қазанда қабылдаған оған Хаттамамен енгiзiлген өзгерiстерiмен 1921 жылғы 30 қыркүйектегi Халықаралық конвенцияның;
      4. Кәмелетке толған әйелдердi сатуға қарсы күрес туралы, оған көрсетілген Хаттамамен енгiзiлген өзгерiстерiмен 1933 жылғы 11 қазандағы Халықаралық конвенцияның күшi болатындығын назарға ала отырып,
      1937 жылы Ұлттар Лигасымен жоғарыда көрсетілген актілердiң қолданылу шеңберiн кеңейткен конвенция жобасының жасалғандығын назарға ала отырып,
      1937 жылдан бастап туындаған жаңа факторлар жоғарыда көрсетiлген актілердi өзiне бiрiктiретiн және 1937 жылғы конвенция жобасының негізгі ережелерiн қамтитын және оған пара-пар әрі қажетті түзетулер енгізілетін конвенцияны жасасуға мүмкiндiк беретiндiгін назарға ала отырып,
      coл үшін
      Уағдаласушы тараптар
      осы арқылы мыналармен келiсті:

1-бап

      Тараптар осы Конвенцияда басқа адамның нәпсiқұмарлығын қанағаттандыру үшiн:
      1. өзге бiр адамды, тiптi осы адамның келісiмiмен жезөкшелiк мақсатында кездестiретін, бейiмдейтiн немесе бұзатындардың;
      2. өзге бiр адамның, тiптi оның келiсiмiмен жезөкшелігін пайдаланатындардың әрқайсысын жазаға тартуға мiндеттенедi.

2-бап

      Тараптар осы Конвенцияда:
      1. жезөкшелер үйiн ұстайтын, немесе оны басқаратын, немесе саналы түрде қаржыландыратын немесе жезөкшелер үйiн қаржыландыруға қатысатындардың;
      2. ғимаратты немесе басқа орынды, немесе осылардың бөлігін үшіншi тұлғалардың жезөкшелік мақсатында пайдаланатындығын бiле тұра, жалға беретiн немесе жалға алатындардың әрқайсысын жазаға тартуды жалғастыруға мiндеттенедi.

3-бап

Бұл iшкi заңдардың талаптарымен үйлесетiндiктен, 1 және 2-баптарда көзделген кез келген құқық бұзушылықтарды жасауға оқталу, осыны жасауға дайындалу әрекетi сияқты жазалау қажет болып табылады.

4-бап

Бұл iшкi заңдардың талаптарымен үйлесетіндiктен, 1 және 2-баптарда көзделген әрекеттерге қасақана қатысу да жазаланады.
Бұған iшкi заңдардың талаптарымен жол берiлетiндiктен, бiрге қатысу әрекетi, егер бұл жазасыздықты ескерту үшін қажетті болып табылатын болса, жеке қылмыс ретiнде қаралады.

5-бап

Жәбiрленушi тұлғалардың iшкi заңдардың негiзiнде осы Конвенцияда көзделген кез келген қылмыстарға қатысты iстерде талапкер болуға құқығы болған жағдайда, шетелдiктер бұл құқықты осы мемлекеттiң азаматтарымен тең дәрежеде пайдаланады.

6-бап

Тараптардың әрқайсысы осы Конвенцияда жезөкшелікпен айналысатын немесе iс-әрекетi күдiктi тұлғаларды, не ерекше тiркеуге жатқызуға не ерекше құжаттарының болуы тиiстiгiне, не бақылауға немесе құлақтандыру мақсатындағы айрықша талаптарға бағындыруға байланысты кез келген қолданыстағы заңды, қаулыны немесе әкiмшiлiк өкiмдi жою немесе күшiн жою үшiн барлық қажеттi шараларды қабылдауға мiндеттенедi.

7-бап

      Осы Конвенцияда көзделген қылмыстар үшін басқа мемлекеттерде бұрын шығарылған үкiмдер, бұған ішкi заңдармен жол берiлетіндiктен:
      1. қылмысты қайта жасау фактiсiн анықтау;
      2. қылмыскердi саяси және азаматтық құқықтарынан айыру үшiн назарға алынады.

8-бап

      Осы Конвенцияның 1 және 2-баптарында көзделген қылмыстар өз кезегінде ұстап беруге әкеп соқтыратын қылмыс ретiнде қаралады, және оларда осы Конвенциямен шарттасқан немесе шарттасатын кез келген тараптар арасында қылмыскерлердi ұстап беру туралы кез келген шарт қолданылады.
      Осы Конвенцияда ол туралы шарттардың болғанымен қылмыскерлердi ұстап берудi шарттастырмаған сол тараптар қазiргі кезде өздерiнiң өзара қарым-қатынастарында осы Конвенцияның 1 және 2-баптарында көзделген қылмыстарды ұстап беруге әкеп соқтыратын қылмыстар екендiгiн мойындайды.
      Ұстап беру туралы талаптар жiберiлген мемлекеттің заңына сәйкес ұстап беру жүргiзiледi.

9-бап

Өз азаматтарын ұстап беру принципi заңмен мойындалмайтын мемлекеттерде осы Конвенцияның 1 және 2-баптарында көрсетiлген қылмыстардың кез келгенін басқа мемлекетте жасағаннан кейiн өз мемлекетіне қайтарылатын азаматтар олардың өз мемлекетінiң соты бойынша қудалануға және жазалауға ұшырайды.
Егер осы Конвенцияның тараптары арасында туындайтын осындай түрдегi iстерде шетелдiкті ұстап беру туралы талап қанағаттандырылмайтын болса, бұл ереже қолданылмайды.

10-бап

Егер қылмыс жасағаны үшiн айыпталушы адам басқа мемлекетте сотталған болса және айыптау үкiмi болған жағдайда жазасын өтеген немесе жазалаудан босатылған болса немесе осы мемлекеттің заңдарына сәйкес жазалау мерзiмi қысқартылған болса, 9-баптың ережелерi қолданылмайды.

11-бап

Осы Конвенциямен ешнәрсе халықаралық құқық нормаларына сәйкес қылмыстық құқықтық құзыр шектерi туралы жалпы мәселеге сол немесе өзге тараптардың оған қарым-қатынастарын айқындау ретiнде түсiндiрiлмеуге тиiс.

12-бап

Осы Конвенция Конвенцияда көзделген қылмыстар жекелеген мемлекеттiң әрқайсысында оларды жасағаны үшiн кiнәлi адам ретiнде тең дәрежеде анықталып, осы мемлекеттiң заңдары бойынша қудаланатын және жазаланатын принциптi бұзбайды.

13-бап

      Тараптар осы Конвенцияда өздерiнiң жеке заңдарына және практикасына сәйкес осы Конвенцияда көзделген қылмыстарға жатқызылатын сот тапсырмаларын орындауға мiндеттенедi.
      Сот тапсырмаларын беру:
      1. сот билiктерiнiң арасындағы тiкелей байланыстары арқылы;
немесе
      2. екi мемлекеттің әдiлет министрлерi арасындағы тiкелей байланыстар арқылы немесе тапсырманы беретiн мемлекеттің басқа тиiстi өкiметтерiнiң тапсырма берiлген мемлекеттiң әдiлет министрiне тiкелей өтiнiшi арқылы; немесе
      3. тапсырма берiлетiн мемлекетке оны беретiн мемлекеттің дипломатиялық немесе консулдық өкiлдерi арқылы жүргiзiледi. Белгіленген өкiл сот тапсырмасын тиiсті сот өкiметтерiне немесе тапсырма берiлген мемлекеттің өкiметi көрсеткен өкiметтерге тiкелей жолдайды, әрi ол осы өкiметтерден сот тапсырмасын орындау актiсi болып табылатын құжаттарды тiкелей алады.
      1 және 3-тармақтарда көзделген жағдайларда сот тапсырмасы ол берiлетін мемлекеттiң жоғарғы билiктерiне көшiрмеде жолданады.
      Егер қандай да бiр өзгеше келiсiм болмаса сот тапсырмасы әрқашан тапсырма беретiн өкiметтiң тiлiнде жасалады, өзгеше жағдайда тапсырма берiлген мемлекет тапсырма берген өкiметтер куәландырған өз тiлiндегi аударумен берудi талап ете алады.
      Осы Конвенция тараптарының әрқайсысы басқа тараптардың әрқайсысына осы Конвенцияда осы басқа мемлекет оған сот тапсырмаларын жiберген кезде тиiмдi деп есептейтiн жоғарыда айтылған сол әдiс туралы немесе сол әдiстер туралы хабардар етедi.
      Қандай да бiр мемлекет осындай хабарды жасамайынша, ондағы сот тапсырмасына қатысты тәртiп күшiнде болады.
      Сот тапсырмаларын орындау сараптама бойынша шығыстарды қоспағанда, қандай да болсын шығыстарды немесе шығындарды өтеу туралы талаптар үшiн негіз бола алмайды.
      Осы бапта ешнәрсе қылмыстық iстерде олардың өз заңдарымен үйлеспейтiн дәлелдеменiң қандай да бiр нысанын немесе қандай да бip әдiстерiн қолдану осы Конвенцияда тараптардың мiндеттемелерi ретiнде түсiндiрiлмеуi керек.

14-бап

Осы Конвенцияда тараптардың әрқайсысы осы Конвенцияда көзделген қылмыстарды тергеу нәтижелерiн үйлестiру және орталықтандыру тапсырылатын органды құрады және қамтамасыз етедi.
Бұл органдар осы Конвенцияда көзделген қылмыстарды алдын алуды және оларға қолданатын жазаларды жеңiлдету үшiн жиналатын барлық ақпаратты жинақтайды, әрi бұл органдар басқа елдердiң осындай органдарымен тығыз байланыста болады.

15-бап

      Бұл iшкi заңдардың талаптарына үйлесетiндiктен және 14-бапта көрсетілген органдар бағынатын билiктердiң қалауы болып танылатындықтан соңғысы басқа мемлекеттердегі ұқсас органдар бағынатын өкiметтерге мынадай ақпаратты:
      1. осы Конвенцияда қаралатын әрбiр қылмыстар туралы және осындай қылмысты жасауға әрбiр оқталу туралы деректердi;
      2. iздестірудiң барлық жағдайлары, сондай-ақ қылмыстық қудалау, қамауға алу, соттау, осы Конвенцияда қаралатын қылмыстарды жасағаны үшiн кiнәлi адамдарды аударуға және жiберуге тыйым салу туралы, сондай-ақ осындай адамдардың тұрғылықты жерiн өзгерту туралы деректердi және оларға қатысты кез келген өзге пайдалы ақпаратты хабарлайды.
      Осындай жолдармен хабарланатын ақпарат қылмыскерлердi сипаттаудан, олардың саусақтарының таңбасын алудан, фотосуреттерiнен, жұмыс әдiсi туралы хабардан, полициялық анықтамалардан және соттылығы туралы анықтамалардан тұрады.

16-бап

Осы Конвенция тараптары - бiлiм, денсаулық сақтау, әлеуметтiк және экономикалық қызмет көрсету және онымен байланысты өзге де қызмет түрлерi саласындағы өздерiнiң үкiметтік немесе жеке мекемелерi арқылы - жезөкшелікке қарсы күрес жөнiндегі және жезөкше әрi осы Конвенцияда көзделетін қылмыстардың құрбандарын қайтару әрi қалыпты әлеуметтік жағдайға бейiмдеу бойынша барлық шараларды қабылдауға және көтермелеуге мiндеттенедi.

17-бап

      Осы Конвенцияның тараптары көшiп келу мен көшiп кетуге қатысты жезөкшелік мақсатын көздейтін, екi жыныста да адам сатудың жолын кесу үшін осы Конвенцияға сәйкес олардың өзiне қабылдаған мiндеттемелерiне сәйкес талап етiлетін барлық шараларды қабылдауға және жүргiзуге мiндеттенедi.
      Атап айтқанда, олар:
      1. көшiп келушілер мен көшiп кетушiлердi, олардың келген және кететiн пункттерде, сондай-ақ олардың сапар уақытында жол жүргенде және әсiресе әйелдер мен балаларды қорғау үшін барлық қажетті қаулыларды шығаруға;
      2. аталған сауданың қауіптілігi туралы халыққа тиiсiнше хабарлау үшін шараларды қабылдауға;
      3. жезөкшелік мақсатын көздейтiн, халықаралық адам саудасының алдын алу үшін темiржол станцияларын, әуежайларын, порттар мен басқа да қоғамдық орындарды, сондай-ақ жол жүру жолдарын бақылауды қамтамасыз ету үшiн тиiсті шараларды қабылдауға;
      4. осы саудада басты кiнәлiлар, қатысушылар мен құрбандар болып табылатын prima facie мәлiметтерi бойынша адамдардың келуi туралы тиiсті билiктерге хабарлау мақсатында барлық қажетті шараларды қабылдауға мiндеттенедi.

18-бап

Тараптар осы Конвенциядағы - олардың өздерiнiң заңдарында белгіленген шарттарға сәйкес - олардың жеке басын және әлеуметтік жағдайын анықтау мақсатында, сондай-ақ оларды өз мемлекетін тастап кетуге мәжбүр еткен адамдарды табу мақсатында жезөкшелікпен айналысатын барлық шетелдiктер туралы мәлiметтер жинауға мiндеттенедi. Бұл мәлiметтер олардың кейiннен қайта оралуы мақсатында аталған адамдар шыққан мемлекеттiң билiктерiне хабарланады.

19-бап

      Тараптар осы Конвенцияда - олардың өздерiнiң заңдарымен белгіленген, шарттарға сәйкес, осы арқылы қудалауды немесе осы заңдардың бұзылуын тудыратын өзге де iс-шараларды тоқтатпастан:
      1. жезөкшелік мақсатын көздейтiн, халықаралық адам саудасының құрбандары болған, зардап шеккен адамдардың оралуы бойынша түпкiлiктi iс-шараларды өткiзгенге дейiн оларға уақытша көмек пен қолдау көрсету жөнiнде тиiстi шаралар қабылдауға;
      2. 18-бапта көрсетiлген адамдарды, егер олар осыны қаласа немесе егер олардың оралуы туралы олар қарамағында тұратын адамдардың тарапынан талап келiп түссе, немесе егер оларды елден шығару туралы заңға негізделген бұйрық болса қайтарады. Репатриация қайта оралушы адамның жеке басын және азаматтығы туралы немесе оның шекараға келу орны мен күнi туралы тағайындау мемлекетпен келiсiмге қол жеткiзгеннен кейiн ғана жүргізiледi. Осы Конвенциядағы тараптардың әрқайысысы өзiнiң аумағы арқылы осындай адамдардың өтуiне ықпал етуге мiндеттенедi.
      Алдыңғы абзацта көрсетілген адамдар қайта оралу бойынша шығыстарды өздерi өтей алмаған және олар үшiн төлей алатын жұбайлары, туғандары, қамқоршылары болмаған жағдайда, олар шыққан мемлекетке жақын шекараға, жөнелту портына немесе әуежайға қайту бойынша шығыстарды осы адамдар тұратын мемлекет төлейдi, ал, осыған байланысты қалған шығыстарды олар шыққан мемлекет өзi көтередi.

20-бап

Тараптар осы Конвенцияда жұмыс iздеп жүрген адамдарды, әсiресе әйелдер мен балаларды оларды жезөкше мақсатында пайдаланудан қауiпсiздендiру мақсатында егер бұл шараларды олар әлi қабылдамаса, жұмысқа жалдау жөніндегі кеңселердi бақылау үшін қадағалау жөніндегі тиiсті шараларды қабылдайды.

21-бап

Тараптар осы Конвенцияда Бiрiккен Ұлттар Ұйымының Бас Хатшысына осы Конвенцияның мәнiне қатысты және олардың мемлекеттерiнде шығарылған заңдар мен қаулылар туралы хабарлайды және осыдан кейiн жыл сайын Конвенцияға байланысты шығарылатын заңдар мен қаулылар туралы, сондай-ақ осы Конвенцияның қолданылуына қатысты қабылданған барлық шаралар туралы хабарлайды. Осы ақпарат Бас Хатшы арқылы мерзiмiмен жарияланады және оны Бiрiккен Ұлттар Ұйымының барлық мүшелерiне, сондай-ақ осы Конвенцияның 23-бабына сәйкес ресми хабарланатын Ұйымның мүшесi болмаған мемлекеттерге де жiберiледi.

22-бап

Егер осы Конвенцияның тараптары арасында оны түсiндiруге немесе қолдануға қатысты дау туындаса және егер бұл дау кез келген дауласушы тараптың талабы бойынша өзге жолмен шешiлуi мүмкiн болмаса, соңғысы Халықаралық Сотқа берiледi.

23-бап

      Осы Конвенция Бiрiккен Ұлттар Ұйымының кез келген мүшесiнiң атынан, сондай-ақ Экономикалық және Әлеуметтік Кеңесiмен тиiсті шақыру болған кез келген басқа мемлекеттің атынан қол қою үшін ашық.
      Осы Конвенция бекiтілуге жатады және бекiту актiлерi Бiрiккен Ұлттар Ұйымының Бас Хатшысының депозитiне салынады.
      Бiрiншi абзацта аталған және осы Конвенцияға қол қоймаған мемлекеттер оған қосыла алады.
      Қосылу Бiрiккен Ұлттар Ұйымының Бас Хатшысының қосылу туралы актісi депозитiне салу арқылы жүргізiледi.
      Осы Конвенциядағы "мемлекет" деген сөз осы Конвенцияға қол қойған немесе оған қосылған, мемлекеттiң барлық колониялары мен қарамағындағы аумақтарды және мемлекет халықаралық жауапкершілiк көтеретiн барлық аумақтарды қамтиды.

24-бап

Осы Конвенция бекiту немесе қосылу туралы екiншi акт депозитке салынған күннен кейiнгi тоқсаныншы күнi күшiне енедi.
Осы Конвенцияны бекiтетiн және бекiту немесе қосылу туралы екiншi акт депозитке салынғаннан кейiн оған қосылған мемлекеттердiң әрқайысысына қатысты осы Конвенция осы мемлекеттің бекiту немесе қосылу туралы өз актiсiн депозитке салған соң тоқсан күннен кейiн күшіне енедi.

25-бап

Осы Конвенция күшіне енген уақыттан бастап бес жыл өткен соң осы Конвенциядағы кез келген тарап Бiрiккен Ұлттар Ұйымының Бас Хатшысы атына бұл туралы жазбаша хабарлау арқылы күшін жоюы мүмкiн.
Мұндай күшiн жою ол туралы өтiнiш берген тарапқа қатысты Бiрiккен Ұлттар Ұйымының Бас Хатшысы оның өтiнiшiн алған күннен кейiн бiр жыл өткен соң күшіне енедi.

26-бап

      Бiрiккен Ұлттар Ұйымының Бас Хатшысы Бiрiккен Ұлттар Ұйымының барлық мүшелерiн және Ұйымның мүшесi болмаған және 23-бапта аталған мемлекеттердi:
      а) 23-бапқа сәйкес алынған қол қою, бекiту және қосылу актісi туралы;
      б) 24-бапқа сәйкес осы Конвенцияның күшіне енген күнi туралы;
      с) 25-бапқа сәйкес алынған өтiнiштердiң, күшiн жоюы туралы хабарлайды.

27-бап

Осы Конвенция Тараптарының әрқайсысы өзiнiң конституциясына сәйкес осы Конвенцияның қолданылуын қамтамасыз ету үшін қажетті заңдар мен өзге де iс-шараларды қабылдауға мiндеттенедi.

28-бап

Осы Конвенцияның ережесi мұндағы тараптар арасындағы өзара қарым-қатынас осыған қатысты болғандықтан, кiрiспедегi 1, 2, 3 және 4-тармақтардың екiншi абзацында аталған халықаралық актiлер ережесiнiң күшін жояды, әрi актілердiң әрқайсысы барлық тараптар осы Конвенцияның тараптары болғаннан кейiн күші жойылды деп есептеледi.
Осыны куәландыру үшiн тиiсті үкiметтердiң тиiсті түрде уәкiлеттік берiлген төменде қол қоюшылар бiр мың тоғыз жүз елуiншi жылдың 21 наурызында Лейк Соксесте, Нью-Йоркта қол қою үшiн ашық осы Конвенцияға қол қойды; Конвенцияның бiр толымды куәландырылған көшірмесi Бас Хатшы арқылы Бiрiккен Ұлттар Ұйымының барлық мүше-мемлекеттерiне және 23-баптың ережелерiне жататын Ұйымның мүшелерi болмаған барлық мемлекеттерге жолданады.

Қорытынды Хаттама

Осы Конвенцияда көзделген жағдайларға қарағанда адамды сатуға және басқа адамдарды жезөкшелiк мақсатыңда пайдалануға қарсы күрестi қамтамасыз ететiн ережелердi жүзеге асыру үшін неғұрлым қатаң талаптар белгiлейтiн қандай да бiр заңдардың талаптарын орындауға осы Конвенцияда ешнәрсе кедергi ретiнде қаралмауы тиiс.
Осы Конвенцияның 23-26-баптарының ережелерi осы Хаттамаға қолданылады.

РҚАО-ның ескертуі: қол қойған елдер тізімінің мемлекеттік тілдегі аудармасы жоқ, орыс тіліндегі мәтінді қараңыз

Правительство Республики Казахстан постановляет:
Внести на рассмотрение Президента Республики Казахстан проект Указа Президента Республики Казахстан "О подписании Конвенции о борьбе с торговлей людьми и с эксплуатацией проституции третьими лицами и Заключительного Протокола".

Премьер-Министр
Республики Казахстан

Указ
Президента Республики Казахстан О подписании Конвенции о борьбе с торговлей людьми и с
эксплуатацией проституции третьими лицами и
Заключительного Протокола

      Постановляю:
      1. Подписать Конвенцию о борьбе с торговлей людьми и с эксплуатацией проституции третьими лицами (далее - Конвенция) и Заключительный Протокол, совершенные в городе Нью-Йорке 21 марта 1950 года, со следующей оговоркой к Конвенции: "Республика Казахстан будет выполнять положения статей 1 и 18 Конвенции в рамках предупреждения и пересечения преступлений и административных правонарушений, предусмотренных законодательством Республики Казахстан".
      2. Уполномочить Постоянного представителя Республики Казахстан при Организации Объединенных Наций Казыханова Ержана Хозеевича подписать от имени Республики Казахстан Конвенцию с оговоркой и Заключительный Протокол.
      3. Настоящий Указ вступает в силу со дня подписания.

Президент
Республики Казахстан

Конвенция
о борьбе с торговлей людьми и
с эксплуатацией проституции третьими лицами Объединенные Нации
1950 Преамбула

      Принимая во внимание, что проституция и сопровождающее ее зло, каковым является торговля людьми, преследующая цели проституции, несовместимы с достоинством и ценностью человеческой личности и угрожают благосостоянию человека, семьи и общества,
      Принимая во внимание, что в отношении борьбы с торговлей женщинами и детьми имеют силу нижеследующие международные акты:
      1. Международный договор от 18 мая 1904 г. о борьбе с торговлей белыми рабынями, с изменениями, внесенными в него Протоколом, утвержденным Генеральной Ассамблеей Организации Объединенных Наций 3 декабря 1948 года;
      2. Международная конвенция от 4 мая 1910 г. о борьбе с торговлей белыми рабынями, с изменениями, внесенными в нее упомянутым выше Протоколом;
      3. Международная конвенция от 30 сентября 1921 г. о борьбе с торговлей женщинами и детьми, с изменениями, внесенными в нее Протоколом, принятым Генеральной Ассамблеей Организации Объединенных Наций 20 октября 1947 года;
      4. Международная конвенция от 11 октября 1933 г. о борьбе с торговлей совершеннолетними женщинами, с изменениями, внесенными в нее указанным Протоколом,
      Принимая во внимание, что в 1937 году Лигой Наций был составлен проект конвенции, расширивший круг действия указанных выше актов,
      Принимая во внимание, что новые факторы, возникшие с 1937 года, делают возможным заключение конвенции, объединяющей в себе вышеуказанные акты и включающей основные положения проекта конвенции 1937 года, равно как и желательные поправки к нему,
       посему,
       договаривающиеся стороны
       настоящим согласились со следующим:

Статья 1

      Стороны в настоящей Конвенции обязуются подвергать наказанию каждого, кто для удовлетворения похоти другого лица:
      1. сводит, склоняет или совращает в целях проституции другое лицо, даже с согласия этого лица;
      2. эксплуатирует проституцию другого лица, даже с согласия этого лица.

Статья 2

      Стороны в настоящей Конвенции обязуются далее подвергать наказанию каждого, кто:
      1. содержит дом терпимости или управляет им, или сознательно финансирует или принимает участие в финансировании дома терпимости;
      2. сдает в аренду или снимает здание или другое место, или часть такового, зная, что они будут использованы в целях проституции третьими лицами.

Статья 3

Поскольку это совместимо с требованиями внутреннего законодательства, покушения на совершение любого из предусмотренных в статьях 1 и 2 правонарушений, равно как и действия, подготовительные к совершению таковых, также являются наказуемыми.

Статья 4

Поскольку это совместимо с требованиями внутреннего законодательства, умышленное участие в предусмотренных в статьях 1 и 2 актах также наказуется.
Поскольку это допускается требованиями внутреннего законодательства, акты соучастия рассматриваются как отдельные преступления, если это является необходимым для предупреждения безнаказанности.

Статья 5

В тех случаях, когда потерпевшие лица имеют право на основании внутреннего законодательства выступать истцами в делах, касающихся любых преступлений, предусмотренных настоящей Конвенцией, иностранцы пользуются этим правом наравне с гражданами данного государства.

Статья 6

Каждая сторона в настоящей Конвенции обязуется принимать все необходимые меры для отмены или аннулирования любого действующего закона, постановления или административного распоряжения, в силу которых лица, занимающиеся или подозреваемые в занятия проституцией, либо подлежат особой регистрации, либо должны иметь особый документ, либо подчиняются исключительным требованиям, имеющим своей целью контроль или оповещение.

Статья 7

      Приговоры, вынесенные ранее в других государствах за преступления, предусмотренные настоящей Конвенцией, принимаются во внимание, поскольку это допускается внутренним законодательством, для:
      1. установления факта рецидивизма;
      2. лишения преступника политических и гражданских прав.

Статья 8

      Преступления, предусмотренные в статьях 1 и 2 настоящей Конвенции, рассматриваются как преступления, влекущие за собой выдачу, и на них распространяется любой договор о выдаче преступников, который был или будет заключен между любыми сторонами в этой Конвенции.
      Те стороны в настоящей Конвенции, которые не обусловливают выдачу преступников существованием о том договоров, отныне в своих взаимоотношениях признают преступления, предусмотренные в статьях 1 и 2 настоящей Конвенции, преступлениями, влекущими за собой выдачу.
      Выдача производятся согласно закону того государства, к которому обращено требование о выдаче.

Статья 9

В государствах, в которых принцип выдачи своих граждан не признается законом, граждане, которые возвращаются в свое государство после совершения ими в другом государстве любого из
преступлений, указанных в статьях 1 и 2 настоящей Конвенции, подвергаются преследованию и наказанию по суду их собственного государства.
Это положение не применяется, если в делах такого рода, возникающих между сторонами настоящей Конвенции, требование о выдаче иностранца не может быть удовлетворено.

Статья 10

Положения статья 9 не применяются, если лицо, обвиняемое в совершении преступления, было судимо в другом государстве, и в случае обвинительного приговора, отбыло наказание или было от наказания освобождено, или срок его наказания был сокращен в соответствии с законами этого государства.

Статья 11

Ничто в настоящей Конвенции не должно быть истолковано как определение отношения той или иной стороны в ней к общему вопросу о пределах уголовной юрисдикции в соответствии с нормами международного права.

Статья 12

Настоящая Конвенция не нарушает принципа, согласно которому предусмотренные Конвенцией преступления в каждом отдельном государстве определяются, равно как виновные в совершении их лица преследуются и наказываются по законам этого государства.

Статья 13

      Стороны в настоящей Конвенции обязуются выполнять, в соответствии со своими собственными законами и практикой, судебные поручения, относящиеся к предусмотренным в настоящей Конвенции преступлениям.
      Передача судебных поручений производится:
      1. путем непосредственных сношений между судебными властями; или
      2. путем непосредственных сношений между министрами юстиции двух государств или путем непосредственного обращения других надлежащих властей государства, от которого исходит поручение, к министру юстиции государства, к которому оно обращено; или
      3. через посредство дипломатических или консульских представителей государства, от которого исходит поручение, государству, к которому оно обращено. Означенный представитель направляет судебное поручение непосредственно соответствующим судебным властям или же властям, указанным правительством того государства, к которому поручение обращено, причем он получает от этих властей непосредственно документы, являющиеся актом выполнения судебного поручения.
      В предусмотренных в пунктах 1 и 3 случаях судебное поручение посылается в копии высшим властям того государства, к которому оно обращено.
      Если не имеется какого-либо иного соглашения, судебное поручение всегда составляется на языке тех властей, от которых оно исходит, при непременном условии, что государство, к которому поручение обращено, может требовать представления перевода на свой язык, засвидетельствованного теми властями, от которых поручение исходит.
      Каждая сторона в настоящей Конвенции уведомляет каждую другую сторону в этой Конвенции о том методе или о тех методах из упомянутых выше, которые будут считаться ею приемлемыми при направлении ей судебных поручений этим другим государством.
      Пока какое-либо государство не сделает такого уведомления, существующий в нем порядок в отношении судебных поручений остается в силе.
      Выполнение судебных поручений не может служить основанием для требования о возмещении каких бы то ни было расходов или издержек, за исключением расходов по экспертизе.
      Ничто в настоящей статье не должно быть истолковано как обязательство сторон в настоящей Конвенции применять в уголовных делах какую-либо форму или какие-либо методы доказательства, несовместимые с их собственными законами.

Статья 14

Каждая сторона в настоящей Конвенции учреждает и содержит орган, которому поручается координация и централизация результатов расследования предусмотренных в настоящей Конвенции преступлений.
Эти органы компилируют всю информацию, собираемую для того, чтобы облегчить предупреждение предусматриваемых в настоящей Конвенции преступлений и наложение наказаний за них, причем эти органы поддерживают тесный контакт с аналогичными органами других стран.

Статья 15

      Поскольку это совместимо с требованиями внутреннего законодательства и поскольку это будет признано желательным властями, которым подчинены указанные в статье 14 органы, последние сообщают властям, которым подчинены аналогичные органы в других государствах, следующую информацию:
      1. подробности о каждом из предусматриваемых в настоящей Конвенции преступлений и о каждом покушении на совершение такого преступления;
      2. подробности о всех случаях розыска, а также уголовного преследования, ареста, осуждения, отказов в допущении и высылке лиц, виновных в совершении преступлений, предусматриваемых в настоящей Конвенции, а также о перемене местожительства таких лиц и любую иную касающуюся их полезную информацию.
      Сообщаемая таким путем информация включает описание преступников, их дактилоскопические отпечатки, фотоснимки, сообщение о методе работы, полицейские справки и справки о судимости.

Статья 16

Стороны в настоящей Конвенции - через посредство своих правительственных или частных учреждений в области образования, здравоохранения, социального и экономического обслуживания и иных связанных с ним видов обслуживания - обязуются принимать или поощрять все необходимые меры по борьбе с проституцией и по возвращению и приспособлению жертв проституции и предусматриваемых в настоящей Конвенции преступлений к нормальным социальным условиям.

Статья 17

В отношении иммиграции и эмиграции стороны в настоящей Конвенции обязуются принимать и проводить все меры, которые требуются согласно обязательствам, принятым ими на себя в соответствии с настоящей Конвенцией, для пресечения торговли людьми обоего пола, преследующей цели проституции.

В частности, они обязуются:

      1. издавать все необходимые постановления для защиты иммигрантов и эмигрантов и, в особенности, женщин и детей в пунктах их прибытия и отправления, а также во время их следования;
      2. принимать меры для соответствующего оповещения населения об опасностях упомянутой торговли;
      3. принимать надлежащие меры для обеспечения наблюдения за железнодорожными станциями, авиапортами, портами и другими общественными местами, а также на пути следования, для предупреждения международной торговли людьми, преследующей цели проституции;
      4. принимать все необходимые меры в целях уведомления соответствующих властей о прибытии лиц, которые по имеющимся сведениям prima facie являются главными виновниками, соучастниками или жертвами этой торговли.

Статья 18

Стороны в настоящей Конвенции обязуются - в соответствии с условиями, установленными их собственными законами - собирать сведения о всех иностранцах, занимающихся проституцией, в целях установления их личности и социального положения, а также в целях обнаружения лиц, побудивших их покинуть свое государство. Эти сведения сообщаются властями государства происхождения означенных лиц в целях их последующей репатриации.

Статья 19

      Стороны в настоящей Конвенции обязуются, в соответствии с условиями, установленными их собственными законами, и не отменяя этим преследования или иных мероприятий, вызываемых нарушением этих законов, и поскольку это возможно:
      1. впредь до проведения окончательных мероприятий по репатриации бедствующих лиц, ставших жертвами международной торговли людьми, преследующей цели проституции, принимать надлежащие меры по оказанию им временной помощи и поддержки;
      2. репатриировать указанных в статье 18 лиц, если они этого пожелают или если поступило требование об их репатриации со стороны лиц, в чьем распоряжении они состоят, или если имеется основанный на законе приказ об их высылке из страны. Репатриация производится лишь после того, как достигнуто соглашение с государством назначения о личности и гражданстве репатриируемого лица или о месте и дате его прибытия на границу. Каждая сторона в настоящей Конвенции способствует проезду такого лица через свою территорию.
      В случаях, когда указанные в предыдущем абзаце лица не могут сами возместить расходов по репатриации и не имеют ни супруга, ни родных, ни опекуна, которые заплатили бы за них, расходы по репатриации до границы, порта отправления или авиапорта, ближайших к государству их происхождения, оплачиваются государством, в котором данные лица проживают, а остальные связанные с этим расходы принимает на себя государство их происхождения.

Статья 20

Стороны в настоящей Конвенции принимают необходимые меры по наблюдению за конторами по найму труда, если эти меры ими еще не приняты, в целях ограждения лиц, ищущих работы, в особенности женщин и детей, от опасности возможной их эксплуатации в целях проституции.

Статья 21

Стороны в настоящей Конвенции сообщают Генеральному Секретарю Организации Объединенных Наций о законах и постановлениях, относящихся к предмету настоящей Конвенции и изданных в их государствах, и ежегодно после этого сообщают о законах и постановлениях, которые будут изданы в связи с Конвенцией, а также о всех принятых мерах, касающихся применения настоящей Конвенции. Эта информация периодически опубликовывается Генеральным Секретарем и рассылается им всем членам Организации Объединенных Наций, а также не состоящим членами Организации государствам, которым настоящая Конвенция официально сообщается в соответствии со статьей 23.

Статья 22

Если между сторонами в настоящей Конвенции возникает спор относительно ее толкования или применения и если этот спор не может быть разрешен иным путем, по требованию любой из сторон в споре, последний передается в Международный Суд.

Статья 23

      Настоящая Конвенция открыта для подписания от имени любого члена Организации Объединенных Наций, а также от имени любого другого государства, которому Экономическим и Социальным Советом было обращено соответствующее приглашение.
      Настоящая Конвенция подлежит ратификации и акты ратификации депонируются у Генерального Секретаря Организации Объединенных Наций.
      Государства, упоминаемые в первом абзаце и не подписавшие настоящую Конвенцию, могут к ней присоединиться.
      Присоединение совершается путем депонирования у Генерального Секретаря Организации Объединенных Наций акта о присоединении.
      В настоящей Конвенции слово "государство" включает все колонии и подопечные территории государства, подписавшего настоящую Конвенцию или присоединившегося к ней, и все территории, за которые это государство несет международную ответственность.

Статья 24

Настоящая Конвенция вступает в силу на девяностый день после даты депонирования второго акта о ратификации или присоединении.
В отношении каждого государства, ратифицирующего настоящую Конвенцию или присоединяющегося к ней после депонирования второго акта о ратификации или присоединении, настоящая Конвенция вступает в силу через девяносто дней после депонирования этим государством своего акта о ратификации или присоединении.

Статья 25

По истечении пяти лет со времени вступления настоящей Конвенции в силу, любая сторона в настоящей Конвенции может денонсировать ее путем письменного уведомления об этом, адресованного Генеральному Секретарю Организации Объединенных Наций.
Такая денонсация вступает в силу в отношении заявляющей о ней стороны через год после даты получения ее заявления Генеральным Секретарем Организации Объединенных Наций.

Статья 26

      Генеральный Секретарь Организации Объединенных Наций уведомляет всех членов Организации Объединенных Наций и государства, не состоящие членами Организации и упомянутые в статье 23:
      а) об актах подписания, ратификации и присоединения, полученных в соответствии со статьей 23;
      b) о дате вступления в силу настоящей Конвенции в соответствии со статьей 24;
      c) о денонсациях, заявления о которых получены в соответствии со статьей 25.

Статья 27

Каждая сторона в настоящей Конвенции обязуется принять, в соответствии со своей конституцией, законодательные или иные мероприятия, необходимые для того, чтобы обеспечить применение настоящей Конвенции.

Статья 28

Положения настоящей Конвенции, поскольку это касается взаимоотношений между сторонами в ней, отменяют положения международных актов, упоминаемых в пунктах 1, 2, 3 и 4 второго абзаца преамбулы, причем каждый из этих актов считается аннулированным после того, как все стороны в них станут сторонами в настоящей Конвенции.

В удостоверение чего нижеподписавшиеся, должным образом уполномоченные соответствующими правительствами, подписали настоящую Конвенцию, открытую для подписания в Лейк Соксес, Нью-Йорк, 21 марта тысяча девятьсот пятидесятого года; одна точная заверенная копия Конвенции будет разослана Генеральным Секретарем всем государствам-членам Организации Объединенных Наций и всем государствам, не состоящим членами Организации, к которым относятся положения статьи 23.

За Афганистан:

За Аргентину:

За Австралию:

За Королевство Бельгии:

За Боливию:

За Бразилию:

За Бирманский Союз:

За Белорусскую Советскую Социалистическую Республику:

За Канаду:

За Чили:

За Китай:

За Колумбию:

За Костарику:

За Кубу:

За Чехословакию:

За Данию:

За Доминиканскую Республику:

За Эквадор:

За Египет:

За Сальвадор:

За Эфиопию:

За Францию:

За Грецию:

За Гватемалу:

За Гаити:

За Гондурас:

За Исландию:

За Индию:

За Иран:

За Ирак:

За Израиль:

За Ливан:

За Либерию:

За Великое Герцогство Люксембург:

За Мексику:

За Королевство Нидерландов:

За Новую Зеландию:

За Никарагуа:

За Королевство Норвегии:

За Пакистан:

За Панаму:

За Парагвай:

За Перу:

За Филиппинскую Республику:

За Польшу:

За Саудовскую Аравию:

За Швецию:

За Сирию:

За Таи:

За Турцию:

За Украинскую Советскую Социалистическую Республику:

За Южно-Африканский Союз:

За Союз Советских Социалистических Республик:

За Соединенное Королевство Великобритании и Северной Ирландии:

За Соединенные Штаты Америки:

За Уругвай:

За Венесуэлу:

За Йемен:

За Югославию:

Заключительный протокол

Ничто в настоящей Конвенции не должно рассматриваться как препятствие к выполнению требований каких-либо законов, устанавливающих более строгие условия для осуществления положений, обеспечивающих борьбу с торговлей людьми и с эксплуатацией других лиц в целях проституции, чем условия, предусмотренные настоящей Конвенцией.
Положения статей 23-26 настоящей Конвенции применимы к настоящему Протоколу.