Қазақстан Республикасы Ішкіісминінің қылмыстық атқару жүйесі мекемелерінде медициналық сипаттағы мәжбүрлеу шараларын ұйымдастырудың ережелерін бекіту туралы

Қазақстан Республикасы Ішкі істер министрінің 2001 жылғы 30 қаңтардағы N 85 бұйрығы Қазақстан Республикасы Әділет министрлігінде 2001 жылғы 5 наурызда тіркелді. Тіркеу N 1418. Күші жойылды - Ішкі істер министрінің 2004 жылғы 15 шілдедегі N 417 бұйрығымен

Ескерту. Бұйрықтың күші жойылды - ҚР Ішкі істер министрінің 15.07.2004 № 417 бұйрығымен.

"Туберкулездің жұқпалы түрімен ауыратын азаматтарды мәжбүрлеп емдеу туралы" Қазақстан Республикасының 1999 жылғы 10 желтоқсандағы N 496-1 Заңына , Қазақстан Республикасы Қылмыстық Кодексінің 90-бабына, Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау ісі жөніндегі агенттігінің нормативтік құқықтық кесімдеріне сәйкес
БҰЙЫРАМЫН:

1. Қазақстан Республикасы Ішкіісминінің Қылмыстық-атқару жүйесі мекемелерінде медициналық сипаттағы мәжбүрлеу шараларын ұйымдастырудың ережелері бекітілсін.
2. Қазақстан Республикасы Ішкіісминінің Қылмыстық-атқару жүйесі комитетінің төрағасы, Медициналық басқармасының бастығы алкоголизмнен, нашақорлықтан және туберкулездің жұқпалы түрінен мәжбүрлеп емделетін адамдарды қажетті емдеумен қамтамасыз етсін.
3. Осы бұйрықтың орындалуын бақылау Қазақстан Республикасының Ішкі істер вице-министрі ішкі қызмет генерал-майоры Н.А. Власовқа жүктелсін.

Қазақстан Республикасының
Ішкі істер министрі -
Ішкі әскерлер қолбасшысы
генерал-майор

Қазақстан Республикасы
Ішкіісминінің 2001 жылғы
"30" қаңтардағы N 85
бұйрығымен бекітілген

"КЕЛІСІЛДІ" "КЕЛІСІЛДІ"

Қазақстан Республикасы Қазақстан Республикасының
Бас Прокурорының Жоғарғы Соты
орынбасары 3 дәрежелі сот алқасының төрағасы
мемлекеттік әділет кеңесшісі
2001 жылғы 24 қаңтар 2001 жылғы 25 қаңтар

"КЕЛІСІЛДІ"

Қазақстан Республикасының
Денсаулық сақтау ісі жөніндегі агенттігі
төрағасының бірінші орынбасары
2001 жылғы 25 қаңтар

Қазақстан Республикасы Ішкіісминінің Қылмыстық-атқару
жүйесі мекемелерінде медициналық сипаттағы
мәжбүрлеу шараларын ұйымдастырудың
ЕРЕЖЕЛЕРІ

І бөлім
Сотталғандарды алкогольден және
нашақорлықтан мәжбүрлеп емдеуді ұйымдастыру

1. Алкоголизммен және нашақорлықпен ауыратын сотталғандарды мәжбүрлеп емдеу сот үкімінің негізінде режим түрлері бойынша арнайы түзеу мекемелерінде жүргізіледі. Айрықша режимдегі түзеу колониялары мен түрмеде отырған сотталғандарды емдеу ұсталу орны бойынша жүзеге асырылады.
Арнайы түзеу мекемелерінің әкімшілігі сотталғандардың мекемеде болу кезінде мәжбүрлеп емдеуді жүргізу үшін жағдайлармен қамтамасыз етеді.
2. Алкоголизмнен және нашақорлықтан мәжбүрлеп емдеуге жататын сотталғандар мекемеге келіп түскен сәттен алғашқы үш күн ішінде есепке алынуға тиіс.
3. Нашақорлықпен ауыратын сотталғандар арнайы түзеу мекемелеріне келісімен, әдетте, медициналық бөлімнің стационарына жіберіледі, онда оларға лабораториялық және клиникалық зерттеу және нашақорлыққа қарсы емдеу жүргізіледі. Бұрын нашақорлықтан, сондай-ақ айқын абстиненттік симптомы бар аурулардан емделмеген стационарлық зерттеу мен емдеудің ұзақтығы кемінде жиырма төрт күннен кем болмауы керек.
Ауруды стационарлық емдеуге жіберу және оның ұзақтығы туралы мәселені психиатр-нарколог дәрігер аурудың жағдайына қарап дербес шешеді.
Нашақорлықпен ауыратындарға стационарлық емдеу жүргізгеннен кейін қосымша амбулаториялық емдеу жүргізіледі.
4. Алгоколизмнен және нашақорлықтан мәжбүрлеп емдеуге тиісті ауруларға қажетті медициналық құжат (амбулаториялық нашақор аурудың медициналық картасы және психикалық ауруларды диспансерлік қадағалаудың бақылау картасы) толтырылады. Лабораториялық зерттеулерден қанның клиникалық-биохимиялық анализі, Зәрдің клиникалық анализі жүргізіледі. Рентгенографияны (рентгеноскопияны) немесе флюрографияны, электрокардиограмманы жүргізу міндетті.
5. Нақты емдеу әдістерін таңдауды психиатр-нарколог дәрігер аурудың денсаулық жағдайына, жеке ерекшеліктеріне қарай, Қазақстан Республикасының Денсаулық сақтау ісі жөніндегі агенттігі мен Ішкіісминнің қолданыстағы нормативтік құқықтық кесімдеріне сәйкес жүзеге асырады.
Дезинтоксикациондық терапияны ауру көріністерінің жоқ кезінде, түзеу мекемелерінің жағдайларында өткізбеуге болады. Метаболикалық процестерге әсер ететін медикаменттерді қолдана отырып міндетті түрде жалпы нығайту терапиясы тағайындалады. Оған міндетті түрде психотерапиялық әсер ету, медикаментоздық және симпоматикалық терапия кіру керек**.
6. Алкоголизммен ауыратындарды мәжбүрлеп емдеу, әдетте амбулаторлық жолмен жүргізіледі. Жекелеген жағдайларда (ауыр ілеспе аурудың болуы, алкогольге қарсы ерекше медикаменттерді қабылдау кезіндегі айқын реакция беруі, алкоголизм және басқа да "емдеудің бұзылуын" шектеудің қажеттілігі) сотталғандар жұмыстан босатылуы мүмкін, ал қажет болған кезде стационарлық емдеуге жіберіледі.
7. Мәжбүрлеп емделуден өтіп жүрген сотталғандарда оны өткізуге қайшылықтар табылған кезде құрамында медициналық бөлімнің бастығы, психиатр-нарколог дәрігер, терапевт-дәрігер бар дәрігерлік консультативтік комиссия (бұдан әрі - ДКК) оны тоқтату қажеттілігі туралы шешім шығарады. Шешім ауруды мұқият тексергеннен кейін қабылданады.
8. Шұғыл арнайы емдеуді қажет ететін ілеспе сырқаттары анықталған алкоголизммен (нашақорлықпен) ауыратындарды, мәжбүрлеп емдеу сол сырқаттардан жазылғаннан кейін жалғастырылады.
9. Алкоголизммен ауыратындарды мәжбүрлеп емдеу туралы соттың анықтамасы бар активті туберкулезбен ауыратын сотталғандарды туберкулезден емдеу басымды болып табылады, ол Ішкіісминнің қылмыстық-атқару жүйесінің туберкулезге қарсы мекемелерінде (ауруханаларда, колонияларда) психиатр-дәрігер мен психиатр-наркологпен (психиатрдың) қадағалауымен жүргізілуі керек. Бұл үшін туберкулезге қарсы мекемелерде жеке палаталар бөлінеді. Туберкулездік процесті клиникалық емдеуден кейін олар ұстау және мәжбүрлеп емдеуді жалғастыру үшін арнаулы түзеу мекемелеріне жіберіледі.
10. Нашақорлықтан және алкогольден мәжбүрлеп емдеудің ұзақтығы Қазақстан Республикасы Қылмыстық кодексінің 93-бабына сәйкес анықталады. Сырқаттың қайталануы мен емделу курсын бұзушылық болмаған кезде медициналық комиссия мәжбүрлеп емдеуді тоқтату үшін материалдар әзірлейді. Материалдар сотқа ұсыну үшін мекеменің арнайы бөліміне беріледі.
11. Мәжбүрлеп емдеу аяқталған кезде де, сондай-ақ оны ұзарту кезінде де медициналық қорытындының нәтижесі, яғни: қол жеткізген жетістігі, психикалық және соматикалық жағдайында болған өзгерістер, алкогольді, есірткі және басқа да естен тандыратын заттарды қолданудан бас тартуға берілген бағыт-бағдардың сипаты жазылады. Бұл қорытындылар амбулаторлық наркологиялық аурудың медициналық картасына енгізіледі.
12. Мәжбүрлеп емдеуге жатпайтын сотталғаннан алкоголизм немесе нашақорлық айқындалған кезде оған ерікті түрде нашақорлыққа қарсы немесе алкоголизмге қарсы терапия курсынан өту ұсынылады. Өз еркімен емдеуді жаза өтеу орны бойынша (арнайы емес түзеу мекемелерінде медициналық бөлімнің психиатр-дәрігері) жүргізеді. Сотталған өз еркімен емделуден бас тартқан кезде түзеу мекемесінің әкімшілігі белгіленген тәртіпте соттың алдына мәжбүрлеп емдеуді қолдану туралы ұсыныс жасайды. Сот мәселені оң шешкен жағдайда сотталғандар ұстау мен мәжбүрлеп емдеуді жүргізу үшін арнайы түзеу колонияларына ауыстырылады.
13. Алкоголизммен және нашақорлықпен ауыратындарды диспансерлік есепке алу және динамикалық қадағалау Қазақстан Республикасының қолданыстағы нормативтік құқықтық актілеріне сәйкес жүргізіледі.
14. Сот мәжбүрлеп емдеуді алып тастағаннан кейін созылмалы алкоголизммен ауыратын адамдар психиатр-нарколог (психиатр) дәрігерлердің динамикалық қадағалауында үш жыл, ал нашақорлықпен ауыратындар бес жыл болады.
15. Алкоголизмнен немесе нашақорлықтан зардап шегетін сотталғандарды арнайы түзеу колонияларынан әдеттегі колонияларға ауыстыру туралы мәселе сот мәжбүрлеп емдеуді тоқтатқаннан кейін шешіледі.
16. Оларға қатысты үкім заңды күшіне енген алкоголизммен және нашақорлықпен бірге ВИЧ СПИД-тен зардап шегетін адамдар тергеу изоляторларынан ұстау режимінің түріне қарамастан ВИЧ СПИД-тен ауыратындарға арналған арнайы түзеу мекемелеріне жіберіледі және емдеумен қамтамасыз етіледі.
17. Оларға қатысты үкім заңды күшіне енген алкоголизммен және нашақорлықпен бірге туберкулезден зардап шегетін, адамдар тергеу изоляторларынан туберкулезге қарсы арнайы түзеу мекемелеріне бекітілуі бойынша жіберіледі және емдеумен қамтамасыз етіледі.

ІІ бөлім
Туберкулездің жұқпалы түрімен ауыратын сотталғандарды
туберкулезден мәжбүрлеп емдеуді ұйымдастыру

18. Туберкулездің жұқпалы түрімен ауыратын (бұдан әрі - ТЖТА) тергеу-тұтқыны немесе сотталған дәрігер белгілеген емдеуден бас тартқан кезде тергеу изоляторларының немесе жазаны атқарушы басқа да органның медициналық бөлімінің ДКК-сы ТЖТА адамды мәжбүрлеп емдеу туралы мәселені шешу үшін материал әзірлейді және сотқа жібереді.
Мәжбүрлеп емдеу туралы материалдарды сот олардың түскен күнінен бастап бес күн мерзім ішінде қарайды.
19. Сот мәжбүрлеу шараларының қажеттілігі туралы шешкен жағдайда сырқатқа кідіріссіз ерекше терапия белгіленеді. ТЖТА мәжбүрлеп емдеу және ұстау туберкулезбен ауыратындардың қалған тобынан бөлек: тергеу тұтқындағыларды тергеу изоляторларында, ал сотталғандарды - туберкулезге қарсы түзеу мекемелерінде режим түрлері бойынша жүргізіледі. Айрықша режимдегі түзеу колониялары мен түрмелерде ұсталынатын сотталғандарды емдеу ұстау орны бойынша туберкулезбен ауыратындардың қалған тобынан бөлек жүзеге асырылады.
Тергеу изоляторларының немесе жаза атқарушы басқа да органның әкімшілігі ТЖТА-ның мекемеде болатын мерзімінде мәжбүрлеп емдеуді жүргізу үшін жағдайды қамтамасыз етеді.
20. Туберкулезден мәжбүрлеп емдеу туралы сот ұйғарымы бар сотталғандарға туберкулезге қарсы түзеу мекемелеріне келісілгеннен кейін лабораториялық және клиникалық тексеру жүргізіледі.
Сотталғандарға қажетті диагностикалық манипуляцияларды жүргізгеннен кейін Қазақстан Республикасының Денсаулық сақтау ісі жөніндегі агенттігінің нормативтік құқықтық кесімдеріне сәйкес тиісті туберкулезге қарсы емдеу белгіленеді. ТЖТА-ны мәжбүрлеп емдеудің ұзақтығын ДКК-сы түкіріктің бактериоскопия деректерін ескере отырып анықтайды.
21. Туберкулезден мәжбүрлеп емделетін науқастарға қажетті медициналық құжат толтырылады. Лабораториялық зерттеулерден қанның клиникалық-биохимиялық анализі, зәрдің клиникалық анализі жасалады. Түкірік бактероскопиясын, рентгенографияны (рентгеноскопияны) немесе флюрографияны жүргізу міндетті.
22. ТЖТА-ны мәжбүрлеп емдеуді тоқтату үшін: науқастың туберкулез микробактериясын бөлуін тоқтатуы туралы клиникалық, рентгенологиялық және лабораториялық тексерулердің нәтижелері бойынша, медициналық көрсетулер бойынша мәжбүрлеп емдеуді жалғастырудың мүмкін еместігі туралы ДКК-ның қорытындысы негіздеме болып табылады.
23. Мәжбүрлеп емдеуді аяқтаған адамдарды бұдан әрі қадағалау және емдеу туберкулезбен ауыратындарға арналған белгіленген тәртіпте жүзеге асырылады.

Қазақстан Республикасы
Ішкіісминінің Медициналық басқармасы

Об утверждении Правил организации принудительных мер медицинского характера в учреждениях уголовно-исполнительной системы МВД Республики Казахстан

Приказ Министра внутренних дел Республики Казахстан от 30 января 2001 года N 85. Зарегистрирован в Министерстве юстиции Республики Казахстан 5 марта 2001 года N 1418. Утратил силу приказом Министра внутренних дел Республики Казахстан от 15 июля 2004 года № 417

Сноска. Утратил силу приказом Министра внутренних дел РК от 15.07.2004 № 417.

"В связи с завершением процесса передачи исправительных учреждений и следственных изоляторов в ведение Министерства юстиции Республики Казахстан и в целях приведения ведомственных нормативных правовых актов в соответствие с законодательством Республики Казахстан, приказываю:
1. Признать утратившим силу приказы Министра внутренних дел Республики Казахстан:
... от 30 января 2001 года N 85 Об утверждении Правил организации принудительных мер медицинского характера в учреждениях уголовно-исполнительной системы МВД Республики Казахстан...

Министр".
-------------------------------------------------------------------

В соответствии с Законом Республики Казахстан от 10 декабря 1999 года N 496-I ЗРК Z990496_ "О принудительном лечении граждан, больных заразной формой туберкулеза", статьей 90 K970167_ Уголовного кодекса Республики Казахстан, нормативными правовыми актами Агентства Республики Казахстан по делам здравоохранения приказываю:
1. Утвердить Правила организации принудительных мер медицинского характера в учреждениях уголовно-исполнительной системы МВД Республики Казахстан.
2. Председателю Комитета уголовно-исполнительной системы, начальнику Медицинского управления МВД Республики Казахстан обеспечить необходимым лечением лиц, с принудительным лечением от алкоголизма, наркомании и заразной формой туберкулеза.
3. Контроль за исполнением настоящего приказа возложить на вице-Министра внутренних дел Республики Казахстан генерал-майора внутренней службы Власова Н.А.

Министр внутренних дел
Республики Казахстан

Утверждены
приказом МВД
Республики Казахстан
от 30 января 2001 года N 85

"Согласовано" "Согласовано"
Заместитель Председатель судебной коллегии
Генерального прокурора Верховного суда
Республики Казахстан Республики Казахстан
24 января 2001 года 25 января 2001 года

"Согласовано"
Первый заместитель председателя
Агентства Республики Казахстан
по делам здравоохранения
25 января 2001 года

Правила
организации принудительных мер медицинского характера
в учреждениях уголовно-исполнительной системы МВД
Республики Казахстан

Раздел I
Организация принудительного противоалкогольного
и противонаркоманийного лечения осужденных

1. Принудительное лечение осужденных, больных алкоголизмом и наркоманией, проводится в специализированных исправительных учреждениях по видам режима на основании приговора суда. Лечение осужденных, находящихся в исправительных колониях особого режима и тюрьме, осуществляется по месту содержания.
Администрация специализированных исправительных учреждений обеспечивает условия для проведения принудительного лечения на период нахождения осужденных в учреждении.
2. Осужденные, подлежащие принудительному лечению от алкоголизма и наркомании, должны быть взяты на учет в течение первых трех дней с момента поступления в учреждение.
3. По прибытию в специализированные исправительные учреждения осужденные, больные наркоманией, как правило, направляются в стационар медицинской части, где им проводится лабораторное и клиническое обследование и противонаркоманийное лечение. Длительность стационарного обследования и лечения больных, ранее не лечившихся от наркомании, а также с выраженной абстинентной симптоматикой должна быть не менее двадцати четырех дней.
Вопрос о направлении больного на стационарное лечение и его продолжительности, решается врачом психиатром-наркологом индивидуально, в зависимости от состояния больного.
После проведения стационарного лечения больным наркоманией проводится поддерживающее амбулаторное лечение.
4. На больных с принудительным лечением от алкоголизма и наркомании заводится необходимая медицинская документация (медицинская карта амбулаторного наркологического больного и контрольная карта диспансерного наблюдения за психическим больным). Из лабораторных исследований проводятся клинико-биохимический анализ крови, клинический анализ мочи. Обязательно проведение рентгенографии (рентгеноскопии) или флюорографии, электрокардиографии.
5. Конкретный выбор методов лечения осуществляет врач психиатр- нарколог в зависимости от состояния здоровья, индивидуальных особенностей больных в соответствии с действующими нормативными правовыми актами Агентства по делам здравоохранения и МВД Республики Казахстан.
Дезинтоксикационная терапия, при отсутствии показаний, в условиях исправительных учреждений, может не проводиться. Обязательно назначается общеукрепляющая терапия с применением медикаментов, влияющих на метаболические процессы. Курсы поддерживающего лечения рекомендуется проводить длительностью три-четыре недели каждые два-три месяца. Оно должно обязательно включать психотерапевтическое воздействие, медикаментозную и симптоматическую терапию.
6. Принудительное лечение больных алкоголизмом, как правило, проводится амбулаторно. В отдельных случаях (наличие тяжелых сопутствующих заболеваний, выраженная реакция на прием специфических противоалкогольных медикаментов, необходимость купирования алкогольных и других "срывов лечения") осужденные могут освобождаться от работы, а при необходимости направляются на стационарное лечение.
7. При выявлении у осужденных, проходящих принудительное лечение, противопоказаний к его проведению врачебно-консультативной комиссией (далее - ВКК), в составе начальника медицинской части, врача психиатра-нарколога, врача-терапевта выносится решение о необходимости его прекращения. Решение принимается после тщательного обследования больного.
8. Больным алкоголизмом (наркоманией), у которых выявлены сопутствующие заболевания, требующие срочного специализированного лечения, принудительное лечение продолжается после выздоровления.
9. У осужденных, больных активным туберкулезом с определением суда о принудительном лечении от алкоголизма (наркомании), приоритетным является лечение от туберкулеза, оно должно проводится под наблюдением врача-фтизиатра и психиатра-нарколога (психиатра) в противотуберкулезных учреждениях (больницах, колониях) уголовно-исполнительной системы МВД. Для этого в противотуберкулезных учреждениях выделяются отдельные палаты. После клинического излечения туберкулезного процесса они направляются в специализированные исправительные учреждения для содержания и продолжения принудительного лечения.
10. Длительность принудительного противонаркоманийного и противоалкогольного лечения определяется в соответствии со статьей 93 K970167_ Уголовного кодекса Республики Казахстан. При отсутствии рецидивов заболевания и нарушения курса лечения медицинской комиссией готовятся материалы для прекращения принудительного лечения. Материалы передаются в спецчасть учреждения для представления в суд.
11. В медицинском заключении, составляемом как при завершении, так и при продлении принудительного лечения, отмечается его результат: достигнутый эффект, изменения, наступившие в психическом и соматическом состоянии, характер установки на отказ от употребления алкоголя, наркотических и других одурманивающих веществ. Данные заключения вносятся в медицинскую карту амбулаторного наркологического больного.
12. При выявлении алкоголизма или наркомании у осужденного, не подлежащего принудительному лечению, ему предлагается пройти курс противонаркоманийного или противоалкогольной терапии в добровольном порядке. Добровольное лечение проводится по месту отбывания наказания (в неспециализированных исправительных учреждениях врачами-психиатрами медицинской части). При отказе осужденного от добровольного лечения администрация исправительного учреждения в установленном порядке ходатайствует перед судом о применении принудительного лечения. В случае положительного решения вопроса судом осужденные переводятся в специализированные исправительные колонии для содержания и проведения принудительного лечения.
13. Диспансерный учет и динамическое наблюдение больных алкоголизмом и наркоманией проводится в соответствии с действующими нормативными правовыми актами Республики Казахстан U952184_ .
14. Лица, больные хроническим алкоголизмом, после снятия принудительного лечения судом находятся под динамическим наблюдением врачей психиатров-наркологов (психиатров) в течение трех лет, а больные наркоманией в течение пяти лет.
15. Вопрос о переводе осужденных, страдающих алкоголизмом или наркоманией из специализированных исправительных колоний в обычные, решается после прекращения судом принудительного лечения.
16. Лица, страдающие алкоголизмом и наркоманией в сочетании с ВИЧ/СПИДом, в отношении которых приговор вступил в законную силу, направляются из следственных изоляторов и обеспечиваются лечением в специализированных исправительных учреждениях для больных ВИЧ/СПИДом независимо от вида режима содержания.
17. Лица, страдающие алкоголизмом и наркоманией в сочетании с туберкулезом, в отношении которых приговор вступил в законную силу, направляются из следственных изоляторов и обеспечиваются лечением в специализированных противотуберкулезных исправительных учреждениях по закреплению.

Раздел II
Организация принудительного противотуберкулезного
лечения осужденных, больных заразной формой туберкулеза

18. При отказе следственно-арестованного или осужденного, больного заразной формой туберкулеза (далее - БЗФТ), от лечения, назначенного врачом, ВКК медицинской части следственного изолятора или другого органа, исполняющего наказание, готовит и направляет материалы в суд для решения вопроса о принудительном лечении лица БЗФТ.
Материалы о принудительном лечении рассматриваются судом в пятидневный срок со дня их поступления.
19. В случае решения суда о необходимости принудительных мер, больному незамедлительно назначается специфическая терапия. Принудительное лечение и содержание БЗФТ проводится раздельно от остальной массы больных туберкулезом: следственно-арестованных в следственном изоляторе, а осужденных - в противотуберкулезных исправительных учреждениях по видам режима. Лечение осужденных, содержащихся в исправительных колониях особого режима и тюрьме, осуществляется по месту содержания раздельно от остальной массы больных туберкулезом.
Администрация следственного изолятора или другого органа, исполняющего наказание, обеспечивает условия для проведения принудительного лечения на период нахождения БЗФТ в учреждении.
20. По прибытию в противотуберкулезные исправительные учреждения осужденным, с определением суда о принудительном лечении от туберкулеза, проводится лабораторное и клиническое обследование.
После проведения необходимых диагностических манипуляций осужденным, в соответствии с нормативными правовыми актами Агентства Республики Казахстан по делам здравоохранения, назначается соответствующее противотуберкулезное лечение V001360_ . Длительность принудительного лечения БЗФТ определяется ВКК с учетом данных бактериоскопии мокроты.
21. На больных с принудительным лечением от туберкулеза заводится необходимая медицинская документация. Из лабораторных исследований проводятся клинико-биохимический анализ крови, клинический анализ мочи. Обязательно проведение бактериоскопии мокроты, рентгенографии (рентгеноскопии) или флюорографии.
22. Основанием для прекращения принудительного лечения БЗФТ является:
заключение ВКК по результатам клинических, рентгенологических и лабораторных исследований о прекращении выделения больным микобактерий туберкулеза, невозможность продолжения принудительного лечения по медицинским показаниям.
23. Дальнейшее наблюдение и лечение лиц, закончивших принудительное лечение, осуществляется в установленном порядке для больных туберкулезом.

Медицинское управление МВД Республики Казахстан