ИПС "Әділет"

Ратифицировать Протокол между Правительством Республики Казахстан и Правительством Республики Узбекистан о внесении изменений и дополнений в Соглашение между Правительством Республики Казахстан и Правительством Республики Узбекистан об избежании двойного налогообложения доходов и имущества от 12 июня 1996 года, совершенный в Астане 23 марта 2017 года.

Президент
Республики Казахстан

Н. НАЗАРБАЕВ

Протокол между Правительством Республики Казахстан и Правительством Республики Узбекистан о внесении изменений и дополнений в Соглашение между Правительством Республики Казахстан и Правительством Республики Узбекистан об избежании двойного налогообложения доходов и имущества от 12 июня 1996 года

Правительство Республики Казахстан и Правительство Республики Узбекистан,

желая заключить Протокол между Правительством Республики Казахстан и Правительством Республики Узбекистан о внесении изменений и дополнений в Соглашение между Правительством Республики Казахстан и Правительством Республики Узбекистан об избежании двойного налогообложения доходов и имущества, подписанное 12 июня 1996 года в г. Алматы (далее - Соглашение),

согласились о нижеследующем:

Статья 1

Пункт 3 статьи 2 Соглашения изложить в следующей редакции:

"3. Налогами, на которые распространяется настоящее Соглашение, являются:

-в Республике Казахстан:

(I) корпоративный подоходный налог;

(II) индивидуальный подоходный налог;

(III) налог на имущество юридических и физических лиц (далее именуемые как "налоги Казахстана");

- в Республике Узбекистан:

(I) налог на прибыль юридических лиц;

(II) налог на доходы физических лиц;

(III) налог на имущество

(далее именуемые как "налоги Узбекистана").".

Статья 2

1. Абзац второй подпункта а) пункта 1 статьи 3 Соглашения изложить в следующей редакции:

"- "Казахстан" означает Республику Казахстан и при использовании в географическом смысле термин "Казахстан" означает государственную территорию Республики Казахстан и зоны, на которых Казахстан осуществляет свои суверенные права и юрисдикцию в соответствии с его законодательством и международным правом;".

2. Подпункт е) пункта 1 статьи 3 Соглашения изложить в следующей редакции:

"е) термины "предприятие Договаривающегося Государства" и "предприятие другого Договаривающегося Государства" означают соответственно предприятие, являющееся резидентом Договаривающегося Государства, и предприятие, являющееся резидентом другого Договаривающегося Государства;".

3. Пункт 2 статьи 3 Соглашения дополнить предложением следующего содержания:

"Любое значение в соответствии с налоговым законодательством этого Договаривающегося Государства преобладает над значением, придаваемым термину по другим законам этого Договаривающегося Государства.".

Статья 3

Пункт 3 статьи 4 Соглашения изложить в следующей редакции:

"3. Если в соответствии с положениями пункта 1 настоящей статьи лицо, иное, чем физическое, является резидентом обоих Договаривающихся Государств, оно считается резидентом только того Договаривающегося Государства, в котором находится его фактическое место управления.".

Статья 4

1. В пункте 2 статьи 5 Соглашения внести следующие изменения и дополнение:

1) в подпункте с) слово "контору" заменить словом "офис";

2) подпункт f) изложить в следующей редакции:

"f) шахту, рудник, нефтяную или газовую скважину, карьер, установку, сооружение (включая буровую установку), морское судно или любое другое место разведки, или добычи природных ресурсов, а также связанные с этим наблюдательные услуги;";

3) дополнить подпунктом g) следующего содержания:

"g) склад или иное место реализации товаров.".

2. В пункте 3 статьи 5 Соглашения внести следующие изменения:

1) подпункт b) изложить в следующей редакции:

"b) оказание услуг, включая консультационные или управленческие услуги, предприятием Договаривающегося Государства через служащих или другой персонал, нанятый предприятием для такой цели, но только если деятельность такого характера продолжается (для одного или связанного с ним проекта) на территории другого Договаривающегося Государства в течение периода или периодов, превышающих в совокупности 12 месяцев.";

2) подпункт с) исключить.

3. Пункт 6 статьи 5 Соглашения дополнить предложением следующего содержания:

"Однако, когда деятельность такого агента выполняется полностью или почти полностью от имени такого предприятия, то он не считается агентом с независимым статусом в соответствии с настоящим пунктом.".

4. Статью 5 Соглашения дополнить пунктом 8 следующего содержания:

"8. Несмотря на предыдущие положения настоящей статьи, страховая организация одного Договаривающегося Государства, исключая перестрахование, образует постоянное учреждение в другом Договаривающемся Государстве, если она занимается сбором взносов на территории другого Договаривающегося Государства или страхует риски, находясь там, через лицо, иное, чем агент с независимым статусом, к которому применяются положения пункта 6 настоящей статьи.".

Статья 5

Пункт 3 статьи 7 Соглашения дополнить предложением следующего содержания:

"Аналогично, прибыль постоянного учреждения не должна включать суммы, полученные постоянным учреждением от головного учреждения (офиса) или любого из его других учреждений (офисов) резидента, в виде роялти, сборов или других схожих платежей за использование патентов или других прав, в виде комиссионных за предоставленные конкретные услуги или менеджмент, или процентов на сумму, суженную головному учреждению (офису) или любому из его других учреждений (офисов).".

Статья 6

Пункт 2 статьи 9 Соглашения изложить в следующей редакции:

"2. Если одно Договаривающееся Государство включает в прибыль предприятия этого Договаривающегося Государства и, соответственно, облагает налогом прибыль, в отношении которой предприятие другого Договаривающегося Государства облагается налогом в этом другом Договаривающемся Государстве, и таким образом включенная прибыль является прибылью, которая была бы начислена предприятию первого упомянутого Договаривающегося Г осударства, если бы условия между двумя предприятиями были бы такими, которые существуют между независимыми предприятиями, то это другое Договаривающееся Государство произведет соответствующую корректировку суммы исчисленного с такой прибыли налога. При определении такой корректировки учитываются другие положения настоящего Соглашения, а компетентные органы Договаривающихся Государств, при необходимости, консультируются друг с другом.".

Статья 7

Статью 10 настоящего Соглашения дополнить пунктом 6 следующего содержания:

"6. Положения настоящей статьи не применяются, если основной целью или одной из основных целей любого лица, связанного с созданием или распределением акций или других прав, в отношении которых выплачиваются дивиденды, является получение выгоды в соответствии с настоящей статьей путем такого создания или распределения.".

Статья 8

1. Подпункт b) пункта 3 статьи 11 Соглашения изложить в следующей редакции:

"b) фактическим получателем процентов являются Национальный Банк Республики Казахстан или Центральный банк Республики Узбекистан, организация по гарантированию государственных экспортных и импортных кредитов или иные финансовые организации, полностью принадлежащие Правительству другого Договаривающегося Государства.".

2. В пункте 4 статьи 11 Соглашения исключить предложение следующего содержания:

"Штрафы за несвоевременные выплаты не рассматриваются в качестве процентов для целей настоящей статьи.".

3. Пункт 6 статьи 11 Соглашения изложить в следующей редакции:

"6. Проценты считаются возникшими в Договаривающемся Государстве, если плательщик является резидентом этого Договаривающегося Государства. Однако, если лицо, выплачивающее проценты, независимо от того, является ли оно резидентом Договаривающегося Государства или нет, имеет в Договаривающемся Государстве постоянное учреждение или постоянную базу, в связи с которыми возникает обязательство по выплате процентов, и расходы по таким процентам несет постоянное учреждение или постоянная база, то проценты считаются возникшими в том Договаривающемся Государстве, в котором расположено такое постоянное учреждение или постоянная база.".

Статья 9

Пункт 5 статьи 12 Соглашения изложить в следующей редакции:

"5. Роялти считаются возникшими в Договаривающемся Государстве, если плательщик является резидентом этого Договаривающегося Государства. Однако, если лицо, выплачивающее роялти, независимо от того, является оно резидентом Договаривающегося Государства или нет, имеет в Договаривающемся Государстве постоянное учреждение или постоянную базу, в связи с которыми возникает обязательство по выплате роялти, и расходы по таким роялти несет постоянное учреждение или постоянная база, то роялти считаются возникшими в том Договаривающемся Государстве, в котором расположено постоянное учреждение или постоянная база.".

Статья 10

1. Пункт 4 статьи 13 Соглашения изложить в следующей редакции:

"4. Доходы, полученные резидентом одного Договаривающегося Государства от отчуждения акций, доли участия или иных прав в капитале компании, получающих более 50 процентов своей стоимости прямо или косвенно от недвижимого имущества, расположенного в другом Договаривающемся Государстве, могут облагаться налогом в этом другом Договаривающемся Государстве.".

2. Статью 13 Соглашения дополнить пунктом 5 следующего содержания:

"5. Доходы от отчуждения любого имущества, иного, чем предусмотрено в предыдущих пунктах настоящей статьи, облагаются налогом только в том Договаривающемся Государстве, резидентом которого является лицо, отчуждающее имущество.".

Статья 11

1. Подпункты а) и b) пункта 1 статьи 14 изложить в следующей редакции:

"а) физическое лицо располагает или располагало имеющейся в его распоряжении постоянной базой в другом Договаривающемся Государстве для целей осуществления своей деятельности, в этом случае только та часть дохода, которая относится к этой постоянной базе; или

b) физическое лицо пребывает или пребывало в другом Договаривающемся Государстве в течение периода или периодов, превышающих в общей сложности 183 дня в течение любого 12 месячного периода, в этом случае только в части, относящейся к услугам, предоставленным в этом другом Договаривающемся Государстве.".

Статья 12

Статью 21 изложить в следующей редакции:

"Статья 21
Другие доходы

1. Виды доходов резидента одного Договаривающегося Государства, независимо от того, где они возникают, не предусмотренных в других статьях настоящего Соглашения, облагаются налогом только в этом Договаривающемся Государстве.

2. Положения пункта 1 настоящей статьи не применяются к доходам, за исключением доходов от недвижимого имущества, определенного в пункте 2 статьи 6 настоящего Соглашения, если получатель таких доходов, будучи резидентом одного Договаривающегося Государства, осуществляет предпринимательскую деятельность в другом Договаривающемся Г осударстве через расположенное там постоянное учреждение или оказывает независимые личные услуги в этом другом Договаривающемся Государстве с расположенной в нем постоянной базы, и право или имущество, в отношении которых выплачивается доход, действительно связано с таким постоянным учреждением или постоянной базой. В таком случае применяются положения статей 7 или 14 настоящего Соглашения в зависимости от обстоятельств.".

Статья 13

Статью 26 Соглашения изложить в следующей редакции:

"Статья 26
Обмен информацией

1. Компетентные органы Договаривающихся Государств обмениваются информацией, которая необходима для выполнения положений настоящего Соглашения или администрирования, или применения национального законодательства, касающегося налогов любого вида и описания, взимаемых от имени Договаривающихся Государств или их административных подразделений, или местных органов власти, в той мере, в которой налогообложение не противоречит настоящему Соглашению. Обмен информацией не ограничивается статьями 1 и 2 настоящего Соглашения.

2. Любая информация, полученная Договаривающимся Государством в соответствии с пунктом 1 настоящей статьи, считается конфиденциальной, как и информация, полученная в соответствии с национальным законодательством этого Договаривающегося Г осударства, и раскроется только лицам или органам (включая суды и административные органы), занятым как оценкой или сбором, принудительным взысканием или судебным преследованием, или рассмотрением апелляций в отношении налогов, упомянутых в пункте 1 настоящей статьи, так и надзором за всем вышеуказанным. Такие лица или органы могут использовать информацию только для таких целей. Они могут раскрыть информацию в ходе открытого судебного заседания или при принятии судебных решений.

3. Положения пунктов 1 и 2 настоящей статьи не могут толковаться как налагающие на Договаривающееся Государство обязательства:

a) предпринимать административные меры, противоречащие законодательству и административной практике этого или другого Договаривающегося Государства;

b) представлять информацию, которую нельзя получить по законодательству или в ходе обычного администрирования этого или другого Договаривающегося Государства;

c) представлять информацию, которая раскрыла бы какую-либо торговую, предпринимательскую, промышленную, коммерческую или профессиональную тайну или торговый процесс, или информацию, раскрытие которой противоречило бы государственной политике.

4. Если информация запрошена одним Договаривающимся Государством в соответствии с настоящей статьей, другое Договаривающееся Государство принимает меры по сбору запрошенной информации, даже если такая информация не требуется этому другому Договаривающемуся Государству для собственных налоговых целей. Обязательство, содержащееся в предыдущем предложении, подпадает под ограничения пункта 3 настоящей статьи, но такие ограничения не могут толковаться как разрешающие Договаривающемуся Государству отказать в представлении информации исключительно по причине отсутствия внутренней заинтересованности в такой информации.

5. Положения пункта 3 настоящей статьи не могут толковаться как разрешающие Договаривающемуся Государству отказать в представлении информации исключительно по причине того, что обладателем информации являются банк, другое финансовое учреждение, номинальный держатель или лицо, выступающее агентом или поверенным, или по причине того, что информация касается лица, наделенного правом собственности.".

Статья 14

Статью 27 Соглашения изложить в следующей редакции:

"Статья 27
Содействие во взыскании налогов

1. Договаривающиеся Государства оказывают взаимное содействие во взыскании причитающихся им налоговых обязательств. Такое содействие не ограничивается положениями статей 1 и 2 настоящего Соглашения. Компетентные органы Договаривающихся Государств определяют порядок применения настоящей статьи по взаимному согласию.

2. Термин "налоговое обязательство" при использовании в настоящей статье означает сумму, подлежащую уплате в качестве налогов любого вида и описания, взимаемых от имени каждого из Договаривающихся Государств, их административных подразделений или местных органов власти в той мере, в какой обложение соответствующими налогами не противоречит настоящему Соглашению или любому иному международному договору, участниками которого являются Договаривающиеся Государства, а также относящиеся к таким налогам проценты, административные штрафы и издержки по взысканию или обеспечению взыскания.

3. Если налоговое обязательство перед одним из Договаривающихся Государств подлежит взысканию в соответствии с законодательством этого Договаривающегося Государства и должно быть выплачено лицом, которое в данный момент не может согласно законам этого Договаривающегося Государства воспрепятствовать его взысканию, то такое налоговое обязательство по запросу компетентных органов этого Договаривающегося Государства принимается для взыскания компетентными органами другого Договаривающегося Государства. Такое налоговое обязательство взыскивается этим другим Договаривающимся Государством в соответствии с положениями его законодательства, применимыми для взимания его собственных налогов, так же, как если бы это обязательство являлось налоговым обязательством перед этим другим Договаривающимся Государством.

4. Если налоговое обязательство перед одним из Договаривающихся Государств является обязательством, для взыскания которого это Договаривающееся Государство в соответствии со своим законодательством может применить обеспечительные меры, такое обязательство по запросу компетентных органов этого Договаривающегося Государства должно быть принято компетентными органами другого Договаривающегося Государства в целях принятия обеспечительных мер. Это другое Договаривающееся Государство должно принять в отношении такого налогового обязательства обеспечительные меры в соответствии с положениями своего законодательства так же, как если бы это обязательство причиталось самому этому другому Договаривающемуся Государству, даже если в момент применения таких мер это налоговое обязательство не подлежит взысканию в первом указанном Договаривающемся Государстве или подлежит погашению лицом, которое вправе воспрепятствовать его взысканию.

5. Независимо от положений пунктов 3 и 4 настоящей статьи временные ограничения и порядок приоритетности, которые в соответствии с законодательством одного из Договаривающихся Государств применимы к налоговому обязательству в силу характера такого обязательства, не применяются по отношению к налоговому обязательству, принимаемому этим Договаривающимся Государством для целей, предусмотренных пунктами 3 или 4 настоящей статьи. Кроме этого, к налоговому обязательству, принимаемому одним из Договаривающихся Г осударств для целей, предусмотренных пунктами 3 или 4 настоящей статьи, в этом Договаривающемся Государстве не может применяться порядок приоритетности, предусмотренный законодательством другого Договаривающегося Государства.

6. Процедуры по установлению наличия, действительности или размера налогового обязательства перед одним из Договаривающихся Государств не выносятся на рассмотрение судебных или административных органов другого Договаривающегося Государства.

7. Если в любой момент после того, как одно из Договаривающихся Государств направит запрос в соответствии с пунктами 3 или 4 настоящей статьи, и до того, как другое Договаривающееся Государство взыщет и передаст первому Договаривающемуся Государству причитающуюся ему сумму соответствующего налогового обязательства, такое налоговое обязательство перестает являться:

a) при подаче запроса в соответствии с пунктом 3 настоящей статьи - налоговым обязательством перед одним из Договаривающихся Государств, которое подлежит взысканию в соответствии с законами этого Договаривающегося Г осударства и должно быть погашено лицом, которое в данный момент не может согласно законам этого Договаривающегося Государства воспрепятствовать его взысканию;

b) при подаче запроса в соответствии с пунктом 4 настоящей статьи - налоговым обязательством перед первым указанным Договаривающимся Государством, для взыскания которого это Договаривающееся Государство в соответствии со своим законодательством может применить обеспечительные меры, -

то компетентные органы первого указанного Договаривающегося Государства незамедлительно уведомляют об этом компетентные органы другого Договаривающегося Государства и первое Договаривающееся Государство по усмотрению другого Договаривающегося Государства приостанавливает или отзывает свой запрос.

8. Положения настоящей статьи не могут толковаться как налагающие на Договаривающееся Государство обязательства:

b) принимать меры, угрожающие общественному порядку;

c) оказывать содействие, если другое Договаривающееся Г осударство в каждом конкретном случае не приняло все разумные меры по взысканию или обеспечению взыскания, которые имелись в его распоряжении в соответствии с его законодательством или административной практикой;

d) оказывать содействие в случае, если административные издержки, ложащиеся на Договаривающееся Государство, оказывающее такое содействие, явно несоразмерны с преимуществами, которые в результате может получить другое Договаривающееся Государство.".

Статья 15

Соглашение дополнить статьей 27-1 в следующей редакции:

"Статья 27-1
Ограничение льгот

Положения настоящего Соглашения не могут толковаться как препятствующие Договаривающемуся Государству в применении положений его внутреннего законодательства по предотвращению уклонения от налогообложения.".

Статья 16

Соглашение дополнить статьей 28-1 в следующей редакции:

"Статья 28-1
Порядок внесения изменений и дополнений

По взаимному согласию Договаривающиеся Государства могут вносить в настоящее Соглашение изменения и дополнения, оформляемые отдельными протоколами, которые являются неотъемлемыми частями настоящего Соглашения и вступают в силу в соответствии со статьей 29 настоящего Соглашения.".

Статья 17

1. Настоящий Протокол вступает в силу с даты получения по дипломатическим каналам последнего письменного уведомления о выполнении внутригосударственных процедур, необходимых для вступления в силу настоящего Протокола.

2. Настоящий Протокол применяется:

a) в отношении налогов, взимаемых у источника, с сумм, выплачиваемых или начисленных с или после первого января календарного года, следующего за годом, в котором настоящий Протокол вступает в силу;

b) в отношении других налогов - за налогооблагаемые периоды, начинающиеся с или после первого января календарного года, следующего за годом, в котором настоящий Протокол вступает в силу.

В удостоверение чего, нижеподписавшиеся, должным образом на то уполномоченные, подписали настоящий Протокол, который является неотъемлемой частью Соглашения.

Совершено в городе Астана 23 марта 2017 года в двух экземплярах на казахском, узбекском и русском языках, причем все тексты имеют одинаковую силу. В случае возникновения разногласий в толковании положений настоящего Протокола, русский текст является превалирующим.

За Правительство
Республики Казахстан

За Правительство
Республики Узбекистан

Примечание РЦПИ!
Далее прилагается текст Соглашения на узбекском языке.

1996 жылғы 12 маусымдағы Табыс пен мүлікке қосарланған салық салуды болдырмау туралы Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Өзбекстан Республикасы Үкіметінің арасындағы келісімге өзгерістер мен толықтырулар енгізу туралы Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Өзбекстан Республикасының Үкіметі арасындағы 2017 жылғы 23 наурызда Астанада жасалған хаттама ратификациялансын.

Қазақстан Республикасының
Президенті	Н. НАЗАРБАЕВ

1996 жылғы 12 маусымдағы Табыс пен мүлікке қосарланған салық салуды болдырмау туралы Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Өзбекстан Республикасы Үкіметінің арасындағы келісімге өзгерістер мен толықтырулар енгізу туралы Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Өзбекстан Республикасының Үкіметі арасындағы хаттама

(2018 жылғы 10 қазанда күшіне енді - Қазақстан Республикасының халықаралық шарттары бюллетені, 2018 ж., № 6, 74-құжат)

Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Өзбекстан Республикасының Үкіметі,

1996 жылғы 12 маусымда Алматы қ. қол қойылған Табыс пен мүлікке қосарланған салық салуды болдырмау туралы Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Өзбекстан Республикасы Үкіметінің арасындағы келісімге (бұдан әрі - Келісім) өзгерістер мен толықтырулар енгізу туралы Қазақстан Республикасының Үкіметі мен Өзбекстан Республикасының Үкіметі арасында хаттаманы жасасуға ниет білдіре отырып,

төмендегілер туралы келісті:

1-бап

Келісімнің 2-бабының 3-тармағы мынадай редакцияда жазылсын:

"3. Осы Келісім қолданылатын салықтар мыналар болып табылады:

- Қазақстан Республикасында:

(I) корпоративтік табыс салығы;

(II) жеке табыс салығы;

(III) заңды және жеке тұлғалардың мүлкіне салынатын салық

(бұдан әрі "Қазақстан салықтары" ретінде аталатындар);

- Өзбекстан Республикасында:

(I) заңды тұлғалардың пайдасына салынатын салық;

(II) жеке тұлғалардың табысына салынатын салық;

(III) мүлік салығы

(бұдан әрі "Өзбекстан салықтары" ретінде аталатындар).".

2-бап

1. Келісімнің 3-бабының 1-тармағы а) тармақшасының екінші абзацы мынадай редакцияда жазылсын:

"- "Қазақстан" термині Қазақстан Республикасын білдіреді және географиялық мағынасында пайдаланған кезде "Қазақстан" деген термин Қазақстан Республикасының мемлекеттік аумағын және өзінің заңнамасына және халықаралық құқыққа сәйкес Қазақстан өзінің егемендік құқықтары мен юрисдикциясын жүзеге асыратын аймақты білдіреді;".

2. Келісімнің 3-бабы 1-тармағының е) тармақшасы мынадай редакцияда жазылсын:

"е) "Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорны" және "екінші Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорны" терминдері тиісінше Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылатын кәсіпорынды және екінші Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылатын кәсіпорынды білдіреді;".

3. Келісімнің 3-бабының 2-тармағы мынадай мазмұндағы сөйлеммен толықтырылсын:

"Осы Уағдаласушы Мемлекеттің салық заңнамасына сәйкес кез келген мағына осы Уағдаласушы Мемлекеттің басқа заңдары бойынша терминге берілетін мағынадан басым болады.".

3-бап

Келісімнің 4-бабының 3-тармағы мынадай редакцияда жазылсын:

"3. Егер осы баптың 1-тармағының ережелеріне сәйкес жеке тұлғадан өзге тұлға Уағдаласушы Мемлекеттердің екеуінің де резиденті болып табылса, ол оның нақты басқару орны орналасқан Уағдаласушы Мемлекеттің ғана резиденті болып есептеледі.".

4-бап

1. Келісімнің 5-бабының 2-тармағына мынадай өзгерістер мен толықтыру енгізілсін:

1) с) тармақшасындағы "кеңсе" деген сөз "офис" деген сөзбен ауыстырылсын;

2) f) тармақшасы мынадай редакцияда жазылсын:

"f) шахта, кеніш, мұнай немесе газ ұңғымасы, карьер, қондырғы, құрылыс (бұрғылау қондырғысын қоса алғанда), теңіз кемесі немесе табиғи ресурстарды барлайтын немесе өндіретін кез келген басқа орын, сондай-ақ осыған байланысты көрсетілетін қадағалау қызметтері;";

3) мынадай мазмұндағы g) тармақшасымен толықтырылсын:

"g) қойма немесе тауарларды өткізетін өзге орын.".

2. Келісімнің 5-бабының 3-тармағына мынадай өзгерістер енгізілсін:

1) b) тармақшасы мынадай редакцияда жазылсын:

"b) Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорнының қызметшілер немесе кәсіпорын осы мақсат үшін жалдаған басқа персонал арқылы консультациялық немесе басқарушылық қызметтер көрсетуін қоса алғанда, қызметтер көрсету, бірақ осындай сипаттағы қызмет (бір жоба немесе онымен байланысты жоба үшін) екінші Уағдаласушы Мемлекет аумағында жиынтығыңда 12 айдан асатын кезең немесе кезеңдер ішінде жалғасатын болса ғана.";

2) с) тармақшасы алып тасталсын.

3. Келісімнің 5-бабының 6-тармағы мынадай мазмұндағы сөйлеммен толықтырылсын:

"Алайда, мұндай агенттің қызметі осындай кәсіпорынның атынан толық немесе толық дерлік орындалатын болса, онда ол осы тармаққа сәйкес тәуелсіз мәртебесі бар агент болып есептелмейді.".

4. Келісімнің 5-бабы мынадай мазмұндағы 8-тармақпен толықтырылсын:

"8. Осы баптың алдыңғы ережелеріне қарамастан, бір Уағдаласушы Мемлекеттің сақтандыру ұйымы, егер ол екінші Уағдаласушы Мемлекеттің аумағында жарна жинаумен айналысса немесе онда бола тұрып, осы баптың 6-тармағының ережелері қолданылатын тәуелсіз мәртебесі бар агенттен өзге тұлға арқылы тәуекелдерді сақтандырса, қайта сақтандыруды қоспағанда, екінші Уағдаласушы Мемлекетте тұрақты мекеме құрады.".

5-бап

Келісімнің 7-бабының 3-тармағы мынадай мазмұндағы сөйлеммен толықтырылсын:

"Осыған ұқсас, резиденттің бас мекемесінен (офисінен) немесе оның кез келген басқа мекемелерінен (офистерінен) патенттерді немесе басқа да құқықтарды пайдаланғаны үшін роялти, алымдар немесе осыған ұқсас төлемдер түрінде, нақты көрсеткен қызметтері немесе менеджмент үшін комиссиялық төлемдер түрінде немесе бас мекемесіне (офисіне) немесе оның кез келген басқа мекемелеріне (офистеріне) несиеге берілген сомаға пайыздар түрінде алған сомалар тұрақты мекеменің пайдасына қосылмауға тиіс.".

6-бап

Келісімнің 9-бабының 2-тармағы мынадай редакцияда жазылсын:

"2. Егер бір Уағдаласушы Мемлекет осы Уағдаласушы Мемлекет кәсіпорнының пайдасына екінші Уағдаласушы Мемлекет кәсіпорнының осы екінші Уағдаласушы Мемлекетте салық салынатын пайдасын қосса және оған тиісінше салық салса және осылайша қосылған пайда, егер екі кәсіпорынның арасындағы жағдайлар тәуелсіз кәсіпорындардың арасындағыдай болғанда бірінші аталған Уағдаласушы Мемлекеттің кәсіпорнына есептелетін пайда болып табылса, онда осы екінші Уағдаласушы Мемлекет осындай пайдадан есептелген салық сомасына тиісінше түзету енгізеді. Осындай түзетуді айқындау кезінде осы Келісімнің басқа ережелері ескеріледі, ал Уағдаласушы Мемлекеттердің құзыретті органдары, қажет болған кезде бірімен-бірі консультация жүргізіп отырады.".

7-бап

Осы Келісімнің 10-бабы мынадай мазмұндағы 6-тармақпен толықтырылсын:

"6. Егер акцияларды немесе дивидендтер төлеуге қатысты басқа құқықтарды құруға немесе бөлуге байланысты кез келген тұлғаның негізгі мақсаты немесе негізгі мақсаттарының бірі осы бапқа сәйкес осындай құру немесе бөлу жолымен пайда табу болып табылса, осы баптың ережелері қолданылмайды.".

8-бап

1. Келісімнің 11-бабының 3-тармағының b) тармақшасы мынадай редакцияда жазылсын:

"b) проценттердің нақты алушысы Қазақстан Республикасының Ұлттық Банкі немесе Өзбекстан Республикасының Орталық банкі, мемлекеттік экспорттық және импорттық кредиттерге кепілдік беру жөніндегі ұйым немесе екінші Уағдаласушы Мемлекеттің Үкіметіне толығымен тиесілі өзге де қаржы ұйымдары болып табылса, Уағдаласушы Мемлекетте туындаған проценттер осы Мемлекетте салықтан босатылады.".

2. Келісімнің 11-бабының 4-тармағындағы мынадай мазмұндағы сөйлем алып тасталсын:

"Уақтылы төленбеген төлемдер үшін айыппұлдар осы баптың мақсаттары үшін проценттер ретінде қарастырылмайды.".

3. Келісімнің 11-бабының 6-тармағы мынадай редакцияда жазылсын:

"6. Егер төлеуші осы Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылса, проценттер Уағдаласушы Мемлекетте туындаған болып есептеледі. Алайда, егер проценттерді төлейтін тұлға Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылатындығына немесе табылмайтындығына қарамастан, Уағдаласушы Мемлекетте тұрақты мекемесі немесе тұрақты базасы болып, соған байланысты проценттерді төлеу бойынша міндеттеме туындаса және мұндай проценттер бойынша шығыстарды осы тұрақты мекеме немесе тұрақты база көтеретін болса, онда проценттер осындай тұрақты мекеме немесе тұрақты база орналасқан Уағдаласушы Мемлекетте туындаған болып есептеледі.".

9-бап

Келісімнің 12-бабының 5-тармағы мынадай редакцияда жазылсын:

"5. Егер төлеуші осы Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылса, роялти Уағдаласушы Мемлекетте туындаған болып есептеледі. Алайда, егер роялти төлеуші тұлға Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті болып табылатындығына немесе табылмайтындығына қарамастан, Уағдаласушы Мемлекетте тұрақты мекемесі немесе тұрақты базасы болып, соған байланысты роялтиді төлеу бойынша міндеттеме туындаса және мұндай роялти бойынша шығыстарды осы тұрақты мекеме немесе тұрақты база көтеретін болса, онда роялти тұрақты мекеме немесе тұрақты база орналасқан сол Уағдаласушы Мемлекетте туындаған болып есептеледі.".

10-бап

1. Келісімнің 13-бабының 4-тармағы мынадай редакцияда жазылсын:

"4. Бір Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті екінші Уағдаласушы Мемлекетте орналасқан жылжымайтын мүліктен өз құнының 50 пайызынан астамын тікелей немесе жанама түрде алатын компания капиталындағы акцияларын, қатысу үлесін немесе өзге де құқықтарын иеліктен шығарудан алған табыстарға осы екінші Уағдаласушы Мемлекетте салық салынуы мүмкін.".

2. Келісімнің 13-бабы мынадай мазмұндағы 5-тармақпен толықтырылсын:

"5. Осы баптың алдыңғы тармақтарында көзделгендегіден өзге кез келген мүлікті иеліктен шығарудан алынатын табыстарға мүлікті иеліктен шығарушы тұлға резиденті болып табылатын Уағдаласушы Мемлекетте ғана салық салынады.".

11-бап

14-баптың 1-тармағының а) және b) тармақшалары мынадай редакцияда жазылсын:

"а) жеке тұлғаның өзінің қызметін жүзеге асыру мақсаттары үшін екінші Уағдаласушы Мемлекетте өз иелігіндегі тұрақты базасы бар болса немесе бұрын болған болса, мұндай жағдайда табыстың осы тұрақты базаға қатысты бөлігіне ғана; немесе

b) жеке тұлға екінші Уағдаласушы Мемлекетте кез келген 12 айлық кезеңнің ішінде жалпы алғанда 183 күннен асатын кезең немесе кезеңдер бойы болса немесе болған болса, мұндай жағдайда осы екінші Уағдаласушы Мемлекетте көрсетілген қызметтерге қатысты бөлігіне ғана салық салынуы мүмкін.".

12-бап

21-бап мынадай редакцияда жазылсын:

"21-бап Басқа табыстар

1. Бір Уағдаласушы Мемлекеттің резидентінің осы Келісімнің басқа баптарында көзделмеген табыс түрлеріне, олардың қайда туындағанына қарамастан, тек осы Уағдаласушы Мемлекетте ғана салық салынады.

2. Осы Келісімнің 6-бабының 2-тармағында айқындалған жылжымайтын мүліктен алынатын табысты қоспағанда, егер мұндай табысты алушы бір Уағдаласушы Мемлекеттің резиденті бола тұра, екінші Уағдаласушы Мемлекетте сонда орналасқан тұрақты мекеме арқылы кәсіпкерлік қызметті жүзеге асырса немесе осы екінші Уағдаласушы Мемлекетте сонда орналасқан тұрақты базадан тәуелсіз жеке қызметтер көрсетсе және оларға қатысты табыс төленетін құқық немесе мүлік іс жүзінде осындай тұрақты мекемемен немесе тұрақты базамен байланысты болса, ол табыстарға осы баптың 1-тармағының ережелері қолданылмайды. Мұндай жағдайда, мән-жайларға қарай осы Келісімнің 7 немесе 14-баптарының ережелері қолданылады.".

13-бап

Келісімнің 26-бабы мынадай редакцияда жазылсын:

"26-бап Ақпарат алмасу

"1. Уағдаласушы Мемлекеттердің құзыретті орғандары осы Келісімнің ережелерін орындау немесе әкімшілендіру немесе салық салу осы Келісімге қайшы келмейтіндей шамада Уағдаласушы Мемлекеттердің немесе олардың әкімшілік бөлімшелерінің немесе жергілікті билік органдарының атынан алынатын кез келген түрдегі және сипаттағы салықтарға қатысты ұлттық заңнаманы қолдану үшін қажетті ақпаратпен алмасады. Ақпарат алмасу осы Келісімнің 1 және 2-баптарымен шектелмейді.

2. Уағдаласушы Мемлекет осы баптың 1-тармағына сәйкес алған кез келген ақпарат осы Уағдаласушы Мемлекеттің ұлттық заңнамасына сәйкес алынған ақпарат сияқты құпия болып есептеледі және осы баптың 1-тармағында айтылған салықтарға қатысты бағалаумен немесе жинаумен, мәжбүрлеп өндіріп алумен немесе сот қудалауымен немесе апелляцияларды қараумен де және жоғарыда көрсетілгендердің барлығын қадағалаумен де айналысатын тұлғаларға немесе органдарға (соттарды және әкімшілік органдарды қоса алғанда) ғана жария етіледі. Мұндай тұлғалар немесе органдар ақпаратты осы мақсаттар үшін ғана пайдалана алады. Олар бұл ақпаратты ашық сот отырысы барысында немесе сот шешімдерін қабылдау кезінде жария ете алады.

3. Осы баптың 1 және 2-тармағының ережелері Уағдаласушы Мемлекетке:

а) осы немесе екінші Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасы мен әкімшілік практикасына қайшы келетін әкімшілік шараларын қолдану;

b) осы немесе екінші Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасы бойынша немесе әдеттегі әкімшілендіру барысында алуға болмайтын ақпаратты ұсыну;

c) қандай да бір сауда, кәсіпкерлік, өнеркәсіптік, коммерциялық немесе кәсіби құпияны немесе сауда процесін ашуы мүмкін ақпаратты немесе ашылуы мемлекеттік саясатқа қайшы келуі мүмкін ақпаратты ұсыну міндеттемелерін жүктейтіндей мағынада түсіндірілмейді.

4. Егер ақпаратты осы бапқа сәйкес бір Уағдаласушы Мемлекет сұратса, екінші Уағдаласушы Мемлекет осындай ақпарат тіпті осы екінші Уағдаласушы Мемлекетке өзінің жеке салықтық мақсаттары үшін қажет болмаса да, сұрау салынған ақпаратты жинау жөнінде шаралар қолданады. Алдыңғы сөйлемде қамтылған міндеттеме осы баптың 3-тармағының шектеулеріне түседі, бірақ мұндай шектеулер Уағдаласушы Мемлекетке осындай ақпаратқа ішкі мүдделіліктің болмауы себебінен ғана ақпарат ұсынудан бас тартуға рұқсат беретіндей мағынада түсіндірілмейді.

5. Осы баптың 3-тармағының ережелері ақпарат иесі банк, басқа қаржы мекемесі, номиналды ұстаушы немесе агент немесе сенім білдірілген өкіл болып әрекет ететін тұлға ақпарат иесі болып табылатындығы себебінен немесе ақпарат меншік құқығы берілген тұлғаға қатысты болуы себебінен Уағдаласушы Мемлекетке ақпарат ұсынудан бас тартуға рұқсат беретіндей мағынада түсіндірілмейді.".

14-бап

Келісімнің 27-бабы мынадай редакцияда жазылсын:

"27-бап Салықтарды өндіріп алуға жәрдемдесу

1. Уағдаласушы Мемлекеттер өздеріне тиесілі салық міндеттемелерін өндіріп алуда бір-біріне өзара жәрдемдесіп отырады. Мұндай жәрдемдесу осы Келісімнің 1 және 2-баптарының ережелерімен шектеліп қалмайды. Уағдаласушы Мемлекеттердің құзыретті органдары осы баптың қолданылу тәртібін өзара келісім бойынша айқындайды.

2. Тиісті салықтарды салу осы Келісімге немесе Уағдаласушы Мемлекеттер қатысушылары болып табылатын кез келген өзге халықаралық шартқа қайшы келмейтіндей шамада "Салық міндеттемесі" термині осы бапта қолданылған кезде Уағдаласушы Мемлекеттердің әрқайсысының, олардың әкімшілік бөлімшелерінің немесе жергілікті билік органдарының атынан алынатын салықтың кез келген түрі мен сипаттамасы ретінде төлеуге жататын соманы, сондай-ақ осындай салықтарға жататын пайыздарды, әкімшілік айыппұлдар мен өндіріп алу немесе өндіріп алуды қамтамасыз ету бойынша шыққан шығындарды білдіреді.

3. Егер Уағдаласушы Мемлекеттердің бірінің алдындағы салық міндеттемесі осы Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасына сәйкес өндіріп алуға жататын болса және оны осы Уағдаласушы Мемлекеттің заңдарына сәйкес осы кезде оны өндіріп алуға кедергі келтіре алмайтын тұлға төлеуге тиісті болса, онда мұндай салық міндеттемесі осы Уағдаласушы Мемлекеттің құзыретті орғандарының сұрау салуы бойынша екінші Уағдаласушы Мемлекеттің құзыретті органдары өндіріп алуы үшін қабылданады. Мұндай салық міндеттемесін, өзінің салықтарын өндіріп алу үшін қолданатын заңнамасының ережелеріне сәйкес, осы міндеттеме осы екінші Уағдаласушы Мемлекеттің алдындағы салық міндеттемесі болып табылатындай, осы екінші Уағдаласушы Мемлекет өндіріп алады.

4. Егер Уағдаласушы Мемлекеттің салық міндеттемесі, оны өндіріп алу үшін осы Уағдаласушы Мемлекет өзінің заңнамасына сәйкес оған қатысты қамсыздандыру шараларын қолдануы мүмкін міндеттеме болып табылса, мұндай міндеттеме осы Уағдаласушы Мемлекеттің құзыретті органының сұрау салуы бойынша екінші Уағдаласушы Мемлекеттің құзыретті органы қамсыздандыру шараларын қолдану мақсаттары үшін қабылдауы тиіс. Осы екінші Уағдаласушы Мемлекет өз заңнамасының ережелеріне сәйкес осы салық міндеттемесіне қатысты қамсыздандыру шараларын, егер де тіпті осындай шараларды қолдану сәтінде осы салық міндеттемесі бірінші аталған Уағдаласушы Мемлекетте өндіріп алуға жатпаса да немесе оны өндіріп алуға кедергі келтіруге құқылы тұлға болып табылса да қолданады.

5. Осы баптың 3 және 4-тармақтарының ережелеріне қарамастан, Уағдаласушы Мемлекеттердің біреуінің заңнамасына сәйкес уақытша шектеулер мен басымдық тәртібі осындай міндеттеменің сипатына байланысты салық міндеттемесіне қолданылуы мүмкін болса, осы Уағдаласушы Мемлекет осы баптың 3 және 4-тармақтарында көзделген мақсаттар үшін қабылдайтын салық міндеттемесіне қатысты қолданылмайды. Сонымен бірге, Уағдаласушы Мемлекеттердің біреуі осы баптың 3 және 4-тармақтарында көзделген мақсаттар үшін қабылдайтын салық міндеттемесіне осы Уағдаласушы Мемлекетте екінші Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасында көзделген басымдық тәртібін қолдануға болмайды.

6. Уағдаласушы Мемлекеттердің біреуінің алдында салық міндеттемесінің бар-жоғын, рас екенін немесе оның мөлшерін анықтау бойынша рәсімдер екінші Уағдаласушы Мемлекеттің сот немесе әкімшілік органдарының қарауына шығарылмайды.

7. Егер Уағдаласушы Мемлекеттердің біреуі осы баптың 3 немесе 4-тармақтарына сәйкес сұрау салу жібергеннен кейін және екінші Уағдаласушы Мемлекет тиісті салық міндеттемесінің оған тиесілі сомасын өндіріп алғанға және оны бірінші аталған Уағдаласушы Мемлекетке бергенге дейін кез келген кезде мұндай салық міндеттемесі:

a) осы баптың 3-тармағына сәйкес сұрау салынған кезде - осы Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасына сәйкес өндіріп алуға жататын және оны осы Уағдаласушы Мемлекеттің заңдарына сәйкес осы кезде өндіріп алуға кедергі келтіре алмайтын тұлғаның өтеуі тиіс болатын Уағдаласушы Мемлекеттердің біреуінің алдындағы салық міндеттемесі;

b) осы баптың 4-тармағына сәйкес сұрау салынған кезде - осы Уағдаласушы Мемлекет өзінің заңнамасына сәйкес оны өндіріп алу үшін қамсыздандыру шараларын қолдана алатын бірінші аталған Уағдаласушы Мемлекеттің салық міндеттемесі болып табылуын тоқтатса, -

онда бірінші аталған Уағдаласушы Мемлекеттің құзыретті органдары екінші Уағдаласушы Мемлекеттің құзыретті органдарына бұл туралы дереу хабарлайды және екінші Уағдаласушы Мемлекеттің қалауы бойынша бірінші аталған Уағдаласушы Мемлекет өзінің сұрау салуын тоқтата тұрады немесе кері қайтарып алады.

8. Осы баптың ережелері Уағдаласушы Мемлекеттерге мынадай:

a) осы немесе екінші Уағдаласушы Мемлекеттің заңнамасына және әкімшілік практикасына қайшы келетін әкімшілік шараларды қолдану;

b) қоғамдық тәртіпке қауіп төндіретін шараларды қолдану;

c) егер екінші Уағдаласушы Мемлекет әрбір нақты жағдайда өзінің заңнамасына немесе әкімшілік практикасына сәйкес өз иелігіндегі өндіріп алу немесе өндіріп алуды қамтамасыз ету бойынша барлық ақылға сыйымды шараларды қабылдамаған болса, жәрдемдесу;

d) егер осындай жәрдем көрсететін Уағдаласушы Мемлекетке жүктелетін әкімшілік шығындар, нәтижесінде екінші Уағдаласушы Мемлекет алуы мүмкін артықшылықтармен мүлдем мөлшерлес келмеген жағдайда жәрдемдесу міндеттемелерін жүктеу ретінде түсіндірілмейді.".

15-бап

Келісім мынадай редакциядағы 27-1-баппен толықтырылсын:

"27-1-бап Жеңілдіктерді шектеу

Осы Келісімнің ережелері Уағдаласушы Мемлекетке салық салудан жалтаруды болдырмау жөнінде оның ішкі заңнамасының ережелерін қолдануға кедергі келтіру ретінде түсіндірілмейді.".

16-бап

Келісім мынадай редакциядағы 28-1-баппен толықтырылсын:

"28-1-бап Өзгерістер мен толықтырулар енгізу тәртібі

Уағдаласушы Мемлекеттер өзара келісу бойынша осы Келісімге толықтырулар мен өзгерістер енгізе алады, олар осы Келісімнің ажырамас бөлігі болып табылатын және осы Келісімнің 29-бабына сәйкес күшіне енетін жеке хаттамалармен ресімделеді.".

17-бап

1. Осы Хаттама осы Хаттаманың күшіне енуі үшін қажетті мемлекетішілік рәсімдердің орындалғаны туралы соңғы жазбаша хабарлама дипломатиялық арналар арқылы алынған күннен бастап күшіне енеді.

2. Осы Хаттама:

a) осы Хаттама күшіне енген жылдан кейінгі күнтізбелік жылдың бірінші қаңтарынан бастап немесе одан кейін төленетін немесе есептелетін сомаларға, төлем көзінен өндіріп алынатын салықтарға қатысты;

b) осы Хаттама күшіне енген жылдан кейінгі күнтізбелік жылдың бірінші қаңтарынан бастап немесе одан кейін басталатын салық салынатын кезеңдер үшін басқа салықтарға қатысты қолданылады.

Осыны куәландыру үшін тиісті түрде уәкілеттік берілген төменде қол қойғандар Келісімнің ажырамас бөлігі болып табылатын осы Хаттамаға қол қойды.

2017 жылғы 23 наурызда Астана қаласында әрқайсысы қазақ, өзбек және орыс тілдерінде екі данада жасалды, бұл ретте барлық мәтіндердің күші бірдей. Осы Хаттаманың ережелерін түсіндіруде келіспеушіліктер туындаған жағдайда, орыс тіліндегі мәтін басым болады.

Қазақстан Республикасының	Өзбекстан Республикасының
Үкіметі үшін	Үкіметі үшін