Биоотын өндірісі саласындағы жеке кәсіпкерлік саласында тәуекелдер дәрежесiн бағалау критерийлерін бекiту туралы

Қазақстан Республикасы Ауыл шаруашылығы министрінің 2013 жылғы 21 қазандағы № 5-3/512 және Қазақстан Республикасы Премьер-Министрінің бірінші орынбасары - Қазақстан Республикасының Өңірлік даму министрінің 2013 жылғы 31 қазандағы № 288/НҚ бірлескен бұйрығы. Қазақстан Республикасының Әділет министрлігінде 2013 жылы 09 желтоқсанда № 8941 тіркелді. Күші жойылды - Қазақстан Республикасы Ауыл шаруашылығы министрінің 2015 жылғы 21 шілдедегі № 4-1/676 және Қазақстан Республикасы Ұлттық экономика министрінің 2015 жылғы 10 тамыздағы № 602 бірлескен бұйрығымен

      Ескерту. Күші жойылды - ҚР Ауыл шаруашылығы министрінің 21.07.2015 № 4-1/676 және ҚР Ұлттық экономика министрінің 10.08.2015 № 602 (алғашқы ресми жарияланған күнінен кейін күнтізбелік он күн өткен соң қолданысқа енгізіледі) бірлескен бұйрығымен.

      «Биоотын өндірісін және айналымын мемлекеттік реттеу туралы»
2010 жылғы 15 қарашадағы Қазақстан Республикасы Заңының 6-бабының
13) тармақшасын және «Қазақстан Республикасындағы мемлекеттік бақылау және қадағалау туралы» 2011 жылғы 6 қаңтардағы Қазақстан Республикасы Заңының 13-бабының 4-тармағын іске асыру мақсатында БҰЙЫРАМЫЗ:
      1. Қоса беріліп отырған Биоотын өндірісі саласындағы жеке кәсіпкерлер саласында тәуекелдер дәрежесiн бағалау критерийлерi бекiтiлсiн.
      2. Қазақстан Республикасы Ауыл шаруашылығы министрлігі:
      1) осы бұйрықтың Қазақстан Республикасының Әділет министрлігінде мемлекеттік тіркелуін;
      2) осы бұйрықтың Қазақстан Республикасының Әділет министрлігінде тіркеуден өткен соң ресми жариялануын;
      3) осы бұйрықты Қазақстан Республикасы Ауыл шаруашылығы министрлігінің интернет-ресурсына орналастыруды қамтамасыз етсін.
      3. «Биоотын өндірісі саласындағы тәуекелдер дәрежесiн бағалау критерийлерін бекiту туралы» Қазақстан Республикасы Ауыл шаруашылығы министрінің 2011 жылғы 3 ақпандағы № 11-2/52 және Қазақстан Республикасының Экономикалық даму және сауда министрінің 2011 жылғы
4 ақпандағы № 27 бірлескен бұйрығының (Нормативтік құқықтық актілерді мемлекеттік тіркеу тізілімінде № 6791 тіркелген, Қазақстан Республикасының орталық атқарушы және өзге де орталық мемлекеттік органдарының актілер жинағында, 2011 жылғы 15 маусымдағы № 3 жарияланған) күші жойылды деп танылсын.
      4. Осы бірлескен бұйрықтың орындалуын бақылау жетекшілік ететін Қазақстан Республикасы Ауыл шаруашылығы вице-министріне жүктелсін.
      5. Осы бұйрық алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап күнтізбелік он күн өткен соң қолданысқа енгізіледі.

      Қазақстан Республикасының           Қазақстан Республикасы
      Ауыл шаруашылығы министрі           Премьер-Министрінің
                                          бірінші орынбасары –
                                          Қазақстан Республикасының
                                          Өңірлік даму министрі
      ___________ А. Мамытбеков           ___________ Б. Сағынтаев

Қазақстан Республикасы   
Ауыл шаруашылығы министрінің
2013 жылғы 21 қазандағы   
№ 5-3/512 және        
Қазақстан Республикасы   
Премьер-Министрінің    
бірінші Орынбасары –   
Өңірлік даму министрінің 
2013 жылғы 31 қазандағы 
№ 288/НҚ бірлескен бұйрығымен
бекітілген        

Биоотын өндірісі саласындағы жеке кәсіпкерлік саласында
тәуекелдер дәрежесін бағалау критерийлері

      1. Осы биоотын өндірісі саласындағы тәуекелдер дәрежесін бағалау критерийлері (бұдан әрі - Критерийлер) биоотын өндірісі саласындағы тексерілетін субъектілерді тәуекелдер дәрежелеріне жатқызу мақсатында «Биоотын өндірісін және айналымын мемлекеттік реттеу туралы» Қазақстан Республикасының 2010 жылғы 15 қарашадағы Заңының 6-бабы 13) тармақшасына және «Қазақстан Республикасындағы мемлекеттік бақылау және қадағалау туралы» Қазақстан Республикасының 2011 жылғы 6 қаңтардағы Заңының 13-бабы 4-тармағына сәйкес әзірленді.
      2. Осы критерийлерде мынадай ұғымдар қолданылады:
      1) биоотын өндірісі саласындағы тәуекел – биоотын өндірісін жүзеге асыру кезінде оның салдарының ауырлығын ескере отырып, адам және жануарлар денсаулығына, қоршаған ортаға статистикалы растық шекараларда зиян келтiру ықтималдығы;
      2) тексерілетін субъектілер – биоотын өндірісі саласында қызметтерін жүзеге асыратын заңды тұлғалар.
      3. Тексерілетін субъектілерді тәуекелдер дәрежелеріне жатқызу объективті критерийлер – бастапқы бөлу кезінде және субъективті критерийлер негізінде – келесі бөлу кезінде жүзеге асырылады.
      4. Биоотын өндірісін жүзеге асыратын тексерілетін субъектілер бастапқы бөлу кезінде жоғарғы тәуекел дәрежесі тобына жатады.
      5. Тексерілетін субъектілерді кейінгі бөлуі мына баллдарды бере отырып, бар кемшіліктер есебімен жүзеге асырылады:
      елдің азық-түлік қауіпсіздігіне қатер төнген жағдайда кейіннен биоотынға қайта өңдеу үшін пайдаланылатын тамақ шикізатына арналған квоталардың нормаларын арттыру – 10 балл;
      биоотын өндірісі кезінде 1 және 2 сыныпты бидайды тамақ шикізаты ретінде пайдалану - 10 балл;
      биоотын өндірісі бойынша бір зауытта екі немесе одан да көп биоотын өндірушілердің биоотын өндірісін жүзеге асыруы – 10 балл;
      өндіріс паспортының болмауы - 10 балл;
      биоотын өндірісі көлемін есептеудің бақылау аспаптарының болмауы немесе ақаулығы – 10 балл;
      генетикалық түрлендірілген көз (объект) болып табылатын немесе құрамында генетикалық түрлендірілген көздер (объектілер) бар шикізатты олардың қауіпсіздігін ғылыми негізделген растаусыз және оларды мемлекеттік тіркеуден өткізбей қайта өңдеуге қабылдау – 10 балл.
      6. Өткізілген тексерістер қорытындылары бойынша жиналған баллдарға байланысты тексерілетін субъектілер тәуекелдер дәрежелері бойынша мынадай түрлерге бөлінеді:
      50-тан 60 баллға дейін – жоғарғы тәуекел дәрежесіне жатады;
      30-дан 40 баллға дейін – орташа тәуекел дәрежесіне жатады;
      10-нан 20 баллға дейін – аз ғана тәуекел дәрежесіне жатады.
      Факторлар тең болғандықтан, баллдарды есептеу үшін ашық 10 – балдық шкала қолданылады.
      7. Тәуекелдің бір деңгейіндегі тексерілетін субъектілерге тексеру жүргізуді жоспарлаудың басымдылығын анықтау үшін мыналар негіз болып табылады:
      өндірістік қуаты ең көп көлемді субъектілер;
      алдыңғы тексеріс процесінде бұзушылықтар айқындалған субъектілер.

Об утверждении Критериев оценки степени рисков в сфере частного предпринимательства в области производства биотоплива

Совместный приказ Министра сельского хозяйства Республики Казахстан от 21 октября 2013 года № 5-3/512 и Первого заместителя Премьер-Министра Республики Казахстан - Министра регионального развития Республики Казахстан от 31 октября 2013 года № 288/ОД. Зарегистрирован в Министерстве юстиции Республики Казахстан 9 декабря 2013 года № 8941. Утратил силу совместным приказом Министра сельского хозяйства Республики Казахстан от 21 июля 2015 года № 4-1/676 и Министра национальной экономики Республики Казахстан от 10 августа 2015 года № 602

      Сноска. Утратил силу совместным приказом Министра сельского хозяйства РК от 21.07.2015 № 4-1/676 и Министра национальной экономики Республики Казахстан от 10 августа 2015 года № 602 (вводится в действие по истечении десяти календарных дней после дня его первого официального опубликования).

      В целях реализации подпункта 13) статьи 6 Закона Республики Казахстан от 15 ноября 2010 года «О государственном регулировании производства и оборота биотоплива» и пункта 4 статьи 13 Закона Республики Казахстан от 6 января 2011 года «О государственном контроле и надзоре в Республике Казахстан», ПРИКАЗЫВАЕМ:
      1. Утвердить прилагаемые Критерии оценки степени рисков в сфере частного предпринимательства в области производства биотоплива.
      2. Министерству сельского хозяйства Республики Казахстан обеспечить:
      1) государственную регистрацию настоящего приказа в Министерстве юстиции Республики Казахстан;
      2) официальное опубликование настоящего приказа после регистрации в Министерстве юстиции Республики Казахстан;
      3) размещение настоящего приказа на интернет-ресурсе Министерства сельского хозяйства Республики Казахстан.
      3. Признать утратившим силу совместный приказ Министра сельского хозяйства Республики Казахстан от 3 февраля 2011 года № 11-2/52 и  Министра экономического развития и торговли Республики Казахстан от 4 февраля 2011 года № 27 «Об утверждении Критериев оценки степени рисков в области производства биотоплива» (зарегистрированный в Реестре государственной регистрации нормативных правовых актов под № 6791, в Собрании актов центральных исполнительных и иных центральных государственных органов Республики Казахстан от 15 июня 2011 года № 3).
      4. Контроль за исполнением настоящего совместного приказа возложить на курирующего вице-министра сельского хозяйства Республики Казахстан.
      5. Настоящий приказ вводится в действие по истечении десяти календарных дней со дня его первого официального опубликования.

Министр
сельского хозяйства
Республики Казахстан
А. Мамытбеков

Первый заместитель
Премьер-министра
Республики Казахстан –
Министр регионального развития
Республики Казахстан
Б. Сагинтаев

Утвержден            
совместным приказом        
Министра сельского хозяйства 
Республики Казахстан       
от 21 октября 2013 года № 5-3/512
и Первого заместителя       
Премьер-министра         
Республики Казахстан –    
Министра регионального развития
Республики Казахстан      
от 31 октября 2013 года № 288/ОД

Критерии оценки степени рисков в сфере частного
предпринимательства в области производства биотоплива

      1. Настоящие Критерии оценки степени рисков в области производства биотоплива (далее – Критерии) разработаны в соответствии с подпунктом 13) статьи 6 Закона Республики Казахстан от 15 ноября 2010 года «О государственном регулировании производства и оборота биотоплива» и с пунктом 4 статьи 13 Закона Республики Казахстан от 6 января 2011 года «О государственном контроле и надзоре в Республике Казахстан» в целях отнесения проверяемых субъектов в области производства биотоплива к степеням рисков.
      2. В настоящих Критериях используются следующие понятия:
      1) риск в области производства биотоплива – вероятность в статистически достоверных границах причинения вреда здоровью человека и животных, окружающей среде при осуществлении производства биотоплива с учетом степени тяжести его последствий;
      2) проверяемые субъекты – юридические лица, осуществляющие производство биотоплива.
      3. Отнесение проверяемых субъектов по степеням рисков осуществляется на основании объективных критериев – при первичном распределении и субъективных критериев – при последующем распределении.
      4. При первичном распределении проверяемые субъекты, осуществляющие производство биотоплива, относятся к группе высокой степени риска.
      5. Последующее распределение проверяемых субъектов осуществляется с учетом имеющихся нарушений, с присвоением следующих баллов:
      превышение нормы квоты на пищевое сырье, используемое для последующей переработки в биотопливо, в случае возникновения угрозы продовольственной безопасности страны – 10 баллов;
      использование в качестве пищевого сырья пшеницы 1 и 2 классов при производстве биотоплива – 10 баллов;
      осуществление производства биотоплива двумя и более производителями биотоплива на одном и том же заводе по производству биотоплива – 10 баллов;
      отсутствие паспорта производства – 10 баллов;
      отсутствие либо неисправность контрольных приборов учета объемов производства биотоплива – 10 баллов;
      осуществление приема на переработку сырья, являющегося генетически модифицированным источником (объектом) или содержащего генетически модифицированные источники (объекты) без научно обоснованного подтверждения их безопасности и проведения их государственной регистрации – 10 баллов.
      6. В зависимости от суммы набранных баллов, по итогам проведенных проверок, проверяемые субъекты распределяются по степеням рисков следующим образом:
      от 50 до 60 баллов – относятся к высокой степени риска;
      от 30 до 40 баллов – относятся к средней степени риска;
      от 10 до 20 баллов – относятся к незначительной степени риска.
      Для подсчета баллов используется открытая 10 бальная шкала, так как факторы являются равнозначными.
      7. Основаниями для определения приоритетности планирования проведения проверок проверяемых субъектов одного уровня риска являются:
      субъекты, с наибольшим объемом производственных мощностей;
      субъекты, у которых были выявлены нарушения в процессе предыдущей проверки.