ИПС "Әділет"

ПРЕСС-РЕЛИЗ

Ратифицировать Протокол между Правительством Республики Казахстан и Правительством Республики Индия о внесении изменений и дополнений в Конвенцию между Правительством Республики Казахстан и Правительством Республики Индия об избежании двойного налогообложения и предотвращении уклонения от налогообложения в отношении налогов на доход и на капитал и Протокол, совершенные в Нью-Дели 9 декабря 1996 года, совершенный в Нью-Дели 6 января 2017 года.

Президент
Республики Казахстан

Н. НАЗАРБАЕВ

Протокол
между Правительством Республики Казахстан и Правительством Республики Индия о внесении изменений и дополнений в Конвенцию между Правительством Республики Казахстан и Правительством Республики Индия об избежании двойного налогообложения и предотвращении уклонения от налогообложения в отношении налогов на доход и на капитал и Протокол, совершенные в Нью-Дели 9 декабря 1996 года

(* Вступил в силу 12 марта 2018 года -
Бюллетень международных договоров РК 2018 г., № 3, ст. 34)

Правительство Республики Казахстан и Правительство Республики Индия,

желая заключить Протокол о внесении изменений и дополнений в Конвенцию между Правительством Республики Казахстан и Правительством Республики Индия об избежании двойного налогообложения и предотвращении уклонения от налогообложения в отношении налогов на доход и на капитал и Протокол, совершенные в Нью-Дели 9 декабря 1996 года (далее - Конвенция),

согласились о нижеследующем:

Статья I

Подпункт а) пункта 3 статьи 2 (Налоги, на которые распространяется Конвенция) Конвенции изложить в следующей редакции:

"а) в Республике Казахстан:

(i) корпоративный подоходный налог;

(ii) индивидуальный подоходный налог;

(iii) налог на имущество юридических и физических лиц;

(далее именуемые как "Казахстанский налог");".

Статья II

1. Подпункт (i) подпункта а) пункта 1 статьи 3 (Общие определения) Конвенции изложить в следующей редакции:

"(i) "Казахстан" означает Республику Казахстан, и при использовании в географическом смысле термин "Казахстан" включает государственную территорию Республики Казахстан и зоны, на которых Казахстан осуществляет свои суверенные права и юрисдикцию в соответствии с его законодательством и международным правом;".

2. Пункт 2 статьи 3 Конвенции дополнить предложением в следующей редакции:

"Любое значение в соответствии с налоговым законодательством этого Договаривающегося Государства преобладает над значением, придаваемым термину по другим законам этого Договаривающегося Государства.".

Статья III

1. Пункт 1 статьи 4 (Резидент) Конвенции изложить в следующей редакции:

"1. Для целей настоящей Конвенции термин "резидент Договаривающегося Государства" означает любое лицо, которое по законодательству этого Договаривающегося Государства подлежит в нем налогообложению на основании его местожительства, резидентства, места инкорпорации, места управления или любого другого критерия аналогичного характера и также включает Договаривающееся Государство и любое административно-территориальное подразделение или местный орган власти.

Однако этот термин не включает любое лицо, которое подлежит налогообложению в этом Договаривающегося Государстве только в отношении дохода из источников в этом Договаривающемся Государстве или капитала, расположенного в нем.".

2. Для целей пункта 1 статьи 4 Конвенции понимается, что слова "место инкорпорации" включают "место регистрации".

Статья IV

1. В подпункте б) пункта 3 статьи 5 (Постоянное учреждение) Конвенции цифры и слова "более, чем 12 месяцев" заменить цифрой и словами "более, чем 6 месяцев".

2. После подпункта б) пункта 3 статьи 5 Конвенции дополнить подпунктом с) в следующей редакции:

"с) оказание услуг, включая консультационные услуги, предприятием через служащих или другой персонал, нанятый предприятием для таких целей, но только если деятельность такого характера продолжается (для такого или связанного с ним проекта) в пределах Договаривающегося Государства в течение периода или периодов, составляющих более 90 дней в пределах любого 12-месячного периода.".

3. С учетом подпункта с) пункта 3 статьи 5 Конвенции, понимается, что если предприятие Договаривающегося Государства, предоставляющего услуги в другом Договаривающемся Государстве в течение определенного периода времени, связано со вторым предприятием, которое оказывает аналогичные услуги в этом другом Договаривающемся Государстве для такого или связанных с ним проектов через одно или более физических лиц, которые находятся и оказывают такие же услуги в этом другом Договаривающемся Государстве, то считается, что первое упомянутое предприятие предоставляет услуги в другом Договаривающемся Государстве для такого или связанных с ним проектов через таких лиц. Для целей предыдущего предложения предприятие считается связанным со вторым предприятием, если одно из них контролируется вторым прямо или косвенно, или оба предприятия контролируются прямо или косвенно одними и теми же лицами, независимо от того, являются ли такие лица резидентами Договаривающегося Государства или нет.

Статья V

После пункта 6 Статьи 7 (Прибыль от предпринимательской деятельности) Конвенции дополнить пунктом 7 в следующей редакции:

"7. Если в Договаривающемся Государстве определение прибыли, относящейся к постоянному учреждению, на основе пропорционального распределения общей суммы прибыли предприятия между его различными подразделениями, является обычной практикой, то ничто в пункте 2 настоящей статьи не запрещает этому Договаривающемуся Государству определять налогооблагаемую прибыль посредством такого распределения, исходя из обычной практики, однако выбранный метод распределения должен давать результаты, соответствующие принципам, содержащимся в настоящей статье.".

Статья VI

В Статье 9 (Ассоциированные предприятия) Конвенции существующий текст нумеровать пунктом 1 и дополнить пунктом 2 в следующей редакции:

"2. Если Договаривающееся Государство включает в прибыль предприятия этого Договаривающегося Государства и, соответственно, облагает налогом прибыль, по которой предприятие другого Договаривающегося Государства облагается налогом в этом другом Договаривающемся Государстве и прибыль, таким образом включенная, является прибылью, которая была бы начислена предприятию первого упомянутого Договаривающегося Государства, если бы взаимоотношения между двумя предприятиями были бы такими, которые существуют между независимыми предприятиями, тогда это другое Договаривающееся Государство произведет соответствующую корректировку суммы исчисленного с такой прибыли налога. При определении такой корректировки должны быть учтены другие положения настоящей Конвенции и компетентные органы Договаривающихся Государств должны при необходимости консультироваться друг с другом.".

Статья VII

В пункте 6 статьи 11 (Проценты) Конвенции слова "само это Государство, его административное подразделение, местные органы власти или" исключить.

Статья VIII

Первое предложение пункта 5 статьи 12 (Роялти и вознаграждения за технические услуги) Конвенции изложить в следующей редакции:

"Роялти или вознаграждения за технические услуги считаются возникшими в Договаривающемся Государстве, если плательщик является резидентом этого Договаривающегося Государства.".

Статья IX

В пункте 1 статьи 21 (Преподаватели вузов, школ и аспиранты очного обучения) Конвенции слова "двух лет, считая с даты прибытия" заменить словами "двух лет, считая с даты первого прибытия".

Статья X

Пункт 3 статьи 22 (Другие доходы) Конвенции изложить в следующей редакции:

"3. Несмотря на положения пунктов 1 и 2 настоящей статьи, доходы резидента Договаривающегося Государства, не указанные в предыдущих статьях Конвенции, и возникающие в другом Договаривающемся Государстве, облагаются налогом в другом Договаривающемся Государстве.".

Статья XI

Статью 27 Конвенции изложить в следующей редакции:

"Статья 27 Обмен информацией

1. Компетентные органы Договаривающихся Государств обмениваются информацией, которая необходима для выполнения положений настоящей Конвенции или администрирования, или применения национального законодательства, касающегося налогов любого вида и описания, взимаемых от имени Договаривающихся Государств, или их административно-территориальных подразделений, центральных: или местных органов власти в той мере, в которой налогообложение не противоречит настоящей Конвенции. Обмен информацией не ограничивается статьями 1 и 2 настоящей Конвенции.

2. Любая информация, полученная Договаривающимся Государством в соответствии с пунктом 1 настоящей статьи, считается конфиденциальной, как и информация, полученная в соответствии с национальным законодательством этого Договаривающегося Государства, и раскроется только лицам или органам (включая суды и административные органы), занятым как оценкой или сбором, принудительным взысканием, или судебным преследованием, или рассмотрением апелляций в отношении налогов, упомянутых в пункте 1 настоящей статьи, так и надзором за всем вышеуказанным. Такие лица или органы могут использовать информацию только для таких целей. Они могут раскрыть информацию в ходе открытого судебного заседания или при принятии судебных решений.

Независимо от вышеизложенного, информация, полученная Договаривающимся Государством, может быть использована для иных целей, если такая информация используется согласно законодательству обоих Государств и компетентный орган Государства, представивший информацию, дает разрешение на такое использование.

3. Положения пунктов 1 и 2 настоящей статьи не могут толковаться как налагающие на Договаривающееся Государство обязательство:

а) предпринимать административные меры, противоречащие законодательству и административной практике этого или другого Договаривающегося Государства;

б) представлять информацию, которую нельзя получить по законодательству или в ходе обычного администрирования этого или другого Договаривающегося Государства;

в) представлять информацию, которая раскрыла бы какую-либо торговую, предпринимательскую, промышленную, коммерческую или профессиональную тайну, или торговый процесс, или информацию, раскрытие которой противоречило бы государственной политике (ordre public).

4. Если информация запрошена одним Договаривающимся Государством в соответствии с настоящей статьей, другое Договаривающееся Государство принимает меры по сбору запрошенной информации, даже если такая информация не требуется этому другому Договаривающемуся Государству для собственных налоговых целей. Обязательство, содержащееся в предыдущем предложении, подпадает под ограничения пункта 3 настоящей статьи, но такие ограничения не могут толковаться как разрешающие Договаривающемуся Государству отказать в представлении информации исключительно по причине отсутствия внутренней заинтересованности в такой информации.

5. Положения пункта 3 настоящей статьи не могут толковаться как разрешающие Договаривающемуся Государству отказать в представлении информации исключительно по причине того, что обладателем информации являются банк, другое финансовое учреждение, номинальный держатель или лицо, выступающее агентом или поверенным, или по причине того, что информация касается лица, наделенного правом собственности.".

Статья XII

Статью 28 Конвенции изложить в следующей редакции:

"Статья 28 Помощь в сборе налогов

1. Договаривающиеся Государства оказывают друг другу помощь в исполнении доходных требований. Такая помощь не ограничивается действием статей 1 и 2 настоящей Конвенции. Компетентные органы Договаривающихся Государств по взаимному согласию устанавливают процедуры применения настоящей статьи.

2. Термин "доходное требование", используемый в настоящей статье, означает сумму задолженности, причитающуюся в отношении налогов любого вида и описания, взимаемых от имени Договаривающихся Государств или их административно-территориальных подразделений, или местных органов власти, в той мере, в которой налогообложение не противоречит настоящей Конвенции или любому другому акту, сторонами которого являются Договаривающиеся Государства, включая проценты, административные штрафы и расходы по взиманию либо наложению обеспечительных мер, относящиеся к такой сумме.

3. Если доходное требование Договаривающегося Государства подлежит принудительному исполнению согласно законодательству этого Договаривающегося Государства и должником по нему является лицо, которое согласно законодательству этого Договаривающегося Государства не предотвращает его исполнение, такое доходное требование по запросу компетентного органа этого Договаривающегося Государства принимается для целей исполнения компетентным органом другого Договаривающегося Государства. Такое доходное требование исполняется другим Договаривающимся Государством в соответствии с положениями его законодательства, применимыми к принудительному взиманию его собственных налогов, как если бы это доходное требование являлось доходным требованием другого Договаривающегося Государства.

4. Если доходное требование Договаривающегося Государства является требованием, в отношении которого это Договаривающееся Государство может согласно своему законодательству наложить обеспечительные меры с целью его исполнения, такое доходное требование по запросу компетентного органа этого Договаривающегося Государства принимается для целей наложения обеспечительных мер компетентным органом другого Договаривающегося Государства. Другое Договаривающееся Государство наложит обеспечительные меры в отношении такого доходного требования в соответствии с положениями своего законодательства, как если бы это доходное требование было доходным требованием этого другого Договаривающегося Государства, даже если на момент наложения таких мер такое доходное требование не подлежит принудительному исполнению в первом упомянутом Договаривающемся Государстве или должником по нему является лицо, которое имеет право предотвратить его исполнение.

5. Несмотря на положения пунктов 3 и 4 настоящей статьи, доходное требование, принятое Договаривающимся Государством в соответствии с пунктом 3 или 4 настоящей статьи, не подлежит в этом Договаривающемся Государстве временным ограничениям или определению любого приоритета, применимого к доходному требованию в соответствии с законодательством этого Договаривающегося Государства в отношении характера требования. В дополнение, доходное требование, принятое Договаривающимся Государством в соответствии с пунктом 3 или 4 настоящей статьи, не имеет приоритета в этом Договаривающемся Государстве, применимого к такому доходному требованию в соответствии с законодательством другого Договаривающегося Государства.

6. Судебные иски, касающиеся существования, законности или суммы доходного требования Договаривающегося Государства, не возбуждаются в суде или других административных органах другого Договаривающегося Государства.

7. Если в любое время после того, как запрос направлен Договаривающимся Государством в соответствии с пунктом 3 или 4 настоящей статьи и до того, как другое Договаривающееся Государство исполнило соответствующее доходное требование и перевело соответствующую сумму первому упомянутому Договаривающемся Государству, соответствующее доходное требование перестает быть:

а) в случае запроса согласно пункту 3 настоящей статьи, доходным требованием первого упомянутого Договаривающегося Государства, которое подлежит принудительному исполнению согласно законодательству этого Договаривающегося Государства и должником по нему является лицо, которое не может, согласно законодательству этого Договаривающегося ) Государства, предотвратить его исполнение, или

б) в случае запроса согласно пункту 4 настоящей статьи, доходным требованием первого упомянутого Договаривающегося Государства, в отношении которого это Договаривающееся Государство может, согласно своему законодательству, наложить обеспечительные меры с целью его исполнения, компетентный орган первого упомянутого Договаривающегося Государства немедленно уведомит компетентный орган другого Договаривающегося Государства об этом факте и, по выбору другого Договаривающегося Государства первое упомянутое Договаривающееся Государство либо приостановит, либо отзовет свой запрос.

8. Положения настоящей статьи не могут толковаться как налагающие на Договаривающегося Государства обязательство:

б) предпринимать меры, противоречащие государственной политике (ordre public);

в) оказывать помощь, если другое Договаривающееся Государство не предприняло всех соответствующих мер по исполнению или, в зависимости от обстоятельств, наложению обеспечительных мер, доступных согласно его законодательству или административной практике;

г) предоставлять помощь в тех случаях, когда административные издержки для этого Договаривающегося Государства несоразмерны выгоде, получаемой другим Договаривающимся Государством.".

Статья XIII

После Статьи 28 Конвенции дополнить статьей 28А в следующей редакции:

"Статья 28А Ограничение льгот

1. Положения настоящей Конвенции ни в коем случае не запрещают Договаривающемуся Государству в применении положений своего внутреннего законодательства и мер против налоговых уклонений или уклонений, действительно ли описанных как таковых.

2. Резидент Договаривающегося Государства не должен быть наделен правом на применение настоящей Конвенции, если его дела были устроены так, как будто главной целью или одной из главных целей являлось получение выгоды настоящей Конвенции.

3. Положения настоящей Конвенции не применяются лицу, которое не является фактическим владельцем дохода, полученного из другого Договаривающегося Государства, или капитала, расположенного в нем.".

Статья XIV

В Протоколе, подписанном 9 декабря 1996 года, исключить следующие предложения:

"В отношении статей 10, 11 и 12:

В отношении статей 10, 11 и 12 если по любой Конвенции, Соглашению или Протоколу между Правительствами Республики Казахстан и Республики Индия с третьим Государством, либо Казахстан либо Индия установят ограничение налогообложения дивидендов (единая ставка), процентов, роялти или гонораров за технические услуги по ставке более низкой или сфере действия более ограниченной, чем ставка или сфера действия, применяемые в настоящей Конвенции на упомянутые виды дохода, то одинаковая ставка или сфера действия, применяемые в этой Конвенции, Соглашении или Протоколе на упомянутые виды дохода, должна также применяться к настоящей Конвенции.".

Статья XV

1. Настоящий Протокол вступает в силу с даты получения по дипломатическим каналам последнего письменного уведомления о выполнении Договаривающимися Государствами внутригосударственных процедур, необходимых для вступления в силу настоящего Протокола.

2. Положения настоящего Протокола применяются:

а) в Казахстане, в отношении полученного дохода или имеющегося во владении капитала в любом финансовом году, начинающемся с или после первого января, следующем за календарным годом, в котором вступает в силу настоящий Протокол; и

б) в Индии, в отношении полученного дохода или имеющегося во владении капитала в любом финансовом году, начинающемся с или после первого апреля, следующем за календарным годом, в котором вступает в силу настоящий Протокол.

В удостоверение чего, нижеподписавшиеся, должным образом на то уполномоченные, подписали настоящий Протокол, который является неотъемлемой частью настоящей Конвенции.

Совершено в городе Нью-Дели "06" января 2017 года в двух экземплярах на казахском, хинди, русском и английском языках, причем все тексты имеют одинаковую силу. В случае возникновения расхождения в текстах, текст на английском языке является определяющим.

За Правительство
Республики Казахстан

За Правительство
Республики Индия

Примечание РЦПИ!

Далее прилагается текст Протокола на хинди и английском языках.

БАСПАСӨЗ РЕЛИЗ

1996 жылғы 9 желтоқсанда Нью-Делиде жасалған Қазақстан Республикасының Үкiметi мен Үндiстан Республикасының Үкiметi арасындағы Қосарланған салық салуды болдырмау және табыс пен капиталға салынатын салықтарға қатысты салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы конвенцияға және Хаттамаға өзгерістер мен толықтырулар енгізу туралы Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Үндістан Республикасының Үкіметі арасындағы 2017 жылғы 6 қаңтарда Нью-Делиде жасалған хаттама ратификациялансын.

Қазақстан Республикасының
Президенті

Н. Назарбаев

1996 жылғы 9 желтоқсанда Нью-Делиде жасалған Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Үндістан Республикасының Үкіметі арасындағы Қосарланған салық салуды болдырмау және табыс пен капиталға салынатын салықтарға қатысты салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы конвенцияға және Хаттамаға өзгерістер мен толықтырулар енгізу туралы Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Үндістан Республикасының Үкіметі арасындағы хаттама

(2018 жылғы 12 наурызда күшіне енді - Қазақстан Республикасының халықаралық шарттары бюллетені, 2018 ж., № 3, 34-құжат)

Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Үндістан Республикасының Үкіметі,

1996 жылғы 9 желтоқсанда Нью-Делиде жасалған Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Үндістан Республикасының Үкіметі арасындағы Қосарланған салық салуды болдырмау және табыс пен капиталға салынатын салықтарға катысты салық салудан жалтаруға жол бермеу туралы конвенцияға және Хаттамаға (бұдан әрі - Конвенция) өзгерістер мен толықтырулар енгізу туралы хаттама жасасуға ниет білдіре отырып,

төмендегілер туралы келісті:

I бап

Конвенцияның 2-бабы (Конвенция қолданылатын салықтар) 3-тармағының а) тармақшасы мынадай редакцияда жазылсын:

"а) Қазақстан Республикасында:

(i) корпоративтік табыс салығы;

(ii) жеке табыс салығы;

(iii) заңды және жеке тұлғалардың мүлкіне салынатын салық;

(бұдан әрі "Қазақстан салығы" деп аталатындар);".

II бап

1. Конвенцияның 3-бабы (Жалпы анықтамалар) 1-тармағы а) тармақшасының (і) тармақшасы мынадай редакцияда жазылсын:

"(і) "Қазақстан" Қазақстан Республикасын білдіреді және географиялық мағынада пайдаланған кезде "Қазақстан" термині Қазақстан Республикасының мемлекеттік аумағын және оның заңнамасына және халықаралық құқыққа сәйкес Қазақстан өзінің егемендік құқықтары мен юрисдикциясын жүзеге асыратын аймақтарды қамтиды;".

2. Конвенцияның 3-бабының 2-тармағы мынадай редакциядағы сөйлеммен толықтырылсын:

"Осы Уағдаласушы Мемлекеттің салық заңнамасына сәйкес кез келген мағына осы Уағдаласушы Мемлекеттің басқа заңдары бойынша терминге берілетін мағынадан басым болады.".

III бап

1. Конвенцияның 4-бабының (Резидент) 1-тармағы мынадай редакцияда жазылсын:

"1. Осы Конвенцияның мақсаттары үшін "Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті" термині осы Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасы бойынша оның тұрғылықты жері, резиденттігі, инкорпорация жері, басқару орны немесе осыған ұқсас сипаттағы кез келген басқа критерий негізінде онда салық салынуға жататын кез келген тұлғаны білдіреді, сондай-ақ Уағдаласушы Мемлекетті және кез келген әкімшілік-аумақтық бөлімшені немесе жергілікті билік органын қамтиды.

Алайда бұл термин осы Уағдаласушы Мемлекеттегі көздерден алынатын табысқа немесе онда орналасқан капиталға қатысты ғана осы Уағдаласушы Мемлекетте ғана салық салынуға жататын кез келген тұлғаны қамтымайды.".

2. Конвенцияның 4-бабы 1-тармағының мақсаттары үшін "инкорпорация жері" деген сөздер "тіркелген жері" дегенді қамтиды деп түсініледі.

IV бап

1. Конвенцияның 5-бабы (Тұрақты мекеме) 3-тармағының б) тармақшасындағы "12 айдан астамға" деген цифрлар мен сөздер "6 айдан астамға" деген цифрмен және сөздермен ауыстырылсын.

2. Конвенцияның 5-бабы 3-тармағының б) тармақшасындағы "астамға созылса." деген сөздер "астамға созылса," деген сөздермен ауыстырылып, мынадай редакциядағы с) тармақшамен толықтырылсын:

"с) егер осындай сипаттағы қызмет (осындай немесе онымен байланысты жоба үшін) Уағдаласушы Мемлекеттің шегінде кез келген 12 айлық кезең шегінде 90-нан астам күнді құрайтын кезең немесе кезеңдер ішінде жалғасса, кәсіпорын осындай мақсаттар үшін жалдаған қызметшілер немесе басқа персонал арқылы кәсіпорынның консультациялық қызметтер көрсетуін қоса алғанда, қызметтер көрсетуін қамтиды.".

3. Конвенцияның 5-бабы 3-тармағының с) тармақшасын есепке ала отырып, егер екінші Уағдаласушы Мемлекетте қызмет көрсететін Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорны белгілі бір уақыт кезеңі ішінде осы екінші Уағдаласушы Мемлекетте болатын және дәл осындай қызметтер көрсететін бір немесе одан да көп жеке тұлғалар арқылы осындай немесе онымен байланысты жобалар үшін осы екінші Уағдаласушы Мемлекетте осыған ұқсас қызметтер көрсететін екінші кәсіпорынмен байланысты болса, онда бірінші аталған кәсіпорын екінші Уағдаласушы Мемлекетте осындай немесе онымен байланысты жобалар үшін осындай тұлғалар арқылы қызметтер көрсетеді деп есептеледі. Алдыңғы сөйлемнің мақсаттары үшін, егер кәсіпорындардың біреуін екіншісі тікелей немесе жанама бақылайтын болса немесе екі кәсіпорынды да сол бір тұлғалар тікелей немесе жанама бақылайтын болса, осындай тұлғалардың Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылатынына немесе табылмайтынына қарамастан, кәсіпорын екінші кәсіпорынмен байланысты деп есептеледі.

V бап

Конвенцияның 7-бабының (Кәсіпкерлік қызметтен алынатын пайда) 6-тармағынан кейін мынадай редакциядағы 7-тармақпен толықтырылсын:

"7. Егер кәсіпорын пайдасының жалпы сомасын оның әртүрлі бөлімшелерінің арасында барабар бөлу негізінде тұрақты мекемеге жататын пайданы айқындау Уағдаласушы Мемлекетте әдеттегі практика болып табылса, онда осы баптың 2-тармағында ештеңе де осы Уағдаласушы Мемлекетке салық салынатын пайданы әдеттегі практика негізінде осындай бөлу арқылы айқындауға тыйым салмайды, алайда таңдалған бөлу әдісі осы бапта қамтылған қағидаттарға сәйкес келетін нәтижелер беруге тиіс.".

VI бап

Конвенцияның 9-бабында (Ассоциацияланған кәсіпорындар) қолданыстағы мәтін 1-тармақпен нөмірленсін және мынадай редакциядағы 2-тармақпен толықтырылсын:

"2. Егер Уағдаласушы Мемлекет осы Уағдаласушы Мемлекет кәсіпорнының пайдасына екінші Уағдаласушы Мемлекет кәсіпорнының осы екінші Уағдаласушы Мемлекетте салық салынатын пайдасын қосса және оған тиісінше салық салса және осылайша қосылған пайда, егер екі кәсіпорынның арасындағы өзара қарым-қатынастар тәуелсіз кәсіпорындардың арасындағы қарым-қатынастардай болғанда бірінші аталған Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорнына есептелетін пайда болып табылса, онда осы екінші Уағдаласушы Мемлекет осындай пайдадан есептелген салық сомасына тиісінше түзету енгізеді. Осындай түзетуді айқындау кезінде осы Конвенцияның басқа да ережелері ескерілуге тиіс және қажет болған кезде Уағдаласушы Мемлекеттердің құзыретті органдары бірімен-бірі консультация жүргізіп отыруға тиіс.".

VII бап

Конвенцияның 11-бабының (Проценттер) 6-тармағындағы "осы Мемлекеттің өзі, саяси-әкімшілік бөлімшесі немесе" деген сөздер алып тасталсын.

VIII бап

Конвенцияның 12-бабы (Роялти және техникалық қызмет үшін сыйақы) 5-тармағының бірінші сөйлемі мынадай редакцияда жазылсын:

"Егер төлеуші осы Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылса, техникалық қызметтер үшін роялти немесе сыйақы Уағдаласушы Мемлекетте пайда болды деп есептеледі.".

ІХ бап

Конвенцияның 21-бабының (Жоғары оқу орындарының, мектептердің оқытушылары және күндізгі оқу аспиранттары) 1-тармағында "келген күннен бастап екі жылдан" деген сөздер "алғашқы келген күнінен бастап екі жылдан" деген сөздермен ауыстырылсын.

Х бап

Конвенцияның 22-бабының (Басқа табыстар) 3-тармағы мынадай редакцияда жазылсын:

"3. Осы баптың 1 және 2-тармақтарының ережелеріне қарамастан, Уағдаласушы Мемлекет резидентінің Конвенцияның алдыңғы баптарында көрсетілмеген және екінші Уағдаласушы Мемлекетте пайда болатын табыстарына екінші Уағдаласушы Мемлекетте салық салынады.".

XI бап

Конвенцияның 27-бабы мынадай редакцияда жазылсын:

"27-бап Ақпарат алмасу

1. Уағдаласушы Мемлекеттердің құзыретті органдары осы Конвенцияның ережелерін орындау немесе әкімшілендіру немесе Уағдаласушы Мемлекеттердің немесе олардың әкімшілік-аумақтық бөлімшелерінің, орталық немесе жергілікті билік органдарының атынан салық салу осы Конвенцияға қайшы келмейтіндей шамада алынатын кез келген түрдегі және сипаттағы салықтарға қатысты ұлттық заңнаманы қолдану үшін қажетті ақпарат алмасады. Ақпарат алмасу осы Конвенцияның 1 және 2-баптарымен шектелмейді.

2. Уағдаласушы Мемлекет осы баптың 1-тармағына сәйкес алған кез келген ақпарат осы Уағдаласушы Мемлекеттің ұлттық заңнамасына сәйкес алынған ақпарат сияқты құпия болып есептеледі және осы баптың 1-тармағында айтылған салықтарға қатысты бағалаумен немесе жинаумен, мәжбүрлеп өндіріп алумен немесе сот қудалауымен немесе апелляцияларды қараумен де, жоғарыда көрсетілгендердің барлығын қадағалаумен де айналысатын тұлғаларға немесе органдарға (соттарды және әкімшілік органдарды қоса алғанда) ғана жария етіледі. Мұндай тұлғалар немесе органдар ақпаратты осы мақсаттар үшін ғана пайдалана алады. Олар ақпаратты ашық сот отырысы барысында немесе сот шешімдерін қабылдау кезінде жария етуі мүмкін.

Жоғарыда айтылғандарға қарамастан, Уағдаласушы Мемлекет алған ақпарат, егер осындай ақпарат екі Мемлекеттің заңнамасына сәйкес пайдаланылса және Мемлекеттің ақпаратты берген құзыретті органы осындай пайдалануға рұқсат берсе, өзге мақсаттар үшін пайдаланылуы мүмкін.

3. Осы баптың 1 және 2-тармақтарының ережелері Уағдаласушы Мемлекетке:

а) осы немесе екінші Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасына және әкімшілік практикасына қайшы келетін әкімшілік шараларды қолдану;

б) осы немесе екінші Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасы бойынша немесе әдеттегі әкімшілендіру барысында алуға болмайтын ақпаратты ұсыну;

в) қандай да бір сауда, кәсіпкерлік, өнеркәсіптік, коммерциялық немесе кәсіптік құпияны немесе сауда процесін жария етуі мүмкін ақпаратты немесе жария ету мемлекеттік саясатқа (ordre public) қайшы келуі мүмкін ақпаратты ұсыну міндеттемесін жүктейтіндей түсіндірілмейді.

4. Егер ақпаратты осы бапқа сәйкес бір Уағдаласушы Мемлекет сұратса, екінші Уағдаласушы Мемлекет осындай ақпарат тіпті осы екінші Уағдаласушы Мемлекетке жеке салықтық мақсаттары үшін қажет болмаса да, сұрау салынған ақпаратты жинау бойынша шаралар қабылдайды. Алдыңғы сөйлемде қамтылған міндеттеме осы баптың 3-тармағының шектеулерінің аясында болады, бірақ мұндай шектеулер Уағдаласушы Мемлекетке осындай ақпаратқа ішкі мүдделіліктің болмауы себебінен ғана ақпарат ұсынудан бас тартуға рұқсат беру ретінде түсіндірілмейді.

5. Осы баптың 3-тармағының ережелері банк, басқа қаржы мекемесі, номиналды ұстаушы немесе агент немесе сенімді өкіл ақпарат иесі болып табылатындығы себебінен немесе ақпарат меншік құқығы берілген тұлғаға қатысты болуы себебінен ғана Уағдаласушы Мемлекетке ақпарат ұсынудан, бас тартуға рұқсат беру ретінде түсіндірілмейді.".

XII бап

Конвенцияның 28-бабы мынадай редакцияда жазылсын:

"28-бап Салықтарды жинауға көмек

1. Уағдаласушы Мемлекеттер табыс талаптарын орындауға біріне-бірі көмек көрсетеді. Мұндай көмек осы Конвенцияның 1 және 2-баптарының қолданылуымен шектелмейді. Уағдаласушы Мемлекеттердің құзыретті органдары өзара келісім бойынша осы бапты қолданудың рәсімдерін белгілейді.

2. Осы бапта пайдаланылатын "табыс талабы" термині пайыздарды, әкімшілік айыппұлдарды және осындай сомаға жататын өндіріп алу не қамтамасыз ету шараларын қолдану бойынша шығыстарды қоса алғанда, салық салу осы Конвенцияға немесе тараптары Уағдаласушы Мемлекеттер болып табылатын кез келген басқа актіге қайшы келмейтіндей шамада Уағдаласушы Мемлекеттердің немесе олардың әкімшілік-аумақтық бөлімшелерінің немесе жергілікті билік органдарының атынан алынатын кез келген түрдегі және сипаттағы салықтарға қатысты тиесілі берешек сомасын білдіреді.

3. Егер Уағдаласушы Мемлекеттің табыс талабы осы Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасына сәйкес мәжбүрлі орындалуға жататын болса және ол бойынша борышкер осы Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасына сәйкес оны орындауды болдырмайтын тұлға болып табылса, мұндай табыс талабын осы Уағдаласушы Мемлекеттің құзыретті органының сұрау салуы бойынша екінші Уағдаласушы Мемлекеттің құзыретті органы орындау мақсаты үшін қабылдайды. Мұндай табыс талабын, егер осы табыс талабы екінші Уағдаласушы Мемлекеттік табыс талабы болып табылатындай болса, өзінің меншікті салықтарын мәжбүрлеп өндіріп алуға қолданылатын оның заңнамасының ережелеріне сәйкес екінші Уағдаласушы Мемлекет орындайды.

4. Егер Уағдаласушы Мемлекеттің табыс талабы оған қатысты осы Уағдаласушы Мемлекет өзінің заңнамасына сәйкес оны орындау мақсатында қамтамасыз ету шараларын қолдана алатын талаптар болып табылса, мұндай табыс талабы осы Уағдаласушы Мемлекеттің құзыретті органының сұрау салуы бойынша екінші Уағдаласушы Мемлекеттің құзыретті органының қамтамасыз ету шараларын қолдану мақсаты үшін қабылданады. Екінші Уағдаласушы Мемлекет өз заңнамасының ережелеріне сәйкес мұндай табыс талабына қатысты, егер осы табыс талабы осы екінші Уағдаласушы Мемлекеттің табыс талабы болып табылатындай тіпті егер осындай шараларды қолдану кезінде мұндай табыс салығы бірінші аталған Уағдаласушы Мемлекетте мәжбүрлеп орындауға жатпаса да немесе ол бойынша борышкер оның орындалуын болдырмау құқығы бар тұлға болып табылса да, қамтамасыз ету шараларын қолданады.

5. Осы баптың 3 және 4-тармақтарының ережелеріне қарамастан, осы баптың 3 немесе 4-тармақтарына сәйкес Уағдаласушы Мемлекет қабылдаған табыс талабы осы Уағдаласушы Мемлекетте уақытша шектеулерге немесе талаптың сипатына қатысты осы Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасына сәйкес табыс талабына қолданылатын кез келген басымдығын айқындауға жатпайды. Осыған қосымша ретінде, осы баптың 3 немесе 4-тармағына сәйкес Уағдаласушы Мемлекет қабылдаған табыс талабының осы Уағдаласушы Мемлекетте екінші Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасына сәйкес мұндай табыс талабына қолданылатын басымдығы болмайды.

6. Уағдаласушы Мемлекеттің табыс талабының болуына, заңдылығына немесе сомасына қатысты сот қуынымдары екінші Уағдаласушы Мемлекеттің сотында немесе басқа да әкімшілік органдарында қозғалмайды.

7. Егер осы баптың 3 немесе 4-тармақтарына сәйкес Уағдаласушы Мемлекет сұрау салуды жібергеннен кейін және екінші Уағдаласушы Мемлекет тиісті табыс талабын орындағанға дейін және бірінші аталған Уағдаласушы Мемлекетке тиісті соманы аударғанға дейінгі кез келген уақытта тиісті табыс талабы:

а) осы баптың 3-тармағына сәйкес сұрау салынған жағдайда осы Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасына сәйкес мәжбүрлеп орындалуға жататын бірінші аталған Уағдаласушы Мемлекеттің табыс талабы болмайды және ол бойынша борышкер осы Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасына сәйкес оның орындалуын болдыра алмайтын тұлға болып табылады, немесе

б) осы баптың 4-тармағына сәйкес сұрау салынған жағдайда бірінші аталған Уағдаласушы Мемлекеттің табыс талабы болмайды, осыған қатысты осы Уағдаласушы Мемлекет өзінің заңнамасына сәйкес оны орындау мақсатында қамтамасыз ету шараларын қолдана алады,

бірінші аталған Уағдаласушы Мемлекеттің құзыретті органы екінші Уағдаласушы Мемлекеттің құзыретті органын осы факт туралы дереу хабардар етеді және екінші Уағдаласушы Мемлекеттің таңдауы бойынша бірінші аталған Уағдаласушы Мемлекет өзінің сұрау салуын не тоқтата тұрады не кері қайтарып алады.

8. Осы баптың ережелері Уағдаласушы Мемлекетке:

б) мемлекеттік саясатқа (ordre public) қайшы келетін шараларды қолдану;

в) егер екінші Уағдаласушы Мемлекет өз заңнамасына немесе әкімшілік практикасына сәйкес орындау немесе мән-жайларға қарай қолжетімді қамтамасыз ету шараларын қолдану жөнінде барлық тиісті шараларды қабылдамаса, көмек көрсету;

г) осы Уағдаласушы Мемлекет үшін әкімшілік шығындар екінші Уағдаласушы Мемлекет алатын пайдаға мөлшерлес болмаған жағдайларда көмек көрсету міндеттемесін қолдануды жүктейтіндей түсіндірілмейді.".

XIII бап

Конвенцияның 28-бабынан кейін мынадай редакциядағы 28А бабымен толықтырылсын:

"28 А бабы
Жеңілдіктерді шектеу

1. Осы Конвенцияның ережелері ешқандай жағдайда Уағдаласушы Мемлекетке өзінің ішкі заңнамасының ережелерін және салықтық жалтаруға немесе шын мәнінде осындай ретте сипатталған жалтаруға қарсы шараларды қолдануға тыйым салмайды.

2. Уағдаласушы Мемлекеттің резидентіне, егер басты мақсаты немесе басты мақсаттарының бірі оның істері осы Конвенциядан пайда алу болып табылатындай құрылған болса, осы Конвенцияны қолдануға құқық берілмеуге тиіс.

3. Осы Конвенцияның ережелері екінші Уағдаласушы Мемлекеттен алынған табыстың немесе онда орналасқан капиталдың іс жүзіндегі иесі болып табылмайтын тұлғаға қолданылмайды.".

XIV бап

1996 жылғы 9 желтоқсанда қол қойылған Хаттамада мынадай сөйлемдер алып тасталсын:

"10, 11 және 12-баптарға қатысты:

10, 11 және 12-баптарға қатысты, егер Қазақстан Республикасы мен Үндістан Республикасының Үкіметтері мен үшінші Мемлекет арасындағы кез келген Конвенция, Келісім немесе Хаттама бойынша не Қазақстан, не Үндістан аталған табыс түрлеріне арналған осы Конвенцияда қолданылатын мөлшерлемеге немесе қолданылу аясына қарағанда дивидендтерге (бірыңғай мөлшерлеме), пайыздарға, роялти немесе техникалық қызметтер үшін қаламақыларға барынша төмен мөлшерлеме немесе қолданылу аясы бойынша барынша шектеулі салық салуға шектеуді белгілесе, онда аталған табыс түрлеріне арналған осы Конвенцияда, Келісімде немесе Хаттамада қолданылатын бірдей мөлшерлеме немесе қолданылу аясы осы Конвенцияға да қолданылуға тиіс.".

ХV бап

1. Осы Хаттама Уағдаласушы Мемлекеттердің осы Хаттаманың күшіне енуі үшін қажетті мемлекетішілік рәсімдерді орындағаны туралы соңғы жазбаша хабарламаны дипломатиялық арналар арқылы алған күні күшіне енеді.

2. Осы Хаттаманың ережелері:

а) Қазақстанда алынған табысқа немесе иелігінде бар капиталға қатысты осы Хаттама күшіне енетін күнтізбелік жылдан кейінгі жылдың бірінші қаңтарынан бастап немесе одан кейін басталатын кез келген қаржы жылында; және

б) Үндістанда алынған табысқа немесе иелігінде бар капиталға қатысты осы Хаттама күшіне енетін күнтізбелік жылдан кейінгі жылдың бірінші сәуірінен бастап немесе одан кейін басталатын кез келген қаржы жылында қолданылады.

Осыны куәландыру үшін қол қоюға тиісті түрде уәкілеттік берілген төменде қол қоюшылар осы Конвенцияның ажырамас бөлігі болып табылатын осы Хаттамаға қол қойды.

2017 жылғы 6 қаңтарда Нью-Дели қаласында әрқайсысы қазақ, үнді, орыс және ағылшын тілдерінде екі данада жасалды, әрі барлық мәтіндердің күші бірдей. Мәтіндерде алшақтықтар туындаған жағдайда ағылшын тіліндегі мәтін айқындаушы болып табылады.

Қазақстан Республикасының
Үкіметі үшін

Үндістан РеспубликасыныңҮкіметі үшін

РҚАО-ның ескертпесі!
Бұдан әрі Хаттаманың үнді және ағылшын тілдеріндегі мәтіні берілген.