Қазақстан Республикасы Әділет министрлігі Қылмыстық атқару жүйесі мекемелерінде медициналық сипаттағы мәжбүрлеу шараларын ұйымдастыру Ережесін бекіту туралы

Қазақстан Республикасы Әділет министрі 2001 жылғы 11 желтоқсандағы N 155, Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау минстрі 2002 жылғы 23 қаңтардағы N 68 бірлескен бұйрығы. Қазақстан Республикасы Әділет министрлігінде 2002 жылғы 15 ақпанда тіркелді. Тіркеу N 1757. Күші жойылды - ҚР Денсаулық сақтау министрінің 2005 жылғы 13 сәуірдегі N 177, ҚР Әділет министрінің 2005 жылғы 8 сәуірдегі N 108 Бірлескен бұйрығымен

----------Бірлескен бұйрықтан үзінді-----------

Тергеу изоляторларын Қазақстан Республикасының Ішкі істер министрлігінен Әділет министрлігінің қарамағына беруге байланысты, БҰЙЫРАМЫЗ:
1. Қосымшаға сәйкес кейбір бұйрықтардың күші жойылды деп танылсын.
2. Осы бұйрық қол қойылған күнінен бастап күшіне енеді.

Қазақстан Республикасының
Денсаулық сақтау министрі

Қазақстан Республикасының
Әділет министрі

"Келісілді"

Қазақстан Республикасының
Бас прокуроры

2005 ж. 8 сәуір

"Келісілді"

Қазақстан Республикасының
Ішкі істер министрі

2005 ж. 24 наурыз

Қазақстан Республикасы
Денсаулық сақтау министрінің
2005 жылғы 13 сәуірдегі
N 177 және
Қазақстан Республикасы
Әділет министрінің
2005 жылғы 8 сәуірдегі
N 108 бірлескен бұйрығына
қосымша

Күші жойылды деп саналатын кейбiр бұйрықтардың
тiзбесi

...
3. "Қазақстан Республикасы Әдiлет министрлiгi қылмыстық-атқару жүйесi мекемелерiнде медициналық сипаттағы мәжбүрлеу шараларын ұйымдастыру ережесiн бекiту туралы", (Нормативтiк құқықтық актiлердi мемлекеттiк тiркеудiң тiзiлiмiнде N 1757 болып тiркелген, Қазақстан Республикасы Әдiлет министрiнiң 2002 жылғы 20 қарашадағы N 166 және Қазақстан республикасы Денсаулық сақтау министрiнiң 2002 жылғы 25 қыркүйектегi N 891 бұйрығымен өзгерiс енгiзiлген, Нормативтiк құқықтық актiлердi мемлекеттiк тiркеудiң тiзiлiмiнде N 2082 болып тiркелген) Қазақстан Республикасы Әдiлет министрiнiң 2001 жылғы 11 желтоқсандағы N 155 және Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрiнiң 2002 жылғы 23 қаңтардағы N 68 бiрлескен бұйрығы...
---------------------------------

"КЕЛІСІЛДІ"
ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫНЫҢ
БАС ПРОКУРОРЫ
3 ДӘРЕЖЕЛІ МЕМЛЕКЕТТІК ӘДІЛЕТ
КЕҢЕСШІСІ
2002 ж. 4 қаңтар

"КЕЛІСІЛДІ"
ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫ
ЖОҒАРҒЫ СОТТЫҢ ТӨРАҒАСЫ
2002 ж. 28 қаңтар

ҚАЗАҚСТАН РЕСПУБЛИКАСЫ
ІШКІ ІСТЕР МИНИСТРІ
ГЕНЕРАЛ-МАЙОР
2002 ж. 16 қаңтар

Қазақстан Республикасы Қылмыстық кодексіне , "Жұқпалы туберкулез түрімен ауыратын азаматтарды мәжбүрлеп емдеу туралы" Заңына , Қазақстан Республикасы Президентінің "Алкоголизм, нашақорлық және токсикоманиямен ауыратын азаматтарды мәжбүрлеп емдеу туралы" Жарлығына , Қазақстан Республикасы "Психиатриялық көмек көрсету және оны көрсетуде азаматтардың құқығына берілетін кепілдіктер туралы" Заңына сәйкес БҰЙЫРАМЫН:
1. Қазақстан Республикасы қылмыстық атқару жүйесі мекемелеріндегі медициналық сипаттағы мәжбүрлеу шараларын ұйымдастыру Ережесі бекітілсін.
2. Қазақстан Республикасы Әділет министрлігі Қылмыстық атқару жүйесі комитетіне қамтамасыз етсін:
1) сотталғандарды алкоголизм мен нашақорлық (уытқұмарлық), психикалық ауытқулардан зардап шегетін ауруларды және туберкулездің жұқпалы түрімен ауыратындарды мәжбүрлеп емдеуді және бақылауды.
2) Қазақстан Республикасы ІІМ тергеу изоляторынан түзеу мекемелеріне бекітіліп келген, мәжбүрлі емделуді аяқтаған сотталғандарды түзеу мекемелерінен негізгі ұсталатын орындарына жөнелтуді.
3. Бұйрық 2002 жылдың 1 қаңтарынан күшіне енеді.
4. Осы бұйрықтың орындалуын бақылау Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау вице-Министрі А.Т. Айдархановқа және Әділет министрлігі қылмыстық-атқару жүйесі комитетінің төрағасына жүктелсін.

Қазақстан Республикасы
Әділет министрі

Қазақстан Республикасы
Денсаулық сақтау минстрі

Қазақстан Республикасы
Әділет Министрімен
2001 жылғы 11 желтоқсандағы N 155
Қазақстан Республикасы
Денсаулық сақтау Министрімен
2002 жылғы 23 қаңтардағы N 68
Қоса біріккен бұйрығымен бекітілген

Қазақстан Республикасы Әділет министрлігі
қылмыстық атқару жүйесі мекемелерінде медициналық
сипаттағы мәжбүрлеп емдеу шараларын ұйымдастыру
ЕРЕЖЕСІ

1. Психикалық ауытқулардан, алкоголизм және
нашақорлықтан (уытқұмарлық) зардап шегетін тұлғаларды
мәжбүрлеп емдеуді ұйымдастыру

1. Алкоголизм және нашақорлықтан (уытқұмарлық) зардап шегетін сотталғандарды мәжбүрлеп емдеу мәжбүрлеп емдеуді іске асыратын түзеу мекемелерінде (бұдан әрі - МЕЖАТМ) сот шешімінің негізінде тәртіп түріне қарай жүргізіледі. Айрықша және түрмелік тәртіпте ұстауға сотталған еркектерді, әйелдерді, әйел және еркек жынысты кәмелеттік жасқа толмағандарды емдеу олардың негізгі ұсталатын орындарында жүзеге асырылады.
МЕЖАТМ әкімшілігі сотталғандарға мекемеде мәжбүрлеп емдеуден өту кезеңінде емделуіне жағдайлар жасайды.

2. Алкоголизм мен нашақорлықтан (уытқұмарлық) мәжбүрлеп емдеуге жататын сотталғандар мекемеге түскен кезінен бастап алғашқы үш күнде есепке алынуы керек.

3. Алкоголизмнен және нашақорлықтан (уытқұмарлық) мәжбүрлеп емдеуге жататын сотталғандар МЕЖАТМ келген соң, медициналық бөлімнің стационарына жіберіледі, онда оларға толық клинико-диагностикалық тексерулер және емдеулер жасалады. Наркологиялық ұйымдарда бұрын емделмеген, алкоголизмнен және нашақорлықпен зардап шегетіндерді стационарлық қарау мен емдеу 30 күннен аспауы керек.
Тұрақты алкоголизм белгісі және нашақорлықтан (уытқұмарлық) зардап шегетін тұлғаларды стационарлық емдеуге жіберу мәселесін және оның ұзақтығын түзеу мекемесі медициналық бөлімінің дәрігерлік-кеңесшілік комиссиясы (бұдан әрі - ДКК) әрбір жағдайда жеке түрде шешеді.
Нашақорлықпен (уытқұмарлық) ауыратындарды стационарлық емдеуден өткізгеннен кейін, қалыпта ұстау үшін амбулаторлық емдеу жүргізіледі.

4. Алкоголизмнен және нашақорлықтан (уытқұмарлық) мәжбүрлеп емдеуге жататын ауруларға қажетті медициналық құжаттар (наркологиялық аурудың медициналық картасы және психикалық аурудың диспансерлік бақылауының бақылау картасы) толтырылады.

5. Алкоголизмнен және нашақорлықтан (уытқұмарлық) зардап шегетін тұлғаларды емдеу тәсілдерін дәрігер психиатр-нарколог аурудың клиникалық пайда болу көріністері мен сырқатының ауырлық дәрежесіне қарай Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрлігі кесімдеріне сәйкес таңдайды.
Детоксикациялық терапиямен бірге міндетті түрде жалпы нығаю терапиясы, психотерапия тағайындалады.
Ауру көрсету белгісі болмағанда, детоксикациялық терапия МЕЖАТМ жағдайында жүргізілмейді.

6. Алкоголизмнен зардап шегетін ауруларды мәжбүрлеп емдеу, әдетте, амбулаторлы түрде жүргізіледі. Ауыр аурулар қосарланған, арнайы сенсибилизириялық дәрілерді қабылдағанда әсер беретін, "емдеу үзілісі" тоқтату қажеттілігінде, сотталғандар жұмыстан босатылады және стационарлық емделуге түзеу мекемесінің медициналық бөліміне жіберіледі.

7. Мәжбүрлеп емдеуден өтуші сотталғандарда қарама-қайшылық пайда болғанда медициналық бөлім бастығы, психиатр-нарколог, дәрігер-терапевт бар дәрігерлік - кеңесшілік комиссиясы (бұдан әрі - ДКК) емдеуді жүргізуді тоқтату туралы шешім қабылдайды. Шешім ауруды мұқият тексеруден өткізген соң қабылданады.

8. Алкоголизммен ауыратын ауруларға, (нашақорлықтан) жедел арнайы емдеуді талап ететін қосарлы ауру пайда болғанда, мәжбүрлеп емдеу, жазылғаннан кейін де жалғастырылады.

9. Белсенді туберкулез түрімен ауыратын сотталғандарды сот шешімі бойынша алкоголизмнен (нашақорлықтан) мәжбүрлеп емдеуде, басты назар туберкулезден емдеуге аударылады, ол Қазақстан Республикасы Әділет министрлігі қылмыстық атқару жүйесі туберкулезге қарсы мекемелерінде дәрігер-фтизиатрдың бақылауымен жүргізіледі. Бұл үшін туберкулезге қарсы мекемелерінде арнайы бөлмелер бөлінеді. Туберкулездік үрдістен клиникалық жазылған соң, олар арнайы түзеу мекемелеріне мәжбүрлеп емдеуді жалғастыру мен ұсталуға жіберіледі.

10. Алкоголизм және нашақорлықтан (уытқұмарлық) зардап шегетін тұлғаларды емдеу ұзақтығы Қазақстан Республикасы Қылмыстық атқару кодексінің 16 бабына және Қылмыстық кодексінің 93 бабына сәйкес анықталады. Ауру түрінің жойылуы және емдеу курсын бұзғанда медициналық бөлімнің ДКК мәжбүрлеп емдеуді тоқтату үшін материалдарды дайындайды. Материалдарды сотқа ұсыну үшін мекеменің арнайы бөліміне жіберіледі.

11. Мәжбүрлеп емдеуді аяқтауда, сондай-ақ ұзартуда дәрігерлік қорытындыда оның нәтижесі: қол жеткізілген нәтиже, психикалық және соматикалық жағдайындағы өзгерістер, ішімдік, нашақорлық және басқа да бас айналдыратын заттарды ішуге қарсылық білдіру сипаты көрсетіледі. Бұл мәліметтер амбулаторлық наркологиялық аурудың медициналық картасына жазылады.

12. Сотталғанның алкоголь мен нашақорлыққа деген құмарлығы пайда болғанда, мәжбүрлеп емдеу туралы соттың шешімінсіз, оған өз еркімен алкоголь мен нашақорлықтан терапия курсын өту туралы ұсыныс жасалады. Ерікті емдеуді қабылдау жазаны өтеу орнында (арнайы жабдықталмаған түзеу мекемелерінде медициналық бөлімнің дәрігер-психиатры) жүргізіледі. Сотталған өз еркімен емделуден бас тартқанда, түзеу мекемесінің әкімшілігі сот алдында мәжбүрлеп емдеу туралы ұсыныстар жасайды. Егер де сот мәселені оң шешкенде сотталған МЕЖАТМ-ға мәжбүрлеп емдеуге және ұстауға ауыстырылады.

13. Алкоголизм және нашақорлықпен (уытқұмарлық) ауыратындарды динамикалық бақылау және диспансерлік есеп жүргізу Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрлігінің кесімдеріне сәйкес жүргізіледі.

14. Алкоголизммен хроникалық ауыратын тұлғаларына, сот шешімі бойынша мәжбүрлеп емдеу тоқтатылғанда, дәрігер психолог-наркологтардың (психиатрлардың) динамикалық бақылауында үш жыл бойы болады, ал нашақорлықпен ауыратындар бес жыл бойы болады.

15. Алкоголизм және нашақорлықпен (уытқұмарлық) зардап шегетін сотталғандарды арнайы жабдықталған түзеу мекемелерінен күнделікті түзеу мекемесіне ауыстыру туралы мәселе мәжбүрлеп емдеуді тоқтату туралы сот шешімінен кейін шешіледі.

16. Тармақ алынып тасталынды - ҚР Әділет министрінің 2002 жылғы 20 қарашадағы N 166, Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрінің 2002 жылғы 25 қыркүйектегі N 891 бірлескен бұйрығымен .

17. Алкоголизм және нашақорлықпен (уытқұмарлық) зардап шегетін, туберкулез ауруымен қоса ауыратын тұлғаларға сот үкімі заң күшіне енгенде, ТИ-нан бекітіліп Қазақстан Республикасы Әділет министрлігі ҚАЖ комитетінің туберкулезге қарсы түзеу мекемелеріне жіберіледі.

2. Психикалық ауытқулардан зардап шегетін, есі дұрыстығын
шығармауда, тұлғаларды мәжбүрлеп емдеуді ұйымдастыру

18. Психикалық ауытқулардан зардап шегетін, сот шешімі бойынша медициналық сипаттағы амбулаторлық түрде дәрігер-психиатрдың бақылауында болу, мәжбүрлеп емдеу тағайындалған тұлғалар жазаны өтеу орны бойынша түзеу мекемелерінің медициналық бөлімінде бақыланады және емдеумен қамтамасыз етіледі.

19. Амбулаториялық мәжбүрлеп емдеуге анықтауға жататын психикалық ауытқулардан зардап шегетін, есі дұрыстығын шығармаудағы тұлғаларды, медициналық бөлімнің дәрігер-психиатры мекемеге түскеннен бастап есепке алуы керек.

20. Мәжбүрлеп емдеуге жататын психикалық ауытқулардан зардап шегетін, есі дұрыстығын шығармаудағы тұлғаларға қажетті медициналық құжат (психикалық аурудың амбулаторлық медициналық картасы және психикалық ауруға диспансерлік бақылаудың бақылау картасы) толтырылады. Зертханалық тексерулерге қанның және дәреттің клиникалық анализі, РВ тексеруге алынады. Міндетті түрде рентгенографияға (рентгеноскопияға) немесе флюорографияға түсіру керек.
Ескерту: 20-тармақ өзгертілді - ҚР Әділет министрінің 2002 жылғы 20 қарашадағы N 166, Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрінің 2002 жылғы 25 қыркүйектегі N 891 бірлескен бұйрығымен .

21. Есі дұрыстығын шығармаудағы және психикалық ауытқулардан зардап шегетін тұлғаларды емдеу тәсілін таңдауды дәрігер-психолог ауытқудың ауырлығына байланысты, Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрлігінің кесімдеріне сәйкес іске асырады.

22. Психикалық ауытқулардан зардап шегетіндерде, есі дұрыстығын шығармаудағы тұлғаларға, жедел арнайы емдеуді талап ететін басқа да қосарланған аурулар анықталғанда, мәжбүрлеп емдеу жазылғаннан кейін де жалғастырылады.

23. Есі дұрыстығын шығармаудағы тұлғаларға, психикалық ауытқулардан зардап шегетіндерге мәжбүрлеп емдеу ұзақтығы Қазақстан Республикасы Қылмыстық атқару кодексінің 16 бабын мен Қылмыстық кодексінің 93 бабына сәйкес анықталады.

24. Аурудың белгісі болмаған және емдеу курсын бұзушылық болмағанда, дәрігер-психиатрдың мәжбүрлеп емдеуді тоқтату туралы ұсыныстары бойынша, медициналық бөлімі ДКК материалдарды дайындайды. Материалдар сотқа ұсынылу үшін мекеменің арнайы бөліміне жіберіледі.

25. Мәжбүрлеп емдеуді аяқтау мен оны ұзарту жөніндегі дәрігерлік қорытындыда: қол жеткізілген жетістіктер, психикалық жағдайындағы өзгерістер, жағдайына деген сынның болмауы көрсетіледі. Берілген қорытындылар психикалық аурудың амбулаторлық картасына жазылады.

26. Психикалық ауруларға динамикалық бақылау мен диспансерлік есеп жүргізу Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрлігінің кесімдеріне сәйкес жүргізіледі.

3. Туберкулездің жұқпалы түрімен ауыратын сотталғандарды
туберкулезге қарсы мәжбүрлеп емдеуді ұйымдастыру

27. Туберкулездің жұқпалы түрімен ауыратын (бұдан әрі - ТЖТА) сотталғанның жазаны орындаушы органының медициналық бөлімі ДКК дәрігері тағайындаған емдеуден бас тартқанында, ТЖТА ауыратын тұлғаны мәжбүрлеп емдеуді сот арқылы шешу үшін материалдарды дайындайды және жібереді.

28. Сот ауруды мәжбүрлеп емдеу туралы шешім қабылдаған жағдайда ауруға арнайы терапия тағайындалады. Мәжбүрлеп емдеу және ТЖТА ауыратын тұлғаны ұстау, туберкулезге қарсы түзеу мекемелеріндегі тәртіп (режим) түріне байланысты, туберкулезбен ауыратын жалпы массадан бөлек ұсталады. Айрықша тәртіп (режим) түзеу мекемелері мен түрмелерде ұсталатын сотталғандарды туберкулезден мәжбүрлеп емдеу ұсталатын орнында, туберкулезбен ауыратын қалған массадан бөлек іске асырылады.
Жазаны орындаушы орган әкімшілігі ТЖТА мекемеде болған уақытында мәжбүрлеп емдеуді қамтамасыз ететін жағдай жасайды.

29. Сот шешімі бойынша туберкулезден мәжбүрлеп емдеу анықталғанда, туберкулезге қарсы түзеу мекемесіне келген сотталғанға зертханалық және клиникалық тексеру жүргізіледі.
Қазақстан Республикасы Денсаулық сақтау министрлігі кесімдеріне сәйкес, сотталғанға қажетті диагностикалық манипуляция жүргізілгеннен кейін, туберкулезге қарсы емдеу тағайындалады. ТЖТА емдеу ұзақтығын қақырықтың бактериоскопиялық мәліметтерін есепке ала отырып, ДКК анықтайды.

30. Туберкулезден мәжбүрлеп емдеу тағайындалған ауруларға қажетті медициналық құжаттар толтырылады. Зертханалық тексерулерден клинико-биохимиялық қанның анализі, клиникалық дәрет анализі жүргізіледі. Міндетті түрде қақырықтың бактериоскопиясын жүргізу, рентгенография (рентгеноскопия) мен флюорографияға түсіру керек.

31. ТЖТА мәжбүрлеп емдеуді тоқтатуға негіз болып табылады: клиникалық, рентгенологиялық және зертханалық тексерулердің нәтижесі бойынша, аурудың туберкулез микробактериясын бөлуін қоюы туралы ДКК қорытындысы, мәжбүрлеп емдеуді жалғастыру мүмкіндігінің жоқтығы туралы медициналық көрсеткіштер.

32. Мәжбүрлеп емдеуді аяқтаған тұлғаларды одан әрі бақылау мен емдеу, туберкулезбен ауыратындарға белгіленген тәртіпке сәйкес жүзеге асырылады.

Об утверждении Правил организации принудительных мер медицинского характера в исправительных учреждениях уголовно-исполнительной системы Министерства юстиции Республики Казахстан

Совместный приказ Министра юстиции Республики Казахстан от 11 декабря 2001 года N 155 и Министра здравоохранения Республики Казахстан от 23 января 2002 года N 68. Зарегистрирован в Министерстве юстиции Республики Казахстан 15 февраля 2002 года N 1757. Утратил силу - совместным приказом Министра юстиции РК от 08.04.2005г. N 108, Министра здравоохранения РК от 13.04.2005г. N 177

Извлечение из cовместного приказа Министра юстиции РК от 08.04.2005г. N 108, Министра здравоохранения РК
от 13.04.2005г. N 177

"В связи с передачей следственных изоляторов из Министерства внутренних дел в ведение Министерства юстиции Республики Казахстан, приказываем:
1. Считать утратившими силу некоторые совместные приказы согласно приложению.
2. Настоящий приказ вступает в силу со дня подписания.

Министр здравоохранения РК Министр юстиции РК
Республики Казахстан Республики Казахстан
--------------------------------------------------------------------

Приложение к
cовместному приказу
Министра юстиции РК
от 08.04.2005г. N 108,
Министра здравоохранения РК
от 13.04.2005г. N 177

Перечень некоторых совместных приказов,
признаваемых утратившими силу

...
3. Совместный приказ Министра юстиции Республики Казахстан от 11 декабря 2001 года N 155 и Министра здравоохранения Республики Казахстан от 23 января 2002 года N 68 "Об утверждении Правил организации принудительных мер медицинского характера в исправительных учреждениях уголовно-исполнительной системы Министерства юстиции Республики Казахстан" ...".
-------------------------------------------------------------------


"Согласовано" "Согласовано"
Генеральный Прокурор Председатель Верховного суда
Республики Казахстан Республики Казахстан
Государственный советник 28 января 2002 года
юстиции 3 класса
4.01.2002 г.

"Согласовано"
Министр внутренних дел
Республики Казахстан
генерал-майор
16 января 2002 года

В соответствии с Уголовным кодексом , Уголовно-исполнительным кодексом Республики Казахстан, Законом Республики Казахстан "О принудительном лечении граждан, больных заразной формой туберкулеза", Указом Президента Республики Казахстан, имеющим силу Закона, "О принудительном лечении больных алкоголизмом, наркоманией и токсикоманией", Законом Республики Казахстан "О психиатрической помощи и гарантиях прав при ее оказании" приказываем:
1. Утвердить Правила организации принудительных мер медицинского характера в исправительных учреждениях уголовно-исполнительной системы Министерства юстиции Республики Казахстан.
2. Комитету уголовно-исполнительной системы Министерства юстиции Республики Казахстан обеспечить:
1) принудительным наблюдением и лечением больных психическими расстройствами, не исключающими вменяемости, принудительным лечением от алкоголизма, наркомании (токсикомании) и заразной формой туберкулеза;
2) направление осужденных, закончивших принудительное лечение, прибывших из следственных изоляторов МВД Республики Казахстан в исправительные учреждения по закреплению, прибывших из исправительных учреждений - к месту основного содержания.

3. Приказ вводится в действие с 1 января 2002 года.
4. Контроль за исполнением настоящего приказа возложить на вице-Министра здравоохранения Айдарханова А.Т. и Председателя Комитета уголовно-исполнительной системы Министерства юстиции Республики Казахстан.

Министр юстиции Министр здравоохранения
Республики Казахстан Республики Казахстан

Утверждены
совместным приказом
Министра юстиции Республики Казахстан
от 11 декабря 2001 года N 155 и
Министра здравоохранения
Республики Казахстан
от 23 января 2002 года N 68

Правила
организации принудительных мер медицинского характера
в исправительных учреждениях уголовно-исполнительной
системы Министерства юстиции Республики Казахстан

1. Организация принудительного лечения лиц, страдающих
алкоголизмом, наркоманией (токсикоманией)

1. Принудительное лечение осужденных, больных алкоголизмом и наркоманией (токсикоманией), проводится в исправительных учреждениях, осуществляющих принудительное лечение, (далее - ИУОПЛ) по видам режима на основании приговора суда. Лечение осужденных мужчин к особому и тюремному виду режима содержания, женщин, несовершеннолетних мужского и женского пола осуществляется по месту основного содержания.
Администрация ИУОПЛ обеспечивает условия для проведения принудительного лечения на период нахождения осужденных в учреждении.

2. Осужденные, подлежащие принудительному лечению от алкоголизма и наркомании (токсикомании), должны быть взяты на учет с момента поступления в учреждение.

3. По прибытии в ИУОПЛ осужденные, больные алкоголизмом, наркоманией (токсикоманией), направляются в стационар медицинской части для проведения клинико-диагностического обследования (клинико-биохимический анализ крови, клинический анализ мочи, исследование крови на сифилис, ВИЧ-инфекцию, австралийский антиген, обязательно проведение рентгенографии (рентгеноскопии) или флюорографии, электрокардиографии) и лечения. Длительность стационарного обследования и лечения лиц, страдающих алкоголизмом и наркоманией (токсикоманией), ранее не лечившихся в наркологических организациях должна быть не менее тридцати дней.
Вопрос о направлении лиц, страдающих алкоголизмом и наркоманией (токсикоманией), на стационарное лечение и его продолжительность решается врачебно-консультативной комиссией (далее - ВКК) медицинской части исправительного учреждения в каждом случае индивидуально.
После проведения стационарного лечения больным наркоманией (токсикоманией) проводится поддерживающее амбулаторное лечение.

4. На больных с принудительным лечением от алкоголизма и наркомании (токсикомании) заводится необходимая медицинская документация (медицинская карта амбулаторного наркологического больного и контрольная карта диспансерного наблюдения за психическим больным).

5. Выбор методов лечения лиц, страдающих алкоголизмом и наркоманией (токсикоманией), осуществляет врач психиатр-нарколог в зависимости от клинических проявлений и степени их тяжести с актами Министерства здравоохранения Республики Казахстан.
Вместе с детоксикационной терапией обязательно назначается общеукрепляющая терапия, психотерапия.
Детоксикационная терапия, при отсутствии показаний, в условиях ИУОПЛ не проводится.

6. Принудительное лечение больных алкоголизмом, как правило, проводится амбулаторно. При наличии тяжелых сопутствующих заболеваний, выраженной реакции на прием специфических сенсибилизирующих медикаментов, необходимости купирования "срывов лечения" осужденные могут освобождаться от работы, а при необходимости направляются на стационарное лечение в медицинскую часть исправительного учреждения.

7. При выявлении у осужденных, проходящих принудительное лечение, противопоказаний к его проведению ВКК, в составе начальника медицинской части, врача психиатра-нарколога, врача-терапевта выносится решение о необходимости его прекращения. Решение принимается после тщательного обследования больного.

8. Больным алкоголизмом (наркоманией, токсикоманией), у которых выявлены сопутствующие заболевания, требующие срочного специализированного лечения, принудительное лечение продолжается после выздоровления.

9. У осужденных, больных активным туберкулезом, которым судом назначено принудительное лечение от алкоголизма (наркомании, токсикомании), приоритетным является лечение от туберкулеза, оно должно проводиться под наблюдением врача-фтизиатра и психиатра-нарколога (психиатра) в противотуберкулезных учреждениях уголовно-исполнительной системы Министерства юстиции Республики Казахстан. Для этого в противотуберкулезных учреждениях выделяются отдельные палаты. После клинического излечения туберкулезного процесса они направляются в специализированные исправительные учреждения для содержания и продолжения принудительного лечения.

10. Длительность принудительного лечения лиц, страдающих алкоголизмом и наркоманией (токсикоманией), определяется в соответствии со статьей 16 Уголовно-исполнительного кодекса Республики Казахстан и статьей 93 Уголовного кодекса Республики Казахстан. При отсутствии рецидивов заболевания и нарушения курса лечения ВКК готовятся материалы для прекращения принудительного лечения. Материалы передаются в специальную часть учреждения для представления в суд.

11. В медицинском заключении, составляемом как при завершении, так и при продлении принудительного лечения, отмечается его результат: достигнутый эффект, изменения, наступившие в психическом и соматическом состоянии, характер установки на отказ от употребления алкоголя, наркотических и других одурманивающих веществ. Данные заключения вносятся в медицинскую карту амбулаторного наркологического больного.

12. При выявлении алкоголизма или наркомании (токсикомании) у осужденного, без решения суда о принудительном лечении, ему предлагается пройти курс терапии по поводу алкоголизма и наркомании (токсикомании) в добровольном порядке. Добровольное лечение проводится по месту отбывания наказания (в неспециализированных исправительных учреждениях врачами-психиатрами медицинской части). При отказе осужденного от добровольного лечения администрация исправительного учреждения в установленном порядке ходатайствует перед судом о применении принудительного лечения. В случае положительного решения вопроса судом осужденные переводятся в ИУОПЛ для содержания и проведения принудительного лечения.

13. Диспансерный учет и динамическое наблюдение больных алкоголизмом и наркоманией (токсикоманией) проводится в соответствии с актами Министерства здравоохранения и Министерства юстиции Республики Казахстан.

14. Лица, больные хроническим алкоголизмом, после снятия принудительного лечения судом находятся под динамическим наблюдением врачей психиатров-наркологов (психиатров) в течение трех лет, а больные наркоманией в течение пяти лет.

15. Вопрос о переводе осужденных, страдающих алкоголизмом или наркоманией (токсикоманией) из специализированных исправительных колоний в обычные, решается после прекращения судом принудительного лечения.

16. (Пункт исключен - совместным приказом Министра юстиции Республики Казахстан от 20 ноября 2002 года N 166, Министра здравоохранения Республики Казахстан от 25 сентября 2002 года N 891).

17. Лица, страдающие алкоголизмом и наркоманией (токсикоманией) в сочетании с туберкулезом, в отношении которых приговор вступил в законную силу, направляются из СИЗО и обеспечиваются лечением в противотуберкулезных исправительных учреждениях Комитета УИС Министерства юстиции Республики Казахстан по закреплению.

2. Организация принудительного лечения лиц, страдающих
психическими расстройствами, не исключающими вменяемости

18. Лица, страдающие психическими расстройствами, не исключающими вменяемости, которым судом назначены принудительные меры медицинского характера в виде амбулаторного принудительного наблюдения и лечения у врача-психиатра, обеспечиваются наблюдением и лечением по месту отбывания наказания.

19. Лица, подлежащие принудительному амбулаторному наблюдению и лечению по поводу психических расстройств, не исключающих вменяемости, должны быть взяты на учет врачом-психиатром медицинской части с момента поступления в учреждение.

20. На больных с принудительным наблюдением и лечением в связи с психическими расстройствами, не исключающими вменяемости, заводится необходимая медицинская документация (медицинская карта амбулаторного психически больного и контрольная карта диспансерного наблюдения за психически больным). Из лабораторных исследований проводятся клинические анализы крови и мочи, исследования крови на РВ. Обязательно проведение рентгенографии (рентгеноскопии) и флюорографии. <*>
Сноска. Пункт 20 с изменениями - совместным приказом Министра юстиции Республики Казахстан от 20 ноября 2002 года N 166, Министра здравоохранения Республики Казахстан от 25 сентября 2002 года N 891).

21. Выбор методов лечения лиц, страдающих психическими расстройствами, не исключающими вменяемости, осуществляет врач-психиатр в зависимости от выраженности расстройств и степени их тяжести в соответствии с актами Министерства здравоохранения Республики Казахстан.

22. Лицам, имеющим психические расстройства, не исключающие вменяемости, у которых выявлены сопутствующие заболевания, требующие срочного специализированного лечения, принудительное лечение продолжается после выздоровления.

23. Длительность принудительного лечения лиц, страдающих психическими расстройствами, не исключающими вменяемости, определяется в соответствии со статьей 16 Уголовно-исполнительного кодекса Республики Казахстан и со статьей 93 Уголовного кодекса Республики Казахстан.

24. При отсутствии рецидивов заболевания и нарушения курса лечения ВКК медицинской части по представлению врача-психиатра, готовятся материалы на прекращение принудительного лечения. Материалы передаются в специальную часть учреждения для представления в суд.

25. В медицинском заключении, составляемом как при завершении, так и при продлении принудительного лечения, отмечается его результат: достигнутый эффект, изменения, наступившие в психическом состоянии, наличие критического отношения к состоянию.

26. Диспансерный учет и динамическое наблюдение психически больных проводится в соответствии с актами Министерства здравоохранения Республики Казахстан.

3. Организация принудительного противотуберкулезного
лечения осужденных, больных заразной формой туберкулеза

27. При отказе осужденного, больного заразной формой туберкулеза (далее - БЗФТ), от лечения, назначенного врачом, ВКК медицинской части органа, исполняющего наказание, готовит и направляет материалы в суд для решения вопроса о принудительном лечении лица БЗФТ.

28. В случае решения суда о необходимости проведения принудительных мер, больному назначается специфическая терапия. Принудительное лечение и содержание БЗФТ проводится раздельно от остальной массы больных туберкулезом в противотуберкулезных исправительных учреждениях по видам режима. Лечение осужденных, содержащихся в исправительных колониях особого режима и тюрьме, с принудительным лечением от туберкулеза, осуществляется по месту содержания раздельно от остальной массы больных туберкулезом.
Администрация органа, исполняющего наказание, обеспечивает условия для проведения принудительного лечения на период нахождения БЗФТ в учреждении.

29. По прибытии в противотуберкулезные исправительные учреждения осужденным, с определением суда о принудительном лечении от туберкулеза, проводится лабораторное и клиническое обследование.
После проведения необходимых диагностических манипуляций осужденным, в соответствии с актами Министерства здравоохранения Республики Казахстан, назначается соответствующее противотуберкулезное лечение. Длительность принудительного лечения БЗФТ определяется ВКК с учетом данных бактериоскопии мокроты.

30. На больных с принудительным лечением от туберкулеза заводится необходимая медицинская документация. Из лабораторных исследований проводятся клинико-биохимический анализ крови, клинический анализ мочи. Обязательно проведение бактериоскопии мокроты, рентгенографии (рентгеноскопии) или флюорографии.

31. Основанием для прекращения принудительного лечения БЗФТ является: заключение ВКК по результатам клинических, рентгенологических и лабораторных исследований о прекращении выделения больным микобактерий туберкулеза, невозможность продолжения принудительного лечения по медицинским показаниям.

32. Дальнейшее наблюдение и лечение лиц, закончивших принудительное лечение, осуществляется в установленном порядке для больных туберкулезом.