О некоторых вопросах применения судами норм Особенной части Кодекса Республики Казахстан об административных правонарушениях

Нормативное постановление Верховного Суда Республики Казахстан от 6 октября 2017 года № 7.

Исходя из результатов обобщений судебной практики, в целях обеспечения единства практики применения судами норм Особенной части Кодекса Республики Казахстан об административных правонарушениях, а также учитывая вопросы, возникающие у судов при рассмотрении дел об административных правонарушениях, пленарное заседание Верховного Суда Республики Казахстан постановляет дать следующие разъяснения.

1. Разъяснить судам, что в соответствии с частью первой статьи 64 Кодекса Республики Казахстан об административных правонарушениях (далее – КоАП) дела об административных правонарушениях, предусмотренных статьей 73 КоАП, возбуждаются не иначе, как по заявлению потерпевших лиц, перечисленных в Примечании к данной статье. Совершение правонарушителем в индивидуальном жилом доме (включая двор или приусадебный участок), квартире или ином жилище любого из перечисленных в данной статье действий должно выражать неуважение к лицам, состоящим с правонарушителем в семейно-бытовых отношениях, и нарушать их спокойствие. Деяния, описанные в диспозиции данной статьи, совершенные в отношении лиц, не соответствующих признакам, перечисленным в Примечании к данной статье (например, приходящихся правонарушителю дальними родственниками или свойственниками, то есть близкими родственниками со стороны супруги, но проживающих отдельно от правонарушителя), следует квалифицировать по соответствующим статьям КоАП и Уголовного кодекса Республики Казахстан (далее – УК), предусматривающим ответственность за правонарушения против личности. Те же деяния, нарушающие покой любых лиц, находящихся за пределами указанных в данной статье помещений (например, на лестничных площадках, в подъездах многоквартирных жилых домов), выражающие неуважение к ним, не влекут ответственности по статье 73 КоАП.

2. Ответственность родителей или других законных представителей несовершеннолетних по статье 127 КоАП наступает при нарушении ими обязанности по воспитанию и обучению несовершеннолетних детей, которая возложена на данных лиц в силу положений Кодекса Республики Казахстан "О браке (супружестве) и семье", например, обучение ребенка правилам поведения в быту, в общественных местах, ознакомление с моральными и нравственными принципами общества. За нарушение теми же лицами обязанностей, вытекающих из статьи 49 Закона Республики Казахстан от 27 июля 2007 года № 319-III "Об образовании", например, за необеспечение предшкольной подготовки или систематические пропуски учебных занятий без уважительных причин ответственность наступает по части второй статьи 409 КоАП.

3. Некоторые статьи КоАП содержат части, усиливающие ответственность за совершение противоправных действий, изложенных в предыдущих частях: увеличенный размер штрафа, дополнительное взыскание. При этом такие дополнительные взыскания, как приостановление либо запрещение деятельности или отдельных видов деятельности, а равно приостановление действия или лишение лицензии на соответствующий вид деятельности должны применяться в отношении лиц, имеющих соответствующее разрешение на осуществление такой деятельности. Работники субъектов предпринимательства, осуществляющих деятельность, требующую специального разрешения, могут быть субъектами таких правонарушений только в случаях, если предусмотренное Особенной частью КоАП деяние не было санкционировано, одобрено, совершено органом, лицом, осуществляющим функции управления юридическим лицом, или работником индивидуального предпринимателя и юридического лица, выполняющим организационно-распорядительные или административно-хозяйственные функции. При этом, учитывая гражданско-правовые последствия для работодателя любых сделок и деликтов, совершенных работником при исполнении трудовых обязанностей, такое одобрение, санкционирование следует считать установленным на основании наличия трудовых отношений (в том числе при отсутствии надлежащего оформления трудовых отношений – по факту допуска к исполнению трудовых обязанностей), пока не доказано иное.

При рассмотрении судами дел об административных правонарушениях по статье 132 КоАП судам следует руководствоваться частью четвертой статьи 33 КоАП, в соответствии с которой привлечение к административной ответственности индивидуальных предпринимателей и юридических лиц освобождает от административной ответственности за данное правонарушение работника индивидуального предпринимателя и юридического лица. При совершении данного правонарушения физическим лицом-работником индивидуального предпринимателя или юридического лица привлечению к административной ответственности подлежит субъект предпринимательской деятельности – работодатель такого работника, к которому может быть применено предусмотренное санкцией части второй данной статьи административное взыскание в виде приостановления деятельности или отдельных видов деятельности.

В таком же порядке подлежат разрешению вопросы назначения взыскания по делам об административных правонарушениях, совершаемых работниками субъекта предпринимательства на рабочем месте при исполнении трудовых обязанностей, по статьям Особенной части КоАП, санкция которых предусматривает приостановление либо запрещение деятельности или отдельных видов деятельности, а равно приостановление действия или лишение лицензии на соответствующий вид деятельности.

При совершении таких правонарушений физические лица, реализующие свою деятельность только от своего имени, а не в связи с выполнением трудовых обязанностей, такие лица подлежат ответственности самостоятельно. Применение дополнительного взыскания к этим физическим лицам обязательно в соответствии с пунктом 8 нормативного постановления Верховного Суда Республики Казахстан от 22 декабря 2016 года № 12 "О некоторых вопросах применения судами норм Общей части Кодекса Республики Казахстан об административных правонарушениях". В случаях, когда для осуществления такой деятельности требуется наличие лицензии, данные физические лица подлежат привлечению к ответственности дополнительно по части первой статьи 463 КоАП.

Сноска. Пункт 3 с изменениями, внесенными нормативным постановлением Верховного Суда РК от 31.05.2019 № 4 (вводится в действие со дня первого официального опубликования).

4. Незаконное вмешательство должностных лиц государственных органов, осуществляющих надзорные и контрольные функции, а также местных исполнительных органов в деятельность индивидуальных предпринимателей, юридических лиц путем издания незаконных актов и дачи незаконных поручений, препятствующих их предпринимательской деятельности, в соответствии со статьей 173 КоАП является административным правонарушением.

Судам при рассмотрении дел об административных правонарушениях по статье 173 КоАП следует учитывать, что отмена постановлений по делам об административных правонарушениях в отношении субъектов предпринимательства свидетельствует о незаконном привлечении их к административной ответственности и может повлечь последствия, предусмотренные законом. Однако одной лишь такой отмены недостаточно для наличия в действиях органов (должностных лиц), вынесших отмененные постановления, признаков правонарушения, предусмотренного статьей 173 КоАП. Не может ставиться в вину должностного лица исполнение им должностных обязанностей при отсутствии доказательств незаконного вмешательства в предпринимательскую деятельность.

Незаконное вмешательство должностных лиц государственных органов может выражаться в превышении власти или злоупотреблении должностными полномочиями. Незаконное вмешательство сопровождается вынесением акта, дачей поручения либо совершением другого действия, которые впоследствии признаны незаконными в установленном порядке.

5. Исключен нормативным постановлением Верховного Суда РК от 31.05.2019 № 4 (вводится в действие со дня первого официального опубликования).

6. В соответствии с частью первой статьи 274 КоАП умышленное непредставление или представление неполных, недостоверных деклараций и сведений о доходах и имуществе, являющихся объектом налогообложения, лицом, занимающим государственную должность, лицом, уволенным с государственной службы по отрицательным мотивам, а равно супругом (супругой) указанных лиц в сроки, установленные законодательством Республики Казахстан, влечет административную ответственность. Учитывая положения пункта 2 статьи 499, пункта 3 статьи 527 Кодекса Республики Казахстан "О налогах и других обязательных платежах в бюджет (Налоговый кодекс)" представление сведений об имуществе, находящемся в общей совместной собственности, только одним из сособственников, не образует состава данного правонарушения для других сособственников.

Сноска. Пункт 6 с изменениями, внесенными нормативным постановлением Верховного Суда РК от 31.05.2019 № 4 (вводится в действие со дня первого официального опубликования).

7. Санкцией части пятой статьи 281 КоАП предусмотрено дополнительное административное взыскание в виде конфискации нефтепродуктов, табачных изделий, являющихся непосредственными предметами совершения административного правонарушения, и (или) доходов, полученных вследствие совершения правонарушения, или без таковой. В случае принятия решения о применении данного дополнительного взыскания и при отсутствии возможности конфисковать нефтепродукты или табачные изделия следует обращать конфискацию на доходы от их реализации в размере, установленном уполномоченным органом в ходе досудебного производства по делу.

Сноска. Пункт 7 в редакции нормативного постановления Верховного Суда РК от 31.05.2019 № 4 (вводится в действие со дня первого официального опубликования).

8. Оборот и перемещение самодельных спиртосодержащих напитков, не соответствующих ГОСТу, в пластиковой либо жестяной таре или без этикеток, а равно без сопроводительных накладных, не влечет ответственности по части третьей статьи 282 КоАП.

Статьей 5 Закона Республики Казахстан от 16 июля 1999 года № 429-I "О государственном регулировании производства и оборота этилового спирта и алкогольной продукции" определен исчерпывающий перечень видов алкогольной продукции. Прочие крепкоалкогольные и слабоалкогольные напитки исключены из данной статьи Законом Республики Казахстан от 11 декабря 2006 года № 201-III "О внесении изменений и дополнений в некоторые законодательные акты Республики Казахстан по вопросам налогообложения". Продажа указанной продукции лицами, незарегистрированными в качестве субъектов предпринимательства, образует состав правонарушения, предусмотренного частью первой статьи 463 КоАП за занятие предпринимательской или иной деятельностью без лицензии.

9. Изменение сроков уплаты налогов или иных обязательных платежей в бюджет, предусмотренных Налоговым кодексом, не освобождает от ответственности за ранее совершенные правонарушения, выразившиеся в нарушении таких сроков.

Сноска. Пункт 9 с изменениями, внесенными нормативным постановлением Верховного Суда РК от 31.05.2019 № 4 (вводится в действие со дня первого официального опубликования).

10. В соответствии с частью первой статьи 55 Общей части КоАП административное взыскание за административное правонарушение налагается в пределах, предусмотренных в статье Особенной части раздела за данное административное правонарушение, в точном соответствии с положениями КоАП. Частью шестой той же статьи за одно административное правонарушение может быть наложено одно основное либо основное и дополнительное административные взыскания. То есть общими нормами назначения взыскания не предусмотрено наложение более одного дополнительного взыскания.

Санкция статьи 283 КоАП предусматривает штраф с конфискацией подакцизных товаров, явившихся непосредственным предметом правонарушения, а также с лишением лицензии на соответствующий вид деятельности. При рассмотрении дел по статье 283 КоАП судам следует учитывать приоритет норм Общей части КоАП над положениями Особенной части КоАП и мотивировать выбор конкретного дополнительного взыскания, исходя из характера правонарушения и добиваясь целей, указанных в статье 40 КоАП.

11. Санкцией статьи 314 КоАП предусматривается дополнительное взыскание в виде приостановки производимых работ. Данная мера взыскания подлежит применению в соответствии со статьей 48 КоАП.

12. При совершении природопользователем правонарушения, предусмотренного статьей 328 КоАП, за исключением отсутствия экологического разрешения, недопустимо его одновременное привлечение к ответственности по статье 326 КоАП, если невыполнение условий природопользования, указанных в экологическом разрешении выразилось только в превышении нормативов эмиссий в окружающую среду. В случае привлечения природопользователя к административной ответственности по статье 328 КоАП за отсутствие экологического разрешения, недопустимо одновременное привлечение к административной ответственности и по статье 326 КоАП.

13. Предусмотренная частью первой статьи 440 КоАП административная ответственность за появление в общественных местах в состоянии опьянения, оскорбляющем человеческое достоинство и общественную нравственность, наступает как при алкогольном, так и наркотическом или токсикоманическом опьянении.

Предусмотренная частью второй той же статьи административная ответственность за распитие алкогольных напитков лицами, не достигшими восемнадцати лет, наступает за совершение таких действий как в общественном, так и в любом другом месте.

Установленный частью третьей той же статьи годичный срок следует исчислять со дня вступления в законную силу предыдущего постановления о наложении административного взыскания по части первой или второй статьи 440 КоАП. Для квалификации тех же действий по части четвертой данной статьи необходимо, чтобы лицо ранее в течение года дважды привлекалось к административной ответственности по данной статье, и по обоим постановлениям не истек срок, установленный статьей 61 КоАП.

14. Начало срока, предусмотренного частью первой статьи 460 КоАП, в соответствии со статьей 9 Закона Республики Казахстан от 26 июля 2007 года № 310-III "О государственной регистрации прав на недвижимое имущество" подлежит исчислению с момента наступления юридического факта, являющегося основанием для возникновения права на недвижимое имущество (в частности, нотариальное удостоверение договора, вступление в силу решения суда, получение иного правоустанавливающего документа), при фактическом наличии и получении лицом от уполномоченных органов документов, удостоверяющих объект регистрации (например, идентификационный документ на земельный участок), необходимых и достаточных для подачи документов на государственную регистрацию прав на недвижимое имущество.

Сноска. Пункт 14 с изменением, внесенным нормативным постановлением Верховного Суда РК от 31.05.2019 № 4 (вводится в действие со дня первого официального опубликования).

15. При рассмотрении дел об административных правонарушениях по части третьей статьи 462 КоАП в отношении учреждений, финансируемых из бюджета, или их должностных лиц, судам следует учитывать, что выполнение законных требований или предписаний, представлений, постановлений, выданных органами государственного контроля и надзора (должностных лиц), должностными лицами государственных органов (например, об устранении нарушений противопожарной безопасности или законодательства о санитарно-эпидемиологическом благополучии населения), требует определенных финансовых затрат, и не всегда необходимые для выполнения предписаний денежные средства имеются в распоряжении руководителей данных учреждений. Выделение средств администраторами бюджетных программ сопряжено с необходимостью утверждения дополнительных расходов на сессии соответствующих маслихатов, объявления государственных закупок услуг.

Поэтому в отношении должностных лиц, которые приняли все зависящие от них меры для выполнения законных требований предписаний, но в целом не исполненных по независящим от них причинам, в том числе ввиду отсутствия необходимого финансирования, производство по делу может быть прекращено вследствие отсутствия вины.

В случае привлечения таких должностных лиц к административной ответственности по данной статье КоАП следует иметь в виду, что дополнительное взыскание в виде приостановления деятельности или отдельных видов деятельности в соответствии с частью первой статьи 48 КоАП к должностным лицам не применяется.

В то же время подобные дела в отношении юридических лиц при тех же обстоятельствах прекращению не подлежат, так как в соответствии с частью первой статьи 25 КоАП противоправное действие либо бездействие юридического лица, за которое КоАП предусмотрена административная ответственность, является административным правонарушением.

16. В силу статьи 21 Международного пакта о гражданских и политических правах (Нью-Йорк, 16 декабря 1966 года, ратифицирован Законом Республики Казахстан от 28 ноября 2005 года № 91-III, вступил в силу для Республики Казахстан 24 апреля 2006 года) пользование признаваемым правом на мирные собрания не подлежит никаким ограничениям, кроме тех, которые налагаются в соответствии с законом и которые необходимы в демократическом обществе в интересах государственной или общественной безопасности, общественного порядка, охраны здоровья и нравственности населения или защиты прав и свобод других лиц. Такое же право гарантировано статьей 32 Конституции Республики Казахстан (далее - Конституция).

Порядок реализации и условия ограничения этого права установлены Законом Республики Казахстан от 17 марта 1995 года № 2126 "О порядке организации и проведения мирных собраний, митингов, шествий, пикетов и демонстраций в Республике Казахстан", статья 8 которой предусматривается, что собрания, митинги, шествия, пикеты и демонстрации должны быть безусловно прекращены по требованию представителя местного исполнительного органа города республиканского значения, столицы, района (города областного значения), если: не было подано заявление, состоялось решение о запрещении, нарушен порядок их проведения, предусмотренный статьями 4, 5 и 7 вышеуказанного Закона, а также при возникновении опасности для жизни и здоровья граждан, нарушении общественного порядка.

Предусмотренная частью первой статьи 488 КоАП административная ответственность участников такого публичного мероприятия, не являющихся организаторами, за участие в незаконных собраниях, митингах, шествиях, демонстрациях либо ином публичном мероприятии наступает после неисполнения вышеуказанных требований представителя местного исполнительного органа. Поэтому при рассмотрении дел об административных правонарушениях по статье 488 КоАП судам необходимо исследовать доказательства фактического заявления такого требования, его обоснованности и законности, а также его неисполнения участником публичного мероприятия, в отношении которого ведется производство по делу об административном правонарушении.

Доводы о нарушении принципа пропорциональности требованием о прекращении митинга могут рассматриваться позднее в гражданском судопроизводстве, но в момент заявления такого требования представителем местного исполнительного органа его компетенция не подлежит оспариванию.

До получения разрешения на проведение массового мероприятия его организатор, а также иные лица не вправе объявлять в средствах массовой информации, Интернете или иных информационных сетях о дате, месте и времени его проведения, изготавливать и распространять с этой целью листовки, плакаты и иные подобные материалы. Нарушение данного требования влечет ответственность организатора по части третьей статьи 488 КоАП за нарушение порядка организации публичного мероприятия.

17. Бесплатность государственной услуги по выдаче решения о согласовании расположения помещений для проведения религиозных мероприятий за пределами культовых зданий (сооружений) не освобождает от ответственности по подпункту 1) части первой статьи 490 КоАП за проведение таких мероприятий без соответствующего решения местного исполнительного органа, выдаваемого в форме письма-согласования о расположении помещения.

18. Статьей 1 Соглашения между Республикой Казахстан и Российской Федерацией о порядке пребывания граждан Республики Казахстан на территории Российской Федерации и граждан Российской Федерации на территории Республики Казахстан (Астана 7 июня 2012 года, ратифицировано Законом Республики Казахстан от 14 ноября 2014 года № 250-V, вступило в силу 23 января 2015 года) установлено, что граждане Российской Федерации при въезде на территорию Республики Казахстан освобождаются от обязанности регистрации в течение 30-ти дней с даты въезда. В случае пребывания свыше 30-ти дней, указанные граждане обязаны зарегистрироваться в компетентных органах Республики Казахстан.

Административная ответственность иммигранта из Российской Федерации по части первой статьи 517 КоАП наступает в случае его пребывания в Республике Казахстан без регистрации в органах внутренних дел сроком до трех суток после истечения 30-ти дней пребывания на территории Республики Казахстан.

Такой же порядок применяется к иммигрантам из стран, с которыми Республика Казахстан имеет аналогичные международные соглашения.

Сноска. Пункт 18 с изменением, внесенным нормативным постановлением Верховного Суда РК от 31.05.2019 № 4 (вводится в действие со дня первого официального опубликования).

19. Исчисление пяти календарных дней, установленных законодательством Республики Казахстан для регистрации иммигрантов (пункт 9 Постановления Правительства Республики Казахстан от 21 января 2012 года № 148 "Об утверждении Правил въезда и пребывания иммигрантов в Республике Казахстан, а также их выезда из Республики Казахстан и Правил осуществления миграционного контроля, а также учета иностранцев и лиц без гражданства, незаконно пересекающих Государственную границу Республики Казахстан, незаконно пребывающих на территории Республики Казахстан, а также лиц, которым запрещен въезд на территорию Республики Казахстан" (далее - Правила въезда и пребывания иммигрантов), с учетом положений пунктов 2 и 3 статьи 14 Закона Республики Казахстан от 6 апреля 2016 года № 480-V "О правовых актах" (далее – Закон о правовых актах) начинается с 00.01 часов суток, следующих за теми, в течение которых иммигрант пересек Государственную границу Республики Казахстан или прибыл к принимающему лицу.

В данный срок включается и нерабочее время, однако если последний день срока приходится на нерабочий день, днем окончания срока считается ближайший следующий за ним рабочий день (пункт 3 статьи 14 Закона о правовых актах). Такой же порядок применяется и для другого упомянутого в статье 517 КоАП срока - "трое суток".

Сноска. Пункт 19 с изменением, внесенным нормативным постановлением Верховного Суда РК от 31.05.2019 № 4 (вводится в действие со дня первого официального опубликования).

20. В соответствии с пунктом 17 Правил въезда и пребывания иммигрантов граждане 45 государств въезжают в Республику Казахстан и выезжают из Республики Казахстан без виз, если период их пребывания в Республике Казахстан не превышает 30-ти календарных дней с момента пересечения Государственной границы Республики Казахстан. В то же время те же лица могут въезжать в Казахстан по визе. В случае если срок действия визы истекает раньше срока безвизового пребывания, то такое лицо имеет право использовать оставшиеся дни безвизового пребывания. Однако оба этих срока исчисляются параллельно и сложению не подлежат.

Сноска. Пункт 20 с изменениями, внесенными нормативным постановлением Верховного Суда РК от 31.05.2019 № 4 (вводится в действие со дня первого официального опубликования).

21. Часть шестая статьи 517 КоАП предусматривает административную ответственность за деяния, предусмотренные частями первой и третьей данной статьи, совершенные повторно в течение года после наложения административного взыскания. Также часть седьмая статьи 517 КоАП предусматривает административную ответственность за деяния, предусмотренные частями второй, четвертой и пятой данной статьи, совершенные повторно в течение года после наложения административного взыскания. Для наличия состава данных правонарушений одновременная совокупность всех перечисленных в диспозиции статьи деяний необязательна.

При этом повторность образуется при совершении тем же лицом любого из действий, перечисленных в диспозиции части шестой или седьмой статьи 517 КоАП соответственно. Вновь совершенное деяние может не быть тождественным тому, за которое лицо в течение года привлекалось к административной ответственности. Например, мигрант, ранее привлеченный к административной ответственности по части второй статьи 517 КоАП за пребывание в Казахстане без регистрации в органах внутренних дел свыше сроков, предусмотренных частью первой данной статьи, в случае выявления впоследствии проживания не по адресу, указанному в регистрации, либо уклонения его от выезда в течение периода, превышающего трое суток после истечения срока, указанного в визе либо при регистрации в миграционной карточке, подлежит привлечению к ответственности по части седьмой данной статьи.

Правонарушение не признается повторным, если за ранее совершенное правонарушение лицо было освобождено от административной ответственности и административного взыскания по основаниям, установленным законом.

22. Недекларирование или недостоверное таможенное декларирование товаров, перемещаемых либо перемещенных через таможенную границу Евразийского экономического союза, влечет ответственность по части первой статьи 551 КоАП только в случае, когда такие деяния дают основание для освобождения от уплаты таможенных платежей, налогов, занижения размера таможенных платежей, налогов, специальных, антидемпинговых, компенсационных пошлин либо влекут неисполнение или ненадлежащее исполнение обязанности по их уплате.

Незаявление по установленной форме либо заявление декларантом, таможенным представителем, уполномоченным экономическим оператором в таможенной декларации и иных документах, необходимых для таможенных целей, недостоверных сведений о товарах, об избранной таможенной процедуре, таможенной стоимости либо о стране происхождения товаров или заявление иных недостоверных сведений, которые не дают основание для освобождения от уплаты таможенных платежей, налогов, специальных, антидемпинговых, компенсационных пошлин или занижения их размера, например, когда заявление декларанта в таможенной декларации ошибочного кода товара не привело к освобождению его от уплаты предусмотренных законодательством таможенных платежей, налогов или занижению их размера, не образует состава данного административного правонарушения.

Сноска. Пункт 22 с изменением, внесенным нормативным постановлением Верховного Суда РК от 31.05.2019 № 4 (вводится в действие со дня первого официального опубликования).

23. Статьей 610 КоАП предусмотрена административная ответственность за совершение административного правонарушения, когда в результате нарушения лицом, управлявшим транспортным средством, правил дорожного движения было причинено повреждение транспортных средств, грузов, дорог, дорожных и других сооружений или иного имущества, повлекшее материальный ущерб либо легкий вред здоровью потерпевшего. То же деяние, повлекшее причинение здоровью потерпевшего вреда средней тяжести, является уголовно наказуемым деянием в соответствии со статьей 345 УК.

Если водителем, управлявшим транспортным средством, в результате указанных выше противоправных действий, наряду с причинением материального ущерба, причинен нескольким потерпевшим различный по степени тяжести вред здоровью (легкий, средней тяжести, тяжкий) либо наступили иные последствия в виде смерти, то виновное лицо подлежит привлечению к уголовной ответственности по соответствующей части статей 345, 346 УК без привлечения к административной ответственности.

В случае, когда действиями водителя, наряду с причинением легкого вреда здоровью потерпевшего, причинен и материальный ущерб в виде повреждения транспортных средств или иного имущества, виновное лицо подлежит административной ответственности только по части второй статьи 610 или, при наличии опьянения водителя, по части третьей статьи 608 КоАП.

Сноска. Пункт 23 с изменениями, внесенными нормативным постановлением Верховного Суда РК от 31.05.2019 № 4 (вводится в действие со дня первого официального опубликования).

24. При рассмотрении дел об административных правонарушениях следует исходить из того, что водители, лишенные права управления транспортными средствами, в отличие от лиц, чье право управления транспортным средством приостановлено по представлению судебного исполнителя, не являются субъектами правонарушений, предусматривающих ответственность для лиц, не имеющих права управления транспортными средствами, за исключением норм, в которых прямо упоминаются оба субъекта одновременно (например, в части третьей статьи 611 КоАП).

Водители, не имеющие права управления соответствующей категорией транспорта, не могут приравниваться к водителям, не имеющим права управления транспортным средством вовсе, за исключение норм, в которых прямо упоминаются оба субъекта одновременно (например, в части второй статьи 612 КоАП). Поэтому управление транспортным средством в состоянии алкогольного опьянения при отсутствии в водительском удостоверении разрешения на управление данной категории транспортных средств подлежит квалификации не по части шестой статьи 608 КоАП, а по совокупности части первой статьи 608 и части второй статьи 612 КоАП при отсутствии прочих квалифицирующих признаков.

Лишение права управления транспортным средством применяется в равной мере как к водителям автомобилей, так и к лицам, управляющим тракторами и иными самоходными машинами, трамваями, троллейбусами, мотоциклами и другими механическими транспортными средствами в соответствии с определением транспортного средства в примечании к статье 590 КоАП. Так, при управлении в состоянии алкогольного опьянения трактором лицо, имеющее водительское удостоверение, но не имеющее права управления трактором, не может рассматриваться как лицо, не имеющее права управления транспортным средством, и подлежит ответственности в порядке, указанном в предыдущем абзаце.

В случае, если водитель после исполнения административного взыскания в виде лишения права управления транспортным средством в установленном порядке не получил вновь водительское удостоверение, то его для целей определения административной или уголовной ответственности за совершение однородных правонарушений следует рассматривать как водителя, не имеющего такого права. Если после исполнения постановления о лишении права управления транспортным средством водитель в установленном законом порядке вновь получил такое право, то за совершение правонарушения по частям первой, второй и третьей статьи 608 КоАП в течение года после истечения срока административного взыскания он подлежит ответственности по части четвертой статьи 608 КоАП, а в случае совершения того же правонарушения по истечении года – по части первой, второй и третьей соответственно.

25. Состав административного правонарушения, предусмотренного частью второй статьи 611 КоАП, считается оконченным с момента оставления лицом, управляющим транспортным средством, места дорожно-транспортного происшествия.

При оставлении места дорожно-транспортного происшествия в связи с необходимостью доставления пострадавшего в экстренном случае в лечебное учреждение для оказания доврачебной медицинской помощи в случае, когда это невозможно осуществить попутным транспортом, водитель в соответствии с Примечанием к статье 611 КоАП освобождается от ответственности по настоящей статье. При этом такой водитель освобождается от ответственности в том числе по части первой статьи 611 КоАП при невыполнении иных обязанностей в связи с дорожно-транспортным происшествием, предусмотренных подпунктом 8) пункта 1 раздела 2 Правил дорожного движения, утвержденных постановлением Правительства Республики Казахстан от 13 ноября 2014 года № 1196 (далее – Правила дорожного движения), за исключением не возвращения к месту происшествия после доставления пострадавшего в лечебное учреждение.

При отсутствии пострадавших водители могут покинуть место происшествия только при взаимном согласии в оценке обстоятельств случившегося, предварительно составив схему происшествия и подписав ее (пункт 8 Раздела 1 Правил дорожного движения). После этого водители обязаны прибыть в ближайшее подразделение органов внутренних дел для оформления происшествия. При невыполнении перечисленных обязанностей такие водители подлежат ответственности по части первой статьи 611 КоАП.

26. В случаях, когда дорожно-транспортное происшествие не повлекло причинение вреда здоровью, смерть человека, повреждение транспортных средств, сооружений, грузов либо иного материального ущерба, оставление места происшествия также не влечет ответственности по статье 611 КоАП. Если единственным потерпевшим в дорожно-транспортном происшествии является сам правонарушитель, такой водитель не подлежит административной ответственности по статьям 610 и 611 КоАП, однако может быть привлечен к административной ответственности по соответствующей статье Особенной части КоАП, предусматривающей ответственность за нарушение конкретного пункта Правил дорожного движения. При этом вопросы возмещения вреда, причиненного имуществу иных сособственников общей с водителем собственности, подлежат рассмотрению и разрешению в порядке гражданского судопроизводства.

Если дорожно-транспортное происшествие, повлекшее гибель скота и домашних животных, имело место вне зоны действия предупреждающих дорожных знаков 1.24 "Перегон скота" при отсутствии нарушения скоростного режима и других положений Правил дорожного движения, водитель транспортного средства не подлежит административной ответственности по части первой статьи 610 КоАП. Непосредственной причиной дорожно-транспортного происшествия при таких обстоятельствах является невыполнение владельцем скота обязанности по осуществлению надзора за животными, которая возлагается на него подпунктом 1) пункта 12 раздела 24 Правил дорожного движения, что в зависимости от обстоятельств влечет ответственность по части второй статьи 615 либо части второй статьи 633 КоАП.

Сноска. Пункт 26 с изменением, внесенным нормативным постановлением Верховного Суда РК от 31.05.2019 № 4 (вводится в действие со дня первого официального опубликования).

27. При управлении транспортным средством водителем, лишенным права управления транспортным средством, его действия квалифицируются по части третьей статьи 612 КоАП, за исключением совершения правонарушений, предусмотренных частью пятой статьи 596, частью третьей статьи 610, частью третьей статьи 611, частями 3-1 и седьмой статьи 613 КоАП. Дополнительной квалификации такие действия по статье 669 КоАП не подлежат.

Сноска. Пункт 27 в редакции нормативного постановления Верховного Суда РК от 31.05.2019 № 4 (вводится в действие со дня первого официального опубликования).

28. Предоставление в неполном объеме адвокату запрашиваемых им документов, материалов или сведений, требуемых для осуществления его профессиональных обязанностей, следует рассматривать как непредоставление таких документов адвокату в установленные законодательством сроки, что влечет административную ответственность по статье 668 Кодекса, если эти действия не имеют признаков уголовно наказуемого деяния.

Сноска. Пункт 28 в редакции нормативного постановления Верховного Суда РК от 31.05.2019 № 4 (вводится в действие со дня первого официального опубликования).

29. При рассмотрении дел об административных правонарушениях по статье 669 КоАП судам следует учитывать, что отсутствие у должника реальной возможности исполнить судебный акт в определенной его части либо в полном объеме исключает возможность привлечения лица к ответственности по данной статье. При этом судам следует исходить из того, что должник обязан самостоятельно принять все зависящие от него меры и самым активным образом содействовать исполнению возложенной на него обязанности по исполнению судебного акта и исполнительного документа. Неисполнение постановлений и иных законных требований судебного исполнителя, за исключением требования об исполнении исполнительного документа в целом, влечет ответственность по частям первой и второй статьи 670 КоАП.

В случае неуплаты наложенного судом на лицо штрафа по истечении срока, предусмотренного частью первой статьи 893 КоАП, или по истечении срока отсрочки, предусмотренной статьей 888 КоАП, такое лицо подлежит ответственности по статье 669 КоАП независимо от обращения постановления к принудительному исполнению.

Сноска. Пункт 29 в редакции нормативного постановления Верховного Суда РК от 31.05.2019 № 4 (вводится в действие со дня первого официального опубликования).

30. За совершение административных коррупционных правонарушений санкциями статей главы 34 КоАП не предусмотрена конфискация имущества, полученного вследствие совершения административного правонарушения. При разрешении дел по таким административным правонарушениям судам в соответствии с частью третьей статьи 822 КоАП следует разрешать судьбу вещественных доказательств путем их передачи в соответствующие учреждения или уничтожения.

31. Согласно статье 4 Конституции настоящее нормативное постановление включается в состав действующего права, является общеобязательным и вводится в действие со дня первого официального опубликования.

Председатель Верховного Суда Республики Казахстан	К. Мами
Судья Верховного Суда Республики Казахстан, секретарь пленарного заседания	К. Шаухаров

Соттардың Әкімшілік құқық бұзушылық туралы Қазақстан Республикасы Кодексінің Ерекше бөлігінің нормаларын қолдануының кейбір мәселелері туралы

Қазақстан Республикасы Жоғарғы Сотының 2017 жылғы 6 қазандағы № 7 нормативтік қаулысы.

Сот практикасын қорыту нәтижелерінің негізінде, Соттардың Әкімшілік құқық бұзушылық туралы Қазақстан Республикасы кодексінің Ерекше бөлігінің нормаларын қолдануының біркелкі практикасын қамтамасыз ету мақсатында, сондай-ақ әкімшілік құқық бұзушылық туралы істерді қарау кезінде соттарда туындайтын мәселелерді ескере отырып, Қазақстан Республикасы Жоғарғы Сотының жалпы отырысы мынадай түсіндірмелер беруді қаулы етеді.

1. Соттарға Әкімшілік құқық бұзушылық туралы Қазақстан Республикасы кодексі (бұдан әрі – ӘҚтК) 64-бабының бірінші бөлігіне сәйкес ӘҚтК-нің 73-бабында көзделген әкімшілік құқық бұзушылықтар туралы істер осы бапқа Ескертпеде көрсетілген жәбірленуші адамдардың арызы бойынша ғана қозғалатындығы түсіндірілсін. Құқық бұзушының осы бапта аталған әрекеттердің кез келгенін жеке тұрғын үйде (ауланы немесе үй жанындағы учаскені қоса алғанда), пәтерде немесе басқа да тұрғынжайда жасауы құқық бұзушымен отбасы-тұрмыстық қатынастағы адамдарды сыйламаушылық және олардың тыныштығын бұзу болып саналады. Осы бапқа Ескертпеде аталған белгілерге (мысалы, құқық бұзушыға алыс туыстары немесе жекжаттары болып келетін, яғни зайыбы жағынан жақын, бірақ құқық бұзушыдан бөлек тұратын туыстары) сәйкес келмейтін адамдарға қатысты жасалған, осы баптың диспозициясында сипатталған іс-әрекеттер ӘҚтК-нің және Қазақстан Республикасы Қылмыстық кодексінің (бұдан әрі – ҚК) адамға қарсы құқық бұзушылықтар үшін жауаптылықты көздейтін баптарына сәйкес сараланғаны жөн. Осы бапта көрсетілген үй-жайлардан тыс (мысалы, көп қабатты тұрғын үйлердің кіреберістеріндегі баспалдақ алаңдарында) болған кез келген адамдардың тыныштығын бұзатын, оларға сыйламаушылық білдіретін нақ сол әрекеттер ӘҚтК-нің 73-бабы бойынша жауаптылықты тудырмайды.

2. "Неке (ерлі-зайыптылық) және отбасы туралы" Қазақстан Республикасы кодексінің ережелеріне сай кәмелетке толмаған балаларды тәрбиелеу мен оқыту, мысалы, баланы тұрмыстағы, қоғамдық орындардағы мiнез-құлық қағидаларына үйрету, қоғамның моральдық және адамгершiлiк қағидаттарымен таныстыру жүктелген ата-аналардың немесе кәмелетке толмағандардың басқа да заңды өкiлдерінің ӘҚтК-нің 127-бабы бойынша жауаптылығы олар осы міндетті бұзған кезде басталады. Сол адамдардың "Білім туралы" Қазақстан Республикасының 2007 жылғы 27 шілдедегі № 319-ІІІ Заңының 49-бабынан туындайтын мiндеттерді бұзғаны үшін, мысалы, мектепалды даярлықты қамтамасыз етпегені немесе дәлелсіз себептермен оқу сабақтарына жүйелі түрде қатыспағаны үшін жауаптылық ӘҚтК-нің 409-бабының екінші бөлігі бойынша белгіленеді.

3. ӘҚтК-нің кейбір баптары алдыңғы бөлімдерде көрсетілген құқыққа қарсы әрекеттерді жасағаны үшін жауаптылықты күшейтетін бөлімдерді қамтиды: ұлғайтылған айыппұл мөлшері, қосымша жаза. Бұл ретте қызметті немесе қызметтің жекелеген түрлерін тоқтата тұру не оған тыйым салу секілді қосымша жазалар, сол сияқты тиісті қызмет түріне арналған лицензияның қолданылуын тоқтата тұру немесе одан айыру осындай қызметті жүзеге асыруға тиісті рұқсаты бар адамдарға қолданылуы тиіс. Арнайы рұқсатты талап ететін кәсіпкерлік субъектілердің қызметкерлері, егер ӘҚтК-нің Ерекше бөлігінде көзделген іс-әрекетті заңды тұлғаны басқару функциясын жүзеге асыратын орган, адам немесе ұйымдастырушылық-өкімдік немесе әкімшілік-шаруашылық функцияларды атқаратын дара кәсіпкердің және заңды тұлғаның қызметкері санкцияламаған, мақұлдамаған, жасамаған жағдайларда ғана, осындай құқық бұзушылық субъектілері болуы мүмкін. Бұл ретте қызметкердің еңбек міндеттерін орындау кезінде жасаған кез келген мәмілелер мен деликтерінің жұмыс берушіге қатысты азаматтық-құқықтық салдарын ескере отырып, басқа жағдайлар дәлелденгенге дейін мұндай мақұлдауды, санкциялауды еңбек қатынастарының болуы негізінде (оның ішінде еңбек қатынастары тиісті түрде ресімделмеген жағдайда - еңбек міндеттерін орындауға рұқсат ету фактісі бойынша) анықталған деп есептеу қажет.

Соттар ӘҚтК-нің 132-бабы бойынша әкімшілік құқық бұзушылық туралы істерді қараған кезде ӘҚтК-нің 33-бабының төртінші бөлігін басшылыққа алуы қажет, оған сәйкес дара кәсіпкерлер мен заңды тұлғаларды әкімшілік жауаптылыққа тарту дара кәсіпкердің және заңды тұлғаның қызметкерін осы құқық бұзушылық үшін әкімшілік жауаптылықтан босатады. Осы құқық бұзушылықты дара кәсіпкердің немесе заңды тұлғаның қызметкері-жеке тұлға жасаған кезде әкімшілік жауаптылыққа кәсіпкерлік қызмет субъектісі – мұндай жұмыскердің жұмыс берушісі жатады, оған осы баптың екінші бөлігінің санкциясында көзделген қызметті немесе қызметтің жекелеген түрлерін тоқтата тұру түріндегі әкімшілік жаза қолданылуы мүмкін.

Санкциясы қызметті немесе қызметтің жекелеген түрлерін тоқтата тұруды не оған тыйым салуды, сол сияқты тиісті қызмет түріне арналған лицензияның қолданылуын тоқтата тұруды немесе одан айыруды көздейтін ӘҚтК-нің Ерекше бөлігінің баптары бойынша кәсіпкерлік субъектісінің қызметкерлері еңбек міндеттерін орындау кезінде жұмыс орнында жасайтын әкімшілік құқық бұзушылық туралы істерге жаза тағайындау мәселесі осындай тәртіппен шешілуге жатады.

Өз қызметін еңбек міндеттемелерін орындаумен байланысты емес, тек өз атынан ғана жүзеге асыратын жеке тұлғалар аталған құқық бұзушылықтарды жасаған кезде жауаптылыққа өз бетінше тартылуға тиіс. "Соттардың Қазақстан Республикасы Әкімшілік құқық бұзушылық туралы кодексінің Жалпы бөлігінің нормаларын қолдануының кейбір мәселелері туралы" Қазақстан Республикасы Жоғарғы Сотының 2016 жылғы 22 желтоқсандағы № 12 нормативтік қаулысының 8-тармағына сәйкес осы жеке тұлғаларға қосымша жаза қолдану міндетті. Мұндай қызметті жүзеге асыру үшін лицензияның болуы талап етілетін жағдайларда, аталған жеке тұлғалар ӘҚтК-нің 463-бабының бірінші бөлігі бойынша қосымша жауаптылыққа тартылуға жатады.

Ескерту. 3-тармаққа өзгеріс енгізілді - ҚР Жоғарғы Сотының 31.05.2019 № 4 нормативтік қаулысымен (алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі).

4. Қадағалау және бақылау функцияларын жүзеге асыратын мемлекеттік органдардың, сондай-ақ жергілікті атқарушы органдардың лауазымды адамдарының дара кәсiпкерлердiң, заңды тұлғалардың кәсiпкерлiк қызметiне кедергi келтiретiн заңсыз актiлер шығару және заңсыз тапсырмалар беру арқылы заңсыз араласуы ӘҚтК-нің 173-бабына сәйкес әкімшілік құқық бұзушылық болып табылады.

Соттардың ӘҚтК-нің 173-бабы бойынша әкімшілік құқық бұзушылық туралы істерді қараған кезде көрсетілген кәсіпкерлік субъектілеріне қатысты істер бойынша қаулылардың күшін жоюы, оларды заңсыз әкімшілік жауаптылыққа тартылғанын куәландыратынын және заңда көзделген салдарларға әкеп соғуы мүмкін екенін ескергені жөн. Алайда күші жойылған қаулыларды шығарған органдардың (лауазымды адамдардың) әрекеттерінде ӘҚтК-нің 173-бабында көзделген құқық бұзушылық белгілерінің бар болуы үшін бір ғана қаулылардың күшін жою жеткіліксіз. Кәсiпкерлiк қызметке заңсыз араласудың дәлелдемелері болмаған кезде лауазымды адамға өзінің лауазымдық міндеттерін орындағаны кінә болып саналуы мүмкін емес.

Мемлекеттік органдардың лауазымды адамдарының заңсыз араласуы билікті асыра пайдаланудан не лауазымдық өкілеттігін терiс пайдаланудан көрінуі мүмкін. Заңсыз араласу кейіннен белгіленген тәртіппен заңсыз деп танылған актінің шығарылуына, тапсырманың берілуіне не басқа да әрекеттің жасалуына негізделеді.

5. Алып тасталды - ҚР Жоғарғы Сотының 31.05.2019 № 4 нормативтік қаулысымен (алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі).

6. ӘҚтК-нің 274-бабының бірінші бөлігіне сәйкес мемлекеттік лауазымды атқаратын адамның, мемлекеттік қызметтен теріс себептермен босатылған адамның, сол сияқты аталған адамдардың жұбайының (зайыбының) салық салу объектілері болып табылатын табыстары мен мүлкі туралы декларацияларды және мәліметтерді Қазақстан Республикасының заңнамасында белгіленген мерзімдерде қасақана ұсынбауы немесе толық, анық ұсынбауы әкімшілік жауаптылыққа әкеп соғады. "Салық және бюджетке төленетін басқа да міндетті төлемдер туралы (Салық кодексі)" Қазақстан Республикасы Кодексінің 499-бабы 2-тармағының, 527-бабы 3-тармағының ережелерін ескере отырып, меншiк иелерiнің бiрiнің ғана бiрлескен ортақ меншiктегi мүлік туралы мәліметтерді ұсынуы басқа меншік иелері үшін осы құқық бұзушылық құрамын құрмайды.

Ескерту. 6-тармаққа өзгеріс енгізілді - ҚР Жоғарғы Сотының 31.05.2019 № 4 нормативтік қаулысымен (алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі).

7. ӘҚтК-нің 281-бабы бесінші бөлігінің санкциясында әкімшілік құқық бұзушылық жасаудың тікелей нысаналары болып табылатын мұнай өнімдерін, темекі бұйымдарын және (немесе) құқық бұзушылық жасау салдарынан алынған кірістерді тәркілеу түрінде немесе онсыз қосымша әкімшілік жаза көзделген. Мұндай қосымша жазаны қолдану туралы шешім қабылданған жағдайда және мұнай өнімдері мен темекі бұйымдарын тәркілеу мүмкіндігі болмаған кезде оларды сатудан алынған кірістерді іс бойынша сотқа дейінгі іс жүргізу барысында уәкілетті орган белгілеген мөлшерде тәркілеп алу қажет.

Ескерту. 7-тармақ жаңа редакцияда - ҚР Жоғарғы Сотының 31.05.2019 № 4 нормативтік қаулысымен (алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі).

8. МЕМСТ-ке сәйкес келмейтін, құрамында қолдан жасалған спирті бар сусындардың айналымы және оларды пластикалық не қаңылтыр ыдыста немесе этикеткасыз, сол сияқты ілеспе құжаттарсыз өткізу ӘҚтК-нің 282-бабы үшінші бөлігі бойынша жауаптылыққа әкеп соқпайды.

"Этил спирті мен алкоголь өнімінің өндірілуін және айналымын мемлекеттік реттеу туралы" Қазақстан Республикасының 1999 жылғы 16 шілдедегі № 429-І Заңының 5-бабында алкоголь өнiмi түрлерінің түпкілікті тізбесі белгіленген. Осы баптан басқа да күштi алкоголь және әлсiз алкоголь сусындары "Қазақстан Республикасының кейбiр заңнамалық актiлерiне салық салу мәселелерi бойынша өзгерiстер мен толықтырулар енгiзу туралы" 2006 жылғы 11 желтоқсандағы № 201-ІІІ Қазақстан Республикасы Заңымен алып тасталған. Кәсiпкерлiк субъектілері ретінде тіркелмеген адамдардың мұндай өнімді сатуы, лицензиясыз кәсiпкерлiк немесе өзге де қызметпен айналысқаны үшін ӘҚтК-нің 463-бабының бірінші бөлігінде көзделген құқық бұзушылық құрамын құрайды.

9. Салық кодексінде көзделген салық немесе бюджетке төленетін өзге де міндетті төлемдер мерзімін өзгерту, мұндай мерзімді бұзуға қатысты бұрындары жасалған құқық бұзушылықтары үшін жауаптылықтан босатпайды.

Ескерту. 9-тармаққа өзгеріс енгізілді - ҚР Жоғарғы Сотының 31.05.2019 № 4 нормативтік қаулысымен (алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі).

10. ӘҚтК-нің Жалпы бөлімінің 55-бабының бірінші бөлігіне сәйкес әкiмшiлiк құқық бұзушылық үшiн әкімшілік жаза ӘҚтК-нің ережелерiне дәл сәйкестiкте сол әкiмшiлiк құқық бұзушылық үшiн аталған бөлiмнiң Ерекше бөлiгiнiң бабында көзделген шекте қолданылады. Нақ сол баптың алтыншы бөлігімен бір әкімшілік құқық бұзушылық үшiн бір негізгі не негізгі және қосымша әкiмшiлiк жазалар қолданылуы мүмкiн. Яғни жаза тағайындаудың жалпы нормаларында бір қосымша жазадан артық жаза қолдану көзделмеген.

ӘҚтК-нің 283-бабының санкциясы құқық бұзушылықтың тікелей нысанасы болып табылған акцизделетін тауарларды тәркілеуді, сондай-ақ тиісті қызмет түріне лицензиядан айыра отырып, айыппұл салуды көздейді. Соттарға ӘҚтК-нің 283-бабы бойынша істерді қараған кезде ӘҚтК-нің Жалпы бөлігі нормаларының ӘҚтК-нің Ерекше бөлiгі ережелерінен басым болатынын ескеру және құқық бұзушылық сипатының негізінде және ӘҚтК-нің 40-бабында көрсетілген мақсаттарға қол жеткізе отырып, нақты қосымша жазаның таңдалуын уәждеу қажет.

11. ӘҚтК-нің 314-бабының санкциясында жүргiзiлiп жатқан жұмыстарды тоқтата тұру түріндегі қосымша жаза көзделген. Осы жаза шарасы ӘҚтК-нің 48-бабына сәйкес қолданылуы тиіс.

12. Экологиялық рұқсаттың болмауын қоспағанда, табиғат пайдаланушы ӘҚтК-нің 328-бабында көзделген құқық бұзушылықты жасаған жағдайда, егер экологиялық рұқсатта көрсетілген табиғат пайдалану шарттарының орындалмауы қоршаған ортаға эмиссиялар нормативтерінің асып кетуі түрінде ғана болса, оны ӘҚтК-нің 326-бабы бойынша бір мезгілде жауаптылыққа тартуға жол берілмейді. Табиғат пайдаланушыны экологиялық рұқсаттың болмағаны үшін ӘҚтК-нің 328-бабы бойынша әкімшілік жауаптылыққа тартқан жағдайда, сонымен қатар әкімшілік жауаптылыққа ӘҚтК-нің 326-бабы бойынша бір мезгілде тартуға жол берілмейді.

ӘҚтК-нің 440-бабының бірінші бөлігінде көзделген қоғамдық орындарға адамның қадiр-қасиетiн және қоғамдық имандылықты қорлайтын масаң күйде келгені үшін әкімшілік жауаптылық алкогольдік, сонымен қатар есірткілік немесе уытқұмарлық мас болу кезінде басталады.

13. Сол баптың екінші бөлігінде көзделген жасы он сегізге толмаған адамдардың алкогольдік ішімдіктерді ішкені үшін әкімшілік жауаптылық осындай әрекеттерді қоғамдық орындарда да, кез келген жерде де жасағаны үшін басталады.

Сол баптың үшінші бөлігінде белгіленген бір жылдық мерзімді ӘҚтК-нің 440-бабының бірінші немесе екінші бөлігі бойынша алдыңғы әкімшілік жаза қолдану туралы қаулы заңды күшіне енген күнінен бастап есептеген жөн. Нақ сол әрекеттерді осы баптың төртінші бөлігі бойынша саралау үшін бұдан бұрын адамның бір жыл ішінде осы бап бойынша әкімшілік жауаптылыққа екі рет тартылуы және екі қаулы бойынша да ӘҚтК-нің 61-бабында белгіленген мерзім өтпеуі тиіс.

14. "Жылжымайтын мүлікке құқықтарды мемлекеттік тіркеу туралы" Қазақстан Республикасының 2007 жылғы 26 шілдедегі № 310-ІІІ Заңының 9-бабына сәйкес ӘҚтК-нің 460-бабының бірінші бөлігінде көзделген мерзімнің басталуы тұлғада жылжымайтын мүлікке құқықты мемлекеттік тіркеуге құжаттарды беру үшін қажетті және жеткілікті тіркеу объектісін куәландыратын құжаттар іс жүзінде болған және оларды ол уәкілетті органдардан алған кезде (мысалы, жер учаскесіне сәйкестендіру құжаты) жылжымайтын мүлікке құқықтың туындауына негіз болып табылатын заң фактісі (атап айтқанда, нотариат куәландырған шарт, соттың күшіне енген шешімі, өзге де құқық белгілейтін құжатты алу) басталған сәттен есептеуге жатады.

Ескерту. 14-тармаққа өзгеріс енгізілді - ҚР Жоғарғы Сотының 31.05.2019 № 4 нормативтік қаулысымен (алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі).

15. Соттар бюджеттен қаржыландырылатын мекемелерге немесе олардың лауазымды адамдарына қатысты ӘҚтК-нің 462-бабының үшінші бөлігі бойынша әкімшілік құқық бұзушылық туралы істерді қараған кезде мемлекеттік бақылау және қадағалау органдары (лауазымды адамдары), мемлекеттік органдардың лауазымды адамдары берген заңды талаптарды немесе нұсқамаларды, ұсынуларды, қаулыларды (мысалы, өрт қауіпсіздігіне қатысты немесе халықтың санитариялық-эпидемиологиялық салауаттылығы туралы заңнама бұзушылықтарын жою туралы) орындау белгілі бір қаржы шығындарын талап ететіндігін және аталған мекемелердің басшыларында қажетті ақшалай қаражаттың бола бермейтінін ескерген жөн. Бюджеттік бағдарламалар әкімшілерінің қаражат бөлуі қосымша шығыстарды тиісті мәслихаттардың сессиясында бекіту, көрсетілетін қызметтерге мемлекеттік сатып алуды жариялау қажеттігімен ұштасады.

Сондықтан нұсқамалардың заңды талаптарын орындауға өздеріне байланысты барлық шараларды қабылдаған, бірақ оларға тәуелсіз себептермен тұтастай орындалмаған, оның ішінде қажетті қаржыландырудың болмауынан орындалмаған лауазымды адамдарға қатысты іс жүргізу кінәнің жоқтығынан тоқтатылуы мүмкін.

Аталған лауазымды адамдарды ӘҚтК-нің осы бабы бойынша әкімшілік жауаптылыққа тартқан жағдайда, ӘҚтК-нің 48-бабының бірінші бөлігіне сәйкес қызметті немесе қызметтің жекелеген түрлерін тоқтата тұру түріндегі қосымша жаза лауазымды адамдарға қолданылмайтынын назарға алған жөн.

Сонымен қатар, нақ сол мән-жайлар кезінде заңды тұлғаларға қатысты мұндай істер тоқтатылуға жатпайды, өйткені ӘҚтК 25-бабының бірінші бөлігіне сәйкес ӘҚтК-да әкімшілік жауаптылық көзделген заңды тұлғаның заңға қарсы әрекеті немесе әрекетсіздігі әкімшілік құқық бұзушылық болып табылады.

16. Азаматтық және саяси құқықтар туралы халықаралық пактінің 21-бабына орай (Нью-Йорк, 1966 жылғы 16 желтоқсан, Қазақстан Республикасының 2005 жылғы 28 қарашадағы № 91-ІІІ Заңымен ратификацияланған, Қазақстан Республикасы үшін 2006 жылғы 24 сәуірде күшіне енген) бейбiт жиналыстарды өткізуді таныған құқықты пайдалану тек демократиялық қоғамның мемлекеттік немесе қоғамдық қауiпсіздiк, қоғамдық тәртiп, халықтың денсаулығы мен имандылығын сақтау немесе басқа адамдардың құқықтары мен бостандықтарын қорғау мүддесі үшін қажет етiлетiн, заңға сәйкес салынатын ешқандай шектеулерге жатпайды. Мұндай құқыққа Қазақстан Республикасы Конституциясының (бұдан әрі - Конституция) 32-бабымен кепілдік берілген.

Бұл құқықты іске асыру тәртібі және оны шектеу шарттары "Қазақстан Республикасында бейбiт жиналыстар, митингiлер, шерулер, пикеттер және демонстрациялар ұйымдастыру мен өткiзу тәртiбi туралы" Қазақстан Республикасының 1995 жылғы 17 наурыздағы № 2126 Заңында белгіленген, оның 8-бабында, егер: өтiнiш берiлмеген болса, тыйым салу туралы шешiм шығарылса, жоғарыда аталған Заңның 4, 5 және 7-баптарында көзделген оларды өткізу тәртiбі бұзылса, сондай-ақ азаматтардың өмiрi мен денсаулығына қауiп төнген, қоғамдық тәртiп бұзылған кезде жиналыстар, митингiлер, шерулер, пикеттер мен демонстрациялар республикалық маңызы бар қаланың, астананың, ауданның (облыстық маңызы бар қаланың) жергiлiктi атқарушы орган өкiлiнiң талап етуi бойынша сөзсiз тоқтатылуы тиіс екендігі көзделген.

ӘҚтК-нің 488-бабының бірінші бөлігінде көзделген ұйымдастырушылар болып табылмайтын, мұндай көпшiлiк іс-шараға қатысушылардың заңсыз жиналыстарға, митингiлерге, шерулерге, демонстрацияларға не өзге де көпшiлiк iс-шараға қатысқаны үшін әкімшілік жауаптылығы жергiлiктi атқарушы орган өкiлiнiң жоғарыда көрсетілген талаптарын орындамағаннан кейін басталады. Сондықтан соттар ӘҚтК-нің 488-бабы бойынша әкімшілік құқық бұзушылық туралы істерді қараған кезде мұндай талаптың іс жүзінде мәлімделгені, оның негізділігі мен заңдылығы, сондай-ақ оны оған қатысты әкімшілік құқық бұзушылық туралы іс жүргізіліп жатқан көпшiлiк іс-шараға қатысушының орындамағаны жөніндегі дәлелдемелерді зерттеуі тиіс.

Митингті тоқтату туралы талаппен пропорционал қағидатының бұзылуы жөніндегі дәлелдер, кейіннен азаматтық сот ісін жүргізуде қаралуы мүмкін, бірақ жергілікті атқарушы орган өкілінің мұндай талапты мәлімдеуі сәтінде оның құзіреті даулануға тиіс емес.

Бұқаралық іс-шараны өткізуге рұқсат алғанға дейін оның ұйымдастырушысы, сондай-ақ өзге де тұлғалар бұқаралық ақпарат құралдарында, Интернетте немесе өзге де ақпарат желілерінде оның өтетін күні, орны және уақыты туралы жариялауға, осы мақсатта парақшаларды, плакаттар мен өзге де ұқсас материалдарды дайындауға және таратуға құқылы емес. Осы талапты бұзу оны ұйымдастырушының көпшілік іс-шараны ұйымдастыру тәртібін бұзғаны үшін ӘҚтК-нің 488-бабының үшінші бөлігі бойынша жауаптылығына әкеп соғады.

17. Ғибадат үйлерінен (ғимараттарынан) тыс жерлерде діни іс-шаралар өткізу үшін үй-жайлардың орналасқан жерін келісу туралы шешімді беру жөніндегі мемлекеттік көрсетілетін қызметтің тегін болуы үй-жайдың орналасқан жерін келісу туралы келісім-хат нысанында берілетін жергiлiктi атқарушы органның тиісті шешімінсіз мұндай іс-шараларды өткізгені үшін ӘҚтК-нің 490-бабы бірінші бөлігінің 1) тармақшасы бойынша жауаптылықтан босатпайды.

18. Қазақстан Республикасы мен Ресей Федерациясы арасындағы Қазақстан Республикасы азаматтарының Ресей Федерациясының аумағында және Ресей Федерациясы азаматтарының Қазақстан Республикасының аумағында болу тәртібі туралы келісімнің (2012 жылғы 7 маусым Астана, Қазақстан Республикасының 2014 жылғы 14 қарашадағы № 250-V Заңымен ратификацияланған, 2015 жылғы 23 қаңтарда күшіне енген) 1-бабымен Ресей Федерациясының азаматтары Қазақстан Республикасының аумағына кірген күнінен бастап 30 күн ішінде тіркелу міндетінен босатылады. 30 күннен астам уақыт болған жағдайда аталған азаматтар Қазақстан Республикасының құзыретті органдарында тіркелуге міндетті.

Ресей Федерациясынан көшіп келушінің ӘҚтК-нің 517-бабының бірінші бөлігі бойынша әкімшілік жауаптылығы Қазақстан Республикасының аумағында 30 күн болғаннан кейін ішкі істер органдарында үш тәулікке дейінгі мерзімде тіркеуден өтпей Қазақстан Республикасында болған жағдайда басталады.

Мұндай тәртіп Қазақстан Республикасымен ұқсас халықаралық келісімдері бар елдерден көшіп келушілерге де қолданылады.

Ескерту. 18-тармаққа өзгеріс енгізілді - ҚР Жоғарғы Сотының 31.05.2019 № 4 нормативтік қаулысымен (алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі).

19. Көшіп келушілерді тіркеу үшін Қазақстан Республикасының заңнамасында белгіленген күнтізбелік бес күнді есептеу ("Көшіп келушілердің Қазақстан Республикасына келуінің және онда болуының, сондай-ақ олардың Қазақстан Республикасынан кетуінің қағидаларын және Көші-қон бақылауын жүзеге асыру, сондай-ақ Қазақстан Республикасының Мемлекеттік шекарасынан заңсыз өтетін, Қазақстан Республикасының аумағында заңсыз болатын шетелдіктер мен азаматтығы жоқ адамдарды, сондай-ақ Қазақстан Республикасының аумағына келуге тыйым салынған адамдарды есепке алу қағидаларын бекіту туралы" Қазақстан Республикасы Үкіметінің 2012 жылғы 21 қаңтардағы № 148 қаулысының 9-тармағы (бұдан әрі – Көшіп келушілердің келуі және болуы қағидалары) "Құқықтық актілер туралы" 2016 жылғы 6 сәуірдегі № 480-V Қазақстан Республикасы Заңының (бұдан әрі – Құқықтық актілер туралы заң) 14-бабының 2 және 3-тармақтарының ережелерін ескере отырып, көшіп келуші Қазақстан Республикасының Мемлекеттік шекарасынан өткен немесе қабылдаушы адамға келген тәуліктің 00.01 сағатынан басталады.

Осы мерзімге жұмыс күні емес уақыт та енгізіледі, алайда, егер мерзімнің соңғы күні жұмыс күні болмаса, мерзімнің аяқталу күні сол күннен кейінгі таяудағы келесi жұмыс күні болып есептеледі (Құқықтық актілер туралы заңның 14-бабының 3-тармағы). Осындай тәртіп ӘҚтК-нің 517-бабында аталған басқа да "үш тәулік" мерзімі үшін де қолданылады.

Ескерту. 19-тармаққа өзгеріс енгізілді - ҚР Жоғарғы Сотының 31.05.2019 № 4 нормативтік қаулысымен (алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі).

20. Көшіп келушілердің келуі мен болуы қағидаларының 17-тармағына сәйкес 45 мемлекеттің азаматтары, егер олардың Қазақстан Республикасында болу мерзімінің ұзақтығы Қазақстан Республикасының мемлекеттік шекарасынан өткен күннен бастап күнтізбелік 30 күннен аспаған болса, Қазақстан Республикасына визасыз кіре және шыға алады. Сонымен қатар олар Қазақстанға виза арқылы да кіре алады. Егер визаның ұзақтығы мерзімі визасыз болудың уақытынан бұрын аяқталған жағдайда, ол адам визасыз болудың қалған уақытын пайдалана алады. Бірақ бұл екі мерзім қатарлас есептеледі және бір біріне қосуға жатпайды.

Ескерту. 20-тармаққа өзгеріс енгізілді - ҚР Жоғарғы Сотының 31.05.2019 № 4 нормативтік қаулысымен (алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі).

21. ӘҚтК-нің 517-бабының алтыншы бөлігі осы баптың бірінші және үшінші бөліктерінде көзделген, әкімшілік жаза қолданылғаннан кейін бір жыл ішінде қайталап жасалған іс-әрекеттер үшін әкімшілік жауаптылықты көздейді. Сонымен қатар ӘҚтК-нің 517-бабының жетінші бөлігі де осы баптың екінші, төртінші және бесінші бөліктерінде көзделген, әкімшілік жаза қолданылғаннан кейін бір жыл ішінде қайталап жасалған іс-әрекеттер үшін әкімшілік жауаптылықты көздейді. Осы құқық бұзушылықтар құрамының болуы үшін баптың диспозициясында көрсетілген барлық іс-әрекеттердің бір мезгілдегі жиынтығы міндетті емес.

Бұл ретте қайталап жасау сол адамның ӘҚтК-нің 517-бабының алтыншы немесе жетінші бөліктерінің диспозициясында көрсетілген кез келген әрекеттерді тиісінше жасаған кезде құралады. Жаңадан жасалған іс-әрекет адамның бір жыл ішінде әкімшілік жауаптылыққа тартылған іс-әрекетіне ұқсас болмауы мүмкін. Мысалы, Қазақстанда ішкі істер органдарында тіркелместен осы баптың бірінші бөлігінде көзделген мерзімнен астам болғаны үшін ӘҚтК-нің 517-бабының екінші бөлігі бойынша бұрын әкімшілік жауаптылыққа тартылған көшіп келуші кейін оның тіркеуде көрсетілген мекенжайда тұрмауы анықталған немесе визада көрсетілген не көші-қон карточкасында тіркеу кезінде көрсетілген мерзім аяқталған соң үш тәуліктен асатын кезең ішінде шығудан жалтарған жағдайда осы баптың жетінші бөлігіне сәйкес жауаптылыққа тартылуға жатады.

Егер бұрын жасалған құқық бұзушылық үшін адам заңда белгіленген негіздер бойынша әкімшілік жауаптылықтан және әкімшілік жазадан босатылған болса, құқық бұзушылық қайталап жасалған деп танылмайды.

22. Еуразиялық экономикалық одақтың кедендік шекарасы арқылы өткiзiлетiн не өткізілген тауарларды декларацияламау немесе кедендік анық декларацияламау кедендік төлемдерді, салықтарды төлеуден босатуға, кедендік төлемдердің, салықтардың, арнайы, демпингке қарсы, өтемдік баждардың мөлшерін төмендетуге немесе оларға ақы төлеу бойынша міндеттерді орындамауға не тиісінше орындамауға негіз беретін осындай іс-әрекеттер жағдайында ғана ӘҚтК-нің 551-бабының бірінші бөлігі бойынша жауаптылыққа әкеп соғады.

Декларанттың, кеден өкілінің, уәкілетті экономикалық оператордың кеден декларациясында және кеден мақсаттары үшін қажетті өзге де құжаттарда тауарлар туралы, таңдап алынған кедендiк рәсім, тауарлардың кедендік құны не шыққан елі туралы белгiленген нысанда мәлiмдемеуі немесе кеден төлемдерін, салықтарды, арнайы, демпингке қарсы өтемдік баждарды төлеуден немесе олардың мөлшерін төмендетуден босату үшін негіз бермейтін өзге де анық емес мәліметтерді мәлiмдеуі, мысалы, декларанттың кеден декларациясында тауардың қате кодын мәлімдеуі оны заңнамада көзделген кедендік төлемдерді, салықтарды төлеуден босатуға немесе олардың мөлшерін төмендетуіне әкеп соқпаса, осы әкімшілік құқық бұзушылық құрамы болмайды.

Ескерту. 22-тармаққа өзгеріс енгізілді - ҚР Жоғарғы Сотының 31.05.2019 № 4 нормативтік қаулысымен (алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі).

23. ӘҚтК-нің 610-бабында көлiк құралын жүргiзген адамның жол жүрісі қағидаларын бұзуы салдарынан көлiк құралдарына, жүктерге, жолдарға, жол және басқа құрылыстарға немесе өзге де мүлiкке зақым, материалдық залал не зардап шегушiнің денсаулығына жеңіл зиян келтірілсе, әкімшілік құқық бұзушылық жасағаны үшін әкімшілік жауаптылық көзделген. Зардап шегушiнің денсаулығына ауырлығы орташа зиян келтiруіне әкеп соққан нақ сол әрекет ҚК-нің 345-бабына сәйкес қылмыстық жазаланатын іс-әрекет болып табылады.

Егер көлiк құралын басқаратын жүргiзушi жоғарыда көрсетілген құқыққа қайшы әрекеттердің салдарынан материалдық залалмен қатар бірнеше зардап шегушiнің денсаулығына әр түрлі ауырлық дәрежесі бойынша (жеңіл, ауырлығы орташа, ауыр) зиян келтiрсе не қаза түрінде өзге де салдар болса, онда кінәлі адам әкімшілік жауаптылыққа тартылмастан ҚК-нің 345, 346-баптарының тиісті бөлігі бойынша қылмыстық жауаптылыққа тартуға тиіс.

Жүргізушінің іс-әрекеттерімен жәбірленушінің денсаулығына жеңіл зиян келтiрумен қатар көлiк құралдарын немесе өзге мүлікті зақымдау түрінде материалдық залал да келтiрілген жағдайда, кінәлі адам ӘҚтК-нің 610-бабының екінші бөлігі бойынша ғана немесе жүргізуші масаң күйде болған кезде ӘҚтК-нің 608-бабының үшінші бөлігі бойынша әкімшілік жауаптылыққа тартылуға тиіс.

Ескерту. 23-тармаққа өзгеріс енгізілді - ҚР Жоғарғы Сотының 31.05.2019 № 4 нормативтік қаулысымен (алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі).

24. Әкімшілік құқық бұзушылық туралы істерді қарау кезінде көлік құралдарын басқару құқығы сот орындаушысының ұсынуымен тоқтатылған жүргізушілерге қарағанда көлік құралдарын басқару құқығынан айырылған жүргізушілер, екі субъекті бір мезгілде тікелей аталатын нормаларды (мысалы, ӘҚтК-нің 611-бабының үшінші бөлігінде) қоспағанда, көлік құралдарын басқару құқығы жоқ адамдарға жауаптылық көзделетін құқық бұзушылық субъектісі болып табылмайды.

Тиiстi санаттағы көлiктi басқару құқығы жоқ жүргiзушiлердің, екі субъекті бір мезгілде тікелей аталатын нормаларды (мысалы, ӘҚтК-нің 612-бабының екінші бөлігінде) қоспағанда, көлiк құралын басқару құқығы жоқ жүргiзушiлерге теңестірілуі мүмкін емес. Сондықтан көлік құралын алкогольдік масаң күйде басқару жүргiзушi куәлігінде осы санаттағы көлiк құралдарын басқаруға рұқсаты болмаған кезде ӘҚтК-нің 608-бабының алтыншы бөлігі бойынша емес, жиынтығы бойынша ӘҚтК-нің 608-бабының бірінші бөлігімен және өзге де саралау белгілері болмаған жағдайда ӘҚтК-нің 612-бабының екінші бөлігімен саралануға жатады.

Көлiк құралын басқару құқығынан айыру автомобиль жүргiзушiлерімен қатар тракторлар және өзге де өздігінен жүретін машиналар, трамвайлар, троллейбустар, мотоциклдар және ӘҚтК-нің 590-бабына ескертпеде анықталған тағы басқа механикалық көлік құралдарын басқарушы адамдарға да бірдей қолданылады. Мысалы, жүргiзушi куәлігі бар, бірақ трактор жүргізуге құқығы жоқ адам тракторды алкогольдік масаң күйде басқарған кезде көлік құралын басқару құқығы жоқ адам ретінде қаралуы мүмкін емес және алдыңғы абзацта көрсетілген тәртіппен жауаптылыққа тартылуға тиіс.

Егер жүргiзушi көлiк құралын басқару құқығынан айыру түріндегі әкімшілік жазаны орындағаннан кейін белгіленген тәртіппен жүргiзушi куәлігін қайта алмаған жағдайда, онда әкімшілік немесе қылмыстық жауаптылықты айқындау мақсатында оған біртектес құқық бұзушылықтарды жасағаны үшін мұндай құқығы жоқ жүргiзушi ретінде қарау керек. Егер көлiк құралын басқару құқығынан айыру туралы қаулыны орындағаннан кейін жүргiзушi заңда белгіленген тәртіппен қайтадан мұндай құқықты иеленсе, онда ӘҚтК-нің 608-бабының бірінші, екінші және үшінші бөліктері бойынша әкімшілік жаза мерзімі өткеннен кейін бір жыл ішінде құқық бұзушылық жасағаны үшін ол ӘҚтК-нің 608-бабының төртінші бөлігі бойынша, ал нақ сол бұзушылықты бір жыл өткеннен кейін жасаған жағдайда – бірінші, екінші және үшінші бөліктері бойынша тиісінше жауаптылыққа тартылады.

25. ӘҚтК-нің 611-бабының екінші бөлігінде көзделген әкімшілік құқық бұзушылық құрамы көлiк құралын басқаратын адам жол-көлiк оқиғасы болған жерден кетiп қалған кезден бастап аяқталған болып саналады.

Зардап шегушiні шұғыл жағдайда дәрігерге дейінгі медициналық көмек көрсету үшін емдеу мекемесіне жеткізу қажеттігіне байланысты жол-көлiк оқиғасы болған жерден кетiп қалу кезінде, бағыттас көлiкпен жүзеге асыру мүмкін болмаса жүргізуші ӘҚтК-нің 611-бабына Ескертпеге сәйкес осы бап бойынша жауаптылықтан босатылады. Бұл ретте мұндай жүргiзушi, зардап шегушіні емдеу мекемесіне жеткізгеннен кейін оқиға орнына қайтып келмеуін қоспағанда, Қазақстан Республикасы Үкіметінің 2014 жылғы 13 қарашадағы № 1196 қаулысымен бекітілген Жол жүрісі қағидаларының (бұдан әрі - Жол жүрісі қағидалары) 2-бөлімі 1-тармағының 8) тармақшасында көзделген жол-көлік оқиғасына байланысты өзге де міндеттерді орындамаған кезде ӘҚтК-нің 611-бабының бірінші бөлігі бойынша да жауаптылықтан босатылады.

Зардап шегушiлер болмаған кезде жүргiзушiлер алдын ала оқиға схемасын жасап және оған қол қоя отырып, болған мән-жайларды бағалауда өзара келісім болған кезде ғана оқиға болған жерден кетіп қала алады (Жол жүрісі қағидаларының 1-бөлімінің 8-тармағы). Бұдан кейін жүргiзушiлер оқиғаны ресімдеу үшін жақын жердегі ішкі істер органдарының бөлімшесіне келуге міндетті. Көрсетілген міндеттерді орындамаған кезде мұндай жүргiзушiлер ӘҚтК-нің 611-бабы бірінші бөлігі бойынша жауаптылыққа тартылады.

26. Жол-көлік оқиғасы адамның денсаулығына зиян келтіруге, қайтыс болуына, көлiк құралдарының, құрылыстардың, жүктердің зақымдануына не өзге де материалдық залалға әкеп соқпаған жағдайларда, оқиға болған жерден кетiп қалу да ӘҚтК-нің 611-бабы бойынша жауаптылыққа әкеп соқпайды. Егер жол-көлік оқиғасында жалғыз зардап шегушi құқық бұзушының өзі болып табылса, ол ӘҚтК-нің 610 және 611-баптары бойынша әкімшілік жауаптылыққа жатпайды, бірақ ӘҚтК-нің Ерекше бөлігінің тиісті бабы бойынша Жол жүрісі қағидаларының нақты тармағын бұзғаны үшін көзделетін әкімшілік жауаптылыққа тартылады. Бұл ретте басқа меншік иелерінің жүргiзушiмен ортақ мүліктеріне келтірілген зиянды өтеу мәселелері азаматтық іс жүргізу тәртібімен қарауға және шешуге жатады.

Егер жол-көлік оқиғасы кезінде мал мен үй жануарлары шығыны 1.24 "Мал өткізу" туралы ескерту жол белгілері қойылған аумақтардан тыс жерде орын алған болса, жылдамдық режимін немесе Жол жүрісі қағидаларының басқа да ережелерін бұзу болмаған жағдайда көлік құралын жүргізуші ӘҚтК-нің 610-бабының бірінші бөлігі бойынша әкімшілік жауаптылыққа тартылуға жатпайды. Мұндай жағдайларда жол-көлік оқиғасының негізгі себебі мал иесінің жануарларды бақылауға қатысты Жол жүрісі қағидаларының 24-бөлімінің 12-тармағының 1) тармақшасы бойынша өзіне жүктелетін міндеттемелерді орындамағандығы болып табылады, бұл мән-жайларға қарай ӘҚтК-нің 615-бабының екінші бөлігі немесе 633-бабының екінші бөлігі бойынша жауаптылыққа алып келеді.

Ескерту. 26-тармаққа өзгеріс енгізілді - ҚР Жоғарғы Сотының 31.05.2019 № 4 нормативтік қаулысымен (алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі).

27. Көлiк құралын басқару құқығынан айырылған жүргiзушi көлік құралын басқарған кезде оның іс-әрекеттері, ӘҚтК-нің 596-бабының бесінші бөлігінде, 610-бабының үшінші бөлігінде, 611-бабының үшінші бөлігінде, 613-бабының 3-1 және жетінші бөліктерінде көзделген құқық бұзушылықтарды жасауды қоспағанда, ӘҚтК-нің 612-бабының үшінші бөлігі бойынша сараланады. Мұндай іс-әрекеттер ӘҚтК-нің 669-бабы бойынша қосымша саралануға жатпайды.

Ескерту. 27-тармақ жаңа редакцияда - ҚР Жоғарғы Сотының 31.05.2019 № 4 нормативтік қаулысымен (алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі).

28. Адвокаттың сұратқан оның кәсіби міндеттерін орындауға қажетті құжаттарды, материалдарды немесе мәліметтерді толық көлемде ұсынбау мұндай құжаттарды адвокатқа заңнамада белгіленген мерзімде ұсынбау деп қараған жөн, егер осы әрекеттерде қылмыстық жазалау белгілері болмаса, бұл ӘҚтК-нің 668-бабы бойынша әкімшілік жауаптылыққа алып келеді.

Ескерту. 28-тармақ жаңа редакцияда - ҚР Жоғарғы Сотының 31.05.2019 № 4 нормативтік қаулысымен (алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі).

29. Соттар ӘҚтК-нің 669-бабы бойынша әкімшілік құқық бұзушылық туралы істерді қараған кезде борышкердің сот актісінің белгілі бір бөлігін немесе толық көлемде орындауға нақты мүмкіндігі болмаса, осы бап бойынша адамды жауаптылыққа тартуға мүмкін болмайтынын ескеруі тиіс. Бұл ретте борышкер сот актісі мен атқарушылық құжатты орындау бойынша өзіне қатысты барлық шараларды өз бетінше қабылдауға және оған жүктелген міндетті барынша белсенді түрде орындауға ықпал етуге міндетті екендігін соттар негізге алуға тиіс. Сот орындаушысының қаулылары мен басқа да заңды талаптарын орындамау, атқару құжатын толығымен орындау туралы талапты қоспағанда, ӘҚтК-нің 670-бабының бірінші және екінші бөліктері бойынша жауаптылыққа алып келеді.

Адам сот салған айыппұлды ӘҚтК-нің 893-бабының бірінші бөлігінде көзделген мерзім өткеннен кейін немесе ӘҚтК-нің 888-бабында көзделген кейінге қалдыру мерзімі өткен соң төлемеген жағдайда, мұндай адам мәжбүрлеп орындау жөніндегі қаулының болуына қарамастан, ӘҚтК-нің 669-бабы бойынша жауапты болады.

Ескерту. 29-тармақ жаңа редакцияда - ҚР Жоғарғы Сотының 31.05.2019 № 4 нормативтік қаулысымен (алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі).

30. Әкімшілік сыбайлас жемқорлық құқық бұзушылықтар жасағаны үшін ӘҚтК-нің 34-тарауы баптарының санкцияларымен әкімшілік құқық бұзушылықтар жасау салдарынан алынған мүлікті тәркілеу көзделмеген. Соттар мұндай әкімшілік құқық бұзушылықтар бойынша істерді шешкен кезде ӘҚтК-нің 822-бабының үшінші бөлігіне сәйкес заттай дәлелдемелердің тағдырын оларды тиісті мекемелерге беру немесе оларды жою жолымен шешуге тиіс.

31. Конституцияның 4-бабына сәйкес осы нормативтік қаулы қолданыстағы құқық құрамына қосылады, сондай-ақ жалпыға бірдей міндетті болып табылады және алғашқы ресми жарияланған күнінен бастап қолданысқа енгізіледі.

Қазақстан Республикасы Жоғарғы Сотының Төрағасы	Қ.Мәми
Қазақстан Республикасы Жоғарғы Сотының судьясы, жалпы отырыс хатшысы	Қ.Шаухаров